Η Γραφή και η Δημιουργία υπό το Φως της Συγχρόνου Επιστήμης

«Γνωρίσατε ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς.»—Ψαλμ. 100:3, ΜΝΚ.

 1, 2. Γιατί πολλοί πιστεύουν ότι η επιστήμη έχει διαψεύσει τη Γραφή;

Ο ΑΓΩΝ δρόμου για τη σελήνη και το εξωτερικό διάστημα συγκεντρώνει τα βλέμματα πολλών επάνω στην επιστήμη και τα επιτεύγματά της. Τα έθνη ζητούν προστασία στις προόδους της επιστήμης στα πολεμικά όπλα. Οι υποανάπτυκτες χώρες αποβλέπουν στις μηχανές που έχει κατασκευάσει η επιστήμη ως το μέσον για τη βιομηχανική πρόοδο. Στον τομέα της ιατρικής η επιστήμη θεωρείται ότι δίνει πολλή ελπίδα για την εξάλειψι των παθήσεων και νόσων. Ναι, η πρόοδος, που έχει σημειώσει η επιστήμη σε μερικούς τομείς, γίνεται αιτία ώστε πολλοί να πιστεύουν ότι μπορεί κανείς να βασίζεται σ’ αυτή για την τελική απάντησι σε πολλούς άλλους τομείς της γνώσεως.

² Επομένως, όταν σεβαστοί επιστήμονες κάνουν σχόλια σχετικά με την καταγωγή του ανθρώπου, θεωρείται ότι ομιλούν για γεγονότα. Επειδή πολλοί επιστήμονες παραδέχονται και διδάσκουν ότι ο άνθρωπος εξειλίχθη από κατώτερα ζώα, οι μάζες του ανθρωπίνου γένους το πιστεύουν αυτό ως αληθινό. Εφόσον η επιστήμη ορίζεται ως «ένας κλάδος γνώσεως ή μελέτης ο οποίος ασχολείται με μια σωρεία γεγονότων ή αληθειών συστηματικώς διευθετημένων και ο οποίος δείχνει τη λειτουργία γενικών νόμων», οι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι επιστήμονες βασίζονται σε γεγονότα, όταν ομιλούν για την εξέλιξι του ανθρώπου από τα ζώα. Επειδή η ιδέα αυτή έρχεται σε αντίφασι με τη διδασκαλία της Γραφής ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη από τον Θεό, πολλοί κρίνουν ότι δεν πρέπει να πιστεύουν πια στη Γραφή· νομίζουν ότι η σύγχρονος επιστήμη την έχει διαψεύσει.

 3. Τι δείχνουν τα γεγονότα;

³ Εν τούτοις, η σύγχρονος επιστήμη δεν διέψευσε τη Γραφή, ούτε μία γραμμή της. Πράγματι, το αντίθετο αληθεύει. Μολονότι η Γραφή δεν εγράφη ως μία επιστημονική διατριβή, εκεί όπου θίγει πράγματα της επιστήμης δεν συγκρούεται με τα γεγονότα, αλλά διαφωνεί με μερικές αναπόδεικτες θεωρίες και σκέψεις ανθρώπων. Η «σωρεία γεγονότων ή αληθειών», που έχουν έλθει σε φως στη σύγχρονη εποχή, δεν έχει διαψεύσει από καμμιά άποψι την Αγία Γραφή, ειδικά την αφήγησί της για τη δημιουργία του ανθρώπου. Αντιθέτως, τα σύγχρονα επιστημονικά «γεγονότα ή αλήθειες», εφόσον έρχονται σε αντίθεσι με τις θεωρίες, επεβεβαίωσαν επανειλημμένως τους λόγους του Ιησού, όταν είπε: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.»—Ιωάν. 17:17.

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΔΥΣΠΙΣΤΟΥΝ;

 4, 5. Γιατί μερικοί δεν πιστεύουν στη Γραφή;

⁴ Αν η επιστήμη επιβεβαιώνη τη Γραφή, γιατί τότε συμβαίνει ώστε τόσο πολλοί άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν στη Γραφή και δεν την παραδέχονται ως τον λόγο του Θεού, ένα οδηγό για τη ζωή τους; Ασφαλώς, όχι διότι η επιστήμη έχει διαψεύσει τη Γραφή. Μερικοί ωδηγήθησαν να πιστεύουν ότι την διέψευσε, και γι’ αυτό τον λόγο απομακρύνονται. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι λόγοι, για τους οποίους πολλοί δυσπιστούν στη Γραφή, λόγοι, τους οποίους ο Χριστιανός θα έκανε καλά να έχη υπ’ όψι του, ώστε να μη πέση θύμα απάτης ανεπιστημονικών δηλώσεων επειδή απλώς προέρχονται από επιστήμονας. Το να έχετε αυτούς τους λόγους υπ’ όψιν θα σας βοηθήση ώστε ‘την παρακαταθήκην να φυλάξετε, αποστρεφόμενοι τας βεβήλους ματαιολογίας, και τας αντιλογίας της ψευδωνύμου γνώσεως· την οποίαν τινές επαγγελλόμενοι, επλανήθησαν κατά την πίστιν.’—1 Τιμ. 6:20, 21.

