Πώς Βλέπετε την Εξουσία;
1, 2. (α) Πώς περιγράφεται η κοινή αντίληψις για την εξουσία; (β) Γιατί είναι σπουδαίο να εξετάσωμε τη δική μας άποψι για την εξουσία;
ΈΝΑ πρωί του Οκτωβρίου 1969, η αστυνομία πόλεων του Μόντρεαλ, Καναδά, αντί να παρουσιασθή στο καθήκον της, πήγε σ’ ένα γήπεδο για να συζητήσουν την τακτική της απεργίας. Πώς θ’ αντιδρούσαν οι κάτοικοι της πόλεως στην αιφνίδια απουσία της αστυνομικής εξουσίας; Όπως ανεμένετο, ξέσπασαν οχλαγωγίες από τυχοδιώκτας, μαχητικούς σπουδαστάς και άλλους καιροσκόπους. Αλλά τι συνέβη με το συνήθη πολίτη, το άτομο που θα μπορούσε να είναι ο διπλανός γείτονας του καθενός; Ένας αυτόπτης μάρτυς αναφέρει:
«Δεν εννοώ αλήτες και κατά συνήθειαν παραβάτας του νόμου, θέλω να πω απλώς συνήθεις ανθρώπους που διέπραξαν παραβάσεις που ούτε θα ονειρεύονταν να δοκιμάσουν καν, αν στη γωνία του δρόμου υπήρχε ένας αστυφύλακας. Είδα αυτοκίνητα να περνούν με κόκκινο φως. Οδηγοί αυτοκινήτων βγήκαν απότομα στην εσφαλμένη πλευρά του δρόμου διότι έβλεπαν ότι δεν υπήρχε κανένας για να τους συλλάβη.»—Εφημερίς «Τάιμς» Νέας Υόρκης, Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 1969, σελίς 2.
2 Είναι η άποψίς σας για την εξουσία η ίδια με την άποψι εκείνων των «απλώς συνήθων ανθρώπων»; Είναι η εξουσία κάτι που το ανέχεται κανείς, κι’ εν τούτοις το περιφρονεί όταν του δοθή η ευκαιρία; ‘Ασφαλώς όχι!’ πιθανόν ν’ απαντήσετε. Αλλά μια προσεκτική αυτοεξέτασις είναι καλή, εφόσον οι σκέψεις και οι πράξεις ενός ανθρώπου είναι πιθανόν να έχουν επηρεασθή με τρόπο που ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται. Για τους περισσοτέρους ανθρώπους της σημερινής γενεάς, η «εξουσία» είναι μια λέξις με αντιπαθητικό ήχο· νομίζουν ότι η εξουσία αδίκως περιορίζει την ελευθερία δράσεως που και τα πιο συντηρητικά άτομα θα επιθυμούσαν να έχουν. Έτσι βλέπομε αυτή τη γενεά να υπονομεύη την εξουσία με κάθε τρόπο που μπορεί να επινοήση κανείς. Ίσως με μορφή διαφωνίας που εκδηλώνεται με φωνασκίες και ακόμη βία. Ή, μπορεί να είναι μια σιωπηρή αλλ’ ωστόσο καταστρεπτική περιφρόνησις της εξουσίας σε περιοχές που περνούν απαρατήρητες, ανάμεσα σε «απλώς συνήθεις ανθρώπους» που αποτελούν την πλειονότητα της σημερινής κοινωνίας.
3. Πώς εξέχοντα άτομα μιλούν για την τάσι της εποχής μας όσον αφορά τον σεβασμό στην εξουσία;
3 Ο Δρ Αμιτάι Ετζιόνι, πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κολόμπια, εσχολίασε την «χυδαία περιφρόνησι της εξουσίας, κάθε είδους εξουσίας, που βλέπει σε πολλούς σπουδαστάς κολλεγίου,» λέγοντας:
«Ύστερ’ από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι κατέρρευσε στο ζήτημα της ανατροφής των παιδιών . . . Προέκυψε μια ευρέως διαδεδομένη αντίδρασις εναντίον της ασκήσεως εξουσίας—μια υπεραντίδρασις φαίνεται. . . . Τώρα έχομε όλ’ αυτά τα παιδιά που έχουν γεννηθή στη δεκαετία του 1940, που έχουν μεγαλώσει, τα οποία δεν μπορούν να δεχθούν εξουσία με οποιονδήποτε τρόπο—από ένα διδάσκαλο, ένα αστυφύλακα, ένα δικαστή, ακόμη και ο ένας από τον άλλον. . . . Βλέπω ακόμη κίνδυνο στη δημοσία τάξι, που αποτελεί το οικοδόμημα της κοινωνίας.»—Εφημερίς «Δη Νάσιοναλ Ομπσέρβερ,» Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 1970, σελίς 20.
