Οι Άνθρωποι ‘Αρπάζουν την Βασιλείαν του Θεού’—Πώς;

ΤΗΝ άνοιξι του έτους 29 μ.Χ. ο Ιωάννης ο Βαπτιστής άρχισε «κηρύττων εν τη ερήμω της Ιουδαίας, και λέγων, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ματθ. 3:1, 2) Το έργο του Ιωάννου είχε σκοπό να προετοιμάση ανθρώπους πρόθυμους να δεχθούν τον βασιλέα αυτής της βασιλείας και να μπουν στη γραμμή για να γίνουν μέλη αυτής. Έτσι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία «η βασιλεία των ουρανών» έγινε ένας αντικειμενικός σκοπός στον οποίον οι άνθρωποι μπορούσαν να σπεύδουν.

Αλλά το να επιτύχη ένα άτομο να γίνη μέλος αυτής της ουράνιας Βασιλείας δεν ήταν εύκολο. Χρειαζόταν εντατική προσπάθεια. Αυτό υπονοούσε εκείνος ο οποίος είχε χρισθή ως Βασιλεύς, ο Ιησούς Χριστός, όταν είπε: «Από δε των ημερών Ιωάννου του Βαπτιστού έως του νυν, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν.»—Ματθ. 11:12.

Η έννοια που μεταδίδει η λέξις ‘βιασταί’ υπονοεί ‘δραστηρία προσπάθεια.’ Ποιοι εξεδήλωσαν αυτή την εντατική προσπάθεια; Οι επιτιθέμενοι εχθροί; Όχι, αλλά οι άνθρωποι που πίστεψαν στο κήρυγμα του Ιωάννου του Βαπτιστού και εδέχθησαν τον Ιησού Χριστό ως Βασιλέα. Αυτοί ήσαν αποφασισμένοι να μοχθήσουν και ν’ αγωνισθούν για τη Βασιλεία. Κρατούσαν σφιχτά το προνόμιο να γίνουν μελλοντικά μέρη της Βασιλείας σαν να είχαν αρπάσει λάφυρα ή να είχαν καταλάβει μια πόλι με έφοδο. Κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια για να κάμουν αυτό το προνόμιο δικό τους. Αλλά τι είναι εκείνο που τους ωθούσε να το κάμουν αυτό;

Όπως παρετήρησε ο Ιησούς σε μια παραβολή του, αυτό άρχισε με το ν’ ακούσουν τον «λόγον της βασιλείας.» Ο «σπόρος» ή ‘ο λόγος της βασιλείας’ ρίζωσε στην καρδιά των. Αυτοί ‘ενόησαν τον λόγον’ δηλαδή, μια πραγματική εκτίμησις της ανεκτίμητης αξίας του να είναι κανείς μέλος της Βασιλείας αναπτύχθηκε στην καρδιά τους. (Ματθ. 13:19-23) Η Βασιλεία εσήμαινε γι’ αυτούς περισσότερα από κάθετι άλλο, και τους ωθούσε να κάνουν ό,τι ήταν αναγκαίο για να την ‘αρπάξουν.’ (Ματθ. 13:45, 46) Επομένως, μετενόησαν για τις παραβάσεις των εναντίον του νόμου του Θεού, μετεστράφησαν από μια εσφαλμένη πορεία και υπεβλήθησαν στο εν ύδατι βάπτισμα για να συμβολίσουν την μετάνοια και τη μεταστροφή των. Γνήσια εγκάρδια εκτίμησις τούς έκαμε να συνεχίζουν να καταβάλλουν προσπάθειες για να κάμουν την κλήσι των στην ουράνια βασιλεία βεβαία.—2 Πέτρ. 1:10.

