Ένα Νέο Ιερατείον Αρχίζει

 1. (α) Τι βλέπουν οι οφθαλμοί της διανοίας των ανθρώπων, όταν επισύρη την προσοχή των η λέξις «ιερεύς»; (β) Ποια ερώτησις εγείρεται όσον αφορά τη μνεία της Γραφής για ένα νέο ιερατείον;

ΟΤΑΝ η λέξις «ιερεύς» επισύρη την προσοχή σας, τι βλέπουν οι οφθαλμοί της διανοίας σας; Βλέπετε μήπως ένα άνθρωπο με τα ενδύματα του λειτουργήματός του να τελή μυστήρια; Βλέπετε τους απογόνους του Ααρών να υπηρετούν στους αρχαίους χρόνους στο ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ; Ή, μήπως οραματίζεσθε, ίσως, ένα Βουδδιστή ή Ινδουιστή ιερέα να εκτελή τα καθήκοντά του στο ναό της θρησκείας του; Είναι κάποιος από αυτούς ή όλοι τους ιερείς του αληθινού Θεού; Επί πλέον, η Γραφή ομιλεί για ένα ιερατείο. Μήπως αληθεύει, καθώς μερικές θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου» ισχυρίζονται, ότι το Ιουδαϊκό ιερατείο του Ααρών και των απογόνων του ήταν το παλαιό ιερατείο και ότι το διεδέχθη το ιερατείο των διαφόρων πίστεων του «Χριστιανικού κόσμου», παραδείγματος χάριν, το ιερατείο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με κεφαλή των τον πάπα, που είναι γνωστός ως Μέγιστος Ποντίφιξ;

ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ

 2. (α) Ποιος είναι ο Αρχιερεύς του Ιεχωβά Θεού, και πώς έλαβε το λειτούργημά του; (β) Κατά ποιον τρόπο είναι το ιερατείο του νέο;

² Εν πρώτοις, πρέπει να λεχθή ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Αρχιερεύς του Υψίστου Θεού. Το ιερατείο του διεδέχθη το Ααρωνικό ιερατείο, αλλά δεν απέκτησε το ιερατείο του λόγω καταγωγής από αυτούς, ούτε ήταν το ιερατείο του μια επέκτασις ή συνέχισις του Ααρωνικού ιερατείου. Ήταν νέο. Ο Βασιλεύς Δαβίδ υπό έμπνευσιν είπε: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Ώμοσεν ο Ιεχωβά, και δεν θέλει μεταμεληθή, Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Ψαλμ. 110:1, 4, ΜΝΚ) Ο Ιησούς εγεννήθη στη φυλή του Ιούδα και την οικογενειακή γραμμή του Δαβίδ· έτσι δεν είχε απόγονο από τη φυλή του Λευί όπως είχαν οι αρχιερείς Άννας και Καϊάφας, οι οποίοι εισήρχοντο στα Άγια των Αγίων του ναού επάνω στη γη διότι ήσαν άνθρωποι από σάρκα, αίμα και οστά.

 3. (α) Ποιο γεγονός όσον αφορά το ιερατείο του Ιησού αποδεικνύει ότι δεν έλαβε πάλι την ανθρωπίνη ιδιότητά του ή το ανθρώπινο σώμα του στην ανάστασί του; (β) Ποια είναι η θέσις του Ιησού όσον αφορά το ιερατείο τώρα;

³ Μετά τη 16η Νισάν του 33 μ.Χ., ο Ιησούς που ανεστήθη ως πνεύμα, δεν ήταν πια ένας άνθρωπος με σάρκα και αίμα· έλαβε ως αμοιβή από τον Πατέρα του για την πιστότητά του ένα αθάνατον πνευματικόν οργανισμό. Μετά την ανάστασί του έκαμε διάφορες εμφανίσεις στους μαθητάς του με το να υλοποιήται θαυματουργικά σε ανθρώπινο σώμα, αλλά στο τέλος των σαράντα ημερών ανήλθε στον Πατέρα του στον ουρανό, κι εκεί στην παρουσία του Ιεχωβά του Παντοδυνάμου Θεού παρουσίασε την αξία της θυσίας του ως «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν. 1:29· 4:23, 24· Πράξ. 1:1-11) Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ότι δεν έλαβε πάλι την ανθρωπίνη του ιδιότητα που εθυσίασε. (Εβρ. 9:23-26) Έτσι, η δήλωσις, που έκαμε στη γη και η οποία εσκανδάλισε μερικούς από εκείνους οι οποίοι κάποτε τον ακολούθησαν, επαλήθευσε: «Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου, την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.» (Ιωάν. 6:51) Γι’ αυτό το λόγο ο Ιησούς δεν μπορούσε να έχη το γήινο ή σαρκικό σώμα του στον ουρανό, επειδή το παρέδωσε για πάντα ως θυσία υπέρ του αμαρτωλού, θνήσκοντος ανθρωπίνου γένους. Τώρα στον ουρανό, εγκατεστάθη ως ο Μέγας Αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ για πάντα.​—Εβρ. 7:17, 26-28.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΠΟΝΤΙΦΙΞ

