‘Η Βασιλεία Επλησίασε’—Πότε; — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

‘Η Βασιλεία Επλησίασε’—Πότε;

1. (α) Ποιο πράγμα είναι πρωταρχικής σπουδαιότητος για τους Χριστιανούς, και γιατί; (β) Ποιες ερωτήσεις εγείρονται σχετικά με τη Βασιλεία;

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ του Θεού ήταν πάντοτε πρωταρχικής σπουδαιότητος για τους Χριστιανούς. Οι προ-Χριστιανοί δούλοι του Θεού απέβλεπαν, επίσης, στη Βασιλεία. Πραγματικά, η Βασιλεία είναι το θέμα ολοκλήρου της Αγ. Γραφής, διότι η βασιλεία του Θεού είναι εκείνη, η οποία θα αγιάση το όνομα του Ιεχωβά και θα φέρη ειρήνη και ευλογίες στο ανθρώπινο γένος. Ο Ιησούς μιλούσε συχνά για τη Βασιλεία· την είχε θέσει στο προσκήνιο και είπε πολλές παραβολές σχετικά με τη Βασιλεία. Στα τέσσερα Ευαγγέλια η λέξις «βασιλεία» υπάρχει εκατόν δέκα και πλέον φορές. Η έλευσις της Βασιλείας είναι, επομένως, εξαιρετικής σπουδαιότητος. Υπογραμμίζει τις ερωτήσεις: Πότε επλησίασε η Βασιλεία; και, Τι σημαίνει για μάς η αναγγελία ‘Η Βασιλεία επλησίασε’;

2. Πότε ακούσθηκε για πρώτη φορά η διακήρυξις: ‘Η Βασιλεία επλησίασε’;

² Την πρώτη φορά που ακούσθηκε αυτή η διακήρυξις ήταν από ένα πλήθος Ιουδαίων κοντά στον Ιορδάνη Ποταμό το 29 μ.Χ. Πολλοί είχαν έλθει ν’ ακούσουν τον δυναμικό κήρυκα αυτών των νέων. Ήταν ο Ιωάννης, ο γυιός του ιερέως Ζαχαρία, ο οποίος ήλθε σε εκπλήρωσι της προφητείας του Ησαΐα 40:3 (ΜΝΚ): «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, Ετοιμάσατε την οδόν του Ιεχωβά· ευθείας κάμετε εν τη ερήμω τας τρίβους του Θεού ημών.» Το θέμα του αγγέλματος του Ιωάννου ήταν: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 3:2· Λουκ. 1:5, 13.

ΤΙ ΕΣΗΜΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΑΙΩΝΑ

3. (α) Μήπως περιωρίσθη στον Ιωάννη τον Βαπτιστή και τους μαθητάς του η διακήρυξις «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών»; Εξηγήστε. (β) Πώς το χρίσμα του Ιησού ήταν ανώτερο από εκείνο των συμβασιλέων του της γραμμής του Δαβίδ; (γ) Πώς μπορούσε τότε να λεχθή ότι η Βασιλεία επλησίασε;

³ Επρόκειτο μήπως αυτή η διακήρυξις να περιορισθή στη διακονία του Ιωάννου και των μαθητών του; Όχι, διότι έξη περίπου μήνες αφότου ο Ιωάννης άρχισε τη διακονία του, ιδού! τον επλησίασε για να βαπτισθή ένα βασιλικό πρόσωπο, για το οποίο είχε λεχθή από τον άγγελο Γαβριήλ πριν από τη γέννησί του: «Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» (Λουκ. 1:32, 33, ΜΝΚ) Κάτι το θαυμαστό έλαβε χώρα στο βάπτισμά του από τον Ιωάννη. Το υπόμνημα λέγει: «Κατέβη το πνεύμα το άγιον εν σωματική μορφή, ως περιστερά, επ’ αυτόν και έγεινε φωνή εκ του ουρανού, λέγουσα, Συ είσαι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις σε ευηρεστήθην.» (Λουκ. 3:22) Επίγειοι ιερείς από σάρκα και αίμα είχαν χρίσει τους προηγουμένους συμβασιλείς του της γραμμής του Δαβίδ με ένα ειδικό μίγμα ελαίου, αλλά ο Ιεχωβά ο ίδιος από τους ουρανούς έχρισε Αυτόν, ο οποίος έφερε το επίγειο όνομα Ιησούς. (Εβρ. 1:9) Και το έκαμε με κάτι που έδωσε απείρως μεγαλύτερη δύναμι και εξουσία—με το άγιο πνεύμα του Θεού. Τώρα ο Ιησούς έγινε ο από πολύν καιρό αναμενόμενος Μεσσίας ή Χριστός, ο Κεχρισμένος του Θεού. Έγινε ο διωρισμένος βασιλεύς της βασιλείας του Θεού. Ήταν ο βασιλεύς του Ιεχωβά, «εν τω μέσω» αυτών. Αυτός ως Βασιλεύς ήταν παρών, η βασιλεία των ουρανών ήταν ανάμεσά τους! Ο Υιός του Θεού υπό την βασιλική μεγαλειότητά του ως βασιλεύς και αντιπρόσωπος του Ιεχωβά είχε πλήρες δικαίωμα στον τίτλο Εμμανουήλ, που σημαίνει «Μεθ’ Ημών ο Θεός.» Οι άνθρωποι μπορούσαν πραγματικά να συνομιλήσουν με τον βασιλέα του Θεού και να ιδούν και να μάθουν τις αρχές και τις απαιτήσεις της βασιλείας.

Ο ΠΡΩΤΙΣΤΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

4. Ποια σπουδαία υποχρέωσις υπήρχε επάνω στον Ιησού λόγω της γεννήσεώς του και επίσης του χρίσματός του, και γιατί;

⁴ Ο Ιησούς εχρίσθη όχι μόνο για να είναι Βασιλεύς, αλλά και για να κηρύττη. Εφόσον ο πρωταρχικός σκοπός της Βασιλείας είναι να αγιάση το όνομα του Ιεχωβά, ο βασιλεύς της οφείλει να είναι ένας μάρτυς για τον Ιεχωβά. Ως διορισμένος βασιλεύς ο Ιησούς οφείλει να υποστή τη δοκιμασία της ακεραιότητος για ν’ αποδειχθή ικανός για την ουρανία βασιλεία. Ο Ιησούς είχε γεννηθή μέσα στο έθνος του Ισραήλ ή Ιακώβ, για το οποίο ο προφήτης Ησαΐας είχε πει: «Ούτω λέγει Ιεχωβά, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ· . . . Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα, . . . σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» (Ησ. 43:1, 10-12, ΜΝΚ) Ο Ιησούς εγνώριζε ότι είχε γεννηθή κάτω από την υποχρέωσι να είναι μάρτυς και επίσης ότι είχε χρισθή με το πνεύμα του Θεού για να εξαγγείλη ενιαυτόν ευδοκίας του Ιεχωβά και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.—Ησ. 61:1, 2, ΜΝΚ· Λουκ. 4:19.

5. Ποιο παράδειγμα έθεσε ο Ιησούς για μας ως μάρτυρας του Ιεχωβά;

⁵ Ο Ιησούς απεδείχθη ότι ήταν ο μέγιστος μάρτυς του Ιεχωβά και εξόχως ικανός ως βασιλεύς. Μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο έκαμε την καλή δημοσία ομολογία: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.» (Ιωάν. 18:37· 1 Τιμ. 6:13) Ο απόστολος Ιωάννης, ο οποίος ήταν κοντά στον Ιησού, όταν απέθνησκε επί του ξύλου, γράφει γι’ αυτόν «Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, και ο άρχων των βασιλέων της γης.» Με κάθε τρόπο υπήρξε ένα παράδειγμα για τους ακολούθους του, τους μάρτυρας του Ιεχωβά της σημερινής εποχής,—Αποκάλ. 1:5· 3:14.

6. (α) Με ποια διακήρυξι έκαμε ο Ιησούς έναρξι της διακονίας του; (β) Ποια αμοιβή, εκτός από την αθάνατη ζωή, είχε προσφερθή στον Ιησού από τον Πατέρα του; (γ) Πώς έκαμε έργο της Βασιλείας ο Ιησούς, όταν ήταν επί της γης; (δ) Περιγράψτε ομοιότητες στη συγκρότησι του φυσικού Ισραήλ και του πνευματικού Ισραήλ.