Εξαιτίας των εμποδίων, συνεχής προσπάθεια ήταν αναγκαία για ν’ αρπάξουν τη Βασιλεία. Αλλά ποιος είχε βάλει αυτά τα εμπόδια; Ο Ιεχωβά Θεός τα είχε βάλει για να εμποδίση τους αναξίους να εισέλθουν στη Βασιλεία. Μόνο άτομα που θα ελκύονταν σ’ αυτόν και θ’ ανταποκρίνονταν στις απαιτήσεις του μπορούσαν να εισέλθουν. (Ιωάν. 6:44· 1 Κορ. 6:9-11) Αυτά τα άτομα, οφείλουν ν’ ακολουθήσουν μια στενή οδό, να βρουν τη στενή πύλη, να συνεχίσουν να ζητούν, να συνεχίσουν να κρούουν και η οδός θα ανοιγόταν. (Ματθ. 7:7, 8, 13, 14) Για να επιτύχουν είσοδο μπορούσε ακόμη να περιλαμβάνη παραίτησι από εξέχουσες θέσεις, ή από την επιδίωξι λαμπρών εμπορικών συμφερόντων, ναι, από κάτι τόσο προσφιλές όσον ένα μάτι ή ένα χέρι.—Μάρκ. 9:43-47.

Κάθε άτομο που θ’ απετύγχανε να διατηρήση ηθική και πνευματική αγνότητα επρόκειτο ν’ αποκλεισθή από τη Βασιλεία. Ο απόστολος Παύλος υπενθύμισε στους Χριστιανούς στη Γαλατία: «Φανερά δε είναι τα έργα της σαρκός· τα οποία είναι μοιχεία, πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, φθόνοι, φόνοι, μέθαι, κώμοι, και τα όμοια τούτων περί των οποίων σας προλέγω, καθώς και προείπον, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες βασιλείαν Θεού δεν θέλουσι κληρονομήσει.»—Γαλ. 5:19-21.

Εν τούτοις, εκτός από το ν’ αγωνίζωνται εναντίον σαρκικών τάσεων για να διατηρήσουν ηθική και πνευματική αγνότητα, εκείνοι οι οποίοι αποκτούν είσοδο στη Βασιλεία πρέπει να φέρουν καρπό. Σχετικά μ’ εκείνους οι οποίοι ‘εννοούν τον λόγον,’ ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ο δε σπαρθείς επί την γην την καλήν, ούτος είναι ο ακούων τον λόγον, και νοών όστις και, καρποφορεί και κάμνει, ο μεν εκατόν, ο δε εξήκοντα, ο δε τριάκοντα.» (Ματθ. 13:23) Αλλά ποια είναι η καρποφορία; Είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με το να βοηθή κανείς άλλους να γίνουν μαθηταί του Χριστού; Ή, είναι η καρποφορία του πνεύματος του Θεού, οι καλές ιδιότητες της αγάπης, της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της αγαθωσύνης, της χρηστότητος, της πίστεως, της πραότητος και της εγκράτειας;

Η καρποφορία σ’ αυτή την περίπτωσι δεν είναι ούτε οι νέοι μαθηταί ούτε οι καλές Χριστιανικές ιδιότητες. Ο σπόρος που σπείρεται είναι ο ‘λόγος της βασιλείας.’ Επομένως, η καρποφορία πρέπει να είναι ο πολλαπλασιασμός αυτού του σπόρου. Ναι, η καρποφορία αναφέρεται στο να εκφράζεται κανείς για τη βασιλεία. Αυτές οι εκφράσεις πηγάζουν από μια καρδιά που έχει εκτίμησι. (Λουκ. 6:45) Λόγω γνήσιας αγάπης για τους άλλους, εκείνοι που βρίσκονται στη γραμμή για τη βασιλεία έχουν συνεχίσει να εκφράζωνται σχετικά μ’ αυτήν, ώστε πολλοί άλλοι άνθρωποι να μπορούν να αισθανθούν την ώθησι να κάνουν τα βήματα για να κερδίσουν την επιδοκιμασία και την ευλογία του Θεού.