 4. Ήσαν ο Άννας και ο Καϊάφας ή ο Ιωάννης ο Βαπτιστής κάτοχοι του αξιώματος «Μέγιστος Ποντίφιξ», ή ποιος ήταν;

⁴ Ούτε οι αρχιερείς Άννας και Καϊάφας ήσαν ποντίφικες, ούτε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο υιός του ιερέως Ζαχαρία. Ήταν ο καθένας τους ένας κοχέν (Εβραϊστί), ή ένας ιερεύς (Ελληνιστί), ή ένας σασέρντος (Λατινική Βίβλος Βουλγάτα). (Λουκ. 1:5· 3:2) Όχι, αλλά στην εποχή του Ιησού, ο Τιβέριος Καίσαρ ήταν ο Μέγιστος Ποντίφιξ της ειδωλολατρικής Βαβυλωνιακής θρησκείας που ασκούσε η Ρώμη.a

 5. (α) Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένας Μέγιστος Ποντίφιξ; (β) Πώς οι Ιουδαίοι ιερείς ενήργησαν αντίθετα προς το λειτούργημά τους με το να κραυγάζουν, «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα»;

⁵ Ο Ιησούς ασφαλώς δεν ήταν ένας Μέγιστος Ποντίφιξ. Ο Ιεχωβά στον όρκο του, με τον οποίο έδειξε ότι ο Ιησούς δεν θα ήταν ένας Λευιτικός ή Ααρωνικός ιερεύς δεν είπε ότι θα ήταν ένας ιερεύς όπως ο ειδωλολάτρης Μέγιστος Ποντίφιξ της Ρώμης. Ο Δαβίδ, που έγραψε την προφητεία του προτού πεθάνη το 1037 π.Χ., είπε αυτά τα λόγια 300 περίπου χρόνια πριν από την θεμελίωσι της Ρώμης και πολύ προτού ο βασιλεύς της Νουμάς Πομπίλιος εγκαθιδρύση το κολλέγιο των Ποντιφίκων. Είναι γεγονός ότι οι Ιουδαίοι ιερείς ενήργησαν αντίθετα με το λειτούργημά τους του κοχέν (ιερέως) όταν εκραύγαζαν, «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα,» παραδεχόμενοι τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τιβέριο, ο οποίος ήταν Μέγιστος Ποντίφιξ ειδωλολατρικής θρησκείας· αλλά και ακόμη χειρότερα, απέρριψαν τον πραγματικό Βασιλέα και Αρχιερέα του Ιεχωβά. Την ημέρα της Πεντηκοστής του 33 μ.Χ., ο απόστολος Πέτρος εφήρμοσε την προφητεία του Δαβίδ στον αναστημένο Ιησού και είπε: «Διότι ο Δαβίδ δεν ανέβη εις τους ουρανούς· λέγει όμως αυτός [Ψαλμός 110], “Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου.” Βεβαίως λοιπόν ας εξεύρη πας ο οίκος του Ισραήλ, ότι ο Θεός Κύριον και Χριστόν έκαμεν αυτόν τούτον τον Ιησούν, τον οποίον σεις εσταυρώσατε.»​—Πράξ. 2:34-39, ΜΝΚ· Ιωάν. 19:5.

 6. (α) Ποια ιερατική υπηρεσία εξετέλεσε ο Ιησούς, όταν ανήλθε στον Πατέρα του; (β) Ποια εξουσία έλαβε ο Ιησούς τότε, και πώς αυτή συγκρίνεται με το Ιουδαϊκό ιερατείο και τον Μέγιστο Ποντίφικα;

