Κατανοείτε το Σημείον;
ΤΟ ΝΑ δίνη ένας συμβουλή και διόρθωσι σε άλλους είναι μια τέχνη. Το να δέχεται συμβουλή είναι επίσης μια τέχνη. Ένας ειδήμων σύμβουλος δείχνει συμπάθεια· είναι ευγενικός· κάνει εκλογή των λέξεων με διακριτικότητα και καταβάλλει προσπάθεια ν’ αποφυγή να τραυματίση άδικα τα αισθήματα του ακροατού του. Αλλά ο κύριος σκοπός του είναι να βεβαιωθή ότι το άτομο που έχει ανάγκη βοηθείας κατανοεί το σημείον της συμβουλής. Πολλά θα εξαρτηθούν από το αν εκείνος που δέχεται τη διόρθωσι έχη καλλιεργήσει την τέχνη του καλού ακροατού.
Για να λάβη ένας την πλήρη ωφέλεια της συμβουλής είναι ουσιώδες να έχη την κατάλληλη κατάστασι διανοίας. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν μια έκδηλη τάσι να «εκραγούν» μόλις κάποιος αρχίζει να εφιστά την προσοχή των σε κάποιο σφάλμα. Στην πραγματικότητα δεν ακούουν, και πολύ λιγώτερο λογικεύονται επάνω σ’ αυτά που τους λέγονται. Θα έκαναν καλά ν’ ακολουθήσουν τη συμβουλή ενός από τους μαθητάς του Ιησού ο οποίος είπε, «Ας είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν.» (Ιάκ. 1:19) Αν σας διορθώνουν, κάμετε προσπάθεια να βρεθήτε γρήγορα σ’ αυτή την κατάστασι διανοίας.
Δεν είναι δύσκολο να γνωρίζωμε πότε πρόκειται να έλθη κάποια συμβουλή. Εν πρώτοις, είναι πιθανόν ότι είσθε ενήμερος του ότι κάτι συνέβη στη ζωή σας που ίσως απαιτεί κάποια διόρθωσι. Κατόπιν, επίσης, δεν σας προσκαλεί κάθε μέρα ο επίσκοπος να καθήσετε «να τα πήτε» λίγο. Ένας καλός σύμβουλος προλογίζει συνήθως τα συμβουλευτικά του λόγια με κάποιο έπαινο ή επιδοκιμασία που αξίζετε. Έτσι αν αυτό συμβαίνη σε σας, μολονότι δεν πρέπει ν’ αρχίσετε αμέσως να υποψιάζεσθε και να σκεφθήτε ότι ο έπαινος είναι ανειλικρινής, έχετε υπ’ όψιν ότι είναι δυνατόν ν’ ακολουθήσουν μερικές πολύτιμες υποδείξεις. Ετοιμασθήτε να τις δεχθήτε με ταπεινοφροσύνη.
ΑΝΑΓΚΗ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ
Αλλά το να έχετε την κατάλληλη κατάστασι διανοίας δεν είναι όλο εκείνο που χρειάζεται για να κατανοήσετε το σημείον της συμβουλής. Είναι επίσης ανάγκη να κάμετε διάκρισι. Ενθυμείσθε ότι ο σύμβουλός σας έχει προφανώς σκεφθή πολύ επάνω σ’ αυτή τη συζήτησι και προσπάθησε να κάμη καλή εκλογή λέξεων και σκέψεων. Το ζήτημα της συμβουλής είναι πιθανόν να μη αναφερθή ποτέ· ίσως να σας πη απλώς ότι θα ήθελε να κάμη μια «σύστασι» ή δύο. Κατανοείτε το σημείον; Θα προσπαθήση επίσης να είναι διακριτικός και πιθανόν να σας μιλήση μ’ ένα έμμεσο τρόπο, ίσως χρησιμοποιώντας κάποια εξεικόνισι. Έτσι πιθανόν να παραστή ανάγκη να σκεφθήτε, όχι μόνο επάνω σ’ αυτά που λέγονται, αλλά επίσης σ’ αυτά που δεν ελέχθησαν για ν’ αποφευχθή τραυματισμός των αισθημάτων σας ή για να μη βρεθήτε σε αμηχανία. Ίσως θ’ αποκομίσετε την πλήρη ωφέλεια των λόγων του με το να σκεφθήτε πόσο ένα λιγώτερο διακριτικό, λιγώτερο στοργικό άτομο μπορούσε να σας θέση το ζήτημα.
Ας λάβωμε ένα παράδειγμα από την αληθινή ζωή. Ένα καλό παράδειγμα βρίσκεται στην Αγία Γραφή στα εδάφια 2 Σαμουήλ 12:1-14 (ΜΝΚ). Ο βασιλεύς του Ισραήλ Δαβίδ είχε διαπράξει ένα σοβαρό αμάρτημα με το να επιθυμήση την σύζυγο ενός άλλου, να έχη σεξουαλικές σχέσεις μαζί της και κατόπιν να βάλη να θανατώσουν τον σύζυγό της. Ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη Νάθαν να κάμη στον Δαβίδ την αναγκαία διόρθωσι. Ο Νάθαν άρχισε με μια παραβολή: «Ήσαν δύο άνδρες εν πόλει τινί, ο είς πλούσιος, ο δε άλλος πτωχός.» Αυτά τα εναρκτήρια λόγια—και χωρίς αμφιβολία ο τόνος της φωνής του Νάθαν—πρέπει να ήταν αρκετά για να κάμουν τον Δαβίδ να σκεφθή σοβαρά. Αλλά προφανώς δεν το έκαμε. Ο Νάθαν εξακολούθησε την παραβολή του. Ήλθε ένας διαβάτης να επισκεφθή τον πλούσιο, αλλ’ αντί να του ετοιμάση ένα γεύμα από τα ιδικά του άφθονα ποίμνια, έλαβε την μοναδική αμνάδα του πτωχού που, όπως ήταν η συνήθεια στους πτωχούς Ισραηλίτας, την είχε μεγαλώσει μαζί με τους γυιούς του και είχε γίνει σ’ αυτόν ως μια θυγατέρα του. Ο Δαβίδ, ο πρώην ποιμήν, ωργίσθηκε. «Και εξήφθη η οργή του Δαβίδ κατά του ανθρώπου σφόδρα· και είπε προς τον Νάθαν, Ζη Ιεχωβά, άξιος θανάτου είναι ο άνθρωπος, όστις έπραξε τούτο.»
