Επιβίωσις Μέσω Πίστεως

«Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι . . . γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.»​—Εβρ. 11:6.

 1. Σε ποιους δίδεται υπόσχεσις για ανταμοιβή επιβιώσεως, και τι πρέπει να κάμουν;

ΠΟΛΛΟΙ ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά πιστεύουν άρα γε σ’ αυτόν ως Θεόν, Ιεχωβά; ‘Αποβλέπουν εις την μισθαποδοσίαν’ όπως απέβλεπε ο τολμηρός εκείνος υπέρμαχος του ονόματος του Ιεχωβά, ο προφήτης Μωυσής; (Εβρ. 11:26) Μόνο στους «πραείς της γης», σ’ εκείνους που ολόψυχα ‘ζητούν τον Ιεχωβά’, μαζί με δικαιοσύνη και πραότητα, δίδεται υπόσχεσις για ανταμοιβή επιβιώσεως μέσα από την «ημέρα της οργής του Ιεχωβά» στον νέο του κόσμο της ειρήνης. (Σοφον. 2:3, ΜΝΚ) Αυτοί πρέπει ένθερμα να ζητούν τον Θεό μέσω του λόγου του, της Γραφής, και σε επικοινωνία με τους μάρτυράς του. Πρέπει να κατανοήσουν ότι, ενώ η δημιουργία μπορεί να στέκη ως απόδειξις της υπάρξεως του Θεού, μόνο η Βίβλος, η αποκάλυψίς του στο ανθρώπινο γένος μέσω των προφητών του, καθιστά γνωστό το αιώνιον Όνομά του, την πληρότητα της άφθονης αγάπης του, και τον ένδοξο σκοπό του να ελευθερώση εκείνους που τον αγαπούν, για δικαίωσι του Ονόματος του.​—1 Πέτρ. 1:25.

 2. Μέσω ποίου πρέπει οι άνθρωποι να ζητούν τον Ιεχωβά, και γιατί;

² Υπερόχως, ο Θεός «εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς δια του Υιού, τον οποίον έθεσε κληρονόμον πάντων, δι’ ου έκαμε και τους αιώνας.» (Εβρ. 1:2) Αυτός ο Υιός ονομάζεται επίσης ο Λόγος και Χριστός Ιησούς. Επειδή υπήρξε συνεργάτης του Ιεχωβά στη δημιουργία, είναι κάλλιστα ενδεδειγμένος να μιλή για όλες τις δόξες των κατορθωμάτων του Ιεχωβά. «Και ο Λόγος έγεινε σαρξ, και κατώκησε μεταξύ ημών, (και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός,) πλήρης χάριτος και αληθείας.» (Ιωάν. 1:14) Όλοι όσοι ζητούν τον Πατέρα, Ιεχωβά, πρέπει να το πράττουν μέσω του Υιού Του, διότι αυτός είναι εκείνος που έχυσε το αίμα της ανθρώπινης ζωής του για να εξαγοράση τον άνθρωπο από την αμαρτία, και που είναι έτσι ικανός να μεσολαβή στον Ιεχωβά προς χάριν των αμαρτωλών ανθρώπων.​—Ιωάν. 14:6· Εβρ. 9:11-14.

 3. Πώς αυτός είναι ο Προφήτης ο όμοιος με τον Μωυσή, και γιατί είναι μεγαλύτερος από τον Μωυσή;

