Διευθέτησις Δυσχερειών με Χριστιανική Αγάπη

«Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο . . . Εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν.»—Ματθ. 18:15-17

 1. (α) Γιατί οι Χριστιανοί αγωνίζονται για να έχουν ειρήνη προς αλλήλους; (β) Σε ποιες μορφές δράσεως;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι ένας Θεός τάξεως, αρμονίας και ειρήνης. Ο εκπεφρασμένος σκοπός του είναι ν’ αποκαταστήση ειρηνικές, παραδεισιακές συνθήκες επάνω σ’ αυτή τη γη για την ευλογία όλων εκείνων που θα τον υπηρετούν και θα εκτελούν το θείον θέλημα. Αυτά τα άτομα θα θελήσουν ν’ αρχίσουν τώρα να εναρμονίσουν τη ζωή τους με τις δίκαιες αρχές του κι έτσι ν’ αποδειχθούν άξια να λάβουν το ελεύθερο δώρο της ζωής στη δικαία νέα τάξι του Θεού. Γι’ αυτό τον σκοπό θα προσέξουν τους λόγους του αποστόλου Πέτρου που έχουν αναγραφή εις 1 Πέτρου 3:10-12 (ΜΝΚ): «Όστις θέλει να αγαπά την ζωήν, και ίδη ημέρας αγαθάς, ας παύση την γλώσσαν αυτού από κακού, . . . ας εκκλίνη από κακού, και ας πράξη αγαθόν· ας ζητήση ειρήνην, και ας ακολουθήση αυτήν. Διότι οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους.» Ο απόστολος Παύλος, επίσης, έγραψε στους Χριστιανούς: «Άρα λοιπόν ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην, και τα προς την οικοδομήν αλλήλων.» (Ρωμ. 14:19) Κάτω από το φως της Γραφικής αυτής συμβουλής οι αληθινοί Χριστιανοί σήμερα αγωνίζονται να κάμουν ό,τι εξαρτάται από αυτούς για να έχουν ειρήνη μεταξύ τους και μεταξύ όλων των ανθρώπων, είτε μέσα στις εκκλησίες των, στα σπίτια των και σε άλλη καθημερινή των δράσι.

 2. (α) Ποιοι είναι μερικοί παράγοντες οι οποίοι μπορούν να εμποδίσουν σήμερα άτομα να ‘ζητήσουν ειρήνην και ν’ ακολουθήσουν αυτήν’; (β) Είναι μήπως ο αντικειμενικός των σκοπός ανεπίτευκτος;

² Δυστυχώς, όμως, οι συνθήκες που υπάρχουν σήμερα επί της γης δεν συντελούν σε μια ειρηνική ζωή. Αυτές οι συνθήκες έχουν περιγραφή προφητικά με τ’ ακόλουθα λόγια: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς.» (2 Τιμ. 3:1-4) Εκτός τούτου έχομε όλοι γεννηθή ατελείς και υποκείμενοι σε κάθε είδος ανθρωπίνων αδυναμιών, ατελείας και πάθους, κι επομένως οι προσπάθειες των Χριστιανών σήμερα να ‘ζητήσουν ειρήνην και ν’ ακολουθήσουν αυτήν’ είναι γεμάτες προβλήματα και δυσκολίες. Εν τούτοις, παρά τις συνθήκες αυτές, όταν ένα άτομο αγωνίζεται ειλικρινά να θέση σ’ εφαρμογή τη συμβουλή που του δίδεται από τον Λόγο του Θεού προς αυτή την κατεύθυνσι και επωφελήται από κάθε βοήθεια που του προσφέρεται από τους συγ-Χριστιανούς του και ακολουθή την οδηγία του αγίου πνεύματος του Θεού, μπορεί να επιτελέση πολλά προς την επιτυχία του σκοπού του να ζη ειρηνικά με τους άλλους.

 3. Ποιο πρακτικό παγκόσμιο παράδειγμα αποδεικνύει ότι η ειρήνη δεν είναι ανεπίτευκτη σήμερα;

