Τι Έχει Κάμει η Βασιλεία του Θεού από το 1914;
1. Είναι το έτος 1914 και η σειρά των γεγονότων από τότε απλώς ιστορία που προηγήθηκε από την εποχή όλων των ανθρώπων που ζουν σήμερα, και τι είπε ο μέγιστος προφήτης για τους ανθρώπους της γενεάς μας;
ΤΟ ΕΤΟΣ 1914 από πενήντα και πλέον ετών ανήκει τώρα στο παρελθόν. Εν τούτοις, εξακολουθεί να ζη στη μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σήμερα. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, που άρχισε τότε, και η σειρά των γεγονότων που επακολούθησε αποτελούν μέρος της προσωπικής πείρας αυτών των εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν. Το έτος 1914 και όσα συνέβησαν τότε δεν είναι, γι’ αυτούς, απλή ανθρωπίνη ιστορία που συνέβη πριν από τη δική τους εποχή. Έχουν ζήσει ανάμεσα σ’ αυτά τα γεγονότα, τα ενθυμούνται, μπορούν ακόμη να μιλούν γι’ αυτά στους ανθρώπους που έχουν γεννηθή από τότε. Αυτά τα εκατομμύρια αποτελούν μέρος μιας γενεάς του ανθρωπίνου γένους, η οποία προορίζεται να ιδή πράγματα, ακόμη πιο θαυμαστά, πράγματα, τα οποία τελικά θα δείξουν με ορθό τρόπο, δίχως κανένα κίνδυνο παρερμηνείας, την πραγματική σημασία του τι συνέβη και τι άρχισε το αλησμόνητο εκείνο έτος 1914. Δεν είχε καμμιά πιθανότητα αποτυχίας ο μέγιστος προφήτης όλων των εποχών, όταν είπε πριν από δέκα εννέα αιώνες: «Δεν θέλει παρέλθει η γενεά αύτη, εωσού γείνωσι πάντα ταύτα.»—Ματθ. 24:34.
2. Με ποιο τρόπο η γη δεν υπήρξε ποτέ η ίδια από το 1914, και τι μπορεί να λεχθή για τη μελλοντική άποψι;
2 Αυτή η γη δεν υπήρξε ποτέ η ίδια από το 1914. Το λέγομε αυτό, όχι απλώς λόγω του αυξανομένου αριθμού των σεισμών, που έλαβαν χώραν από τότε και επέφεραν αξιοσημείωτες αλλαγές στο πρόσωπο της γης. Ούτε λόγω της εκτεταμένης μολύνσεως του αέρος, της θαλάσσης και του εδάφους. Το λέγομε αυτό λόγω της μεταβολής των συνθηκών μεταξύ των ανθρώπων επάνω στη γη, στην πολιτική διαμόρφωσι των πραγμάτων, στην ηθική, στην επιστημονική σκέψι, στη θρησκεία, στον πόλεμο, και, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, στις υπεράνθρωπες αόρατες δυνάμεις, οι οποίες έχουν επιπέσει τώρα επάνω στο ανθρώπινο γένος. Καλώς διεπίστωσαν παρατηρητικοί ιστορικοί ότι το 1913 ήταν το τελευταίο ομαλό έτος του συγχρόνου κόσμου. Από τότε εισήλθαμε σ’ έναν αιώνα βίας, ανωμαλίας και αβεβαιότητος, που δεν έχει τον παράλληλό του σε όλη την ανθρωπίνη ιστορία. Υπάρχει μια συνεχής αύξησις της εντάσεως των απειλητικών συνθηκών. Ποια πρόκειται ακόμη να είναι η έκβασις σ’ αυτή τη γενεά αυτό είναι κάτι τρομακτικό να το φαντασθούν εκείνοι, οι οποίοι δεν έχουν έναν ασφαλή οδηγό για το μέλλον. Γιατί, όμως, η δική μας ακριβώς γενεά έπρεπε να είναι εκείνη που δοκιμάζει όλη αυτή τη συμφορά, και τη χειρότερη ακόμη που πρόκειται να έλθη;
3, 4. (α) Εκτός από τη γη, τι άλλο έχει επηρεασθή από όσα έλαβαν χώρα το 1914; (β) Ποια αναγγελία παγκοσμίου σπουδαιότητος επρόκειτο να γίνη στους ουρανούς το έτος εκείνο;
3 Εν τούτοις, ας μη κλεισθούμε στον εαυτό μας και στην αιτία που έχομε να ανησυχούμε ώστε να παραβλέψωμε άλλα σπουδαία πράγματα μέσα στη μεγάλη γενική εικόνα των πραγμάτων. Όχι μόνο η γη και οι κάτοικοί της επηρεάσθησαν σοβαρά από όσα συνέβησαν το 1914, αλλά, επίσης, και ο ουρανός. Δεν ομιλούμε εδώ για τους ορατούς ουρανούς, τους πλανήτας στο εξωτερικό διάστημα που επιστήμονες μηχανικοί σφυροκοπούν με πυραύλους, που εκτοξεύονται από τη γη. Ομιλούμε για τους αοράτους ουρανούς, πέραν από εκεί που μπορεί να φθάση και να εισδύση η ανθρώπινη επιστήμη. Αυτοί οι αόρατοι ουρανοί, όπου ο Θεός όλης της δημιουργίας είναι ορατός από τα πνευματικά του πλάσματα—ναι, ακόμη και αυτοί οι ουρανοί επηρεάσθησαν ριζικώς από όσα συνέβησαν το 1914. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία για το ότι στο 1914 ήλθε ο καιρός για ν’ ακουσθή σε όλους τους αοράτους ουρανούς ένα παγκοσμίου ενδιαφέροντος άγγελμα, η αντήχησις του οποίου επρόκειτο τελικά να ληφθή εδώ στη γη, όχι μέσω ραδιοτηλεσκοπίων, αλλά μέσω της αοράτου ενεργού δυνάμεως του Θεού, που ενεργεί επάνω στο λαό του. Καμμιά αγγελία δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλυτέρας σπουδαιότητος από αυτή την αναγγελία, η οποία ακούσθηκε πραγματικά και κατόπιν κατεχωρήθη με αυτά τα θεόπνευστα λόγια:
4 «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.»
5. Ποια σχετική αναγγελία ανεμένετο να γίνη αργότερα στον ουρανό;
5 Λίγο αργότερα ακολούθησε μια άλλη σχετική αναγγελία: «Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.»—Αποκάλ. 11:15· 12:10.
6. (α) Ποιος κατέγραψε αυτά τα αγγέλματα, και γιατί το έκαμε αυτό; (β) Γιατί η γενεά μας είναι η ενδεδειγμένη ν’ απαντήση στο ερώτημα, «Τι Έχει Κάμει η Βασιλεία του Θεού από το 1914;»
6 Αυτές οι αναγγελίες ακούσθηκαν πρώτα στη γη στη νήσο Πάτμο, σε μικρή απόστασι από τη Μικρασιατική ακτή. Κατεγράφησαν από τον άνθρωπο που τις άκουσε, τον Χριστιανό απόστολο Ιωάννη, ο όποιος εξέτιε σ’ αυτή τη νήσο καταδίκων ποινή φυλακίσεως που του είχε επιβάλει η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Διετάχθη να καταγράψη αυτά τα αγγέλματα ώστε να καταστή δυνατόν να διαφυλαχθούν για τη δική μας γενεά, η οποία θα ζούσε τώρα στον καιρό, που πραγματικά θα εδίδοντο αυτά τα αγγέλματα για να περιγράψουν τα γεγονότα, τα οποία θα ελάμβαναν χώραν, γεγονότα που θα είχαν σπουδαιότητα τόσο για τον ουρανό όσο και για τη γη. Σύμφωνα με τον υπολογισμό του χρόνου που είναι απολύτως δεκτός γενικώς, ο απόστολος Ιωάννης κατέγραψε το προφητικό όραμά του και τα πράγματα που είδε και άκουσε το έτος 96 μ.Χ. Ο Θεός, ο οποίος απέστειλε το όραμα, είπε στον Ιωάννη να γράψη αυτά τα πράγματα διότι προέλεγαν «Όσα πρέπει να γείνωσι ταχέως.» (Αποκάλ. 1:1) Και τώρα η γενεά μας, η οποία παρέστη μάρτυς των γεγονότων του 1914 και των επομένων ετών, ζη στη φοβερή χρονική περίοδο όπου τα πράγματα, τα οποία είδε ο Ιωάννης σε θαυματουργικό όραμα, επρόκειτο να λάβουν χώραν. Τι μπορούμε, λοιπόν, ν’ απαντήσωμε στο ερώτημα, «Τι έχει κάμει η βασιλεία του Θεού από το 1914;»
ΟΧΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΣΣΙΑΝΙΚΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
7. (α) Ήταν η βασιλεία του Θεού και του Χριστού του που ανηγγέλθη το 1914 η πρώτη τέτοια βασιλεία σχετικά με τη γη; (β) Σε ποιους υπήρχε η συνήθεια να εφαρμόζεται ο τίτλος «Μεσσίας» ή «Χριστός»;
7 Επί δύο χιλιάδες πεντακόσια είκοσι χρόνια αυτή η βασιλεία του Θεού και του Χριστού του ανέμενε την εγκαθίδρυσί της. Πώς το γνωρίζομε αυτό; Επειδή αυτή δεν ήταν η πρώτη τέτοια βασιλεία του Θεού που θα υπήρχε όσον αφορά αυτή τη γη. Έχετε υπ’ όψι σας ότι ο τίτλος «Χριστός» σημαίνει «Κεχρισμένος» και αντιστοιχεί με την Εβραϊκή λέξι «Μεσσίας». Ακριβώς όπως από την Ελληνική λέξι «Χριστός» παίρνομε το επίθετο «Χριστιανός», έτσι και από την Εβραϊκή λέξι «Μεσσίας» παίρνομε τις λέξεις «Μεσσιανικός» και «Μεσσιανιστής», Κάθε αληθινός Χριστιανός είναι ένας Μεσσιανιστής. Πριν από πολύν καιρό τη λέξι «Χριστός» ή «Μεσσίας» συνήθιζαν να την εφαρμόζουν στους βασιλείς, οι οποίοι εβασίλευαν στην Ιερουσαλήμ ως το έτος 607 πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. Αυτό ήταν το έτος που ανετράπη ο τελευταίος βασιλεύς της μακράς βασιλικής γραμμής, η οποία άρχισε με τον Βασιλέα Δαβίδ. Θρηνώντας γι’ αυτόν, ο προφήτης Ιερεμίας είπε: «Η πνοή των μυκτήρων ημών, ο χριστός [ο Μεσσίας] του Ιεχωβά, επιάσθη εν ταις παγίσιν αυτών· υπό την σκιάν του οποίου ελέγομεν, θέλομεν ζη μεταξύ των εθνών.»—Θρήνοι 4:20, ΜΝΚ.
