Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Τι πρέπει να κάμη ένας αφιερωμένος δούλος του Ιεχωβά Θεού, αν είναι παρών, όταν γίνεται προσευχή μεγαλοφώνως από κάποιον, που δεν αναγνωρίζει τον Ιεχωβά ούτε είναι αφιερωμένος σ’ αυτόν, όπως σε κηδείες, γάμους και τελετές αποφοίτησεως, που διεξάγονται από κληρικούς;—Χ. Λ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι Γραφές τονίζουν ότι ποτέ οι δούλοι του Θεού δεν ηνώθησαν σε λατρεία μ’ εκείνους, που ελάτρευαν άλλους θεούς. (Δευτ. 7:1-6, 16, 25, 26) Ο Ιησούς Χριστός κατ’ επανάληψιν ετόνισε ότι η αληθινή λατρεία είναι αποκλειστική: «Όστις δεν είναι μετ’ εμού, είναι κατ’ εμού και όστις δεν συνάγει μετ’ εμού, σκορπίζει». «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού». Όσοι αγαπούν δικαιοσύνη, που βρίσκονται σε οργανώσεις, οι οποίες λατρεύουν άλλους εκτός από τον αληθινό Θεό Ιεχωβά, παραγγέλλονται: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.»—Ματθ. 12:30· Ιωάν. 14:6· Αποκάλ. 18:4.
Εφόσον είναι έτσι, οι δούλοι του Ιεχωβά δεν θα μπορούσαν να ενωθούν σε προσευχή με κάποιον, ο οποίος δεν υπηρετεί τον Ιεχωβά Θεό, αφού η προσευχή αποτελεί ένα τρόπον λατρείας. Τι, λοιπόν, πρέπει να κάμη ένας από τους δούλους του Ιεχωβά, αν είναι παρών, όταν γίνεται προσευχή, ας πούμε, από έναν κληρικό σ’ ένα γάμο, σε μια κηδεία, ή σε μια τελετή αποφοιτήσεως ενός γυιού ή μιας θυγατρός;
Αν το πλήθος εγείρεται, στο άτομον απόκειται ν’ αποφασίση αν θέλη να κάμη το ίδιο ή όχι· αυτό δεν αποτελεί καθ’ εαυτό την πράξι της λατρείας. Το ίδιο συμβαίνει και με την κλίσι της κεφαλής. Μολονότι θα μπορούσε να παραμείνη ήρεμος, μπορεί και να προτιμήση να μη κλίνη την κεφαλή του όπως οι άλλοι, κάνοντας έτσι όλους να μάθουν ότι αυτός δεν ενώνεται στην προσευχή που αναπέμπεται, και ότι ο προσευχόμενος δεν τον εκπροσωπεί. Ή ο δούλος του Ιεχωβά θα μπορούσε να κλίνη την κεφαλή του και να κάμη δική του σιωπηλή προσευχή σε μια τέτοια περίπτωσι. Αν, όμως, προτιμήση να κάμη τούτο, ασφαλώς δεν θα επρόφερε ένα ακουστό «Αμήν» στο τέλος της δημοσίας προσευχής ως να εκφράζη συμφωνία με αυτή. Επαφίεται στον Χριστιανό ατομικά ν’ αποφασίση για την πορεία, που θεωρεί ως καλύτερη για ν’ ακολουθήση κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, και κανείς δεν πρέπει να επικριθή για την εκλογή του σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η ίδια αρχή θα ίσχυε και σε περίπτωσι που ένας τυγχάνει φιλοξενούμενος στο σπίτι κάποιου άλλου σε ώρα γεύματος. Αν, από σεβασμό προς την ειλικρίνεια του φιλοξενουμένου του, ο οικοδεσπότης παρακαλούσε τον φιλοξενούμενό του να κάμη την προσευχή πριν απ’ το γεύμα, τότε ο δούλος του Ιεχωβά θα μπορούσε να το κάμη αυτό, προσευχόμενος σύμφωνα με τις οδηγίες που βρίσκονται στην Αγία Γραφή. Εν τούτοις, αν ένας οικοδεσπότης που δεν είναι μάρτυς του Ιεχωβά, επρόκειτο να ζητήση την ευλογία όταν είχε φιλοξενούμενον ένα μάρτυρα του Ιεχωβά, ο Μάρτυς θα μπορούσε να μην ενωθή στην προσευχή, μολονότι θα μπορούσε σιωπηλά να αναπέμψη δική του προσευχή ευχαριστίας στον Θεό. Σε σπίτια, όπου συνηθίζεται να κρατούν όλοι τα χέρια γύρω από το τραπέζι στη διάρκεια της προσευχής, η συμμόρφωσις μ’ αυτή τη συνήθεια θα εσήμαινε συμμετοχή στην προσευχή, και γι’ αυτό δεν πρέπει ο Χριστιανός να συμμορφώνεται μ’ αυτόν τον τύπο, αν η προσευχή θα εγίνετο από κάποιον, που δεν είναι λάτρης του Ιεχωβά Θεού. Για να είναι οι προσευχές ενός ατόμου ευπρόσδεκτες στον Θεό, πρέπει να γίνωνται με τον τρόπο που Αυτός εντέλλεται.
● Κατά τους κοσμικούς ιστορικούς η πόλις Αμμάν είναι μια ακμάζουσα πόλις σήμερα και είναι κτισμένη πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλεως Ραββά Αμμών. Πώς, λοιπόν, μπορούμε να εννοήσωμε το εδάφιο Σοφονίου 2:9, που λέγει: «Ο Μωάβ θέλει είσθαι ως τα Σόδομα, και οι υιοί Άμμων ως τα Γόμορρα, τόπος κνίδων, και αλυκαί, και παντοτεινή ερήμωσις»;—Φ. Ρ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ερημώσεις, που προελέχθη ότι θα επήρχοντο στον Μωάβ και Αμμών, επήλθαν πραγματικά, όπως τονίζει κι η ιστορία. Οι Μωαβίται κι οι Αμμωνίται έπαυσαν να υπάρχουν ως λαός. Η πόλις Αμμάν, που κείται σήμερα στη θέσι της αρχαίας πόλεως Ραββά Αμμών, δεν κατοικείται από Αμμωνίτας, απογόνους του λαού, εναντίον του οποίου απηγγέλθησαν οι προφητείες. Μάλλον, κατοικείται από τους απογόνους των Ναβαταίων Αράβων, οι οποίοι απερρόφησαν τους Αμμωνίτας τον πρώτον αιώνα μ.Χ. περίπου.
Η σύγχρονη πόλις Αμμάν είναι το κέντρον της κυβερνήσεως του σημερινού βασιλείου του Ιορδάνου. Οι Άραβες αυτής της πόλεως δεν είναι Αμμωνίται, ούτε ο βασιλεύς των θεωρείται ως Αμμωνίτης βασιλεύς. Η αρχαία πρωτεύουσα, Ραββά Αμμών, είναι μόνον ερείπια που περιβάλλουν τη σύγχρονη πόλι Αμμάν των Αράβων. Έτσι, η προφητεία έχει πράγματι επαληθεύσει, ότι ο Μωάβ και οι υιοί Αμμών έγιναν όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα· έχουν παύσει να υπάρχουν.