³ Το ότι αυτό είναι δυνατόν σήμερα αποδεικνύεται από τ’ αποτελέσματα που έχουν επιτευχθή μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, η οποία έχει να παρουσιάση ένα αξιοζήλευτο υπόμνημα τρόπου ζωής και συνεργασίας με ειρήνη, και ενότητα. Ειδικά φαίνεται τούτο στις μεγάλες διεθνείς συνελεύσεις των, όπου άτομα από όλες τις φυλές, χρώματα και γλώσσες συνεργάζονται χωρίς εκδηλώσεις των ισχυρών φυλετικών διαφορών και των εθνικών φραγμών που είναι τόσο κοινά σ’ αυτό το παρόν σύστημα. Σχετικά με αυτό είναι ενδιαφέρον να σημειωθή αυτό που αναφέρεται στην εφημερίδα Σαν του Μπίνγκακτον, Νέας Υόρκης, όσον αφορά τη διεθνή συνέλευσί των του 1958, η οποία έλαβε χώραν στη Νέα Υόρκη. Έγραφε τα εξής: «Η τάξις της μεγάλης αυτής συγκεντρώσεως και το γεγονός ότι απετελείτο από ανθρώπους ουσιαστικώς πάσης εθνικότητος, με Νέγρους και Ασιάτας αναμεμιγμένους με λευκούς υπό ίσους όρους και καταφανή ευφροσύνη, ήταν ένα άλλο ασύνηθες και πράγματι αξιοπαρατήρητο χαρακτηριστικό.» Γράφοντας για την ίδια αυτή συνέλευσι, η εφημερίς Άμστερνταμ Νιους της Νέας Υόρκης έλεγε: «Οι λατρευταί Μάρτυρες από 120 χώρες έζησαν και ελάτρευσαν μαζί ειρηνικά, δείχνοντας στους Αμερικανούς πόσο εύκολα μπορεί να γίνη αυτό. . . . Η Συνέλευσις αυτή ήταν ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς άνθρωποι μπορούν να εργάζωνται και να ζουν μαζί. Πρέπει να σημειωθή εδώ ότι η διαγωγή αυτών των Χριστιανών, η οποία έκαμε έκπληξι, δεν είναι ένα επίστρωμα που θέτουν όταν βρίσκωνται εκτεθειμένοι στην κοινή θέα και το αφαιρούν κατά την αρέσκειά τους. Αντιθέτως, φθάνει βαθιά ως την καρδιά κάθε μέλους ατομικώς αυτού του αφιερωμένου Χριστιανικού ομίλου. Είναι κάτι που επηρεάζει αυτή την ίδια την καρδιά και τη διάνοιά τους, έτσι ώστε αυτό που φαίνεται στις μεγάλες συγκεντρώσεις των αντανακλά ένα υπόδειγμα ζωής σύμφωνα με το οποίο ο καθένας από αυτούς αγωνίζεται να ζήση και να το ακολουθήση.

 4. Κατά ποιον τρόπο αυτός ο όμιλος διαφέρει από άλλους;

⁴ Αυτό δεν σημαίνει ότι ο όμιλος αυτός των Χριστιανών είναι διάφορος από άλλους στη σύνθεσί του, διότι προέρχονται από κάθε βιωτικό επάγγελμα και κάθε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Ούτε σημαίνει ότι δεν έχουν τις ατομικές, προσωπικές δυσκολίες και τα προβλήματά των. Έχουν. Οφείλουν ν’ αντιμετωπίσουν τις ίδιες δύσκολες συνθήκες ζωής που ανεφέρθησαν ανωτέρω, και οι οποίες έχουν προλεχθή γι’ αυτές τις έσχατες ημέρες. Υπάρχουν ανθρώπινες διαφορές και συγκρούσεις προσωπικότητος, οι οποίες πιθανόν να υφίστανται σε κάθε άλλο αντίστοιχο όμιλο. Επί πλέον, τα άτομα αυτά βρίσκονται σε στενή επαφή μεταξύ τους τριάντα περίπου ώρες κάθε μήνα στις Χριστιανικές των συναθροίσεις και τη διακονία τους. Έτσι, δεν είναι εκπληκτικό ν’ αναφύωνται προσωπικές διαφορές. Εκείνο, που είναι εκπληκτικό, είναι ότι αυτές οι δυσκολίες είναι τόσο λίγες· εκείνο που ξεχωρίζει αυτόν τον όμιλο ως διαφορετικόν είναι ο τρόπος που χειρίζονται τα προβλήματά των, όταν αυτά αναφύωνται.

 5. Δώστε ένα παράδειγμα προσωπικού προβλήματος που ανεφύη μεταξύ Χριστιανών του πρώτου αιώνος. Πώς εχειρίσθη ο Παύλος το ζήτημα;

⁵ Ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών του πρώτου αιώνος, οι οποίοι έζησαν, όταν η δύναμις του αγίου πνεύματος του Θεού ήταν έκδηλη με τόσο πολλούς θαυματουργούς και αξιοθαυμάστους τρόπους, προσωπικές δυσκολίες παρουσιάζοντο. Ένα παράδειγμα τούτου αναφέρεται με συντομία από τον απόστολο Παύλο εις Φίλιππησίους 4:2, 3, όπου διαβάζομε: «Παρακαλώ την Ευωδίαν, παρακαλώ και την Συντύχην, να φρονώσι το αυτό εν Κυρίω. Και παρακαλώ και σε, σύντροφε γνήσιε, βοήθει αυτάς, αίτινες συνηγωνίσθησαν μετ’ εμού εις το ευαγγέλιον, ομού και με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργούς μου, των οποίων τα ονόματα είναι εν βιβλίω ζωής.» Σ’ αυτή την περίπτωσι υπήρχαν δύο πνευματικές αδελφές, προφανώς ώριμες στη γνώσι του Λόγου του Θεού, οι οποίες είχαν συνεργασθή ώμος προς ώμον με τον απόστολο Παύλο και άλλους στο κήρυγμα των αγαθών νέων, κι εν τούτοις είχαν κάποια δυσκολία στην επίλυσι ενός προβλήματος που είχε αναφυή μεταξύ των. Τέτοιο μάλιστα ώστε να έχη υποπέσει στην αντίληψι του αποστόλου, ο οποίος εθεώρησε σκόπιμο να το αναφέρη στην επιστολή του προς την εκκλησία των Φιλίππων, ενθαρρύνοντάς τους να κάμουν ό,τι ήταν δυνατόν για τη διευθέτησι του προβλήματός των. Ταυτοχρόνως ο Παύλος εζήτησε από ένα ώριμο Χριστιανό αδελφό να τις βοηθήση να το τακτοποιήσουν ειρηνικά στην περίπτωσι που δεν θα μπορούσαν να το διευθετήσουν μόνες των, έτσι ώστε να μπορούν να «φρονώσι το αυτό εν Κυρίω.»

