Πώς η Σχέσις σας με τον Θεό Επηρεάζει τα Τέκνα Σας;

ΙΣΤΟΡΙΚΑ σημεία που συνεζητήθησαν στο προηγούμενο άρθρο αποτελούν αποδείξεις του γεγονότος ότι εκείνο που κάνει ένας γονεύς έχει βαθειά επίδρασι επάνω στα τέκνα του, που επεκτείνεται σε πολλές μελλοντικές γεννεές Η ορθή πορεία ζωής των γονέων καθώς και το κατάλληλο παράδειγμά τους θα καταλήξουν οπωσδήποτε σε καλό για τα τέκνα τους, ιδιαίτερα αν οι γονείς είναι αληθινοί δούλοι του Ιεχωβά Θεού. Η κατάλληλη σχέσις τους με τον Θεό σημαίνει ζωή για τα τέκνα με την προϋπόθεσι ότι διδάσκουν σ’ αυτά με προσοχή τους νόμους του Θεού και ενσταλλάζουν σ’ αυτά υπακοή στην εξουσία των γονέων.

Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την περίπτωσι που ένας από τους γονείς είναι «πιστός» Χριστιανός, αλλ’ ο άλλος δεν είναι; Μήπως αυτή η ένωσις, ή η συνέχισις της ενώσεως χωρίς να υπάρξη χωρισμός, κάνουν τον πιστό μολυσμένο ή ακάθαρτο, και συνεπώς ακάθαρτα και τα τέκνα;

Όχι. Γιατί όχι; Λόγω των δικαίων αρχών του Θεού, τις οποίες αυτός σέβεται, και λόγω της χάριτός του απέναντι σ’ εκείνους οι οποίοι τον υπηρετούν με αποκλειστική αφοσίωσι. Παρηγορεί εκείνους οι οποίοι βρίσκονται σε θρησκευτικώς διηρημένους οίκους, όπου το ένα μέλος είναι πιστό και το άλλο όχι, λέγοντας στον Λόγο του: «Διότι ο ανήρ ο άπιστος ηγιάσθη διά της γυναικός· και η γυνή η άπιστος ηγιάσθη διά του ανδρός· επειδή άλλως τα τέκνα σας ήθελον είσθαι ακάθαρτα· αλλά τώρα είναι άγια.»—1 Κορ. 7:14.

Η Εβραϊκή λέξις καντάς, καθώς και η αντίστοιχη Ελληνική άγιος έχουν θρησκευτική, πνευματική και ηθική σημασία. Σημαίνουν κάτι το «αγιασμένο» και «αποχωρισμένο.» Κάθε τι που αγιάζεται, επομένως, πρέπει να είναι καθαρό, άγιο, αποχωρισμένο για την υπηρεσία του Θεού.

Αυτή η καθαρή στάσις ενώπιον του Θεού προέρχεται από την πίστι στην προμήθεια του Θεού μέσω του Υιού του. Ένας ο οποίος δεν έχει αυτή την πίστι δεν έχει καθαρισθή από την κληρονομημένη ατέλεια και αμαρτωλότητά του. Αυτά τα άτομα που ο Παύλος τα χαρακτηρίζει ως ‘απίστους’ μπορεί να ζουν μια έντιμη και ηθική ζωή, αλλά δεν έχουν αποχωρισθή απ’ αυτόν τον ακάθαρτο κόσμο. Δεν έχουν δεχθή την προμήθεια του Θεού για την απομάκρυνσι της αμαρτωλής καταστάσεώς τους, και δεν έχουν ακόμη ελευθερωθή από τη δουλεία στην αμαρτία με το να γίνουν αληθινοί ακόλουθοι του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτά τα άτομα δεν είναι από τον εαυτό τους καθαρά στα όμματα του Θεού.—2 Κορ. 6:17· Ιακ. 4:4· Ιωάν. 8:34-36.