Ο Γερουσιαστής των Ηνωμένων Πολιτειών Τζων Λ. Μακκλέλαν, σε μια συνέντευξι για τους λόγους για τους οποίους το έγκλημα εξακολουθεί ν’ αυξάνη στη χώρα, εξεφράσθη με τον ίδιο τρόπο σκέψεως:
«Ένας άλλος λόγος είναι το γενικό κλίμα σ’ αυτή τη χώρα—η πολιτική ανυπακοή, η μη συμμόρφωσις και η έλλειψις σεβασμού για την εξουσία —αυτή η λεγομένη φιλοσοφία του ‘να κάνη ο καθένας το δικό του’ άσχετα με τη σχέσι που αυτό μπορεί να έχη με άλλους ή την επίδρασι επάνω σ’ αυτούς. Ένα μεγάλο ποσοστό οφείλεται στη φύσι του στασιασμού εναντίον της κατεστημένης εξουσίας.»—Περιοδικό «Γιουνάιτεντ Στέιτς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ,» 16 Μαρτίου 1970, σελίς 18.
4. (α) Τι είναι εξουσία; (β) Ποια είναι η γνώμη μερικών για την εξουσία;
4 Αλλά τι ακριβώς είναι η εξουσία, ώστε να προκαλή αυτά τα αυξανόμενα εχθρικά αισθήματα απέναντι της όπως αυτά που συναντούμε σε κάθε πλευρά σήμερα; Ένα λεξικό λέγει ότι είναι «η δύναμις που επηρεάζει ή κυβερνά τη σκέψι, τη διαγωγή.» Εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία, λοιπόν, επηρεάζουν ή κυβερνούν τις ενέργειες ενός ανθρώπου σε μια πορεία την οποία πιθανόν να θέλη ή να μη θέλη ν’ ακολουθήση. Αποτέλεσμα τούτου είναι ότι η άσκησις της εξουσίας έχει φθάσει να θεωρήται από πολλούς ως αντίθετη με την ελευθερία. Ως δικαιολογία για την απομάκρυνσι της εξουσίας μερικοί παρουσιάζουν ως ελευθερία τον τελικό αντικειμενικό σκοπό για τον οποίον οι άνθρωποι αγωνίζονται. Ένας Αμερικανός φιλόσοφος του περασμένου αιώνος, ο Χένρυ Θόρω, στο δοκίμιό του «Πολιτική Ανυπακοή,» το θέτει ως εξής:
«Από την καρδιά μου παραδέχομαι το σύνθημα,—‘Η καλύτερη κυβέρνησις είναι εκείνη που κυβερνά το λιγώτερο’ . . . ο ίδιος τρόπος σκέψεως τελικά καταλήγει στο εξής, το οποίο επίσης πιστεύω,—‘Η καλύτερη κυβέρνησις είναι εκείνη που δεν κυβερνά καθόλου.’»—Ο Άνθρωπος και η Πολιτεία: Οι Πολιτικοί Φιλόσοφοι, σελίς 301.
Ένας σύγχρονος αστέρας της εφηβικής ηλικίας εξέφρασε το ίδιο αίσθημα με τη γλώσσα της εποχής: «Είναι ανόητο να παίρνη κανείς διαταγές απ’ οποιονδήποτε. . . . Υπάρχουν πατέρες που νομίζουν ότι έχουν το θείο δικαίωμα να κυβερνούν τα παιδιά τους απλώς διότι αυτοί τα εγέννησαν.» (Εφημερίς Σάνταιυ Νιους Νέας Υόρκης, 17 Νοεμβρίου 1968) Μ’ έναν τέτοιον τρόπο σκέψεως που γίνεται κανών μάλλον παρά εξαίρεσις, είναι μήπως περίεργο ότι «το οικοδόμημα της κοινωνίας» βρίσκεται σε κίνδυνο;
Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΕΩΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ
5. Πώς προσδιορίζεται η πηγή της ελλείψεως σεβασμού για την εξουσία;
5 Τι είναι εκείνο που προξενεί αυτή την ισχυρή κίνησι της απορρίψεως των δεσμών κάθε εξουσίας; Ένα σχόλιο στην εφημερίδα Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τριμπιούν της 7 Ιουνίου 1968, χωρίς να το θέλη αναφέρεται στην πρωτίστη πηγή της ελλείψεως σεβασμού για την εξουσία: «Υπάρχει κάτι στον αέρα του συγχρόνου κόσμου, μια πρόκλησις της εξουσίας, μια μεταδοτική ανευθυνότης, ένα είδος ηθικής εγκληματικότητος που δεν συγκρατείται πια από θρησκευτική ή ηθική πίστι.» Αυτό το «κάτι στον αέρα» είναι απλώς ένα αποτέλεσμα της παρούσης δραστηριότητος εκείνου που η Γραφή ονομάζει τον «άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.» (Εφεσ. 2:2) Η σημερινή γενεά βλέπει τους άφθονους καρπούς του έργου εκείνου με το να καλλιεργή έλλειψι σεβασμού στην εξουσία. Ωστόσο, η ρίζα τούτου χρονολογείται από την συνάντησι αυτού του ‘άρχοντος’ με το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος.