⁶ Όταν ανήλθε στον ουρανό, ο Ιησούς εμφανίσθηκε ενώπιον του Ιεχωβά Θεού στη διευθέτησι που είχε εγκαθιδρύσει ο Θεός στους ουρανούς για την εξιλέωσι των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους. (Εβρ. 8:1, 2) Εκεί παρουσίασε την αξία του αίματός του υπέρ της ζωής του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Ο Θεός, επομένως, έδωσε σ’ αυτόν, ως τον Λυτρωτή του ανθρωπίνου γένους, πλήρη έλεγχο επάνω στη ζωή του ανθρωπίνου γένους και, επίσης, επάνω στον Σιεόλ (ή Άδην), που είναι ο κοινός τάφος όπου κείνται τα δισεκατομμύρια νεκρών του ανθρωπίνου γένους. Σιεόλ είναι η Εβραϊκή λέξις, η οποία στην Ελληνική μετάφρασι της Γραφής αποδίδεται άδης. Θα εξέλθουν ποτέ αυτοί, που βρίσκονται στον Σιεόλ ή Άδη; Ποιο ιερατείο είχε το μέσον να τους ελευθερώση; Ασφαλώς όχι το Ιουδαϊκό ιερατείο της γραμμής του Ααρών, το οποίο δεν είχε θυσία αξίας αρκετής για να λυτρώση το ανθρώπινο γένος. (Ψαλμ. 49:7-9) Και ακόμη περισσότερο βέβαια δεν είχε ο ειδωλολάτρης Μέγιστος Ποντίφιξ της Ρώμης ούτε και οι διάδοχοί του οι πάπαι της Ρώμης μαζί με το ιερατείο τους, αλλά μόνο ο Ιησούς Χριστός στην ουράνια Σιών, ο μέγας ιερεύς «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ,» που δεν είναι όμοιος με τον Ρωμαίο Μέγιστο Ποντίφικα.

ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

 7. (α) Ποιοι, μαζί με τον Ιησού, θ’ αποτελούσαν το νέο ιερατείο; (β) Ήταν ο Πέτρος η κεφαλή αυτού του ιερατείου; Δώστε απόδειξι.

⁷ Ο Θεός είχε υποσχεθή στον Ιησού ως μια περαιτέρω αμοιβή για την πιστότητά του μια νύμφη, που θα περιελάμβανε ένα αριθμό ακολούθων του, οι οποίοι θ’ αποτελούσαν την εκκλησία του. Αυτοί θα έπρεπε ν’ ακολουθήσουν στενά τα βήματά του και θα εγίνοντο υφιερείς που θα υπηρετούσαν μαζί του ως τον μέγαν Αρχιερέα​—ένα πράγματι ΝΕΟ ιερατείο. Οι δώδεκα απόστολοι ήρχοντο ύστερ’ από τον Ιησού στην εκκλησιαστική διάρθρωσι, της οποίας ο Ιησούς ήταν η κεφαλή, ο δε Πέτρος ήταν μεταξύ αυτών ως ένας από τους υφιερείς. Ο Πέτρος, ο οποίος ήταν ένας ακόλουθος του Ιησού Χριστού, ασφαλώς δεν ήταν η κεφαλή της εκκλησίας. Ο Πέτρος δεν ήταν Μέγιστος Ποντίφιξ, αλλά ένας Χριστιανός ιερεύς που υπηρετούσε υπό τον μέγαν αρχιερέα της τάξεως Μελχισεδέκ, τον Ιησού Χριστό. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατο του αποστόλου Πέτρου, ο αναστημένος Ιησούς είπε στον απόστολο Ιωάννη στην Πάτμο, τη νήσο της ποινής του: «Εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος, και ο ζων, και έγεινα νεκρός· και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν· και έχω τα κλειδιά του άδου [ινφέρνι, Λατινική Βουλγάτα· χελλ, ΚΜΝ· ΚΕΜ] και του θανάτου.» (Αποκάλ. 1:17, 18) Ο Ιησούς ωμίλησε γι’ αυτή την ιδία εξουσία όταν ήταν άνθρωπος επάνω στη γη. Είπε τα εξής:

 8. Όταν ήταν επί της γης, πώς ωμίλησε ο Ιησούς για την εξουσία που του εδόθη επί του Άδου και του θανάτου;

⁸ «Καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκε και εις τον Υιόν να έχη ζωήν εν εαυτώ· και εξουσίαν έδωκεν εις αυτόν να κάμνη και κρίσιν, διότι είναι Υιός ανθρώπου. Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής· οι δε πράξαντες τα φαύλα, εις ανάστασιν κρίσεως.» «Όστις τρώγει την σάρκα μου, και πίνει τα αίμά μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα.»​—Ιωάν. 5:26-29· 6:54.