⁵ Μερικοί δεν πιστεύουν στη Γραφή απλώς διότι αγνοούν το περιεχόμενό της, επειδή δεν το έχουν μελετήσει με απροκατάληπτη διάνοια. Άλλοι εγκαταλείπουν τη Γραφή λόγω των γελοίων εξηγήσεων που δίνει ο «Χριστιανικός κόσμος», στα περιεχόμενά της, όπως είναι η διδασκαλία του ότι οι δημιουργικές ημέρες στη Γένεσι ήσαν μήκους είκοσι τεσσάρων κατά γράμμα ωρών η καθεμιά. Επίσης, η διδασκαλία των περί πυρίνου άδου, η μομφή που αποδίδουν στον Θεό για την πονηρία, τους πολέμους των, τις ιερές εξετάσεις και τις πολιτικές αναμίξεις διέθεσαν δυσμενώς προς την Γραφή πολλούς, οι οποίοι έφθασαν να πιστεύουν ότι η βάσις του «Χριστιανικού κόσμου» είναι η Γραφή. Πολλούς τέτοιους εντίμους ανθρώπους μπορεί κανείς να πλησιάση με το άγγελμα της αληθείας, οπότε βλέπουν ότι και η Γραφή, επίσης, διαφωνεί με τις διδασκαλίες και τις κακές ενέργειες του «Χριστιανικού κόσμου».

 6-8. Ποιοι ιδιοτελείς λόγοι υπάρχουν για ν’ απορρίψη κανείς τη Γραφή;

⁶ Άλλοι, εν τούτοις, εγκαταλείπουν τη Γραφή διότι έχουν αντίρρησι για τους αγνούς νόμους της, μολονότι διστάζουν να το παραδεχθούν. Θέλουν να ικανοποιήσουν τις ασελγείς επιθυμίες των, την απληστία των για χρήμα, ισχύ, φήμη, απολαύσεις ή ανηθικότητα. Οι δίκαιες αρχές της Γραφής καταδικάζουν τέτοιες ασελγείς επιθυμίες και συνεπώς στέκουν ως εμπόδιο στον δρόμο εκείνων που εντρυφούν σ’ αυτές. Αντί να κάμουν αυτό που είναι ορθό, θέτουν κατά μέρος τη Γραφή. Οι ιδιοτελείς επιθυμίες των έρχονται πρώτα.—2 Τιμ. 3:1-4· 2 Πέτρ. 3:3.

⁷ Μερικοί δυσπιστούν στη Γραφή επειδή, αν την απεδέχοντο, το εγώ των θα υφίστατο μείωσι. Επιθυμούν να έχη ο κόσμος καλή γνώμη γι’ αυτούς. Αποδοχή της Γραφής θα εσήμαινε ταπείνωση του εαυτού των σε υποταγή στον Ιεχωβά, τον Υιό του και την ορατή του οργάνωσι. Δεν θα το ήθελαν αυτό, διότι τότε η λατρεία και κολακεία που τους αποδίδουν άλλοι ή που οι ίδιοι αποδίδουν στον εαυτό τους, θα έπρεπε να σταματήση. Επίσης, θα ώφειλαν ν’ αναγνωρίσουν ότι πολλές από τις προηγούμενες αντιλήψεις των ήσαν εσφαλμένες. Η υπερηφάνειά των δεν θα τους επέτρεπε να το κάμουν αυτό. Είναι, όπως αναφέρει ο Ιωάννης στο κεφ. 12:42, 43 για μερικούς εξέχοντας των ημερών του Ιησού: «Δεν ωμολόγουν [αυτόν], δια να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν την δόξαν των ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού.»

⁸ Άλλοι, ακόμη, βρίσκουν ότι η Γραφή ζητεί πολλήν ενεργητικότητα. Θα χρειασθή να κάμουν το θέλημα του Θεού, να συνταυτισθούν με την ορατή του οργάνωσι, να λάβουν μέρος στη δράσι κηρύγματος και να μελετούν για την πρόοδο τους σε πνευματική ωριμότητα. Φρονούν ότι αυτή είναι μία πολύ μεγάλη ενόχλησις· γι’ αυτό ακολουθούν την πορεία της ελαχίστης αντιστάσεως και ζητούν μια ευκολώτερη θρησκεία ή καμμία θρησκεία.—Λουκ. 13:24.