6, 7. (α) Πώς ο Δημιουργός του ανθρώπου εδοκίμασε τον τρόπο με τον οποίον ο Αδάμ και η Εύα έβλεπαν την εξουσία του; (β) Πώς ο Σατανάς εμείωσε τον σεβασμό τους για την εξουσία, και γιατί το να το γνωρίζωμε αυτό είναι σπουδαίο για μας;
6 Εφόσον με κάθε θυσία πρέπει ένα άτομο να επιθυμή να μην το θεωρή ο Θεός ως ένα ‘υιόν απειθείας,’ είναι φρόνιμο να εξετασθή το είδος της σκέψεως που ο «άρχων της εξουσίας του αέρος» έχει γεννήσει ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Αυτό αποδείχθηκε πρώτα με τον Αδάμ και την Εύα, όταν αυτοί είχαν δοκιμασθή όσον αφορά την άποψί τους για την εξουσία του Δημιουργού των ως άρχοντος. Ο Θεός εβεβαίωσε το δικαίωμά του να κάνη και να επιβάλη νόμους οι οποίοι κυβερνούν τη δημιουργία του. Καθώρισε σαφώς τα όρια της ελευθερίας των. Η υπακοή των θ’ αποτελούσε αποδοχή της υπερτάτης εξουσίας του ή κυριαρχίας του επάνω σ’ αυτούς. Είπε: «Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.»—Γέν. 2:16, 17.
7 Εκείνος που αργότερα ωνομάσθηκε ‘άρχων της εξουσίας του αέρος’ ανέλαβε την ευθύνη ν’ αμφισβητήση την εξουσία του Ιεχωβά. Μ’ αυτόν τον τρόπο έγινε ο Σατανάς, που σημαίνει «ανθιστάμενος.» Μιλώντας μέσω ενός όφεως, αμφισβήτησε τον δικαιωματικό ισχυρισμό του Ιεχωβά να εξουσιάζη με το να κακοπαραστήση την εντολή του Θεού. Ο Σατανάς ερώτησε την Εύα: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γέν. 3:1) Η Εύα εγνώριζε ότι ο Θεός δεν είχε περιορίσει αδικαιολογήτως την ελευθερία τους με το ν’ απαγορεύση σ’ αυτούς να φάγουν από τον καρπό κάθε δένδρου. Είχε απλώς θέσει ένα λογικό περιορισμό, μόνον για ένα δένδρο. Όταν η Εύα υπέδειξε ότι το εγνώριζε αυτό, ο Σατανάς προχώρησε και κατηγόρησε τον Θεό ότι ψεύδεται για να κρατήση τους ανθρώπους κάτω από την εξουσία του, και ισχυρίσθηκε ότι η ζωή των δεν εξηρτάτο από την υπακοή, και, πράγματι, ότι υπήρχαν νέοι ορίζοντες ελευθερίας που ανοίγονταν σ’ αυτούς αν περιφρονούσαν την κυριαρχία του Ιεχωβά. Αυτή την ίδια ψευδή πρότασι ο Σατανάς συνεχίζει να χρησιμοποιή και σήμερα με το να κατευθύνη τους ανθρώπους σε κάθε είδους εξουσία. Η πορεία της αυτοδιαθέσεως και της ανεξαρτησίας παρουσιάζεται ως δελεαστικά προτιμώτερη από το να κυβερνάται κανείς από τις επιθυμίες ενός άλλου. Αν ο Σατανάς μπορούσε να κάνη κάποιον να δυσαρεστηθή από την εξουσία απλώς λίγο, τότε ανοίγονταν ο δρόμος για πιο σοβαρό στασιασμό στο μέλλον.—Γαλ. 5:9.
ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙ ΕΝΟΣ ΑΤΟΜΟΥ
8. Πώς το παράδειγμα επηρεάζει την άποψι ενός ανθρώπου για την εξουσία;
8 Υπάρχουν πολλοί πρόσθετοι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την άποψι ενός ατόμου για την εξουσία. Είναι καλό να τους γνωρίζωμε ώστε να μη μπορούν να μεταστρέψουν τη σκέψι μας προς την κατεύθυνσι που βαδίζει αυτό το σύστημα. Παραδείγματος χάριν, υπάρχει το κακό παράδειγμα που θέτουν οι ενήλικοι οι οποίοι βρίσκονται σε εξουσία οι οποίοι υποτίθεται ότι την υποστηρίζουν. Δημόσιοι υπηρέται, όπως είναι η αστυνομία, οι διδάσκαλοι και οι ταχυδρόμοι, οι γονείς, ακόμη και οι κληρικοί, φαινομενικά συνηγορούν υπέρ του νόμου και της τάξεως αλλά συχνά δεν επιθυμούν να τερματίσουν τις δικές των παράνομες πράξεις. Αυτό έχει οδηγήσει πολλούς να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να υπακούη κανείς στο νόμο μόνο εφόσον αυτό δεν καταλήγει σε προσωπικές δυσκολίες και ούτε επεμβαίνει σε ιδιοτελή συμφέροντα. Έτσι τους βλέπομε ν’ αποφεύγουν φόρους ή τελωνειακούς δασμούς με πλάγιους τρόπους, να παραβαίνουν νόμους περί κυκλοφορίας, όταν νομίζουν ότι μπορούν να διαφύγουν, να κλέβουν τους εργοδότας των με το να «παραφορτώνουν» τους λογαριασμούς εξόδων ή με το να φεύγουν συναποκομίζοντας ιδιοκτησίαν της εταιρίας. Συμμετέχουν σε παράνομες απεργίες που συνοδεύονται από υβρεολογίες και συγκινησιακές διαδηλώσεις που συχνά περιλαμβάνουν βία. Οι ενήλικοι επίσης συχνά χρησιμοποιούν υποτιμητικές εκφράσεις για αξιωματούχους του νόμου και επισήμους που έχουν εκλεγή, ακόμη δε και αυτοί οι επίσημοι δημοσία καταγγέλλουν τους πολιτικούς αντιπάλους των με μη κολακευτικούς τρόπους, δίνοντας έτσι ένα κακό παράδειγμα για τη νεολαία. Αν οι ενήλικοι συμπεριφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα έπρεπε ν’ αναμένεται ότι οι νεαροί παρατηρηταί λίγη σημασία θα έδιναν όταν θα τους ζητούσαν να δείχνουν σεβασμό;—Παροιμ. 26:22.
