Επιληφθήτε της Αιωνίου Ζωής
«Παράγγελε . . . να αγαθοεργώσι, να πλουτώσιν εις έργα καλά, να είναι ευμετάδοτοι, κοινωνικοί, θησαυρίζοντες εις εαυτούς θεμέλιον καλόν εις το μέλλον, για να απολαύσωσι την αιώνιον ζωήν.» («ίνα επιλάβωνται της όντως ζωής.» Κείμενον)—1 Τιμ. 6:17-19.
1-3. (α) Περιγράψτε τη σκηνή καθώς το ωργισμένο πλήθος απαιτούσε να θανατωθή «ο άνθρωπος» Ιησούς. (β) Ποιες σκέψεις μπορεί να έκαμε ο Ιησούς κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις; (γ) Ποια ερωτήματα εγείρουν όλ’ αυτά;
«ΙΔΕ ο άνθρωπος!» Στεκόταν εκεί μπροστά στο ωρυόμενο πλήθος, και ανάμεσα σ’ αυτούς οι αρχιερείς και οι αξιωματούχοι των Ιουδαίων οι οποίοι έκραζαν, «Σταύρωσον αυτόν!» Είχαν φόνο στις καρδιές των καθώς έκραζαν, «πρέπει να αποθάνη.» Δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να οραματισθούμε με τα μάτια της διανοίας μας τα εχθρικά πλήθη που ζητούσαν αίμα. Και τίνος το αίμα ζητούσαν; Όχι κάποιου άλλου, αλλά του Ιησού Χριστού του Υιού του Θεού.—Ιωάν. 19:4-7.
2 Χωρίς αμφιβολία πολλά πράγματα πέρασαν από το νου του Ιησού καθώς εστέκετο εκεί έξω από το ανάκτορο τον Πιλάτου. Εγνώριζε ότι είχε κατεβή από τον ουρανό για να κάμη το θέλημα του Πατρός του. Είχε κατανοήσει ότι αυτό το θείο θέλημα περιελάμβανε και το να πεθάνη σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου, και αυτό είναι εκείνο που αντιμετώπιζε με άμεσο τρόπο. Αλλά τι θα μπορούσε να λεχθή για το μέλλον; Επρόκειτο ν’ αναστηθή; Εγνώριζε ότι αυτό εξηρτάτο από το αν θα εκρίνετο πιστός σε όλα όσα του είχαν ανατεθή να κάμη· επίσης από το αν θα μπορούσε να υπομείνη τη φοβερή πίεσι αυτών των τελικών ωρών ως την τελευταία του πνοή.
3 Αλλά εδώ είμεθα στο τέλος της ιστορίας. Πώς όμως όλο το ζήτημα άρχισε; Και, πιθανόν να διερωτηθούμε, πώς με το να πεθάνη ο Ιησούς μπορούσε να επιληφθή της αιωνίου ζωής;
4, 5. (α) Πώς συνέβη να γεννηθή ο Ιησούς στη Βηθλεέμ; (β) Ποια αναγγελία αυτού του γεγονότος είχε γίνει, και σε ποιους είχε γίνει;
4 Το έτος 2 π.Χ. ο άγγελος Γαβριήλ είχε επισκεφθή τη Μαρία, η οποία ήταν μνηστευμένη με τον Ιωσήφ, τον καιρό που έμενε στο μικρό χωριό της Ναζαρέτ και της είπε ότι επρόκειτο να γεννήση ένα υιό, και ότι το τέκνον της επρόκειτο στην πραγματικότητα να είναι ο Υιός του Θεού. Αργότερα το ίδιο εκείνο έτος η Μαρία και ο Ιωσήφ ταξίδευσαν ως την πόλι της Βηθλεέμ, εξήντα περίπου μίλια νοτιώτερα, για την απογραφή που είχε διατάξει ο Καίσαρ Αύγουστος, ο χρόνος για την έκδοσι αυτού του διατάγματος ήταν με τη θεία πρόνοια, διότι μόλις έφθασαν εκεί η Μαρία εγέννησε τον Ιησού σ’ ένα σταύλο. Όλ’ αυτά είχαν συμβή ακριβώς όπως προελέχθησαν στην προφητεία.—Λουκ. 1:26-35· 2:1-7· Μιχ. 5:2.
5 Ο άγγελος του Ιεχωβά ανήγγειλε αυτό το σπουδαίο γεγονός στους ποιμένες που ήσαν στους γειτονικούς αγρούς εκείνη την ιστορική νύχτα, λέγοντας: «Ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην, . . . σήμερον εγεννήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι Χριστός Κύριος.» Αυτοί αμέσως έσπευσαν να ιδούν «το πράγμα τούτο το γεγονός.» Όταν επέστρεψαν στα ποίμνιά τους εδόξασαν και ύμνησαν τον Θεόν «δια πάντα όσα ήκουσαν και είδον.»—Λουκ. 2:8-20.
