Ισότης για Όλους—Ασχέτως Φυλής ή Εθνικότητος — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ισότης για Όλους—Ασχέτως Φυλής ή Εθνικότητος

Θα τύχουν κάποτε οι άνθρωποι όλων των φυλών και εθνικοτήτων ίσης μεταχειρίσεως; Είναι οι ανισότητες αναπόφευκτες;

«ΑΔΥΝΑΤΟΝ! Ποτέ δεν θα πραγματοποιηθή! Ισότης για άτομα όλων των φυλών και εθνικοτήτων δεν είναι πραγματοποιήσιμη. Πάντοτε θα υπάρχη ανισότης.» Αυτό ισχυρίζονται πολλά άτομα.

Ο εκδότης της εφημερίδος Σάνταιη Τέλεγκραμ του Λονδίνου παρετήρησε σ’ ένα άρθρο, που αναδημοσιεύθηκε στο περιοδικό Γιουνάιτεντ Στέιτ Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ: «Είναι άρα γε λογικό ή έχει σχέσι με την πραγματικότητα να νομίζουν οι καλής θελήσεως άνθρωποι ότι οι μαύροι και οι λευκοί, τουλάχιστον στις κρίσιμες ηπείρους Αφρική και Βόρειο Αμερική, θα φθάσουν κάποτε να ζουν φιλικά ο ένας στο πλευρό του άλλου σε γνήσιες πολλαπλών φυλών κοινωνίες; Η απάντησίς μου είναι εμφατικά ‘Όχι’. Οι λευκοί στις κοινωνίες, όπου υπερέχουν οι μαύροι, ασφαλώς θα υστερούν σε προνόμια και οι μαύροι στις λευκές χώρες θα παραμείνουν έτσι.» Με άλλα λόγια, οι ανισότητες είναι αναπόφευκτες. Ένα άτομο, επειδή, λέγει ο έκδοτης της εφημερίδος, ανήκει σε μια ωρισμένη φυλή ή εθνικότητα, θα έχη πάντοτε μειωμένα προνόμια και θα καταπατήται. Όπως αυτός βλέπει τα πράγματα, οι ευκαιρίες για εκπαίδευσι, ώστε να επιτύχουν εργασίες και ν’ απολαύσουν ζωή, ελευθερία και επιδίωξι της ευτυχίας, ποτέ δεν θα είναι ίσες.

Αν κρίνωμε από την ανθρωπίνη πείρα, αυτό, δυστυχώς, φαίνεται να είναι εξ ολοκλήρου αληθινό. Υπήρξε από μακρόν χρόνον η συνήθεια άνθρωποι μιας φυλής ή εθνικότητος να κυριαρχούν και ακόμη να υποδουλώνουν ανθρώπους μιας άλλης φυλής ή εθνικότητος. Οι χώρες του «Χριστιανικού Κόσμου» δεν αποτελούν εξαίρεσι. Μολονότι η δουλεία των Νέγρων έχει καταργηθή στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πριν από εκατό και πλέον έτη, ανισότητες εξακολουθούν να υπάρχουν. Πραγματικά, μια εξέχουσα θρησκευτική εφημερίς Δη Κρίστιαν Σέντσιουρυ, παρεπονείτο προσφάτως όσον αφορά τις εκκλησίες της χώρας: «Πλείστες τοπικές εκκλησίες είτε δέχονται τελείως απρόθυμα ή θετικά αποκλείουν Νέγρους από τη συναναστροφή τους.» Είναι καταφανές ότι οι άνθρωποι δεν απολαμβάνουν ισότητα σήμερα.

ΙΣΟΤΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ—ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ;

Είναι γεγονός ότι πολλοί παράγοντες εμποδίζουν την πραγματοποίησι ισότητος με πλήρη έννοια, ακόμη και μεταξύ ανθρώπων της ιδίας φυλής. Τα άτομα έχουν διαφορετικές διαθέσεις, φυσικά χαρίσματα και κλίσεις. Μερικά άτομα, παραδείγματος χάριν, έχουν μουσικό αυτί, μια εκ φύσεως καλή φωνή για τραγούδι ή ένα παρόμοιο τάλαντον. Άλλοι δεν είναι καθόλου ίσοι μ’ αυτά τα προικισμένα με χαρίσματα άτομα σ’ αυτές τις επιτεύξεις. Εν τούτοις, από το άλλο μέρος, ένα άλλο άτομο μπορεί να έχη ανώτερες ικανότητες ή φυσικές επιδεξιότητες σ’ ένα διαφορετικόν τομέα.