8. (α) Ώστε ποιος τίτλος είχε εφαρμοσθή στον Βασιλέα Δαβίδ, επίσης, και στο θρόνο τίνος εκάθησε στην Ιερουσαλήμ; (β) Σε ποιον ανεγνώρισε ο Δαβίδ ότι ανήκει η βασιλεία;
8 Όσον αφορά τον Βασιλέα Δαβίδ τον ίδιο, αυτός άρχισε να βασιλεύη στην Ιερουσαλήμ το έτος 1070 π.Χ. Εφόσον είχε χρισθή κατ’ εντολήν του Ιεχωβά Θεού για να είναι βασιλεύς στον λαό του, ο Δαβίδ εκαλείτο ο Κεχρισμένος ή Μεσσίας ή Χριστός. Επομένως, σχετικά με την Ιερουσαλήμ, όπου εβασίλευσε ο Δαβίδ, ο Θεός είπε: «Εκεί θέλω κάμει να βλαστήση κέρας εις τον Δαβίδ· ητοίμασα λύχνον δια τον κεχρισμένον μου [τον Μεσσίαν].» (Ψαλμ. 132:17) Στην αρχή ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος ήταν ο μόνος Βασιλεύς ουράνιος και αόρατος επάνω στον λαό του Δαβίδ, από τις ημέρες ακόμη του προφήτου Μωυσέως, ο οποίος έψαλε: «Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Έξοδ. 15:18, ΜΝΚ) Συνεπώς, ο Βασιλεύς Δαβίδ εκάθησε επάνω στο θρόνο της Ιερουσαλήμ ως ο ορατός ανθρώπινος εκπρόσωπος του Ιεχωβά. Η Αγία Γραφή λέγει ότι ο Βασιλεύς Δαβίδ εκάθησε επί «του θρόνου του Ιεχωβά», όπως έκαμε και ο διάδοχος του Δαβίδ, ο Βασιλεύς Σολομών. (1 Χρον. 29:23) Ώστε, όταν ο γηραιός Βασιλεύς Δαβίδ παραιτήθηκε από τον θρόνο του υπέρ του νεαρού υιού του Σολομώντος, προσευχήθηκε δημοσία στον Θεό και είπε: «Σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης· σου η βασιλεία, Ιεχωβά.» (1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ) Ώστε αυτή ήταν μια βασιλεία του Θεού και του Κεχρισμένου του.
ΑΠΟ ΤΟ 607 Π.Χ. ΕΩΣ ΤΟ 1914 Μ.Χ.
9. (α) Πότε ανετράπη ο βασιλικός οίκος του Δαβίδ, και γιατί, και από ποιον; (β) Τι, το οποίον ήταν χαμηλό, εξυψώθη τότε;
9 Σ’ εκείνη την πρώτη βασιλεία του Θεού και του Χριστού ή Κεχρισμένου του στην Ιερουσαλήμ οι ορατοί βασιλείς ήσαν, φυσικά, ατελείς άνθρωποι. Λόγω κακής διοικήσεως, η οποία είχε αναπτυχθή σ’ εκείνη την επίγεια βασιλεία, ο Θεός ο ίδιος την ανέτρεψε, χρησιμοποιώντας γι’ αυτό τον Βασιλέα της Βαβυλώνος Ναβουχοδονόσορ το έτος 607 π.Χ. Όταν ανήγγειλε την επερχομένη ανατροπή της, ο Θεός ωμίλησε δια στόματος του προφήτου του Ιεζεκιήλ και είπε στον τελευταίο βασιλέα της Ιερουσαλήμ: «Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή, και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.» (Ιεζ. 21:25-27) Με την ανατροπή του βασιλικού οίκου του Βασιλέως Δαβίδ το θέρος του έτους 607 π.Χ., η απεχθής Εθνική Παγκόσμιος Δύναμις της Βαβυλώνος εξυψώθηκε, και την 1η Οκτωβρίου περίπου του ιδίου εκείνου έτους η περιοχή της Ιερουσαλήμ και όλη η γη του Ιούδα αφέθησαν έρημες, μη έχοντας ούτε και ένα τοπικό κυβερνήτη από τη βασιλική συγγένεια του Βασιλέως Δαβίδ.
10. (α) Ποια αξιοσημείωτη περίοδος χρόνου άρχισε εκείνο το έτος 607 π.Χ.; (β) Ως την έλευσι τίνος επρόκειτο να συνεχισθή αυτή η περίοδος χρόνου;
10 Ως τότε η Ιερουσαλήμ είχε σταθή υπέρ της βασιλείας του Ιεχωβά Θεού μέσω του Κεχρισμένου ή Χριστού του. Αλλά τώρα, από το 607 π.Χ. κι έπειτα, η Ιερουσαλήμ δεν είχε ποτέ πάλι ένα βασιλέα από τη γραμμή του Δαβίδ. Η βασιλεία του Θεού δια του Κεχρισμένου ή Χριστού του άρχισε να καταπατήται από τα Έθνη. Άρχισε μια μακρά περίοδος πλήρους κυριαρχίας όλης της γης από τα Έθνη δίχως καμμιά παρέμβασι από μια βασιλεία του Θεού δια του Χριστού. Σύμφωνα με την προφητεία του Ιεζεκιήλ, αυτή η περίοδος της κυριαρχίας των Εθνών επρόκειτο να συνεχισθή ως την έλευσι εκείνου, ο οποίος θα είχε το νόμιμο δικαίωμα στο βασιλικό στέμμα, οπότε ο Θεός θα εξεπλήρωνε την υπόσχεσί του να το δώση σ’ αυτόν. Η Περσική Αυτοκρατορία, κατόπιν η Ελληνική Αυτοκρατορία, και ακολούθως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκράτησαν κάτω από τον έλεγχό τους την Ιερουσαλήμ, που είχε πάλι οικοδομηθή, αλλά δεν επέτρεψαν καμμιά βασιλεία του Θεού μέσω ένας Κεχρισμένου από την οικογένεια του Δαβίδ να εγκαθιδρυθή στην Ιερουσαλήμ.
11. (α) Πώς ο Ιησούς έγινε ο Χριστός ή Κεχρισμένος, και πότε; (β) Του έδωσε ο Θεός τη Μεσσιανική βασιλεία στον καιρόν εκείνον;
11 Ακριβώς στον καιρό του, στη διάρκεια της βασιλείας του Τιβερίου Καίσαρος στη Ρώμη, ο Ιησούς, ένας απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ, εχρίσθη στον Ποταμό Ιορδάνη, όχι από ένα Ιουδαίο ιερέα ή προφήτη, αλλά από τον Ιεχωβά Θεό, όχι με χριστήριο έλαιο από δένδρον ελαίας, αλλά με άγιο πνεύμα από τον ουρανό. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος εβάπτισε τον Ιησού στο ύδωρ, παρέστη μάρτυς αυτού του γεγονότος. Διεκήρυξε, επίσης, ότι ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού. (Ιωάν. 1:29-34) Εκεί ο Ιησούς έγινε Ιησούς ο Κεχρισμένος ή Ιησούς Χριστός. Έγινε ο Υποσχεμένος ο «εις ον ανήκει» η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Αλλά ο Θεός δεν του την έδωσε τότε, στο έτος του βαπτίσματός του στο ύδωρ.