³ Ο Υιός δεν είναι μόνο ο Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου, αλλά είναι, επίσης, ο μέγιστος όλων των προφητών. Είναι εκείνος για τον οποίον ο Μωυσής είπε: «Και είπεν ο Ιεχωβά προς εμέ, . . . Προφήτην εκ μέσου των αδελφών αυτών θέλω αναστήσει εις αυτούς, ως σε, και θέλω βάλει τους λόγους μου εις το στόμα αυτού, και θέλει λαλεί προς αυτούς πάντα όσα εγώ προστάζω εις αυτόν. Και ο άνθρωπος όστις δεν υπακούση εις τους λόγους μου, τους οποίους αυτός θέλει λαλήσει εν τω ονόματί μου, εγώ θέλω εκζητήσει τούτο παρ’ αυτού.» (Δευτ. 18:17-19, ΜΝΚ) Ο Πέτρος αργότερα προσδιώρισε αυτόν τον προφήτην που υποτυπούσε ο Μωυσής ως τον «προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν.» (Πράξ. 3:19-24) Εν ονόματι τίνος επροφήτευσε; Εν ονόματι αυτού του ιδίου, του Ιησού; Όχι, αλλά εν ονόματι του Θεού, ο οποίος τον απέστειλε, του Ιεχωβά. Έτσι εμαρτύρησε όσον αφορά τον Πατέρα του, Ιεχωβά: «Δεν δύναμαι εγώ να κάμνω απ’ εμαυτού ουδέν. Καθώς ακούω, κρίνω· και η κρίσις η εμή δικαία είναι· διότι δεν ζητώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με.» (Ιωάν. 5:30) Εδίδαξε τους ακολούθους του να προσεύχονται, «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου», και αυτός ο ίδιος προσηυχήθη σε μια ώρα δοκιμασίας, «Πάτερ δόξασόν σου το όνομα.» (Ματθ. 6:9· Ιωάν. 12:28) Ως ο Προφήτης ο μεγαλύτερος από τον Μωυσή, ο Ιησούς έκαμε περισσότερα ακόμη από τον Μωυσή για να διακηρύξη και δοξάση το όνομα του Ιεχωβά. Στο τέλος της επιγείου πορείας του μπορούσε να πη σε προσευχή προς τον Ιεχωβά: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου. . . . Αγίασον αυτούς εν τη αληθεία σου· ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.»​—Ιωάν. 17:6, 17.

 4. Ποιες μεγάλες προφητείες ελάλησε ο Ιησούς που είναι ζωτικού ενδιαφέροντος σ’ αυτόν τον πυρηνικόν αιώνα;

⁴ Εν ονόματι του Ιεχωβά Θεού, ο προφήτης Ιησούς ελάλησε προφητεία που είναι ζωτικού ενδιαφέροντος για ανθρώπους που ζουν επάνω στη γη σ’ αυτόν τον πυρηνικόν αιώνα. Στο κατά Ματθαίον, κεφάλαια 24 καί 25, προείπε τους παγκοσμίους πολέμους, τις πείνες, τους σεισμούς, την πλήθυνσι της ανομίας, τη διακήρυξι της βασιλείας του Θεού, την έγερσι σε εξέχουσα θέσι των Η.Ε., την αύξησι του υλισμού, και πολλές άλλες αποδείξεις που σημειώνουν αυτή την εποχή ως τη «συντέλεια του αιώνος». Αποκορυφώνοντας αυτή τη μεγάλη προφητεία, ο Ιησούς μίλησε για τον εαυτό του ως ερχόμενον στη δόξα της Βασιλείας για να διαχωρίση τα έθνη ως πρόβατα και ερίφια. Στα πρόβατα λέγει: «Έλθετε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.» Αυτοί οι προβατοειδείς απεικονίζονται ότι δείχνουν καλή θέλησι στους αδελφούς του Χριστού. (Ματθ. 24:3, 7, 12, 14, 15, 37-39· 25:31-46) Σήμερα, εκείνοι που ζητούν ένθερμα την ανταμοιβή του Ιεχωβά μέσω πίστεως θα κάμουν καλά να ενωθούν και υπηρετούν μαζί με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.

 5. Πώς ο Ιησούς ετόνισε τη χαρούμενη υπομονή, και με λόγο και με έργο;

⁵ Σχετικά με αυτό το τέλος του κόσμου, ο Ιησούς επίσης είπε: «Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή.» (Ματθ. 24:13) Αυτή η υπομονή με πίστι είναι σπουδαία για όλους όσοι θα επιζήσουν και θα φθάσουν στην ανταμοιβή. Ο ίδιος ο Ιησούς είναι το ανώτατο παράδειγμα υπομονής, έτσι ώστε όλοι νουθετούμεθα να αποβλέπωμεν «εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν, υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθισεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού. Διότι συλλογίσθητε τον υπομείναντα υπό των αμαρτωλών τοιαύτην αντιλογίαν εις εαυτόν, δια να μη αποκάμητε χαυνούμενοι κατά τας ψυχάς σας.» (Εβρ. 12:2, 3) «Υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν»! Έτσι, επίσης, μπορούμε να υπομείνωμε όλες τις δοκιμασίες ‘ως βλέποντες τον αόρατον’ και με την ένδοξη άποψι των ευλογιών του νέου κόσμου του Ιεχωβά!​—Εβρ. 11:27.