9. Με ποιους τρόπους έκαναν οι άνθρωποι κατάχρησι της εξουσίας των;
9 Ένας άλλος παράγων που επηρεάζει μερικούς στην άποψί των για την εξουσία είναι το γεγονός ότι εκείνοι που βρίσκονται στην εξουσία συχνά κάνουν κατάχρησι της δυνάμεως που έχουν. Ο πατέρας, που έχει θεία εξουσιοδότησι να είναι η κεφαλή του οίκου του, μπορεί να γίνη τύραννος. Δημόσια σκάνδαλα μας κάνουν ενήμερους για την κοινή συνήθεια της δωροδοκίας που περιλαμβάνει αστυνομία και πολιτικούς. (Παροιμ. 29:4) Μερικοί πολιτικοί ηγέται συχνά παροδηγούν το κοινό με δηλώσεις που αργότερα αποδεικνύεται ότι δεν είναι αληθείς, με αποτέλεσμα να προκύπτη ένα «χάσμα αξιοπιστίας.» Μια ευνοϊκή απόφασις δικαστηρίου είναι συχνά μόνο για κείνους οι οποίοι μπορούν να διαθέσουν ένα «καλό» δικηγόρο, και με τις προσπάθειες αυτών των ασυνειδήτων δικηγόρων μπορούν ακόμη και να «εξαγοράσουν» απαλλαγή από τιμωρία για εγκλήματα που διαπράττουν. Υποφέρουν οι μειονότητες. Σε άλλες περιπτώσεις υπάρχουν φανερά πονηροί άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κακή χρήσι της εξουσίας μέσω δυνάμεως, όπως ο Χίτλερ και άλλοι δεσπόται, οι οποίοι έχουν εγερθή τα πρόσφατα χρόνια.
10. Πώς η απάθεια εκ μέρους της εξουσίας ενεθάρρυνε την έλλειψι σεβασμού;
10 Το να παρατηρή κανείς την απάθεια ή την έλλειψι ενεργείας εκ μέρους των αρχών συντελεί σ’ ένα αίσθημα περιφρονήσεως για τους διπλούς κανόνας με τους οποίους εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη. Είναι κοινώς γνωστό ότι σε πολλές χώρες ο υπόκοσμος του εγκλήματος είναι σχεδόν απρόσβλητος από διωγμό για έγκλημα, ακόμη και το κοινό στις Ηνωμένες Πολιτείες τον ονομάζει «άθικτο.» Αυτή η απάθεια ενθαρρύνει πολλά άτομα σε μια παράνομη πορεία. Ο Γερουσιαστής Μακκλέλαν το ετόνισε αυτό στα περαιτέρω σχόλιά του όσον αφορά το γιατί το έγκλημα αυξάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες: «Το έγκλημα που παραμένει ατιμώρητο τροφοδοτεί το έγκλημα. . . . η πιθανότης να συλληφθή κανείς, να καταδικασθή και να τιμωρηθή για ένα σοβαρό έγκλημα είναι λιγώτερη από 1 στις 20.» (Γιουνάιτεντ Στέιτς Νιους εντ Ουώρλντ Ρηπόρτ, 16 Μαρτίου 1970, σελίδες 18, 19) Αυτό υποστηρίζει εκείνο που είπε ο σοφός Βασιλεύς Σολομών: «Επειδή η κατά του πονηρού έργου απόφασις δεν εκτελείται ταχέως, διά τούτο η καρδία των υιών των ανθρώπων είναι όλη έκδοτος εις το να πράττη το κακόν.»—Εκκλησ. 8:11.