 9. Γιατί μια τέτοια απιστία δεν πρέπει να ταράξη τους Χριστιανούς;

⁹ Γι’ αυτές και παρόμοιες αιτίες πολλοί δεν πιστεύουν στη Γραφή· έτσι ώστε, όταν παρουσιασθή μια θεωρία όπως η εξέλιξις, την εναγκαλίζονται με προθυμία για να βρουν κάποια άνεσι στην ανταρσία τους εναντίον του Θεού και των δικαίων απαιτήσεών του. Ας μη σας ενοχλήση όμως ποτέ το ότι πολλοί δεν πιστεύουν στη Γραφή. Αυτό βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το γεγονός ότι ζούμε στον έσχατο καιρό αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ο Ιησούς το προείπε αυτό, όταν εδήλωσε: «Η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.» (Ματθ. 24:12) Σατανάς ο Διάβολος, ο θεός του παρόντος συστήματος πραγμάτων, γνωρίζει ότι ο καιρός του πλησιάζει να λήξη. Καταβάλλει απελπιστικές προσπάθειες ν’ απομακρύνη όλους τους ανθρώπους από τον Θεό. Πώς θα μπορούσαμε, λοιπόν, να περιμένωμε να στραφή η πλειονότης των ανθρώπων στη Γραφή; Μόνο μια μειονότης θα το κάνη. «Στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:14) Τούτο δεν σημαίνει ότι η οδός αυτή δεν είναι διαθέσιμη, αλλά ότι οι πιο πολλοί δεν θα ερευνούσαν γι’ αυτήν. Ο Ιησούς μάς εβεβαίωσε ότι εκείνοι, που ειλικρινά θα ερευνούσαν για την ορθή οδό, θα την εύρισκαν: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί· κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή· διότι πας ο αιτών λαμβάνει, και ο ζητών ευρίσκει, και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή.»—Ματθ. 7:7, 8.

Ο ΘΕΟΣ ΕΠΟΙΗΣΕ

10. Ποια εμπιστοσύνη μπορούν να έχουν οι εκζητηταί της αληθείας;

¹⁰ Οι εκζητηταί της αληθείας μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη ότι «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος.» (2 Τιμ. 3:16) Μπορούν, επίσης, να έχουν εμπιστοσύνη στο γεγονός ότι η σύγχρονος επιστήμη επιβεβαιώνει τη Γραφή κατά ένα πολύ θαυμάσιον τρόπο. Αυτό αληθεύει ειδικά για το τμήμα εκείνο της Γραφής, εναντίον του οποίου έχει στραφή η πιο μεγάλη επίθεσις, δηλαδή, για τα πρώτα λίγα κεφάλαια της Γενέσεως, τα οποία οι χλευασταί νομίζουν ότι η επιστήμη έχει διαψεύσει. Θυμηθήτε, όμως, ότι η επιστήμη ορίζεται ως «ένας κλάδος γνώσεως ή μελέτης, ο οποίος ασχολείται με μία σωρεία γεγονότων ή αληθειών», έτσι ώστε είναι ανάγκη να χωρίζωμε τα γεγονότα από τους μύθους.

11. Πώς έχουν επιβεβαιωθή οι πρώτες λέξεις της Γραφής;

¹¹ Κάποτε οι οπαδοί της εξελίξεως εχλεύασαν τις αμέσως πρώτες λέξεις της Γραφής, οι οποίες δηλώνουν: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός.» Ισχυρίσθηκαν, όπως είχαν κάμει και οι Έλληνες φιλόσοφοι πριν από αιώνες, ότι η ύλη υπήρξε πάντοτε και επομένως το φυσικό σύμπαν δεν είχε αρχή. Με την έλευσι, όμως, του αιώνος της ατομικής ενεργείας, κατέστη γνωστόν ότι μερικά στοιχεία της γης εκπέμπουν ραδιενέργεια. Αν η ύλη υπήρξε πάντοτε, τότε αυτή η λειτουργία της εξαφανίσεως της ραδιενέργειας θα είχε συμπληρωθή προ πολλού. Εν τούτοις, όμως, εξακολουθεί να υπάρχη. Έτσι, είναι τώρα παραδεκτό ότι το σύμπαν είχε αρχή, η δε ηλικία του υπολογίζεται σε δισεκατομμύρια χρόνια, πράγμα που επιτρέπει και η Γραφική αφήγησις. Ένας όμιλος επιστημόνων είπε: «Είναι ενδιαφέρον να σημειωθή ότι με τη δήλωσι ότι το σύμπαν είχε μία αρχή, η Γραφή προηγήθη της συγχρόνου επιστήμης κατά μερικές χιλιάδες έτη.»a

12. Πώς έχει επαληθεύσει η αφήγησις της Γενέσεως περί δημιουργίας της ζωής;