Σημειώστε ότι η δήλωσις του αποστόλου, στο εδάφιο 1 Κορινθίους 7:14, δεν λέγει ότι ο άπιστος κάνει τον εαυτό του καθαρό ή άγιο με τον δεσμό του γάμου. Μπορεί, στην πραγματικότητα, να είναι ένα άτομο που συνεχίζει την κακή πορεία ή τις ακάθαρτες πράξεις. Αντιθέτως, ο Παύλος λέγει ότι ο άπιστος αγιάζεται ‘διά του πιστού.’ Έτσι ο Θεός θεωρεί αυτή τη γαμήλιο σχέσι ή ένωσι καθαρή, ως μια στοργική εκδήλωσι απέναντι του πιστού και των μικρών παιδιών.

Με ποια βάσι μπορεί έτσι ο Θεός να ευνοήση τα μικρά παιδιά που βρίσκονται μέσα σε θρησκευτικώς διηρημένες οικογένειες; Ο γάμος είναι μια διευθέτησις του Θεού, και οι γαμήλιες σχέσεις είναι μια κατάλληλη διευθέτησις για τους ανθρώπους. Επομένως, κάθε κατάλληλος γάμος έχει την επιδοκιμασία του Θεού. Εκείνος θεωρεί τους γαμηλίους συντρόφους ως ‘μία σάρκα.’ (Ματθ. 19:5) Συνεπώς, όταν ένας από τους συντρόφους είναι πιστός Χριστιανός, αυτός δεν μολύνεται με το να συνεχίζη να ζη με τον άπιστο σύντροφο. Ο γάμος είναι δεκτός από τον Θεό. Αν δεν ήταν δεκτός τότε τα τέκνα θα ήσαν παράνομα. Αλλά τώρα θεωρούνται ως άγια και καθαρά. Ή, αν και οι δυο σύντροφοι είναι άπιστοι, πάλι ο γάμος δεν καταδικάζεται, αλλά τα τέκνα θεωρούνται όπως οι γονείς των, όχι άγια ενώπιον του Θεού.

Εν τούτοις, τα τέκνα που ο Θεός θεωρεί άγια βάσει της αξίας των γονέων είναι τα τέκνα εκείνα τα οποία δεν είναι ακόμη αρκετά μεγάλα ώστε να κατανοούν πλήρως όλα όσα απαιτούνται από εκείνους που υπηρετούν τον Θεό. Δεν είναι σε θέσι να λάβουν μόνα τους την σοβαρή απόφασι που απαιτείται από εκείνους οι οποίοι γίνονται βαπτισμένοι μαθηταί του Κυρίου Ιησού. Αλλά είναι πολύ σπουδαίο να έχωμε υπ’ όψιν ότι ακόμη και αυτά τα μικρά παιδιά οφείλουν να γνωρίζουν τι σημαίνει υπακοή. Οφείλουν να υπακούουν στους γονείς των. Πρέπει να είναι παιδιά όχι απειθάρχητα ή που κάνουν κακές πράξεις. (Παροιμ. 20:11) Αυτό καθιστά επιτακτικό να διδάσκουν οι γονείς, ή ο γονεύς που είναι πιστός, υπακοή στα τέκνα, και επίσης να διδάσκουν σ’ αυτά την αλήθεια της Γραφής σε κάθε ευκαιρία.

Δεν απαιτείται μόνο από τον πατέρα ν’ ανατρέφη τα τέκνα «εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά,» αλλά και στα τέκνα επίσης δίδεται μια άμεση εντολή: «Τα τέκνα υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα· διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον,» και, «Τα τέκνα υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω· διότι τούτο είναι δίκαιον: ‘Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα, ήτις είναι εντολή πρώτη με επαγγελίαν: «Διά να γίνη εις σε καλόν και να είσαι μακροχρόνιος επί της γης.»—Εφεσ. 6:1-4· Κολ. 3:20.