⁶ Αφού υπέστη μια ερευνητική δοκιμασία της ακεραιότητος στην έρημο, ο Ιησούς επέστρεψε στην Καπερναούμ και έκαμε έναρξι της διακονίας του με τα ίδια λόγια που είχε αρχίσει ο Ιωάννης τη δική του, δηλαδή: «Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17) Ως μια αμοιβή για την πιστή πορεία του να είναι ένας μάρτυς ακόμη και μέχρι θανάτου, ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή στον Ιησού Χριστό ένα βραβείο. Αυτό το βραβείο θα ήταν μια νύμφη, όχι μια επίγεια γυναίκα ως σύζυγος, αλλά μια πνευματική νύμφη, ένας εκλεκτός όμιλος ακολούθων, που, όπως αυτός, θα έμεναν πιστοί μάρτυρες μέχρις ενός θυσιαστικού θανάτου, του είδους του θανάτου του Ιησού. (Ιωάν. 3:29· Ρωμ. 6:3) Από όλους εκείνους, οι οποίοι προσήλθαν σ’ αυτόν και τον ακολούθησαν για να είναι τα υποψήφια μέλη της νύμφης, ο Ιησούς εξέλεξε δώδεκα για να είναι απόστολοι. Αυτούς τους εξεπαίδευσε τελείως και τους απέστειλε να κηρύξουν: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 10:1-7· Μάρκ. 3:14-19· Λουκ. 6:13-16) Έτσι, μαζί με τη μαρτυρία του για το όνομα του Ιεχωβά, ο Ιησούς έκαμε, επίσης, έργο της Βασιλείας, το έργο της αναπτύξεως της Βασιλείας, διότι εδίδασκε κι εξεπαίδευε εκείνους, που επρόκειτο να ενωθούν μαζί του στη βασιλεία του. Οι δώδεκα απόστολοί του αντιστοιχούσαν προς τους γυιούς του πατριάρχου Ιακώβ, από τους οποίους προήρχοντο οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ. (Γέν. 49:28) Κατά τον ίδιο τρόπο, η νέα Χριστιανική εκκλησία, γνωστή ως ο πνευματικός Ισραήλ, η οποία ενδεχομένως θα ήταν η οργάνωσις της Βασιλείας, θα εστηρίζετο επάνω στους δώδεκα αποστόλους του Αρνίου ως θεμελίους λίθους, αλλά και οι δώδεκα αποστολικοί θεμέλιοι λίθοι εστηρίζοντο επάνω στον Πρώτιστο θεμέλιο Λίθο, τον Μεσσία, Ιησού Χριστό.—Εφεσ. 2:20· Αποκάλ. 21:2, 9, 10, 14.

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΣΙΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ Σ’ ΑΥΤΗ

7. (α) Ως τι ώφειλε να παρουσιασθή ο Ιησούς στον Ισραήλ; (β) Πώς η προφητεία είχε προείπει τον χρόνον για το τέλος της επιγείου διακονίας του Ιησού, και τι επρόκειτο να συμβή τότε;

⁷ Εκτός το ότι ήταν ένας μάρτυς της Βασιλείας, ο Ιησούς Χριστός έπρεπε να παρουσιασθή επισήμως στη Σιών ως ο Βασιλεύς της. Η προφητεία στο εδάφιο Ζαχαρίας 9:9 έπρεπε να εκπληρωθή, αυτή δε έλεγε: «Χαίρε σφόδρα, θύγατερ Σιών· αλάλαζε, θύγατερ Ιερουσαλήμ· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε· αυτός είναι δίκαιος, και σώζων· πραΰς, και καθήμενος επί όνου, και επί πώλου υιού υποζυγίου.» Ο Ιησούς υπηρέτησε ως ο μέγιστος μάρτυς του Ιεχωβά επάνω στη γη επί τριάμισυ χρόνια, και, καθώς επλησίαζε το τέλος της διακονίας του, ήταν εγγύς το μέσον της εβδομηκοστής εβδομάδος ετών, όπως είχε προλεχθή στα εδάφια Δανιήλ 9:26, 27. Η προφητεία αυτή είχε προείπει ότι θα εκόπτετο ως μια ανθρωπίνη θυσία στον Θεό, κάνοντας να παύσουν να έχουν πραγματική αξία οι θυσίες ζώων και οι προσφορές δώρων στο ναό της Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς θα εγίνετο, όπως είχε υποδείξει ο Ιωάννης, «ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου,» μια θυσία, όχι επάνω στο θυσιαστήριο στην Ιερουσαλήμ, αλλά επάνω στη μεγάλη διευθέτησι θυσιαστηρίου του Θεού.—Εβρ. 13:10· 1 Πέτρ. 1:19.

8. Τι ήταν ιδιαιτέρως σπουδαίο το Πάσχα του 33 μ.Χ.;

⁸ Το μέσον της εβδομηκοστής εβδομάδος της προφητείας του Δανιήλ ήλθε τον καιρό του Πάσχα, του 33 μ.Χ. Ο Ιησούς, ως ένας πιστός Ιουδαίος, ώφειλε να παρευρεθή στον εορτασμό του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς είχε υπάγει στην Ιερουσαλήμ πολλές φορές προηγουμένως. Όταν ήταν ηλικίας σαράντα ημερών, τον είχαν οδηγήσει στο ναό τον καιρό του τελετουργικού καθαρισμού της μητέρας του Μαρίας, σύμφωνα με τον Νόμο. (Λουκ. 2:21-38· Λευιτ. 12:1-4) Από τότε είχε επισκεφθή πολλές φορές την Ιερουσαλήμ. Μια αξιοσημείωτη επίσκεψις ήταν το 32 μ.Χ. για να παρακολουθήση την εορτή της σκηνοπηγίας, όχι δημοσία, αλλά κρυφά, διότι και τότε ακόμη οι Ιουδαίοι προσπαθούσαν να τον θανατώσουν ενώ ο χρόνος του για να πεθάνη δεν είχε έλθει ακόμη. (Ιωάν. 7:1-13) Αυτός ο καιρός δεν μπορούσε να έλθη μέχρις ότου προσφερθή ως Βασιλεύς. Αυτό το Πάσχα, στις 14 Νισάν του 33 μ.Χ., ήταν ο καιρός για να πραγματοποιηθή η θυσία του.