Η ΒΑΣΙΣ ΓΙΑ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΙ ΔΥΣΧΕΡΕΙΩΝ

 6. Πού βρίσκεται ο Γραφικός τρόπος για την επίλυσι προσωπικών δυσκολιών, και ποια είναι τα βήματα που περιλαμβάνονται;

⁶ Πώς ακριβώς έγινε τελικά ο χειρισμός του ιδιαιτέρου εκείνου προβλήματος δεν γνωρίζομε, αφού δεν γίνεται περαιτέρω μνεία τούτου στις Γραφές. Γνωρίζομε, όμως, ότι τριάντα περίπου χρόνια ενωρίτερα ο Χριστός Ιησούς, όταν ήταν επί της γης, όχι μόνο ανεγνώρισε ότι τέτοια προβλήματα θ’ ανεφύοντο μεταξύ των ατελών και αμαρτωλών ακολούθων του, αλλά, επίσης, με την αξιοθαύμαστη σοφία του, επρομήθευσε τη λύσι γι’ αυτά. Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, ότι οι δυο αυτές Χριστιανές γυναίκες, καθώς ενουθετήθησαν από τον απόστολο Παύλο, θ’ ακολούθησαν την υγιά συμβουλή που είχε δοθή από τον Κύριό τους στην προσπάθεια επιλύσεως του προσωπικού των προβλήματος, ενεργώντας δε κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο σήμερα στον εικοστό αυτόν αιώνα οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να επιλύσουν και να εξαλείψουν πολλές από τις προσωπικές των διαφορές με Χριστιανική αγάπη. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Είναι αυτός που βρίσκεται στο βιβλίον του Ματθαίου, κεφάλαιον 18, εδάφια 15 έως 17. Εκεί ο Ιησούς αρχίζει λέγοντας: «Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, . . .» Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιησούς έδειξε αναγνώρισι του γεγονότος ότι προβλήματα ήταν πιθανόν ν’ αναφυούν μεταξύ των αληθινών Χριστιανών ακολούθων του. Κατόπιν, επροχώρησε για να δώση τη λύσι, η οποία συνίστατο σε τρία συγκεκριμένα βήματα που έπρεπε να γίνουν από εκείνον που ηδικήθη ή εναντίον του οποίου διεπράχθη το αμάρτημα. (1) «Ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου.» (2) «Εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, δια να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών.» (3) «Και εάν παρακούση αυτών, είπε τούτο προς την εκκλησίαν.» Ένας εύκολος τρόπος, θα πήτε; Ναι, πράγματι είναι, και ένας τρόπος που δεν θα έπρεπε να παραβλεφθή ή ν’ αγνοηθή στην προσπάθεια διευθετήσεως δυσχερειών προσωπικής φύσεως με Χριστιανική αγάπη.

 7. (α) Στην προσπάθεια επιλύσεως ενός προσωπικού προβλήματος, τι πρέπει να γίνη πριν ακόμη γίνη το πρώτο βήμα που αναφέρεται εις Ματθαίον 18:15; (β) Γιατί θα έπρεπε να γίνη αυτό;

⁷ Τώρα, λοιπόν, προς όφελος των αναγνωστών μας, οι οποίοι πιθανόν να μην είχαν την ευκαιρία να ιδούν την εφαρμογή του μ’ ένα πρακτικό τρόπο στην καθημερινή τους ζωή, ας τον εξερευνήσαμε λίγο εκτενέστερα. Ας υποθέσωμε ότι βρίσκεσθε σε μια κατάστασι όπου νομίζετε ότι ένα άλλο άτομο αμάρτησε εναντίον σας ή σας προσέβαλε. Τι θα κάμετε; Είναι καλό προτού ακόμη κάμετε το πρώτο βήμα που ανεφέρθη ανωτέρω, υπάρχει κάτι άλλο που θα έπρεπε να κάμετε για να διευθετήσετε την δυσκολία με Χριστιανική αγάπη, και αυτό είναι να σκεφθήτε το ζήτημα ψύχραιμα και ήρεμα κάτω από το φως της γνώσεώς σας από τις Γραφές, ενθυμούμενος ότι η επιθυμία σας είναι, όπως σεις και ο αδελφός σας ‘φρονήτε το αυτό εν Κυρίω’. Υποβάλετε στον εαυτό σας ερωτήσεις όπως αυτές: Είναι το ζήτημα αρκετά σοβαρό ώστε ν’ αξίζη να το συζητήσω με τον αδελφό μου; Αν δεν το αναφέρω, υπάρχει πιθανότης να τερματισθή δίχως περαιτέρω ενέργεια; Το έκαμε αυτό ο αδελφός μου με πρόθεσι, ή είναι κάποια απροσεξία της γλώσσης για την οποία δεν γνωρίζει τίποτε; Θα μπορούσα απλώς να συγχωρήσω και να λησμονήσω; Η Βιβλική παροιμία είναι πολύ κατάλληλη εδώ: «Όπου δεν είναι ξύλα, το πυρ σβύνεται.» (Παροιμ. 26:20) Θυμηθήτε, επίσης, τους λόγους του θεοπνεύστου αποστόλου: «Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί. . . . Δεν διαλογίζεται το κακόν. . . . Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.» (1 Κορ. 13:4-7) Ο Πέτρος, επίσης, έγραψε: «Η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.» (1 Πέτρ. 4:8) Γιατί λοιπόν να μην αφήσετε την αγάπη σας προς τον αδελφό σας να καλύψη την αμαρτία που διέπραξε εναντίον σας, ακριβώς όπως και σεις ελπίζετε ότι η αγάπη του για σας θα καλύψη πολλές από τις δικές σας αδυναμίες και πταίσματα εναντίον του; Πάρα πολλές δυσκολίες μπορούν να εξαλειφθούν με το να κάμετε αυτή την προκαταρκτική ανάλυσι της καταστάσεως με Χριστιανική αγάπη.

«ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΟΥ»

 8. (α) Αν αυτή η προκαταρκτική ανάλυσις του προβλήματος δεν το διευθετήση, τι πρέπει να γίνη; (β) Τι πρέπει ν’ αποφευχθή;

⁸ Εξ άλλου, είναι δυνατόν, αφού κάμετε αυτή την ανάλυσι του προβλήματος, να έχετε πεισθή ότι δεν πρόκειται για ένα ασήμαντο πράγμα και ότι δεν μπορείτε εύκολα να το λησμονήσετε. Τότε οφείλετε να ενεργήσετε ταχέως. Μην το αφήσετε να ριζώση στη διάνοιά σας και να λάβη διαστάσεις, με την πιθανότητα να σας κάμη να χάσετε την πνευματική σας ευεξία. Σ’ αυτή την περίπτωσι, εκείνος, που σας αδίκησε, δεν ακολούθησε την αρχή, η οποία ανεφέρθη από τον Ιησού στην επί του Όρους Ομιλία: «Εάν λοιπόν προσφέρης το δώρόν σου εις το θυσιαστήριον, και εκεί ενθυμηθής, ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σου, άφες εκεί το δώρόν σου έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, και ύπαγε, πρώτον φιλιώθητι με τον αδελφόν σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρόν σου.» (Ματθ. 5:23, 24) Ώστε εσείς πρέπει ν’ αναλάβετε το πρώτο βήμα του τρόπου που υπέδειξε ο Ιησούς εις Ματθαίον 18:15-17: «Ύπαγε, και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου.» Τι καλή, πρακτική συμβουλή! Ο Ιησούς ανεγνώρισε την ανθρωπίνη τάσι να θέλωμε να μιλήσωμε για το ζήτημα με άλλους προτού πάμε στον αδελφό μας, αλλά, όχι, μην το κάμετε αυτό! Μάλλον, πηγαίνετε σ’ αυτόν μόνος. «Όστις κρύπτει παράβασιν, ζητεί φιλίαν αλλ’ όστις επαναλέγει το πράγμα, χωρίζει τους στενωτέρους φίλους.» (Παροιμ. 17:9) Αντί να ζητήτε να κερδίσετε τη συμπάθεια των άλλων για την υπόθεσί σας με τον κίνδυνο να γίνετε ένας σπερμολόγος, η πορεία της πρακτικής σοφίας είναι να συνομιλήσετε ιδιαιτέρως μ’ εκείνον που σας αδίκησε. Μια ήρεμη συζήτησις επί του ζητήματος μεταξύ σου και εκείνου μόνου μπορεί να καταλήξη στο να καλύψη η αμοιβαία αγάπη σας το αμάρτημά του, και μπορεί αυτό να λησμονηθή γρήγορα.—Εφεσ. 4:26.

 9, 10. (α) Ποιο πρέπει να είναι το ελατήριο εκείνου που αδικήθηκε όταν κάμη το πρώτο βήμα, και, για να βρίσκεται σε κατάλληλη διανοητική κατάστασι για να κάμη το βήμα, τι είναι σοφό να πράξη; (β) Με ποια αποτελέσματα κατά καιρούς;