¹² Ένα άλλο πρόβλημα για τους οπαδούς της εξελίξεως ήταν το να εξηγήσουν πώς άρχισε η ζωή. Απέρριψαν την αφήγησι της Γενέσεως περί δημιουργίας και είπαν ότι η ζωή ξεπήδησε τυχαίως από νεκρή ύλη. Επίστευαν πολύ όμοια με τον φιλόσοφο Αριστοτέλη, ο οποίος έγραψε: «Όλα τα ξηρά σώματα, τα οποία καθίστανται υγρά, και όλα τα υγρά σώματα, τα οποία ξηραίνονται, γεννούν ζωή.» Ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος είπε σοβαρά ότι οι μέλισσες μερικές φορές παράγονται από αποσυντεθειμένα εντόσθια βοδιού. Ένας διάσημος ιατρός επί της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ΄ της Γαλλίας έγραψε: «Οι οσμές που ανεβαίνουν από τον βυθό των ελών παράγουν βατράχους, σαλιγκάρια, βδέλλες, χλόη, και άλλα πράγματα.»b Έπειτα, όμως, ο Λουδοβίκος Παστέρ, ο Γάλλος χημικός, εξετέλεσε τα περίφημα πειράματά του, τα οποία θα έπρεπε να είχαν εκμηδενίσει τη γνώσι ότι ζώντα πράγματα αυτομάτως ξεπήδησαν από νεκρή ύλη. Απέδειξε ότι μικρότερες μορφές ζωής δεν παρήχθησαν μόνες των αλλά από άλλα μικρόβια που ήδη υπήρχαν. Αυτό απέδειξε ότι ζώντα πράγματα πάνω στη γη προήλθαν μόνον από άλλα ζώντα πράγματα.

13, 14. Γιατί ένα ζων κύτταρο δεν θα μπορούσε να παραχθή τυχαίως;

¹³ Παρά τις αποδείξεις αυτές, οι οπαδοί της εξελίξεως, οι οποίοι είναι άθεοι, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ένα ζωντανό κύτταρο παρήχθη τυχαίως. Αλλ’ ακόμη και οι πιο ικανοί επιστήμονες με όλους τους πολυπλόκους εξοπλισμούς των δεν κατώρθωσαν να δημιουργήσουν ένα μικροσκοπικό ζωντανό κύτταρο! Καθώς μία «διακεκριμένη αυθεντία επί της εξελίξεως» παραδέχθη: «Κανένας ζων χημικός δεν μπορεί να διαμορφώση ένα δεινόσαυρον, κανένα ζων χέρι δεν μπορεί ν’ αρχίση τις ονειρώδεις πλοκαμοειδείς εκτάσεις που χαρακτηρίζουν τη ζωή του απλούστατου αμοιβαδοειδούς κυττάρου.» (Χάρπερς Μάγκαζιν, Μαρτίου 1964) Αν αυτό δεν μπορή να γίνη κάτω από τις καλύτερες πειραματικές συνθήκες, δύσκολα θα μπορούσε να συμβή τυχαίως. Η Γραφή ορθώς τονίζει την πηγή της ζωής στον Ψαλμό 36:9, όταν λέγη: «Διότι μετά σου [Ιεχωβά] είναι η πηγή της ζωής.»

¹⁴ Κάποιος θα μπορούσε να παρασυρθή να υποθέση ότι ένα ζωντανό κύτταρο είναι τόσο απλό ώστε θα μπορούσε να προέλθη από άψυχη ύλη. Εν τούτοις, όπως είπε ένας επιστήμων, κάθε κύτταρο είναι «ένα σύστημα τόσο περίπλοκο και λεπτό ώστε η πλήρης λειτουργία του διέφυγε της μελέτης μας έως τώρα.»c Για τη λειτουργία του εδήλωσε: «Κάθε κύτταρο εκτελεί . . . ενέργειες με μια ακρίβεια τέτοια ώστε η σύγκρισίς του κάνει τη λειτουργία ακόμη και του πιο περιφήμου ωρολογίου να φαίνεται ένα αδέξιο πράγμα.» Ένας άλλος περιέγραψε ένα κύτταρο ως «ένα μικρό σύμπαν, αποτελούμενο από ένα πλήθος αυτοπαραγομένων οργανισμών, ασυλλήπτως μικροσκοπικών και πολυπληθών ως τα άστρα του ουρανού.»d Ένα περιοδικό έγραψε: «Το κύτταρο είναι τόσο πολύπλοκο όσο και η Πόλις της Νέας Υόρκης.»e

15. Δείξτε γιατί κάθε ωργανωμένο πράγμα απαιτεί ένα οργανωτή.

