«Πλησιάζει η Απολύτρωσίς Σας»

«Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.»​—Λουκ. 21:28

1-7. (α) Τι θα εσήμαιναν για τους θρησκευομένους του «Χριστιανικού κόσμου» οι επικεφαλίδες των ειδήσεων που θ’ ανήγγελλαν την καταστροφή της πόλεως του Βατικανού; (β) Τι θα εσήμαιναν για τους Μωαμεθανούς οι επικεφαλίδες των ειδήσεων σχετικά με την καταστροφή των δύο κυριωτέρων τόπων προσκυνητηρίων του Ισλάμ;

ΦΑΝΤΑΣΘΗΤΕ ότι διαβάζετε τις εξής επικεφαλίδες στην εφημερίδα:

² «Η Πόλις του Βατικανού Κατεστράφη! Ο Τρομακτικός Κρατήρ που Άνοιξε στη Γη η Έκρηξις της Πυρηνικής Βόμβας Δεν Άφησε Ούτε Ίχνος από τον Περίφημο Τάφο και τα Οστά του Αγ. Πέτρου!»

³ Θα είχαν όλες οι επικεφαλίδες των εφημερίδων του κόσμου κάποια σημασία για τους Ρωμαιο-Καθολικούς, ή, πράγματι, για όλα τα θρησκευτικά δόγματα του «Χριστιανικού κόσμου»; Θα εσημείωνε ένα τέτοιο γεγονός το τέλος μιας μακράς εποχής γι’ αυτούς, με μεγάλη αβεβαιότητα όσον αφορά το πώς να ενεργήσουν στο μέλλον; Ναι!

⁴ Επίσης: «Η Μέκκα Εσαρώθη από Πυραύλους εκ του Αέρος! Το Ιερό Τέμενος το Οποίο Περιλαμβάνει τον Σεβαστό Μαύρο Λίθο Εξηφανίσθη μέσα στην Έκρηξι!»

⁵ Θα εσήμαιναν κάτι για τον Ισλαμικό κόσμο αυτές οι επικεφαλίδες του παγκοσμίου τύπου; Μήπως αυτό θα εσήμαινε το τέλος μιας εποχής γι’ αυτούς, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην άποψί των για το μέλλον; Κι επάνω απ’ όλ’ αυτά:

⁶ «Το Τέμενος ‘Ο Θόλος του Βράχου,’ Δεύτερος σε Σπουδαιότητα από τους Αγιωτέρους Τόπους του Μουσουλμανικού Κόσμου, Εξηφανίσθη από την Ύπαρξι! Ο Ιερός Βράχος του Προφήτου Μωάμεθ Κατεστράφη!»

⁷ Θα προσέθεταν αυτές οι περαιτέρω επικεφαλίδες των ειδήσεων στις Μουσουλμανικές πεποιθήσεις ότι μια εποχή έληξε γι’ αυτούς, εγκαταλείποντας ένα μεγάλο θρησκευτικό κενό; Ναι!

 8. (α) Τι εσήμαινε η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της το 70 μ.Χ. γι’ αυτούς οι οποίοι ασκούσαν τη λατρεία των εκεί; (β) Πώς αποδεικνύεται αυτή η σημασία για τους λάτρεις;

⁸ Επισκέπται στη Ρώμη της Ιταλίας, οι οποίοι διέρχονται κάτω από την Αψίδα θριάμβου του Τίτου στην οδό μεταξύ του Ρωμαϊκού Φόρουμ και του Κολοσσαίου, βλέπουν γλυπτά που υπενθυμίζουν την καταστροφή μιας παγκοσμίου φήμης πόλεως και του αγίου ναού της το έτος 70 μ.Χ. Πρόκειται για την πόλι της Ιερουσαλήμ και τον ναό της που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Ηρώδης ο Μέγας, ο κυβερνήτης ο οποίος είχε διορισθή από τη Ρωμαϊκή Γερουσία επί της επαρχίας της Ιουδαίας. Είχε η καταστροφή εκείνης της περιφήμου πόλεως και του ναού της κάποια σημασία για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ασκούσαν εκεί την λατρεία των; Μήπως αυτό εσήμανε το τέλος μιας εθνικής και θρησκευτικής εποχής γι’ αυτούς; Πράγματι, εσήμαινε, όπως βεβαιώνει η κοσμική ιστορία. Όταν είχε προλεχθή αυτή η ιδία η καταστροφή, τριάντα επτά χρόνια ενωρίτερα, εσκέφθησαν οι τέσσερες άνδρες, οι οποίοι άκουσαν αυτή την πρόρρησι, τι θα εσήμαινε κάτι τέτοιο για τον λαό των, το έθνος των; Είναι προφανές ότι το εσκέφθησαν. Αυτό το δείχνει η ερώτησις που υπέβαλαν στον Προφήτη ως επακόλουθο αυτής της καταπληκτικής προρρήσεως.

 9. Πώς το τέλος μιας σπουδαίας εποχής της ανθρωπίνης ιστορίας θα χαρακτηρισθή με τον ίδιο τρόπο, κι επομένως υπάρχει ανάγκη τίνος;

⁹ Με τον ίδιο τρόπο το τέλος μιας σπουδαίας εποχής της ανθρωπίνης ιστορίας που πλησιάζει θα χαρακτηρισθή από ένα εκπληκτικό γεγονός όμοιο μ’ εκείνο του έτους 70 μ.Χ. Η ανάγκη απολυτρώσεως καθίσταται πολύ σαφής και τώρα είναι πολύ επείγουσα. Εκατοντάδες εκατομμυρίων στον «Χριστιανικό κόσμο» θα επηρεασθούν από αυτό το επερχόμενο γεγονός, ένα γεγονός το οποίο αυτό καθ’ εαυτό θα είναι ο πρόδρομος ενός γεγονότος τόσο παγκοσμίων διαστάσεων ώστε να επηρεάση ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Έχομε ανάγκη απολυτρώσεως απ’ αυτή την παγκόσμιο συμφορά!