12. (α) Σχετικά με ποιο γεγονός ανέφερε ο Ιησούς τους ‘Καιρούς των Εθνών’; (β) Μετά το 70 μ.Χ. από ποιους συνέχισε να καταπατήται αυτή η γη της Ιερουσαλήμ;
12 Τριάμισυ χρόνια αργότερα, όταν επλησίαζε το Πάσχα του έτους 33 της Κοινής μας Χρονολογίας, ο Ιησούς Χριστός προείπε την επικείμενη τότε καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους και είπε: «Όταν . . . ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. . . . Και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:20-24) Μ’ αυτά τα λόγια ο Ιησούς Χριστός έδειχνε ότι οι προσδιωρισμένοι καιροί για την κυριαρχία ολοκλήρου της γης από τα Έθνη, δίχως παρέμβασι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, επρόκειτο να συνεχισθούν πέραν από το έτος 70 μ.Χ., όταν οι Ρωμαϊκές στρατιές κατέστρεψαν την οικοδομημένη από τους Ιουδαίους Ιερουσαλήμ και τον άγιο ναό της. Εξήντα ένα χρόνια αργότερα οι Ρωμαίοι έκτισαν μια νέα πόλι επάνω στα ερείπια της παλαιάς Ιερουσαλήμ, όχι όμως για κάποιον κεχρισμένο βασιλέα της βασιλικής γραμμής του Δαβίδ, ο οποίος να βασιλεύη σε πρόκλησι του Ρωμαίου Καίσαρος. Συνεπώς, ως το έτος 1914 μ.Χ. αυτή η ίδια η γη, όπου υπήρχε ή από τους Ιουδαίους οικοδομημένη αρχαία πόλις Ιερουσαλήμ, ήταν κατά γράμμα πατουμένη από τα Έθνη, από τους Ρωμαίους, από τους Μωαμεθανούς, από τους Ρωμαιοκαθολικούς Σταυροφόρους και από τους Τούρκους, όπως δείχνει η ιστορία.
13. (α) Γιατί φαίνεται ότι οι Καιροί των Εθνών για την παγκόσμιο κυριαρχία δεν έληξαν το 1914; (β) Εν τούτοις, γιατί αυτά τα ζητήματα της επιγείου Ιερουσαλήμ δεν αποδεικνύουν ότι έτσι έχουν τα πράγματα;
13 Αλλά δεν συνεχίζονται ακόμη οι Καιροί των Εθνών που ασκούν παγκόσμιο κυριαρχία; Μήπως και από το 1914 η περιτειχισμένη πόλις Ιερουσαλήμ δεν συνεχίζει να είναι πατουμένη από τους Εθνικούς ή μη Ιουδαίους; Φαινομενικά ναι, διότι η αρχαία από τους Ρωμαίους οικοδομημένη περιτειχισμένη πόλις Ιερουσαλήμ είναι πράγματι πατουμένη από τα μη Ιουδαϊκά έθνη από το έτος 1914, και κανένας Μεσσιανικός βασιλεύς από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ δεν εβασίλευσε εκεί από το 1914. Επί πλέον, ούτε η σύγχρονος Ιερουσαλήμ, που έχει οικοδομηθή από τους Ιουδαίους δυτικώς της αρχαίας περιτειχισμένης Ιερουσαλήμ, δεν έχει ένα Μεσσιανικό βασιλέα της οικογενείας του Δαβίδ που να βασιλεύη εκεί. Είναι, μάλλον, η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας του Ισραήλ. Αυτή η Ιουδαϊκή Δημοκρατία, αντί να στηρίζη τις ελπίδες της στις Μεσσιανικές προφητείες του Ιεχωβά Θεού, τις στηρίζει στα Ηνωμένα Έθνη, των οποίων έγινε το πεντηκοστό ένατο μέλος στις 11 Μαΐου 1949. Εν τούτοις, όλα αυτά, δεν σημαίνουν ότι οι Καιροί των Εθνών δεν έληξαν στο 1914, την 1η Οκτωβρίου περίπου. Γιατί όχι; Διότι μια επίγεια Ιερουσαλήμ δεν πρόκειται να γίνη ποτέ η πόλις του θρόνου του Μεσσιανικού Βασιλέως του Θεού, κι επομένως δεν ήταν ανάγκη να εκβληθούν τα Εθνικά κράτη από την επίγεια Ιερουσαλήμ το 1914 για ν’ αρχίση να βασιλεύη η βασιλεία του Θεού μέσω του Μεσσίου του.
14. (α) Τι λοιπόν είχε σημασία, η παλαιά περιτειχισμένη πόλις της Ιερουσαλήμ, ή τι; (β) Τι, λοιπόν, δεν επενέβη στην κυριαρχία της γης από τα Έθνη, και γιατί;
14 Από τις ημέρες του Ιησού Χριστού η επίγειος πόλις Ιερουσαλήμ δεν έχει πια σημασία. Μάλλον, εκείνο που έχει σημασία είναι αυτό, που εσυμβόλιζε η Ιουδαϊκή πόλις Ιερουσαλήμ τον καιρό που κατεστράφη από τους Βαβυλώνιους στο έτος 607 π.Χ., όταν άρχισαν οι Καιροί των Εθνών. Τι εσυμβόλιζε, λοιπόν, ως τότε η Ιερουσαλήμ; Εσυμβόλιζε την βασιλεία του Θεού μέσω του κεχρισμένου του από τον βασιλικό οίκο του Δαβίδ. Πραγματικά, η Ιερουσαλήμ οικοδομήθηκε και πάλι εβδομήντα χρόνια αργότερα, αλλά τι έγινε η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού μέσω ενός κληρονόμου του Δαβίδ; Εξακολούθησε να είναι πατουμένη από τα κράτη των Εθνών. Ώστε, εφόσον δεν ήταν σε ύπαρξι σε όλο το μήκος χρόνου των Καιρών των Εθνών, η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού δεν έκαμε καμμιά παρέμβασι στην κυριαρχία ολοκλήρου της γης από τα Έθνη. Με απόφασι του Θεού, εμποδίσθη από το να παρέμβη στην κυριαρχία όλης της γης από τα Έθνη ως το έτος 1914 μ.Χ.
15. (α) Ποιος ετερμάτισε τους Καιρούς των Εθνών, και ποιος προφήτης είχε υποδείξει τον καιρό; (β) Ποιοι υπελόγισαν εκ των προτέρων το έτος που θα έληγαν αυτοί οι Καιροί, και πώς οι επικριταί εσιώπησαν;
15 Εν τούτοις, στον ωρισμένο καιρό ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος έθεσε τέρμα στην χωρίς διακοπή κυριαρχία των Καιρών των Εθνών. Μέσω του προφήτου του Δανιήλ, ως εκπροσώπου του, ο Ιεχωβά Θεός καθώρισε τον ακριβή χρόνο της εμφανίσεως στη γη ως ανθρώπου τού Μεσσίου τού Άρχοντος ή Ηγουμένου, και ο ωρισμένος καιρός γι’ αυτό ήταν πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια, τον πρώτον αιώνα μ.Χ. (Δαν. 9:24-27) Το βάπτισμα του Ιησού και το χρίσμα του με άγιο πνεύμα από τον Θεό εσημείωσε τον ακριβή χρόνο, που εμφανίσθηκε ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Κεχρισμένος. Με τον ίδιο προφήτη Δανιήλ, ο Ιεχωβά Θεός έκαμε γνωστό το μήκος των Καιρών των Εθνών ότι ήταν «επτά καιροί», ή 2.520 χρόνια από την έναρξί τους το 607 π.Χ. (Δαν. 4:16, 23, 25) Αυτό κατέστησε ικανούς τους Χριστιανούς σπουδαστάς της Γραφής να εξακριβώσουν εκ των προτέρων πότε θα έληγαν οι Καιροί των Εθνών. Τριάντα πέντε και πλέον χρόνια προηγουμένως, με τη βοήθεια του αγίου πνεύματος του Θεού, αφιερωμένοι σπουδασταί της Γραφής υπελόγισαν ότι οι Καιροί των Εθνών θα έληγαν στην αρχή του φθινοπώρου του 1914, αλλά ο θρησκευτικός κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» τούς κατέκρινε και τους εχλεύασε για τη δημοσίευση ενός τέτοιου πίνακος Βιβλικής χρονολογίας. Αλλά τα γεγονότα του 1914 επέβαλαν σιγή στους επικριτάς, αν και αυτοί δεν μετεστράφησαν.
ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΙΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑΣ 1914
16. (α) Αντίστροφα με ό,τι συνέβη το 607 π.Χ., τι ανεμένετο να συμβή στο τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914; (β) Από το 1914 κι έπειτα, με ποιον θα είχαν να κάμουν τα Έθνη χωρίς να μπορέσουν να την καταπατήσουν ποτέ πια πάλι;
16 Εφόσον το φθινόπωρο του 1914 επρόκειτο να σημειώση το τέλος των Καιρών των Εθνών, τι, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, επρόκειτο να λάβη χώραν; Τούτο, δηλαδή, η διακοπή της καταπατήσεως από τα Έθνη εκείνου που εσυμβόλιζε η αρχαία Δαβιδική πόλις Ιερουσαλήμ. Η βασιλεία του Ιεχωβά Θεού μέσω του κεχρισμένου του από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ δεν επρόκειτο πια να καταπατήται περιφρονημένη από τα Έθνη. Η αρχή αυτών των Καιρών των Εθνών έγινε το 607 π.Χ. και εσημειώθη από την ερήμωσι της βασιλείας του Θεού. Με αντίστροφο τρόπο, το τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914 μ.Χ. επρόκειτο να σημειωθή με την αναζωογόνησι, την αναγέννησι, της βασιλείας του Θεού στα χέρια του κεχρισμένου ή Μεσσίου, του Χριστού του. Ήταν ο καιρός, που είχε ορισθή για την έλευσι του Κεχρισμένου «εις ον ανήκει» το στέμμα και ο καιρός για να του το δώση ο Ιεχωβά Θεός. Αυτή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού θα ήταν, λοιπόν, μια θεία κυβέρνησις, με την οποία θα είχαν να κάμουν στο εξής τα Έθνη. Ποτέ πια δεν θα μπορούσαν να την καταπατήσουν νικηφόρα, μολονότι συνέχισαν τις ιδιοτελείς των προσπάθειες να κρατήσουν την κυριαρχία σε όλα τα μέρη της γης. Γιατί;
17, 18. (α) Γιατί τα έθνη δεν θα μπορούσαν να καταπατήσουν πια μια τέτοια κυβέρνησι μετά το 1914; (β) Ποιο είδος βασιλείας είχαν κηρύξει ο Ιησούς και οι απόστολοί του, και σε ποια πόλι επρόκειτο αυτή να εγκατασταθή;
17 Επειδή η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, η οποία επρόκειτο να γεννηθή στο 1914, είναι μια ουρανία κυβέρνησις. Είναι πέραν από εκεί, που μπορούν να φθάσουν οι Εθνικές κυβερνήσεις και τα διαστημόπλοια και οι πύραυλοί των. Η επίγεια Ιερουσαλήμ δεν έχει καμμιά σχέσι μ’ αυτή. Από τότε, που ο Ιησούς Χριστός εθανατώθη στο Γολγοθά έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ το έτος 33 μ.Χ., αυτή η πόλις δεν έχει καμμιά σχέσι με τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.
18 Πέντε ημέρες πριν από το θάνατό του ο Ιησούς εισήλθε στην Ιερουσαλήμ συνοδευόμενος από ένα μεγάλο πλήθος περιχαρών ανθρώπων. Παρουσιάσθηκε στην Ιερουσαλήμ ως ο βασιλεύς της. (Ζαχ. 9:9· Ματθ. 21:1-11) Αλλά οι κυβερνητικοί παράγοντες της Ιερουσαλήμ τον απέρριψαν. Καμμιά επίγεια βασιλεία δεν εδόθη σ’ αυτόν. Εν τούτοις, δεν είχε κηρύξει μια επίγεια βασιλεία. Εκήρυξε τα αγαθά νέα μιας Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού, και αυτός και οι μαθηταί του ανεφώνησαν: «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 4:17· 10:1-7) Η από πολύν καιρό προειπωμένη Μεσσιανική βασιλεία επρόκειτο να είναι μια ουράνια βασιλεία, μια κυβέρνησις, της οποίας η έδρα θα ήταν εκεί, που η Αγία Γραφή συμβολικά ονομάζει «πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ.» (Εβρ. 12:22) Έχοντας υπ’ όψι του την ίδρυσι της ουρανίας Μεσσιανικής βασιλείας στο 1914, ο Ιεχωβά Θεός ήγειρε τον Υιό του Ιησού Χριστό από τον θάνατο την τρίτη ημέρα και τον έκαμε ν’ αναληφθή πάλι στον ουρανό σαράντα ημέρες αργότερα.—Πράξ. 1:1-12.
19. (α) Μήπως έληξαν οι Καιροί των Εθνών με την ανάληψι του Ιησού στον ουρανό και την επανεμφάνισί του ενώπιον του Θεού; (β) Τι δείχνουν τα εδάφια Εβραίους 10:12, 13 σχετικά με την εκπλήρωσι του Ψαλμού 110:1, 2;
19 Εν τούτοις, η ανάληψις του Ιησού στον ουρανό και η εμφάνισίς του στην ουράνια παρουσία του Ιεχωβά Θεού δεν έθεσε τέρμα στους Καιρούς των Εθνών, αλλά ο Θεός ετήρησε το χρονολογικό Του πρόγραμμα, αποβλέποντας στο 1914. Ο Ιησούς Χριστός ώφειλε ν’ αναμείνη, ακριβώς όπως ο θεόπνευστος Βιβλικός συγγραφεύς των εδαφίων Εβραίους 10:12, 13 μας λέγει: «Αλλ’ αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθισε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού.» Αυτό είναι μια παραπομπή στον Ψαλμό 110:1, 2 (ΜΝΚ), όπου ο Βασιλεύς Δαβίδ είπε προφητικά όσον αφορά την έλευσι του Μεσσίου ή Χριστού: «Είπεν ο Ιεχωβά προς τον Κύριόν μου, Κάθου εκ δεξιών μου, εωσού θέσω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου. Εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.»
20. Στον προσδιωρισμένον εκείνον καιρό, πώς επρόκειτο να γίνη αντιστροφή των πραγμάτων μεταξύ του Ιησού Χριστού και των Εθνών;
20 Ο προσδιορισμένος από τον Θεό καιρός για ν’ αρχίση ο Κύριος Ιησούς Χριστός να το εκτελέση αυτό, ήταν στο τέλος των Καιρών των Εθνών στο 1914, και ως τη βαρυσήμαντη εκείνη χρονολογία ανέμενε καθήμενος στα δεξιά του Θεού στον ουράνιο θρόνο. Αυτή η χρονολογία του 1914 ήταν ο καιρός για την αντιστροφή των πραγμάτων, ο καιρός για να προβή αυτός ο ενθρονισμένος βασιλεύς να κατακυριεύη εν μέσω των εχθρών του μάλλον παρά για να συνεχίσουν τα Έθνη να καταπατούν τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού.
21. (α) Άκουσαν οι άνθρωποι που ζούσαν στη γη το 1914 την ουράνια διακήρυξι σχετικά με τις «βασιλείες του κόσμου»; (β) Τι είδαν, όμως, εδώ στη γη, και άκουσαν, επίσης;
21 Μπορεί να υπάρξη οποιαδήποτε αμφιβολία ότι η ουράνια βασιλεία του Θεού μέσω του κεχρισμένου του ή Μεσσίου, του Χριστού του, εγεννήθη και ανέλαβε εξουσία στο τέλος των Καιρών των Εθνών στις αρχές του φθινοπώρου του 1914; Όχι! Είναι αλήθεια ότι εμείς, που ζούσαμε τότε επάνω στη γη, δεν ακούσαμε τη διακήρυξι που αντήχησε στους ουρανούς: «Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 11:15) Ενθυμούμεθα, όμως, ότι είδαμε και ακούσαμε κάτι εδώ στη γη. Τι; Την κήρυξι του πολέμου έθνους εναντίον έθνους· την πορεία εκατομμυρίων ανδρών που εβάδιζαν στον πόλεμο· τη γενική επιστράτευσι εθνών για ολοκληρωτικό πόλεμο· τον κρότο βαρέος μηχανοκινήτου πυροβολικού που εσύρετο βαριά στο μέτωπο· τις ευσεβείς φωνές ιερέων και κηρύκων όλων των αποχρώσεων και των δύο πολεμικών παρατάξεων προσευχομένων να ευλογήση ο Θεός τους στρατιώτας της δικής των παρατάξεως, που ήσαν αντιμέτωποι με στρατιώτας της ιδίας θρησκευτικής πίστεως στην εχθρική παράταξι τους στρατιωτικούς ιερείς που προσπαθούσαν να ενθουσιάζουν τους μαχητάς· τη μόλυνσι της εξαπλώσεως του πολέμου, με εννέα ήδη έθνη και αυτοκρατορίες που περιέβαλαν τη σφαίρα μας εμπλεγμένα σε πόλεμο ως την 1η Οκτωβρίου 1914. Αυτά τα ακούσαμε και τα είδαμε, από το 1914 κι εμπρός.
22, 23. (α) Μήπως ο Ιησούς Χριστός στον ουρανό άρχισε εκείνον τον παγκόσμιο πόλεμο, ή ποια σχέσι είχε μ’ αυτόν; (β) Τα γεγονότα εκείνα εχαρακτήρισαν το 1914 ως να σημαίνη τι σχετικά με τη διακυβέρνησι;
22 Εκείνον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο δεν τον άρχισε ο Ιησούς Χριστός, που μόλις είχε ενθρονισθή Βασιλεύς στον ουρανό. Εν τούτοις, αυτό δεν ήταν ακριβώς εκείνο, που είχε προείπει τρεις ημέρες πριν από τον θάνατό του έξω από την Ιερουσαλήμ, λέγοντας: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων»; Αλλά, ποια ήταν η ερώτησις, σε απάντησι της οποίας ο Ιησούς Χριστός είπε αυτή την προφητεία; Αυτή ήταν η ερώτησις των αποστόλων του: «Πότε θέλουσι γείνει ταύτα; και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;» (Ματθ. 24:3, 7, 8) Ακόμη και δίχως καμμιά καταμέτρησι του χρόνου, τα γεγονότα αυτά του 1914 και των επομένων ετών εχαρακτήρισαν το έτος εκείνο ως την αρχή της «συντελείας του αιώνος», εφόσον οι Καιροί των Εθνών έληξαν το φθινόπωρο του έτους εκείνου. Όλα αυτά ήσαν μια ορατή και ακουστή απόδειξις ότι ο Ιησούς Χριστός είχε αναλάβει την ουρανία βασιλεία του, ότι ήταν παρών στη Μεσσιανική βασιλεία του, ότι η εκπλήρωσις του οράματος που είδε ο προφήτης Δανιήλ είχε λάβει χώραν στους ουρανούς:
23 «Ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»—Δαν. 7:13, 14.