Γεγονότα της Παιδικής Ηλικίας του Ιησού
6. Τι συνέβη όταν ο Ιησούς ήταν ηλικίας οκτώ ημερών;
6 Σύμφωνα με το έθιμο των Ιουδαίων, ο Ιησούς περιετμήθη την ογδόη ημέρα και σαράντα ημέρες μετά τη γέννησί του τον παρουσίασαν στον ναό στην Ιερουσαλήμ για να προσφέρουν ο Ιωσήφ και η Μαρία την κατάλληλη θυσία σύμφωνα με το ‘νόμον του Ιεχωβά.’ Σ’ αυτή την επίσκεψι στο ναό είχαν συναντήσει έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που ονομαζόταν Συμεών, στον οποίον είχε αποκαλυφθή «υπό του πνεύματος του αγίου, ότι δεν θέλει ιδεί θάνατον πριν ίδη τον Χριστόν του Ιεχωβά.» Παίρνοντας αυτό το βρέφος στην αγκαλιά του ο Συμεών ευλόγησε τον Ιεχωβά λέγοντας: «Είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, . . . και δόξαν του λαού σου Ισραήλ.» Επίσης, μια προφήτισσα ηλικίας ογδόντα τεσσάρων ετών ονόματι Άννα «φθάσασα εν αυτή τη ώρα, εδοξολόγει τον Θεόν, και ελάλει περί αυτού [του παιδίου] προς πάντας τους προσμένοντας λύτρωσιν εν Ιερουσαλήμ.»—Λουκ. 2:21-38.
7, 8. Ποια σειρά γεγονότων έκαμε την οικογένεια του Ιησού να πάη πρώτα στην Αίγυπτο και κατόπιν να επιστρέψη στο χωριό της Ναζαρέτ;
7 Λίγο ύστερ’ απ’ αυτά τα γεγονότα, είναι ενδιαφέρον ότι κατέφθασαν οι αστρολόγοι, οι οποίοι αναφέρεται ότι είχαν έλθει στον Ιησού την ημέρα της γεννήσεώς του (σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Χριστιανικού κόσμου). Πήγαν πρώτα στην Ιερουσαλήμ και εκεί τους είπαν να πάνε στη Βηθλεέμ, και εκεί «εύρον το παιδίον μετά Μαρίας της μητρός αυτού.» Αφού άνοιξαν τους θησαυρούς των και προσέφεραν στο παιδίον πολύτιμα δώρα επέστρεψαν κατ’ ευθείαν στη χώρα των της ανατολής, ύστερ’ από θεία προειδοποίησι σε όνειρο να μη επανέλθουν στον Ηρώδη στην Ιερουσαλήμ. Ο άγγελος του Ιεχωβά ειδοποίησε τότε τον Ιωσήφ: «Εγερθείς παράλαβε το παιδίον και την μητέρα αυτού, και φεύγε εις Αίγυπτον· και έσο εκεί εωσού είπω σοι· διότι μέλλει ο Ηρώδης να ζητήση το παιδίον, δια να απολέση αυτό.»—Ματθ. 2:1-15.
8 Έτσι αμέσως από την αρχή ο Υιός του Θεού ως ένα νεογέννητο βρέφος δεν ήταν επιθυμητός από κάποιον, και αυτός ο κάποιος ήταν ο Σατανάς ο Διάβολος, ο πρώτιστος εχθρός του Ιεχωβά. Ο Ηρώδης ως όργανο του Σατανά, βλέποντας ότι είχε εξαπατηθή από τους αστρολόγους, ωργίσθηκε. Διέταξε να θανατωθούν όλα τα άρρενα βρέφη στη Βηθλεέμ από ηλικίας δύο ετών και κάτω. Ο Διάβολος και το επίγειο όργανό του ασφαλώς έκαμαν ό,τι μπορούσαν σε μια προσπάθεια να θανατώσουν τον Υιόν του Θεού. Μόνο ύστερ’ από το θάνατο του Ηρώδη ο Ιωσήφ και η Μαρία μαζί με τον Ιησού επέστρεψαν από τη γη της Αιγύπτου και εγκατεστάθησαν στη Ναζαρέτ.—Ματθ. 2:19-23.
