Διακήρυξις

[Ύστερ’ από το τέλος της ομιλίας αυτής με τον τίτλο «Τελικές Ουαί κατά των Εχθρών της Ειρήνης με τον Θεόν,» στις Διεθνείς Συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά το 1969 «Επί Γης Ειρήνη,» η Διακήρυξις που ακολουθεί, παρουσιάσθηκε στο ακροατήριο για υιοθέτησι.]

 1. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι συνεκεντρώθησαν στην «Επί Γης Ειρήνη» Συνέλευσι, εθεώρησαν κατάλληλη ευκαιρία να κάμουν τι δημοσία;

ΕΜΕΙΣ, οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, που συγκεντρωθήκαμε για τη συνέλευσι «Επί Γης Ειρήνη» στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, στις 13-17 Αύγουστου 1969, επωφελούμεθα αυτής της καταλλήλου ευκαιρίας για να καθορίσουμε και εκδηλώσωμε τη θέσι μας και τη στάσι μας σ’ αυτή την εξαιρετική ταραχώδη περίοδο της ανθρωπίνης ιστορίας:

 2. (α) Ποιο είναι το κλειδί για διαρκή ειρήνη για το ανθρώπινο γένος, και τι απαιτείται για να είμεθα τέκνα του Θεού; (β) Αποκρούομε κάθε δεσμό με ποιους, και γιατί;

² ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, μέσω της βασιλείας του Μεσσίου του, που από μακρόν χρόνον έχει υποσχεθή—αυτή είναι ό,τι θεωρούμε ότι είναι το κλειδί και η βάσις για μια διαρκή ειρήνη όλου του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Όταν διατηρούμε την ειρήνη μας με τον Θεό, δεν μπορούμε να έχωμε ποτέ πόλεμο με τους πλησίον μας, που και αυτοί όπως και εμείς είμαστε όλοι πλάσματα του Θεού· ειρήνη με τον Θεό και ειρήνη με τους συνανθρώπους μας συμβαδίζουν. Για να είμαστε τέκνα του Θεού και πιστοί υπήκοοι της Μεσσιανικής του βασιλείας, οφείλομε να είμεθα ειρηνοποιοί. (Ματθ. 5:9) Έτσι αποκρούομε κάθε συσχέτισι με τον καθ’ ομολογίαν «Χριστιανικόν κόσμον» που είναι γνωστός ως Χριστιανισμός, διότι η ιστορία του τον αποδεικνύει υποκινητή σαρκικών πολέμων ακόμη μεταξύ ανθρώπων της ιδίας θρησκείας, που κηλιδώνει τα ενδύματα του με το αίμα των. Καταδιώκει ακόμη με βασανιστήρια και βίαιο θάνατο εκείνους που διαφέρουν από αυτόν σε θρησκευτική συνείδησι. Δεν προώθησε τα συμφέροντα της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού και είναι πασίγνωστο πόσο σ’ αυτό απέτυχε από της εκρήξεως του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. Δεν θέλομε ν’ αποτελούμε καθόλου μέρος του, γιατί είναι τώρα φανερό ότι οι κρίσεις του Θεού, όπως διατυπώνονται στην Αγία Γραφή, είναι εναντίον του «Χριστιανικού κόσμου» και σε λίγο θα εκτελεσθούν επάνω του.

 3. (α) Από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου υπέρ τίνων επεδιώχθη παγκοσμία επανάστασις, και γιατί και πώς; (β) Ποια θέσι θα εξακολουθήσωμε να διατηρούμε, δείχνοντας ταυτοχρόνως τι από τις Γραφές;

