Ηθική Ευθύνη των Γονέων

«Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.»—Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ.

 1. Από ποια άποψι διαφέρουν σημαντικά οι ανθρώπινοι γονείς από τους γονείς των ζώων;

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΙ γονείς δεν βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τα ζώα τα οποία θηλάζουν τα μικρά των, τα προστατεύουν ωσότου μπορέσουν τα τρέφωνται μόνα των και κατόπιν τ’ αποχωρίζονται ίσως για να μη τα ξαναδούν ποτέ πια, και χωρίς κανένα περαιτέρω ενδιαφέρον για το μέλλον των. Οι ανθρώπινοι γονείς με το ορθό αίσθημα της ευθύνης ενδιαφέρονται ασφαλώς για την παρούσα και τη μέλλουσα ευτυχία των τέκνων των. Πράγματι, ενόσω ζουν, θα παρακολουθούν τα τέκνα των, δείχνοντας βαθύ ενδιαφέρον για τις επιτυχίες των, και βαθιά συμπάθεια για τις αποτυχίες των.

 2. Γιατί ο Θεός απαιτεί τόσο πολύ περισσότερα από τους ανθρωπίνους γονείς;

² Όλο αυτό είναι πολύ ορθό, διότι οι ανθρώπινοι γονείς, οι οποίοι ασκούν τη Θεόδοτη λειτουργία αναπαραγωγής, πρέπει να έχουν υπ’ όψι των ότι ο άνθρωπος είχε αρχικώς δημιουργηθή «κατ’ εικόνα Θεού.» (Γέν. 1:27) Ο Θεός, επομένως, απαιτεί πολύ περισσότερα από εκείνα τα πλάσματα που είναι πλασμένα σύμφωνα με τη δική του εικόνα από όσα απαιτεί από τα ζώα. Τα παιδιά των ανθρώπων γεννώνται εφωδιασμένα με κρυμμένες δυνάμεις νοημοσύνης, σκέψεως, διακρίσεως. Έχουν την ικανότητα ν’ αγαπούν, και έχουν μια έμφυτη σφοδρή επιθυμία να δέχωνται αγάπη, όχι μια διακοσμητική αγάπη, αλλά μια σταθερή, αξιόπιστη, βασισμένη σε αρχές αγάπη. Οι δυνάμεις και οι ικανότητες του παιδιού είναι ανάγκη ν’ αναπτύσσονται, να διαμορφώνωνται και να εκγυμνάζονται με τρόπο που να επιφέρουν την εύνοια του Θεού, τον μόνο βέβαιο τρόπο επιτυχίας.—Παροιμ. 8:35.

 3. Με τη γέννησι του πρώτου τέκνου, ποια ευθύνη βαρύνει τώρα τους γονείς;

³ Όταν οι γονείς γεννούν το πρώτο τέκνο των, μια οικογένεια ήλθε σε ύπαρξι, μια από εκείνες τις «οικογένειες της γης» για τις οποίες υπήρχε πρόβλεψις στην υπόσχεσι του Θεού στον Αβραάμ ότι επρόκειτο να ευλογηθούν λόγω της πορείας της ενεργείας των σχετικά με τον Θεό και το Σπέρμα που θα επρομήθευε, τον Χριστόν Ιησούν. (Γέν. 12:1-3, ΜΝΚ) Από την εποχή εκείνη κι έπειτα οι γονείς ώφειλαν να λαμβάνουν την ηγεσία στον προγραμματισμό, τον τρόπο σκέψεως, εργασίας και αναψυχής ως μιας οικογενείας. Ως μια οικογένεια θα ελάμβαναν εκπαίδευσι από τον Θεό και θα τον υπηρετούσαν. (Ιησ. Ναυή 24:15) Όταν τα τέκνα μεγαλώνουν, νυμφεύωνται και γίνονται και αυτά γονείς, πρέπει να μπορούν πάντοτε να βλέπουν προς τα οπίσω μ’ ευγνωμοσύνη και σεβασμό σ’ εκείνους, οι οποίοι τους έδωσαν το πρώτο ξεκίνημα στη ζωή.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΣΦΑΛΜΕΝΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥΣ

 4. Γιατί οι γονείς δεν μπορούν να υπολογίζουν πάρα πολύ στην αθωότητα ή ειλικρίνεια των νεαρών τέκνων των;