Συνεπώς, αν ένα μικρό παιδί είναι στασιαστικό και ενεργεί αντίθετα με τις εντολές και τις παρακλήσεις των γονέων του, αν, όταν είναι μακρυά από τους γονείς του, κάνη πράγματα που γνωρίζει ότι είναι αντίθετα με το θέλημά τους, ή είναι κακά στα όμματα του Ιεχωβά, αν συναναστρέφεται με άλλους που κάνουν κακές πράξεις, τότε δεν μπορεί ασφαλώς να έχη την απαίτησι ν’ αποκομίση τα οφέλη της οικογενειακής αξίας. Ακυρώνει την αξία που ο Χριστιανός γονεύς ή οι γονείς του μπορούν να παρουσιάσουν στα όμματα του Θεού, και είναι ακάθαρτο, όπως είναι και εκείνοι με τους οποίους κάνει κακές πράξεις.—Ψαλμ. 50:16-20.

Τι σημαίνει ν’ απολαμβάνη το υπάκουο παιδί την αξία ενός Χριστιανού γονέως ή γονέων; Σημαίνει ότι έχει την εύνοια του Θεού. Έχει την προστασία και τη βοήθεια του Θεού όπως ακριβώς την έχει και ο Χριστιανός γονεύς. Δεν έχει την κατάκρισι του Θεού εναντίον του, όπως συμβαίνει με τον κόσμο. (2 Πέτρ. 2:9· παράβαλε Ψαλμό 37:25, 26.) Όταν ο Θεός θα εκτελέση κρίσι εναντίον των πονηρών, θα φεισθή αυτά τα παιδιά ως καθαρά και άγια, όπως ακριβώς και ο πιστός γονεύς είναι άγιος.

Αντιστρόφως, η Γραφή λέγει: «’Διότι, ιδού, έρχεται ημέρα, ήτις θέλει καίει ως κλίβανος· και πάντες οι υπερήφανοι και πάντες οι πράττοντες ασέβειαν θέλουσιν είσθαι άχυρον· και η ημέρα η ερχομένη θέλει κατακαύσει αυτούς λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων, ώστε δεν θέλει αφήσει εις αυτούς ρίζαν και κλάδον.’» (Μαλαχ. 4:1, ΜΝΚ) Όταν κατεστράφη η Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. λόγω της απιστίας της στον Θεό, τα τέκνα θανατώθηκαν μαζί με τους γονείς των. Οι Χριστιανοί, που είχαν προσέξει την προφητική προειδοποίησι του Ιησού να εξέλθουν από την καταδικασμένη πόλι προτού την καταστρέψουν οι Ρωμαίοι, σώθηκαν μαζί με τα τέκνα τους.

Ομοίως στην καταστροφή των πονηρών αυτού του συστήματος πραγμάτων θα εφαρμοσθή η αρχή: Τα τέκνα (ο κλάδος), που δεν μπορούν να λάβουν μια δικαία στάσι μόνα τους, θα έχουν την ίδια κατάκρισι με τους γονείς, (την ρίζα).

Η αναγνώρισις από τον Ιεχωβά Θεό των πιστών δούλων του αποκαλύπτει τη μεγάλη αγάπη και εκτίμησί του για εκείνους οι οποίοι τον αγαπούν, και δείχνει επίσης τη σοφή ικανότητά του να κάμη να ‘συνεργούν τα πάντα προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν.’ (Ρωμ. 8:28) Επί πλέον, η δικαιοσύνη του Ιεχωβά μεγαλύνεται με το ότι πραγματοποιεί όλ’ αυτά μέσα στο πλαίσιο των δικών του δεδηλωμένων αρχών.

[Εικόνα στη σελίδα 554]

Ένα μικρό παιδί που είναι στασιαστικό ακυρώνει την ωφέλεια που μπορεί να προσφέρη σ’ αυτό ο Χριστιανός γονεύς του στα όμματα του Θεού.