10. Γιατί είναι δυνατή η απολύτρωσις, και τι θα σημαίνη γι’ αυτούς που θ’ απολυτρωθούν;

¹⁰ Αυτό είναι κάτι που δεν το υπολογίζει ο κόσμος· αν το υπελόγιζε, θα μπορούσαμε λογικώς ν’ αναμένωμε ότι θα κάνη κάτι γι’ αυτό. Αλλά σεις ο αναγνώστης μπορείτε να κάνετε κάτι γι’ αυτό, αν πράγματι επιθυμήτε ν’ απολαύσετε την απολύτρωσι η οποία είναι δυνατή σύμφωνα με την απαράβατη υπόσχεσι η οποία προέρχεται από την υψίστη αυθεντία. Η μεγίστη παγκόσμια θλίψις που θα λάβη πείραν η ανθρωπότης μάς πλησιάζει, αλλά η απολύτρωσις πλησιάζει επίσης, γι’ αυτούς, οι οποίοι όχι μόνον την προσμένουν διακαώς, αλλ’ οι οποίοι κάνουν τα ορθά επιβεβλημένα βήματα για να την αποκτήσουν. Από έτος σε έτος για μας συνεχίζουν να πολλαπλασιάζωνται τα σημεία για να μας δείξουν ότι η απολύτρωσις πλησιάζει! Η έλευσίς της θα σημαίνη ότι εκείνοι οι οποίοι απολυτρώνονται θα έλθουν κάτω από μια παγκόσμιο κυβέρνησι ανώτερη από την κυβέρνησι των ανθρώπων, και η οποία θα είναι τελείως ικανή να ευλογήση όλο το ανθρώπινο γένος αντί να το καταστρέψη.

11. Γιατί δεν υπάρχει χώρος για αμφιβολία όσον αφορά το ότι πλησιάζομε προς το τέλος μιας εποχής, και υπάρχει κάποια ελπίδα για μια καλύτερη τάξι που θα προέλθη από τον άνθρωπο κατόπιν;

¹¹ Ποιο παρατηρητικό άτομο σήμερα μπορεί ν’ αμφιβάλλη ότι πλησιάζομε προς το τέλος μιας εποχής; Αυτός ο αιών της βίας, στον οποίο βυθίσθηκε αιφνιδίως ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους με την έκρηξι του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το έτος 1914, δεν θα μπόρεση ν’ αποφύγη το να φθάση στο μεγάλο αποκορύφωμά του σε συμφορά, εκτός αν μια υπερανθρωπίνη δύναμις τον σταματήση ενωρίτερα. Οι επανειλημμένες αποδείξεις ανικανότητος ανθρώπων και εθνών να κυβερνηθούν είναι προωρισμένες να οδηγήσουν σε μια κατάστασι παγκοσμίου διαψεύσεως των ελπίδων των και αμηχανίας, όπου το ανθρώπινο γένος δεν θα έχη ανθρωπίνη διέξοδο από το χάος που θα προκύψη. Ο αναβρασμός σ’ όλους τους κυρίους τομείς του ανθρωπίνου ενδιαφέροντος, στην πολιτική, στην παιδεία, στην ηθική και κοινωνική ζωή, στις φυλετικές σχέσεις και στη θρησκεία, θ’ ακολουθήση ψυχολογικούς νόμους και μια πλήρως διεφθαρμένη ανθρωπίνη αντίληψι των αληθινών ανθρωπίνων αξιών και θα διαστρέψη το προηγούμενο πρότυπο των πραγμάτων. Κανένας ανθρώπινος κανών δεν θα τυγχάνη πια σεβασμού, αναγνωρίσεως ή συμμορφώσεως. Η επιτάχυνσις της κινήσεως των πραγμάτων αυξάνει, επισπεύδοντας έτσι την εισβολή του τέλους αυτής της εποχής με όλες τις μορφές της. Τι θα γίνη λοιπόν; Υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύωμε ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελπίζη για κάποια θαυματουργική νέα και καλύτερη τάξι που θα προέλθη από τον άνθρωπο, που θα προβάλη μέσ’ από την τέφρα της παλαιάς του τάξεως η οποία θα κατακαή; Όχι!

12. (α) Από πού πρέπει να προέλθη αυτή η απολύτρωσις; (β) Αυτή η πηγή από ποιόν ετονίσθη, και με ποιο αποτέλεσμα σ’ εκείνους που τον άκουαν;

¹² Ας αντιπαθούν την ιδέα αυτή όσο θέλουν να την αντιπαθούν οι αντιθρησκευόμενοι άνθρωποι, ωστόσο η βοήθεια για τη φυλή μας πρόκειται απλώς να έλθη από μια πηγή ανώτερη από ανθρωπίνη, από μια φιλική ουρανία πηγή μάλλον παρά από μια διαβολική ουρανία πηγή. Πρέπει να έλθη από τη μόνη πηγή, την οποία ετόνισε ο μέγας Προφήτης, ο οποίος μίλησε γι’ απολύτρωσι σε τέσσερες από τους ακολούθους του καθώς εκάθηντο στο Όρος των Ελαιών βλέποντας καθαρά από μακράν πλήρως την πόλι της Ιερουσαλήμ και τον ναό της. Αυτός ο Προφήτης είχε εκεί στην Ιερουσαλήμ τους εχθρούς του, οι οποίοι ήσαν διατεθειμένοι να τον φονεύσουν, όπως ακριβώς έχει τους εχθρούς του σήμερα. Κάθε αναγνώστης μπορεί να κρίνη για τον εαυτό του, αν και αυτός ο ίδιος είναι, επίσης, εχθρός ή όχι, από τον τρόπο που αντιδρά όταν αναφέρεται το όνομα Ιησούς Χριστός! Οι τέσσερες ακόλουθοί του, οι φίλοι του, οι οποίοι άκουσαν τα ενθαρρυντικά του λόγια για την απολύτρωσι, ήσαν τέσσερες αλιείς από τη Ρωμαϊκή επαρχία της Γαλιλαίας, δηλαδή, ο Πέτρος και ο αδελφός του Ανδρέας, και ο Ιάκωβος και ο αδελφός του Ιωάννης. Γιατί, η απολύτρωσις ήταν μια ευπρόσδεκτη σκέψις γι’ αυτούς; Γιατί μίλησαν στον Προφήτη για το τέλος μιας εποχής, ‘την συντέλειαν του αιώνος’; Τρεις αξιόπιστοι ιστορικοί δείχνουν το γιατί, και μ’ αυτό τον τρόπο μάς δίνουν σήμερα πολλή τροφή για σκέψι.