 6. Ποιες ανταμοιβές περιμένουν το «μικρό ποίμνιο» και ο «πολύς όχλος»; Γιατί;

⁶ Ποια είναι η ανταμοιβή, για την οποία νουθετούμεθα ν’ αγωνιζώμεθα με τόση ζέσι; Ο Ιησούς είπε στους συγκληρονόμους του στη βασιλεία των ουρανών: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον· διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» «Ζητείτε την βασιλείαν του Θεού.» (Λουκ. 12:32, 31) Πάλι, ο Παύλος λέγει: Ο Θεός «θέλει αποδώσει εις έκαστον κατά τα έργα αυτού· εις μεν τους ζητούντας δι’ υπομονής έργου αγαθού δόξαν και τιμήν και αφθαρσίαν, ζωήν αιώνιον.» (Ρωμ. 2:6, 7) Επομένως, το βραβείο για το «μικρόν ποίμνιον» των 144.000 ακολούθων του Ιησού Χριστού είναι δόξα της Βασιλείας με αιώνια ζωή. Ο προφήτης Ιησούς, αφού περιγράφει αυτό το ποίμνιο του πνευματικού Ισραήλ στην Αποκάλυψι 7:4-8, προχωρεί να δώση ένα όραμα ‘όχλου πολλού, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση’, ο οποίος λαμβάνεται από όλες τις φυλές του ανθρωπίνου γένους. Αυτοί επίσης ζητούν την ανταμοιβή του Θεού με πίστι ‘λατρεύοντες αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού’. Μήπως θα απογοητευθούν; Όχι, διότι η προφητεία προχωρεί και λέγει ότι «το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς, και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων· και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.» (Εδάφια 9-17) Είτε η ανταμοιβή είναι αιώνια ζωή με το Αρνίον, τον Χριστό Ιησού, στην ουράνια Βασιλεία του, είτε αιώνια ζωή στην επίγεια επικράτεια αυτής της βασιλείας, πόσο αξιόλογα είναι να αγωνίζεται κανείς γι’ αυτή την ανταμοιβή με ισχυρή πίστι, και με υπομονή!

ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ

7, 8. (α) Τι προκύπτει μέσω διακρατήσεως ακεραιότητος με πίστι; (β) Τι βοηθεί αμέτρητα στην υπομονή;

⁷ Αν θεωρηθούν κατάλληλα, οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι πίστεως αποτελούν αιτία για χαρά. Γιατί; Επειδή η κατάλληλη αντιμετώπισίς των φέρνει ικανοποίησι και μαζί της τη δύναμι που προκύπτει από τη διακράτησι ακεραιότητος. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Πέτρος γράφει: «Δια το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, (εάν χρειασθή,) λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς, ίνα η δοκιμή της πίστεώς σας πολύ τιμιωτέρα ούσα παρά το χρυσίον το φθειρόμενον, δια πυρός δε δοκιμαζόμενον, ευρεθή εις έπαινον και τιμήν και δόξαν, όταν φανερωθή ο Ιησούς Χριστός.» (1 Πέτρ. 1:6, 7) Όπως οι πιστοί προφήται των αρχαίων χρόνων, όπως ο Ιησούς, ο μέγας προφήτης και παράδειγμα, όπως οι θαρραλέοι σύγχρονοι νικηταί μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά, ας συνεχίσωμε όλοι με χαρά αυτή τη μάχη της πίστεως!

⁸ Ως βοήθημα για να υπομείνωμε με ισχυρή πίστι, πρέπει πάντοτε να θεωρούμε πολύτιμο το ανεκτίμητο προνόμιό μας να κρατούμε ψηλά το ένδοξο όνομα του Ιεχωβά Θεού. (Ψαλμ. 145) Λόγω ακριβώς της πονηρής προκλήσεως του Σατανά προς την υπεροχή του Ιεχωβά, του επετράπη να δοκιμάση και καταδιώξη τους δούλους του Θεού ως την ημέρα αυτή. (Έξοδ. 9:16) Υπομένοντας με ακεραιότητα μπορεί να συμμετάσχωμε στη διεκδίκησι του Ιεχωβά. Τι βαθιά αγάπη έχομε για το άγιο Όνομα του Ιεχωβά! Αυτό το Όνομα σημαίνει περισσότερα για μας από οποιοδήποτε άλλο όνομα στο ευρύ σύμπαν! Μόνο με το να διακρατούμε ακεραιότητα στον Ιεχωβά μπορούμε να δείξωμε την εγκάρδια εκτίμησί μας για όλα όσα εδημιούργησε και έπλασε, την εκτίμησί μας για το δώρον της ζωής, ναι, την εκτίμησί μας για την υπερχειλίζουσα αγαθότητα στην προμήθεια της οδού της αιωνίου ζωής μέσω του Υιού του, Χριστού Ιησού. Έτσι, με θριαμβευτική πίστι ανταποκρινόμεθα στην κλήσι: «Ψάλατε εις τον Ιεχωβά· ευλογείτε το όνομα αυτού· κηρύττετε από ημέρας εις ημέραν την σωτηρίαν αυτού.»​—Ψαλμ. 96:2, ΜΝΚ.