⁴ Οι γονείς, οι οποίοι είναι πραγματικά Χριστιανοί, θ’ αρνηθούν να διατρέφουν την αισθηματική ιδέα ότι τα δικά των τα παιδιά είναι μικροί άγγελοι. Δεν είναι. Είναι ατελή και πολύ ανώριμα ανθρώπινα πλάσματα, για τα οποία η Γραφή, ο Λόγος του ιδίου του Θεού, λέγει: «Η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου· η ράβδος της παιδείας θέλει αποχωρίσει αυτήν απ’ αυτού.» (Παροιμ. 22:15) Και αυτό αληθεύει ακόμη και για τα μικρά κορίτσια. Ακόμη και για τα μικρά παιδιά παραμένει πολύ αληθινό ότι «η καρδία είναι απατηλή υπέρ πάντα και σφόδρα διεφθαρμένη.» (Ιερεμ. 17:9) Κυβερνώνται κυρίως από τα αισθήματά των, τις σαρκικές των επιθυμίες, και είναι ικανά να δολιευθούν και να εξαπατήσουν για να επιτύχουν τους σκοπούς των. Όπως ένας ψυχίατρος εξέφρασε το ζήτημα: «Τα παιδιά, τα οποία είναι δυναμικώς παραβάται, έχουν δυνάμεις πειστικότητος και παρατηρητικότητος μεγαλύτερες από την ηλικία των.» Οι γονείς έχουν την ευθύνη να διαπλάσσουν και να εκπαιδεύσουν τον τρόπο σκέψεως των τέκνων των.

 5. Ποια άσοφη πορεία ακολουθούν μερικοί γονείς, και γιατί αυτή είναι άσοφη;

⁵ Οι ασύνετοι γονείς, εκείνοι, οι οποίοι δεν καθοδηγούνται από τη συμβουλή του Ιεχωβά, δείχνουν υπερβολική αγάπη για τα παιδιά των, ικανοποιούν κάθε ιδιοτροπία των, φέρονται απέναντί των πολύ μαλακά και υποχωρούν στις εκρήξεις των οργής. Πόσο άσοφο είναι σ’ αυτή τη νεαρή ηλικία να δίνη κανείς στο παιδί την εντύπωσι ότι θα υποχωρή μπροστά του σ’ όλη του τη ζωή! Οι γονείς δικαιολογούν μερικές φορές αυτή την πορεία με τον ισχυρισμό ότι δεν θέλουν να δώσουν στο μικρό παιδί την εντύπωσι ότι δεν το αγαπούν. Έτσι αποτυγχάνουν να το επιπλήξουν, να το τιμωρήσουν ή άλλως να το διαπαιδαγωγήσουν κατάλληλα. Ο Θεός, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλύτερα, συμβουλεύει: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού, μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν, παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» (Παροιμ. 13:24) Τα παιδιά επιθυμούν έντονα τη διόρθωσι και τη διαπαιδαγώγηση και αν δεν την λάβουν θα συμπεράνουν ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά.

6, 7. Στην περίπτωσι του να δίνουν με γενναιοδωρία, ποια αρχή παραβλέπουν πολλοί γονείς, και με ποια αξιοθρήνητα αποτελέσματα;

⁶ Ένα άλλο ανόητο σφάλμα, στο οποίο πίπτουν μερικοί γονείς, είναι ότι κρίνουν ότι πρέπει να δώσουν στα παιδιά των όλα εκείνα τα πράγματα, τα οποία αυτοί οι ίδιοι δεν απήλαυσαν στη νεότητά τους, απειθάρχητη ελευθερία, αφθονία παιχνιδιών, γενναιόδωρη χρηματική χορηγία, και άλλα. Σύντομα, με λύπη, διαπιστώνουν ότι τα τέκνα των δεν αισθάνονται μεγαλύτερη εκτίμησι για ένα δωμάτιο γεμάτο παιγνίδια από όση είχαν αυτοί οι ίδιοι για μια παληά σπασμένη κούκλα. Τόσο σ’ αυτό όσο και σ’ όλα τα άλλα στάδια της ζωής παραμένει ορθή η αρχή ότι μια ικανοποιητική ζωή, οποιαδήποτε ζωή, ‘δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων.’—Λουκ. 12:15.

⁷ Έτσι συχνά, οι γονείς καταλήγουν στο να καταστρέφουν τα τέκνα των. Παραβλέπουν τον πρακτικό κανόνα ότι τα δώρα πρέπει να είναι σε κατάλληλη αναλογία με την ικανότητα και την αίσθησι του λήπτου να τα χρησιμοποιήση. (Ματθ. 25:15) Χρήματα που δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν σοφά δεν αποτελούν καλό δώρο. Είναι το είδος του δώρου που προσθέτει τελικά θλίψι, διότι τείνει να παράγη έλλειψι ευθύνης. Το παιδί λογικεύεται ως εξής: «Υπάρχουν και άλλα εκεί από όπου ήλθε αυτό,» και κατόπιν προχωρεί στο να τα δαπανήση με ανόητο τρόπο.

 8. Τι έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από όλα τα υλικά δώρα που μπορούν να προσφέρουν οι γονείς στα τέκνα των;

⁸ Για το παιδί πολύ πιο πολύτιμο από τα πλουσιότερα υλικά δώρα είναι ο χρόνος που αφιερώνουν οι στοργικοί γονείς για την ευημερία του με τη συζήτησι, την απάντησι σε ερωτήσεις του, την εκπαίδευσί του για τους τρόπους της ορθής σκέψεως. Σε μετέπειτα στάδια της ζωής είναι εύκολο να διακρίνη κανείς μεταξύ των παιδιών, τα οποία έχουν στερηθή τη συντροφιά των γονέων και των παιδιών, τα οποία έχουν ευλογηθή από αυτήν. Τα τελευταία αυτά αποδεικνύονται ότι είναι πιο ισορροπημένα, ολιγώτερο παιδαριώδη, ώριμα στις σκέψεις των.

