Περιτετμημένοι στην Καρδιά και στα Ώτα

«Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι την καρδίαν και τα ώτα, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του Πνεύματος του Αγίου.»—Πράξ. 7:51

 1. Ποια σημασία είχε δοθή αρχικά στην περιτομή και γιατί;

Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ υπήρξε γνωστή και εφηρμόζετο σχεδόν όσον καιρό τηρούνται γραπτά υπομνήματα. Υπήρξε ένα θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος, τόσο από απόψεως υγείας όσο και από απόψεως θρησκείας. Η περιτομή πιθανώς έγινε αναγκαία εν πρώτοις για ιατρικούς λόγους, λόγω των αποτελεσμάτων της πτώσεως του ανθρώπου από την τελειότητα. Εν πάση περιπτώσει, οποτεδήποτε και αν άρχισε να εφαρμόζεται, είναι καταφανές ότι σύντομα της εδόθη θρησκευτική σημασία. Αυτό το αντιλαμβανόμεθα λόγω του Βιβλικού υπομνήματος. Λόγω της πτώσεώς των οι άνθρωποι «εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα.» (Ρωμ. 1:25) Αυτό ωδήγησε λογικώς σε απόδοσι ακατάλληλης προσοχής, ακόμη και λατρείας στο σεξ και στη γονιμότητα, καθώς και σε καθετί που σχετίζεται μ’ αυτά. Η περιτομή, που κατά γράμμα σημαίνει «κόπτω ολόγυρα,» αφορά το όργανο του φύλου και της αναπαραγωγής, και χρησιμεύει ως μόνιμο σημείον αναγνωρίσεως, επίσης και ως απόδειξις της μυήσεως σ’ έναν κοινωνικό ή θρησκευτικό όμιλο. Αλλά, ρωτούμε, έχει η περιτομή κατάλληλη θέσι στην αληθινή θρησκεία; Αν ναι, επιθυμούμε να δώσωμε κατάλληλη προσοχή, που να βασίζεται σε ορθή κατανόησι. Για να το επιτύχωμε αυτό, πρέπει να στραφούμε στο Λόγο του Θεού, τη Γραφή, την μόνη πηγή αξιοπίστου πληροφορίας.

 2. Πότε και με ποιον έκαμε ο Θεός την περιτομή μια απαίτησι; Ποιες λεπτομέρειες είχαν δοθή;

² Η πρώτη φορά που αναφέρεται στη Γραφή η περιτομή είναι όταν ο Θεός έκαμε, ή επιβεβαίωσε, τη διαθήκη του με τον Αβραάμ, ο οποίος ήταν τότε ηλικίας ενενήντα εννέα ετών. Ο Θεός είπε στον Αβραάμ: «Αυτή είναι η διαθήκη μου, την οποίαν θέλετε φυλάξει, αναμέσον εμού και υμών, και του σπέρματός σου μετά σε. Παν άρσεν υμών θέλει περιτέμνεσθαι. Και θέλετε περιτέμνει την σάρκα της ακροβυστίας υμών, και θέλει είσθαι εις σημείον της διαθήκης μεταξύ εμού και υμών.» Εδόθησαν και περισσότερες λεπτομέρειες: «Και παιδίον οκτώ ημερών θέλει περιτέμνεσθαι . . . Παν άρσεν εις τας γενεάς υμών ο γεγεννημένος εν τη οικία, και ο αργυρώνητος εκ παντός ξένου . . . θέλει εξάπαντος περιτέμνεσθαι . . . και το απερίτμητον άρσεν, του οποίου δεν ήθελε περιτμηθή η σαρξ της ακροβυστίας αυτού, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής· την διαθήκην μου παρέβη.» Επομένως η εσκεμμένη άρνησις εσήμαινε θάνατο, όχι απλώς εκδίωξι από το σπίτι ενός γυιου ή ενός άρρενος δούλου.—Γεν. 17:10-14, 22-27.

 3. Ποιες δύο ερωτήσεις εγείρονται απ’ αυτά που αναγράφονται στα εδάφια Γένεσις 17:10-14;

³ Εδώ εγείρονται δύο ερωτήσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία όσον αφορά το δικαίωμα του Θεού σ’ αυτό το ζήτημα, αλλά ίσως διερωτηθούμε γιατί εξελέγη η περιτομή για σημείον, ιδιαιτέρως εφόσον, από ανθρώπινη άποψι, η εγχείρησις αυτή είναι οδυνηρή και ενοχλητική. Όταν ο Θεός δίνη ένα σημείο ή σύμβολο για να τηρήται, συνήθως η καταλληλότης του μπορεί να γίνη αμέσως αντιληπτή, όπως είναι η βύθισις στο ύδωρ ως συμβολισμός της αφιερώσεως ενός ατόμου στον Ιεχωβά. Η άλλη ερώτησις είναι, Γιατί περιελαμβάνετο ολόκληρος ο οίκος μαζί με όλους τους άρρενας δούλους. Εξ’ άλλου ο Αβραάμ και οι απόγονοί του μόνο δεν ήσαν εκείνοι που είχαν πράγματι περιληφθή στη διαθήκη; Ενδιαφερόμεθα να μάθωμε αν ο Λόγος του Θεού ρίχνει κάποιο φως σ’ αυτές τις δύο ερωτήσεις.