⁹ Περιμένετε, όμως, μια στιγμή! Πριν πάτε σ’ αυτόν για να συζητήσετε το ζήτημα, σκεφθήτε: ποιο είναι το ελατήριό σας κάνοντας αυτό το πρώτο βήμα για να διευθετήσετε τη δυσκολία σας; Μήπως είναι απλώς για να του αποδείξετε ότι έσφαλε απέναντί σας, και να τον κάμετε να γονατίση και να σας ζητήση συγγνώμη; Με κανένα τρόπο· δεν πρέπει να γίνη προσπάθεια αυτοδικαιώσεως σ’ αυτή την περίπτωσι. Ο Ιησούς είπε: «Εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου.» Ναι! Εδώ είναι, λοιπόν, το ορθό ελατήριο: να κερδίσης τον αδελφό σου. Θέλετε να πραγματοποιήσετε μια συμφιλίωσι μεταξύ των δυο σας, να έλθετε σε ενότητα πάλι, και ταυτοχρόνως να έχετε μια προσωπική ανακούφισι με το να ελευθερώσετε τη διάνοιά σας από αυτό το ζήτημα που σας έχει ενοχλήσει. Αλλά, θυμηθήτε, η αγάπη «δεν ζητεί τα εαυτής.» (1 Κορ. 13:5) Φυσικά, αφού αυτός παρεβίασε κάποια Χριστιανική αρχή, θέλομε, επίσης, να τον βοηθήσωμε να συνέλθη από την εσφαλμένη πορεία του, όπως ο Παύλος έγραψε εις Γαλάτας 6:1: «Διορθόνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος· προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.» Εν τούτοις, σε πολλές περιπτώσεις η δυσχέρεια οφείλεται, όχι τόσο σε μια παράβασι Χριστιανικών αρχών, αλλά σε κάποια παρανόησι εκ μέρους του ενός ή του άλλου. Ώστε γι’ αυτόν τον λόγο, επίσης, πρέπει να κάμετε αυτό το πρώτο βήμα με το πρωταρχικό ελατήριο να συμφιλιωθήτε με τον αδελφό σας. Για να επιτύχετε αυτόν τον σκοπό, πρέπει να είσθε έτοιμος και πρόθυμος να κάμετε μερικές παραχωρήσεις ή να κάμετε κάποια υποχώρησι. Επομένως, θα ήταν σοφό αυτή τη στιγμή να σταθήτε και ν’ αναλογισθήτε κάποια πιθανή προηγούμενη περίπτωσι, οπότε ήταν δυνατόν να είσθε σεις εκείνος, που αδικήσατε κάποιον άλλον και πόσο δύσκολο σας ήταν να ταπεινωθήτε και να ζητήσετε συγγνώμη έτσι ώστε να διευκολύνετε τη συμφιλίωσι τότε. Ασφαλώς δεν σας ήταν εύκολο, δεν είναι έτσι; Συνεπώς, ας είσθε έτοιμος να κάμετε μερικές παραχωρήσεις για να βοηθήσετε τον αδελφό σας. Σκεφθήτε, επίσης, την ευτυχία, που προέκυψε για σας και για τον άλλον αδελφό, όταν αποκτήσατε πάλι ενότητα και πώς αυτή άξιζε τον κόπο. Το να θυμηθήτε μια τέτοια περίπτωσι θα σας βοηθήση να είσθε τώρα σε κατάλληλη κατάστασι διανοίας για να συζητήσετε με τον αδελφό, ο οποίος σας αδίκησε, και είσθε τώρα έτοιμος να κάμετε το πρώτο βήμα στη διευθέτησι της δυσκολίας σας με Χριστιανική αγάπη.

¹⁰ Πόσο συχνά συμβαίνει ώστε, όταν προσεγγίζετε τον αδελφό σας μ’ αυτόν τον τρόπο, να τον βρίσκετε στην ίδια κατάστασι διανοίας! Είναι και αυτός, επίσης, πρόθυμος και ανυπόμονος να συνεργασθή για τη διευθέτησι της δυσκολίας, και μερικά λεπτά της ώρας είναι ό,τι χρειάζεται για να επιτευχθή μια πλήρης συμφιλίωσις. Ή είναι πιθανόν, αφού ακούσετε την δική του άποψι επί του ζητήματος, να διαπιστώσετε ότι είχατε μια τελείως εσφαλμένη άποψι του ζητήματος, και είναι δυνατόν με την κατ’ ιδίαν έκθεσι και των δύο πλευρών της υποθέσεως να καταλήξετε σε μια φιλική συμφωνία. Ακριβώς όπως αναφέρεται στην παροιμία: «Ο πρωτολογών εν τη κρίσει αυτού φαίνεται δίκαιος· αλλ’ ο αντίδικος αυτού έρχεται και εξελέγχει αυτόν.» (Παροιμ. 18:17) Πόσο αναγκαίο είναι, λοιπόν, ν’ αποφύγωμε κάθε αίσθημα αυτοδικαιώσεως, όταν κάνωμε το πρώτο αυτό βήμα, αλλά, αντιθέτως, είμεθα έτοιμοι και πρόθυμοι να υποστούμε την λεπτομερή έρευνα από τη γνώμη του άλλου. Οπωσδήποτε, αν καταλήξωμε σε μια συμφιλίωσι από αυτό το πρώτο βήμα, θα προκύψη ειρήνη και ευτυχία για τα ενδιαφερόμενα μέρη.