13, 14. (α) Γιατί ο Ιησούς και τέσσερες ακόλουθοί του ευρίσκοντο τότε εκεί πλησίον; (β) Τι είπε ο Ιησούς για το ναό του Ηρώδου στους θαυμαστάς του ναού;

¹³ Ήταν τρεις ακριβώς ημέρες πριν από τον εαρινό εορτασμό που ετελούσε το έθνος για την απολύτρωσί του από περαιτέρω καταπίεσι από την ισχυρή παγκόσμιο δύναμι, την Αίγυπτο των Φαραώ, το έτος 1513 π.Χ. Εκατοντάδες χιλιάδων προσκυνητών συνέρρεαν κατά κύματα στην Ιερουσαλήμ, σε μια περιοχή η οποία έχει γίνει από τότε ιερή και για τους Άραβας καθώς και για όλο τον Ισλαμικό κόσμο. Ο Προφήτης Ιησούς κι εκείνοι οι τέσσερες αλιείς μαθηταί ήσαν μεταξύ αυτών των προσκυνητών. Έτσι την Τρίτη, ενδεκάτη ημέρα του εαρινού σεληνιακού μηνός Νισάν, ο Ιησούς και οι μαθηταί του επεσκέφθηκαν το ναό που είχε οικοδομήσει ο Βασιλεύς Ηρώδης ο Μέγας στη θέσι όπου τώρα υπάρχει ένα Μωαμεθανικό Τέμενος, ο Θόλος το Βράχου. Ο ναός ήταν τόσο μεγαλοπρεπής ώστε μερικοί από τους μαθητάς δεν μπορούσαν ν’ αποφύγουν να παρατηρήσουν τους πολυτίμους λίθους που τον εστόλιζαν. Εκείνος ο ναός του Ηρώδου εφαίνετο προωρισμένος να παραμείνη εκεί με τη δόξα του επί αιώνες προς τιμήν του Θεού ο οποίος ελατρεύετο εκεί. Αλλά τα ιστορικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι ο Ιησούς ήταν ένας αληθινός προφήτης όταν είπε σ’ εκείνους οι οποίοι εθαύμαζαν το ναό:

¹⁴ «Δεν βλέπετε πάντα ταύτα; αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.»​—Αφήγησις Ματθαίου, κεφάλαιον 24, εδάφια 1 έως 3.

15. (α) Αυτή η προφητεία ποια προγενεστέρα προφητεία ακολούθησε ως λογική συνέπεια; (β) Οι λίθοι σ’ εκείνη την προηγουμένη προφητεία τι περιελάμβαναν;

¹⁵ Μια τέτοια ιεροπρεπής προφητεία ακολουθούσε ως λογική συνέπεια την τρομερή προφητεία, την οποία είχε προφέρει δύο ακριβώς ημέρες πριν από αυτήν. Καθώς κατήρχετο ανάμεσα από ένα χαρούμενο πλήθος το Όρος των Ελαιών προς την Ιερουσαλήμ, στάθηκε κι έκλαυσε καθώς είπε σ’ αυτήν: «Είθε να εγνώριζες και συ τουλάχιστον εν τη ημέρα σου ταύτη τα προς ειρήνην σου αποβλέποντα· αλλά τώρα εκρύφθησαν από των οφθαλμών σου· διότι θέλουσιν ελθεί ημέραι επί σε, και οι εχθροί σου θέλουσι, κάμει χαράκωμα περί σε, και θέλουσι σε περικυκλώσει και θέλουσι σε στενοχωρήσει πανταχόθεν· και θέλουσι κατεδαφίσει σε, και τα τέκνα σου εν σοι, και δεν θέλουσιν αφήσει εν σοι λίθον επί λίθον· διότι δεν εγνώρισας τον καιρόν της επισκέψεώς σου.» (Λουκ. 19:41-44) Η φράσις «εν σοι λίθον επί λίθον» περιελάμβανε τους λίθους του ναού. Ο Ρωμαίος στρατηγός Τίτος, ο οποίος είχε χρησιμοποιηθή για να εκπληρώση αυτή την καταστρεπτική προφητεία, δεν μπόρεσε να διαφυλάξη ούτε τον ιερό ναό του Ηρώδου. Τα προφητικά λόγια του Ιησού έπρεπε να επαληθεύσουν.

16. Από ποια προηγουμένη πείρα της Ιερουσαλήμ μπορούσαν εκείνοι οι μαθηταί να συμπεράνουν ότι η επερχομένη καταστροφή της εσήμαινε το τέλος μιας εποχής;

¹⁶ Ολοκληρωτική καταστροφή της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ και του ναού της! Τι άλλο μπορούσε να σημαίνη αυτό σ’ εκείνους τους τέσσερες μαθητάς του Ιησού παρά το τέλος μιας εποχής για το έθνος των; Αυτή θα ήταν η δευτέρα φορά που η Ιερουσαλήμ και ο ναός της θα κατεστρέφοντο από ειδωλολατρικά στρατεύματα. Οι μαθηταί θυμήθηκαν την πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της από τις στρατιές της Βαβυλώνος υπό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, το έτος 607 π.Χ., και πώς αυτό είχε σημάνει το τέλος του έθνους των ως ενός ανεξαρτήτου θεοκρατικού βασιλείου υπό την ηγεσία των βασιλικών απογόνων του Βασιλέως Δαβίδ υιού του Ιεσσαί από τη Βηθλεέμ. Η Ιερουσαλήμ είχε εγκαταλειφθή τότε έρημη επί εβδομήντα έτη, και κάτω από εκείνες τις συνθήκες η Ιερουσαλήμ πράγματι άρχισε να καταπατήται από τα ειδωλολατρικά Έθνη. Μολονότι στο τέλος των εβδομήντα ετών ένα υπόλοιπο του έθνους που είχε εκτίμησι για τη λατρεία επέστρεψαν από την εξορία των στη Βαβυλωνία και κατέλαβαν πάλι τη γη του Ιούδα, καμμιά βασιλεία στις χείρες κάποιου βασιλικού απογόνου του Δαβίδ δεν εγκατεστάθη και πάλι. Μόνο ένας κυβερνήτης, ο Ζοροβάβελ, είχε διορισθή από τη νέα παγκόσμιο δύναμι της Περσίας για να διοική τη γη του Ιούδα. Η Δαβιδική βασιλεία με τον θρόνο της στην Ιερουσαλήμ, εξακολουθούσε να καταπατήται από τα Έθνη.