ΥΙΟΘΕΤΗΣΤΕ ΤΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 9. Ποια εκλογή πρέπει ν’ αρχίσουν να κάνουν οι γονείς για τα τέκνα των από τα πρώτα έτη της ζωής των;

⁹ Ο Χριστιανός γονεύς, ο οποίος έχει γνησία αγάπη για το παιδί του, ενδιαφέρεται να το διαπαιδαγωγήση για να γίνη ικανό να δεχθή, όχι τις αμοιβές ενός ιδιοτελούς κόσμου, αλλά την εύνοια και την ευλογία του Δημιουργού. Ποια αξία θα υπήρχε στο να το διδάξη την οδό της κοσμικής επιτυχίας; Η Γραφή ρητώς συμβουλεύει: «Μη αγαπάτε τον κόσμον μηδέ τα εν τω κόσμω· Εάν τις αγαπά τον κόσμον, η αγάπη του Πατρός δεν είναι εν αυτώ· διότι παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός, και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.»—1 Ιωάν. 2:15, 16,

10. Πώς λέγει ο Λόγος του Θεού ότι πρέπει να εκτρέφωνται τα τέκνα, και πού βρίσκεται η «νουθεσία»;

¹⁰ Οι γονείς, πατέρες και μητέρες, είναι ανάγκη να υιοθετήσουν τη θεόπνευστη συμβουλή, η οποία διεβιβάσθη από τον απόστολο Παύλο: «Εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Ιεχωβά.» (Εφεσ. 6:4, ΜΝΚ) Αυτή η ασύγκριτη νουθεσία είναι διάχυτη μέσα στις σελίδες των Αγίων Γραφών. Δεν υπάρχει άλλη αξιόπιστη πηγή, στην οποία να μπορούμε να βρούμε τον αληθινό και δίκαιο κανόνα διαγωγής ο οποίος ευαρεστεί τον Ιεχωβά Θεό.

11. Ποιες ερωτήσεις θα μπορούσαν επωφελώς να θέσουν στον εαυτό τους οι γονείς, όταν εξετάζουν τα προσόντα των για το έργο των;

¹¹ Οι γονείς θα κάνουν καλά να εξετάζουν τα δικά των προσόντα γι’ αυτό το έργο. Έχουν αυτοί οι ίδιοι τα προσόντα να διδάξουν ή τουλάχιστον καταβάλλουν συστηματική προσπάθεια να εξαρτισθούν καλύτερα; Διάγουν μια καθαρή ευσεβή ζωή ως ακόλουθοι του Χριστού Ιησού; Εκτιμούν την απόδοσι λατρείας στον Θεό ώστε να την μεταδώσουν στο τέκνον των; Το πιο ζωτικό μέρος του εκπαιδευτικού προγράμματος στο σπίτι, είναι εκείνο που δίδεται με το παράδειγμα. Είναι πιθανόν να δαπανώνται λίγες μόνο ώρες για προφορική διδασκαλία, αλλά το παιδί παρακολουθεί προσεκτικά πάντοτε τους γονείς του και προσαρμόζει τη ζωή του σύμφωνα με αυτά που παρατηρεί.

12. Ποια συνεχής εκπαιδευτική πορεία είναι απαραίτητη για όλους τους γονείς, αν πρόκειται να έχουν επιτυχία;

¹² Προτού οι γονείς μπορέσουν να προσφέρουν ωφέλιμη πνευματική εκπαίδευσι, οφείλουν να την λάβουν οι ίδιοι. Έτσι υπάρχει επείγων λόγος να προγραμματίζουν χρόνο για προσωπική μελέτη, μελέτη, η οποία γίνεται με σκοπό να καταστούν ικανοί να την μεταβιβάσουν με αποτελεσματικό τρόπο στα τέκνα των. Στις τακτικές συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας είναι δυνατόν να παρατηρήσουν μια μεγάλη ποικιλία ζωηρών και διδακτικών μεθόδων που αιχμαλωτίζουν το ενδιαφέρον. Αν οι γονείς καλλιεργούν ενδιαφέρον γι’ αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και κατόπιν διεγείρουν το ενδιαφέρον της οικογενείας, θα είναι δυνατόν να καταπολεμηθή κάθε τάσις των παιδιών να γίνουν εγωκεντρικά.

