Οι Δέκα Φυλές Είχαν Απολεσθή;

ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Κούραντ Μάγκαζιν του Χάρτφορντ στο τεύχος της 12ης Σεπτεμβρίου 1971 δημοσίευσε ένα άρθρο με τον τίτλο, «Απολεσθείσα Φυλή· Αγωνίζεται για τους Ρώσους Ιουδαίους.» Μιλούσε για τους ισχυρισμούς ωρισμένων Ερυθροδέρμων Αμερικανών ότι αποτελούν την απωλεσθείσα φυλή του Εφραΐμ· εξαιτίας τούτου ενδιαφέρονταν για τη μεταχείρισι που είχαν οι Ιουδαίοι στη Ρωσία και γι’ αυτό διαμαρτύρονταν στη Ρωσική κυβέρνησι σχετικά μ’ αυτό. Και προσφάτου εκδόσεως και διανομής είναι το χαρτόδετο βιβλίο (200 και πλέον σελίδων) Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρεττανική Κοινοπολιτεία στην Προφητεία, που φιλοδοξεί να παρουσιάση ότι δύο απ’ αυτές τις «απολεσθείσες φυλές» βρίσκονται σ’ αυτά τα μέρη.

Το ζήτημα των «Απολεσθεισών Δέκα Φυλών» δεν είναι καθόλου νέο. Από το έτος 1320 είκοσι ευγενείς Σκωτσέζοι είχαν υπογράψει «Τη Σκωτική Διακήρυξι της Ανεξαρτησίας,» και διαμαρτύρονταν εναντίον των ισχυρισμών του πάπα διακηρύττοντας ότι ο Σκωτικός λαός ήσαν απόγονοι των δώδεκα φυλών του Ισραήλ. Αλλά δεν παρουσίαζαν καμμιά απόδειξι για τους ισχυρισμούς των.

Το 1649 ένας Άγγλος ονομαζόμενος Τζων Σάντλερ προέβαλε ομοίους ισχυρισμούς για τους Βρεττανούς σ’ ένα έργο του που παρουσίαζε παραλληλισμούς μεταξύ των Αγγλικών νόμων και των νόμων των Ιουδαίων. Το 1794 ο Ρίτσαρντ Μπράδες, ένας άλλος Άγγλος, δημοσίευσε μια πραγματεία που είχε σκοπό ν’ αποδείξη ότι οι Αγγλοσάξωνες ήσαν απόγονοι των «δέκα απολεσθεισών φυλών.»

Ομοίους ισχυρισμούς πρόβαλε η Βρεττανο-ισραηλινή Παγκόσμια Ομοσπονδία σ’ ένα Μανιφέστο που εξεδόθη το 1931. Σ’ αυτό ισχυρίζονταν ότι οι δέκα φυλές ωδηγήθησαν σε αιχμαλωσία το 721 π.Χ. και ότι οι «επτά καιροί» Τιμωρίας (ή επταπλασίως) που αναφέρονται στο Λευιτικόν 26:28 εσήμαιναν 2.520 χρόνια και ότι αυτά συνεχίσθηκαν ως το 1799. Μεταξύ άλλων έλεγε το Μανιφέστο: «Το θαύμα των Ηνωμένων Πολιτειών θα ξεπερασθή μόνον από το θαύμα της . . . Βρεττανικής Κοινοπολιτείας Εθνών. . . . Πολλαπλασιάστε την επιρροή της φυλής, και τότε ο Αγγλοσαξωνικός πολιτισμός θα επιβάλη την ειρήνη και θα εξασφαλίση την ευημερία στον κόσμο.»

Και μόλις τα τελευταία λίγα χρόνια διεκόσμησαν αυτούς τους ισχυρισμούς με συγκεκριμένες λεπτομέρειες που δεν είχαν ακουσθή προηγουμένως. Έτσι μερικοί όχι μόνον κατηγορηματικά αναφέρουν ότι οι Βρεττανοί κατάγονται από τη φυλή του Εφραΐμ και οι Ηνωμένες Πολιτείες από τη φυλή ή την μισή φυλή του Μανασσή, αλλά ισχυρίζονται ότι οι φυλές του Λευί και του Συμεών είναι διασκορπισμένες μεταξύ του Ισραήλ μαζί με τη φυλή του Ιούδα · ότι η φυλή του Ρουβήν βρίσκεται στη Γαλλία, και άλλα. Έτσι δίνουν εξήγησι για όλες τις δεκατρείς φυλές και ισχυρίζονται ότι και η κοσμική ιστορία και η Γραφή υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς των. Αλλά συμβαίνει αυτό;

