Η Ψυχή Σας Δεν Είναι Αθάνατη!
ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ όπως έγραψε ο ποιητής Λόνγκφελλω, «Και στα συντρίμματα της ευγενούς ζωής, κάτι αθάνατο εξακολουθεί να επιζή»; Ή όπως έγραψε ο Σαίξπηρ, «Και το αθάνατο μέρος της ζη με τους αγγέλους»; Αν είσθε μέλος μιας από τις πολλές εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου,» είναι πολύ πιθανόν ότι το πιστεύετε. Αλλά τι σας κάνει να νομίζετε ότι η ψυχή είναι αθάνατη;
Ασφαλώς δεν πιστεύετε ότι τα έργα ενός ποιητού ή ενός δραματικού συγγραφέως είναι αρκετή βάσις για να πιστεύσετε ότι έχετε αθάνατη ψυχή. Ό,τι έγραψαν αυτοί αποτελεί απλώς την προσωπική των γνώμη. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τους φιλοσόφους, οι οποίοι εξέφρασαν πίστι σε μια αθάνατη ψυχή. Ο αρχαίος Έλλην φιλόσοφος Πλάτων, παραδείγματος χάριν, έγραψε : «Η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη και άφθαρτη.» Αν αυτή είναι η άποψίς σας, θα κάμετε καλά να ενθυμήσθε ότι η γνώμη του Πλάτωνος ήταν επηρεασμένη από την ειδωλολατρική του θρησκεία.
Είναι πολύ πιθανόν να πήτε ότι η πίστις σας στην αθανασία της ψυχής είναι αποτέλεσμα των διδασκαλιών της εκκλησίας σας. Πλείστες από τις εκκλησίες του «Χριστιανικού κόσμου» διδάσκουν αυτή τη διδασκαλία. Ο Καρδινάλιος Γκίμπονς της Ρωμαιο-Καθολικής Εκκλησίας εξέφρασε αυτή την πεποίθησι στο βιβλίο του Η Χριστιανική Μας Κληρονομία, λέγοντας: «Ας αντιμετωπίσωμε τώρα την πνευματική φύσι του ανθρώπου. Μέσα σ’ ένα θνητό σώμα, φέρει μια αθάνατη ψυχή.» Ο Επίσκοπος Γ. Μπρόμλεϋ Όξναμ της Μεθοδιστικής Εκκλησίας συνεφώνησε μαζί του, όταν είπε: «Ο άνθρωπος είναι αθάνατος.» Η Ιουδαϊκή άποψις είναι η ιδία. Στο βιβλίο του Λούις Νιούμαν Ο Ιουδαϊκός Λαός, η Πίστις και η Ζωή του, υπάρχει η εξής δήλωσις: «Ο Ιουδαϊσμός πιστεύει στην πραγματικότητα και την αθανασία της ψυχής.» Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε για να πούμε ότι, έτσι λέγουν και οι οπαδοί του Ινδουισμού, του Ισλάμ και των θρησκειών των πολλών φυλών των πρωτογόνων λαών. Μολονότι αυτή είναι μια ευρέως διαδεδομένη διδασκαλία, η αλήθεια του ζητήματος είναι ότι η ψυχή σας δεν είναι αθάνατη.
ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΠΗΓΗ
Η μόνη πηγή πληροφοριών, η οποία προμηθεύει, την αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα, είναι η Αγία Γραφή. Εκείνος, ο οποίος την ενέπνευσε, είναι ο Δημιουργός μας, και ασφαλώς γνωρίζει αν η ψυχή σας είναι αθάνατη ή όχι. Ούτε μια φορά στα εξήντα έξη βιβλία της Γραφής δεν εμπνέει, ένα Βιβλικό συγγραφέα να βεβαιώση ότι η ανθρωπίνη ψυχή είναι αθάνατη. Αντιθέτως, η Αγία Γραφή επανειλημμένως δηλώνει ότι η ψυχή πεθαίνει. Στο εδάφιο Λευιτικόν 23:30, ο Ιεχωβά Θεός λέγει: «Πάσα ψυχή, ήτις κάμη οποιανδήποτε εργασίαν εις αυτήν ταύτην την ημέραν, θέλω εξολοθρεύσει, την ψυχήν εκείνην εκ μέσου του λαού αυτής.» Στο εδάφιο Ιεζεκιήλ 18:4, αυτός λέγει επίσης: «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει.» Ο Ιησούς Χριστός ερώτησε: «Είναι συγκεχωρημένον να αγαθοποιήση τις εν τοις σάββασιν, ή να κακοποίηση; να σώση ψυχήν, ή να απολέση;» (Λουκ. 6:9) Μήπως αυτά δείχνουν ότι η ψυχή είναι αθάνατη;
Η Εβραϊκή λέξις, η οποία μεταφράζεται στην Ελληνική «ψυχή,» είναι νέφες, και δεν περιέχει καμμιά σκέψι για κάτι που μπορεί να συνεχίση τη συνειδητή σας ύπαρξι χωριστά από το σώμα σας. Νέφες σημαίνει ένα ον που ζη. Αυτό παραδέχεται και ο Βαπτιστής κληρικός Ρόμπερτ Λάουριν του Θεολογικού Σεμιναρίου Βαπτιστών της Καλιφόρνιας. Αυτός έκαμε την εξής παρατήρησι: «Η νέφες δεν μπορεί ν’ αποχωρισθή από το σώμα, όπως δεν μπορεί ν’ αποχωρισθή από το πνεύμα.» Ο Ιουδαίος εκδότης μιας νέας μεταφράσεως της Βίβλου, Δρ Χάρρυ Μ. Ορλίνσκυ, έκαμε το εξής σχόλιο: «Νέφες είναι το ίδιο το άτομο.»
Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΕΙΣΘΕ ΣΕΙΣ
Όταν η Γραφή ομιλή για τη δημιουργία του ανθρώπου, λέγει ότι έγινε μια ζώσα ψυχή, όχι ότι του εδόθη μια ψυχή. «Και έπλασεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης· και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν [νέφες].» (Γεν. 2:7, ΜΝΚ) Αλλά μπορεί να ρωτήσετε, «Δεν λέγει η Γραφή ότι το πνεύμα επιστρέφει εις τον Θεόν, όταν ένα άτομο πεθαίνη;» Αυτό είναι αλήθεια, αλλά η Βίβλος δεν δείχνει ότι το πνεύμα είναι ένα αθάνατο μέρος του ανθρώπου, το οποίο συνεχίζει τη συνειδητή του ύπαρξι.
Το πνεύμα είναι η ενεργός δύναμις της ζωής από τον Θεό. Το εδάφιο Εκκλησιαστής 3:19 λέγει: «Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους· και έν συνάντημα είναι εις αυτούς· καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος· και η αυτή πνοή είναι εις πάντας.» Αυτή η πνοή αναζωογονεί τις ορατές, γήινες ζωικές και ανθρώπινες ψυχές. Αυτό τις θέτει σ’ ενέργεια και μπορεί να παρομοιασθή με την ηλεκτρική δύναμι, η οποία θέτει σ’ ενέργεια κάθε είδους ηλεκτρικό κινητήρα. Ώστε αυτή η απρόσωπη δύναμις είναι εκείνη που επιστρέφει στον Θεό, όταν η συνειδητή ύπαρξις ενός ανθρώπου παύη. Έτσι το εδάφιο Εκκλησιαστής 12:7 λέγει: «Και επιστρέψη το χώμα εις την γην, καθώς ήτο, και το πνεύμα επιστρέψη εις τον Θεόν, όστις έδωκεν αυτό.»
Αναγνωρίζοντας ότι η Αγία Γραφή δεν διδάσκει ότι ο άνθρωπος μπορεί να υπάρξη χωριστά από το σώμα του, Το Νέον Λεξικόν της Γραφής υπό Ι. Ντ. Ντάγκλας λέγει: «Αλλά πουθενά στην Αγία Γραφή δεν λαμβάνομε μια άποψι, του ανθρώπου ότι υπάρχει χωριστά από το σώμα, ακόμη και μετά θάνατον σε μια μέλλουσα ζωή.» Έτσι μπορεί να φανή ότι η ελπίδα που διατηρεί ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» για ζωή μετά θάνατον ως μια αθάνατη ψυχή είναι μια ψευδής ελπίδα. Βασίζεται στην ανθρωπίνη φαντασία και όχι σε Γραφικό γεγονός. Έχει καμμιά σημασία αυτό; Ασφαλώς έχει! Οι άνθρωποι, οι οποίοι αφήνουν να καθοδηγήται η λατρεία των από τις φαντασιώδεις δοξασίες ανθρωπίνων παραδόσεων, οι οποίες αντιφάσκουν με τις αλήθειες του εμπνευσμένου Λόγου του Θεού, ασκούν ένα είδος λατρείας που είναι ματαία. Ο Ιησούς Χριστός το ετόνισε αυτό σχετικά με τους ανθρώπους της εποχής του, οι οποίοι έκαναν το ίδιο. Παρέθεσε γι’ αυτούς μια δήλωσι του Ιεχωβά Θεού που βρίσκεται στο Γραφικό βιβλίο του Ησαΐα: «Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» (Ματθ. 15:9) Για να είναι δεκτή από τον Δημιουργό η λατρεία, πρέπει κατ’ ανάγκην να βρίσκεται σε αρμονία με την αλήθεια του θεοπνεύστου Λόγου του.
«Αλλά,» ίσως να πήτε, «αν η ψυχή δεν είναι αθάνατη, τι συμβαίνει στον άνθρωπο όταν πεθαίνη;» Η Γραφή απαντά σ’ αυτό με σαφήνεια στον Ψαλμό 146:4: «Το πνεύμα αυτού εξέρχεται· αυτός επιστρέφει εις την γην αυτού· εν εκείνη τη ημέρα οι διαλογισμοί αυτού αφανίζονται.» Οι διαλογισμοί του εξαφανίζονται διότι αυτός παύει να υπάρχη ως μια ζώσα ψυχή. Ο νεκρός άνθρωπος κοιμάται στον θάνατο, χωρίς συναίσθησι. Η ελπίς για μέλλουσα ζωή βρίσκεται στην ανάστασι εκ νεκρών, με επαναφορά στη ζωή, όπως υπόσχεται η Γραφή: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει.» (Ιωάν. 5:28, 29) Εφόσον ο Θεός σάς δίδει την ελπίδα μιας αναστάσεως εκ νεκρών, γιατί να είσθε προσκολλημένος στην ψευδή ελπίδα η οποία προέρχεται από την πίστι σε μια αθάνατη ψυχή—κάτι που δεν υπάρχει;
Παρά τα όσα ισχυρίζονται οι ποιηταί, φιλόσοφοι και πολλοί θρησκευτικοί ηγέται, η ψυχή σας δεν είναι αθάνατη. Η ψυχή σας είσθε σεις, και η αξιόπιστη, Γραφική ελπίδα γι’ αυτούς, οι οποίοι βρίσκονται νεκροί στον Άδη, είναι μια ανάστασις, με επαναφορά στη ζωή για να γίνουν και πάλι μια ζώσα ψυχή. (Αποκάλ. 20:13) Εποικοδομήστε την ελπίδα σας επάνω στη Γραφική αλήθεια, όχι επάνω στις φαντασίες ατελών ανθρώπων.