24. Ποια χρονολογία είχαν τονίσει προηγουμένως σπουδασταί της Γραφής που ερευνούσαν, και τι αισθάνθηκαν την παρόρμησι να πουν, όταν η ακρίβεια της χρονολογίας επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα;
24 Δεκαετηρίδες προηγουμένως σπουδασταί της Γραφής, που ερευνούσαν, είχαν τονίσει το 1914 ως την προσδιωρισμένη από τη Βίβλο χρονολογία. Αλλά, όταν η ακρίβεια του χρόνου επιβεβαιώθηκε από τα παγκόσμια γεγονότα, που εξεπλήρωσαν την προφητεία της Γραφής, η πεποίθησίς μας, επίσης, για ό,τι είχε λάβει χώραν στους αοράτους ουρανούς αυξήθηκε υπερβολικά, και αισθανθήκαμε παρόρμησι να ενωθούμε μαζί με τους πιστούς λάτρεις του Θεού στους ουρανούς για να πούμε: «Ευχαριστούμεν σοι, Ιεχωβά Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος· διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην, και εβασίλευσας· και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου, και ο καιρός των νεκρών, δια να κριθώσι, και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας, και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.»—Αποκάλ. 11:16-18, ΜΝΚ.
25. Ο Ιεχωβά Θεός ανέλαβε έτσι τη μεγάλη δύναμί του για να βασιλεύση με ποια ιδιότητα, και τι παρέδωσε σ’ εκείνον «εις ον ανήκει»;
25 Ναι, στο τέλος των Καιρών των Εθνών για την κυριαρχία της γης από τα Έθνη, ο Ιεχωβά Θεός ο Παντοκράτωρ ανέλαβε τη δύναμί του τη μεγάλη για να βασιλεύση και πάλι ως Βασιλεύς όλου του βασιλείου της δημιουργίας, περιλαμβανομένης και της γης μας. Αφού υπομονητικά επέτρεψε την κυριαρχία των Εθνών επάνω στο ανθρώπινο γένος επί 2.520 έτη από το 607 π.Χ., ο Ιεχωβά Θεός ενεθρόνισε τον Υιό του, τον Μεσσιανικό Κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ, και παρέδωσε σ’ αυτόν, τον Μόνον «εις ον ανήκει», την κυριαρχία ολοκλήρου της γης. Αυτός ο Μεσσιανικός Βασιλεύς, που βασιλεύει στην ‘ουρανία Ιερουσαλήμ’, θα διαφθείρη όλα τα Έθνη τα οποία διαφθείρουν τη γη, αλλά η δική του Θεόδοτη βασιλεία δεν θα καταστραφή ποτέ.
ΔΡΑΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ
26. Γιατί ερωτούμε αν η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού παρέμεινε στάσιμη από το 1914, και, επομένως, ποια έντονη ερώτησι είμεθα υποχρεωμένοι να κάμωμε;
26 Ας θεωρηθή, λοιπόν, τώρα ως γεγονός δεδομένο ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού έχει ιδρυθή, με τρόπο αόρατο σε μας, στους ουρανούς το 1914. Αλλά, παρέμεινε μήπως σε στασιμότητα από τη χρονολογία εκείνη; Ασφαλώς ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους δεν παρέμεινε στάσιμος από το 1914. Τα Έθνη δεν παρέμειναν σε στασιμότητα, και πολλά νέα έθνη ήλθαν σε ύπαρξι από τότε. Στον μισό αιώνα από το κρίσιμο εκείνο έτος 1914 καταπληκτική ιστορία έχει δημιουργηθή. Αν η ανθρωπίνη κτίσις βρίσκεται σε συνεχή κίνησι από τότε, τι πρέπει να πούμε για τον Δημιουργό Θεό τον Παντοκράτορα; Ούτε Αυτός είναι στατικός! Η βασιλεία του, η οποία είναι η πιο ισχυρή κυβέρνησις που υπάρχει, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι στατική. Έχει ένα πολύ μεγάλο ρόλο να εκπληρώση από τον καιρό της γεννήσεώς της. Ώστε, ποια ιστορία έχει δημιουργήσει για ν’ αποδείξη ότι υπάρχει και λειτουργεί; Για να μιλήσωμε πιο έντονα, τι έχει κάμει η βασιλεία του Θεού από το 1914;
27, 28. (α) Εναντίον τίνος προέβη σε ενέργεια η Βασιλεία, όπως έπρεπε ν’ αναμένεται σύμφωνα με τον Ψαλμό 110:1, 2; (β) Μήπως εναντίον κάποιου στη γη ή κάποιου στον ουρανό ενήργησε πρώτα η Βασιλεία;
27 Προέβη σε δράσι εναντίον των εχθρών της, οι οποίοι είναι εχθροί του Θεού, εχθροί του Χριστού, εχθροί του ανθρώπου. Έπρεπε να το αναμένωμε αυτό, επειδή, σύμφωνα με την προφητεία, που ο Βασιλεύς Δαβίδ απευθύνει στον Μεσσία, επρόκειτο να καθήση στα δεξιά του Θεού ως τον καιρό που ο Θεός θα έκανε τους εχθρούς του υποπόδιό του για να καταπατηθούν. Ύστερ’ απ’ αυτό, τι θα συνέβαινε; Τότε, σύμφωνα με τον Ψαλμό 110:1, 2 (ΜΝΚ) «εκ της Σιών θέλει εξαποστείλει ο Ιεχωβά την ράβδον της δυνάμεώς σου· κατακυρίευε εν μέσω των εχθρών σου.»
28 Ώστε εναντίον τίνος εχθρού της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού απλώθηκε πρώτα η ‘ράβδος της δυνάμεως’ του Μεσσίου; Εναντίον των Εθνών της γης; Όχι· διότι δεν έκαμε ο Μεσσίας Βασιλεύς τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στη γη, για να τα εξασθενίση ώστε να τα κατακυριεύση ευκολώτερα επειδή θα κατέστρεφαν το ένα το άλλο. Όχι· αλλά η ‘ράβδος της δυνάμεώς’ του απλώθηκε πρώτα εναντίον του Θεού αυτών των Εθνών, δηλαδή, του Σατανά ή Διαβόλου. Τα Έθνη είναι απλώς ανθρώπινα· ο Θεός των, Σατανάς ή Διάβολος, είναι υπεράνθρωπος, υπερφυσικός, πνευματικός. Είναι ο πιο ισχυρός εχθρός από όλους. Επειδή είναι πνευματικός, αυτός ο κυριώτερος εχθρός είχε πρόσοδο στους αγίους ουρανούς πολύ πέραν από τα γειτονικά μέρη της γης μας επί χιλιετηρίδες πριν από το 1914. Η Γραφή το αποδεικνύει αυτό.
29. (α) Τι περίοδος χρόνου ήταν, όταν εγεννήθη ο Ιησούς πριν από δέκα εννέα αιώνες; (β) Σύμφωνα με τις προφητείες της Αποκαλύψεως, τι επρόκειτο να εισαγάγη η γέννησις της βασιλείας του Θεού;
29 Πριν από δέκα εννέα αιώνες ο Σατανάς ή Διάβολος προσπάθησε να επιφέρη την καταστροφή του βρέφους Ιησού στη Βηθλεέμ με το να υποκινήση τον έμφοβο Βασιλέα Ηρώδη τον Μέγαν να στείλη στρατιώτες εκεί να θανατώσουν όλα τα μικρά παιδιά ηλικίας δύο ετών και κάτω. (Ματθ. 2:1-18) Η γέννησις του Ιησού είχε λάβει χώραν στη Βηθλεέμ όπως προελέχθη (Μιχ. 5:2), και στη διάρκεια μιας ειρηνικής περιόδου που ελέγετο Παξ Ρομάνα (Ρωμαϊκή Ειρήνη). Αλλά η γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού το 1914 δεν επρόκειτο να παρουσιασθή σ’ ένα καιρό ειρήνης ούτε για τον ουρανό ούτε για τη γη! Το ενδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου της Αποκαλύψεως προείπε ότι, όταν ο Θεός θα ανελάμβανε τη μεγάλη δύναμί του για να βασιλεύση στο σύμπαν και «αι βασιλείαι του κόσμου» θα εγίνοντο η βασιλεία Κυρίου του Θεού ημών και του Χριστού του, τα Έθνη θα ωργίζοντο. Τα έθνη αυτά ωργίσθηκαν, τόσο εντός όσο και εκτός του «Χριστιανικού κόσμου». Προφητεύοντας ακόμη περαιτέρω αυτή την εχθρότητα, το δωδέκατο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως έδωσε μια συμβολική εικόνα της γεννήσεως της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού στους ουρανούς και περιέγραψε την προσπάθεια του Σατανά ή Διαβόλου να καταβροχθίση τη βασιλεία στη γέννησί της, όταν φαινομενικώς θα ήταν πάρα πολύ αδύνατη, ως ένα νεογέννητο βρέφος. Ώστε έπρεπε αυτός ο εχθρός στον ουρανό να εκδιωχθή! Αυτό απαιτούσε πόλεμο!