11. Ποια ερωτήματα εγείρουν τ’ ανωτέρω;
11 Ανασκοπώντας τα πράγματα μπορούμε να διαπιστώσωμε ότι πολλά μπορούν να επηρεάζουν την άποψι ενός ανθρώπου για την εξουσία. Η επιρροή του Σατανά, οι σαρκικές τάσεις του ιδίου του ανθρώπου, τα κακά παραδείγματα των ανθρώπων, η κατάχρησις δυνάμεως και η αποτυχία λήψεως μέτρων, όλ’ αυτά τείνουν στο να κάνουν τους ανθρώπους να καλλιεργούν ένα αίσθημα στασιασμού απέναντι στην εξουσία. Πραγματικά «άνθρωπος εξουσιάζει άνθρωπον προς βλάβην αυτού.» (Εκκλησ. 8:9) Με μια τέτοια δυσάρεστη εικόνα ασκήσεως της εξουσίας τόσα χρόνια, πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα για να δικαιολογήσουν την πορεία που ακολουθούν σε αντίθεσι με την εξουσία όταν παραβαίνουν νόμους ή ενασχολούνται σε διάφορες μορφές διαφωνίας. Αλλά πρέπει αυτά τα πράγματα να κλονίσουν την άποψί μας για την εξουσία και τον σκοπό που αυτή εξυπηρετεί; Πρέπει να μας κάνουν να στασιάζωμε δημοσία εναντίον εκείνων που θεωρούμε ότι διαπράττουν σφάλματα σε βάρος αυτών που υπόκεινται στην εξουσία; Πρέπει να μας κάνουν μνησικάκους με ολιγώτερο καταφανείς τρόπους και έτοιμους να δείξωμε ανυπακοή στην εξουσία οποτεδήποτε νομίζομε ότι δεν θα μας δουν ή ότι μπορούμε να «ξεφύγωμε;»
12. Πώς μπορούμε να μάθωμε την κατάλληλη άποψι της εξουσίας;
12 Εκείνο που πρέπει να είναι καταφανές από τις παρατηρήσεις που έχουν γίνει ώς τώρα είναι ότι «του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερ. 10:23) Ο Χριστιανός πρέπει να καθοδηγήται, λοιπόν, στις απόψεις του για τις σύγχρονες εξουσίες, και την εξουσία γενικά, από τον Δημιουργό του. Η ορθή άποψις γίνεται σαφής με δύο τρόπους: (1) με την παρατήρησι των φυσικών αρχών οι οποίες αποδεικνύουν την αξία και την ανάγκη της εξουσίας όπως αυτή συναντάται στους νόμους της δημιουργίας και (2) με το να μαθαίνωμε ορθές αρχές που προμηθεύει η γραπτή αποκάλυψις του Δημιουργού, η Αγία Γραφή. Μπορούμε εδώ ν’ ανασκοπήσωμε με συντομία μερικές απ’ αυτές τις αρχές.
ΤΗΝ ΟΡΘΗ ΑΠΟΨΙ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
13. (α) Πώς το σώμα σας ασκεί εξουσία επάνω σας; (β) Πώς αντιδράτε στις διαταγές του σώματός σας;
13 Κυβερνώμεθα από ωρισμένους φυσικούς νόμους οι οποίοι περιορίζουν τις ενέργειές μας ή μας αναγκάζουν να κάνωμε διάφορα πράγματα. Σε μερικές περιπτώσεις αυτό είναι απολύτως αναγκαστικό. Παραδείγματος χάριν, το σώμα σας σάς ‘επηρεάζει’ ή σας ‘διατάζει’ με αναντίρρητη εξουσία να πάρετε καύσιμη ύλη, τροφή. Αν επιθυμήτε να παραμείνετε ζωντανός, οφείλετε να φάτε. Το σώμα σας οφείλει επίσης να απαλλάσσεται από τα κατάλοιπα που παράγονται μέσω του μεταβολισμού. Δίνει σ’ ένα άτομο μια επιτακτική εντολή, όπως θα λέγαμε, να τα αποβάλη. Παρατηρήστε την ανάγκη σας για ύπνο, αέρα και νερό. Το σώμα σας σάς διατάζει, και τελικά θα σας αναγκάση να λάβετε αυτά τα πράγματα μολονότι πιθανόν να επιθυμήτε διαφορετικά. Μήπως αισθάνεσθε ότι σας αφαιρείται η ελευθερία σας εξαιτίας αυτών των πραγμάτων; Μήπως πρόκειται να στασιάσετε και να γίνετε βίαιος με το σώμα σας επειδή απλώς αυτό ασκεί κάποια μορφή εξουσίας επάνω σας; Αυτό θα ήταν παράλογο, δεν νομίζετε; Εκείνοι που προσπαθούν να παραβιάσουν αυτούς τους φυσικούς νόμους απλώς προξενούν βλάβη στον εαυτό τους. Απεναντίας η κατάλληλη συμμόρφωσις προς αυτούς είναι ωφέλιμη και μπορεί πράγματι να φέρνη ευχαρίστησι. Ποιος δεν απολαμβάνει από ένα καλό νυκτερινό ύπνο; . . . Ένα νόστιμο φαγητό; . . . Ένα ποτήρι δροσερού νερού σε μια ζεστή ημέρα;
14. Δώστε ένα παράδειγμα εξουσίας που ασκεί ένας νόμος της δημιουργίας.