9, 10. (α) Τι συνέβη τον καιρό του Πάσχα όταν ο Ιησούς ήταν ηλικίας δώδεκα ετών; (β) Ύστερ’ απ’ αυτό ποια πληροφορία έχομε σχετικά με τον Ιησού στη διάρκεια της εφηβικής ηλικίας του;
9 Εκεί στην επαρχία της Γαλιλαίας το βρέφος Ιησούς μεγάλωσε κοντά στον θετό πατέρα του και τη μητέρα του και τους ετεροθαλείς αδελφούς και αδελφές του. Διδάχθηκε το επάγγελμα του ξυλουργού και «ηύξανε και εδυναμούτο.» Όταν γίνεται πάλι λόγος για τον Ιησού, το ιστορικό υπόμνημα μας λέγει ότι ταξίδεψε μαζί με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα, και τότε ήταν ηλικίας δώδεκα ετών. Είχε κατά κάποιο τρόπο απομακρυνθή από τους γονείς του, και όταν τελικά τον βρήκαν ύστερ’ από τρεις μέρες, τον είδαν στο ναό «καθήμενον εν μέσω των διδασκάλων και ακούοντα αυτούς και ερωτώντα αυτούς. Εξίσταντο δε πάντες οι ακούοντες αυτόν δια την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού.» Αυτό λοιπόν το παιδίον ο Ιησούς δεν σπαταλούσε το χρόνο του μαζί με παρέες νεαρών εγκληματιών που γυρίζουν στην πόλι. «Δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να είμαι εις τα του Πατρός μου;» είπε στους έκπληκτους γονείς του.—Λουκ. 2:39-50.
10 Ο Ιησούς επέστρεψε στη Ναζαρέτ και συνέχισε να υποτάσσεται με υπακοή στους γονείς του, και όπως λέγει η αφήγησις: «Ο Ιησούς προέκοπτεν εις σοφίαν και ηλικίαν και χάριν παρά Θεώ και ανθρώποις.» Αργότερα στη διάρκεια της ζωής του ο Ιησούς ασφαλώς είχε ανάγκη από όλη τη σοφία, τις σωματικές δυνάμεις και την ευλογία του Θεού που απέκτησε στην παιδική του ηλικία.—Λουκ. 2:51, 52.
Ο Ιησούς Κάνει Έναρξι της Δυναμικής του Διακονίας
11. Ποιο πολύ σπουδαίο γεγονός της ζωής του Ιησού έλαβε χώρα το έτος 29 μ.Χ.;
11 Ύστερ’ από τα γεγονότα του έτους 12 μ.Χ. δεν έχομε καμμιά ιδιαίτερη αναγραφή για τον Ιησού ως το φθινόπωρο του 29 μ.Χ., όταν, σε ηλικία τριάντα ετών, έρχεται στον Ιωάννη τον βαπτιστή, προφανώς εξάδελφό του, ζητώντας να βαπτισθή στον Ιορδάνη Ποταμό. Αμέσως μετά το βάπτισμα ο Ιωάννης όχι μόνο είδε το άγιο πνεύμα να κατέρχεται σε μορφή περιστεράς επάνω στον Ιησού, αλλά επίσης άκουσε μια φωνή από τον ουρανό να λέγη: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην.» Έτσι από το βάπτισμά του κι έπειτα ο Ιησούς είχε την υποστήριξι της δυναμικής ενεργείας του Ιεχωβά.—Ματθ. 3:13-17.
12, 13. Πώς ο Σατανάς κατέβαλε προσπάθεια να καταστρέψη τον Ιησού στην αρχή της διακονίας του, αλλά πώς αυτό το ύπουλο σχέδιο απέτυχε;
12 Για να προετομασθή ο Ιησούς για το μεγάλο έργο του ωδηγήθηκε από το άγιο πνεύμα στην έρημο της Ιουδαίας, όπου ενήστευσε σαράντα ημέρες. Στο τέλος αυτής της περιόδου, όταν ο Ιησούς ήταν σε μια εξασθενημένη σωματική κατάστασι, ο Διάβολος, ο οποίος εξακολουθούσε να ζητή να καταστρέψη τον Υιό του Θεού, τον πλησίασε μ’ ένα τριπλό πειρασμό, με την ελπίδα να διαρρήξη την ακεραιότητά του. Επρότεινε στον Ιησού να κάμη τους λίθους άρτο για να ικανοποιήση την πείνα του. Αυτό απέτυχε. Κατόπιν προσπάθησε να δελεάση τον Ιησού ν’ αποδείξη ότι ήταν ο Υιός του Θεού με το να πηδήση κάτω από το πτερύγιο του ναού. Και αυτό επίσης απέτυχε. Κατόπιν ο «άρχων του κόσμου τούτου,» ο Διάβολος, προσέφερε στον Ιησού όλα τα ανθρώπινα βασίλεια αν έπεφτε να τον προσκυνήση που θα ήταν μια πράξις λατρείας στον Σατανά. Και αυτό επίσης απέτυχε. Πώς αυτός ο άνθρωπος Ιησούς, τέλειος από απόψεως σωματικών και διανοητικών δυνάμεων απήντησε σ’ αυτές τις προσφορές; Μήπως τις εφιλοξένησε, έκανε σκέψεις γύρω απ’ αυτές, τις εστάθμισε στη διάνοιά του, ή δελεάσθηκε ώστε να τις επιθυμήση; Απήντησε στον Διάβολο με ανθρώπινη ή με ραββινική λογική; Όχι, σε κάθε περίπτωσι εστρέφετο στο Λόγο του Θεού για την απάντησι και την υπεράσπισί του, λέγοντας: «Είναι γεγραμμένον . . . »—Ματθ. 4:1-11· Ιωάν. 12:31.