Οι φυλές ή οι εθνικότητες, επίσης, έχουν προφανώς διαφορετικά φυσικά χαρίσματα ή διαθέσεις. Παραδείγματος χάριν, μερικές εθνικότητες έχουν υψηλότερο ανάστημα, πράγμα που τους παρέχει ένα πλεονέκτημα εις βάρος άλλων εθνικοτήτων σε μια διεθνή ανταγωνιστική συνάντησι καλαθοσφαιρίσεως. Έτσι και φυσικά χαρακτηριστικά μπορούν μερικές φορές να δημιουργήσουν ανισότητες. Η φυσική τάσις και το περιβάλλον φαίνεται, επίσης, ότι επιτρέπουν σε μερικές φυλές να υπερέχουν από άλλες από ωρισμένες απόψεις.

Μολονότι, ομολογουμένως, όλα τα άτομα δεν είναι όμοια με την πιο στενή έννοια της λέξεως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι θέλημα του Θεού ν’ απολαύουν τελικά οι λαοί όλων των φυλών και εθνικοτήτων ίσα δικαιώματα και προνόμια. Πραγματικά, μερικοί λέγουν ότι οι ανισότητες είναι αναπόφευκτες, ότι θα υπάρχη πάντοτε διάκρισις μεταξύ ανθρώπων λόγω φυλετικής ή εθνικής καταγωγής. Αλλά, ευτυχώς, δεν είναι έτσι! Η Γραφή αποκαλύπτει ότι θα έλθη ένας καιρός, οπότε ένα άτομο, άσχετα με το χρώμα του δέρματος του ή τον τόπο καταγωγής του, θ’ απολαμβάνη τα ίδια προνόμια μ’ ένα άλλο διαφορετικής φυλής ή εθνικής καταγωγής.

Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιησούς Χριστός, ο Ιδρυτής της Χριστιανοσύνης, δεν έκανε διάκρισι μεταξύ ανθρώπων λόγω της φυλής ή εθνικότητός των. Πραγματικά, ο επίγειος διακονικός του διορισμός ήταν ιδιαιτέρως στους Ιουδαίους, ωστόσο, όμως, συνανεστράφη και εθεράπευσε μη Ιουδαίους, επίσης. Ένα παράδειγμα τούτου συνέβη λίγο μετά την περίφημη τώρα επί του Όρους Ομιλία του, όταν εισήλθε στη γειτονική πόλι Καπερναούμ. Εκεί αντιπρόσωποι ενός μη Ιουδαίου αξιωματικού του στρατού επλησίασαν και τον παρεκάλεσαν να θεραπεύση τον αγαπητό υπηρέτη του αξιωματικού. Ποια ήταν η στάσις του Ιησού;

Ανταπεκρίθη στην παράκλησι και αμέσως ξεκίνησε για το σπίτι αυτού του ανθρώπου. Ο Ιησούς δεν επηρεάζετο από ανθρώπινες προκαταλήψεις. Εν τούτοις, όταν επλησίασε, ο αξιωματικός έστειλε να τον πληροφορήση ότι ήταν ανάξιος να δεχθή τον Ιησού στον οίκον του. Εκτός από το προσωπικό του αίσθημα αναξιότητος, ο αξιωματικός θα είχε χωρίς αμφιβολία υπ’ όψι του τη συνήθεια διακρίσεως της εποχής εκείνης που απηγόρευε σ’ ένα Ιουδαίο, όπως ο Ιησούς, να έχη κοινωνικές σχέσεις με μη Ιουδαίους. Γι’ αυτό ερώτησε, Μήπως θα ήθελε ο Ιησούς απλώς να πη μια λέξι για να θεραπευθή ο υπηρέτης του;

Η εμπιστοσύνη του ανθρώπου αυτού στις δυνάμεις του Ιησού—να θεραπεύη και εξ αποστάσεως—εξέπληξε τον Ιησού. Ταυτοχρόνως, συνεκινήθη πολύ από την ταπεινοφροσύνη αυτού του ανθρώπου. «Αληθώς σας λέγω», είπε ο Ιησούς, «ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοσαύτην πίστιν.» Κατόπιν είπε στον αξιωματικό: «Ύπαγε, και ως επίστευσας ας γείνη εις σε.» Και ο υπηρέτης εθεραπεύθη την ώρα εκείνη. Ο Ιησούς ευχαρίστως θα εισήρχετο στο μη Ιουδαϊκό σπίτι, εν τούτοις συγκατετέθη και, μ’ αυτό, απέδειξε ότι η πίστις του αξιωματικού στη δύναμί του ήταν καλά θεμελιωμένη.—Ματθ. 8:10, 13· Λουκ. 7:1-10.