9. Με ποιο τρόπο παρουσιάσθη ο Σολομών στη Σιών ως βασιλεύς;

⁹ Χίλια χρόνια, προηγουμένως, όταν ο Βασιλεύς Σολομών είχε παρουσιασθή στη Σιών ως βασιλεύς της, πήγε πάνω σε μια ημίονο του πατρός του, του Βασιλέως Δαβίδ, και τον είχε υποδεχθή ο λαός με μεγάλη χαρά. Ο απόστολος Ματθαίος και ο συναπόστολός του Ιωάννης περιγράφουν την είσοδο του Ιησού Χριστού, του Μεγαλυτέρου Σολομώντος, ως βασιλέως της Σιών:

10. Ποιο προετοιμαστικό έργο έκαμαν οι μαθηταί του Ιησού για την είσοδό του ως Βασιλέως;

¹⁰ «Και ότε επλησίασαν εις Ιεροσόλυμα, και ήλθον εις Βηθφαγή προς το όρος των ελαιών, τότε ο Ιησούς απέστειλε δύο μαθητάς, λέγων προς αυτούς, Υπάγετε εις την κώμην την απέναντι υμών και ευθύς θέλετε ευρεί όνον δεδεμένην, και πωλάριον μετ’ αυτής· λύσατε, και φέρετέ μοι. Και εάν τις σας είπη τι, θέλετε ειπεί, ότι ο Κύριος έχει χρείαν αυτών και ευθύς θέλει αποστείλει αυτά. Τούτο δε όλον έγεινε, δια να πληρωθή το ρηθέν δια του προφήτου, λέγοντος, “Είπατε προς την θυγατέρα Σιών”, “Ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται προς σε πραΰς, και καθήμενος επί όνου, και πώλου υιού υποζυγίου”. Πορευθέντες δε οι μαθηταί και ποιήσαντες καθώς προσέταξεν αυτούς ο Ιησούς, έφεραν την όνον και το πωλάριον, και έβαλον επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών, και επεκάθισαν αυτόν επάνω αυτών.

11. Πώς έγινε δεκτός από τα πλήθη ο Ιησούς, σύμφωνα με την αφήγησι του Ματθαίου;

¹¹ »Ο δε περισσότερος όχλος έστρωσαν τα ιμάτια εαυτών εις την οδόν· άλλοι δε έκοπτον κλάδους από των δένδρων, και έστρωνον εις την οδόν. Οι δε όχλοι οι προπορευόμενοι και οι ακολουθούντες έκραζον, λέγοντες, Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά· Ωσαννά εν τοις υψίστοις. Και ότε εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα, εσείσθη πάσα η πόλις, λέγουσα, Τις είναι ούτος; Οι δε όχλοι έλεγον, Ούτος είναι Ιησούς ο προφήτης, ο από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας.»—Ματθ. 21:1-11, ΜΝΚ.

12. Τι λέγει ο απόστολος Ιωάννης για την παρουσίασι του Ιησού ως Βασιλέως και την επίδρασι που αυτή είχε στους μαθητάς του;

¹² «[Ο] όχλος πολύς, ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβον τα βαΐα των φοινίκων, και εξήλθον εις υπάντησιν αυτού και έκραζον. Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά, ο βασιλεύς του Ισραήλ. Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον, εκάθισεν επ’ αυτό, καθώς είναι γεγραμμένον, “Μη φοβού, θύγατερ Σιών· ιδού, ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου.” Ταύτα όμως δεν ενόησαν οι μαθηταί αυτού κατ’ αρχάς· αλλ’ ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε ενεθυμήθησαν ότι ταύτα ήσαν γεγραμμένα δι’ αυτόν, και ταύτα έκαμον εις αυτόν.»—Ιωάν. 12:12-16.