 4. (α) Ποια κατάστασις ηγέρθη που απαιτούσε την εκτέλεσι της εντολής του Θεού που αναφέρεται στα εδάφια Ιησ. Ναυή 5:2-7; (β) Πώς τα λόγια του Ιεχωβά στο εδάφιο Ιησ. Ναυή 5:9 έχουν ιδιαίτερη σημασία;

⁴ Οι Εβραϊκές Γραφές δείχνουν ότι οι απόγονοι του Αβραάμ, οι Ισραηλίται, εξακολουθούσαν να τηρούν αυτή την απαίτησι. Είχε ενσωματωθή στο Νόμο που εδόθη μέσω του Μωυσέως, μολονότι δεν εδίδετο ως νέα εντολή. (Λευιτ. 12:3) Εν τούτοις στη διάρκεια της περιπλανήσεως των σαράντα ετών στην έρημο, τα αρσενικά βρέφη, που είχαν γεννηθή τότε, δεν είχαν περιτμηθή. Ήταν μια νέα γενεά εκείνη που τελικά διέσχισε τον ποταμό Ιορδάνη για να εισέλθη στη Γη της Επαγγελίας. Ο Ιεχωβά διέταξε τότε τον Ιησού του Ναυή να περιτάμη όλους τους υιούς Ισραήλ. Όταν αυτή συνεπληρώθη, ο Ιεχωβά είπε το εξής σημαντικό: «Ταύτην την ημέραν αφήρεσα αφ’ υμών τον ονειδισμόν της Αιγύπτου.» (Ιησ. Ναυή 5:2-9) Εφόσον υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Αιγύπτιοι έκαναν περιτομή, αυτό μπορεί να σημαίνη ότι τώρα οι Αιγύπτιοι δεν θα είχαν βάσι για να μέμφωνται τον Ισραήλ για τη μη περιτομή τόσο πολλών αρρένων του. Επίσης, τώρα υπήρχε μια νέα γενεά του λαού του Ιεχωβά, από την οποία και το τελευταίο ίχνος είχε εξαφανισθή, τουλάχιστον ως σύμβολον ότι δεν είχαν οποιαδήποτε σχέσι με την Αίγυπτο, μαζί με τους ψευδείς θεούς και την ακάθαρτη λατρεία της. Τώρα μπορούμε ν’ αρχίσωμε να εκτιμούμε ότι η περιτομή, το «σημείον της διαθήκης,» που είχε δοθή στον Αβραάμ, ήταν ένα κατάλληλο σύμβολο της καθαρής λατρείας επίσης και στην περίπτωσι του Αβραάμ, το οποίο εχαρακτήριζε εκείνους που ήσαν σε σχέσι διαθήκης με τον Ιεχωβά ως διακεκριμένο λαό. Από τα Γάλγαλα κι’ έπειτα, αυτή η απαίτησις εξακολουθούσε να τηρήται από τους Ισραηλίτας, οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως Ιουδαίοι.

 5. Πρέπει να διαιρήται η Γραφή σε δύο μέρη όπως στο γράμμα και στο πνεύμα του νόμου;

⁵ Αν στραφούμε τώρα στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, βλέπομε ότι υπήρχε ακόμη προσκόλλησις σ’ αυτή την απαίτησι, και διαβάζομε τώρα για περιτομή της καρδιάς, στο εδάφιο Ρωμαίους 2:29. Ίσως σκεφθήτε ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που συναντάται, και μπορεί να αισθάνεσθε κάποια ανακούφισι με την απομάκρυνσι από την κατά γράμμα μορφή του ζητήματος, το γράμμα του νόμου, και να ελπίζετε τώρα ν’ αντιληφθήτε τη βαθύτερη σημασία, το πνεύμα του νόμου. Αλλά, όχι. Πρώτη φορά ανέφερε την περιτομή της καρδιάς ο Μωυσής και απ’ εκεί παίρνομε τη σημασία της ρίζας.

 6. (α) Σχετικά με τι αναφέρει ο Μωυσής την περιτομή της καρδίας; (β) Πώς έδειξε ο Μωυσής ότι περιλαμβάνονται τ’ αυτιά, διδάσκοντας έτσι ποιο μάθημα;