17. (α) Γιατί η βασιλεία των Μακκαβαίων δεν ήταν διακοπή της καταπατήσεως της Δαβιδικής βασιλείας; (β) Τι εσήμαινε η διακήρυξις «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών,» για πολλούς ταπεινούς ανθρώπους στη χώρα;

¹⁷ Είναι αλήθεια ότι τον δεύτερο αιώνα π.Χ. το έθνος απέκτησε κάποια ανεξαρτησία από τα Έθνη κι εγκαθίδρυσε ένα βασίλειο, αλλά αυτό έγινε στις χείρες των Μακκαβαίων. Αυτοί οι Μακκαβαίοι βασιλείς κατήγοντο από την φυλή του Λευί και ήσαν ιερείς και δεν ήσαν από την φυλή του Ιούδα και από τη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Το έτος 63 π.Χ. αυτό το βασίλειο των Μακκαβαίων Λευιτών έφθασε στο τέλος του, όταν οι Ρωμαίοι υπό τον Στρατηγό Πομπήιο ανέλαβαν τη διακυβέρνησι της χώρας. Έτσι τώρα η απολύτρωσις από την κυριαρχία της παγκοσμίου δυνάμεως της Ρώμης έγινε η επιθυμία του καταπιεζομένου λαού του Ιούδα. Όταν ήλθαν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και κατόπιν ο Ιησούς κηρύττοντας, «Επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών,» αυτά ήσαν ευπρόσδεκτα νέα για πολλούς ταπεινούς ανθρώπους στη χώρα της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας. (Ματθ. 3:1-4· 4:12-17) Για πολλούς από τον καταπιεζόμενο λαό αυτό εσήμαινε απολύτρωσι από τον Ρωμαϊκό ζυγό και αποκατάστασι της θεοκρατικής βασιλείας εις χείρας ενός δικαιωματικού κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ.​—Πράξ. 1:6.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ

18, 19. (α) Με το άγγελμα, «επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών,» τι εννοούσε ο Ιησούς και τι δεν εννοούσε; (β) Έτσι τι είπε ο Ιησούς στο λαό για τον «οίκον» των;

¹⁸ Εν τούτοις, ο Ιησούς δεν έδωσε καμμιά υπόσχεσι απολυτρώσεως από τον Ρωμαϊκό ζυγό. Αντιθέτως, προείπε την καταστροφή του έθνους από τη Ρωμαϊκή παγκόσμιο δύναμι και τη συνέχισι της καταπατήσεως της δυναστείας των Δαβιδικών βασιλέων της Ιερουσαλήμ από τις παγκόσμιες δυνάμεις των Εθνών. Ο Ιησούς, εφόσον είχε γεννηθή μέσα στην ανθρωπίνη οικογένεια ως μέλος του βασιλικού οίκου του Δαβίδ, ήταν ο δικαιωματικός κληρονόμος της θεοκρατικής βασιλείας του Δαβίδ. Έτσι, επειδή ήταν κεχρισμένος με το πνεύμα του Θεού και ευρίσκετο μεταξύ του καταπιεζομένου λαού, η «βασιλεία των ουρανών,» η «βασιλεία του Θεού,» είχε πλησιάσει. (Λουκ. 17:20, 21) Ο Ιησούς δεν εννοούσε ότι η ουρανία βασιλεία του Θεού για την απολύτρωσι ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους από τις καταπιεστικές παγκόσμιες δυνάμεις είχε τότε πλησιάσει. Αντιθέτως, οι Καιροί των Εθνών στη διάρκεια των οποίων θα κατεπατούντο τα δικαιώματα της βασιλείας του Θεού εις χείρας των απογόνων του Βασιλέως Δαβίδ επρόκειτο να συνεχισθούν ως το δωρισμένο τέλος των. Η Ιερουσαλήμ και ο άγιος οίκος της τής θρησκευτικής λατρείας δεν θ’ αποτελούσαν εξαίρεσι. Συνεπώς ο Ιησούς είπε στο λαό:

¹⁹ «Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος. Διότι σας λέγω, Δεν θέλετε με ιδεί εις το εξής, εωσού είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά!»​—Ματθ. 23:37-39, ΜΝΚ.

20. Πότε εχρησιμοποιήθησαν για τον Ιησού αυτά ακριβώς τα λόγια που αναφέρονται στον Ψαλμό 118:26; (β) Πότε και από ποιους θα εχρησιμοποιούντο και πάλι αυτά τα λόγια;

²⁰ Δυο ημέρες προηγουμένως, όταν το χαρούμενο πλήθος συνώδευε τον Ιησού στη βασιλική του πορεία εντός της Ιερουσαλήμ είπαν αυτά ακριβώς τα λόγια του προφητικού Ψαλμού 118:26, αλλά οι θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ δεν έτρεφαν τα ίδια αισθήματα με τον λαό ούτε θεωρούσαν ότι ο Ιησούς ήταν ο «Ευλογημένος» που είχε προλεχθή και ο οποίος ήρχετο εν ονόματι του Ιεχωβά. (Ματθ. 21:1-9· Μάρκ. 11:1-11· Λουκ. 19:28-40· Ιωάν. 12:12-19) Δεν είναι άξιον απορίας, λοιπόν, ότι ο Ιησούς δεν θα παρουσιάζετο σ’ αυτούς και πάλι εν σαρκί ως ο δικαιωματικός κεχρισμένος κληρονόμος της βασιλείας του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ! Θ’ αναχωρούσε και δεν θα τον έβλεπαν πια εν σαρκί. Κι εν τούτοις θα έφθανε ημέρα, οπότε θα ήρχετο στη βασιλεία και θα εκάθητο στο θρόνο στα δεξιά του Ιεχωβά Θεού. Τότε εκείνοι οι οποίοι θα διέκριναν τις αποδείξεις ότι είχε έλθει στη βασιλεία του και ήταν παρών επάνω στο θρόνο θα τον έβλεπαν με τους οφθαλμούς της πίστεως. Θα διέκριναν ότι ήταν ο κατάλληλος καιρός για να πουν: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά!» (Ψαλμ. 110:1-6· Πράξ. 2:34-36, ΜΝΚ) Αυτοί θα ήσαν διατεθειμένοι να τον αποκαλέσουν ‘ευλογημένον,’ διότι η έλευσίς του στη βασιλεία του θα εσήμαινε απολύτρωσιν από τους εχθρούς των.