Σε μια άλλη περίπτωσι, ένα περίπου χρόνο αργότερα, ο Ιησούς εταξίδευσε προς βορράν στη Φοινίκη, πολύ πέραν από τα σύνορα της Παλαιστίνης. Εκεί στις περιοχές της Τύρου και της Σιδώνος, «Ιδού, γυνή Χαναναία εξελθούσα από των ορίων εκείνων εκραύγασε προς αυτόν λέγουσα, Ελέησόν με, Κύριε, υιέ του Δαβίδ· η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται.» Ο Θεόδοτος διορισμός του Ιησού ήταν να διακονή στους Ισραηλίτας ή Ιουδαίους, όπως ο ίδιος ετόνισε σ’ αυτή την ευκαιρία: «Δεν απεστάλην, ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ.» Εν τούτοις, δεν έκαμε διάκρισι εναντίον αυτής της ταπεινόφρονος πιστής γυναικός, αλλά της είπε: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις· ας γείνη εις σε, ως θέλεις. Και ιατρεύθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης.»—Ματθ. 15:21-28· Μάρκ. 7:24-30.

ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ

Συχνά οι απόστολοι του Ιησού προέτρεπαν άλλους να μιμηθούν το καλό παράδειγμα του Κυρίου των. Παραδείγματος χάριν, στην επιστολή του προς την εκκλησία της αρχαίας Ρώμης, η οποία απετελείτο από Χριστιανούς διαφόρων εθνικοτήτων, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Δια τούτο προσδέχεσθε αλλήλους, καθώς και ο Χριστός προσεδέχθη ημάς εις δόξαν Θεού. Λέγω δε, ότι ο Ιησούς Χριστός έγεινε διάκονος της περιτομής [των Ιουδαίων] υπέρ της αληθείας του Θεού, δια να βεβαιώση τας προς τους πατέρας επαγγελίας· και δια να δοξάσωσι τα έθνη τον Θεόν δια το έλεος αυτού.»—Ρωμ. 15:7-9.

Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι πραγματικά ακολουθούν το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, προσδέχονται, επομένως, ανθρώπους όλων των εθνικοτήτων και φέρονται σ’ αυτούς ως προς ίσους. Μιμούνται τον Ιησού, ο οποίος προσεδέχθη ανθρώπους όλων των φυλών και εθνικοτήτων! Αλλά μερικά άτομα πιθανόν να φέρουν αντίρρησι, λέγοντας ότι ο Ιησούς έδειξε μεροληψία με το ν’ αφιερώση όλες σχεδόν τις διακονικές του προσπάθειες στα μέλη της δικής του φυλής. Μήπως αυτό αποτελεί Γραφική βάσι για να κάνωμε διάκρισι εναντίον άλλων φυλών ή εθνικοτήτων;

Καθόλου! Λόγω των υποσχέσεων του Θεού σχετικά με το σπέρμα της Βασιλείας προς τους Ιουδαίους προπάτορας, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ, ήταν ανάγκη να βεβαιώση ο Ιησούς την ‘αλήθειαν του Θεού’ όσον αφορά αυτές τις υποσχέσεις με το να προσφέρη πρώτα στους φυσικούς Ιουδαίους την ευκαιρία να γίνουν μέρος του πνευματικού σπέρματος του Αβραάμ. (Γέν. 22:17, 18· 26:3-5· 28:13, 14) Γι’ αυτό, εξεπλήρωσε τη διακονία του κυρίως στους Ιουδαίους και για τον ίδιο λόγο όταν απέστειλε τους δώδεκα αποστόλους να κηρύξουν, τους είπε να μην υπάγουν σε μη Ιουδαίους.—Ματθ. 10:5, 6.

