Οι Βιβλικές Αρχές Ρυθμίζουν την Εκλογή σας για Αναψυχή;

ΕΞΑΨΙΣ, σύγκρουσις, βία, πάθος και καλλονή προεξέχουν στον τομέα αναψυχής στη σύγχρονη εποχή μας. Μπορούν να καθηλώσουν την προσοχή σας, να εξάψουν τη φαντασία σας, να σας διεγείρουν συγκινησιακώς και να σας κάμουν να λησμονήσετε για λίγο τις προσωπικές σας φροντίδες ζωής, αλλά αυτοί δεν θα έπρεπε να είναι οι μόνοι παράγοντες στην εκλογή σας ενός τύπου αναψυχής. Πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψι οι καλές αρχές που ρυθμίζουν την καθημερινή ζωή ενός Χριστιανού.

Τον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, παραδείγματος χάριν, τρόποι αναψυχής, που ήσαν δημοφιλείς μεταξύ των Ρωμαίων, ευρίσκοντο σε σύγκρουσι με τις Βιβλικές αρχές. Γι’ αυτό το λόγο οι Χριστιανοί δεν ενώνοντο με τις χιλιάδες ανθρώπων που συνωθούντο μέσα στα αμφιθέατρα. Το ότι η αναψυχή που προσεφέρετο εκεί ήταν κακή αποκαλύπτεται από την ακόλουθη περιγραφή της στο βιβλίο του Χένρυ Ουίλλιαμς Η Παγκόσμιος Ιστορία του Ιστορικού:

Το αμφιθέατρο έφερνε τον μέγιστο δυνατόν αριθμό θεατών σε μια άνετη απόστασι από το νεκρό και τον θνήσκοντα, και περιέθαλπε το πάθος για τη θέα αίματος, που συνέχισε επί αιώνες να αμιλλάται σ’ ενδιαφέρον με την ακίνδυνη έξαψι των αγώνων. . . . Όταν άνθρωπος επάλαιε με άνθρωπο. . . τότε η παραφορά του αιμοχαρούς ενθουσιασμού των έφθανε στα ύψη της. . . . Το ακροατήριο εμαίνετο από έξαψι· εσηκώνοντο από τα καθίσματά των ωρύοντο· επευφημούσαν με μεγάλες φωνές όταν ένα χτύπημα λόγχης, ή ξίφους, ή μαχαίρας, κατεφέρετο πιο φρικτά από ένα άλλο και το ζωντανό αίμα αναπηδούσε. ‘Χοκ χάμπετ’​—την επέτυχε, την επέτυχε !’—​ήταν η κραυγή που ξέσπαζε από δέκα χιλιάδες στόματα, και αντιλαλούσε, όχι μόνο από ένα χυδαίο και βάρβαρο όχλο, αλλά από βασιλικά χείλη, από πορφυροντυμένους γερουσιαστάς και ιππότας, από ευγενείς οικοδέσποινες, και ακόμη από τις αφοσιωμένες εκείνες δεσποινίδες της αυλής, των οποίων η παρουσία σε άλλες περιπτώσεις έσωζε τον κακούργο από τη μοίρα του, αλλά των οποίων η υπηρεσία εδώ ήταν να παραδώση τον ικέτη στην καταδίκη του με το ν’ αναστρέφη τον αντίχειρα, όταν αυτός έκανε έκκλησι για έλεος. . . . Και πρέπει να ενθυμούμεθα ότι αυτά τα πράγματα δεν εγίνοντο τυχαίως, ή κάτω από την επίδρασι κάποιου εξαιρετικού παροξυσμού λαϊκής φρενίτιδος. Εγίνοντο σκοπίμως, συστηματικά, και ήρεμα· αποτελούσαν την κυριώτερη αναψυχή.»