¹⁵ Κανείς άνθρωπος με σώας τας φρένας δεν θα μπορούσε να ισχυρισθή ότι η Νέα Υόρκη, το Λονδίνον, η Μόσχα, το Παρίσι, το Τόκιο ή άλλες πόλεις ήλθαν σε ύπαρξι, μόνες των. Καθώς ένας φυσικός είπε: «Κανένα υλικό πράγμα δεν μπορεί ν’ αυτοδημιουργηθή.»f Αλλά ένα ζωντανό κύτταρο περιέχει τρισεκατομμύρια μικροσκοπικών μονάδων, που η καθεμιά εκτελεί αυτομάτως ενέργειες πιο πολύπλοκες από εκείνες που εκτελούνται σε κάθε πόλι. Επίσης, υπάρχουν τρισεκατομμύρια κύτταρα σε ένα μόνο σώμα ανθρώπου ενηλίκου! Και μας ζητούν να πιστεύσωμε ότι όλα αυτά παρήχθησαν τυχαίως! Όχι, κανένα ωργανωμένο πράγμα δεν μπορεί ποτέ να παραχθή τυχαίως. Αν μια οικοδέσποινα ήθελε να ψήση μια μηλόπιττα, θα περίμενε μήπως να πέσουν μερικά μήλα από ένα δένδρο τυχαίως στο φούρνο της, μέσα στον οποίο να βρεθούν τυχαίως αλεύρι, αυγά και άλλα υλικά, κι έτσι να ελπίζη ότι όλ’ αυτά θα διεμορφώνοντο τυχαίως μόνα τους σε μια πίττα, η οποία τυχαίως θα εψήνετο μόνη ακριβώς όση ώρα χρειάζεται; Αυτό θα ήταν, βεβαίως, γελοίο. Αλλά το να παρασκευασθή μια πίττα είναι απλούν πράγμα παραβαλλόμενο με τη δημιουργία ζώντων πραγμάτων, και αν απλά πράγματα δεν μπορούν να παραχθούν τυχαίως, ασφαλώς τα απείρως πιο περίπλοκα δεν θα μπορούσαν, επίσης.

16. Πώς μέλη του ανθρωπίνου σώματος ομιλούν για ένα Δημιουργό;

¹⁶ Προσέξτε, επίσης, μερικά μέλη του ανθρωπίνου σώματος, όπως το μάτι, που είναι τόσο πολύπλοκο ώστε η επιστήμη εχρειάσθη αιώνες για ν’ αποκτήση κάποια γνώσι σχετικά με τη λειτουργία του. Η φωτογραφική μηχανή είναι μια αδέξια απομίμησις του ματιού, απητήθη, όμως, η ιδιοφυΐα εφευρετών, η ακρίβεια μαθηματικών, και η μακρόχρονη δεξιοτεχνία τεχνιτών για ν’ αναπτυχθή. Μήπως το πολύ περισσότερο πολύπλοκο ανθρώπινο μάτι ανεπτύχθη κατά σύμπτωσι μόνο του διότι κάποιο τυφλό ψάρι, ένα από τα μαλάκια, ήθελε να βλέπη; Πώς εγνώριζε ότι ήθελε να ιδή, όταν ήταν αδύνατο να γνωρίζη τι σημαίνει να βλέπη κανείς; Όχι, το ανθρώπινο μάτι είναι ένα θαύμα της δημιουργίας, που ήλθε σε ύπαρξι από Έναν που μπορούσε ήδη να βλέπη, όπως ο Ψαλμός 94:9 λέγει: «Ο φυτεύσας το ωτίον, δεν θέλει ακούσει; ο πλάσας τον οφθαλμόν, δεν θέλει ιδεί;»

17, 18. Πώς οι σύγχρονες εφευρέσεις αποδεικνύουν ότι το σύμπαν είχε ένα Δημιουργό;

¹⁷ Ένας αστροναύτης επιστρέφει από ένα ταξίδι γύρω στη γη μέσα σε ένα θαλαμίσκο βάρους ολίγων τόννων και τον επευφημούν ως ένα ήρωα. Οι επιστήμονες, οι οποίοι επενόησαν τον μηχανισμό επαινούνται. Τι θα εσκέπτοντο, αν τους ελέγατε ότι οι χιλιάδες τεμαχίων μετάλλου τυχαίως ενώθηκαν μόνες των για ν’ αποτελέσουν ένα θαλαμίσκο και μια βολίδα, που τυχαίως εγέμισε με καύσιμα, η οποία τυχαίως άναψε, όταν ο άνθρωπος βρέθηκε τυχαίως μέσα στον θαλαμίσκο, και κατόπιν όλο αυτό το συγκρότημα όλως κατά τύχην μπήκε στην τροχιά; Θα σας απέπεμπαν ως ένα που αστειεύεται ή ένα διανοητικώς ανίκανο. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά έθεσε τη γη, που ζυγίζει, όπως έχει υπολογισθή, εξήμιση εξάκις εκατομμύρια τόννους, σε τελεία τροχιά με εκατομμύρια ζώντα πράγματα επάνω της, δίχως προβλήματα επανόδου της, δίχως ανησυχίες για την προμήθεια οξυγόνου, δίχως την ανάγκη πεπιεσμένης τροφής από ένα σωληνάριο ή την ανάγκη να ενδιαφερθή για το πώς θ’ απαλλαγή από τα απορρίμματα του σώματος. Και μας ζητούν να πιστεύσωμε ότι αυτό συνέβη τυχαίως!