13. Πώς έγινε δεκτός από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας ο Ιησούς;

¹³ Το εδάφιο Μάρκος 11:11 προσθέτει: «Και εισήλθεν ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, και εις το ιερόν και αφού περιέβλεψε πάντα, επειδή η ώρα ήτο ήδη προς εσπέραν, εξήλθεν εις Βηθανίαν μετά των δώδεκα.» Εδώ η Σιών είχε επίσημη αναγγελία ότι η Βασιλεία επλησίασε, αλλ’ αρνήθηκε ν’ αναγνωρίση τον Βασιλέα και τον απέρριψε λόγω επιρροής των θρησκευτικών ηγετών της, οι οποίοι ήσαν Βαβυλωνιακοί και εναντίον της βασιλείας του Θεού. Τα εδάφια Ματθαίος 21:15, 16 μας πληροφορούν: «Ιδόντες δε οι αρχιερείς και οι γραμματείς τα θαυμάσια τα οποία έκαμε, και τους παίδας κράζοντας εν τω ιερώ και λέγοντας, Ωσαννά τω υιώ Δαβίδ [επομένως στον κληρονόμο στο θρόνο του Δαβίδ], ηγανάκτησαν, και είπον προς αυτόν, Ακούεις τι λέγουσιν ούτοι; Ο δε Ιησούς λέγει προς αυτούς, Ναι· ποτέ δεν ανεγνώσατε, “Ότι εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων ητοίμασας αίνεσιν”;» (Ψαλμ. 8:2) Οι θρησκευτικοί ηγέται, όμως, είχαν ήδη αποφασίσει να θανατώσουν τον Ιησού από φόβο ότι, όπως είπαν, «θέλουσιν ελθεί οι Ρωμαίοι και αφανίσει και τον τόπον ημών και το έθνος.»—Ιωάν. 11:47-57.

Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΣΙΩΝ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΗΣ

14. Τι έκαμε ο Ιησούς την επομένη, και τι προαγγέλλει η δράσις του;

¹⁴ Ο βασιλεύς της Σιών, Εκείνος που θα εκάθητο στον «θρόνον του Ιεχωβά,» ήταν τώρα ανάμεσά τους. Η βασιλεία των ουρανών είχε πράγματι πλησιάσει, αλλά ο λαός υπό την επιρροή των ηγετών του δεν τον εδέχετο ως Βασιλέα. Την επομένη ημέρα επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, «Και εισελθών ο Ιησούς εις το ιερόν, ήρχισε να εκβάλλη τους πωλούντας και αγοράζοντας εν τω ιερώ· και τας τραπέζας των αργυραμοιβών, και τα καθίσματα των πωλούντων τας περιστεράς ανέτρεψε· και δεν άφινε να περάση τις σκεύος δια του ιερού. Και εδίδασκε, λέγων προς αυτούς, Δεν είναι γεγραμμένον, “Ότι ο οίκος μου θέλει ονομάζεσθαι οίκος προσευχής δια πάντα τα έθνη”; σεις δε εκάμετε αυτόν “σπήλαιον ληστών”. Και ήκουσαν οι γραμματείς και οι αρχιερείς, και εζήτουν πώς να απολέσωσιν αυτόν διότι εφοβούντο αυτόν, επειδή πας όχλος εξεπλήττετο εις την διδαχήν αυτού.» (Μάρκ. 11:15-18) Έτσι με δύναμι και εξουσία εκαθάρισε το ναό από τη θρησκευτική εμποριοκρατία που ησκείτο εκεί. Τι κακό προμήνυμα για τους Βαβυλωνιακούς θρησκευτικούς εμποριοκράτας των ημερών μας, όταν επανέρχεται με Βασιλική δύναμι!

15. Τη νύχτα του Πάσχα, ποια γεγονότα έλαβαν χώρα;

¹⁵ Τη νύχτα του Πάσχα ο Ιούδας ο Ισκαριώτης ωδήγησε τους εχθρούς του Ιησού και τον επρόδωσε στον κήπο της Γεθσημανή. Κατόπιν ο Ιησούς κατεδικάσθη σε θάνατο σε μια νυκτερινή συνεδρίασι του Ιουδαϊκού Σάνχεδριν ή Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Ιερουσαλήμ. Το πρωί, επειδή οι ίδιοι οι Ιουδαίοι, λόγω της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, δεν μπορούσαν να εκτελέσουν τη θανατική καταδίκη, το Σάνχεδριν τον παρέδωσε στον Πόντιο Πιλάτο, τον Ρωμαίο κυβερνήτη.—Ματθ. 26:47-27:14.