Η επίδρασις της τρομακτικής αυτής αναψυχής επάνω στο λαό ήταν ηθικώς εξευτελιστική. Κατέπνιγε τις ευγενείς ιδιότητες της ανθρωπίνης ευσπλαγχνίας, του ελέους, της στοργής και των φιλικών αισθημάτων. Κατέστρεφε την συμπάθεια για τον πόνο που συντελεί στο να κάνη τον άνθρωπο ανώτερο από τα άγρια θηρία. Πώς, λοιπόν, ένα άτομο, που εναγκαλίσθηκε τις καλές, ανυψωτικές και ανθρωπιστικές αρχές της Χριστιανοσύνης, θα μπορούσε να εκλέξη τέτοια βίαια θεάματα για ευχάριστη αναψυχή;

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΕΣΙΣ

Δεν θα ήταν ένας Χριστιανός εκτός τόπου ανάμεσα στα πλήθη σ’ ένα Ρωμαϊκό αμφιθέατρο; Πώς θα μπορούσε να κραυγάζη μαζί με τους άλλους, όταν ένας μονομάχος ‘την επετύγχανε’; Πώς θα μπορούσε να θεωρήση τον φόνο αναψυχή, όταν ο νόμος του Θεού τού απαγόρευε να φονεύση; Πώς μπορούσε να βρη αναψυχή στις ανθρώπινες ταλαιπωρίες, όταν οι Χριστιανικές αρχές τον ωθούσαν να επιδείξη στους άλλους αγάπη; Πώς θα μπορούσε να βρη ευχαρίστησι στη θέα αιματηρής βίας, όταν ο Λόγος του Θεού τον είχε διδάξει να είναι ευγενής, αγαθός και ειρηνικός; Οδηγούμενος από Βιβλικές αρχές, θα ώφειλε ν’ αφαιρέση τη Ρωμαϊκή παλαίστρα ως μια από τις πηγές του αναψυχής.

Ούτε και οι παρουσιάσεις του Ρωμαϊκού θεάτρου ήσαν ελκυστικές στους Χριστιανούς, διότι αυτού του είδους οι ψυχαγωγίες παρεβίαζαν Βιβλικές αρχές. Τα θεάματα που παρουσίαζαν για τη διασκέδασι του κοινού έφερναν στην επιφάνεια τη διαφθορά, που υπήρχε στον ηθικό οχετό της Ρωμαϊκής ζωής και την εξέθετε για τη διασκέδασι του κοινού. Εφόσον οι Γραφικές αρχές απαιτούν από τους Χριστιανούς να ζουν μια ηθικώς καθαρά ζωή, πώς θα μπορούσαν να βλέπουν εκείνα τα εξευτελιστικά θεάματα ως αναψυχή, ως κάτι απολαυστικό που ήταν άξιο του χρόνου και της προσοχής των; Πώς μπορούσαν να βρουν ευχαρίστησι με το να βλέπουν και να ακούουν αυτό που ήταν κακό;

Τονίζοντας τη θέσι του Χριστιανού απέναντι των Ρωμαϊκών τρόπων αναψυχής, ο Χριστιανός συγγραφεύς Τερτυλλιανός του δευτέρου αιώνος της Κοινής μας Χρονολογίας έγραψε: «Δεν έχομε λάβει εμείς, με τον ίδιο τρόπο, εντολή ν’ αποβάλωμε από μας κάθε απρέπεια; Μ’ αυτή τη βάσι, πάλι, αποκλειόμεθα από το θέατρο, που είναι ο ιδιαίτερος τόπος διαμονής της απρεπείας, όπου τίποτε το άξιο υπολήψεως δεν βρίσκεται εκεί, αλλά μόνο ό,τι είναι κακόφημο αλλού. . . . Αυτές οι ίδιες οι πόρνες, επίσης, τα θύματα της ασελγείας του λαού, παρουσιάζονται επάνω στη σκηνή. . . . Παρελαύνουν δημοσία μπροστά από κάθε ηλικία και κάθε τάξι​—εκθέτουν την κατοικία τους, τα κέρδη τους, τους επαίνους των, και τούτο εις επήκοον εκείνων, οι οποίοι δεν θα έπρεπε ν’ ακούουν τέτοια πράγματα. . . .

»Διότι όχι μόνο όλες οι ακόλαστες ομιλίες, αλλά και κάθε ανόητος λόγος καταδικάζεται από τον Θεό. Με τον ίδιο τρόπο, είναι ορθό να βλέπη κανείς κάτι που είναι ατιμία να κάμη; Πώς συμβαίνει ώστε τα πράγματα, που μολύνουν έναν άνθρωπο, όταν εξέρχωνται από το στόμα του, δεν θεωρούνται ότι κάνουν το ίδιο όταν εισέρχονται στα μάτια και τ’ αυτιά του​—εφόσον μάτια και αυτιά είναι οι άμεσοι υπηρέται του πνεύματος—​και δεν μπορεί να είναι ποτέ καθαρός εκείνος που οι δούλοι που τον υπηρετούν είναι ακάθαρτοι; . . . Αν τραγωδίες και κωμωδίες είναι αιματηρές και ασελγείς, ασεβείς και ακόλαστοι εφευρέται εγκλημάτων και λαγνείας, δεν θα ήταν καλό ούτε καν να ανακαλώνται στη μνήμη φρικτά ή φαύλα πράγματα. Ο,τι αρνείσθε να πράξετε, μην είσθε πρόθυμοι να το καλωσορίζετε με λόγια.»