⁶ Ο Μωυσής έγραψε: «Περιτέμετε λοιπόν την ακροβυστίαν της καρδίας σας, και μη σκληρύνετε πλέον τον τράχηλόν σας.» Αυτό ήταν αναγκαίο όχι για να τηρήσουν τις τελετουργικές απαιτήσεις, το γράμμα του νόμου, αλλά τις θεμελιώδεις απαιτήσεις που βασίζονται στην αληθινή αγάπη, όπως εκφράζεται στην εξής έκκλησι: «Και τώρα, Ισραήλ, τι ζητεί Ιεχωβά ο Θεός σου παρά σου, ειμή να φοβείσαι Ιεχωβά τον Θεόν σου, να περιπατάς εις πάσας τας οδούς αυτού, και να αγαπάς αυτόν, και να λατρεύης Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδιάς σου, και εξ’ όλης της ψυχής σου.» Αργότερα, ο Μωυσής κάνει και πάλι έκκλησι, δείχνοντας πώς περιλαμβάνονται η καρδιά και τα ώτα, λέγοντας: «Θέλει περιτέμει Ιεχωβά ο Θεός σου την καρδίαν σου, και την καρδίαν του σπέρματός σου, διά να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδίας σου, και εξ’ όλης της ψυχής σου, διά να ζης.» Μπροστά τους θέτει την εκλογή: «Εάν υπάκουσες εις τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού σου,» για να τον αγαπούν και να υπακούουν σ’ αυτόν, θα είχαν τις πλούσιες ευλογίες του. «Εάν όμως παρεκτροπή η καρδία σου, και δεν υπακούσης, αλλά αποπλανηθής, και προσκυνήσης άλλους θεούς, και λατρεύσης αυτούς, . . . εξάπαντος θέλετε αφανισθή.» Με άλλα λόγια, περιτετμημένες καρδιές και αυτιά σημαίνουν ταπεινή καρδιά, τελείως ειλικρινή, πρόθυμη και ανυπόμονη ν’ ακούη και να τηρή, κρατώντας έτσι ένα άτομο στην οδό της καθαρής λατρείας. Αλλ’ αν ένα άτομο έχη καρδιά με τάσι να παρεκκλίνη, να κωφεύη, λόγω υπερηφανείας, όπως υπονοεί η έκφρασις σκληροτράχηλος, τότε το άτομο εκείνο θα παγιδευθή ασφαλώς στην ψευδή θρησκεία και θα χαθή.—Δευτ. 10:12, 16· 30:6, 15-18, ΜΝΚ· βλέπε επίσης Ιησ. Ναυή 24:14, 15, 19.

 7. Πώς ομιλεί ο Ιερεμίας σχετικά με το ίδιο πράγμα;

⁷ Σημειώστε τα έντονα λόγια του Ιερεμία επάνω σ’ αυτό το ζήτημα: «Προς τίνα θέλω λαλήσει, και διαμαρτυρηθή, διά να ακούσωσιν; Ιδού, το ώτιον αυτών είναι απερίτμητον, και δεν δύνανται να ακούσωσιν· ιδού, ο λόγος του Ιεχωβά είναι προς αυτούς όνειδος.» Όταν και ο Ιούδας και ο Ισραήλ είχαν γίνει πολύ άπιστοι, ο Ιερεμίας, αντιπαραβάλλοντας τη σαρκική με την πνευματική περιτομή, εκθέτει το άγγελμα του Ιεχωβά: «Θέλω κάμει επίσκεψην επί πάντας τους περιτετμημένους [στην σάρκα] μετά των απεριτμήτων· επί την Αίγυπτον, και επί τον Ιούδαν . . . διότι πάντα τα έθνη είναι απερίτμητα, και πας ο οίκος Ισραήλ απερίτμητος την καρδίαν.»—Ιερεμ. 6:10· 9:25, 26.

 8. Πού και πώς έκαμε ο Στέφανος ανασκόπησι της ιστορίας του Ισραήλ, που κατέληξε σε ποιο κατηγορητήριο και αποτέλεσμα;

⁸ Ύστερ’ από αιώνες, όταν ο Χριστιανός μάρτυς Στέφανος απελογείτο ενώπιον του Σάνχεδριν, ωμίλησε για τον Αβραάμ, και είπε ότι ο Θεός «έδωκεν εις αυτόν διαθήκην περιτομής.» Κατόπιν ανέφερε τον Μωυσήν, «εις τον οποίον οι πατέρες ημών δεν ηθέλησαν να υπακούσωσιν, αλλ’ απέβαλον, και εστράφησαν εν ταις καρδίαις αυτών εις Αίγυπτον, είποντες προς τον Ααρών, ‘Κάμε εις ημάς θεούς, οίτινες θέλουσι προπορεύεσθαι ημών.’» Τελικά, συνδέοντας εκείνους τους προπάτορας με το Σάνχεδριν της Ιερουσαλήμ (τους άμεσους ακροατάς), ο Στέφανος είπε: «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι την καρδίαν και τα ώτα, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του πνεύματος του αγίου· καθώς οι πατέρες σας, ούτω και σεις.» Ο Στέφανος ωμίλησε για τον ‘Δίκαιον, του οποίου σεις εγείνατε τώρα προδόται και φονείς.’ Ποια ήταν η αντίδρασις του Σάνχεδριν; «Κατεκόπτοντο [όχι όπως στην περιτομή] τας καρδίας αυτών.» Όσον αφορά τ’ αυτιά των, δεν υπήρχε περίσσευμα σαρκός για κατά γράμμα περιτομή, κι’ επομένως τι έκαμαν; «Έφραξαν τα ώτα αυτών, και ώρμησαν ομοθυμαδόν επ’ αυτόν,» και τον ελιθοβόλησαν μέχρι θανάτου—Πράξ. 7:8, 39-43, 51-58.