 9. Πώς μπορούσε να αληθεύη ότι οι πύλες του Άδου δεν θα υπερίσχυαν της Χριστιανικής εκκλησίας;

⁹ Εφόσον στον Ιησού επρόκειτο να δοθούν τα «κλειδία του άδου και του θανάτου [Αποκάλ. 1:18]», μπορούσε με εξουσία να πη στον απόστολο Πέτρο ότι μολονότι ο Πέτρος και το υπόλοιπο της εκκλησίας των πιστών θα απέθνησκαν και θα μετέβαιναν στον Άδη ή Σιεόλ καθώς θα απέθνησκαν ένα θυσιαστικό θάνατο όπως ο Κύριός των, ωστόσο οι πύλες του Άδου δεν θα μπορούσαν να παραμείνουν κλειστές επάνω στην εκκλησία για πάντα. Γιατί όχι; Διότι ο Ιησούς, μετά την ανάστασι και την ανάληψί του προς τον Πατέρα, όπου παρουσίασε την αξία της ζωής του που εθυσίασε για το ανθρώπινο γένος, θα μπορούσε να κάμη εκείνο που κανένας Μέγιστος Ποντίφιξ δεν θα μπορούσε ποτέ να κάμη, δηλαδή, να χρησιμοποιήση τα «κλειδία του άδου και του θανάτου» που του είχαν δοθή για ν’ ανοίξη τις πύλες και ν’ αφήση να εξέλθη η εκκλησία του μέσω της αναστάσεως εκ νεκρών. Τον καιρό που ο Ιησούς είπε αυτό, τους είχε μόλις ερωτήσει ποιος επίστευαν ότι είναι αυτός. Τα εδάφια Ματθαίος 16:16-19 αναγράφουν για μας τη συνομιλία που επακολούθησε:

ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΕΧΕΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

10. Τι είπε ο Ιησούς όσον αφορά τη θεμελίωσι της εκκλησίας, και ποια υπόσχεσι έδωσε στον Πέτρο;

¹⁰ «Και αποκριθείς ο Σίμων Πέτρος, είπε, Συ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος. Και αποκριθείς ο Ιησούς είπε προς αυτόν, Μακάριος είσαι, Σίμων υιέ του Ιωνά, διότι σαρξ και αίμα δεν σοι απεκάλυψε τούτο, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Και εγώ δε σοι λέγω, Ότι συ είσαι Πέτρος, και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου· και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής. Και θέλω σοι δώσει τα κλειδία [τίνος; του Άδου; Όχι, αλλά] της βασιλείας των ουρανών· και ό,τι εάν δέσης επί της γης, θέλει είσθαι δεδεμένον εν τοις ουρανοίς· και ό,τι εάν λύσης επί της γης, θέλει είσθαι λελυμένον εν τοις ουρανοίς.»​—Βλέπε επίσης Μάρκον 8:27-30 και Λουκάν 9:18-21.

11. (μαζί με την υποσημείωσι) (α) Στο Ελληνικό κείμενο, ποια διαφορά βλέπομε μεταξύ «Πέτρου» και «πέτρας»; (β) Πώς συμφωνεί η Αραμαϊκή (Συριακή) μετάφρασις; (γ) Πώς ο απόστολος Παύλος μάς βοηθεί να καθορίσωμε την ταυτότητα της «πέτρας», που αναφέρεται εδώ;

¹¹ Δεν είναι δύσκολο να ιδή κανείς ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του Πέτρος και πέτρα. Η διαφορά αυτή συνίσταται στο ότι η λέξις Πέτρος είναι αρσενικού γένους, η δε λέξις πέτρα θηλυκού. Η ίδια διαφορά παρατηρείται, επίσης, στη μετάφρασι της Λατινικής Βουλγάτας. Και η Αραμαϊκή (Συριακή) μετάφρασις δείχνει τη διαφορά του γένους, χρησιμοποιώντας ένα μόριο για καθεμιά από τις δύο λέξεις Πέτρος και πέτρα.b Σημειώστε ότι ο Ιησούς δεν είπε στον Πέτρο, ‘Συ είσαι Πέτρος, και επάνω σε ΣΕΝΑ θέλω οικοδομήσει την εκκλησία μου’. Από το ανωτέρω Ελληνικό κείμενο είναι σαφές ότι ο Ιησούς δεν είπε ότι ο Πέτρος ήταν η «πέτρα» και ότι επάνω στον Πέτρο θα οικοδομούσε την εκκλησία του. Ο Ιησούς έλεγε ότι θα οικοδομούσε την εκκλησία του επάνω στον ίδιο τον εαυτό του ως Θεμέλιο. Και ο απόστολος Παύλος ταυτίζει τον Ιησού Χριστό με τον Βράχο, στην 1 Κορινθίους 10:4, όπου λέγει: «Πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης· η δε πέτρα ήτο ο Χριστός.»