9, 10. (α) Τι πρέπει να συνδεθή με την αγάπη για τον Ιεχωβά; (β) Γιατί η μελέτη είναι τόσο ζωτικής σπουδαιότητος, και ποια είναι μερικά Γραφικά παραδείγματα;

⁹ Παράλληλα με την αγάπη για τον Ιεχωβά και τη δικαιοσύνη του, πρέπει να έχωμε ένα βαθύ μίσος για ό,τι αποτελεί αδικία, για κείνο που ονειδίζει και δυσφημεί το όνομα του Ιεχωβά, ή παραβαίνει τις δίκαιες αρχές του. Σε τούτο, πρέπει να έχωμε το ίδιο φρόνημα με τον Χριστό Ιησού, για τον οποίον είναι προφητικά γραμμένο: «Ηγάπησας δικαιοσύνην, και εμίσησας αδικίαν· δια τούτο έχρισέ σε ο Θεός, ο Θεός σου, έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου.» (Ψαλμ. 45:7) Είθε κι εμείς, επίσης, να μετέχωμε σ’ αυτή την ευφρόσυνη αγαλλίασι μισώντας κάθε τι που παραβιάζει τις δίκαιες αρχές του Ιεχωβά. Όχι ότι θα μισούμε άτομα ως τοιαύτα, αλλά δεν θα θέλωμε ασφαλώς να έχωμε συντροφιά μ’ εκείνους που λέγουν στον Ιεχωβά: «Απόστηθι αφ’ ημών, διότι δεν θέλομεν να γνωρίσωμεν τας οδούς σου.» (Ιώβ 21:14) Μάλλον, ας δαπανούμε χρόνον με άλλους ομοίας πολυτίμου πίστεως, και μελετώντας τις βουλές του Ιεχωβά. «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, ω Ιεχωβά! Βαθείς είναι οι διαλογισμοί σου σφόδρα. Ο άνθρωπος ο ανόητος δεν γνωρίζει, και ο μωρός δεν εννοεί τούτο.»​—Ψαλμ. 92:5, 6, ΜΝΚ.

¹⁰ Ναι, μελέτη! Τι μεγάλη βοήθεια για υπομονή! Πόσο οικοδομείται η πίστις μας και στρέφονται οι καρδιές μας στην επίτευξι της ανταμοιβής! Εκτιμούμε άρα γε όλοι και ερευνούμε βαθιά τον πλήρη πλούτο της πληροφορίας που περιέχεται σε κάθε τεύχος της Σκοπιάς; Σε πλείστες χώρες σήμερα, η θρησκεία είναι μια απλή κοινωνική διευκόλυνσις, για να προσκαλήται για βαπτίσεις, γάμους και κηδείες. Υπάρχει πολύ τελετουργικό μέρος, αλλά το ενδιαφέρον για διδασκαλία ή προφητεία είναι σχεδόν μηδέν. Δεν υπάρχει ζώσα πίστις, δεν υπάρχει τίποτε από την γεμάτη ζήλο αναζήτησι της Γραφικής αληθείας, της οποίας τόσο δυνατά έδωσαν παράδειγμα οι πρώτοι Χριστιανοί μάρτυρες. Ήσαν «καθ’ ημέραν εμμένοντες ομοθυμαδόν εν τω ιερώ» για Γραφική διδασκαλία, και καθώς εκήρυτταν στους άλλους τις μεγαλειώδεις αλήθειες που εμάθαιναν, και αυτοί, επίσης, ‘εδέχοντο τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα’. (Πράξ. 2:46· 17:11) Ήταν μια καθημερινή υπόθεσις· ήταν η ίδια τους η ζωή. Έτσι, σήμερα, εκείνοι, που ζητούν τις ανταμοιβές της πίστεως, πρέπει να εγκαταλείψουν τις οκνηρές συνήθειες της θρησκείας του παλαιού κόσμου, να προσηλώσουν τα μάτια με πίστι επάνω στον νέο κόσμο του Ιεχωβά και να επιδοθούν ολόψυχα στην καθημερινή προσωπική μελέτη της Γραφής, καθώς και στην τακτική παρακολούθησι των συναθροίσεων με αληθινούς Χριστιανούς.