 9. Σε τι οφείλεται η έλλειψις περιτομής στην καρδιά και στα ώτα; Με ποια αποτελέσματα;

⁹ Τι τρομερό κατηγορητήριο εναντίον εκείνων των θρησκευτικών ηγετών! Απερίτμητες καρδιές και ώτα σημαίνουν εκείνους οι οποίοι είναι σκληροί, ισχυρογνώμονες, άκαμπτοι και έχουν θρασύ και σκληρό πρόσωπο και σκληρή καρδιά, καθώς και σκληρό τράχηλο. (Παροιμ. 21:29· 28:14· 29:1) Η υπερηφάνεια είναι η ρίζα, και οδηγεί ένα άτομο από το κακό στο χειρότερο, όπως είπε ο Δανιήλ για τον Ναβουχοδονόσορ: «Η καρδία αυτού επήρθη, και ο νους αυτού εσκληρύνθη εν τη υπερηφανία.» Το ίδιο συνέβη στον Φαραώ.—Δαν. 5:20· Έξοδ. 7:22· 9:7· βλέπε επίσης Εβραίους 3:7-13.

10. (α) Πώς μπορούμε να κάνωμε διάκρισι μεταξύ διανοίας και καρδίας; (β) Πώς μπορεί να περιτμηθή η καρδιά;

¹⁰ Πόσο σπουδαίο και πόσο επιθυμητό είναι να έχη κανείς περιτετμημένη καρδιά! Πώς μπορούμε να το επιτύχωμε αυτό; Επειδή είναι ξεχωριστή από τη διάνοια, η οποία σκέπτεται και λογικεύεται επάνω στην πληροφορία που λαμβάνει, η καρδιά συνδέεται στενά με τη στοργή και την επιθυμία και γίνεται η πηγή ή έδρα του ελατηρίου. Έχει μεγάλη συναισθηματική δύναμι, και μπορεί να επιβάλη ή να ενθαρρύνη μια ωρισμένη πορεία ενεργείας. (Έξοδ. 35:21) Μπορεί να επιβληθή εύκολα στη διάνοια. Η καρδιά είναι ακριβώς το κέντρον ή κίνητρον ολοκλήρου του εαυτού σας, της προσωπικότητάς σας. Είναι ο πραγματικός εσωτερικός εαυτός σας, ο «κρυπτός άνθρωπος της καρδίας,» «ο εσωτερικός άνθρωπος.» (1 Πέτρ. 3:4· Ρωμ. 7:22) Πώς μπορεί να περιτμηθή η καρδιά; Μπορούμε να καθοδηγηθούμε από τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κατά γράμμα περιτομή. Όταν αυτό γίνη αναγκαίο, λόγω κινδύνου της υγείας, η σαρξ η οποία αποκόπτεται θεωρείται περιττή, ή ως εμπόδιο που στέκει στο δρόμο της διακρατήσεως μιας καθαρής και υγιούς καταστάσεως. Έτσι η περιτομή της καρδιάς σημαίνει να απαλλαγούμε ή να κόψωμε τελείως καθετί από τις επιθυμίες και τα ελατήριά μας που είναι αντίθετο με τις επιθυμίες του Ιεχωβά. Σημαίνει πλήρη απομάκρυνσι κάθε πράγματος το οποίο ενεργεί ως εμπόδιο, όπως η υπερηφάνεια, και κάνει ένα άτομο να μη δείχνη ανταπόκρισι στον Ιεχωβά, στις εκκλήσεις του και στο Λόγο του.

11. (α) Ποιο καλό παράδειγμα αναφέρεται για περιτετμημένη καρδιά και αυτί; (β) Πώς μπορεί να γίνη η πνευματική εγχείρησις;

¹¹ Ένα καλό παράδειγμα περιτετμημένης καρδιάς και αυτιού έδειξε, όπως αναφέρει ο Λουκάς, «γυνή τις Λυδία το όνομα, . . . σεβόμενη τον Θεόν, η οποία ήκουε· της οποίας ο Ιεχωβά διήνοιξε την καρδίαν διά να προσέχη εις τα λαλούμενα υπό του Παύλου.» (Πράξ. 16:14, ΜΝΚ) Ασφαλώς δεν υπήρχε εμπόδιο. Δεν μπορούμε να κάνωμε αυτή την εγχείρησι με τη δική μας δύναμι και σοφία. Ο Παύλος ομιλεί για τον πραγματικό Ιουδαίο, του οποίου η «περιτομή [είναι] η της καρδίας, κατά πνεύμα.» Ναι, χρειαζόμεθα το πνεύμα του Θεού, και Αυτός μας λέγει πώς να προσευχώμεθα για μια νέα στάσι: «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ και πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου.»—Ρωμ. 2:29· Ψαλμ. 51:10.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΣ

12. Τι περιλαμβάνεται στο ν’ απεκδυθή κανείς τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθή τον νέο;

¹² Ο Θεός δεν θέτει το πνεύμα του, την αόρατη ενεργό δύναμή του, αυτομάτως μέσα μας. Οφείλομε να συνεργασθούμε, με το να υποβάλλωμε το δικό μας πνεύμα, ή τις διανοητικές και συναισθηματικές τάσεις μας, στην επίδρασι και στον τρόπο λειτουργίας του δικού του πνεύματος, το οποίο ενεργεί μέσω του Λόγου του. Έτσι έχετε ένα νέο και σταθερό πνεύμα στην καθαρή καρδιά σας, το οποίο βασίζεται σε ακριβή γνώσι, «καθώς είναι η αλήθεια εν τω Ιησού.» Θα «ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας,» και θα βοηθηθήτε «να απεκδυθήτε τον παλαιόν άνθρωπον τον κατά την προτέραν διαγωγήν.» Στη θέσι του, θα μάθετε πώς «να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» Εκείνοι οι οποίοι ακολουθούν αυτή την πορεία ‘γίνονται μιμηταί του Θεού,’ κι’ έτσι μιμούνται το καλό.—Εφεσ. 4:20-24· 5:1.

13. Μήπως αυτό απαιτεί μια τελείως διαφορετική προσωπικότητα; Πώς μπορεί να εξεικονισθή αυτό;

¹³ Ίσως να αισθάνεστε την ώθησι να πήτε ότι αυτό είναι πιο εύκολο να το πη κανείς παρά να το κάμη, και γι’ αυτό επιθυμούμε να εξετάσωμε μερικές πλευρές. Εν πρώτοις το να ενδυθούμε τον νέον άνθρωπο δεν σημαίνει μια τελείως διαφορετική προσωπικότητα, ώστε να χάσωμε έτσι την ταυτότητά μας. Στην πραγματικότητα, οφείλομε να σταυρώσωμε, ή να νεκρώσωμε, και στην καρδιά και στη ζωή μας, τα κακά πράγματα. (Γαλ. 5:24· Κολ. 3:5) Εν τούτοις, μερικές ιδιότητες και ικανότητες, μολονότι είναι επιβλαβείς όταν μείνουν ανεξέλεγκτες, ωστόσο μπορούν να κάμουν πολύ καλό όταν τεθούν κάτω από έλεγχο και κατευθυνθούν σε ορθές οδούς. Παραδείγματος χάριν, η οξυθυμία είναι έργο γοργού μυαλού, μαζί με ισχυρά αισθήματα, και τα δυο ανεξέλεγκτα, που σύντομα προξενούν πολύ κακό. Αλλά αυτή η ιδία ιδιότης του να είναι κανείς γρήγορος στη σκέψι, και να εκφράζη αυθόρμητο συμπάθεια, ή ενθουσιασμό, όταν κυβερνάται από καλό ελατήριο, μπορεί να προσφέρη μεγάλη βοήθεια ιδιαίτερα όταν δίδεται μαρτυρία σε άλλους. Σ’ όλα αυτά, περιλαμβανομένης και της εγκράτειας, απαιτείται εγκαρτέρησις. Όπως λέγει ο Ιάκωβος: «Όστις όμως εγκύψη εις τον τέλειον νόμον της ελευθερίας, και επιμείνη εις αυτόν» και γίνη, «ουχί ακροατής επιλήσμων, αλλ’ εκτελεστής έργου, ούτος θέλει είσθαι μακάριος εις την εκτέλεσιν αυτού.»—Ιακ. 1:25.

14. Πώς οι ικανότητες που υποκινούν ένα φυσικό τάλαντο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για καλό σκοπό;

¹⁴ Ή πιθανόν να νομίζετε ότι ένα φυσικό χάρισμα, όπως η μουσική ή η ποίησις, πρέπει ν’ απωθηθή διότι αποτελεί μια διασκέδασι, που κάνει ένα άτομο ονειροπόλο, ενώ υπάρχει τόσο πολύ έργο να γίνη. Αυτό μπορεί ν’ αληθεύη αν το τάλαντο είναι ανεξέλεγκτο, αλλά η ειδική ικανότης σε συνδυασμό μ’ αυτό το χάρισμα μπορεί να χρησιμοποιηθή για καλό σκοπό. Παραδείγματος χάριν, μια συμφωνία αποτελείται από ποικίλες κινήσεις, προσεκτικά συνδυασμένες, για ν’ αποτελέσουν μια ισορροπημένη αντίθεσι η οποία εκφράζεται ωραία και αρμονικά με καλό χρωματισμό σ’ όλη τη διάρκεια, χωρίς ανιαρές επαναλήψεις. Ακριβώς το ίδιο μπορεί να λεχθή σχετικά με την προετοιμασία και την εκφώνησι μιας ομιλίας για την αλήθεια. Όσο περισσότερο εκτιμάτε τον Λόγο του Θεού στη σύνθεσί του, καθώς και τα βοηθήματα Γραφικής μελέτης της Εταιρίας Σκοπιά, τόσο περισσότερα κερδίζετε απ’ αυτό για τον εαυτό σας και όταν βοηθήτε άλλους. Η αμοιβή, επίσης, είναι πολύ μεγαλύτερη. Ενώ στη μουσική προέχει η συναισθηματική έκκλησις, όταν ένα άτομο εκφράζη την αλήθεια, το άγγελμα της Βασιλείας, υπάρχει κατάλληλη ισορροπία μεταξύ της διανοητικής και της συναισθηματικής εκκλήσεως. Επάνω απ’ όλα, αυτό τιμά τον Ιεχωβά, τον Μεγάλο Συνθέτη.