12. (α) Ποιες προφητείες θα είχε ο Ιησούς υπ’ όψιν, όταν μιλούσε στους μαθητάς του για την πέτρα; (β) Πώς δείχνει ο Παύλος ότι ο Πέτρος δεν είναι η πέτρα, επάνω στην οποίαν έχει οικοδομηθή η εκκλησία;

¹² Ο Ιησούς ασφαλώς έλαβε υπ’ όψιν τις προφητείες στα εδάφια Ησαΐας 8:14 και 28:16 (ΜΝΚ), με τις οποίες ήταν καλά εξοικειωμένος. Οι προφητείες αυτές λέγουν: «Θέλει είσθαι δια αγιαστήριον· θέλει είσθαι όμως δια πέτραν προσκόμματος και δια βράχον πτώσεως εις τους δυο οίκους του Ισραήλ· δια παγίδα και δια βρόχια εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ.» «Δια τούτο ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Ιδού, θέτω εν τη Σιών θεμέλιον, λίθον, λίθον εκλεκτόν, έντιμον ακρογωνιαίον, θεμέλιον ασφαλές· ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.» Μήπως ήταν, λοιπόν, ο Πέτρος ο ‘βράχος πτώσεως εις τους δύο οίκους του Ισραήλ’; Μήπως ο Πέτρος είναι εκείνος, στον οποίον οι Χριστιανοί θέτουν την πίστι των για σωτηρία; Ασφαλώς όχι! αλλ’ αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Ο Παύλος το καθιστά αυτό σαφές πέραν από κάθε αμφιβολία στην εφαρμογή που κάνει των προφητειών στον Χριστό, εις Ρωμαίους 9:32, 33 και 10:4: «Προσέκοψαν εις τον λίθον του προσκόμματος· καθώς είναι γεγραμμένον, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον προσκόμματος, και πέτραν σκανδάλου, και πας ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”. Επειδή το τέλος του νόμου είναι ο Χριστός προς δικαιοσύνην εις πάντα τον πιστεύοντα.»

ΟΦΕΙΛΟΜΕ Ν’ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

13. (α) Ποια κατανόησι είχε ο Πέτρος όσον αφορά το θεμέλιο της εκκλησίας; (β) Γιατί πρέπει να είμεθα πολύ προσεκτικοί στο να κατανοήσωμε τα λόγια του Ιησού εις Ματθαίον 16:18;

¹³ Μήπως ενόμιζε ο Πέτρος ότι ο Ιησούς εννοούσε ότι η εκκλησία επρόκειτο να οικοδομηθή επάνω στον ίδιο τον Πέτρο; Μήπως επίστευε ο Πέτρος ότι ήταν ένας μεγαλύτερος ιερεύς από τον Διδάσκαλο, τον μεγάλο Αρχιερέα του Θεού κατά την τάξι Μελχισεδέκ, του οποίου ο Πέτρος ήταν μόνο ένας υφιερεύς; Ας ακούσωμε τα ίδια τα λόγια του επάνω στο ζήτημα: «“Αγαθός ο Κύριος”. Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Δια τούτο και περιέχεται εν τη γραφή, “Ιδού,, θέτω εν Σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον· και ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή.” Εις εσάς λοιπόν τους πιστεύοντας είναι η τιμή· εις δε τους απειθούντας, “ο λίθος τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας”, και “λίθος προσκόμματος, και πέτρα σκανδάλου·” οίτινες προσκόπτουσιν εις τον λόγον, όντες απειθείς.» (1 Πέτρ. 2:3-8) Είναι παράλογο να πιστεύωμε ότι ο Πέτρος ήταν το θεμέλιο, επί του οποίου είναι οικοδομημένη η εκκλησία, και πρέπει να είμεθα πολύ προσεκτικοί μήπως γίνωμε απειθείς στον λόγο με το να μη δεχόμεθα αυτά τα λόγια του Πέτρου, διότι είναι δυνατόν να προσκόψωμε προς καταστροφήν μας.