30, 31. Σύμφωνα με την Αποκάλυψι 12:5-12, ποια γεγονότα στον ουρανό είδε ο Ιωάννης να λαμβάνουν χώρα, που ακολουθήθηκαν από ποια διακήρυξι;
30 Στην Αποκάλυψι 12:5-12 διαβάζομε σχετικά με την ουρανία οργάνωσι του Θεού: «Και εγέννησε παιδίον άρρεν, το οποίον μέλλει να ποιμάνη πάντα τα έθνη εν ράβδω σιδηρά· και το τέκνον αυτής ηρπάσθη προς τον Θεόν και τον θρόνον αυτού. . . . Και έγεινε πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού επολέμησαν κατά του δράκοντος, και ο δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού. Και δεν υπερίσχυσαν, ουδέ ευρέθη πλέον τόπος αυτών εν τω ουρανώ. Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος, και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ’ αυτού. Και ήκουσα [λέγει ο απόστολος Ιωάννης] φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ.
31 »Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού [Μεσσίου] αυτού· διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα.»
32. Τι επρόκειτο να αισθανθούν οι άνθρωποι στη γη, οι οποίοι δεν είδαν αυτά τα ουράνια γεγονότα ως αποτέλεσμα αυτών;
32 Κάποιος μπορεί να πη με δυσπιστία, ‘Μήπως θέλετε να πήτε ότι η βασιλεία του Θεού έρριξε τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονές του από τον ουρανό κάτω στη γη μας; Ποιος λόγος υπάρχει για να το πιστέψω εγώ αυτό; Δεν το είδα ποτέ’. Ναι, δεν το είδατε· δηλαδή, με τα φυσικά σας μάτια. Αλλά είναι αδύνατο ν’ αποφύγετε την επίδρασί του, διότι ο απόστολος Ιωάννης άκουσε την ουράνια φωνή να συνεχίζη λέγοντας: «Δια τούτο ευφραίνεσθε, οι ουρανοί, και οι κατοικούντες εν αυτοίς. Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»
33. (α) Ποια διαφορά υπάρχει μεταξύ της δράσεως του Σατανά στη γη πριν από την έξωσί του από τον ουρανό και της δράσεώς του εδώ από τότε; (β) Πώς συγκρίνονται όσον αφορά τον χρόνο ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος με τον πόλεμο στον ουρανό για την έξωσι του Σατανά;
33 Ο Διάβολος και οι δαίμονές του θα έπρεπε ασφαλώς να κάμουν την αόρατη παρουσία τους εδώ στη γη αισθητή, αν επρόκειτο να υπάρξη μια ουαί σ’ εμάς στη γη και τη θάλασσα, επειδή εξεδιώχθησαν για πάντα από τον ουρανό και περιορίσθηκαν εδώ στα γειτονικά μέρη της γης μας. Πριν από την έξωσί του από τον ουρανό, η κατάστασις ήταν όπως είπε ο απόστολος Πέτρος: «Ο αντίδικος σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.» (1 Πέτρ. 5:8) Ταυτοχρόνως ήταν ο «πλανών την οικουμένην όλην.» Αλλ’ από την εποχή της εξώσεώς του από τον ουρανό έχει «θυμόν μέγαν», επειδή γνωρίζει ότι έχει λίγο καιρό δράσεως εδώ στη γη προτού κάτι χειρότερο επέλθη σ’ αυτόν και τους δαίμονές του. Εφ’ όσον ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος εμαίνετο ήδη επάνω στη γη, όταν η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είχε γεννηθή περίπου την 1η Οκτωβρίου 1914, ο πόλεμος στον ουρανό για την έξωσι του Σατανά και των δαιμόνων του πρέπει για κάποιο διάστημα να διεξήγετο συγχρόνως με τη διεθνή σύρραξι εδώ στη γη. Σ’ αυτά τα άτομα, λοιπόν, τα οποία υποστηρίζουν ότι δεν έλαβε χώραν έξωσις του Σατανά και των δαιμόνων του από τον ουρανό, επειδή δεν την είδαν και δεν βλέπουν δαίμονες να περιφέρονται στη γη, λέγομε:
34. Για ν’ αποδειχθή η επίδρασις της εξώσεως του Σατανά από τον ουρανό επάνω μας, ποια ερωτήματα σχετικά με τη θεραπεία και τη βελτίωσι των συνθηκών του κόσμου υποβάλλομε;
34 Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, υπήρξε κάποιος καιρός θεραπείας των Εθνών; Σ’ εκπλήρωσι της προπαγάνδας της πολεμικής περιόδου, μήπως απεδείχθη ότι ο πόλεμος αυτός ήταν ο πόλεμος που ετερμάτισε όλους τους πολέμους, και κατέστησε τον κόσμο ασφαλή για τη δημοκρατία, δηλαδή, δημοκρατία του Δυτικού τύπου; Εξεπλήρωσε η Κοινωνία των Εθνών τον σκοπό του καταστατικού της χάρτου και διετήρησε την ειρήνη και ασφάλεια του κόσμου; Μήπως αύξησε η ευτυχία του κόσμου με όλες τις επιτεύξεις της επιστήμης και της ιατρικής; Μπόρεσαν οι ψυχολόγοι και οι κοινωνιολόγοι ν’ ανυψώσουν σε ανώτερο επίπεδο ή να μεταβάλουν προς το καλύτερο την ηθική του κόσμου; Μήπως έγινε βαθύτερη και ευρύτερη η θρησκευτική ευσέβεια, η θεοσεβής πορεία και η αδελφοσύνη των ανθρώπων όλων των φυλών με τη συγχώνευσι των θρησκευτικών αποχρώσεων, με την ίδρυσι εθνικών συμβουλίων εκκλησιών, με την εγκαθίδρυσι ενός παγκοσμίου συμβουλίου εκκλησιών του Προτεσταντισμού, με τον εορτασμό ενός Αγίου Έτους το 1933 και ενός θρησκευτικού Ιωβηλαίου, και, πιο προσφάτως ακόμη, με τις τέσσερες συνεδριάσεις της Δευτέρας Οικουμενικής Συνόδου του Βατικανού στη Ρώμη;
35. (α) Ποιες αντίθετες ερωτήσεις υποβάλλομε, και με ποια μόνο έντιμη δυνατή απάντησι; (β) Ποια εξήγησι δίδει η Βίβλος όσον αφορά την ευθύνη για την κατάστασι;
35 Ή, αντιθέτως, μήπως υπήρξε, όπως η φωνή από τον ουρανό προείπε, ένας καιρός από «ουαί εις . . . την γην και την θάλασσαν»; Μήπως υπόσχεται η προοπτική για το μέλλον μια έγκαιρη ανακούφισι από τις ουαί μας; Μήπως αυξάνει η παροδήγησις των λαών, καθώς και η απάτη, η ψευδής προπαγάνδα, η θρησκευτική σύγχυσις και αμηχανία; Μήπως είναι το δαιμονικό πνεύμα, αντί του πνεύματος του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, διάχυτο, ναι, διάχυτο ακόμη και μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» και κατακυριεύει τους ανθρώπους και τους οδηγεί τυφλά σε τελεία αντίθεσι προς τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού; Μια έντιμη εκτίμησις των τάσεων και συνθηκών του κόσμου μπορεί ν’ απαντήση μ’ ένα μόνο τρόπο σ’ αυτές τις ανωτέρω ερωτήσεις, και αυτός είναι Ναι! Ο προφητικός Λόγος του Θεού μάς δίνει τη μόνη κατάλληλη εξήγησι σ’ αυτό, δηλαδή, την έξωσι του Σατανά και των δαιμόνων του από τον ουρανό για να περιορισθούν εδώ στη γη. Η νεογέννητη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού το επέφερε αυτό μ’ ένα νικηφόρο πόλεμο στον ουρανό και τώρα κρατεί τον Σατανά και τους δαίμονές του περιωρισμένους εδώ, ωσότου αναλάβη περαιτέρω δράσι εναντίον τους ύστερ’ από «ολίγον καιρόν». Αυτό έχει κάμει η βασιλεία του Θεού από το 1914!
ΜΙΑ ΑΚΟΥΣΤΗ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ
36. (α) Πού έχει γίνει η αναγγελία της γεννήσεως της βασιλείας του Θεού; (β) Ποια Βιβλικά πρότυπα ακολούθησε αυτή η αναγγελία;
36 Αλλά και κάτι ακόμη! Η αναγγελία της γεννήσεως της βασιλείας του Θεού στο τέλος των Καιρών των Εθνών δεν είχε περιορισθή στους αοράτους ουρανούς. Η αναγγελία αυτού του γεγονότος έχει γίνει ήδη επί πολλά χρόνια εδώ στη γη, με τρόπο που ν’ ακούεται από τους ανθρώπους, και με ολοένα αυξανόμενο ρυθμό. Υπάρχει συνήθεια, όταν ένα νέο έθνος έρχεται σε ύπαρξι, να κάνη, η κυβέρνησίς του μια αναγγελία της ιδρύσεώς του, ύστερ’ από την οποία αρχίζει να έχη συναλλαγές με άλλα έθνη και κάνει έναρξι διπλωματικών σχέσεων μαζί τους. Ως παράδειγμα, το έτος 1037 π.Χ., όταν ο Σολομών είχε χρισθή για να είναι βασιλεύς για να διαδεχθή τον πατέρα του Δαβίδ, είχε γίνει η χαρμόσυνη αναγγελία του γεγονότος αυτού, και τα παρευρισκόμενα πλήθη από την Ιερουσαλήμ με αγαλλίασι έκραζαν: «Ζήτω ο βασιλεύς Σολομών.» (1 Βασ. 1:38-41) Όταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ενήργησε ως ένας πρόδρομος του Ιησού Χριστού, εκάλεσε την προσοχή στην επίγεια έλευσι του Μεσσίου, λέγοντας: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Και όταν ο Ιησούς Χριστός επέστρεψε στον Ιωάννη ύστερ’ από σαράντα ημερών νηστεία και τον πειρασμό στην έρημο, ο Ιωάννης υπέδειξε αυτόν και έκραξε εις επήκοον όλων όσοι ήσαν παρόντες: «Ιδού ο Αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.»—Ματθ. 3:1, 2· Ιωάν. 1:29, 36.