«ΠΑΡΑΛΑΒΕ ΜΕΤΑ ΣΟΥ ΕΤΙ ΕΝΑ Ή ΔΥΟ»

11. Αν το πρώτο βήμα αποτύχη, πού πρέπει τώρα να στραφή εκείνος που έχει αδικηθή;

¹¹ Εξ άλλου, είναι πιθανόν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, το πρώτο βήμα ν’ αποτύχη και να μη καταλήξη σε συμφιλίωσι. Παρ’ όλες τις προσπάθειές σας, δεν κατωρθώσατε να επιτύχετε με τον αδελφό σας και να διευθετήσετε το ζήτημα. Τι πρέπει να γίνη τώρα; Μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια. Μάλλον, η αγάπη σας για τον αδελφό σας θα σας κάνη να επιμείνετε στην επιθυμία σας να ειρηνεύσετε μαζί του και να διορθώσετε το λάθος που έχει γίνει. Σε μερικές περιπτώσεις μπορεί ένας να σκεφθή ότι το καλύτερο που έχει τώρα να κάμη είναι να γράψη ένα γράμμα στην Εταιρία Σκοπιά και να ζητήση βοήθεια για τη διευθέτησι της δυσχερείας· και φυσικά η Εταιρία είναι έτοιμη και πρόθυμη να βοηθήση όταν παρίσταται ανάγκη. Πρέπει, όμως, να έχωμε υπ’ όψι μας ότι είναι πολύ δύσκολο να δώση κανείς μια πλήρη εικόνα μέσα σ’ ένα γράμμα, από οσεσδήποτε σελίδες και αν αποτελήται το γράμμα αυτό. Και υπάρχει πράγματι ένας πιο άμεσος τρόπος για την επίλυσι του προβλήματος. Διότι ακριβώς εκεί στην τοπική εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά έχετε κάποιον διωρισμένο από την Εταιρία, ο οποίος είναι ικανός να σας δώση την απαιτουμένη βοήθεια, και αυτός είναι ο επίσκοπος της εκκλησίας. Δεν αναφέρεται μήπως για τον επίσκοπο ότι θα είναι «ως σκέπη από του ανέμου, και ως καταφύγιον από της τρικυμίας· ως ποταμοί ύδατος εν ξηρά γη, ως σκιά μεγάλου βράχου εν γη διψώση»; (Ησ. 32:1, 2) Επί πλέον, ο απόστολος Παύλος έδειξε ότι αυτά τα άτομα οι επίσκοποι ήσαν ως «χαρίσματα [δώρα, ΜΝΚ] εις τους ανθρώπους» από τον Θεό γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό της ενισχύσεως και εποικοδομήσεως της εκκλησίας. (Εφεσ. 4:8) Ώστε ας επωφεληθούμε από αυτά τα «δώρα» του Θεού που βρίσκονται μεταξύ μας, ζητώντας τη βοήθειά τους για την επίλυσι κάθε προσωπικού προβλήματος που θα μπορούσε να εγερθή.

12. Ποια πρέπει να είναι η στάσις του επισκόπου αν θέλη να βοηθήση στη διευθέτησι της δυσκολίας;

¹² Μπορούμε τώρα να εκτιμήσωμε πόσο είναι αναγκαίο να είναι ο επίσκοπος προσιτός, αγαθός και με κατανόησι έτσι ώστε κάθε μέλος της εκκλησίας να αισθάνεται πάντοτε ελεύθερο ν’ απευθυνθή σ’ αυτόν για βοήθεια. Ένας θεόπνευστος επίσκοπος του πρώτου αιώνος έγραψε: «Οφείλομεν δε ημείς οι δυνατοί να βαστάζωμεν τα ασθενήματα των αδυνάτων, και να μη αρέσκωμεν εις εαυτούς.» (Ρωμ. 15:1) Έτσι ο Χριστιανός επίσκοπος θα είναι πάντοτε στη διάθεσι των «εν τη πίστει» αδελφών του. Δεν θα είναι πολύ απησχολημένος ώστε να μη μπορή ν’ ακούση τα προβλήματά των, αλλά, μάλλον, θα δείχνη ένα γνήσιο ενδιαφέρον για την πνευματική ευεξία όλων μέσα στην εκκλησία. Πριν από τις συναθροίσεις και μετά από αυτές, όταν εργάζεται μαζί τους στη διακονία και όταν κάνη σύντομες, φιλικές επισκέψεις στα σπίτια τους, θα δείξη ότι είναι «ως σκέπη από του άνεμου και . . . ως σκιά μεγάλου βράχου» στους πνευματικούς του αδελφούς, αυτοί δε θα στρέφωνται αυτομάτως προς αυτόν, όταν υπάρχη ανάγκη βοηθείας για επίλυσι ενός προσωπικού προβλήματος.

13. Ο επίσκοπος ή άλλος ώριμος αδελφός ο οποίος ενεργεί ως το τρίτο μέρος τι θα πράξη κάνοντας το δεύτερο βήμα;