11, 12. (α) Ποιο παράδειγμα των νεωτέρων χρόνων διευκρινίζει την εκτίμησι της προμηθείας του Ιεχωβά; (β) Γιατί η μελέτη και η επικοινωνία είναι τόσο ουσιώδη σ’ αυτόν ιδιαιτέρως τον καιρό;

¹¹ Ένα σύγχρονο παράδειγμα αληθινού Χριστιανικού ζήλου για τη Γραφή και τη μελέτη της βρίσκεται σ’ εκείνους τους μάρτυρας του Ιεχωβά που υπέφεραν στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Μετά τη δική της απόλυσι από στρατόπεδο συγκεντρώσεως, η Γενεβιέβη ντε Γκωλ, ανεψιά του Στρατηγού ντε Γκωλ, του σημερινού προέδρου της Γαλλίας, είχε να πη τα εξής όσον αφορά τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο Στρατόπεδο Γυναικών του Ράβενσμπρουκ: «Πράγματι, έχω αληθινό θαυμασμό γι’ αυτούς. Ανήκαν σε διάφορες εθνικότητες: Γερμανική, Πολωνική, Ρωσική και Τσεχική, και υπέφεραν πολύ μεγάλα παθήματα για τις πεποιθήσεις των. . . . Όλοι τους έδειξαν πολύ μεγάλο θάρρος και η στάσις των επέβαλε τελικά ακόμη και τον σεβασμό των Ες-Ες. Θα μπορούσαν να έχουν αμέσως ελευθερωθή αν ηρνούντο την πίστι των. Αλλά, αντιθέτως, δεν έπαυσαν την αντίστασι, επιτυγχάνοντας ακόμη την εισαγωγή βιβλίων και φυλλαδίων στο στρατόπεδο, τα οποία συγγράμματα έγιναν αιτία μερικοί απ’ αυτούς να κρεμασθούν.»a

¹² Σκεφθήτε! Είναι άρα γε η πίστις μας τόσο ισχυρή, ώστε να ριψοκινδυνεύσωμε το να κρεμασθούμε για ν’ αποκτήσωμε το τελευταίο τεύχος της Σκοπιάς; Έχομε εποικοδομήσει την πίστι μας ως το σημείο που να έχωμε πεποίθησι ότι θ’ ανθέξωμε σε οποιαδήποτε δοκιμασία που μπορεί να φέρη επάνω μας η τελική επίθεσις του Γωγ του Μαγώγ; Μπορεί να έλθη ημέρα που θα είναι πολύ δύσκολο να συνερχώμεθα μαζί, όπως ακριβώς οι αδελφοί μας αντιμετώπισαν τέτοιες δοκιμασίες στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, και όπως άλλοι τις αντιμετωπίζουν στα Σοβιετικά στρατόπεδα σήμερα. Τώρα, σ’ αυτό το αναψυκτικό διάστημα σχετικής ελευθερίας συγκεντρώσεως, υπάρχει η χρυσή ευκαιρία να συνερχώμεθα μαζί τακτικά τέσσερες ή πέντε φορές την εβδομάδα, και ν’ απολαμβάνωμε Χριστιανική συντροφιά καθώς και τις πολύτιμες εκείνες Βιβλικές αλήθειες, που θα ενισχύσουν την πίστι μας για να επιζήσωμε στον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. «Ιδού τώρα καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού τώρα ημέρα σωτηρίας.»​—2 Κορ. 6:2.