37. Γιατί έπρεπε να γίνη μια αναγγελία της νέας κυβερνήσεως του σύμπαντος εδώ στη γη;
37 Με τον ίδιο τρόπο, όταν η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού εγκαθιδρύθη στους ουρανούς, έπρεπε να γίνη μια παγκοσμία διακήρυξις αυτής της νέας κυβερνήσεως του σύμπαντος, διότι αυτή επρόκειτο να είναι η κυβέρνησις, η οποία θα καταστρέψη όλες τις ατελείς κυβερνήσεις των Εθνών στη γη και θα δώση στους λαούς μια τελεία κυβέρνησι. Αυτό έπρεπε να γίνη, όχι απλώς για να συνεχισθούν ιστορικά παραδείγματα, αλλά διότι ο Ιησούς ο Μεσσίας πριν από πολύν καιρό είχε υποχεθή ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού θα έκανε μια τέτοια παγκόσμια διακήρυξι. Πριν από δέκα εννέα αιώνες, αφού προείπε την έγερσι έθνους επί έθνος και βασιλείας επί βασιλείαν, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και τους κακούς καιρούς που θα επακολουθούσαν, ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του: «Θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθ. 24:7-14) Το έχει κάμει αυτό η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού στη γη από το 1914; Έχουν λάβει τα Έθνη αυτή τη μαρτυρία της Βασιλείας; Ναι!
38, 39. (α) Σε ποια αρχεία από το 1919 μπορούμε να στραφούμε για απόδειξι; (β) Ποιο άρθρο σχετικά με τη Βασιλεία εδημοσιεύθη στο τεύχος 15ης Σεπτεμβρίου 1919 της Σκοπιάς, και πώς υπενθύμιζε στους προνομιούχους την ιδιότητα με την οποία υπηρετούσαν;
38 Αν κάποιο έθνος είναι τόσο αμαθές ή τόσο τυφλό στα γεγονότα της ιστορίας ώστε να πη, Όχι!, τότε μπορούμε να επιστήσωμε την προσοχή στα αρχεία των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά από το μεταπολεμικό έτος 1919 έως σήμερα. Το 1919 οι κυριώτεροι εκπρόσωποι αυτών των Χριστιανών μαρτύρων του Υψίστου Θεού βγήκαν από τις εθνικές φυλακές, όπου είχαν εγκλεισθή με ψευδείς κατηγορίες στη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου. Άρχισαν ένα έργο αναζωογονήσεως και αναδιοργανώσεως των Διεθνών Σπουδαστών της Γραφής, οι οποίοι είχαν αδρανήσει λόγω θρησκευτικού διωγμού στη διάρκεια του πολέμου. Έθεσαν σαφώς ενώπιον αυτής της παγκοσμίου Χριστιανικής οργανώσεως το μεταπολεμικό της έργο. Αμέσως ύστερα από μια γενική συνέλευσι χιλιάδων Σπουδαστών της Γραφής στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, Η.Π.Α., το επίσημο περιοδικό της οργανώσεως, Η Σκοπιά και Κήρυξ της Παρουσίας του Χριστού, στο τεύχος του της 15ης Σεπτεμβρίου 1919, εδημοσίευσε ένα άρθρο από δυόμιση σελίδες υπό τον τίτλο «Αναγγείλατε την Βασιλεία.» Στις τελευταίες του παραγράφους, στη σελίδα 281, έλεγε σ’ εκείνους που εξήγγελλαν τη Βασιλεία:
39 «Είσθε ένας πρέσβυς του Βασιλέως των βασιλέων και Κυρίου των κυρίων, αναγγέλλοντας στους ανθρώπους μ’ αυτόν τον αξιοπρεπή τρόπο την έλευσι του Χρυσού Αιώνος, της ενδόξου βασιλείας του Κυρίου και Αρχηγού μας, για την οποίαν οι Χριστιανοί ήλπιζαν και προσηύχοντο επί πολλούς αιώνες. Είσθε ένας άγγελος ειρήνης, κομίζοντας σ’ ένα κόσμο κατεστραμμένο από τον πόλεμο, αμαρτωλόν και άρρωστον, θλιμμένον και συντετριμμένον το χαρούμενο άγγελμα της σωτηρίας. Πόσο θαυμαστό είναι το προνόμιό μας! . . . Ζητείτε την καθοδήγησι και κατεύθυνσι του Κυρίου για να σας κάμη ένα αληθινόν, πιστόν και αποτελεσματικόν πρέσβυν.»
ΠΡΕΣΒΕΙΣ
40. Πόσο παλαιό είναι το έθιμο της αποστολής πρέσβεων, και τι είπε ο Παύλος γι’ αυτό στους Χριστιανούς πολύ πριν από το 1914;
40 Η αποστολή πρέσβεων από μια κυβέρνησι προς μια άλλη είναι ένα αρχαίο έθιμο. Η Αγία Γραφή αναφέρει για πρέσβεις από τον δέκατον πέμπτον αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία. (Ιησ. Ναυή 9:3-15) Όταν ο Χριστιανός απόστολος Παύλος είχε φυλακισθή επειδή εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, έγραψε: «Υπέρ του Χριστού είμαι πρέσβυς φορών άλυσιν.» (Εφεσ. 6:20) Και στους συγ-Χριστιανούς του στην Κόρινθο έγραψε: «Υπέρ του Χριστού λοιπόν είμεθα πρέσβεις, ως εάν σας παρεκάλει ο Θεός δι’ ημών· δεόμεθα λοιπόν υπέρ του Χριστού, διαλλάγητε προς τον Θεόν.» (2 Κορ. 5:19, 20) Ο Παύλος και οι συγ-Χριστιανοί του είχαν αποστολή ως πρέσβεις αντί του Χριστού σ’ έναν εχθρικό κόσμο, ο οποίος έχει αποξενωθή από τον Θεό και έχει ανάγκη να συμφιλιωθή. Αυτό συνέβη δέκα εννέα περίπου αιώνες πριν από τη γέννησι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού το 1914.
41. (α) Ποια στάσι έλαβαν τα έθνη το 1914 και κατόπιν απέναντι στη Βασιλεία, και απαιτούσε αυτό κάποια αλλαγή στον τρόπο ενεργείας προς αυτά; (β) Γιατί τώρα οι λαοί χρειάζονται περισσότερο από οποτεδήποτε προηγουμένως τις υπηρεσίες των πρέσβεων, και ποιοι υπηρέτησαν μ’ αυτή την ιδιότητα;
41 Τι μπορούμε να πούμε για τη σημερινή εποχή, ύστερ’ από τη γέννησι της Βασιλείας; Τα Έθνη εξακολουθούν να είναι αποξενωμένα από τον Θεό. Ωργίσθησαν το 1914, διότι μισούν τη βασιλεία του Θεού κι εξέλεξαν αντ’ αυτής την δική τους Κοινωνία των Εθνών και την διάδοχό της οργάνωσι των Ηνωμένων Εθνών. Μήπως απαιτούσε αυτό κάποια αλλαγή στον τρόπο ενεργείας; Όχι! Με θάρρος η νεογέννητη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού απέστειλε τους πρέσβεις της σ’ αυτά τα Έθνη, μολονότι μερικοί από αυτούς τους πρέσβεις επρόκειτο να γίνουν, όπως ο Παύλος, ο οποίος ήταν ένας «πρέσβυς φορών άλυσιν.» Οι λαοί των εχθρικών εθνών έχουν ανάγκη συμφιλιώσεως με τον Θεό και τη βασιλεία του για τη διακυβέρνησι όλης της γης. Άλλως, οι λαοί, που παραμένουν στην εχθρική τους στάσι, θα καταστραφούν στον παγκόσμιον Αρμαγεδδώνα που πλησιάζει. (Αποκάλ. 16:14-16) Χάριν εντιμότητος προς τους λαούς όλων των εθνών της γης, και από έλεος προς αυτούς, η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού απέστειλε τους κεχρισμένους πρέσβεις της σ’ όλη την οικουμένη. Αυτοί είναι οι Χριστιανοί Σπουδασταί της Γραφής, οι οποίοι, ιδιαιτέρως από το 1919, εξεπλήρωσαν την προφητική εντολή του Ιησού που αναγράφεται εις Ματθαίον 24:14, κηρύττοντας τούτο το ευαγγέλιον της νεογεννήτου βασιλείας του Θεού σ’ όλη την οικουμένη προς μαρτυρίαν σε όλα τα έθνη προτού έλθη το τέλος τους.