14 Το ίδιο αληθεύει και για τους εκτός του σώματός μας νόμους στους οποίους πρέπει να υπακούωμε. Η ύπαρξις των κλιμακοστασίων και των ασανσέρ είναι μια συνεχής υπενθύμισις για μας της δυνάμεως που έχει επάνω μας η βαρύτης. Μπορείτε ν’ αγνοήσετε την εξουσία του νόμου της βαρύτητος με το να πηδήσετε έξω από το παράθυρο του δεκάτου πατώματος αντί να χρησιμοποιήσετε τη σκάλα; Μολονότι αυτοί οι νόμοι είναι άκαμπτοι και η επίδρασίς των συνεχής, ποιος μπορεί ν’ αρνηθή ότι είναι πράγματι πολύ ωφέλιμοι; Η βαρύτης κρατά στη γη την ατμόσφαιρά της, τους ωκεανούς και άλλα πράγματα που είναι τόσο αναγκαία για τη ζωή. Αν αναγνωρίζωμε τους νόμους της δημιουργίας και ενεργούμε σε αρμονία μ’ αυτούς, μπορούμε να διαπιστώσωμε ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ακόμη μεγαλύτερη ωφέλεια και ευχαρίστησι. Παραδείγματος χάριν, οι άνθρωποι ανεγνώρισαν την εξουσία του νόμου της βαρύτητος, τον μελέτησαν μαζί με άλλους εφαρμόσιμους νόμους, και τελικά ανέπτυξαν το αεροπλάνο. Αυτό δεν είναι στασιασμός εναντίον της εξουσίας της βαρύτητος όπως δεν είναι και η ύπαρξις πουλιών ή ιπταμένων εντόμων. Εργάζονται μάλλον σε αρμονία με τους ήδη εγκατεστημένους νόμους, προς όφελος εκείνων οι οποίοι τους αναγνωρίζουν.
15. (α) Πώς εκδηλώνεται η εξουσία στους κανόνας του σύμπαντος; (β) Ποιοι είναι μερικοί κανόνες οι οποίοι επηρεάζουν τη ζωή μας σήμερα;
15 Ένας άλλος τομεύς στον οποίον η εξουσία μας παρέχει μεγάλη ωφέλεια βρίσκεται στην ομοιομορφία του σύμπαντος. Αυτό το αποδεικνύει καλά το ανθρώπινο σώμα. Τα όργανά του, με σπάνιες εξαιρέσεις, βρίσκονται πάντοτε στο ίδιο μέρος, και όλα τα εξωτερικά μέλη του σώματος είναι τακτοποιημένα με συμμετρία. Φαντασθήτε το χάος που θα προέκυπτε στην εξάσκησι της ιατρικής, και ιδιαίτερα της χειρουργικής, αν δεν μπορούσε κανείς να βασισθή στο ότι η σκωληκοειδής απόφυσις ενός ανθρώπου βρίσκεται στην ίδια θέσι όπως των άλλων! Τι θα συνέβαινε αν τα πόδια του ανθρώπου διέφεραν συνήθως σε μήκος; Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Ένας σχεδιαστής που είχε εξουσία να ενεργή έτσι τυποποίησε τα σώματά μας για μάς. Ο Βιβλικός ψαλμωδός Δαβίδ είπε με θαυμασμό: «Και εν τω βιβλίω σου πάντα ταύτα ήσαν γεγραμμένα.» (Ψαλμ. 139:14-16) Δεν αφέθηκε σ’ εμάς να καθορίσωμε αυτά τα πράγματα. Ωστόσο μέσα στα όρια των κανόνων του επέτρεψε να υπάρχη μια ατέλειωτη ποικιλία και ελευθερία εκλογής, για τη δική μας τέρψι. Εφαρμόζοντας την αρχή της ομοιομορφίας στη ζωή σήμερα, διαπιστώνομε ότι υπάρχει ωφέλεια και ανάγκη κάποιας εξουσίας, η οποία να καθορίζη τους κανόνας. Πρέπει να καθορίζονται τα βάρη, τα μέτρα και οι νομισματικές ανταλλαγές, καθώς επίσης και η πλευρά του δρόμου στην οποία μπορούμε να οδηγούμε. Είναι καταφανές τι θα συνέβαινε αν επρόκειτο ο καθένας από μας να ενεργή όπως επιθυμεί σ’ αυτά τα ζητήματα. Η άσκησις εξουσίας, λοιπόν, απομακρύνει τη σύγχυσι και προμηθεύει ένα μέτρον ασφαλείας με το να θέση ωρισμένους κανόνας.