ΕΠΕΙΓΟΝΤΕΣ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

13. Ποιοι επείγοντες λόγοι υπάρχουν για ν’ αναλάβουν οι γονείς ένα οικογενειακό εκπαιδευτικό πρόγραμμα χωρίς αργοπορία;

¹³ Υπάρχουν επείγοντες λόγοι, για τους οποίους οι ευσεβείς γονείς δεν πρέπει ν’ αργοπορούν κοθόλου στην κατάστρωσι ενός οικογενειακού εκπαιδευτικού προγράμματος. Υπολογίζεται ότι 90 τοις εκατό των νεαρών παιδιών σήμερα είναι τακτικοί αναγνώσται εικονογραφημένων αναγνωσμάτων περιπετειών, στα οποία, όχι κωμωδίες, αλλά τρόμος και βία εκτυλίσσονται μπροστά στις ευαίσθητες διάνοιές των. Τα παιδιά δαπανούν, επίσης, πολύ περισσότερες ώρες από τους γονείς παρακολουθώντας την οθόνη της Τηλεοράσεως όπου μαθαίνουν μ’ ένα παραστατικό τρόπο τις ιδιοτέλειες, τις απιστίες και τις διαφθορές του κόσμου των ενηλίκων. Το σεξ συχνά περιγράφεται με τις πιο άσχημες εκδηλώσεις του, και φυσικά με μεγάλη ποσότητα ακάθαρτης αισθηματικότητος.

14, 15. Γιατί πρέπει τα νεαρά παιδιά να έχουν κατάλληλη εκπαίδευσι από την πολύ τρυφερή ηλικία;

¹⁴ Όταν έλθη ο καιρός να πάνε τα παιδιά στο σχολείο και να δαπανούν πολλές ώρες μακριά από ένα ευσεβές σπίτι, θα έχουν κατάλληλη προστασία κατά της διαφθοράς των κοσμικών τρόπων; Πρέπει να έχουν, διότι αυτός ο κόσμος παρουσιάζει μια πολύ εξευτελιστική εικόνα. Το σεξ, το κάπνισμα και τα ναρκωτικά είναι ήδη συνήθη θέματα συζητήσεως μεταξύ των παιδιών του σχολείου. Η κατάστασις είναι πιο έντονη όταν φθάση στο επίπεδο του γυμνασίου. Σύμφωνα με τις στατιστικές, το ήμισυ των νεαρών κοριτσιών που νυμφεύονται δεν είναι πια παρθένες, και οι νεαροί δεν φαίνεται να ενδαφέρωνται αν νυμφεύωνται μια παρθένο ή όχι. Σε πολλά γυμνάσια το αγόρι ή το κορίτσι, που απορρίπτει προσκλήσεις να έχη σεξουαλικές περιπέτειες, θεωρείται κοινωνικώς καθυστερημένο.

¹⁵ Εγκλήματα χωρίς νόημα, σαδιστικές βαναυσότητες και προκλητική διαγωγή χαρακτηρίζουν την εγειρομένη γενεά, ενώ οι επιεικείς γονείς τα παρακολουθούν χωρίς να προσφέρουν βοήθεια, χωρίς αντίληψι του ότι ένα μεγάλο μερίδιο της μομφής γι’ αυτές τις εξελίξεις βαρύνει αυτούς τους ιδίους. Η έλλειψις διανοητικής ισορροπίας και οι τάσεις αυτοκτονίας βρίσκονται σε άνοδο ανάμεσα στη νεολαία όπως ποτέ πριν. Όπως το εξέφρασε ένας συγγραφεύς, οι άνθρωποι σήμερα «φαίνονται ολιγώτερο ικανοί να συγκρατήσουν τις ανησυχίες των, ολιγώτερο ικανοί ν’ ανεχθούν απογοητεύσεις από όσο είναι τα παιδιά που ανετράφησαν σύμφωνα με πιο αυστηρούς κανόνες διαγωγής.»

16. Ποια είναι η καταφανής αιτία της σεξουαλικής επαναστάσεως, η οποία έχει ανατρέψει σήμερα την ανθρωπίνη κοινωνία;

¹⁶ Οι άνθρωποι εκφράζουν έκπληξι για τη σεξουαλική επανάστασι, η οποία λαμβάνει χώραν ανάμεσά μας σήμερα, μια επανάστασι η οποία χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ολοένα περισσότεροι έγγαμοι άνδρες και γυναίκες ανέχονται απιστία από τους συντρόφους των, και ζουν μια επιφανειακή σεβαστή ζωή ωσάν να ήσαν οι πιο καλοί σύντροφοι στον κόσμο, αλλά κρυφά, και μερικές φορές ακόμη και με την σιωπηρή συγκατάθεσι του συντρόφου, διατηρούν εξωγαμιαίες σχέσεις. Δεν αποτελεί κανένα μυστήριο η πηγή αυτού του είδους της θλίψεως. Αυτοί οι μοιχοί και μοιχαλίδες καταδικάζουν απλώς τους ίδιους τους γονείς των για την αποτυχία των να τους θεμελιώσουν στις διδασκαλίες της Γραφής όσον αφορά την καθαρότητα και εντιμότητα.