ΚΑΜΜΙΑ ΚΟΣΜΙΚΗ ΒΑΣΙΣ

Τι μπορεί να λεχθή γι’ αυτούς τους ισχυρισμούς ; Μπορεί να βρεθή κάποιος εκτός από τους πρωταγωνιστάς αυτών των θεωριών που θα υποστηρίξη αυτούς τους ισχυρισμούς; Σύμφωνα με την Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία, αυτή «η θεωρία δεν στηρίζεται σε κανένα επιστημονικό στοιχείο, διότι οι φυλές . . . δεν είχαν χαθή με οποιαδήποτε πραγματική έννοια.» Και η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Η θεωρία . . . στηρίζεται σε ισχυρισμούς οι οποίοι θεωρούνται από τους λογίους—θεολόγους και ανθρωπολόγους—ως τελείως αβάσιμοι.» Αυτή η παραπομπή βρίσκεται στην περίφημη 11η έκδοσι, Τόμος 2, σελίς 31. Οι σύγχρονες εκδόσεις αυτής της αυθεντίας αγνοούν τελείως την θεωρία.

Μ’ ένα όμοιο τρόπο σκέψεως η Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία (1901), Τόμος 1, σελίς 601 λέγει: «Με την εφαρμογή παραλόγων εικασιών σχετικά με ιστορικές προελεύσεις και φιλολογικές αναλογίες, . . . προφητικές φράσεις, γεννήθηκε ένα ζήτημα προσδιορισμού της ταυτότητος της Βρεττανικής φυλής με τις Απολεσθείσες Δέκα Φυλές του Ισραήλ που είναι αρκετό για να ικανοποιήση άτομα στερημένα κριτικού πνεύματος που επιθυμούν να κάμουν τις Άγιες Γραφές να επιβεβαιώνουν τη φυλετική υπερηφάνειά των.» Το πόσο αληθινή είναι αυτή η παρατήρησις μπορεί να διαπιστωθή από το γεγονός ότι στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχαν άνδρες σε υψηλή θέσι στην Βρεττανική κυβέρνησι οι οποίοι ήσαν τόσο βέβαιοι ότι η Αγγλία θα κέρδιζε τον πόλεμο επειδή αυτοί ήσαν οι «Απολεσθείσες Φυλές» ώστε δεν θεωρούσαν καθόλου αναγκαίο να καταβάλουν μια εξαιρετική προσπάθεια!

Κατόπιν υπάρχει ο διάσημος Ανατολιστής Τζώρτζ Ρώλινσον, τον οποίον αναφέρει ο Καθηγητής Β. Χ. Σμίθ ότι είχε πει ότι αυτή η θεωρία «δεν προορίζεται να έχη την ελαχίστη επίδρασι στη γνώμη εκείνων που είναι αρμόδιοι για να έχουν γνώμη. Μπορεί να έχη επίδρασι μόνον επάνω σε αμαθείς και αμόρφωτους—σ’ αυτούς οι οποίοι είναι απληροφόρητοι όσον αφορά την απόλυτη και πλήρη διαφοροποίησι στη γλώσσα, τον σωματικό τύπο, τη θρησκευτική γνώμη, και τους τρόπους και τα έθιμα μεταξύ των Ισραηλιτών και των διαφόρων φυλών από τις οποίες μπορεί ν’ αποδειχθή ιστορικώς ότι κατάγεται το Αγγλικό έθνος.»