13. Γιατί πρέπει να φυλαγώμαστε από «οφθαλμούς υπερήφανους»;

¹³ Άλλες δοκιμασίες πίστεως δεν είναι η άμεση κατά μέτωπον επίθεσις των διωγμών. Είναι η έμμεση επίθεσις, οι ενέδρες που ο Σατανάς στήνει κατά μήκος του δρόμου, και που μπορούν να έλθουν απροσδόκητα σε οποιονδήποτε καιρό. Πάλι, ισχυρή πίστις και βαθιά εκτίμησις της δικαιοσύνης του Ιεχωβά θα μας βοηθήσουν να κερδίσωμε. Όπως ειδοποιεί το Παροιμίαι 6:16-19, υπάρχουν επτά πράγματα, που είναι βδελυκτά στην ψυχή του Ιεχωβά. Το πρώτο απ’ αυτά είναι ‘οφθαλμοί υπερήφανοι’. Θα μπορούσε κανείς να μελετά σκληρά, ν’ αποκτήση έξοχη γνώσι των Γραφών, και να προοδεύση σε μεγάλα προνόμια υπηρεσίας στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Εν τούτοις, τι θα ωφελήση όλο αυτό αν φυσιωθή και αρχίση να νομίζη ότι είναι κάποιος; Η υπερηφάνειά του θα είναι μόνο πρόλογος μιας μεγάλης πτώσεως. Η αυτοπεποίθησις θα τον εκθέση πλατιά στην επίθεσι του Σατανά, και η μεγάλη ασπίς της πίστεως θα αστοχήση όταν ένα από τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού χτυπήση επάνω της για να τον ταπεινώση. (Εφεσ. 6:16) Ακόμη και ο άνθρωπος πίστεως, ο Μωυσής, προσέκοψε σε μια περίπτωσι, μόνο για να επανεύρη τον εαυτό του και να παραμείνη στην εύνοια του Θεού. (Αριθμ. 20:7-13) Παρά το ένδοξο προνόμιό του ως προφήτου του Θεού, ο Μωυσής παρέμεινε ο ‘πραότερος των ανθρώπων’, και σε τούτο θα κάμωμε καλά ν’ ακολουθήσωμε το παράδειγμά του.

14. Από ποια άλλα μισητά πράγματα πρέπει να φυλαγώμαστε, και γιατί;

¹⁴ Ο άνθρωπος πίστεως, ζώντας σ’ ένα διεφθαρμένο, παραβάτη κόσμο, περιβάλλεται από τόσο πολλές κακές επιρροές, ώστε πρέπει να φυλάγεται πάντοτε. Υπάρχουν και άλλα ‘πράγματα τα οποία μισεί ο Ιεχωβά’ και που πρέπει ομοίως να τα μισούμε μ’ ένα θεοσεβές μίσος. Δηλαδή, «γλώσσαν ψευδή, και χείρας εκχεούσας αίμα αθώον, καρδίαν μηχανευομένην λογισμούς κακούς, πόδας τρέχοντας ταχέως εις το κακοποιείν, μάρτυρα ψευδή λαλούντα ψεύδος, και τον εμβάλλοντα έριδας μεταξύ αδελφών.» Αυτά τα επιβλαβή πράγματα ανήκουν στον κόσμο του Σατανά, και θα χαθούν μαζί με τον κόσμο του Σατανά. Με τον ζήλο της αληθινής πίστεως, πρέπει να φυλαγόμαστε από την είσοδό τους στην ατομική μας ζωή και στη Χριστιανική εκκλησία. Θυμηθήτε, «Δίκαιος ων ο Ιεχωβά, αγαπά δικαιοσύνην· το πρόσωπον αυτού βλέπει ευθύτητα.»​—Ψαλμ. 11:7, ΜΝΚ.

15. Ποιο θαυμαστό προνόμιο συνοδεύει μια ζώσα πίστι;