21. Σύμφωνα με την αφήγησι του Ματθαίου, ποια ερώτησι εκ μέρους των τεσσάρων μαθητών του ήγειραν αυτές οι προφητείες του Ιησού;

²¹ Ακούοντας τα λόγια του για την επάνοδό του εν ονόματι του Ιεχωβά, και ακούοντας λίγο αργότερα την προφητεία του για τη συντριβή των λίθων του ναού της Ιερουσαλήμ, οι τέσσερες αλιείς μαθηταί του Ιησού τον ερώτησαν: «Ειπέ προς ημάς, πότε θέλουσι γείνει ταύτα, και τι το σημείον της παρουσίας σου, και της συντελείας του αιώνος;»​—Ματθ. 23:38 έως 24:3.

22, 23. Σε τι ανεφέρετο η λέξις των μαθητών «ταύτα,» και πώς αποδεικνύεται ότι αυτό είναι ορθό από την απάντησι του Ιησού;

²² Η λέξις των μαθητών, «ταύτα,» χωρίς αμφιβολία περιελάμβανε την προειπωμένη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, την οποίαν έβλεπαν οι μαθηταί καθώς εκάθηντο στο Όρος των Ελαιών. Στην πορεία της προφητείας που εξέφερε τότε ο Ιησούς ως απάντησι στην ερώτησί των ωμίλησε με οριστικό τρόπο για την επερχομένη καταστροφή εκείνης της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες το 70 μ.Χ., που απείχε τότε τριάντα επτά μόνο χρόνια. (Ματθ. 24:15-20) Στην αφήγησί του για την προφητεία του Ιησού ο Ιατρός Λουκάς ομιλεί με πολλές λεπτομέρειες για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ (Λουκ. 21:20-24) και λέγει:

²³ «Όταν δε ίδητε την Ιερουσαλήμ περικυκλουμένην υπό στρατοπέδων, τότε γνωρίσατε ότι επλησίασεν η ερήμωσις αυτής. Τότε οι όντες εν τη Ιουδαία ας φεύγωσιν εις τα όρη· και οι εν μέσω αυτής ας αναχωρώσιν έξω· και οι εν τοις αγροίς ας μη εμβαίνωσιν εις αυτήν. Διότι ημέραι εκδικήσεως είναι αύται, δια να πληρωθώσι πάντα τα γεγραμμένα. Ουαί δε εις τας εγκυμονούσας και τας θηλαζούσας εν εκείναις ταις ημέραις· διότι θέλει είσθαι μεγάλη στενοχωρία επί της γης, και οργή κατά του λαού τούτου. Και θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»

24, 25. (α) Προτού εκείνη η προφητεία εκπληρωθή, γιατί οι Ιουδαίοι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία ήσαν εξηρτισμένοι για να ενεργήσουν με υπακοή; (β) Πώς ενήργησαν, και τι εσήμαινε γι’ αυτούς η ενέργειά των;

²⁴ Προτού εκπληρωθή αυτή η προφητεία το 70 μ.Χ. και ακόμη προτού στασιάσουν οι Ιουδαίοι το έτος 66 μ.Χ. και επιφέρουν τη δευτέρα καταστροφή της Ιερουσαλήμ, οι μαθηταί Λουκάς, Ματθαίος και Μάρκος είχαν γράψει τις αφηγήσεις των σχετικά με την προφητεία του Ιησού. Έτσι οι θεόπνευστες αφηγήσεις υπήρχαν εκεί για να τις συμβουλευθή κάθε Ιουδαίος Χριστιανός στην Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία και κατόπιν να ενεργήση σύμφωνα μ’ αυτές, όταν ο Ρωμαίος στρατηγός Κέστιος Γάλλος προσπάθησε να τακτοποιήση γρήγορα τον στασιασμό αλλά αφνιδίως διέλυσε την πολιορκία και απεσύρθη από την Ιερουσαλήμ την οποία είχε κυκλώσει με τα στρατεύματά του που ήσαν στρατοπεδευμένα στην αγία περιφέρεια που περιέβαλλε την πόλι.a

²⁵ Προτού επανέλθουν οι Ρωμαϊκές στρατιές υπό τον νέο στρατηγό, τον Τίτο, οι πιστοί Ιουδαίοι Χριστιανοί διέφυγαν από την καταδικασμένη Ιερουσαλήμ και την επαρχία της Ιουδαίας. Οι περισσότεροι εζήτησαν καταφύγιο στην ανατολική όχθη του Ποταμού Ιορδάνου στην επαρχία της Περαίας. Η ευπειθής ενέργειά των εσήμαινε απολύτρωσι γι’ αυτούς, όταν αργότερα οι Ρωμαϊκές στρατιές κατέστρεψαν την Ιερουσαλήμ και κατόπιν εσάρωσαν την επαρχία της Ιουδαίας καταστρέφοντας πόλεις και φονεύοντας Ιουδαίους κατά δεκάδες χιλιάδων και τελικά οδηγώντας 97.000 Ιουδαίους που επέζησαν σε αιχμαλωσία και δουλεία.