³ Οι τύποι πολιτικών κυβερνήσεων, που επεκράτησαν ως την παγκόσμιο πολεμική σύγκρουσι του 1914-1918, απέτυχαν να διατηρήσουν την σταθερότητα του κόσμου του ανθρωπίνου γένους. Από τότε επιχειρείται παγκόσμιος επανάστασις για ριζοσπαστικές μορφές κυβερνήσεως και αυτό συνεχίζεται ακόμη. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης έχει φερθή κάτω από την Κομμουνιστική κυριαρχία, σε μεγάλη έκτασι άθελά των και χωρίς ελεύθερη ψήφο του λαού. Το ζήτημα του αν πρέπει να γίνη επανάστασις για να εγκαθιδρυθή μια ριζοσπαστική κυβέρνησις έχει ριφθή μεταξύ του ανήσυχου λαού. Εμείς, όμως, εξακολουθούμε να διακρατούμε όπως προηγουμένως την αυστηρή Χριστιανική μας ουδετερότητα στις πολιτικές διαμάχες αυτού του κόσμου. Από την αρχή έχομε στρέψει όλων την προσοχή στον γραπτό Λόγο του Θεού για να δείξωμε ότι μακρά ζωή με ειρήνη και ευημερία δεν θα φέρουν ποτέ οι ριζοσπαστικές πολιτικές κυβερνήσεις των ανθρώπων, που δεν ευρίσκονται σε ειρήνη με τον Θεό. Σύμφωνα με τις αλάνθαστες προφητείες του Λόγου του Θεού, ο πολιτικός ριζοσπαστισμός είναι καταδικασμένος σε αποτυχία, ως ένα παγκόσμιο φάρμακο.

 4. (α) Ποια θρησκευτική διαίρεσι αποδοκιμάζαμε; (β) Πώς ο κλήρος απέτυχε ως φως, κι’ επροξένησε πνευματικό θάνατο σε πολλούς;

⁴ Θα εξακολουθούμε ν’ αποδοκιμάζωμε τον χωρισμό των θρησκευόμενων ανθρώπων σε κληρικούς και λαϊκούς. Στη θέσι μας αυτή έχομε την υποστήριξι της Γραφής. Ο κλήρος και οι εξυψωμένοι θρησκευτικοί αρχηγοί του «Χριστιανικού κόσμου» απέτυχαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των απέναντι του λαού, που αποβλέπει σ’ αυτούς για καθοδήγησι σε ειρηνική σχέσι με τον Θεό. Ενώ κάποτε κατείχαν ουράνια, υψηλή θέσι, όπου μπορούσαν να λάμπουν ως αστέρες πνευματικού φωτισμού για το ποίμνιό των, κατέπεσαν σε γήινα, υλιστικά επίπεδα, χωρίς πραγματική πνευματική ανάτασι. Δεν έφεραν ζωογόνο αναψυχή στον «Χριστιανικό κόσμο» για να μη αναφέρωμε το υπόλοιπο του ανθρωπίνου γένους. Έκαμαν πικρή την πόσι που έδωσαν να πίη ο λαός των τόσο με τα θρησκευτικά των δόγματα όσο και με την πορεία ζωής, όπου τον ωδήγησαν. Αποτέλεσμα αυτού του πικρού ποτού είναι ο πνευματικός θάνατος αναρίθμητου πλήθους ανθρώπων.

 5. Ποια υποχρέωσι επάνω μας αναγνωρίζομε, και πώς θα προσπαθήσωμε ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτήν;

⁵ Διακρατούμε σταθερά τη διακήρυξι ότι η Χριστιανοσύνη, όχι ο «Χριστιανικός κόσμος» είναι «το φως του κόσμου.» Ως αφιερωμένοι, βαπτισμένοι Χριστιανοί αναγνωρίζομε την ομαδική υποχρέωσί μας να υπηρετήσωμε ως «το φως του κόσμου.» (Ματθ. 5:14-16) Αυτή την υποχρέωσί μας, ως μάρτυρες του Ιεχωβά, θα εξακολουθήσουμε να εκπληρώνωμε, κηρύττοντας και διδάσκοντας τον γραπτό Λόγο Του. Με αυτόν τον Γραφικό τρόπο θα συνεχίσωμε προσπαθώντας να καταυγάζωμε το σκοτάδι σε όσο το δυνατόν περισσοτέρους ανθρώπους του «Χριστιανικού κόσμου,» που ο κλήρος και οι εξυψωμένοι θρησκευτικοί ηγέται απέτυχαν να διαφωτίσουν πνευματικά ή να φέρουν μέσα σ’ αυτόν το φως της εύνοιας του Θεού.