¹³ Υπό το φως των ανωτέρω, μπορούμε να εκτιμήσωμε την λογικότητα του ν’ απευθυνθούμε στον επίσκοπο της εκκλησίας ή σε κάποιον άλλον ώριμο αδελφό στην εκκλησία, και να του εξηγήσωμε με συντομία το πρόβλημα και να ζητήσωμε, όπως ένα ή δύο τέτοια άτομα έλθουν μαζί μας για να μιλήσουν στον αδελφό που αδίκησε. (Ματθ. 18:16) Όπως ακριβώς στο πρώτο βήμα, το πρώτιστο ελατήριο είναι πάντοτε η προσπάθεια να ‘κερδήσης τον αδελφόν σου’. Γι’ αυτό, οι ώριμοι αδελφοί, επίσης, θα έχουν υπ’ όψι τους ότι πηγαίνουν μαζί, όχι απαραιτήτως για να κρίνουν ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο ή να εκδώσουν κάποια απόφασι πάνω στο προκείμενο ζήτημα, αλλά, μάλλον, να βοηθήσουν για να επιτευχθή μια συμφιλίωσις μεταξύ των δύο μερών με τη χρήσι των Γραφών και της υγιούς συμβουλής που δίδεται μέσα σ’ αυτές, θα φροντίσουν ν’ ακούσουν και τα δύο μέρη προσεκτικά και δίχως προκατάληψι. Έτσι, με το να εκτεθή ήρεμα το ζήτημα μπροστά σ’ ένα τρίτο πρόσωπο είναι πιθανόν να διευκρινισθή η παρανόησις και να επέλθη εύκολα μια συμφιλίωσις. Ή πιθανόν να παραστή ανάγκη, όπως ο επίσκοπος αναφέρη μερικές Γραφικές αρχές, οι οποίες προηγουμένως είχαν παραβλεφθή από τους ενδιαφερομένους αδελφούς. Δεν θα προσπαθήση να επιβάλη αυθαιρέτως μια λύσι σ’ αυτούς, αλλά, μάλλον, θ’ αφήση τις Γραφές να μιλήσουν, ώστε οι αδελφοί θα εκτιμήσουν ότι δεν πρόκειται γι’ ανθρωπίνη απλώς σοφία, αλλ’ ότι ο Ιεχωβά τούς συμβουλεύει μέσω του γραπτού Λόγου του. Αφού δοθή η Γραφική συμβουλή, είναι συχνά αποτελεσματικό να ερωτηθή εκείνος, που διέπραξε την αδικία, ποια εισήγησι έχει να κάμη για την διόρθωσι του κακού. Η αγάπη του για τον Ιεχωβά Θεό και για τον αδελφό του σε πολλές περιπτώσεις θα τον οδηγήση να κάμη κάποια εισήγησι που θα καταλήξη επιτυχώς σε μια λύσι της δυσκολίας. Αν αυτό επιτευχθή, πόσο θαυμάσιο είναι να ιδήτε τους δύο συμφιλιωμένους πάλι τον ένα με τον άλλον και την ενότητα να υπάρχη μεταξύ των! Υπάρχει και πάλι μια ατμόσφαιρα χαράς και ικανοποιήσεως που θα τους καταστήση ικανούς να συνεχίσουν να υπηρετούν μαζί χωρίς δυσαρέσκεια.

ΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ

14. (α) Ποια ιδιότης είναι ουσιώδης για να εξευρεθή μια ευτυχής λύσις σ’ ένα πρόβλημα; (β) Πώς μπορεί να διατηρηθή μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

¹⁴ Δεν θα είναι καθόλου υπερβολικό να τονίσωμε την ανάγκη της εξασκήσεως σ’ αυτό το σημείο του μεγίστου από όλους τους καρπούς του πνεύματος, της Χριστιανικής αγάπης, για να προκύψη επιτυχία από την εφαρμογή του τρόπου που υπέδειξε ο Ιησούς για τη διευθέτησι προσωπικών δυσχερειών. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. . . . Τώρα δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.» (1 Κορ. 13:8, 13) Επειδή ο πονηρός αυτός κόσμος δεν έχει το πνεύμα του Θεού, εμποδίζει τους ανθρώπους του από το να επιλύσουν τις πολλές διαφορές των. Πρέπει να παρατηρηθή, επίσης, ότι, όταν αναφύωνται προσωπικά προβλήματα μεταξύ Χριστιανών ατομικώς, το άγιο πνεύμα του Θεού παρεμποδίζεται κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο κι έτσι δεν επενεργεί πλήρως για να παραγάγη τους καρπούς του, οι οποίοι είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Εν τούτοις, όταν επιδεικνύεται Χριστιανική αγάπη και αυτή επιτυγχάνη στην απομάκρυνσι του εμποδίου, τότε δίδεται και πάλι η ευκαιρία για την πλήρη ροή του πνεύματος του Θεού επάνω στους ενδιαφερομένους, και μπορούν να αισθάνονται και να παράγουν σ’ ένα μεγαλύτερο μέτρον τους καρπούς του στη ζωή των. Έτσι υπάρχει τώρα πάλι ένα αίσθημα ενότητος και αρμονίας, όπως τόσο καλά περιεγράφη από τον ψαλμωδό: «Ιδού, τι καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί! Είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν, το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών· το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού.» (Ψαλμ. 133:1, 2) Αυτή η ιδιότης της ενότητος είναι απολύτως ουσιώδης για την πνευματική ευεξία της κοινωνίας Νέου Κόσμου του Ιεχωβά σήμερα. Με το να την διατηρήσωμε θα κάνωμε το έργο μας πιο παραγωγικό, διότι θα είμεθα ικανοί να εργαζώμεθα με όλη μας τη διάνοια, ψυχή και δύναμι. Θα κάμη τη συμβίωσί μας μια πραγματικά ευχάριστη και ευτυχισμένη πείρα, η οποία καθ’ εαυτήν θα είναι μια πηγή δυνάμεως για μας. Επίσης, κατά ένα πιο συγκεκριμένο τρόπο θα καθορίση την ταυτότητά μας ως μιας κοινωνίας Νέου Κόσμου, η οποία πραγματικά εργάζεται κάτω από το άγιο πνεύμα του Θεού. Εν τούτοις, αυτό δεν μπορεί να παραμείνη θαυματουργικά, αλλά μόνο εφ’ όσον τα άτομα μέσα στην κοινωνία Νέου Κόσμου καλλιεργούν αγάπη το ένα προς το άλλο. Ενθυμείσθε ότι η αγάπη είναι καρπός. Μπορεί και πρέπει να καλλιεργήται. Πουθενά αλλού δεν είναι αυτό πιο καταφανές όσο στην περίπτωσι διευθετήσεως δυσχερειών με Χριστιανική αγάπη.