Ναι, ωργίσθηκε, αλλά δεν κατενόησε το σημείον. Δεν αντελήφθη ότι αυτός ο ίδιος ήταν ο πλούσιος, ότι ο Ουρίας ήταν ο πτωχός και η Βηθσαβεέ, η μικρή αμνάδα. Δεν αντελήφθη εκείνα που απέφυγε να πη ο Νάθαν, επομένως δεν μπορούσαν να εξακολουθούν να παραμένουν ανείπωτα. «Συ είσαι ο άνθρωπος!» ήσαν τα επόμενα λόγια του Νάθαν, και πώς συνετρίβη ο Δαβίδ απ’ αυτά! Αλλά δεν εθύμωσε. Ομολόγησε ταπεινά το σφάλμα του και εδέχθη την τιμωρία.
Φυσικά, ένας Χριστιανός σύμβουλος δεν πρέπει να ομιλή με αινίγματα ή να χρησιμοποιή περιστροφές. Δεν είναι αυτό που έκαμε ο Νάθαν. Εχρησιμοποίησε μια παραβολή για να προετοιμάση το έδαφος, αλλά όταν αυτή απεδείχθη ανεπαρκής τότε έγινε πολύ άμεσος. Διαβάστε το υπόλοιπο της αφηγήσεως στη Γραφή σας και θα ιδήτε ότι δεν εμείωσε καθόλου το μέγεθος του αμαρτήματος του Δαβίδ. Αλλά δεν υπήρχε τίποτε το αποκρουστικό στον τρόπο με τον οποίον εδόθη η συμβουλή.
Μολονότι χρησιμοποιεί ένας διάκρισι για ν’ αποκομίση την πλήρη επίδρασι και ωφέλεια από τη συμβουλή, εν τούτοις πρέπει να είναι προσεκτικός να μη φθάση στο άλλο άκρο και αποκομίση από τα λόγια του συμβούλου περισσότερα απ’ όσα είχε υπ’ όψιν ο σύμβουλός του. Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας, αλλά μη την αφήνετε να σας οδηγήση μακριά. Αν την αφήσετε, είναι πιθανόν να φιλοξενήσετε άδικες και αναληθείς σκέψεις για κάποιον ο οποίος κατέβαλε ειλικρινή προσπάθεια με την επιθυμία να σας βοηθήση.
Η συμβουλή η οποία δίδεται με ειλικρίνεια είναι μια έκφρασις αγάπης, και πρέπει να γίνεται με τον ίδιο τρόπο δεκτή. «Η αγάπη δεν διαλογίζεται το κακόν . . . πάντα πιστεύει»—δηλαδή πάντα όσα είναι καλά και εποικοδομητικά για τους συντρόφους μας.—1 Κορ. 13:4-7· Παροιμ. 27:6.
Για ν’ αποφεύγετε παρανοήσεις θα κάμετε καλά, όταν λαμβάνετε τη διόρθωσι, να κάμετε τον σύμβουλό σας να εννοήση ότι πράγματι κατανοείτε το σημείον. Ένας Δαβίδ με περισσότερη δύναμι διακρίσεως θα μπορούσε να σταματήση τον Νάθαν στο τέλος της παραβολής του και να του πη κάτι τέτοιο ‘Ω, εννοείς έμενα και τον Ουρία;’ Αν το έπραττε αυτό, τότε ο Νάθαν θα μπορούσε ν’ αποφύγη μερικά από τα πιο άμεσα λόγια του. Ίσως θα μπορούσε ν’ αφήση τον Δαβίδ ν’ αποτελειώση ο ίδιος τη συμβουλή και να ερωτήση τι νομίζει ότι μπορούσε να γίνη γι’ αυτό, προτού εκείνος αναγγείλη την ποινή του Ιεχωβά. Ώστε κάμετε σαφές ότι αντιλαμβάνεσθε. Αυτό θα δώση στον σύμβουλο σας την ικανοποίησι να γνωρίζη ότι οι υποδείξεις έγιναν καλώς δεκτές. Διαφορετικά, μπορεί να νομίζη ότι πρέπει να επιχειρήση πάλι και μ’ ένα πιο άμεσο τρόπο, και αυτό θα μπορούσε να σημαίνη περιττό εκνευρισμό και για τους δύο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πώς όταν κάνωμε σφάλματα—και όλοι μας κάνομε—υπάρχει ανάγκη διορθώσεως. Αυτό είναι για το καλό μας, διότι «εκ του πλήθους . . . των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.» Το να γνωρίζη ένας πώς να λαμβάνη και να δίνη συμβουλή καθιστά τις συνθήκες εργασίας ομαλές και παραγωγικές. Υπάρχει ένα αίσθημα εκπληρώσεως καθήκοντος, εποικοδομητικής και αμοιβαίας εμπιστοσύνης, μαζί με πλήρη απουσία εκρήξεων θυμού και τραυματισμένων αισθημάτων.—Παροιμ. 24:6.