 6. (α) Ποιον αναγνωρίζομε ως τον θρησκευτικό Απελευθερωτή μας, και πώς θα τον μιμηθούμε όσον αφορά τη θρησκευτική ευαισθησία μερικών; (β) Αντί να ελπίζωμε και να πιστεύωμε όπως αυτοί, τι θα κάνωμε;

⁶ Αναγνωρίζομε τον Ιησού Χριστό ως τον θεόδοτο θρησκευτικό Ελευθερωτή μας. Μας απελευθέρωσε από τη θρησκευτική υποταγή και απονέκρωσι κάτω από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμιο αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, όπου περιλαμβάνεται και ο «Χριστιανικός κόσμος.» Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, δεν εφείσθη τα θρησκευτικά αισθήματα των ανθρώπων, που ισχυρίζοντο ότι ήσαν διωρισμένοι από τον Θεό θρησκευτικοί διδάσκαλοι και καθοδηγηταί του λαού. Ως μιμηταί του, δεν μπορούμε να παραλείψουμε την έκθεσι της αληθείας στους ειλικρινείς ανθρώπους του «Χριστιανικού κόσμου,» σχετικά με την παραστρατημένη κατάστασι του κλήρου των και των άλλων θρησκευτικών αρχηγών των και την ενοχή των ενώπιον του Θεού. Μολονότι αυτό θίγει τη θρησκευτική ευαισθησία αυτών των θρησκευτικών ηγετών και είναι μία ουαί γι’ αυτούς, θα εξακολουθήσωμε την αποστολή μας αυτή όσο ζούμε και όσο αυτοί ενεργούν από θέσεις επιρροής επί του «Χριστιανικού κόσμου.» Δεν θα ενωθούμε μαζί τους στο να στηρίζωμε την ελπίδα και εμπιστοσύνη μας σε οποιαδήποτε ανθρωποποίητη διεθνή οργάνωσι για παγκόσμιο ειρήνη και ασφάλεια, αλλά θα συνεχίσωμε να διακηρύττωμε την καταδίκη αυτής της οργανώσεως.

 7. (α) Για ενεργό υπηρεσία στη διάθεσι τίνος παραμένομε, και γιατί; (β) Τι θεωρούμε ότι είμεθα υποχρεωμένοι ν’ αποκαλύψωμε, και ποια εκδοτικά μέσα θα χρησιμοποιούμε για ν’ αυξήσωμε τις ικανότητές μας ως κηρύκων του αγγέλματος του Θεού;