26. Πόσο αυστηρή ήταν η εκδίκησις των ημερών εκείνων, ή η απονομή θείας δικαιοσύνης;

²⁶ Το 73 μ.Χ., με την πτώσι του φρουρίου της Μασάδα, περίπου στο μέσον της οδού δυτικώς της Νεκράς Θαλάσσης, ολόκληρη η επαρχία της Ιουδαίας υπετάγη, και οι Ρωμαϊκές στρατιές την εξεκαθάρισαν από όλους τους στασιαστάς. Στην πεντάμηνη πολιορκία της Ιερουσαλήμ, από τις 14 Νισάν έως τις 6 Ελούλ (6 Σεπτεμβρίου, ημερολόγιον Γρηγοριανού χρόνου), οπότε η πόλις κατελήφθη από τον Στρατηγό Τίτο, ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος υπολογίζει ότι πέθαναν 1.100.000 Ιουδαίοι. Αν οι αρχαίες ημέρες της πρώτης καταστροφής της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους το 607 π.Χ. ήσαν ημέρες θείας εκδικήσεως, οι ημέρες αυτής της δευτέρας καταστροφής της Ιερουσαλήμ δεν ήσαν λιγώτερο ημέρες θείας εκδικήσεως, «ημέραι απονομής δικαιοσύνης,» (ΜΝΚ) από τον ουρανό, όπως ακριβώς είχε προείπει ο Ιησούς τρεις ημέρες προτού τον θανατώσουν έξω από τα τείχη της βεβαρημένης με την ενοχή αίματος Ιερουσαλήμ.

27. Ποια ερωτήματα εγείρονται τώρα όσον αφορά την έκτασι της εφαρμογής της προφητείας του Ιησού;

²⁷ Φυσικά, μ’ αυτά τα γεγονότα το τότε Ιουδαϊκό σύστημα πραγμάτων μαζί με την περιοχή της γης του, την πρωτεύουσα και το ναό της λατρείας του έφθασε σ’ ένα τέλος. (1 Κορ. 10:11· Εβρ. 9:26-28) Αλλά ήταν η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας το ακρότατο σημείο της ιστορίας στο οποίο εξετείνετο και είχε εφαρμογή η προφητεία του Ιησού όπως αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 24:3 έως 25:46· Μάρκος 13:3-37 και Λουκάς 21:7-36;

28. Είχε έλθει η απολύτρωσις από τη βασιλεία του Θεού με την εκπλήρωσι της προφητείας του Ιησού στην κατά γράμμα Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία;

²⁸ Όταν η Ιερουσαλήμ και ο ναός της κατεστράφησαν το 70 μ.Χ. και όλη η Ιουδαία υπετάγη ως το έτος 73 μ.Χ., είχαν λόγους οι Ιουδαίοι Χριστιανοί που επέζησαν να πιστεύουν ότι είχε έλθει η βασιλεία του Θεού; Όχι! Είδαν δια πίστεως τον Ιησού στη Μεσσιανική βασιλεία του και είπαν: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Ιεχωβά»; Όχι! Είχε έλθει η υποσχεμένη «απολύτρωσις,» και κυρίως η απολύτρωσις από τη Ρωμαϊκή παγκόσμιο δύναμι, η οποία είχε ερημώσει την Ιερουσαλήμ και την Ιουδαία; Όχι! Διότι την εποχή εκείνη οι Χριστιανοί ήσαν ακόμη σε μεγάλο βαθμό μέσα στο έδαφος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μολονότι υπήρχαν Χριστιανοί και έξω από την αυτοκρατορία στην Παρθία, στις Ινδίες, στη Σκυθία, στην Αιθιοπία, και αλλού. Ναι, επί δύο και πλέον αιώνες μετά τις Ιουδαϊκές καταστροφές του 70-73 μ.Χ., οι Χριστιανοί υπέστησαν φρικτούς διωγμούς από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ακόμη δε και μετά από την εποχή του Αυτοκράτορος Κωνσταντίνου.

29. (α) Πότε άρχισε να καταπατήται η Ιερουσαλήμ από τα Έθνη; (β) Έτσι, όσον αφορά αυτό, τι επροφήτευσε ο Ιησούς για να δείξη ότι η προφητεία του έφθανε πέραν από το 70 μ.Χ.;

²⁹ Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η τετάρτη παγκόσμιος δύναμις των Εθνών, η οποία είχε καταπατήσει την βασιλεία της Ιερουσαλήμ στα χέρια του βασιλικού κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ· πρώτη ήταν η Βαβυλών, δευτέρα, η Μηδο-Περσία· τρίτη, η Ελλάς (Μακεδονία)· και τετάρτη, η Αυτοκρατορική Ρώμη. Τόσο πλήρης ήταν η ερήμωσις της Ρωμαϊκής επαρχίας της Ιουδαίας ώστε ο Ρωμαίος Αυτοκράτωρ Βεσπασιανός επώλησε τεμάχια γης απ’ εκεί ως ακίνητη περιουσία σε Εθνικούς αγοραστάς. Επομένως τα λόγια του Ιησού που ανέφερε στο Όρος των Ελαιών το 33 μ.Χ. επρόκειτο να επεκταθούν πέραν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και του ναού της το 70 μ.Χ., διότι, όταν ωμίλησε για την πολιορκία και την πτώσι της, ο Ιησούς προείπε: «Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.» (Λουκ. 21:24) Ακόμη και όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχασε τη λαβή της επάνω στη Μέση Ανατολή, η χώρα όπου ο Βασιλεύς Δαβίδ και οι βασιλικοί διάδοχοι του εβασίλευσαν εξακολουθούσε να είναι κάτω από την κυριαρχία των πολιτικών δυνάμεων των Εθνών. Καμμιά Μεσσιανική βασιλεία εις χείρας του δικαιωματικού κληρονόμου του Βασιλέως Δαβίδ δεν μπορούσε ν’ αναλάβη εξουσία ωσότου εκείνοι «οι προσδιωρισμένοι καιροί των Εθνών» λήξουν στον προκαθωρισμένο καιρό του Θεού.

