Επωφελής Χρήσις του Σχολικού Χρόνου

ΝΕΑΡΟΙ διάκονοι των μαρτύρων του Ιεχωβά οι οποίοι φοιτούν στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο συχνά έχουν μια ασυνήθιστη άποψι του χρόνου που διανύουν στο σχολείο. Σε αντίθεσι με πάρα πολλά νεαρά άτομα της εποχής μας, δεν θεωρούν το σχολείο ως απώλεια χρόνου. Αντιθέτως, θεωρούν τα σχολικά χρόνια τους ως μια ευκαιρία να λάβουν μόρφωσι που θα τους βοηθήση να υπηρετούν ως ικανοί διάκονοι και εκπαίδευσι που θα τους κάμη ικανούς να παραμείνουν στη διακονία. Όταν αυτό είναι δυνατόν, οικογένειες Μαρτύρων εκλέγουν μαθήματα που θα είναι ιδιαιτέρως ωφέλιμα γι’ αυτόν το σκοπό.

Μια κόρη ηλικίας δεκαέξη ετών στην Καλιφόρνια αποτελεί ένα καλό παράδειγμα τούτου. Σε αρμονία με το σκοπό της ν’ αφοσιωθή στη διακονία μετά την αποφοίτησί της από το σχολείο, παίρνει μαθήματα που θα την βοηθήσουν σ’ αυτόν το σκοπό. Προσφάτως ο Πρόεδρος του Τμήματος Εμπορικής Εκπαιδεύσεως του σχολείου της έγραψε τα εξής σχόλια στους γονείς της χωρίς να παρακληθή γι’ αυτό:

«Η Ντόννα είναι μια μαθήτρια στην τάξι μου που διδάσκεται την Τήρησι Αρχείων και επιθυμώ να σας απασχολήσω λίγο για να σας πω πόσο την εκτιμώ. Αποτελεί ευχαρίστησι το ότι έχω εργασθή μαζί της το τελευταίο εξάμηνο. Οι τρόποι της είναι ώριμοι και εργάζεται χωρίς παράπονα. Είναι σε μια τάξι όπου οι μαθηταί εργάζονται με το δικό τους ρυθμό και δεν έχει ανάγκη να την υποκινήσω για να χρησιμοποιή επωφελώς τον χρόνο της. Σπανίως ζητεί βοήθεια, και προτιμά να λύνη τα προβλήματα μόνη της. Εκτιμώ πολύ αυτό το σημείο, διότι αυτό μου δίνει χρόνο για να εργάζωμαι με άλλα παιδιά που δεν μπορούν να προχωρούν μόνα τους.

«Η Ντόννα είναι ήσυχη στο σχολείο και πολύ ευγενής με τους μαθητάς και με τους καθηγητάς της σχολής. Δεν την άκουσα ποτέ να εκφράση μια σκληρή λέξι σε οποιονδήποτε. Συχνά αισθανόμεθα απογοητευμένοι με μερικά νεαρά άτομα, αλλά η Ντόννα είναι ένα άτομο που δίνει αναψυχή στο πνεύμα μας. Σας ευχαριστώ που έχετε μια τόσο καλή κόρη και μάς επιτρέπετε να εργαζώμεθα (μαζί σας) για την εκπαίδευσί της.»

Η τακτική οικογενειακή μελέτη της Γραφής που διεξάγεται στο σπίτι από τους γονείς της βοήθησε τη Ντόννα να έχη αυτή την επωφελή άποψι των σχολικών της χρόνων. Έτσι στο μέλλον δεν θα έχη λόγο να βλέπη πίσω τα χρόνια που πέρασαν και να λυπάται, αλλά, αντιθέτως, θα τα βλέπη με ικανοποίησι γνωρίζοντας ότι η σοβαρή και η σοφή άποψις που είχε για τα σχολικά χρόνια συνετέλεσε στην αιώνια ευτυχία της ως μιας δούλης του Θεού.