Εκτίμησις των Εκκλησιαστικών Συναθροίσεων

Πόσο βαθιά είναι η εκτίμησίς σας για τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις; Στο βόρειο τμήμα της νήσου Λουζόν στις Φιλιππίνες, σε μια ορεινή περιοχή, ένας ηλικιωμένος αδελφός εξήντα οκτώ ετών ζη σαράντα χιλιόμετρα μακριά από την πλησιέστερη Αίθουσα Βασιλείας και, επειδή δεν υπάρχουν δρόμοι από το σπίτι του προς την κατάλληλη πόλι, βαδίζει αυτή την απόστασι για να παρευρεθή στις συναθροίσεις. Λόγω της ηλικίας του και του γεγονότος ότι το αριστερό πόδι του είναι εξασθενισμένο από προηγούμενο κάταγμα, βαδίζει πολύ αργά, πράγμα που απαιτεί να ξεκινήση από το σπίτι του την προηγουμένη ημέρα της συναθροίσεως για να βρίσκεται εγκαίρως εκεί. Εν τούτοις, ο υπηρέτης περιοχής αναφέρει ότι δεν χάνει ποτέ καμμιά συνάθροισι και φθάνει πάντα εγκαίρως. Κάνει έργο τακτικού σκαπανέως τα τελευταία τέσσερα χρόνια και συμπληρώνει τακτικά τις ώρες του. Καθώς ο ίδιος λέγει: «Είμαι ένας ευτυχής άνθρωπος επειδή, μολονότι δεν εθυμήθηκα τον Πλάστη μου στις ημέρες της νεότητός μου, είμαι σε θέσι να το κάμω τώρα στα χρόνια των γκρίζων μαλλιών μου.»​—Από το Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 1966.