«ΘΛΙΨΙΣ ΜΕΓΑΛΗ»

30, 31. Τι δείχνει ο τρόπος με τον οποίον περιέγραψε ο Ιησούς τη ‘μεγάλη θλίψι’ αμέσως ύστερ’ απ’ όσα είπε για την πολιορκία και την πτώσι της Ιερουσαλήμ;

³⁰ Η πολιορκία και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ και η υποταγή όλης της Ιουδαίας από τις Ρωμαϊκές λεγεώνες ήταν πράγματι καιρός ‘μεγάλης θλίψεως’ για τον Ιουδαϊκό λαό. Αλλ’ ασφαλώς αυτή δεν έφθανε στις διαστάσεις της θλίψεως που προείπε περαιτέρω ο Ιησούς μαζί με την προφητεία του για το «σημείον» της παρουσίας του και της «συντελείας του αιώνος.» Μολονότι η προφητεία του για τη ‘μεγάλη θλίψι’ ελέχθη αμέσως μετά την περιγραφή του για την πολιορκία της αρχαίας Ιερουσαλήμ, εν τούτοις, η γλώσσα που χρησιμοποίησε δείχνει ότι αυτή έχει εφαρμογή σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, κάτι όπως αυτό αλλά μελλοντικό από αυτό. Στην αφήγησι της προφητείας του Ιησού από τον Ματθαίο η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε λέγει: «Διότι τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής κόσμου έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και αν δεν συνετέμνοντο αι ημέραι εκείναι, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· δια τους εκλεκτούς όμως θέλουσι συντμηθή αι ημέραι εκείναι.»​—Ματθ. 24:21, 22.

³¹ Στην αφήγησι της προφητείας του Ιησού από τον Ιωάννη Μάρκο η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε λέγει: «Διότι αι ημέραι εκείναι θέλουσιν είσθαι θλίψις τοιαύτη, οποία δεν έγεινεν απ’ αρχής της κτίσεως την οποίαν έκτισεν ο Θεός, έως του νυν, ουδέ θέλει γείνει. Και εάν ο Ιεχωβά δεν ήθελε συντέμει τας ημέρας εκείνας, δεν ήθελε σωθή ουδεμία σαρξ· αλλά δια τους εκλεκτούς, τους οποίους εξέλεξε, συνέτεμε τας ημέρας.»​—Μάρκ. 13:19, 20, ΜΝΚ.

32. Εξαιτίας της γλώσσης, που χρησιμοποιήθηκε σχετικά με τη ‘μεγάλη θλίψι’, ποιες ερωτήσεις υποβάλλομε κατάλληλα όσον αφορά τις θλίψεις;

³² Αργότερα στην προφητεία του ο Ιησούς ωμίλησε για το Νώε και τον κατακλυσμό της εποχής του Νώε, κι επομένως ερωτούμε, Ήταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. μια θλίψις μεγαλύτερη από τη θλίψι του Κατακλυσμού 1.656 χρόνια μετά τη δημιουργία του ανθρώπου; Ήταν η καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τις Ρωμαϊκές στρατιές η χειρότερη θλίψις η οποία συνέβη έως τότε από την αρχή της δημιουργίας του ανθρωπίνου γένους από τον Θεό, χωρίς ν’ αγνοήσωμε τον κατακλυσμό του Νώε; Από τα 1.899 έτη που παρήλθαν από την εποχή της καταστροφής της Ιερουσαλήμ δεν συνέβη καμμιά συμφορά που να ισοδυναμή μ’ αυτή ή να την υπερβαίνη; Δεν συνέβη πάλι καμμιά ‘μεγάλη θλίψις’ από το 70-73 μ.Χ., η οποία να παραβάλλεται με την Ιουδαϊκή συμφορά εκείνων των ετών ή να την υπερβαίνη; Τι μπορούμε να πούμε για την καταστροφή ανθρωπίνης ζωής και πόλεων στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο των ετών 1914-1918 και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο των ετών 1939-1945; Η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας τον πρώτο αιώνα ήταν μόνο μια μικρής κλίμακος υπόθεσις σε σύγκρισι μ’ εκείνες τις παγγήινες συρράξεις. Μήπως, λοιπόν, ο Ιησούς έσφαλλε υπολογίζοντας τις καταστρεπτικές διαστάσεις της Ιουδαϊκής συμφοράς του 70-73 μ.Χ.; Ένα τέτοιο πράγμα δεν θα μπορούσε να συμβή στον Ιησού. Πώς, λοιπόν, θα εκλάβωμε τη γλώσσα που χρησιμοποίησε;

33, 34. Ποια περαιτέρω μέρη της προφητείας αποκλείουν το να έχη χρησιμοποιήσει ο Ιησούς υπερβολική γλώσσα σχετικά με την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας;

³³ Ο Ιησούς δεν υπερέβαλε εδώ το μέτρον της ερημώσεως της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας. Προεγνώρισε και προείπε ότι οι Καιροί των Εθνών για την καταπάτησι των δικαιωμάτων της Δαβιδικής βασιλείας θα εξακολουθούσαν και μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Παρέβαλε τις ημέρες της δευτέρας του παρουσίας με τις ημέρες του Νώε, οπότε ο παγγήινος κατακλυσμός κατέστρεψε όλο το ανθρώπινο γένος εκτός από την οικογένεια του Νώε, η οποία ευρίσκετο μέσα στην κιβωτό, υπονοώντας έτσι κάτι πολύ χειρότερο από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Είπε ότι «πάσαι αι φυλαί της γης,» όχι απλώς οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ, θα θρηνούσαν γι’ αυτά που θα έβλεπαν να επέρχωνται. (Ματθ. 24:30) Όλα αυτά σ’ εκείνη την μια και την αυτή προφητεία για το «σημείον» της παρουσίας του και της «συντελείας του αιώνος.»

³⁴ Επί πλέον, στην Αποκάλυψι που έδωσε στον απόστολό του Ιωάννη είκοσι έξη έτη μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ ο Ιησούς ωμίλησε για τους «βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» ότι θα συνήγοντο «εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος» τον Αρμαγεδδώνα και κατόπιν περιέγραψε την τεραστία σφαγή η οποία θα ελάμβανε χώρα σ’ εκείνο τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλ. 16:13-16· 19:11-21) Αυτό αποκλείει το να χρησιμοποίησε ο Ιησούς υπερβολική γλώσσα.