¹⁵ Μια ζώσα πίστις δεν είναι ικανοποιημένη με το να λαμβάνη. Η πίστις είναι εκείνη που δίδει! Πώς μπορεί καλύτερα να δίδη κανείς από την πίστι του παρά με τακτική εβδομαδιαία υπηρεσία στον Ιεχωβά, σε συντροφιά με άλλους ομοίας πίστεως; Ναι, εργάζεσθε μ’ ένα σκοπό, επανεπισκεπτόμενοι καλής θελήσεως άτομα, μελετώντας μαζί τους, και μετέχοντας πλήρως στο ευτυχές αποτέλεσμα που περιγράφεται στην προς Ρωμαίους επιστολή 10:13-15 (ΜΝΚ): «Διότι “πας όστις επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά, θέλει σωθή.” Πώς λοιπόν θέλουσιν επικαλεσθή εκείνον εις τον οποίον δεν επίστευσαν; Και πώς θέλουσι πιστεύσει εις εκείνον περί του οποίου δεν ήκουσαν; Και πώς θέλουσιν ακούσει χωρίς να υπάρχη ο κηρύττων; Και πώς θέλουσι κηρύξει, εάν δεν αποσταλώσι; Καθώς είναι γεγραμμένον, “Πόσον ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά!”» Ωραίοι πράγματι ενώπιον του Ιεχωβά εκείνοι τους οποίους αυτός αποστέλλει, και οι οποίοι δέχονται αυτό το μεγαλειώδες προνόμιο να συμμερίζονται πίστι με άλλους!

16. Ποια συμβουλή εφαρμόζεται στη νέα γενεά σήμερα;

¹⁶ Σήμερα, υπάρχει μια καινούργια και νεαρή γενεά που αναπτύσσεται στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Και αυτοί, επίσης, χρειάζονται πίστι. Πολλοί που έρχονται τώρα να ενωθούν με τον λαό του Ιεχωβά δεν έχουν υπομείνει πυρίνους διωγμούς σαν εκείνους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν διήλθαν από οχλοκρατίες, στρατόπεδα περιορισμού, φυλακίσεις, απαγορεύσεις και ονειδισμούς, των οποίων έλαβαν πείραν οι παλαιότεροι Μάρτυρες. Εν τούτοις, και αυτοί, επίσης, πρέπει να μελετούν για να οικοδομήσουν την ίδια γνησία ιδιότητα πίστεως που έχει χαρακτηρίσει τους δούλους του Ιεχωβά σε όλες τις εποχές. Και αυτοί, επίσης, πρέπει να είναι επιμελείς για να εξαρτισθούν με την πανοπλία της πίστεως, προσέχοντας τη νουθεσία του Παύλου προς τον νεαρό Τιμόθεο: «Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης, και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων.»​—1 Τιμ. 6:12.

17, 18. Γιατί είναι τώρα καιρός να ‘αγρυπνώμεν εις τας προσευχάς’;

¹⁷ Πίστις στον Ιεχωβά θα ελκύση ένα άτομο πλησιέστερα στον Ιεχωβά, και έλξις πλησίον στον Ιεχωβά σημαίνει προσέγγισι του Θεού με προσευχή. Σχετικά με τούτο ο Πέτρος προτρέπει: «Πάντων δε το τέλος επλησίασε· φρονίμως λοιπόν διάγετε, και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς. Προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:7, 8) Παραμένετε πλησίον στον Ιεχωβά με προσευχή, διότι η προσευχή της πίστεως, συνδεδεμένη με αγάπη, είναι εκείνη που κρατεί τα πόδια ενός ατόμου στο μονοπάτι προς την ανταμοιβή ζωής αιωνίου στον νέο κόσμο του Θεού.

¹⁸ Αληθινά, «πάντων . . . το τέλος επλησίασε», και αυτό μπορεί καλά να εκτιμηθή από τον τρόπο που τα έθνη του ανθρωπίνου γένους αγωνίζονται κάτω από τα προβλήματα της αυτοδημιούργητης πυρηνικής των κρίσεως. Είναι καιρός να είμεθα τελείως άγρυπνοι, για να κρατούμε την πίστι μας σε συμφωνικό τόνο, έτσι ώστε να είμεθα έτοιμοι ν’ ακολουθήσωμε κάθε οδηγία του Ιεχωβά και του Υιού του σ’ αυτές τις αποκορυφωτικές ημέρες που οδηγούν στον Αρμαγεδδώνα. Τι τρομακτική ημέρα θα είναι εκείνη, και είθε εμείς τότε, όλοι εμείς, να μπορέσωμε να δείξωμε τη δοκιμασμένη ιδιότητα της πίστεώς μας, για αίνο και δόξα και τιμή «όταν» μέσω του Αρμαγεδδώνος «φανερωθή ο Ιησούς Χριστός»!​—1 Πέτρ. 1:7.