17. Πώς οι κοινωνικοί αναμορφωταί και οι κληρικοί αντιδρούν στη μεγάλη παλίρροια της ανηθικότητος η οποία καταβροχθίζει τώρα την κοινωνία;

¹⁷ Σύγχρονοι κοινωνικοί αναμορφωταί, περιλαμβανομένων και των κληρικών, συνηγορούν για την νομιμοποίησι της μοιχείας, πορνείας, σοδομίας και άλλων διαστροφών του φύλου. Σηκώνουν, στην πραγματικότητα, ψηλά τα χέρια με απελπισία μπροστά στη σημερινή ανυψούμενη παλίρροια της ανηθικότητος. Επειδή έχουν χάσει την πίστι στον Λόγο του Θεού, αν είχαν ποτέ καθόλου, είναι πρόθυμοι να υιοθετήσουν χωρίς προσπάθεια την τακτική της αδρανείας: αν δεν μπορής να τους νικήσης, πήγαινε μαζί τους. Εξακολουθούν να διακρατούν τα εξωτερικά προσχήματα της ευσεβοφανείας, αλλ’ αρνούνται την δύναμιν της ευσέβειας για τον καθαρισμό ανηθίκων καταστάσεων.—2 Τιμ. 3:5.

18. Ως ποιο βαθμό είναι οι γονείς υπεύθυνοι για την πλουσία συγκομιδή εγκληματιών της εποχής μας;

¹⁸ Σε μια έρευνα που χρειάσθηκε δέκα περίπου χρόνια να κάμη ένας καθηγητής της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ, σημειώστε τις εξής δηλώσεις όσον αφορά την ευθύνη των γονέων για τους σημερινούς εγκληματίας: «Υπάρχουν μητέρες με μεγάλα εισοδήματα, οι οποίες παραμελούν τα τέκνα των όπως ακριβώς κάνουν και μητέρες εργατικών κατοικιών, και υπάρχουν πατέρες, οι οποίοι θα μπορούσαν να μη υπάρχουν, για όλο τον χρόνο που δαπανούν με τα παιδιά των. . . . Πενήντα τοις εκατό των εγκληματιών που εμελετήθησαν άρχισαν να δείχνουν σαφή σημεία ανωμαλίας και κακής διαγωγής σε ηλικία 8 ετών και κάτω. . . . Τα παιδιά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εγκαταλείπονται ολοένα περισσότερο μόνα, και κάνουν ό,τι τους αρέσει. Στο σπίτι καθώς και έξω, η τάσις υπήρξε σταθερά προς την κατεύθυνσι της μεγαλύτερης ανεκτικότητος, δηλαδή, στο να τίθενται λιγώτεροι περιορισμοί και φραγμοί στη διαγωγή.»

19. Διακρίνει η ίδια η νεολαία την αιτία της ηθικής καταπτώσεως της εποχής μας;

¹⁹ Ίσως μια από τις πιο μελαγχολικές μορφές αυτής της εποχής της ανομίας είναι το γεγονός ότι πολλά παιδιά της προ-εφηβικής ηλικίας μπορούν να εκτιμήσουν την αιτία και να βρουν με αλάνθαστο τρόπο τους ενόχους. Πριν από λίγο καιρό το περιοδικό Δης Ουήκ άνοιξε μια έρευνα της γνώμης μεταξύ παιδιών της προ-εφηβικής ηλικίας και ιδού μερικά συμπεράσματα: «Το σημαντικό γεγονός, που διαπιστώσαμε, είναι ότι τα παιδιά της προ-εφηβικής ηλικίας σέβονται την πειθαρχία. Αποβλέπουν στους γονείς για καθοδήγησι—και σταθερή καθοδήγησι. Στην έρευνά μας ένα εκπληκτικό 86 τοις εκατό των παιδιών της προ-εφηβικής ηλικίας έδωσαν τη γνώμη ότι η πρωτίστη αιτία της νεανικής εγκληματικότητος είναι η απουσία ορθού παραδείγματος, πειθαρχίας, και ηγεσίας στο σπίτι.»—Βάιταλ Σπήτσες, 15 Ιουνίου 1965, σελίς 526.

20. Ποιο είναι το γεγονός το οποίον επάνω από όλα τα άλλα χαρακτηρίζει την εποχή μας ως πολύ επείγουσα για τους γονείς και τα τέκνα;

²⁰ Σύμφωνα με όλες τις αποδείξεις αυτό το σύστημα πραγμάτων σπεύδει προς την τελική του αντιμετώπισι της δικαιοσύνης του Θεού στον Αρμαγεδδώνα. Γονείς και τέκνα, που αποτυγχάνουν να λάβουν το «σημείον επί των μετώπων» των, δηλαδή, μια κατάλληλη εκτίμησι του ηθικού κανόνος του Θεού, είναι βέβαιο ότι θα υποφέρουν. Οι γονείς θα θεωρηθούν υπόλογοι για τα τέκνα των, και τα τέκνα θα υποφέρουν για την αποτυχία των γονέων των. Ο προφήτης άκουσε καλά την οδηγία που εδόθη στους αγγελικούς εκτελεστάς: «Μη ελεήσητε· γέροντας, νέους, και παρθένους, και νήπια, και γυναίκας, φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως . . . Κατά της κεφαλής αυτών θέλω ανταποδώσει τας οδούς αυτών.»—Ιεζ. 9:4-6, 10.