16. (α) Πώς εξεδήλωσαν το μίσος των για τον Ιησού οι Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέται; (β) Ποια ήταν η κατηγορία που διετύπωσαν εναντίον του Ιησού μπροστά στον Πιλάτο;

¹⁶ Ανακρίνοντας τον Ιησού, ο Πιλάτος δεν βρήκε αιτία θανάτου σ’ αυτόν και προσεφέρθη να τον απολύση, όπως ήταν η συνήθεια ν’ απολύεται ένα άτομο καταδικασμένο σε θάνατο την εποχή του Πάσχα. Με επιμονή οι Ιουδαϊκές θρησκευτικές αρχές εκραύγαζαν για την απόλυσι, όχι του Ιησού, αλλά ενός φονέως και ληστού, του Βαραββά. (Πράξ. 3:13-15· 13:28) Εζήτησαν να σταυρωθή ο Ιησούς επί ξύλου και, αντίθετα με τον Πιλάτο, ο οποίος ήθελε να είναι ελεύθερος από αθώο αίμα, έκραζαν: «Το αίμα αυτού ας ήναι εφ’ ημάς, και επί τα τέκνα ημών.» (Ματθ. 27:15-26) Εκατηγόρησαν τον Ιησού ότι ήταν στασιαστής εναντίον του Ρωμαίου αυτοκράτορος Τιβερίου Καίσαρος. Ο Πιλάτος, σε μια τελευταία προσπάθεια να σώση τον Ιησού, είπε, «Ιδού ο βασιλεύς σας,» και, «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» με τη σκέψι να κάμη έκκλησι στον Ιουδαϊκό εθνικισμό τους. «Απεκρίθησαν οι αρχιερείς, Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 19:14, 15.

17. Πώς οι θρησκευτικοί ηγέται έδειξαν ότι ήσαν στασιαστικοί εναντίον του Θεού;

¹⁷ Με το να λάβουν αυτή την πορεία ενεργείας αυτοί οι θρησκευτικοί ηγέται των Ιουδαίων ήσαν ασφαλώς αξιόμεμπτοι. Πρώτον, αρνήθηκαν εσκεμμένα ν’ αναγνωρίσουν τον βασιλέα που είχε στείλει ο Ιεχωβά και να βοηθήσουν τον Ιουδαϊκό λαό να ιδή ότι ο Βασιλεύς των ήταν πραγματικά πλησίον. Επί πλέον, μολονότι αυτοί οι ίδιοι ισχυρίζοντο ότι ήσαν ιερείς του Θεού, ήσαν στασιαστικοί εναντίον του Θεού κι εξευτέλιζαν το ιερατικό τους λειτούργημα με το να παραδέχονται ως βασιλέα τον Μέγιστο Ποντίφικα ειδωλολατρικής θρησκείας. Ακόμη και στο θάνατο του Ιησού δεν θέλησαν να τον αναγνωρίσουν ως Βασιλέα, διότι είχαν αντίρρησι για την πινακίδα που επέμεινε ο Κυβερνήτης Πιλάτος να βάλη επάνω από την κεφαλή του Ιησού στο ξύλο του μαρτυρίου, και η οποία έγραφε: «Ιησούς ο Ναζωραίος ο Βασιλεύς των Ιουδαίων.»—Ιωάν. 19:12-22.

18. Ποιες προφυλάξεις έλαβαν οι Ιουδαίοι σχετικά με τον τάφο του Ιησού, αλλά, ωστόσο, τι έλαβε χώρα;

¹⁸ Μολονότι οι Ιουδαίοι ηγέται έλαβαν και τις παραμικρές προφυλάξεις με το να ζητήσουν από τον Πιλάτο να σφραγίση την είσοδο του μνημείου, πράγμα που θα έκανε να αισθάνωνται μεγαλύτερη άνεσι για ν’ απολαύσουν την επίσημη εορτή των του Πάσχα, δεν απηλλάγησαν από τον Βασιλέα του Ισραήλ, διότι την τρίτη ημέρα, 16 Νισάν, που είναι η ημέρα προσφοράς των πρωτοκαρπίων του θερισμού κριθής στο ναό του Ιεχωβά, ο Θεός ο ίδιος παρήγαγε ένα πολύ ανώτερο πρωτοκάρπιο, ανασταίνοντας τον Υιόν του Ιησού Χριστό από τους νεκρούς.

19. (α) Ποια προφητεία παρέβλεψαν οι θρησκευτικοί ηγέται; (β) Ποιον είδαν οι φρουροί στον τάφο του Ιησού, και ποιον δεν είδαν, και γιατί;