15. (α) Ποιες είναι μερικές αιτίες αποθαρρύνσεως; (β) Ποιοι είχαν χωρίς αμφιβολία όμοια αισθήματα, και τι μπορούμε να μάθωμε απ’ αυτούς;

¹⁵ Μερικές φορές αποθαρρυνόμεθα στην προσπάθειά μας να ενδυθούμε τη νέα προσωπικότητα. Η παλαιά, με τις βαθιά ριζωμένες συνήθειές της και τις εσωτερικές πιέσεις, για να μη αναφέρωμε τις εξωτερικές από τον κόσμο του Σατανά, κατορθώνει να επιβληθή. Μολονότι ο Παύλος είπε ότι το πνεύμα και η σαρξ «αντίκεινται προς άλληλα, ώστε εκείνα τα οποία θέλετε, να μη πράττητε,» είπε επίσης: «Περιπατείτε κατά το πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σαρκός.» (Γαλ. 5:16, 17) Επομένως, όταν μας υπερνικήση μια εσφαλμένη πορεία, αισθανόμεθα συντετριμμένοι. Δεν είμεθα οι μόνοι που αισθανόμεθα έτσι. Φαντασθήτε πώς αισθάνθηκε ο Πέτρος όταν διεπίστωσε ότι είχε κάμει ακριβώς εκείνο που είχε υποσχεθή να μη κάμη ποτέ, δηλαδή, ν’ αρνηθή τον αγαπητό Κύριό του. Φαντασθήτε, επίσης, πώς πρέπει να είχε αισθανθή όταν, ύστερ’ από χρόνια υπηρεσίας σε υπεύθυνη θέσι, τον είχε επιπλήξει δημοσία ο Παύλος. Όσον αφορά τον Παύλο, απλώς φαντασθήτε πώς αισθάνθηκε όταν, ως Σαύλος, «πνέων έτι απειλήν και φόνον κατά των μαθητών του Κυρίου,» ξαφνικά και αναγκαστικά η πραγματική κατάστασις τον έκαμε να συνέλθη. (Ματθ. 26:35, 75· Γαλ. 2:11-14· Πράξ. 9:1-9) Αλλά, εκείνοι οι υπηρέται δεν είχαν αποκαρδιωθή. Και ακόμη πιο σπουδαίο, δεν εσκλήρυναν την καρδιά τους. Ούτε κι’ εμείς πρέπει να τη σκληρύνωμε. Πόσο παρηγορητικό είναι να διαβάσωμε τι έγραψε ο Ιωάννης: «Εκ τούτου . . . θέλομεν πληροφορήσει τας καρδίας ημών έμπροσθεν αυτού· διότι εάν μας κατακρίνη η καρδία, βεβαίως ο Θεός είναι μεγαλύτερος της καρδίας ημών, και γνωρίζει τα πάντα.» Πώς αληθεύει αυτό;—1 Ιωάν. 3:19, 20.

ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕΘΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΩΜΕ

16. (α) Ποιος μας προσκαλεί τώρα να έλθωμε, και είμεθα υποχρεωμένοι να δεχθούμε; (β) Πώς ο Ιεχωβά έχει προτεραιότητα στην εκλογή, και ποια ενθάρρυνσι δίνει αυτό;