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ

21, 22. Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι γονείς, και γιατί;

²¹ Εξαιτίας αυτών των επειγόντων λόγων, οι γονείς είναι ανάγκη να προσέχουν πώς προΐστανται του οίκου των. (1 Τιμ. 3:4) Μήπως τα τέκνα τούς βλέπουν και τους ακούουν να λογομαχούν και να φιλονεικούν; Μήπως οι γονείς απευθύνονται στα παιδιά με κραυγές και φωνές και ωργισμένα επιβάλλουν υπερβολικές ποινές; Μπορούν τα παιδιά ειλικρινά να κατηγορήσουν τους γονείς των ότι είναι προκλητικοί και δικτατορικοί; (Εφεσ. 6:4) Δίνουν οι γονείς στα τέκνα έξοχο παράδειγμα με το να είναι περιποιημένοι, καθαροί, έντιμοι από κάθε άποψι και ηθικώς άμεμπτοι; Μια αμερόληπτη αυτοεξέτασις σ’ αυτά τα ζητήματα μπορεί να είναι πάρα πολύ ωφέλιμη.

²² Από καιρό σε καιρό θα είναι ωφέλιμο ο πατέρας και η μητέρα να συζητούν ιδιαιτέρως για την κοινή των ευθύνη, για να μπορούν πάντοτε να παρουσιάζουν στα τέκνα ένα ενωμένο τρόπο διαχειρίσεως. Άλλως, τα παιδιά είναι δυνατόν να επωφεληθούν από τις διαφορές και να στρέφουν τον ένα από τους γονείς εναντίον του άλλου. Τα νεαρά παιδιά είναι έξυπνα στο ν’ αποκαλύπτουν αν η ενότης των γονέων είναι γνησία ή απλώς επίστρωμα, και σπεύδουν να εκμεταλλευθούν μια κατάστασι προς όφελός των.

23. Σε ποιο έξοχο παράδειγμα πρέπει ν’ αποβλέπουν οι πατέρες οικογενειών και να το ακολουθούν;

²³ Ο πατέρας είναι η κατάλληλη κεφαλή σε κάθε οικογένεια. Αν είναι Χριστιανός, πρέπει ν’ αποβλέπη στον Χριστόν Ιησού ως το τέλειο παράδειγμα της συζυγικής ηγεσίας και τρυφερής πατρότητος. (Εφεσ. 5:23) Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιησούς απελάμβανε τον σεβασμό ολοκλήρου της οικογενείας των ακολούθων του. Γιατί; Διότι η στάσις και η διαγωγή του εβασίζοντο σε αγάπη η οποία στηρίζεται σε αρχές. Διέθετε χρόνο γι’ αυτούς, τους εξεπαίδευε, τους επέπληττε, τους ενεθάρρυνε με συχνό έπαινο.

24. Ποιος είναι ο ρόλος της μητέρας σχετικά με την εξουσία στην οικογένεια;

²⁴ Στον οικογενειακό κύκλο η μητέρα πρέπει να είναι η πρωτίστη που υποστηρίζει και σέβεται την θεσι του πατρός, είτε αυτός είναι Χριστιανός είτε όχι. Όπως η τελεία Εύα είχε δοθή στον Αδάμ για να είναι η κατάλληλη βοηθός του, έτσι ο κατάλληλος ρόλος μιας συζύγου στο σπίτι είναι να υποστηρίζη, όχι να εμποδίζη, τον σύζυγο να εκπληρώνη τις ευθύνες του. Η μητέρα, η οποία δίνει αποδείξεις γνησίου σεβασμού για τον σύζυγό της βοηθεί, πράγματι, τα τέκνα της να εκτιμούν την σπουδαιότητα που έχει η συμμόρφωσις στις διευθετήσεις του Θεού στο κάθε τι.—Εφεσ. 5:33.

25, 26. Ποια είναι μερικά από τα ηθικά παραγγέλματα για τα οποία τα τέκνα πρέπει να θέτουν πλήρως θεμέλια στο σπίτι; Τι θα βοηθήση;

²⁵ Η Γραφή και οι αρχές της πρέπει ν’ αναγνωρίζονται ως ο συνταγματικός νόμος του Χριστιανικού σπιτιού. Εκείνο που έχει να πη ο Λόγος του Θεού για κάθε ζήτημα πρέπει να θεωρήται ως τελικό και δεσμευτικό για όλα τα μέλη, τους γονείς καθώς και τα τέκνα. Τα τέκνα έχουν ανάγκη να διδαχθούν, παραδείγματος χάριν, ότι «πας ο αγαπών και πράττων το ψεύδος» είναι βδελυκτός στον Ιεχωβά. (Αποκάλ. 22:15) Η κλοπή, επίσης, σε όλες τις ποικίλες εκδηλώσεις της, πρέπει να θεωρήται ως παράβασις του ηθικού κανόνος του Θεού. (Εφεσ. 4:28) Από την τρυφερή ηλικία πρέπει να βοηθηθούν να κατανοήσουν ότι η ευτυχία και η ειρήνη μπορούν να διατηρηθούν μόνο με ειλικρινείς, εντίμους, ευθείς τρόπους ενεργείας, εντός και εκτός του σπιτιού. Η εξαπάτησις στο σχολείο ή η αποτυχία ν’ αποδίδη ένας την έντιμη οφειλή του για τον μισθό που λαμβάνει για την κοσμική εργασία πρέπει να εκτίθενται όπως είναι στην πραγματικότητα, ένας συνδυασμός ψεύδους και κλοπής.