¹⁸ Χρειάζονται χιλιάδες άνθρωποι να εργάζονται συνεχώς για να μη συμβή λάθος στα δρομολόγια μιας σιδηροδρομικής ή αεροπορικής γραμμής, ώστε να μη συμβή δυστύχημα, και εν τούτοις συμβαίνουν. Συγχρόνως, ήλιοι και πλανήται απίστευτου μεγέθους, κινούνται γύρω στο διάστημα με μια ταχύτητα και ακρίβεια, που καταπλήσσουν τη φαντασία, και το μεγάλο αυτό σύστημα υποτίθεται ότι δεν είχε σχεδιαστή! Οι λογικοί άνθρωποι εκτιμούν την αλήθεια των λόγων, που έχουν γραφή από τον Ησαΐα: «Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας, και ιδέτε, τις εποίησε ταύτα; Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν· ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως αυτού, διότι είναι [ο Ιεχωβά] ισχυρός εις εξουσίαν· δεν λείπει ουδέν.» (Ησ. 40:26) Ο Δαβίδ παρομοίως ανεφώνησε: «Όταν θεωρώ τους ουρανούς σου, το έργον των δακτύλων σου, την σελήνην και τους αστέρας, τα οποία συ [ο Ιεχωβά] εθεμελίωσας, τι είναι ο άνθρωπος;» (Ψαλμ. 8:3, 4) Έτσι, επίσης, στην εποχή μας, έντιμοι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι εκείνο που οι σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις τονίζουν επανειλημμένως είναι η θεμελιώδης αλήθεια, η οποία έχει καταχωρηθή στη Γένεσι, ότι «εν αρχή εποίησεν ο Θεός.» Για κείνους που δε το πιστεύουν αυτό, ο ψαλμωδός λέγει: «Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 14:1, ΜΝΚ.

ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΘΕΩΡΙΩΝ

19, 20. Ποιες θεωρίες περί μεταβολών προέβαλαν οι οπαδοί της εξελίξεως;

¹⁹ Στη διάρκεια του περασμένου αιώνος οι οπαδοί της εξελίξεως επίστευαν ότι διάφορες μορφές ζωής ήλθαν σε ύπαρξι μεταβαλλόμενες βραδέως από ένα είδος σ’ ένα άλλο. Μερικοί επίστευαν ότι η καμηλοπάρδαλις απέκτησε μακρύ λαιμό με το να τον τεντώνη ολοένα υψηλότερα για να φθάση τα φύλλα που ευρίσκοντο στην κορυφή των δένδρων, κι έτσι τα μικρά των γεννήθηκαν με μακρύ λαιμό. Επιστεύετο ότι εκείνοι, που ζουν κοντά στον ισημερινό εμαύρισαν από τη θερμότητα του ηλίου, και έπειτα διεβίβασαν το μαύρο χρώμα στα παιδιά των, κι έτσι προέκυψε το μαύρο δέρμα. Κάποτε, όμως, ένας Αυστριακός, ο Γκρέγκορ Μέντελ, ανεκάλυψε τα γεγονότα της κληρονομικότητος, που αποδεικνύουν αυτά τα πράγματα αναληθή. Έκαμε ανακαλύψεις σχετικά με τους οριστικούς, ευτάκτους νόμους, που διέπουν τα πράγματα από τον γονέα στον απόγονο «κατά το είδος αυτού», ακριβώς όπως αναφέρεται στη Γένεσι. Αυτό έκαμε αδύνατη την βραδεία αλλαγή μιας μορφής ζωής σε μια άλλη, διότι ενώ επέτρεψε μία μεγάλη ποικιλία στο χρώμα, μέγεθος και σχήμα, δεν κατέληξε σε νέες μορφές ζωής.

²⁰ Οι οπαδοί της εξελίξεως είπαν έπειτα ότι τα πράγματα πρέπει να έχουν εξελίχθη, όχι μέσω βραδέων μεταβολών, αλλά μέσω γοργών μεταβολών στα γονίδια, συνεπεία μεταλλαγών. Εν τούτοις, σχετικά μ’ αυτό ένας επιστήμων είπε προσφάτως: «Είτε οι μεταλλαγές είναι φυσικές ή προεκλήθησαν από κάποιο τεχνητό μέσον όπως η ραδιενέργεια . . . οι αποδείξεις σήμερα δείχνουν ότι 99 τοις εκατό και πλέον από τις μεταλλαγές είναι ανεπιθύμητες.»g Οι μεταλλαγές διαστρεβλώνουν, δεν δημιουργούν νέα είδη.

21. Πώς η απόδειξις των απολιθωμάτων επιβεβαιώνει τη δημιουργία;

²¹ Για να βρουν διέξοδο στις δυσκολίες των οι οπαδοί της εξελίξεως έκαμαν εκτεταμένες έρευνες για υπολείμματα απολιθωμάτων, τα οποία θ’ απεδείκνυαν τις σχέσεις μεταξύ διαφόρων ειδών οικογενειών. Αλλά δεν ευρέθησαν τέτοια απολιθώματα πλασμάτων των οποίων τα πτερύγια να μετεβλήθησαν σε βραχίονες ή μηρούς, ή των οποίων τα πόδια μετεβλήθησαν σε πτερύγια. Με συντομία, όλα τα πολλά κενά μεταξύ οικογενειών των ειδών παρέμειναν, απλώς διότι ποτέ δεν υπήρξε σχέσις! Όπως ανέφερε ένα άρθρο της εφημερίδος Τάιμς Λονδίνου (19 Μαΐου 1963) πάνω στο θέμα αυτό: «Η απόδειξις των απολιθωμάτων είναι πράγματι μικράς βοηθείας [για την εξέλιξι] εδώ . . . μόνο με κάποια προσπάθεια φαντασίας μπορεί κανείς να οραματισθή μια ειδική μεταμόρφωσι συγκεκριμένων ειδών . . . σε υποτιθεμένους συγχρόνους απογόνους των.»