15. (α) Γιατί αυτή η άμεση, προσωπική προσέγγισις του προβλήματος είναι η καλυτέρα; (β) Ποιο τρίτο, σοβαρώτερο βήμα μπορεί σε πλείστες περιπτώσεις ν’ αποφευχθή;

¹⁵ Κατόπιν των ανωτέρω, μπορούμε να εκτιμήσωμε πλήρως τη θεία σοφία που εξεδηλώθη μέσω του Ιησού Χριστού με το ότι μας έδωσε αυτή την απλή αλλά αποτελεσματική μέθοδο διευθετήσεως των προβλημάτων που εγείρονται. «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού, και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού! Διότι “τις εγνώρισε τον νουν του Ιεχωβά; ή τις έγεινε σύμβουλος αυτού;”» (Ρωμ. 11:33, 34, ΜΝΚ) Προβλέποντας την πιθανότητα προσωπικών δυσκολιών ακόμη και μεταξύ των αφιερωμένων δούλων του, ο Ιεχωβά εθεώρησε κατάλληλο να μας προμηθεύση ένα αποτελεσματικό φάρμακο. Είναι, λοιπόν, η πορεία της θείας βέβαια σοφίας το να επωφεληθούμε από αυτό το φάρμακο όταν αναφύωνται τέτοιες δυσκολίες. Αυτή η απ’ ευθείας, προσωπική επαφή για την επίλυσι προσωπικών προβλημάτων είναι η πιο ταχεία και αποτελεσματική, διότι πολύς χρόνος και προσπάθεια μπορούν να εξοικονομηθούν για μας τους ιδίους και τους άλλους, αν αυτά τα προβλήματα διευθετηθούν αμέσως και ήσυχα. Αν αυτό αποτύχη, μπορούμε να ζητήσωμε τη βοήθεια ενός πιο ωρίμου αδελφού στην εκκλησία. Σπανίως, εν τούτοις, θα παραστή ανάγκη να γίνη το τρίτο, το σοβαρώτερο βήμα, που ανέφερε ο Ιησούς εις Ματθαίον 18:17, δηλαδή, το να φερθή το ζήτημα στ’ αντιπροσωπευτικά μέλη της εκκλησίας, που θα καλέσουν τον πταίστη ενώπιον μαρτύρων και θ’ αποδειχθή χωρίς αντίρρησι η παράβασίς του. Ο ώριμος Χριστιανός θα κάμη το καλύτερο που μπορεί για να διευθετήση προσωπικώς τις διαφορές του με τους αδελφούς του, ενεργώντας έτσι με Χριστιανική αγάπη.

16. Ακολουθώντας ποια Γραφική συμβουλή θα μας βοηθήση ν’ αντιμετωπίσωμε τους δυσκολωτέρους καιρούς που βρίσκονται μπροστά μας;

¹⁶ Τώρα περισσότερο από άλλοτε είναι ουσιώδες να γίνη αυτό. Ζούμε στις ‘έσχατες ημέρες’ και αντιμετωπίζομε ‘καιρούς κακούς’. Ως μέλη της κοινωνίας Νέου Κόσμου του Ιεχωβά έχομε ανάγκη ενός ενωμένου μετώπου τώρα για ν’ αντιμετωπίσομε τους δυσκολωτέρους καιρούς, που βρίσκονται μπροστά μας. Γι’ αυτό, είμεθα βαθιά ευγνώμονες στον Ιεχωβά διότι μας επρομήθευσε ένα φάρμακο για τη λύσι των προσωπικών μας διαφορών και να διατηρήσωμε την οργάνωσι του Ιεχωβά καθαρή και σε ενότητα. Οι διαφορές αυτές είναι ολίγες· αλλά η αγάπη θα τις κάμη ακόμη ολιγώτερες. Γι’ αυτό, ας αποφασίσουμε ο καθένας τώρα να συνεχίσωμε ‘υποφέροντες αλλήλους εν αγάπη, σπουδάζοντες να διατηρήσωμε την ενότητα του πνεύματος δια του συνδέσμου της ειρήνης’.—Εφεσ. 4:2, 3.