14. (α) Από τι αποτελείται το πλήρες νέο ιερατείο; (β) Ποια καλύτερα πράγματα φέρονται σε ύπαρξι από αυτό;

¹⁴ Επομένως, όπως ο απόστολος Παύλος τόσο αποτελεσματικά πραγματεύεται: «Διότι μετατιθέμενης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται.» (Εβρ. 7:12) Ο Ιησούς ήταν η κεφαλή ενός νέου ιερατείου, και οι οπαδοί του, αποτελούμενοι από τους αποστόλους και άλλους, τους οποίους εξέλεξε στη διάρκεια των περασμένων χιλίων εννεακοσίων ετών και οι οποίοι συνολικά θα αριθμούν 144.000 υπό την μία κεφαλή τους τον Ιησού Χριστό, είναι ένα νέο ιερατείο που υπηρετεί σε συσχετισμό με μία νέα διαθήκη. Μέσω της παρ’ αξίαν αγαθότητός του, ο Θεός έφερε σε ύπαρξι ένα νέο σύστημα πραγμάτων, που αντικαθιστά το προηγούμενο Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων με το ατελές ιερατείο του και τις θυσίες του ζώων. Το νέο σύστημα πραγμάτων βασιζόμενο στη θυσία αυτού του Χριστού λειτουργεί κάτω από τη νέα διαθήκη. Αυτή η θυσία καθιστά δυνατή τη συγχώρησι των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους.

15. (α) Γιατί δεν υπάρχει ανάγκη επανειλημμένων θυσιών, όπως οι θυσίες ζώων ή της λειτουργίας; (β) Πού είναι η θέσις του Ιησού ως Αρχιερέως κατά την τάξιν Μελχισεδέκ; (γ) Ποια άφθονη προμήθεια έχει αυτός για το ανθρώπινο γένος, και πότε το νέο ιερατείο θα παρέχη τα οφέλη της θυσίας του Ιησού στο ανθρώπινο γένος;

¹⁵ Δεν υπάρχει, επομένως, ανάγκη επανειλημμένων θυσιών, όπως αυτές που συνήθιζε να προσφέρη το Λευιτικό ιερατείο της γραμμής του Ααρών στο ναό, ούτε μια επανειλημμένη θυσία της λειτουργίας, όπως γίνεται από το ιερατείο του «Χριστιανικού κόσμου», αλλά η μια θυσία του Χριστού Ιησού έχει προσφερθή και τώρα δεν υπάρχει πια ζήτημα επανειλημμένης θυσίας. Μάλλον, το θυσιαστικό του έργο έχει γίνει και ο Χριστός Ιησούς έχει εγκατασταθή στην ουράνια Σιών, ετέθη ως ένας δοκιμασμένος λίθος, ο πολύτιμος ακρογωνιαίος λίθος ενός ασφαλούς θεμελίου, σ’ εκπλήρωσι της προφητείας του εδαφίου Ησαΐας 28:16. Απερρίφθη πριν από δέκα εννέα αιώνες από την επίγεια Σιών, αλλά βρίσκεται στην πνευματική Σιών, την ουράνια Σιών, η οποία τώρα διαμένει και έχει άφθονη προμήθεια του άρτου της ζωής για το ανθρώπινο γένος ως αποτέλεσμα της θυσίας του, που είναι τώρα πρόθυμος να προσφέρη. Όπως λέγει ο Παύλος εις Εβραίους 9:28: «Ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.» Το 1918 άρχισε ν’ ανασταίνη την πιστή εκκλησία του για να είναι μαζί του. Λίγοι βρίσκονται ακόμη επάνω στη γη με προσδοκίες να ενωθούν μαζί του στο προσεχές μέλλον. Στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, όσοι θ’ αποτελούν την εκκλησία των υφιερέων του θα υπηρετούν μαζί του στους ουρανούς ως βασιλείς και ιερείς και θα έχουν το ένδοξο προνόμιο να παρέχουν τα οφέλη της θυσίας του Χριστού στο πιστό ανθρώπινο γένος επάνω στη γη. Έτσι όχι σε οποιονδήποτε ποντίφικα ή ακόμη και τον Μέγιστο Ποντίφικα, αλλά στον κατά την τάξιν Μελχισεδέκ Αρχιερέα Ιησούν Χριστόν στην ουράνια Σιών πρέπει να προσέλθουν με πίστι όλα τα άτομα.​—Αποκάλ. 20:6.

[Υποσημειώσεις]

(υποσημείωσις) (α) Τι λέγει Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία για την εξουσία με την οποία περιεβάλλετο ο Μέγιστος Ποντίφιξ; (β) Ποιος διατηρούσε αυτό το αξίωμα στη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής, και ποιος το διατηρεί τώρα;