22. Τι ανεκάλυψε η αρχαιολογία;

²² Όπως τα κατώτερα ζώα δημιουργήθηκαν αιφνιδίως, έτσι συνέβη και με τον άνθρωπο. Του εδόθη μια υψηλή διανοητική ικανότης της οποίας τα ζώα στερούνται. Αυτό ακριβώς είναι εκείνο που υποστηρίζει η επιστήμη, και όχι μια βραδεία άνοδος από τον βόρβορο. Στο βιβλίο Νέες Ανακαλύψεις στη Βαβυλωνία Σχετικά με τη Γένεσι, ο συγγραφεύς αναφέρει: «Ανεμένετο ότι όσο αρχαιοτέρα είναι η περίοδος, τόσο πιο πρωτόγονο θα την εύρισκαν οι εκσκαφείς, μέχρις ότου τα ίχνη πολιτισμού θα έπαυαν τελείως και ο πρωτόγονος άνθρωπος θα παρουσιάζετο. Ούτε στη Βαβυλωνία ούτε στην Αίγυπτο, τις αρχαιότερες γνωστές κατοικημένες χώρες του ανθρώπου, συνέβη αυτό. Όταν εμφανίζεται πολιτισμός είναι ήδη σε πλήρη ανάπτυξι. . . . Μπροστά σ’ αυτά τα γεγονότα, η βραδεία πρόοδος του πρώτου ανθρώπου είναι μια υπόθεσις που έχει διαψευσθή, και η ιδέα ότι μία απείρως «εκτεταμένη περίοδος πέρασε πριν εμφανισθή πολιτισμός δεν μπορεί να διακρατηθή.»

23, 24. Ποια είναι μερικά γεγονότα που διαψεύδουν την αντίληψι ότι υπήρξαν «προϊστορικοί» άνθρωποι;

²³ Τι θα πούμε, όμως, για κείνους τους λεγομένους «προϊστορικούς» ανθρώπους για τους οποίους ακούει κανείς συχνά; Μερικά τέτοια απολιθώματα δεν είναι καθόλου ανθρώπων, αλλά ζώων. Άλλα είναι απλώς ποικιλίες της ανθρωπίνης οικογενείας, που έζησαν την ίδια εποχή που ζούσε και ο «σύγχρονος τύπος» ανθρώπου, ακριβώς όπως και σήμερα υπάρχουν πολλά μεγέθη και σχήματα σε διαφόρους λαούς που ζουν. Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ εθεωρείτο κάποτε ως «προϊστορικός», ένας πρόγονος του συγχρόνου ανθρώπου στην κλίμακα της εξελίξεως, αλλά σημειώστε τι λέγει τώρα μια εγκυκλοπαιδεία: «Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ δεν μπορεί να θεωρήται ως ένας πρόγονος του συγχρόνου ανθρώπου. Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ και οι άνθρωποι του συγχρόνου τύπου . . . πρέπει να θεωρούνται ως απόγονοι ενός κοινού προγόνου.»h

²⁴ Πολλοί από αυτούς τους λεγόμενους «προϊστορικούς» ανθρώπους δεν ήσαν καθόλου «κατωτέρου» τύπου. Για τους λεγόμενους «Κρο-Μάγνον» ένας καθηγητής πανεπιστημίου εδήλωσε: «Η φυλή Κρο-Μάγνον . . . με συντηρητικότητα θεωρείται ότι είναι στο αυτό επίπεδο με το κάλλιστο είδος σήμερα από διανοητική και σωματική άποψι.»i Ένας άλλος επιστήμων ανέφερε: «Αυτοί οι άνθρωποι αντιπροσωπεύουν κατά πολλούς τρόπους τον κάλλιστο τύπο που έχει ιδεί ποτέ ο κόσμος.»j Ενοχλητικά κάπως για κείνους, οι οποίοι επιμένουν να πιστεύουν στη θεωρία της εξελίξεως, το περιοδικό Σάιενς Ντάιτζεστ (Απριλίου 1961) έλεγε: «Από την εποχή του ανθρώπου Κρο-Μάγνον . . . ο ανθρώπινος εγκέφαλος ελαττώνεται σε όγκο.» Πόσο ακριβής είναι η απλή αφήγησις της Γενέσεως για τη δημιουργία του ανθρώπου, την πτώσι του στην αμαρτία και τον κατόπιν αυτού εκφυλισμό του!