Το πόσο απίθανος είναι ο ισχυρισμός ότι υπάρχει κάποια σχέσις μεταξύ της Ινδοευρωπαϊκής Αγγλοσαξωνικής και της Σημιτικής Εβραϊκής γλώσσης μπορεί να φανή από τα λόγια μιας αυθεντίας στα γλωσσικά ζητήματα του Καθηγητού Ν. Χ. Πάρκερ: «Κανένας άνθρωπος με ορθή σκέψι δεν θα μπορούσε να προβάλη έναν τέτοιο ισχυρισμό. Δεν υπάρχει κανένας αρμόδιος φιλόλογος στον κόσμο που θα το υποστηρίξη αυτό. Είναι πάρα πολύ αμφίβολο ότι·υπάρχει έστω και μια μόνο λέξις στους Σάξωνες, εκτός από τα ονόματα τα δανεισμένα από τη Γραφή, που να μπορή ν’ αναζητηθή η ρίζα της στα Εβραϊκά.» Και στον τομέα της ανθρωπολογίας οι αυθεντίες συμφωνούν επίσης ότι δεν υπάρχει καμμιά σχέσις μεταξύ της Αγγλικής ή Αγγλοσαξωνικής και της Σημιτικής φυλής. Ορθώς είπε ο Α. Χ. Φόρμπς σχετικά με τη θεωρία των «Απολεσθεισών Δέκα Φυλών»: «Εκείνο που στην αρχή είναι ένα απλό ενδεχόμενον, γίνεται εικασία, μια εικασία γρήγορα γίνεται πιθανότης, και καταλήγει στο να γίνη μια δογματική βεβαιότης.»

Προτού εξετασθούν τα Γραφικά επιχειρήματα εναντίον αυτής της θεωρίας είναι καλά να σημειώσωμε την επιστημονική άποψι μιας άλλης πεποιθήσεως που είναι συνδεδεμένη μ’ αυτή την κίνησι. Προβάλλει τον ισχυρισμό ότι ο λίθος της στέψεως επάνω στον οποίο πολλοί βασιλείς της Ιρλανδίας, της Σκωτίας και της Αγγλίας έχουν στεφθή μετεφέρθη στην Ιρλανδία από τον Ιερεμία και είναι ο λίθος το οποίον είχε θέσει ως στήλη ο Ιακώβ. (Γέν. 28:18) Ο Καθηγητής Α. Κ. Ράμσεϋ του Τμήματος της Γεωλογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου προέβη σε λεπτομερή εξέτασι αυτού του λίθου. Διεπίστωσε ότι είναι Σκωτικής προελεύσεως και ότι έχει χαρακτηριστικά τα οποία ποτέ δεν συναντώνται στους αμμόλιθους που βρίσκονται στην Παλαιστίνη.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ

Όσον αφορά τη Γραφική μαρτυρία, σημειώνομε ότι στις ημέρες του Βασιλέως Ροβοάμ, ο Θεός ‘διέρρηξε’ δέκα φυλές απ’ αυτόν και τις έδωσε στον Ιεροβοάμ, όπως ακριβώς ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον Βασιλέα Σολομώντα ότι θα έκανε. (1 Βασ. 11:11-13· 12:21-24) Τελικά αυτές οι δέκα φυλές αιχμαλωτίσθηκαν από την Ασσυρία, 133 χρόνια προτού πέση ο Ιούδας και η Ιερουσαλήμ στη Βαβυλώνα. Εσήμαινε αυτό ότι οι δέκα φυλές είχαν απολεσθή; Καθόλου! Γιατί όχι; Διότι ακόμη από την αρχή ο Βασιλεύς του Ιούδα και του Βενιαμίν, ο Ροβοάμ, εξακολουθούσε να βασιλεύη επάνω σε μερικούς «των υιών Ισραήλ [δηλαδή, του δεκαφύλου βασιλείου] των κατοικούντων εν ταις πόλεσιν Ιούδα.»—1 Βασ. 12:17.

Και ακόμη περισσότερο, όταν ο Ιεροβοάμ απέλυσε τους Λευίτας από το να ενεργούν ως ιερείς (προφανώς διότι δεν ήσαν πρόθυμοι να τον ακολουθήσουν στη λατρεία του μόσχου), αυτοί όχι μόνον εγκατέλειψαν τους βοσκότοπους και τα σπίτια των στον Ισραήλ και ήλθαν στον Ιούδα αλλ’ επίσης «μετ’ αυτούς [ήλθαν] όσοι εκ πασών των φυλών του Ισραήλ έδωκαν τας καρδίας αυτών εις το να ζητώσιν Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ.» Αυτοί «ήλθον εις Ιερουσαλήμ, δια να θυσιάσωσιν εις Ιεχωβά τον θεόν των πατέρων αυτών. Και κατίσχυσαν την βασιλείαν του Ιούδα.» (2 Χρον. 11:13-17) Ομοίως, τριάντα περίπου χρόνια αργότερα, τον καιρό του Ασά, εκείνοι που ήσαν από τη φυλή του Εφραΐμ, του Μανασσή και του Συμεών προσεχώρησαν στον Ασά «πολλοί,» «ιδόντες ότι ο Ιεχωβά ο Θεός αυτού ήτο μετ’ αυτού.»—2 Χρον. 15:9, ΜΝΚ.