16. Ποια είναι μερικά οφέλη που αποκομίζουν οι άνθρωποι από την άσκησι της εξουσίας;
16 Από τη σύντομη ανασκόπησι μερικών νόμων τής δημιουργίας που κάναμε, μπορούμε να διαπιστώσωμε ότι η άσκησις εξουσίας μέσω αυτών συντελεί στο να μας κρατήση ζωντανούς και να καταστήση δυνατή μια ύπαρξι με τάξι. Δεν απαγορεύει την ελευθερία με την ορθή έννοια όταν αναγνωρίζωμε την κατεύθυνσί της και εργαζώμεθα σε αρμονία μ’ αυτήν. Η εξουσία που είναι καταφανής στη δημιουργία συντελεί πραγματικά στο ν’ απολαμβάνωμε τη ζωή.
Η ΟΡΘΗ ΑΠΟΨΙΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
17. Τι υπάρχει στον άνθρωπο που κάνει την εξουσία αναγκαία; Δώστε παράδειγμα.
17 Η διευθέτησις του Θεού για εξουσία που θα καθοδηγή τα νοήμονα πλάσματα είναι αναγκαία, διότι αυτός έχει δώσει σ’ αυτούς κάτι που μόνο ο Παντοδύναμος Δημιουργός μπορούσε να δώση, την ικανότητα να εκλέγουν την κατεύθυνσί τους, μια «ελευθέρα βούλησι.» Εγνώριζε ότι αυτή η ελευθερία προσφέρει σ’ αυτούς την εκλογή μεταξύ διαφόρων λύσεων, μερικές από τις οποίες πιθανόν να μη ήσαν για το καλύτερο συμφέρον εκείνων οι οποίοι έκαμαν την εκλογή ή των άλλων. Επομένως, κάποια μορφή καθοδηγήσεως θα ήταν αναγκαία για να μπορούν τα νοήμονα πλάσματα να ζουν ειρηνικά και δίκαια. Ας δώσωμε ένα παράδειγμα: Ένας άνθρωπος ίσως θα επιθυμούσε να οικοδομήση το σπίτι του σ’ ένα ωρισμένο ωραίο σημείο, αλλά μήπως η εκλογή του παρεμποδίζει την ελευθερία άλλων; Το μέρος αυτό πιθανώς να έχη εκλεγή από κάποιον άλλον, ή πιθανόν να είναι μια καλή τοποθεσία για να τεθή κατά μέρος για να γίνη ένα πάρκο της κοινότητος που να ωφελούνται όλοι οι κάτοικοι της περιοχής. Είναι φανερό ότι πρέπει να υπάρχη ένας τρόπος για ν’ αποφασισθή ποιο είναι το καλύτερο για όλους εφόσον οι άνθρωποι πρέπει να ζουν μαζί με άλλους ανθρώπους. Ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός ενεργεί σ’ αυτό το σημείο είναι μέσω της αρχής της αρχηγίας.
18. Πώς ο Ιεχωβά έχει διευθετήσει την άσκησι εξουσίας; Τι δείχνει αυτό όσον αφορά τον Ιεχωβά;
18 Η αρχή της αρχηγίας εκτίθεται στο εδάφιο 1 Κορινθίους 11:3: «Θέλω δε να εξεύρετε ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός, κεφαλή δε της γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός.» Όταν αυτή η αρχή επεκταθή για να περιλάβη όλα τα νοήμονα πλάσματα και τις ενέργειές των, φθάνει στη διευθέτησι του Ιεχωβά να κυβερνά το σύμπαν, και περιλαμβάνει κι’ εμάς εδώ στη γη. Δείχνει ένα θερμό ενδιαφέρον για τα πλάσματά Του, όχι μια αδιάφορη επιφυλακτικότητα. Είναι το ενδιαφέρον ενός στοργικού Πατρός για τα τέκνα του. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ο Θεός φέρεται προς εσάς ως προς υιούς. . . . διότι όντινα αγαπά ο Ιεχωβά παιδεύει.» (Εβρ. 12:6, 7, ΜΝΚ) Η άσκησις εξουσίας από τον Ιεχωβά μπορεί να πάρη τη μορφή της απαιτουμένης πειθαρχίας ή συμβουλής, όπως ακριβώς συμβαίνει μ’ έναν ανθρώπινο πατέρα ο οποίος τα εφαρμόζει αυτά στα τέκνα του. Αλλ’ αυτό δείχνει ότι φροντίζει, ότι ενδιαφέρεται και επιθυμεί το καλύτερο γι’ αυτόν που δέχεται την καθοδήγησί του. Διευκολύνει τις ειρηνικές σχέσεις ενός ατόμου με τον Θεό και με τον συνάνθρωπό του, όπως ακριβώς ο απόστολος προχωρεί και λέγει: «Ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής [της παιδείας] καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.»—Εβρ. 12:11.
ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
19. (α) Ποιο σκοπό εξυπηρετούν οι πολιτικές εξουσίες; (β) Ποια πράγματα λαμβάνομε από τις πολιτικές εξουσίες, και τι δίνομε εμείς για αντάλλαγμα;
19 Μολονότι η πλήρης ωφέλεια από τη διευθέτησι της διακυβερνήσεως του Ιεχωβά έχει προσωρινώς διακοπή όσον αφορά την επίγεια κυβέρνησι, ωστόσο αυτός αναγνωρίζει ότι πρέπει να υπάρχη κάποια μορφή εξουσίας ωσότου η δική του διακυβέρνησις αποκατασταθή πλήρως εδώ. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί εντέλλονται «να υποτάσσωνται εις τας [υφισταμένας πολιτικάς] αρχάς και εξουσίας να πειθαρχώσι» αντί να στασιάζουν εναντίον των λόγω των ατελειών των. (Τίτον 3:1) Αυτές οι εξουσίες βοηθούν στη διατήρησι ενός μέτρου τάξεως στην κοινωνία, χωρίς τις οποίες θα εβασίλευε χάος λόγω της αναρχίας. Σ’ αυτό οι εξουσίες αντανακλούν τα κατάλοιπα της θεόδοτης συνειδήσεως του ανθρώπου. (Ρωμ. 2:14, 15) Έχουν την απαιτουμένη εξουσία να διατηρήσουν κάποιο βαθμό τάξεως σε τομείς όπως οι υπηρεσίες κοινής ωφελείας (αποκομιδή απορριμμάτων, προμήθεια νερού, ταχυδρομείο, κατασκευή λεωφόρων, παιδεία)· έγκλημα, πυρκαϊά, και δικαστική προστασία· κυβερνητικά μέτρα ανακουφίσεως και νομοθεσία ασφαλείας (ανοικοδόμησις, πρόληψις πυρκαϊάς, αποκομιδή απορριμμάτων, μόλυνσις, τρόφιμα, φάρμακα, κυκλοφορία). Αναγνωρίζοντας αυτά τα οφέλη, ο Χριστιανός αποδίδει στις κοσμικές εξουσίες σχετική υποταγή και πληρώνει φόρους. (Ρωμ. 13:6, 7· Μάρκ. 12:17) Το αποτέλεσμα τούτου είναι ότι μπορεί, ως επί το πλείστον, ‘να διάγη βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσέβεια και σεμνότητι’ κάτω από άνδρες ‘εν αξιώμασι,’ τις κυβερνητικές εξουσίες.—1 Τιμ. 2:2.
20. Πώς βλέπει την εξουσία ο ώριμος Χριστιανός;
20 Ποια είναι λοιπόν η άποψις του ωρίμου Χριστιανού για την εξουσία; Εν πρώτοις, εκτιμά το ότι αυτή είναι αναγκαία σ’ όλες τις μορφές της ζωής του. Βλέπει στην άσκησί της εκ μέρους του Δημιουργού ένα στοργικό ενδιαφέρον για την ευημερία των πλασμάτων του. Αναγνωρίζει ότι οι κοσμικές εξουσίες εξυπηρετούν τώρα τον γενικό σκοπό του Δημιουργού και ότι «υπό του Θεού είναι τεταγμέναι.» (Ρωμ. 13:1, 2· Ιωάν. 19:11) Αντιλαμβάνεται ότι είναι ανάγκη ν’ αποδίδη σχετική υποταγή στην εξουσία που ασκείται από εκείνους οι οποίοι βρίσκονται στις διάφορες φάσεις της κοσμικής ζωής—τον διδάσκαλο, τον εργοδότη, τον αστυνομικό, τον δικαστή και τον έφορο. Εξακολουθεί να διατηρή αυτή την ευσεβή άποψι παρά τις φαινομενικές καταχρήσεις ή ελλείψεις της παρούσης εξουσίας, έχοντας υπ’ όψιν ότι «επί τον υψηλόν υψηλότερος επιτηρεί· και επί τούτους [υπάρχουν] υψηλότεροι.» (Εκκλησ. 5:8· Παροιμ. 15:3) Έχει εμπιστοσύνη ότι θέλημα του Ιεχωβά είναι να ασκήση τη στοργική εξουσία του «εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών.» (Εφεσ. 1:10) Αποβλέπει στον καιρό που «πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» θα ασκήται από τον Ιησού μέσω πιστών Χριστιανών δούλων όπως αυτοί οι οποίοι εργάζονται σκληρά τώρα μεταξύ αυτού και των Χριστιανών αδελφών του.—Ματθ. 28:18.
[Πλαίσιο/Εικόνες στη σελίδα 458]
Αναγνωρίζοντας τα οφέλη που παρέχουν οι κοσμικές εξουσίες, ο Χριστιανός αποδίδει σ’ αυτές σχετική υποταγή και καταβάλλει φόρους
Διανομή Ταχυδρομείου
Διανομή Ύδατος
Αστυνομική Προστασία
Αποκομιδή Απορριμμάτων
Καταπολέμηση Πυρκαϊάς
Παιδεία
[Εικόνες στη σελίδα 456]
Το σώμα σας σάς ‘διατάζει’ να φάτε και να κοιμηθήτε. Μήπως πρόκειται να στασιάσετε λόγω της εξουσίας του επάνω σας;