35. Από ποια άποψι, λοιπόν, είναι καταφανές ότι ωμιλούσε ο Ιησούς για την Ιερουσαλήμ;

³⁵ Είναι, επομένως, καταφανές ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε εδώ την καταστροφή της Ιερουσαλήμ ως μια προφητική εξεικόνισι και ωμιλούσε γι’ αυτήν όχι μόνο μ’ ένα κατά γράμμα τρόπο αλλά επίσης μ’ ένα τυπικό τρόπο, ως τύπο κάποιου πολύ μεγαλυτέρου πράγματος. Έτσι είχε υπ’ όψιν μια μεγαλύτερη άπιστη καταδικασμένη Ιερουσαλήμ, και προεφήτευε πράγματι για την καταστροφή της μεγαλυτέρας απίστου Ιερουσαλήμ και για την παγκοσμία συμφορά στην οποία αυτή θα είναι το αρχικό μέρος. Προεφήτευε για την αντιτυπική Ιερουσαλήμ και Ιουδαία, δηλαδή, τον «Χριστιανικό κόσμο,» ο οποίος, σύμφωνα με τις σημερινές στατιστικές, αριθμεί περίπου χίλια εκατομμύρια μέλη παγκοσμίως.

36. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι η αντιτυπική άπιστη Ιερουσαλήμ και Ιουδαία;

³⁶ Ο «Χριστιανικός κόσμος» ισχυρίζεται ότι είναι ο πνευματικός Ισραήλ, ο οποίος είναι στη νέα διαθήκη με τον Θεό μέσω της μεσολαβήσεως του Ιησού Χριστού. Ισχυρίζεται ότι είναι η πνευματική Σιών ή Ιερουσαλήμ, στην οποία ανήκουν ή εφαρμόζονται οι επαγγελίες του Θεού. Ο πάπας του «Χριστιανικού κόσμου» στην Πόλι του Βατικανού απολαμβάνει ευλαβικό σεβασμό ως αναπληρωτής ή βικάριος του ουρανίου Ιησού Χριστού ο οποίος είναι «ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα.» (Αποκάλ. 5:5) Ότι θα ήρχετο σε ύπαρξι ο «Χριστιανικός κόσμος» το υπέδειξε η παραβολή του Ιησού για τον σίτο και τα ζιζάνια, και σ’ αυτή την ιδία παραβολή προείπε την καταστροφή του «Χριστιανικού κόσμου» και των ομοίων με ζιζάνια Χριστιανών της, της αντιτυπικής απίστου Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας.​—Ματθ. 13:24-30, 36-43.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΩΔΙΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

37. Πώς μπορούμε να ιδούμε ότι η προφητεία του Ιησού εκτείνεται ως την εποχή μας σχετικά με τον «Χριστιανικό κόσμο» και ακόμη πέραν από το παρόν έτος;

³⁷ Όταν οι προφητικοί λόγοι του Ιησού στα εδάφια Ματθαίος 24:21, 22 και Μάρκος 13:19, 20 εξετασθούν απ’ αυτή την άποψι, μας βοηθούν να εννοήσωμε ότι η προφητεία του εφαρμόζεται σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες της αντιτυπικής απίστου Ιερουσαλήμ και Ιουδαίας, του «Χριστιανικού κόσμου.» Η προφητεία του Ιησού σχετικά με αυτά που επρόκειτο να συμβούν ασφαλώς εκτείνεται ως το έτος 1914 μ.Χ., και πέραν του 1914, ακόμη και πέραν απ’ αυτό το έτος που διανύομε. Πώς προκύπτει αυτό; Από το γεγονός ότι ο Ιησούς είπε: «Και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών,» και κατόπιν προσέθεσε περισσότερα. (Λουκ. 21:14) Δεν υπάρχει ανάγκη να επαναλάβωμε εδώ την απόδειξι ότι οι Καιροί των Εθνών, «οι προσδιωρισμένοι καιροί των εθνών,» έληξαν γύρω στην 1η Οκτωβρίου 1914. Η ιστορία το αποδεικνύει!

38, 89. (α) Από ποιο έτος εξεπληρώθησαν τα προηγούμενα λόγια της προφητείας του Ιησού ιδιαιτέρως επάνω στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Τι εσήμαιναν για τον «Χριστιανικό κόσμο» οι ‘αρχές ωδίνων’;

³⁸ Από την εποχή του χαρακτηριστικού εκείνου έτους 1914 ο «Χριστιανικός κόσμος» μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο του ανθρωπίνου γένους είδε την εκπλήρωσι επάνω του των λόγων του Ιησού που είπε κοντά στην αρχή της προφητείας του, δηλαδή: «Θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν. Και θέλουσι γείνει κατά τόπους σεισμοί μεγάλοι, και πείναι και λοιμοί, και θέλουσιν είσθαι φόβητρα και σημεία μεγάλα από του ουρανού.»​—Λουκ. 21:10, 11.

³⁹ Η παράλληλος αφήγησις του Ματθαίου λέγει: «Διότι θέλει εγερθή έθνος επί έθνος, και βασιλεία επί βασιλείαν· και θέλουσι γείνει πείναι και λοιμοί, και σεισμοί κατά τόπους. Πάντα δε ταύτα είναι αρχή ωδίνων.» (Ματθ. 24:7, 8) Όταν ηγέρθη έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας το 1914-1918, είκοσι τέσσερα από τα είκοσι οκτώ έθνη που είχαν αναμιχθή ήσαν έθνη του «Χριστιανικού κόσμου,» της αντιτυπικής απίστου Ιερουσαλήμ και Ιουδαίας. Με αναπόφευκτο τρόπο, λοιπόν, ειδικά για τον «Χριστιανικό κόσμο,» ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος και οι αξιοσημείωτοι λιμοί, λοιμοί και σεισμοί εσήμαιναν ‘αρχάς ωδίνων.’ Αυτές οι ‘ωδίνες,’ εξίσου σπουδαίες όσο και οι ωδίνες τοκετού μιας γυναικός, δεν εσήμαιναν ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» επρόκειτο να γεννήση μια νέα Χριστιανική τάξι, ένα κόσμο που έχει μεταστραφή στη Χριστιανοσύνη, αλλά εσήμαινε ότι επλησίαζε ο οδυνηρός θάνατός του. Αλλά για τους αληθινούς Χριστιανούς επλησίασε η απολύτρωσις!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 169]

Οι Χριστιανοί στην Ιερουσαλήμ φεύγουν σε ασφάλεια πριν από την καταστροφή της το 70 μ.Χ.