¹⁶ Πόσο ευχάριστο και ανυψωτικό είναι όταν σας προσκαλούν στο σπίτι κάποιου για πρώτη φορά, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μια πιο στενή φιλία. Η πρόσκλησις αυτή καθ’ εαυτήν βάζει νέα καρδιά μέσα σας, και αισθάνεσθε διαφορετικός άνθρωπος. Δεν είναι αλήθεια αυτό, ιδιαίτερα αν περνάς δύσκολες στιγμές; Έτσι, σ’ αυτούς τους ‘κακούς καιρούς,’ ο Ιεχωβά αποστέλλει την πιο ελκυστική πρόσκλησι. (2 Τιμ. 3:1) Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος ν’ ανταποκριθή. Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, η εκλογή είναι δική σας. Πρωτίστως, όμως, η εκλογή είναι του Ιεχωβά, και ορθώς. Όπως έγραψε ο Δαβίδ: «Μακάριος εκείνος τον οποίον εξέλεξας, και προσέλαβες διά να κατοική εν ταις αυλαίς σου.» Εν πρώτοις ο Ιεχωβά έχει την εκλογή με το να θέτη τους όρους στους οποίους πρέπει ν’ ανταποκριθούμε. (Ψαλμ. 65:4· 24:3, 4) Κατόπιν, η πρόσκλησις γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να ελκύη μόνο εκείνους οι οποίοι έχουν ειλικρινή και ταπεινή καρδιά, μάλιστα και πονεμένη καρδιά. Αυτό δείχνει ότι ο Ιεχωβά είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας. Όπως λέγει: «Εγώ κατοικώ εν υψηλοίς, και εν αγίω τόπω· και μετά του συντετριμμένου την καρδίαν, και του ταπεινού το πνεύμα, διά να ζωοποιώ το πνεύμα των ταπεινών, και να ζωοποιώ την καρδίαν των συντετριμμένων.»—Ησ. 57:15· βλέπε επίσης 2 Χρονικών 16:9.

17. Με ποιον τρόπο απαιτείται και εκ μέρους του Θεού ταπεινοφροσύνη, και πώς το έχει δείξει αυτό;

¹⁷ Είναι ανάγκη να είμεθα ταπεινοί όταν πλησιάζουμε τον Ιεχωβά. Προκαλεί έκπληξι το ότι αυτό ισχύει και για τα δύο μέρη. Σκεφθήκατε ποτέ ότι απαιτείται ταπεινοφροσύνη εκ μέρους του Ιεχωβά για να κύψη, ας πούμε, και να περιεργασθή τη συντετριμμένη από την αμαρτία ανθρώπινη οικογένεια; «Τις ως Ιεχωβά ο Θεός ημών; . . . ο συγκαταβαίνων διά να επιβλέπη τα εν τω ουρανώ και τα εν τη γη· ο εγείρων από του χώματος τον πτωχόν.» «Η δεξιά σου με υπεστήριξε, και η αγαθότης [η ταπεινοφροσύνη, ΜΝΚ] σου με εμεγάλυνεν.» Ακόμη και σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν παραστρατήσει απευθύνεται ο Ιεχωβά: «Εξήπλωσα τας χείρας μου όλην την ημέραν προς λαόν απειθή.» Ακούστε επίσης τον Ιησού: «Ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου, καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε;» Τέτοια μακροθυμία και χάρις ασφαλώς απαιτεί ταπεινοφροσύνη.—Ψαλμ. 113:5-7 (ΜΝΚ). 18:35· Ησ. 65:2· Ματθ. 23:37.

18. Που μας έχει προσκαλέσει να έλθομε ο Ιεχωβά, και πώς μπορούμε να το καθορίσωμε αυτό σήμερα;

¹⁸ Μη αμφιβάλλετε. Προσκαλείσθε να έλθετε. Που; Η εκλογή ανήκει στον Ιεχωβά. «Έκλεξεν ο Ιεχωβά την Σιών· ευηρεστήθη να κατοικώ εν αυτή.» Ο Δαβίδ είχε υπ’ όψιν του την επίγεια Σιών, το κέντρον της αγνής λατρείας. (Ψαλμ. 132:8, 13-18, ΜΝΚ) Αυτό έχει τη σύγχρονη εκπλήρωσί του στο ουράνιο Όρος Σιών, όπου ο Ιεχωβά έχει εγκαταστήσει τον Υιόν του βασιλέα το 1914 μ.Χ. Ο Ιωάννης είδε σε όρασι το Αρνίον να στέκη εκεί, «και μετ’ αυτού εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες,» την πλήρη Χριστιανική εκκλησία. Υπάρχει ένα υπόλοιπο αυτής της τάξεως της Σιών στη γη, που εκπροσωπεί την οργάνωσι του Θεού. Εκεί προσκαλεί εκείνους οι οποίοι διαπιστώνουν την ανάγκη ενός τόπου ασφαλείας, όμοιο με την προμήθεια που είχε κάμει ο Θεός τον καιρό του Κατακλυσμού. Τότε επρομήθευσε την κιβωτό, όπου «εφύλαξεν όγδοον τον Νώε.»—Ψαλμ. 2:6· Αποκάλ. 14:1· Γεν. 7:1· 2 Πέτρ. 2:5.