42, 43 (α) Σε τι οφείλεται ο διωγμός των κεχρισμένων πρέσβεων; (β) Πώς αυτό συμφωνεί με ό,τι προείπε ο Ιησούς, και τι έχει κάμει σχετικά με αυτόν η βασιλεία του Θεού από το 1914;
42 Ο Σατανάς ή Διάβολος, όταν ήταν στον ουρανό, προσπάθησε να καταβροχθίση τη βασιλεία του Θεού στη γέννησί της. Τώρα, που εξεβλήθη από τον ουρανό, μισεί αυτή τη βασιλεία περισσότερο από οποτεδήποτε προηγουμένως. Μισεί, επίσης, τους κεχρισμένους πρέσβεις αυτής της βασιλείας. Στο μίσος του οφείλεται ο παγκόσμιος διωγμός αυτών των πρέσβεων. Η πηγή αυτή του διωγμού αποκαλύπτεται στην Αποκάλυψι 12:13-17, όπου διαβάζομε: «Ότε είδεν ο δράκων ότι ερρίφθη εις την γην, εδίωξε την γυναίκα ήτις εγέννησε τον άρρενα [σύμβολον της Βασιλείας] . . . . Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός, και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού.»
43 Έτσι, στην προφητεία του για τη ‘συντέλεια του αιώνος’, ο Ιησούς ορθώς είχε ειπεί στους μαθητάς του σχετικά με την εποχή μας: «Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν, και θέλουσι σας θανατώσει· και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.» (Ματθ. 24:9) Αλλά τι έχει κάμει σχετικά με αυτό η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού από το 1914; Επροστάτευσε τους κεχρισμένους πρέσβεις της. Ο Αδόλφος Χίτλερ προσπάθησε να τους θανατώση μέσα στο Μείζον του Γερμανικό Ράιχ. Ο Μπενίτο Μουσσολίνι προσπάθησε να τους καταπνίξη στην τότε Φασιστική Ιταλία. Ο Ιωσήφ Στάλιν και ο Νικήτα Κρούστσεφ προσπάθησαν να τους θέσουν εκτός δράσεως στην Κομμουνιστική Ρωσία, και άλλοι δικτατορικοί άρχοντες και κράτη προσπάθησαν να κάμουν το ίδιο στη χώρα των. Αλλά χιλιάδες από αυτούς τους κεχρισμένους πρέσβεις, οι οποίοι έχουν ουρανία πατρίδα, επέζησαν ως σήμερα κι εξακολουθούν να είναι ακόμη δραστήριοι, εργαζόμενοι για τη συμφιλίωσι των αποξενωμένων ανθρώπων. Η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού τους έχει διαφυλάξει!
ΑΠΟΚΤΗΣΙΣ ΠΟΛΛΩΝ ΥΠΗΚΟΩΝ
44, 45. (α) Εκτός από πρέσβεις, τι άλλο έχει μια κυβέρνησις, και από πότε η Βασιλεία τους συνάγει αυτούς στη γη; (β) Ποιο ενεργό βήμα έχουν λάβει αυτοί, και τι δείχνει ότι όλο αυτό δεν είναι συμπτωματικό;
44 Κάθε κυβέρνησις, η οποία πράγματι υφίσταται και λειτουργεί, δεν έχει μόνο πρεσβευτάς. Έχει, επίσης, και υπηκόους. Συνεπής προς το υπόδειγμα αυτό, η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού συνάγει από χρόνια, ιδιαίτερα από το 1935, προθύμους υπηκόους, οι οποίοι επιθυμούν να ζουν για πάντα επάνω στη γη κάτω από την ουράνια βασιλεία. Άκουσαν τους πρέσβεις της βασιλείας να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα. Από τις προφητείες της Γραφής έμαθαν ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού είναι η μόνη δικαιωματική κυβέρνησις που θ’ αναλάβη τη φροντίδα όλης της γης μετά τον επερχόμενον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος.» Έτσι έχουν κάμει το βήμα της συμφιλιώσεως με τον Ιεχωβά Θεό και τη Μεσσιανική του βασιλεία. Ως τώρα ένα εκατομμύριο περίπου από αυτούς έχουν αφιερωθή στον Θεό κι έχουν βαπτισθή στο ύδωρ, λαμβάνοντας έτσι τη στάσι τους με το μέρος της βασιλείας του Θεού. Για περαιτέρω απόδειξι αυτού, έχουν ενωθή με τους πρέσβεις της Βασιλείας στη δραστηρία διακήρυξι των αγαθών νέων της Βασιλείας σε διακόσιες περίπου χώρες, και σε εκατόν εξήντα τέσσερες γλώσσες. Αυτό το σύγχρονο φαινόμενο δεν είναι συμπτωματικό, αλλά μ’ αυτό εκπληρώνεται το προφητικό όραμα που είδε και κατέγραψε ο απόστολος Ιωάννης:
45 «Είδον, και ιδού όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου [του Θεού] και ενώπιον του Αρνίου [του Ιησού Χριστού], ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών· και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης, έλεγον, Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.»—Αποκάλ. 7:9, 10.
46. (α) Ύστερ’ από αυτές τις αποδείξεις, τι πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε ως το πιο μεγάλο ζήτημα ενώπιον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους σ’ αυτό τον καιρό των αποφάσεων; (β) Πώς τα πράγματα συμβαίνουν πραγματικά σύμφωνα με την παραβολή του Ιησού περί προβάτων και εριφίων;
46 Κανείς ας μη τυφλωθή τώρα από τον εχθρό της Βασιλείας, τον Σατανά ή Διάβολο. Δώστε προσοχή στην απόδειξι, ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού υφίσταται! Υπάρχει εν δυνάμει στους ουρανούς από το 1914. Από τότε έχει πραγματοποιήσει πολλά, όχι μόνο στους αοράτους ουρανούς, αλλά και εδώ στη γη. Η βασιλεία του Θεού μέσω του Μεσσίου του, του Χριστού, είναι τώρα το πιο μεγάλο ζήτημα ενώπιον ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους σ’ αυτό τον καιρό των αποφάσεων. Οι λαοί όλων των εθνών διαχωρίζονται επάνω σ’ αυτό το ζήτημα, ως πρόβατα και ερίφια. Τα πράγματα συμβαίνουν ακριβώς όπως είπε ο Κύριος Ιησούς Χριστός στην προφητεία του για τη ‘συντέλεια του αιώνος,’ δηλαδή: «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.»—Ματθ. 25:31, 32.
47. (α) Το ν’ αποδειχθή ένας «ερίφιον» τι θα σημαίνη γι’ αυτόν; (β) Τι έχει ήδη κάμει η βασιλεία του Θεού από το 1914 ως μια ισχυρότατη εγγύησι ποιων άλλων πραγμάτων σχετικά με αυτήν;
47 Θα αποβή ολέθριο για σας, αν αποδειχθήτε ένα συμβολικό «ερίφιον,» που δεν έδειξε καμμιά εύνοια στους πρέσβεις της Βασιλείας, τους πνευματικούς αδελφούς του ανάσσοντος Βασιλέως. Μη ξεχνάτε: Η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού έχει ήδη κάμει πολλά από το 1914, και αυτά αποτελούν μια ισχυρότατη εγγύησι ότι θα κάμη και όλα τα άλλα πράγματα που προελέχθησαν στις προφητείες της Αγίας Γραφής, δηλαδή, θα καταστρέψη όλους τους ομοίους με ερίφια ανθρώπους στη γη, θα επιφέρη αιωνία καταστροφή στην παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, θα φέρη ένα Αρμαγεδδώνα καταστροφής επάνω σε όλα τα Έθνη, τα οποία εξακολουθούν αρνούμενα να παραδώσουν την κυριαρχία της γης στη δικαιωματική κυβέρνησι του Θεού, θ’ απομακρύνη τον Σατανά ή Διάβολο και τους δαίμονές του από τα γειτονικά μέρη της γης ρίχνοντάς τους, πλήρως αλυσοδεμένους, στην άβυσσο, και θα δώση σ’ όλο το ανθρώπινο γένος μια αγνή, ανυψωτική, ζωοπάροχη παγκόσμιο κυβέρνησι, ανασταίνοντας ακόμη από τους τάφους των τους νεκρούς, που ευεργετούνται από το αντίλυτρο και την εξαγοραστική θυσία, για ν’ απολαύουν έναν επίγειο παράδεισο μαζί με τους ομοίους με πρόβατα ανθρώπους, που θα επιζήσουν από τον Αρμαγεδδώνα.
48. Για ποια πραγματικότητα πρέπει ο καθένας να έχη πλήρη συνείδησι, κι έπειτα τι πρέπει ν’ αποδειχθή ένας, και για να κάμη τότε η βασιλεία του Θεού τι γι’ αυτόν;
48 Ας έχη ο καθένας πλήρη συνείδησι ότι η Μεσσιανική βασιλεία του Θεού αποτελεί πραγματικότητα από το 1914! Φρονίμως, λοιπόν, αποδειχθήτε ένα όμοιο με πρόβατο άτομο. Συναχθήτε στα δεξιά της ευνοίας και διαφυλάξεως του Ποιμένος-Βασιλέως. Έτσι, στον ωρισμένο καιρό, θ’ ακούσετε τους λόγους επιδοκιμασίας του να σας υποδέχωνται στην ευλογητή αιώνια ζωή σε μια παραδεισιακή γη υπό την Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. (Ματθ. 25:32-46) Είθε η βασιλεία του Θεού στοργικά να το κάμη αυτό για σας!