²⁶ Μόλις είναι δυνατόν, τα νεαρά άτομα πρέπει να έχουν κάποια εξήγησι για το τι περιλαμβάνει η συμβουλή του αποστόλου: «Τίμιος έστω ο γάμος εις πάντας, και η κοίτη αμίαντος· τους δε πόρνους και μοιχούς θέλει κρίνει ο Θεός.» (Εβρ. 13:4) Εξαιτίας της καταλλήλου λεπτότητος του ζητήματος, οι γονείς έχουν ανάγκη να φυλάγωνται από τις ακρότητες της αδικαιολογήτου σιωπηλότητας και της βαρβάρου ειλικρίνειας. Άρθρα του περιοδικού Ξύπνα! της 22 Δεκεμβρίου 1965 και 22 Απριλίου 1966, προσφέρουν βοηθητικές υποδείξεις στους πατέρες και τις μητέρες που ενδιαφέρονται να μεταβιβάσουν στα τέκνα των, ουσιώδη γνώσι της προμηθείας των σχέσεων των δύο φύλων από τον Θεό.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΙΣ ΓΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ

27. Από ποια βοηθήματα πρέπει να επωφελούνται οι γονείς όταν αναλαμβάνουν αυτά τα καθήκοντα για τα οποία αισθάνονται συχνά ακατάλληλοι;

²⁷ Συχνά, είναι αλήθεια, οι γονείς αισθάνονται τελείως ακατάλληλοι για το καθήκον της επιτυχούς εκπαιδεύσεως των τέκνων των. Εν τούτοις, αντί ν’ απογοητευθούν και να παραιτηθούν εύκολα, γιατί να μη επωφεληθούν από τα βοηθήματα που προμηθεύει ο Θεός; Παραδείγματος χάριν, υπάρχει η εκκλησία των Χριστιανών μαρτύρων, μια συναναστροφή ευσεβών φίλων οι οποίοι είναι πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια. Οι εκκλησιαστικές συναθροίσεις για την μελέτη της Αγίας Γραφής προσφέρουν έξοχες ευκαιρίες για να ταυτίζεται η οικογένειά σας μαζί με άλλες οικογένειες οι οποίες επιθυμούν να λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και αληθεία. Ενθυμείσθε, αυτές οι συναθροίσεις είναι διευθετημένες με τρόπο ώστε οι παρευρισκόμενοι να μπορούν να ‘φροντίζουν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα.’ (Εβρ. 10:24, 25) Εν τούτοις, οι γονείς πρέπει να παίρνουν, όχι να στέλνουν, τα τέκνα των σ’ αυτές τις συναθροίσεις, για ν’ αποκομίσουν την πληρέστερη ωφέλεια.

28. Ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός προς τον οποίον μπορούν οι γονείς να κατευθύνουν τα τέκνα των, με ποιες μεγάλες ικανοποιήσεις όπως έλαβαν πείρα γονείς των αρχαίων χρόνων;

²⁸ Γονείς, οι οποίοι κρατούν πάντοτε μπροστά στα μάτια των τέκνων των τον έξοχο αντικειμενικό σκοπό τού να προσφέρουν ολοκλήρως τον εαυτό τους στον Ιεχωβά Θεό για την υπηρεσία του, θα ευλογηθούν πραγματικά. Ο Ελκανά και η Άννα θα έχαιραν να βλέπουν τον Σαμουήλ, το αγόρι των, ν’ αναπτύσσεται και ν’ απολαμβάνη θαυμαστά προνόμια ως δούλος στην αγία σκηνή του Θεού ως κριτής του Ισραήλ. (1 Σαμ. 1:11) Ο Μανωέ και η σύζυγός του ασφαλώς πρέπει να είχαν συγκινηθή ακούοντας για τον γυιό τους Σαμψών ότι έκανε ισχυρά κατορθώματα με τη δύναμι του πνεύματος του Θεού. (Κριτ. 13:5, 12) Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ πρέπει να είχαν αισθανθή μεγάλη ικανοποίησι για την πορεία της αυταπαρνήσεως του γυιού των Ιωάννου, για τον οποίο ο Κύριος Ιησούς ο ίδιος είπε αργότερα: «Μεταξύ των γεννηθέντων υπό γυναικών δεν ηγέρθη μεγαλήτερος Ιωάννου του Βαπτιστού.»—Ματθ. 11:11.