¹⁹ Αυτοί οι αρχιερείς και άλλοι θρησκευτικοί ηγέται παρέβλεψαν το γεγονός ότι ο Βασιλεύς Δαβίδ ο ίδιος είχε γράψει στον Ψαλμό 16:10: «Δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη, ουδέ θέλεις αφήσει τον Όσιόν σου να ίδη διαφθοράν.» Τη δεκάτη έκτη ημέρα του Νισάν ο Ιησούς ανεστήθη, αλλά όχι πια με ένα σάρκινο σώμα, που μπορούσε να πάθη βλάβη και να θανατωθή από ανθρώπους. Στη διάρκεια του χρόνου τής κατά σάρκα παρουσίας του μεταξύ των Ιουδαίων, η οποία παρουσία εσήμαινε ότι η βασιλεία των ουρανών είχε πλησιάσει στη Σιών, ο Ιησούς απέδειξε την πιστότητά του και τα προσόντα του για ν’ αναστηθή ένα αθάνατο ένδοξο πνευματικό πρόσωπο. Γι’ αυτό, οι φρουροί, που επέτρεψε ο Πιλάτος στους αρχιερείς και Φαρισαίους να τοποθετήσουν στον τάφο, δεν μπορούσαν να ιδούν τον Ιησού ν’ ανασταίνεται, διότι δεν μπορούσαν να ιδούν ένα πνευματικό πρόσωπο. Είδαν, ωστόσο, τον υλοποιημένο άγγελο, ο οποίος παρεβίασε τον σφραγισμένο τάφο. Όπως ο απόστολος Πέτρος έγραψε αργότερα: «Ο Χριστός άπαξ έπαθε δια τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, δια να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε δια του πνεύματος.»—1 Πέτρ. 3:18· Ματθ. 27:57-28:4, 11-15.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΓΓΕΛΜΑ ‘Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕ’ ΔΕΝ ΕΚΗΡΥΣΣΕΤΟ

20. (α) Πώς παρέσχε ο Ιησούς απόδειξι της αναστάσεώς του; (β) Ανέλαβε τότε ο Ιησούς ουράνια εξουσία;

²⁰ Ο Ιησούς παρέσχε άφθονη απόδειξι της αναστάσεώς του στους πιστούς μαθητάς του με το να εμφανισθή σε πολλές περιπτώσεις μέσω μιας θαυματουργικής υλοποιήσεως σε ανθρώπινο σώμα. Έπειτα ανέβηκε στους ουρανούς για να καθήση στα δεξιά του Πατρός του, αναμένοντας μέχρις ότου έλθη ο καιρός ν’ αναλάβη τη δύναμί του ως ο ουράνιος βασιλεύς. (Ψαλμ. 110:1, 2· Εβρ. 10:12, 13) Την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής, την πεντηκοστή ημέρα μετά την ανάστασι του Ιησού, ο απόστολος Πέτρος εσηκώθη και ανέφερε τον Ψαλμό 16:10 και κατόπι είπε: «[Ο Δαβίδ] προϊδών ελάλησε περί της αναστάσεως του Χριστού, ότι δεν εγκατελείφθη η ψυχή αυτού εν τω άδη [Ελληνική μετάφρασις του Εβραϊκού Σιεόλ], ουδέ η σαρξ αυτού είδε διαφθοράν. Τούτον τον Ιησούν ανέστησεν ο Θεός, του οποίου πάντες ημείς είμεθα μάρτυρες.»—Πράξ. 2:29-33.

21. (α) Εγίνετο η αναγγελία «Η βασιλεία των ουρανών επλησίασεν» ή «είναι επί θύραις» μετά την ανάστασι του Ιησού; Γιατί; (β) Γιατί η Βασιλεία ήταν κάτι μελλοντικό; (γ) Πώς ο Παύλος, γράφοντας στην εκκλησία της Κορίνθου, έδειξε ότι η Βασιλεία δεν κυβερνούσε στις ημέρες του;

²¹ Μετά την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό ο Βασιλεύς δεν ήταν πια πλησίον και συνεπώς η Βασιλεία των ουρανών δεν ήταν πια πλησίον. Πραγματικά, ο Ιησούς δεν ασκούσε τώρα βασιλική εξουσία παρά μόνο επάνω σε εκείνους που ήσαν μέλη της Χριστιανικής εκκλησίας. Γι’ αυτό, οι μαθηταί του Ιησού δεν ανήγγελλαν ότι «η βασιλεία των ουρανών επλησίασε» μετά τον θάνατό του. Ο Ιησούς τούς είχε ειπεί ότι θα έφευγε και θα επανήρχετο με ένδοξη βασιλική εξουσία και ελάλησε στους μαθητάς του παραβολές γι’ αυτό τον σκοπό, στο διάστημα που ήταν επάνω στη γη. (Ιωάν. 14:3· Ματθ. 25:31· Λουκ. 19:11-27) Ο Βασιλεύς δεν θα παρουσιάζετο πάλι εν σαρκί στην επίγεια Σιών. Η Βασιλεία ήταν τώρα πια κάτι μελλοντικό. Επρόκειτο να διαχειρισθή τις υποθέσεις ολοκλήρου της γης από τον ουρανό, την ουράνια Σιών, στον ωρισμένο καιρό. Δεν υπήρχε τώρα βασιλεύς επάνω στον «θρόνον του Ιεχωβά» και ούτε θα υπήρχε μέχρις ότου παρέλθουν οι επτά «καιροί των Εθνών,» ο οποίος καιρός θα ερχόταν στο 1914 μ.Χ. (Δαν. 4:25· Ψαλμ. 2:6, 8· 110:2· Αποκάλ. 12:5, 10) Ότι η Βασιλεία δεν κυβερνούσε και ότι οι μαθηταί του Ιησού δεν θεωρούσαν τους εαυτούς των ως βασιλείς, μολονότι ήσαν στη γραμμή για την ουράνια βασιλεία για να κυβερνήσουν τελικά ως βασιλείς, κατεδείχθη οριστικά από τον απόστολο Παύλο, όταν επετίμησε τους Κορινθίους Χριστιανούς, λέγοντας: «Τώρα είσθε κεχορτασμένοι, τώρα επλουτήσατε, εβασιλεύσατε χωρίς ημών· και είθε να εβασιλεύετε, δια να συμβασιλεύσωμεν και ημείς με σας.»—1 Κορ. 4:8· 2:2.