19. (α) Από τον καιρό της αποκαταστάσεώς της, ποιες συνθήκες απολαμβάνει η Σιών; (β) Ποια απαίτησις βαρύνει όλους εκείνους οι οποίοι προσέρχονται στην οργάνωσι του Θεού;

¹⁹ Όταν είχε συναχθή αυτό το υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, μετά τη δοκιμασία που υπέστη στην περίοδο των ετών 1914-1918, τότε είχαν εκπληρωθή αυτές οι μεγαλειώδεις υποσχέσεις, με έμφασι στην καθαρότητα και την ταπεινοφροσύνη: «Εξεγέρθητι, εξεγέρθητι, ενδύθητι την δύναμίν σου, Σιών· ενδύθητι τα ιμάτια της μεγαλοπρεπείας σου, Ιερουσαλήμ, πόλις αγία· διότι του λοιπού δεν θέλει πλέον εισέλθει εις σε ο απερίτμητος και ακάθαρτος.» «Και θέλω αφήσει εν μέσω σου λαόν τεθλιμμένον [ταπεινόν, ΜΝΚ] και πτωχόν, και ούτοι θέλουσιν ελπίζει επί το όνομα του Ιεχωβά.» (Ησ. 52:1· Σοφον. 3:12, ΜΝΚ) Όλοι εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται στην οργάνωσι του Θεού, σε στενή συναναστροφή με την τάξι της Σιών, πρέπει να είναι περιτετμημένοι στην καρδιά και στα ώτα. Τώρα μπορούμε ν’ αντιληφθούμε γιατί έπρεπε να περιτμηθή και ο οίκος του Αβραάμ. Ολόκληρος εκείνος ο οίκος εξεικόνιζε τον ωργανωμένο λαό του Θεού σήμερα. Οφείλει να παραμένη καθαρός και να έχη απομακρυνθή απ’ αυτόν όλος ‘ο ονειδισμός της Αιγύπτου.’—Ιησ. Ναυή 5:9.

20. Πώς κατέστη δυνατή η μόνιμη μεταγραφή, και με ποια δαπάνη;

²⁰ Πόσο ευγνώμονες είμεθα διότι τόσο στοργικά μας εκάλεσε ο Ιεχωβά να έλθωμε στη Σιών, όχι απλώς για μια επίσκεψι, αλλά για μια μόνιμη μεταγραφή. Στον κόσμο των σπορ, όπως το ποδόσφαιρο, τεράστια ποσά καταβάλλονται για τη μεταγραφή ενός παίκτου με ειδικά προσόντα από μια ομάδα σε μια άλλη. Οσοδήποτε μεγάλο και αν είναι το ποσόν, ούτε καν παραβάλλεται με την τιμή που έχει καθορίσει ο Ιεχωβά, και που προθύμως κατέβαλε ο Υιός του με τη δαπανηρή ανθρώπινη θυσία του. Όπως λέγει ο Παύλος: «Ηγοράσθητε διά τιμής.»—1 Κορ. 6:20.

21, 22. (α) Πώς μπορούμε να δείξωμε εκτίμησι στην πρόσκλησι του Ιεχωβά; (β) Με ποιους διαφόρους τρόπους εκφράζεται η πρόσκλησις να έλθωμε στον Λόγο του Θεού και πώς πρέπει να μας επηρεάση αυτή;

²¹ Μπορούμε και πρέπει να δείξωμε την εκτίμησί μας για την πρόσκλησι του Ιεχωβά με το να την απευθύνωμε κι’ εμείς σε άλλους. Όπως η Λυδία, η οποία, αφού βαπτίσθηκε, παρακαλούσε τον Παύλο και τους συντρόφους του να έλθουν και να παραμείνουν στο σπίτι της. Ο Λουκάς λέγει: «Και μας εβίασεν.» Ο Ησαΐας προείπε αυτό το μεγαλειώδες έργο, λέγοντας ότι «πολλοί λαοί θέλουσιν υπάγει, και ειπεί, Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά . . . διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.» Ακούστε επίσης αυτή την δωρεάν πρόσκλησι: «Ω . . . έλθετε, αγοράσατε, και φάγετε, ναι, έλθετε, αγοράσατε οίνον και γάλα, άνευ αργυρίου και άνευ τιμής.» Ο Ιησούς όταν ήταν στη γη προσεκάλεσε: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.» Προείπε ότι στην επάνοδό του θα προσκαλούσε τους ομοίους με πρόβατα ανθρώπους: «Έλθετε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην εις εσάς βασιλείαν από καταβολής κόσμου.» Πραγματικά, ο Λόγος του Θεού τελειώνει μ’ αυτή την έξοχη πρόσκλησι, που ενθαρρύνει εκείνους που ανταποκρίνονται να τη μεταδώσουν σε άλλους: «Και το πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν, Ελθέ· και όστις ακούει, ας είπη Ελθέ· και όστις διψά ας έλθη· και όστις θέλει ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής. Λέγει ο μαρτύρων ταύτα, Ναι, Έρχομαι ταχέως. Και ο Ιωάννης απαντά: Αμήν. Ναι, έρχου Κύριε Ιησού.»—Πράξ. 16:15· Ησ. 2:3· 55:1, ΜΝΚ· Ματθ. 11:28· 25:34· Αποκάλ. 22:17, 20.

²² Η πρόσκλησις να προσέλθωμε εκφράζεται συχνά στον Λόγο του Θεού, και τόσο ελκυστικά ώστε αληθινά μπορεί να λεχθή ότι είναι πράγματι η πιο επείγουσα πρόσκλησις. Σεις θ’ ανταποκριθήτε; Θα έλθετε, και θα καλέσετε και άλλους να έλθουν;