Η Αλήθεια Φέρνει Ίασιν

Στο Ετήσιον Βιβλίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1963 δημοσιεύεται η κατωτέρω ενδιαφέρουσα πείρα από την Αυστραλία για την ευεργετική επίδρασι, που έχει η γνώσις της αληθείας του Θεού.

Μια νοσοκόμος, ηλικίας είκοσι οκτώ ετών, υπέστη διανοητική κρίσι, ενώ εσπούδαζε για ανώτερες εξετάσεις. Οι γονείς της, που ευπορούσαν, δεν εφείσθησαν τίποτα για να της παράσχουν την καλύτερη δυνατή από ειδικούς ψυχιάτρους θεραπεία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Όταν αυτή απείλησε ν’ αυτοκτονήση, την πήγαν σ’ έναν τοπικό γιατρό, ο οποίος εδήλωσε ότι δεν υπήρχε ελπίς θεραπείας, της καθώρισε να παίρνη πολλά καταπραϋντικά κι εζήτησε από μέρους της να της χορηγηθή μια πλήρης σύνταξις λόγω αναπηρίας. Η μητέρα του κοριτσιού, που είναι μάρτυς του Ιεχωβά, μάταια προσπαθούσε να φέρη την κόρη της σ’ επικοινωνία με τους αδελφούς, συνήντησε δε μάλιστα βίαιη και μοχθηρή εναντίωσι από τον σύζυγό της. Τελικά, στην απελπισία του, ο σύζυγος συγκατένευσε να έλθη η θυγατέρα του σ’ επαφή με τους αδελφούς, διότι εξηναγκάσθη να ομολογήση ότι εδοκίμασαν όλα όσα είχε να προσφέρη η ιατρική επιστήμη αλλά μάταια. Η υγεία της ανέλαβε αμέσως, ο δε πατέρας της, οι φίλοι και συγγενείς των κατεπλάγησαν με τη βελτίωσι της καταστάσεως της, ενώ ο εμβρόντητος γιατρός της περιήλθε κυριολεκτικά σε αμηχανία για την ταχεία και πλήρη ανάρρωσί της. Αυτό οφείλεται, καθώς η ίδια είπε αργότερα στον γιατρό της, στο ότι «Τώρα έχω κάτι για το οποίον αξίζει να ζω​—τον νέο κόσμο».