13 Ώστε αμέσως από την αρχή της ειδικής επιγείου διακονίας του ο Ιησούς περιεπάτησε με ακεραιότητα, πιστός και νομιμόφρων στον ουράνιο Πατέρα του Ιεχωβά. Και αυτό συνέχισε να το πράττη ως την επονείδιστη σταύρωσί του επάνω στο ξύλο. Ο Ιησούς ασφαλώς απέδειξε ότι επεδίωκε να επιτύχη την πραγματική ζωή, την αιώνια ζωή!
14. (α) Γνωρίζομε με τι ωμοίαζε ο Ιησούς; (β) Πώς, λοιπόν, μπορούμε να γνωρίζωμε τι είδους άνθρωπος ήταν;
14 Διερωτηθήκατε ποτέ με τι ωμοίαζε ο Ιησούς, ή τι είδους άνθρωπος ήταν αυτός ο Υιός του Θεού; Όσον αφορά την ομοιότητά του, η Γραφή τηρεί απόλυτη σιγή. Δεν μας λέγει τίποτε όσον αφορά το χρώμα των μαλλιών ή των ματιών του, ούτε μας δίνει το ύψος του αναστήματός του, το βάρος ή οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό της εμφανίσεώς του. Αυτά τα πράγματα είναι ασήμαντα. Αλλά το τι είδους άνθρωπος ήταν είναι το πιο σπουδαίο, και σχετικά μ’ αυτό μαθαίνομε πάρα πολλά από το τι έκαμε, τι είπε, πώς το είπε και τι άλλοι είπαν γι’ αυτόν.
15. Από ιστορική άποψι, πώς συγκρίνεται ο Ιησούς ως εργάτης με άλλους στο παρελθόν και στο παρόν;
15 Είναι γεγονός αναγνωρισμένο που δεν μπορεί ν’ αμφισβητηθή, ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν το μεγαλύτερο και το πιο σημαίνον πρόσωπο που πάτησε ποτέ σ’ αυτή τη γη. Όλη η ανθρώπινη ιστορία πριν από την εποχή του ετόνιζε την έλευσί του και όλη η ιστορία από τότε περιστρέφεται γύρω από την έλευσί του. Εκείνο που είναι επίσης εκπληκτικό είναι το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στο οποίο επέτυχε τόσο πολλά. Δεν αποτελεί υπερβολή να πη κανείς ότι στα τριάμισυ χρόνια και μόνο ο Ιησούς έκαμε εκατό φορές περισσότερα απ’ όσα ένα άλλο άτομο στη διάρκεια όλης της ζωής του. Αν αμφισβητήτε αυτή τη δήλωσι, τότε μετρήστε τα επιτεύγματα οποιουδήποτε άλλου πλάσματος με τη θεόπνευστη δήλωσι του αποστόλου Ιωάννου: «Είναι δε και άλλα πολλά, όσα έκαμεν ο Ιησούς, τα οποία εάν γραφθώσι καθ’ εν, ουδ’ αυτός ο κόσμος νομίζω θέλει χωρήσει τα γραφόμενα βιβλία.» Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιησούς ήταν ένας σκληρός εργάτης!—Ιωάν. 21:25.