25, 26. Ποια άλλα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν υπήρξαν «προϊστορικοί» άνθρωποι;

²⁵ Οι οπαδοί της εξελίξεως ερεύνησαν, επίσης, τη γη αναζητώντας ένα λαό που να ομιλή μια πρωτόγονη γλώσσα, διότι πιστεύουν ότι αυτό θα υπεστήριζε τη θεωρία τους. Το βιβλίο Το Θαύμα των Γλωσσών λέγει: «Δεν βρήκαν κανένα. . . . Η γλώσσα των ανθρώπων της ζούγκλας [της Αυστραλίας] και του Σάρι [της κάτω Καλιφόρνιας] είναι επιμελημένη και παρουσιάζει δείγματα παρακμής. . . . Όλες οι γλώσσες φαίνονται να προέρχωνται από μια παγκόσμιο συγγενή γλώσσα.» Το περιοδικό Σάιντ Νιούς Λέτερ (3 Σεπτεμβρίου 1955) το επεβεβαίωσε αυτό λέγοντας: «Δεν υπάρχουν πρωτόγονες γλώσσες. Η ιδέα ότι οι ‘βάρβαροι’ ομιλούν με μια σειρά από γρυλλισμούς και είναι ανίκανοι να εκφράσουν πολλές ‘πολιτισμένες’ ιδέες, είναι πολύ εσφαλμένη. . . . Τυπικώς, η γραμματική των είναι πολύ πιο περίπλοκη . . . από οποιαδήποτε σύγχρονη γλώσσα.» Πόσο καλά και αυτό, επίσης, συμφωνεί με τη Γραφική αφήγησι ότι ο άνθρωπος είχε μία γλώσσα, στην οποία επήλθε σύγχυσις μετά τον Κατακλυσμό, καταλήγοντας σε πολλές γλώσσες διασκορπισμένες σ’ όλο τον κόσμο, οι οποίες βαθμιαίως εκφυλίσθηκαν.

²⁶ Οι λεγόμενοι «προϊστορικοί» άνθρωποι υπάρχουν μόνο στη φαντασία εκείνων, οι οποίοι προτιμούν να αγνοούν τα γεγονότα, διότι καμμία απόδειξις δεν προέκυψε σε όλη την ιστορία της αρχαιολογίας που να υποστηρίζη τη θεωρία της εξελίξεως. Είναι ακριβώς όπως ένα άρθρο του περιοδικού Χάρπερς Μάγκαζιν (Ιουλίου 1963) ανέφερε: «Οφείλομε ακόμη να ψάχνωμε για ν’ ανεύρωμε ίχνη νοημόνων πιθήκων, οι οποίοι έδωσαν ξεκίνημα στην ανθρωπότητα.» Αυτό δε το άρθρο είχε γραφή για να υποστηρίξη την εξέλιξι! Σκεφθήτε, ύστερ’ από ένα αιώνα και πλέον που έγιναν έξαλλες έρευνες από ομάδες οπαδών της εξελίξεως το αρχείον των βράχων κράζει ολοένα πιο δυνατά «εποίησεν ο Θεός»! Οι οπαδοί της εξελίξεως δεν μπορούν ‘ν’ ανεύρουν ίχνη των νοημόνων πιθήκων, οι οποίοι έδωσαν ξεκίνημα στην ανθρωπότητα’ απλώς διότι δεν υπήρξαν ποτέ, εκτός, όπως η εφημερίς Τάιμς του Λονδίνου υπαινίσσεται, ‘στη φαντασία κάποιου’.

27. Ποια αλήθεια επιβεβαιώνουν όλες οι αποδείξεις;

²⁷ Με τέτοιες αποδείξεις, οι άνθρωποι με τίμια καρδιά θα πεισθούν, αλλ’ ο σκεπτικιστής ποτέ δεν θα πεισθή, εφ’ όσον θέλει να προσκολληθή στην πλάνη, που προσαρμόζεται στον σκοπό του. «Δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος· δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.» (2 Θεσ. 2:11, 12) Οι άνθρωποι, που φοβούνται τον Θεό, δεν καταλαμβάνονται από σατανικές θεωρίες, οι οποίες μειώνουν τη Γραφή, τον Λόγο του Θεού, και εξασθενίζουν την επίδρασί της· οι οποίες κάνουν τον Θεό περιττόν ως Δημιουργό, Συντηρητή και Προμηθευτή· και οι οποίες θέτουν κατά μέρος την πραγματικότητα της πτώσεως του ανθρώπου στην αμαρτία και την ανάγκη του γι’ απολύτρωσι. Οι ταπεινοί λέγουν, όπως ο ψαλμωδός των αρχαίων χρόνων είπε: «Πόσον αγαπώ τον νόμον σου! όλην την ημέραν είναι μελέτη μου.» (Ψαλμ. 119:97) Αυτοί γνωρίζουν μετά βεβαιότητος, όπως οι αποδείξεις της συγχρόνου επιστήμης αποδεικνύουν, ότι «ο Ιεχωβά είναι ο Θεός· αυτός έκαμεν ημάς, και ουχί ημείς.»—Ψαλμ. 100:3, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]