Εν τούτοις, ο Ιησούς δεν είχε προκατάληψι εναντίον άλλων, όπως αποδεικνύεται από τη στάσι του προς τον μη Ιουδαίο αξιωματικό και την κάτοικον της Φοινίκης Χαναναία γυναίκα. Αγαπούσε όλους τους ανθρώπους, άσχετα με τη φυλή ή εθνικότητα. Ο Ιησούς εγνώριζε ότι, στον ωρισμένο καιρό, το άγγελμα της σωτηρίας θα εδίδετο σ’ όλους. Πραγματικά, όταν απεχωρίζετο από τους μαθητάς του, τους είπε ότι θα ήσαν μάρτυρες γι’ αυτόν «εις πάντα τα έθνη», και «έως εσχάτου της γης.»—Λουκ. 24:45-48· Πράξ. 1:8.

Τριάμισυ μόλις χρόνια μετά τον θάνατο και την ανάστασί του ο ενδοξασμένος Ιησούς προσεδέχθη στην εκκλησία του τον πρώτον από τους απεριτμήτους μη Ιουδαίους. Αυτός ο προσήλυτος δεν ήταν Έλλην, αλλά ένας Ιταλός—ονόματι Κορνήλιος. Όταν ο απόστολος Πέτρος είδε ότι ο Θεός είχε εισακούσει την προσευχή αυτού του Εθνικού και τον είχε κατευθύνει να στείλη να καλέση τον Πέτρο, ανεφώνησε: «Επ’ αληθείας γνωρίζω, ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» Αν τέτοιοι άνθρωποι κάθε φυλής και εθνικότητος είναι δεκτοί στον Θεό και τον Χριστό, δεν θα έπρεπε να είναι δεκτοί και σ’ εμάς;—Πράξ. 10:34, 35· 17:25, 26· Ρωμ. 3:29.

ΙΣΟΤΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ—ΠΟΤΕ;

Επειδή είναι θέλημα του Θεού, είναι βέβαιο ότι θα πραγματοποιηθή ισότης δικαιωμάτων και προνομίων για όλες τις φυλές και εθνικότητες. Εν τούτοις, αυτό δεν θα γίνη ως αποτέλεσμα κάποιας κινήσεως για πολιτικά δικαιώματα ή κάποιας κοινωνικής μεταρρυθμίσεως της εποχής μας. Οι προκαταλήψεις και τα μίση είναι πολύ βαθιά ριζωμένα. Σ’ όλη την ανθρωπίνη ιστορία οι προσπάθειες του ανθρώπου να τα ξερριζώση απέτυχαν αθλίως, και συνεχίζουν ν’ αποτυγχάνουν. Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό το ότι μερικοί ανθρώπινοι παρατηρηταί νομίζουν ότι οι ανισότητες είναι αναπόφευκτες.

Εν τούτοις, αυτό που ο άνθρωπος απέτυχε να κάμη, θα το εκτελέση σύντομα ο Θεός. Πώς αυτό; Πρώτον, με το να επιφέρη την καταστροφή αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και να διαφυλάξη ζώντας στη νέα τάξι μόνο τους δούλους του Θεού που έχουν ελευθερωθή από προκαταλήψεις. Τότε θα εκπληρωθή η υπόσχεσις του Ιησού Χριστού, που αναγράφεται στον Λόγο του Θεού: «Πάντες οι εν τοις μνημείοις [ασχέτως φυλής ή εθνικότητος] θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Κάτω από τη δικαία διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού αυτοί οι από πολλές φυλές και πολλά έθνη αναστημένοι θα μάθουν να ζουν μαζί με ειρήνη, ελεύθεροι από προηγούμενα μίση και διαμάχες.

Το ότι μια διοίκησις, η οποία λειτουργεί σε αρμονία με τις αρχές του Λόγου του Θεού, μπορεί να φέρη αυτό το αποτέλεσμα είναι καταφανές από την εξέτασι της οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά που υπάρχει σήμερα. Είναι ζήτημα δημοσίας αναγνωρίσεως ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν αδελφοσύνη για όλες τις φυλές και εθνικότητες, και δεν την κηρύττουν μόνο. Με γνησία στοργή αποκαλούν ο ένας τον άλλο «Αδελφόν» ή «Αδελφήν», και φέρονται, επίσης, ο ένας στον άλλο ως σε ίσους. Για να έχετε μια εκ των προτέρων αναλαμπή του πώς θα πραγματοποιηθή ισότης για όλους στο δίκαιο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού, συναναστραφήτε με την οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά και διαπιστώστε την ισότητα αυτή στην πράξι σήμερα.