Γιατί ένα άτομο, που διέφυγε από τον ανήθικο βόθρο του κόσμου και μετεμόρφωσε τη ζωή του με την εφαρμογή των Γραφικών αρχών, να εκλέξη ως αναψυχή του αυτό, που δραματοποιεί τις χείριστες πλευρές του κόσμου​—αυτά τα ίδια πράγματα που είχε απορρίψει, όταν έγινε Χριστιανός; Το να γεμίζη ένας το πνεύμα του με τέτοιες διεφθαρμένες σκέψεις θ’ απεδείκνυε ότι δεν εξετίμησε πλήρως τη σπουδαιότητα της ανακαινίσεώς του με τη δύναμι που ενεργεί επάνω στη διάνοια, ώστε να ενδυθή τη νέα προσωπικότητα, η οποία προσαρμόζεται με το δίκαιο θέλημα του Θεού. (Εφεσ. 4:22-24) Δεν θα ήταν συνεπές για ένα Χριστιανό να διασκεδάζη με το να παρακολουθή θεάματα που περιγράφουν μπροστά στα μάτια του μια διαγωγή, στην οποία οι Βιβλικές αρχές δεν του επιτρέπουν να ενασχοληθή.​—1 Πέτρ. 2:1· 4:3, 4.

Στη Γραφή στον Ψαλμό 97:10 (ΜΝΚ) δίδεται η εντολή: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν.» Αν ένας Χριστιανός μισή το κακό, δεν θα θελήση να το παρακολουθή ως μέσον αναψυχής· δεν είν’ έτσι; Αν έστρεψε ολοψύχως τα νώτα του στην ηθικώς κακή κατάστασι του κόσμου, όταν έγινε Χριστιανός, δεν θα υπερεπιθυμούσε ως αναψυχή κάτι που επιδεικνύει αυτή την κακή κατάστασι, αποκαλύπτοντάς την με ένα λεπτομερειακό τρόπο, που προκαλεί αγανάκτησι· δεν είν’ έτσι; Εις Εφεσίους 5:3 μας λέγεται: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία, ή πλεονεξία, μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας, καθώς πρέπει εις αγίους.» Αν τέτοια πράγματα δεν πρέπει ούτε καν να ονομάζωνται ως θέμα συνομιλίας, πώς μπορούν να εισέρχονται μέσω των αυτιών και των ματιών μας ως αναψυχή;

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΗΜΕΡΑ

Οι αρχές, οι οποίες καθοδηγούσαν τους Χριστιανούς τον πρώτον αιώνα της Κοινής μας Χρονολογίας, είναι αυτές οι ίδιες αρχές, οι οποίες πρέπει να καθοδηγούν τους Χριστιανούς σήμερα. Μολονότι η αναψυχή σήμερα δεν περιλαμβάνει το αμφιθέατρο, όπου διεξάγονται πραγματικές μάχες ζωής και θανάτου, εν τούτοις, περιλαμβάνει μορφές «αθλητισμού», στις οποίες οι άνθρωποι αλληλοχτυπώνται βάναυσα, και δράματα, που παριστάνουν αιματοχυσία μ’ ένα πολύ ρεαλιστικό τρόπο. Υπάρχουν, επίσης, δράματα, τα οποία τονίζουν τη διαφθορά στη ζωή του εικοστού αιώνος. Έτσι ένας Χριστιανός σήμερα, λόγω των βιβλικών αρχών, οφείλει να είναι τόσο εκλεκτικός στο ζήτημα της αναψυχής του όσο ήσαν και οι πρώτοι Χριστιανοί.