Και όχι μόνον αυτό, αλλ’ αφού ο Ισραήλ ωδηγήθηκε σε αιχμαλωσία, την εποχή του καλού Βασιλέως Ιωσία, διαβάζομε ότι αφού είχε καταστρέψει την ειδωλολατρία και άλλες μορφές ψευδούς λατρείας στον Ιούδα έκαμε το ίδιο «εις τας πόλεις του Μανασσή και Εφραΐμ και Συμεών και μέχρι του Νεφθαλί,» ναι, «δια πάσης της γης του Ισραήλ (και) επέστρεψεν εις Ιερουσαλήμ.» (2 Χρον. 34:6, 7) Και μολονότι επανειλημμένως συγγραφείς της Βίβλου κάνουν διάκρισι μεταξύ Ισραήλ και Ιούδα, βλέπομε ότι ο τελευταίος βασιλεύς του Ιούδα, ο Σεδεκίας, αναφέρεται ως ‘ασεβής ηγεμών του Ισραήλ.’—Ιεζ. 21:25.

ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ

Δεν μας προξενεί έκπληξι, λοιπόν, να σημειώσωμε ότι, μολονότι ο Ιεζεκιήλ είχε σταλή πρωτίστως σ’ εκείνους από τον Ιούδα που ήσαν σ’ αιχμαλωσία στη Βαβυλώνα, ωστόσο ανέφερε τον «Ισραήλ» περισσότερο από δώδεκα φορές από όσο ανέφερε τον Ιούδα· είναι σημαντικό ότι «ο οίκος Ισραήλ» αναφέρεται περίπου ογδόντα φορές, δηλαδή δεκατρείς φορές περισσότερες από την έκφρασι «οίκος Ιούδα.» Όλα αυτά είναι σε αρμονία με την προφητεία του Ιεζεκιήλ ότι οι δύο οίκοι θα ενώνονταν για να γίνουν ένας. (Ιεζ. 37:19-28)a Και ο προφήτης Ιερεμίας δείχνει ότι και ο Ισραήλ και ο Ιούδας ήσαν στη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία.—Ιερεμ. 50:33· 51:4-6.

Δεν μας προξενεί έκπληξι, λοιπόν, να σημειώσωμε ότι ύστερ’ από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία δεν γίνεται καμμιά διάκρισις μεταξύ των δύο. Έτσι στα βιβλία του Έσδρα και του Νεεμία περίπου εξήντα φορές ο όρος Ισραήλ χρησιμοποιείται για τους ‘Ιουδαίους’ οι οποίοι επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα. (Έσδρας 2:2, 59, 70· 3:1, 11, κτλ.) Απόδειξις τούτου υπάρχει στο γεγονός ότι οι ‘υιοί της αιχμαλωσίας’ προσέφεραν θυσίες όχι μόνο για τις δύο φυλές του Ιούδα και Βενιαμίν, τους «Ιουδαίους,» αλλά «προσέφεραν εις τον εγκαινιασμόν του οίκου τούτου,» του ανοικοδομηθέντος ναού, εκατοντάδες ζώων, «και δια προσφοράν περί αμαρτίας υπέρ παντός του Ισραήλ, δώδεκα τράγους, κατά τον αριθμό των φυλών του Ισραήλ.» Είναι σαφές ότι εκείνοι οι Ισραηλίται που είχαν επιστρέψει θεωρούσαν τον εαυτό τους ως εκπροσώπους όλων των δώδεκα φυλών. (Έσδρας 6:16, 17) Και αυτό βρίσκεται σε αρμονία με την προφητεία του Ησαΐα, ο οποίος προείπε: «Διότι αν και ο λαός σου, Ισραήλ, είναι ως η άμμος της θαλάσσης, υπόλοιπον εξ αυτών θέλει επιστρέψει.» Ναι, ένα υπόλοιπο του Ισραήλ, όχι απλώς του Ιούδα, θα επέστρεφε.—Ησ. 10:22.

ΣΤΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Ότι όλες οι δώδεκα φυλές, δηλαδή και το έθνος Ισραήλ και το έθνος Ιούδα, θα υπήρχαν όταν ο Ιησούς θα παρουσιαζόταν στο λαό του, είχε προλεχθή από τον προφήτη Ησαΐα, διότι αυτός έγραψε ότι ο Ιησούς Χριστός επρόκειτο να είναι «δια πέτραν προσκόμματος και δια βράχον πτώσεως εις τους δύο οίκους του Ισραήλ.» Ότι αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε στον Ιησού Χριστό πιστοποιείται για μάς και από τον απόστολο Παύλο και από τον απόστολο Πέτρο.—Ησ. 8:14· Ρωμ. 9:31-33· 1 Πέτρ. 2:8.

Ότι ο όρος «Ιουδαίοι» στην εποχή του Ιησού περιελάμβανε και εκείνους των δέκα φυλών καθώς και εκείνους των δύο φυλών είναι καταφανές από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο οι συγγραφείς των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών. Πρώτον, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται «στο δωδεκάφυλον ημών γένος» και στη ‘λατρεία’ των, (Πράξ. 26:7) και μιλεί για τον εαυτό του ως Ισραηλίτην και ως Ιουδαίον. (Ρωμ. 11:1· Γαλ. 2:15· Φιλιππ. 3:5) Και έτσι εκείνοι στους οποίους ο απόστολος έδωσε μαρτυρία αναφέρονται μερικές φορές ως «υιοί Ισραήλ» και «άνδρες Ισραήλ,» και άλλη φορά αναφέρονται ως Ιουδαίοι. (Πράξ. 5:21, 35· Ρωμ. 9:24· 1 Κορ. 9:20) Έτσι και ο Ιησούς επίσης ωνομάζετο και «Βασιλεύς του Ισραήλ» και «Βασιλεύς των Ιουδαίων.»—Ματθ. 27:42· Ιωάν. 1:49· 12:13· Ματθ. 2:2· 27:11, 37.

Επιπλέον, ο προφήτης Ιερεμίας προείπε ότι ο Ιεχωβά ‘ήθελε κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν.’ (Ιερεμ. 31:31) Ο Ιησούς ανέφερε αυτή τη νέα διαθήκη στους ακολούθους του τη νύχτα της εναντίον του προδοσίας και της καταδίκης του σε θάνατο, όπως ακριβώς διαβάζομε στο Λουκάς 22:20. Και ο απόστολος Παύλος δείχνει ότι αυτή η νέα διαθήκη είναι εκείνη στην οποία λαμβάνονται οι ακόλουθοι στα βήματα του Χριστού.—Εβρ. 8:7-13.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι δεν μπορούν να επικαλεσθούν ούτε την κοσμική ούτε την ιερή μαρτυρία για ν’ αποδείξουν ότι ο Αγγλοσαξωνικός λαός κατάγεται από τις «δέκα απολεσθείσες φυλές.»

Η ΥΛΙΚΗ ΕΠΕΚΤΑΣΙΣ ΚΑΙ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΙ

Εκείνοι οι οποίοι παραμένουν προσκολλημένοι στη θεωρία των «Απολεσθεισών Φυλών» τονίζουν τη μεγάλη υλική ευημερία που απήλαυσαν τα Έθνη της Βρεττανικής Κοινοπολιτείας, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, από την αρχή του δεκάτου ένατου αιώνος, ως απόδειξι της θεωρίας των. Αλλά μήπως η Αγγλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν ισχυρές επειδή είναι προσκολλημένες στις Βιβλικές αρχές;