29. Με ποιο ζωτικό βήμα στο νου πρέπει να εκπαιδεύωνται τα παιδιά, και ποια ηθική ευθύνη βαρύνει τους γονείς σχετικά με αυτό;

²⁹ Τέκνα Χριστιανών γονέων, τα οποία έχουν εκπαιδευθή κατάλληλα, θα προσφέρουν ενδεχομένους τον εαυτό τους προθύμως σε αφιέρωσι στον Ιεχωβά. Προτού, όμως, επιτρέψουν οι γονείς να βαπτισθή το παιδί των, πρέπει να είναι αυτοί ικανοποιημένοι ότι γνωρίζει ακριβώς τι περιλαμβάνει αυτό. Το βάπτισμα δεν θα το κάμη ν’ απολαμβάνη το έργο κηρύγματος, αν δεν το απολαμβάνη ήδη. Το βάπτισμα δεν θα προσθέση κατ’ ανάγκην στο αίσθημά του ευθύνης. Πριν από το βάπτισμα πρέπει να έχη αρκετή πείρα με το να μελετά την Γραφή και να λέγη σε άλλους αυτά που έμαθε για ν’ αντιληφθή ότι αυτές είναι μορφές της λατρείας του στον αληθινό Θεό.

30. Με ποιον τρόπο πρέπει να χρησιμοποιούνται οι περίοδοι αναψυχής;

³⁰ Μια άλλη σπουδαία μορφή της οικογενειακής ζωής είναι ο προγραμματισμός και η εκτέλεσις οικογενειακών σχεδίων στα οποία κάθε μέλος να μπορή να βρίσκη χαρά και ικανοποίησι στη διάρκεια των ωρών που έχουν καθορισθή για ανάπαυσι. Μπορεί αυτό να είναι μετάβασις όλων μαζί σε κάποια καθαρή, εποικοδομητική μορφή αναψυχής, μετάβασις σε κάποια εκδρομή, επίσκεψις κάποιου νέου τοπίου, περιποίησις ενός παραμελημένου κήπου, οποιοδήποτε από όλα αυτά. Με ενθουσιώδη προγραμματισμό εκ μέρους των γονέων, ολόκληρη η οικογένεια μπορεί να βρίσκεται σε ασφαλή και υγιά ενότητα, προστατευμένοι από ξένες συναναστροφές, οι οποίες θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την πίστι στον Θεό και την προσκόλλησι στον δίκαιο κανόνα του.

31, 32. Ποιες είναι οι ικανοποιήσεις που κερδίζουν τώρα οι ευσεβείς γονείς, και ποιες μελλοντικές αμοιβές μπορούν ν’ αναμένουν με πεποίθησι;

³¹ Υπάρχουν πράγματι πολλά που μπορούν να γίνουν για ν’ απαλλαγούν οι θεοσεβείς γονείς επιτυχώς από αυτές τις ευθύνες που τους βαρύνουν. Είναι ένα τεράστιο έργο. Αλλά υπάρχουν, τότε, τόσο πολλές χαρές και ικανοποιήσεις που κερδίζονται βαθμηδόν καθώς βλέπετε τα τέκνα σας ν’ αναπτύσσωνται σε καλούς, δικαίους άνδρες και γυναίκες που τιμούν τον Θεό. Και τι συγκίνησις για τους γονείς να γνωρίζουν ότι έχουν πράγματι βοηθήσει τα τέκνα των να συμμορφωθούν με την εντολή η οποία έχει επαγγελία: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα»! Οι κοσμικοί γονείς καθιστούν συχνά πολύ δύσκολο το να τους τιμούν τα τέκνα των σε αρμονία με τις απαιτήσεις του Θεού. Αλλά οι Χριστιανοί γονείς αισθάνονται τη χαρά να γνωρίζουν ότι έκαμαν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν, και, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, εξησφάλισαν στα τέκνα των ζωή ‘μακροχρόνιον επί της γης’—ναι, τόσο μακροχρόνιο ώστε να φθάση ως τη Νέα Τάξι πέραν του Αρμαγεδδώνος.—Εφεσ. 6:2, 3.

³² Πόσο ικανοποιητικό είναι να γνωρίζετε ότι έχετε υπακούσει στη θεία εντολή «δίδαξον το παιδίον εν αρχή της οδού αυτού,» της οδού, η οποία αποφεύγει ένα διεφθαρμένο και ανήθικο σύστημα πραγμάτων, και απορρίπτει τις απατηλές αμοιβές του και τους θανατηφόρους σκοπούς του! Πόσο αξίζει τον κόπο το να παρατηρήτε πώς ο Ιεχωβά ευλογεί τις προσπάθειές σας καθώς το παιδί σας μεγαλώνει χωρίς ν’ απομακρυνθή από την οδό η οποία οδηγεί σε ζωή και ειρήνη με τον Δημιουργό του! (Παροιμ. 22:6) Το ν’ αναγνωρίζετε την κατεύθυνσι του Θεού στην ευθύνη σας ως γονέως εξησφάλισε μια ζωτική ανάγκη όλων των παιδιών, την ανάγκη των για αγάπη, κατεύθυνσι και για ένα αίσθημα ασφαλείας. Πράγματι «αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ. . . . Εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.»—Ψαλμ. 19:9, 11, ΜΝΚ.