Προγράμματα, που παρουσιάζει η τηλεόρασις, παραδείγματος χάριν, έχουν καταδικασθή συχνά για την υπερβολική βαρβαρότητα και βία τους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες η Υποεπιτροπή της Γερουσίας για τη Νεανική Εγκληματικότητα εδήλωσε: «Η έκτασις, με την οποία η βία και το έγκλημα συνήθως παρουσιάζονται στην οθόνη της εθνικής τηλεοράσεως, είναι σαφώς υπερβολική.» Στην τηλεόρασι καθώς και στις αίθουσες κινηματογράφου οι θεαταί παίρνουν μια πολύ πλησιέστερη άποψι της βίας από εκείνη που είχαν ποτέ οι Ρωμαίοι από τα καθίσματα του αμφιθεάτρου των.

Οι χυδαίες κινηματογραφικές ταινίες, που παράγει η βιομηχανία του κινηματογράφου σε πολλές χώρες, συχνά περιστρέφονται γύρω από τη σεξουαλική διαφθορά, που δύσκολα μπορεί να θεωρηθή ως μία υγιεινή αναψυχή όσον αφορά τον Χριστιανό. Λόγω των Βιβλικών αρχών, τι αναψυχή μπορεί ν’ αποκομίση με το να βλέπη μοιχείες, απαγωγές, ομοφυλοφιλίες και άλλα ανήθικα πράγματα να παρελαύνουν μπροστά στα μάτια του; Ποια ευχαρίστησι μπορεί να βρη βλέποντας την κτηνωδία του εγκληματικού υποκόσμου και τις ζωηρές λεπτομέρειες του πώς εκτελούνται τα εγκλήματα;

Όταν ένας Χριστιανός στρέφεται από τον κινηματογράφο και την τηλεόρασι στον τομέα της φιλολογίας, πώς μπορούν οι καλές του αρχές να του επιτρέψουν να βρη αναψυχή σε ιστορίες, που παρασύρουν τη διάνοια του αναγνώστου στον ηθικό βόθρο του κόσμου και εξυψώνουν ως ήρωες ανθρώπους, οι οποίοι είναι ανήθικοι, σκληροί, σαδισταί και βίαιοι; Θα επιτρέψη​—ως εάν δεν είχε καθόλου ηθικές αρχές—​στον συγγραφέα να εκχέη επί ώρες συνεχώς διαφθορά στη διάνοιά του; Όχι, αν τον καθοδηγούν οι Βιβλικές αρχές.

Μερικές κινηματογραφικές ταινίες, προγράμματα τηλεοράσεως, βιβλία και περιοδικά είναι πληροφοριακά και αναψυκτικά, αλλά πρέπει να είσθε εκλεκτικός. Είναι αλήθεια ότι κατά περιστάσεις συμβαίνει να μην είσθε σεις εκείνος που εκλέγει το είδος της αναψυχής· κάποιος άλλος μπορεί να σας προσκαλέση να πάτε μαζί. Αλλά προτού δεχθήτε την πρόσκλησι, μπορείτε πάντα να ερωτήσετε ποιο είναι το πρόγραμμα. Δεν είσθε υποχρεωμένος να αγνοήσετε τις Βιβλικές αρχές απλώς επειδή άλλοι τις αγνοούν.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι αναψυχής. Σ’ αυτούς περιλαμβάνονται πολλοί που είναι υγιεινοί. Υπάρχουν υπαίθρια και οικιακά παιγνίδια, στα οποία μπορεί να συμμετάσχη ολόκληρη η οικογένεια. Τι θα λέγατε για μερικά Βιβλικά παιγνίδια μαζί με την οικογένειά σας, ή για μια συμμετοχή σε μια εορτή υμνολογίας; Ή θα μπορούσατε ν’ απολαύσετε ένα ταξίδι στα δάση ή τους λόφους μαζί για να χαρήτε τα θαυμάσια της δημιουργίας. Αυτές είναι ασχολίες, που δίνουν αναψυχή, ενώ συγχρόνως σας φέρουν πλησιέστερα προς εκείνους που αγαπάτε.

Οπουδήποτε και αν βρίσκεσθε, οτιδήποτε και αν κάνετε, αν χρησιμοποιήτε Βιβλικές αρχές για να κατευθύνετε την πορεία σας τότε θα ευλογηθήτε. Μολονότι ο κόσμος γύρω μας είναι γεμάτος από επιδράσεις, που διαφθείρουν τη διάνοιά μας, σεις προσέξτε την εξαίρετη συμβουλή στο εδάφιο Φιλιππησίους 4:8: «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.»