19, 20. (α) Ποια ένδοξη υπόσχεσις προστασίας περιλαμβάνεται στον Ψαλμό 91; (β) Γιατί ο Ιεχωβά παρέχει τέτοια προστασία;

¹⁹ Επιστρέφοντας πάλι στον προφήτη Μωυσή, μπορούμε να διαβάσωμε στον ψαλμό του πόσο μεγάλες είναι οι ανταμοιβές για τους ανθρώπους πίστεως που εκζητούν ένθερμα τον Θεό. Αυτοί είναι εκείνοι που έρχονται να κατοικήσουν «υπό την σκέπην του Υψίστου» και «υπό την σκιάν του Παντοκράτορος». Λέγουν στον Ιεχωβά, «Συ είσαι καταφυγή μου, και φρούριόν μου· Θεός μου· επ’ αυτόν θέλω ελπίζει.» Σ’ αυτούς τους ελπίζοντας, ο Ιεχωβά δίδει βεβαίωσι: «Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου· από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει· από ολέθρου, όστις ερημόνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου· πλην εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν. Επειδή συ τον Ιεχωβά, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον, έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου. Διότι θέλει προστάξει εις τους αγγέλους αυτού περί σου, δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς σου.» Τι ένδοξη υπόσχεσις προστασίας στη γοργά συσσωρευόμενη θύελλα του Αρμαγεδδώνος!

²⁰ Γιατί υπόσχεται ο Ιεχωβά τέτοια προστασία; Ο Ψαλμός συνεχίζει: «Θέλω υψώσει αυτόν, διότι εγνώρισε το όνομά μου.» Επειδή εκείνος που επιμελώς εκζητεί τον Θεό έφθασε να γνωρίζη τον Ιεχωβά και όλα όσα αντιπροσωπεύει το ένδοξο όνομά Του. Επειδή πιστεύει ότι ο Θεός, Ιεχωβά, υπάρχει, και επειδή έχει τελεία πίστι ότι θα φθάση στις υποσχεμένες ανταμοιβές του Ιεχωβά. Επειδή επικαλείται τον Ιεχωβά με πίστι. «Θέλει με επικαλείσθαι, και θέλω εισακούει αυτού· μετ’ αυτού θέλω είσθαι εν θλίψει· θέλω λυτρόνει αυτόν, και θέλω δοξάζει αυτόν. Θέλω χορτάσει αυτόν μακρότητα ημερών, και θέλω δείξει εις αυτόν την σωτηρίαν μου.»​—Ψαλμ. 91:1, 2, 5-11, 14-16, ΜΝΚ.

21. (α) Σε τι θα μπορούν να ευφραίνονται εκείνοι που θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος; (β) Ποια είναι η νίκη που νικά τον κόσμο, και με ποια ανταμοιβή;

²¹ Επειδή η ‘μακρότης ημερών’ εκτείνεται σε μια αιωνιότητα χαρούμενης υπηρεσίας στον Δημιουργό-Θεό, Ιεχωβά, οι αποδοχείς των ευλογιών του στον νέο κόσμο θα χαίρουν ότι έγιναν άνθρωποι πίστεως στη διάρκεια των τελευταίων ημερών του παλαιού αυτού κόσμου. Θα χαίρουν ότι είχαν πεποίθησι στον Ιεχωβά Θεό, και πεποίθησι στη δύναμί του να τους ανταμείψη. Θα χαίρουν ότι η πίστις των έγινε ένα παλλόμενο, ζωντανό πράγμα, και ότι τους ενίσχυσε ν’ αντικρούσουν τα ραπίσματα του κόσμου του Σατανά στη διάρκεια των θανασίμων βολών του πυρηνικού του αιώνος. Οι ανταμοιβές αυτής της πίστεως θα είναι του πιο μεγαλειώδους είδους, μια αιωνιότης ανταμοιβών, με αγαλλίασι επί αγαλλιάσεως, καθώς ο άνθρωπος θα διερευνά ολοένα περισσότερο τα ένδοξα έργα του Ιεχωβά, και θα δοκιμάζη ολοένα περισσότερο την πατρική Του αγαθότητα. Εκείνοι που προσκολλώνται στην πίστι της αληθινής θρησκείας στις στιγμιαίες «έσχατες ημέρες» του παλαιού αυτού κόσμου, θ’ ανταμειφθούν πλήρως στην αιωνιότητα ειρηνικής, χαρούμενης ζωής στον νέο κόσμο που έρχεται! «Και αυτή είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.»​—1 Ιωάν. 5:4.

[Υποσημειώσεις]