Συνιστώντας την Αλήθεια με Καλή Διαγωγή
ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑΣΕΩΣ
Ο απόστολος Παύλος στην επιστολή 2 Κορινθίους 6:3-10 λέγει πώς οι αληθινοί Χριστιανοί συνιστούν την αλήθεια στους άλλους με τη διαγωγή των και τις καλές των ιδιότητες, όπως είναι η χρηστότης. Προσφάτως ένας Μάρτυς στην Πολιτεία της Ινδιάνας προσέφερε τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! σ’ έναν οικοδεσπότη και του ελέχθη: «Αυτή τη φορά θα τα πάρω και θα τα διαβάσω.» Επροχώρησε να πη στον Μάρτυρα ότι ήταν πολύ ευγνώμων σε μια μάρτυρα του Ιεχωβά, που επεσκέφθη τη μητέρα του και στοργικά την παρηγόρησε και την ενεθάρρυνε στο διάστημα που ο πατέρας του ήταν στο νοσοκομείο. Αυτός ο οικοδεσπότης προηγουμένως ήταν πολύ ενάντιος στην αλήθεια, αλλ’ η καλωσύνη που επεδείχθη στους γονείς του μετέβαλε τη στάσι του.
Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΑΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙ
Ένας Μάρτυς, κάνοντας έργον εξευρέσεως καταλυμάτων για μια συνέλευσι στην πόλι Αμέρικους, της πολιτείας Γεωργίας, (Η.Π.Α.), ανέφερε ότι επεσκέφθη δύο πανδοχεία: «Επεσκέφθηκα τον διευθυντή ενός ξενοδοχείου και του είπα ότι ήμουν με την Επιτροπή Καταλυμάτων της Σκοπιάς. Είπε, ‘Μήπως εννοείτε τους μάρτυρας του Ιεχωβά;’ Εγώ είπα, ‘Ναι’. Μου είπε, ‘Η σύζυγός μου κι εγώ μιλούσαμε για σας προ ημερών. Προ ολίγου είχαμε έναν όμιλο εδώ στο ξενοδοχείο μας, που παρακολουθούσε κάποια θρησκευτική συγκέντρωσι. Αυτοί και τα παιδιά τους ήσαν πολύ ακατάστατοι στην περιποίησι των δωματίων των διέσπειραν χαρτιά και σκουπίδια στο δάπεδο κι έκαναν πολύ θόρυβο. Η σύζυγός μου είπε, ‘Γιατί δεν μπορούσαν αυτοί να είναι σαν τους μάρτυρας του Ιεχωβά;’ Όταν εκείνοι έφυγαν από τα δωμάτιά τους αυτά ήσαν τακτοποιημένα και καθαρά, ώστε εμείς δεν είχαμε σχεδόν τίποτα να κάμωμε μετά τη συνέλευσί τους. Ακόμη και οι καμαριέρες διέκριναν τη διαφορά μεταξύ μαρτύρων του Ιεχωβά και άλλων ατόμων. Πολύ χαίρομαι να σας έχωμε και πάλι!’
»Αργότερα επεσκέφθηκα ένα άλλο ξενοδοχείο. Η κυρία της υπηρεσίας μ’ ερώτησε τι πωλούσα. Εγώ είπα, ‘Δεν πωλώ τίποτε. Είμαι της Επιτροπής Καταλυμάτων της Σκοπιάς. Πρόκειται να χρειασθούμε δωμάτια για μια συνέλευσι’. Εκείνη είπε, ‘Ωραία, εμείς θέλομε βέβαια να σας υποδεχθούμε και πάλι’. Κατόπιν μου έδειξε πόσο καθαρά και συγυρισμένα ήσαν τα δωμάτια, και είπε τις τιμές. Καθώς ήμουν έτοιμος ν’ αναχωρήσω, είπε, ‘Θα ήθελα να σας ζητήσω μια χάρι’. Εξήγησε, ‘Θα ήθελα να μου στείλετε εδώ τους ίδιους ανθρώπους που είχα στην τελευταία σας συνέλευσι. Ήσαν οι καλύτεροι και καθαρώτεροι άνθρωποι που συνήντησα ποτέ’. Της είπα ότι δεν θα μπορούσα να της το υποσχεθώ αυτό, ‘αλλά θα ήθελα να έχετε κάποιους άλλους εδώ και να ιδήτε αν δεν θα είναι κι αυτοί το ίδιο καθαροί και καλοί’. Εκείνη απήντησε, ‘Είμαι βεβαία πώς θα είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά σκεπτόμουν ακριβώς τόσο για τους άλλους ώστε θα ήθελα να τους έχω και πάλι’.»
ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Ένας διάκονος περιοχής, μάρτυς του Ιεχωβά στη Βρεττανική Κολομβία του Καναδά, αναφέρει. «Υπηρετώντας την εκκλησία Λόνσντεηλ, έκανα έργον από κατάστημα σε κατάστημα με τα περιοδικά σε τομέα που περιελάμβανε ένα ξενοδοχείο. Επεσκέφθηκα με τα περιοδικά τον διευθυντή, ο οποίος αμέσως τα πήρε. Είπε ότι κάτι πρέπει να υπάρχη σ’ αυτά τα περιοδικά. Τον ερώτησα γιατί το είπε αυτό. Η απάντησίς του ήταν ότι το ξενοδοχείο του ήταν γεμάτο από Μάρτυρες στη διάρκεια της συνελεύσεως, και είπε, ‘Ειλικρινώς, θα ήθελα, αν ήταν δυνατόν, να έχω το ξενοδοχείο μου γεμάτο απ’ αυτούς κάθε μέρα. Δεν ξέρετε πόσο καλό είναι να έχη κανείς μέσα σ’ ένα ξενοδοχείο ανθρώπους, οι οποίοι δεν δημιουργούν προβλήματα. Αν, λοιπόν, αυτά τα περιοδικά διδάσκουν τους ανθρώπους να συμπεριφέρωνται μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε θέλω να τα διαβάσω’.»
ΔΙΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Ένας διάκονος στην Αλμπέρτα, του Καναδά, λέγει πώς αυτός κι ένας άλλος Μάρτυς επεσκέφθησαν ένα σπίτι στο Κάλγκαρυ και ήλθε μια κυρία στην πόρτα: «Η κυρία μάς ερώτησε: ‘Είσθε μάρτυρες του Ιεχωβά;’ Όταν έμαθε ότι είμεθα, μας εκάλεσε μέσα και μας είπε ότι εκτιμούσε τους μάρτυρας του Ιεχωβά λόγω της διαγωγής των και της διακριτικότητός των προς τους άλλους. Μας είπε ότι κάποτε υπηρετούσε στην αστυνομία και λόγω του επαγγέλματός της ήταν πολύ παρατηρητική όσον αφορά τους ανθρώπους. Μια μέρα αυτή κι ο σύζυγός της εσταμάτησαν σ’ ένα εστιατόριο στη Βρεττανική Κολομβία. Ενώ ανέμεναν το φαγητό τους, εκείνη παρακολουθούσε τις υπαλλήλους καθώς εξυπηρετούσαν τους πελάτας των. Τελικά είπε στο σύζυγο της: ‘Μπορώ να σου πω τη θρησκεία του κοριτσιού που είναι εκεί κάτω’. Εκείνος είπε, ‘Ω, ποιά είναι;’ ‘Είναι μια από τους μάρτυρες του Ιεχωβά’, είπε η κυρία στο σύζυγο της. Εκάλεσαν, λοιπόν, το κορίτσι, και έτσι ήταν. Αφού έφυγε η υπάλληλος, ο σύζυγος ερώτησε, ‘Τι σ’ έκαμε να φαντασθής ότι αυτή ήταν μάρτυς του Ιεχωβά;’ Η κυρία, που είχε την κλίσι να σκέπτεται ως αστυνομικός, είπε, ‘Η διαγωγή της και η προσοχή που δείχνει για τους άλλους, φροντίζοντας να τύχουν αυτοί καλής περιποιήσεως’. Ως αποτέλεσμα της διαγωγής αυτού του κοριτσιού, διετέθησαν αρκετά περιοδικά και έγιναν διευθετήσεις για επανεπίσκεψι.»