⁷ Θέτομε πρόθυμα τους εαυτούς μας στην διάθεσι του Θεού για την υπηρεσία του, οποτεδήποτε, σύμφωνα με ό,τι αυτός καθορίζει. Αυτός μας απελευθέρωσε από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της συμβολικής κυρίας του Ευφράτου Ποταμού. Αφού η θρησκευτική μας ελευθερία οφείλεται στον Ιεχωβά Θεό μέσω του Ιησού Χριστού, είναι χρέος μας να την μεταχειρισθούμε σύμφωνα με το θέλημά του σ’ αυτόν τον τόσο κρίσιμο καιρό της ανθρωπίνης ιστορίας. Υπακούοντας στην Αγία Γραφή του, ομολογούμε ότι είμεθα κάτω από τη διαταγή να φανερώσωμε στους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει δυνατότης για πνευματική ζωή τώρα και για αιώνια ζωή στο μέλλον μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο» ή μέσω αυτού. Αυτός επιφέρει πνευματικό θάνατο στα πολυάριθμα μέλη των εκκλησιών του τώρα και κατά γράμμα θάνατο γι’ αυτά στην «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών,» που γοργά πλησιάζει. Εμείς οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά είμαστε ολίγοι σε σύγκρισι με τα 977.383.000 μέλη του «Χριστιανικού κόσμου.» Αλλά ο Θεός έχει αυξήσει τις ικανότητές μας ως διαγγελέων του επίκαιρου αγγέλματός του, στο εκατονταπλάσιο, ναι, διπλάσιο απ’ αυτό ακόμη. Μέσω της επίγειας οργανώσεώς του μας επρομήθευσε κατά εκατοντάδες εκατομμυρίων αντίτυπα εκδόσεων, Γραφές, βιβλία, βιβλιάρια, περιοδικά, φυλλάδια, ως άρματα μάχης για να επιβαίνωμε σ’ αυτά για ένα πνευματικό πόλεμο κατά των οχυρωμάτων της πλάνης μέσα στον πνευματικά νεκρό «Χριστιανικό κόσμο.» Με αυτές τις μυριάδες αρμάτων δημοσιεύσεως θα εκτελέσωμε μέχρι πέρατος το καθήκον μας να διακηρύξωμε την «ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών» ως μια «ουαί» για τον «Χριστιανικό κόσμο.»

 8. (α) Τι είναι ευτυχισμένο προνόμιό μας ν’ αναγγέλλωμε; (β) Λέγοντας τι ενώνομε τις φωνές μας με τον ουρανό, κι’ έτσι για ποιο πράγμα αποδίδομε ευχαριστίες;

⁸ Η μόνη ελπίδα του ανθρωπίνου γένους για ειρήνη, ευτυχία, ευημερία, ζωή, ναι, για ανάστασι των νεκρών, στηρίζεται στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Έχομε το μακάριο προνόμιο ν’ αναγγείλωμε σε όλα τα έθνη την εγκαθίδρυσι αυτής της βασιλείας στους ουρανούς κατά το τέλος των «Καιρών των Εθνών» το 1914. Ενώνομε τις φωνές μας με τις φωνές εκείνων που είναι στους ουρανούς, λέγοντας ότι η βασιλεία του κόσμου της ανθρωπότητος έγινε η βασιλεία του Κυρίου μας Ιεχωβά Θεού και του Μεσσίου του ή Χριστού του. Δημοσία Τον ευχαριστούμε γιατί έλαβε τη δύναμί του τη μεγάλη και άρχισε την αιώνια βασιλεία του μέσω του Μεσσίου του, του Υιού του Ιησού.

 9. (α) Τι θα σημάνη η βασιλεία του Θεού για τα έθνη την ημέρα της εκδικήσεώς του; (β) Εν τούτοις, τι θα πράξωμε με πιστότητα σχετικά μ’ αυτή τη βασιλεία;

⁹ Γνωρίζομε ότι αυτή η βασιλεία σημαίνει τελικά μια ολέθρια ουαί για τα πολιτικά έθνη κατά το αποκορύφωμα της ημέρας εκδικήσεως του Θεού, αλλά δεν θα φοβηθούμε την οργή των γι’ αυτό. Με πιστότητα θα δώσωμε μέχρι τέλους την απεπιφύλακτη υποταγή μας στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού. Θα υπακούσωμε στον ανάσσοντα Βασιλέα μας Ιησού Χριστό και θα συνεχίσωμε την εκτέλεσι της εντολής του να κηρύξωμε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» παντού ως μαρτυρία σε όλα τα έθνη ωσότου έλθη το τέλος των. Χωρίς καθυστέρησι θα στρέψωμε την προσοχή των ανθρώπων που θέλουν να μάθουν προς τη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού για την πραγματοποίησι της ελπίδος, ‘δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκίας.’