Φυσικά, παράγουν επίσης τον καρπό του πνεύματος του Θεού, καθώς τους κινεί το πνεύμα του Θεού να μιλούν για τον «λόγον» της Βασιλείας, ή το άγγελμα. Οι πιθανοί κληρονόμοι της Βασιλείας εκτιμούν ότι στο κάθετι που κάνουν πρέπει να εκδηλώνουν ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τους άλλους.» Όπως ο Ιησούς, οφείλουν να αισθάνωνται ευσπλαγχνία για εκείνους οι οποίοι βρίσκονται σε θλιβερή πνευματική κατάστασι. (Ματθ. 9:36) Κατόπιν, επίσης, δεν μπορούν να παραμένουν αναίσθητοι στις ανάγκες των αδελφών τους. Πρέπει να είναι πρόθυμοι να δαπανήσουν και να δαπανηθούν πλήρως για τους ομοπίστους των. Τα εδάφια 1 Ιωάννου 3:16-18 υπενθυμίζουν: «Χρεωστούμεν υπέρ των αδελφών να βάλλωμεν τας ψυχάς ημών. Όστις όμως έχη τον βίον του κόσμου, και θεωρή τον αδελφόν αυτού ότι έχει χρείαν, και κλείση τα σπλάγχνα αυτού απ’ αυτού, πώς η αγάπη του Θεού μένει εν αυτώ; Τεκνία μου, μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.»

Οι υψηλές απαιτήσεις που έχει θέσει ο Ιεχωβά Θεός εγγυώνται ότι εκείνοι οι οποίοι αποκτούν είσοδο στη Βασιλεία και γίνονται βασιλείς μαζί με τον Χριστό, θα συνεχίσουν να κάνουν καλό στους υπηκόους των και θα τους μεταχειρίζονται σπλαγχνικά. Με το να έχουν αποδείξει ότι είναι ανιδιοτελείς, ότι αγαπούν τη δικαιοσύνη και μισούν το κακό παρά τη μομφή, τον πικρό διωγμό ή ακόμη και την απειλή του θανάτου, είναι φανερό ότι, δεν θα διαφθαρούν ούτε θα κάμουν κακή χρήσι της εξουσίας των όταν θα λείψουν, όλες οι πιέσεις για την αδικοπραγία.

Φυσικά, όπως συμβαίνει με κάθε κυβέρνησι, η πλειονότης είναι υπήκοοι και όχι άρχοντες. Ο αριθμός εκείνων οι οποίοι ‘αρπάζουν τη βασιλεία’ ως ουράνιοι κληρονόμοι είναι περιορισμένος. (Αποκάλ. 14:1, 3) Αλλά δεν είναι μεγαλειώδες να ζη κανείς κάτω από τη διοίκησι ανθρώπων οι οποίοι έχουν εκδηλώσει την αγάπη τους κάτω από δοκιμή ώστε να λάβουν την επιδοκιμασία του Θεού; Αν αυτή είναι η δική σας επιθυμία, επωφεληθήτε της ευκαιρίας να γίνετε ένας πιστός επίγειος υπήκοος της βασιλείας του Θεού, με το να κάμετε ακριβώς αυτά τα πράγματα που απαιτούνται από τους μελλοντικούς ουράνιους άρχοντας.

Είναι αλήθεια ότι αυτό θ’ απαιτήση πραγματική προσπάθεια. Αλλά πρέπει να είμεθα ευγνώμονες διότι έτσι έχουν τα πράγματα. Οι υψηλοί κανόνες στους οποίους πρέπει ν’ ανταποκριθή κανείς, είτε για ν’ ‘αρπάξη τη βασιλεία’ ως ένας συγκυβερνήτης με τον Ιησού Χριστό είτε για ν’ αποκτήση ζωή ως ένας υπήκοος αυτής, αποκλείουν εκείνους οι οποίοι λόγω της ιδιοτελείας των και της ελλείψεως αγάπης εκ μέρους των, θα καθιστούσαν δύσκολη τη ζωή στους άλλους. Επομένως, είθε να το κάνωμε σκοπό μας να είμεθα μεταξύ εκείνων οι οποίοι δείχνουν την εκτίμησί τους για την αξία της Βασιλείας με το να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να είναι άτομα επιδοκιμασμένα από τον Θεό τα οποία λαμβάνουν τις ευλογίες του.