‘Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕ’ ΤΩΡΑ

22. (α) Ποιο άγγελμα μπορεί να διακηρύσσεται σήμερα, και γιατί; (β) Τι συνοδεύει την διακήρυξι του αγγέλματος της Βασιλείας;

²² Εν τούτοις, όλες οι αποδείξεις τώρα δείχνουν ότι ο Βασιλεύς έλαβε τη δύναμί του στον ουρανό και άρχισε τη βασιλεία του και συνεπώς ακούομε πάλι να εξαγγέλλεται παγκοσμίως το άγγελμα, «Η βασιλεία των ουρανών επλησίασεν.» Όπως ακριβώς με το κήρυγμα του Ιησού, όταν η βασιλεία των ουρανών ήταν πλησίον στις ημέρες της επιγείου Σιών ή Ιερουσαλήμ, έτσι και στις ημέρες μας η διακήρυξις «η βασιλεία των ουρανών επλησίασε» συνοδεύεται από τη διακήρυξι κρίσεως για τους Βαβυλωνιακούς θρησκευτικούς ηγέτας. Ιδιαίτερα εκθέτει εκείνους, που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στη βασιλεία του Θεού και ότι την κηρύττουν, αλλά οι οποίοι δεν θέλουν τη διακυβέρνησί της και οι οποίοι προσπαθούν να εμποδίσουν να φθάσουν αυτά τα νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας στους ανθρώπους, εμποδίζοντας έτσι και άλλους ν’ αναγνωρίσουν τη Βασιλεία.—Ησ. 61:2.

23. Τι εξεικόνιζε το θεραπευτικό έργο του Ιησού στη διάρκεια της επιγείου διακονίας του; (β) Τι πρέπει να έλθη πρώτα, προτού εκχυθούν οι Αβρααμιαίες ευλογίες πλήρως επάνω στις φυλές της γης;

²³ Όπως ακριβώς ο Ιησούς έκαμε πολλά θαυματουργικά έργα θεραπείας και άλλα ισχυρά έργα καθαρισμού του ναού και έσωσε ανθρώπους, όταν ο ίδιος ήταν πλησίον τότε, έτσι με μια πλήρη και παγγήινη έννοια θα εκτελέση τέτοια έργα στη διάρκεια της διακυβερνήσεως της Βασιλείας του. Προτού, όμως, έλθη αυτή η θεραπεία, εκείνοι, οι οποίοι αντετάχθησαν στη Βασιλεία, πρέπει να εκλείψουν· πρώτ’ απ’ όλα, η Βαβυλών η Μεγάλη, η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, και ύστερα απ’ αυτό θα είναι δυνατόν να γίνη η διακήρυξις, «Αινείτε τον Γιαχ, διότι εβασίλευσεν Ιεχωβά ο Θεός ο Παντοκράτωρ.» (Αποκάλ. 19:6, ΜΝΚ) Ναι, θα κυβερνά μ’ ένα ακόμη ευρύτερο τρόπο από σήμερα, επειδή τότε δεν θα υπάρχη κανένας θρησκευτικός ανταγωνιστής στην αληθινή λατρεία. Κατόπιν, θα βασιλεύση στην πιο πλήρη έκτασι, όταν ακόμη και οι πολιτικές κυβερνήσεις του κόσμου, που αντιτίθενται τώρα στη βασιλεία του, θα εξαλειφθούν και θ’ αρχίση η ένδοξη χιλιετής βασιλεία του Χριστού, στην οποία οι 144.000, τους οποίους έχη εκλέξει, θα συμβασιλεύσουν μαζί του και θα μπορέσουν να απονέμουν σε όλες τις φυλές της γης τις ευλογίες, που είναι υποσχεμένες με την Αβρααμιαία διαθήκη.—Γέν. 22:18· Γαλ. 3:29.