Τι πρέπει να λεχθή για το περίφημο δουλεμπόριο που διεξήχθη και στις δυο αυτές χώρες; Τι πρέπει να λεχθή για τα υποκριτικά θρησκευτικά συστήματα των; Και τι μπορεί να λεχθή για την από μέρους των εκμετάλλευσι της εργασίας των παιδιών και των γυναικών; Η ιστορία δείχνει ότι ήσαν χειρότεροι από τους ειδωλολάτρες από πολλές απόψεις! Πάρτε παράδειγμα τις σχέσεις των με την «ειδωλολατρική» Κίνα. Το 1839 η Κίνα προσπάθησε να σταματήση το εμπόριο του οπίου, που φέρνει καταστροφή ανάμεσα στους λαούς της. Γι’ αυτό το σκοπό κατέσχε όπιο εκατομμυρίων δολλαρίων από Άγγλους εμπόρους. Το Βρεττανικό έθνος αισθάνθηκε τόσο τραυματισμένο απ’ αυτό, ώστε κήρυξε τον πόλεμο στην Κίνα και με τη συνθήκη του 1842 επέβαλε το εξαχρειωτικό εμπόριο οπίου στην Κίνα, όπως αργότερα και οι Ηνωμένες Πολιτείες έκαμαν το ίδιο.

Προβάλλουν επίσης τον ισχυρισμό ότι η υπόσχεσις στον Αβραάμ ότι το σπέρμα του επρόκειτο να ‘καταλάβη τας πύλας των εχθρών του’ εφαρμόζεται στον έλεγχο της Βρεττανίας σε θαλάσσιες πύλες, όπως είναι η Διώρυξ του Σουέζ, του Άντεν, του Χονγκ Κονγκ, του Γιβραλτάρ, καθώς επίσης η Δίοδος Κιμπέρ. Αλλ’ αν ο Θεός έχει δώσει στη Βρεττανία αυτές τις «πύλες,» πώς συμβαίνει να τις έχη χάσει όλες αυτές εκτός από το Γιβραλτάρ, που πιθανόν να χάση επίσης; Εκτος τούτου, δεν υπάρχει απολύτως καμμιά βάσις για τον ισχυρισμό ότι η υπόσχεσις προς τον Αβραάμ έχει εκπληρωθή με τέτοιο τρόπο, διότι οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές λέγουν ότι ο Ιησούς Χριστός και οι κεχρισμένοι ακόλουθοι στα βήματα του, που αναφέρονται στην Αποκάλυψι 14:1, 3 ότι είναι 144.000, αποτελούν το Σπέρμα του Αβραάμ μέσω του οποίου πρόκειται να ευλογηθούν όλες οι οικογένειες της γης. Η Μεγάλη Βρεττανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ευλογήσει όλες τις οικογένειες της γης ως τώρα και βρίσκονται σε πολύ πιο μειονεκτική θέσι να το κάμουν σήμερα παρά ποτέ προηγουμένως.—Γέν. 22:17, 18· Γαλ. 3:16, 29.

Χαρακτηριστικό της αδυναμίας της θεωρίας των «Απολεσθεισών Δέκα Φυλών» είναι ο ισχυρισμός ότι η προφητεία στο Δευτερονόμιο 33:17, η οποία ομιλεί για την ευλογία του Μωυσέως στον Ιωσήφ και λέγει ότι «τα κέρατα αυτού [είναι] ως τα κέρατα του μονοκέρωτος,» εφαρμόζεται στη Μεγάλη Βρεττανία διότι ο Μονόκερως είναι το εθνικό έμβλημα της Βρεττανίας σήμερα. Αλλ’ ούτε ο Μωυσής ούτε οποιοσδήποτε άλλος Βιβλικός συγγραφεύς εγνώριζε τίποτα για τον μυθολογικό Μονόκερω. Εκείνο που αποδίδεται ως «μονόκερως» στην Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασι αποδίδεται ως «άγριος ταύρος» ή «άγριος βους» σε άλλες πιο σύγχρονες μεταφράσεις, όπως είναι η Νέα Αγγλική Βίβλος.

Κατόπιν όλων αυτών των αποδείξεων, πόσο αδύνατη είναι πράγματι η θέσις εκείνων οι οποίοι θέλουν να ταυτίσουν τη Μεγάλη Βρεττανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες με τις «Απολεσθείσες Φυλές» του Εφραΐμ και του Μανασσή!

[Υποσημειώσεις]