16. Ήσαν οι σύντροφοι του Ιησού προετοιμασμένοι για να διεξάγουν το έργο κηρύγματος και μαθητεύσεως όταν εκείνος θανατώθηκε;
16 Λίγο μετά το βάπτισμά του ο Ιησούς εξέλεξε μερικούς μαθητάς οι οποίοι αργότερα ταξίδεψαν μαζί του και συνεδέθησαν στενά μ’ αυτόν στη διάρκεια της διακονίας του. (Ιωάν. 1:35-51) Θυμάστε πως, στο τέλος της επιγείου διακονίας του, ο αναστημένος Ιησούς είπε σ’ αυτούς τους συντρόφους του, ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη’ (κάνετε μαθητάς από ανθρώπους όλων των εθνών, ΜΝΚ ). Ενεργώντας έτσι δεν τους έστελνε σε μια αποστολή στην οποία δεν εγνώριζαν τι να κάμουν. Όχι αντιθέτως τον είχαν ακολουθήσει από πολύ κοντά επί τρία περίπου χρόνια καθώς έκανε μαθητάς, και έτσι ήσαν καλά εκπαιδευμένοι και εφοδιασμένοι για να εκτελέσουν αυτό το έργο που ο ίδιος ο Ιησούς είχε αρχίσει.—Ματθ. 28:19.
17. Ποια είναι μερικά γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια των πρώτων έξη μηνών της διακονίας του Ιησού, και πόση εδαφική περιοχή είχε καλύψει σ’ αυτή την περίοδο;
17 Στην Κανά της Γαλιλαίας ο Ιησούς είχε κάμει το πρώτο του θαύμα ως σημείο για να ενισχύση την πίστι των μαθητών του στην ιδιότητα του ως Μεσσίου. Ύστερ’ απ’ αυτό επισκέφθηκε την Καπερναούμ και εκήρυξε εκεί επί ένα διάστημα προτού πάη στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα το έτος 30 μ.Χ. Έτσι τους πρώτους έξη μήνες του κηρύγματος και της μαθητεύσεως του ο Ιησούς είχε ταξιδεύσει αρκετά, από την κάτω κοιλάδα του Ιορδάνου όπου εβάπτιζε ο Ιωάννης ως τα γειτονικά μέρη της Θαλάσσης της Γαλιλαίας προς βορράν και τους λόφους που είναι στα δυτικά της, και κατόπιν κάτω πάλι στην Ιερουσαλήμ.—Ιωάν. 2:1-13.
«Ο Άνθρωπος» σε Δράσι
18. Ποιες αξιοθαύμαστες ιδιότητες είχε εκδηλώσει ο Ιησούς, όταν επισκέφθηκε την Ιερουσαλήμ το Πάσχα του 30 μ.Χ.;
18 Αν ο Πιλάτος είχε παρατηρήσει την περιοχή του ναού όταν ο Ιησούς περπατούσε εκείνη την ιδιαίτερη εποχή του Πάσχα μ’ ένα μαστίγιο στο χέρι του, θα είχε αναφωνήσει προφανώς, «Ιδού ο άνθρωπος σε δράσι!» Ναι, πραγματικά ένας τολμηρός και θαρραλέος άνδρας γεμάτος από δίκαιο αηδιασμό βλέποντας τον οίκο λατρείας του Πατρός του να έχη μετατραπή σε οίκο εμπορίου. Έτσι ανέλαβε δράσι, βγάζοντας έξω τα πρόβατα και τα κτήνη, πετώντας κάτω τα χρήματα και αναποδογυρίζοντας τα τραπέζια—όλα μόνος του. Δεν ήταν ένας μικρόψυχος και αδύνατος άνθρωπος, όπως τα έργα τέχνης του Χριστιανικού κόσμου παρουσιάζουν συχνά τον Ιησού. Οι μαθηταί του, παρατηρώντας αυτόν τον γενναίο άνδρα σε δράσι, έβλεπαν να εκπληρώνεται εκεί μπροστά στα μάτια τους ο Ψαλμός 69:9: «Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε.»—Ιωάν. 2:14-17.
19, 20. (α) Ποιος ήταν ο Νικόδημος, και ποια συζήτησις είχε λάβει χώρα μεταξύ αυτού και του Ιησού; (β) Ποια δοκιμή είπε ο Ιησούς ότι μπορούσε να προσδιορίση αν ένας άνθρωπος είναι κακός ή καλός;
19 Μια άλλη θαυμαστή ιδιότης που εξεδήλωνε ο Ιησούς ήταν η ικανότης του να λέγη την αλήθεια με θάρρος, χωρίς δειλία μπροστά στους άρχοντας. Αυτό το είχε δείξει όταν ο Φαρισαίος Νικόδημος ήλθε να τον δη στη διάρκεια της νύχτας. Ο Νικόδημος, «άρχων των Ιουδαίων,» ορθώς προσδιώρισε την ταυτότητα του Ιησού, λέγοντας: «Εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες Διδάσκαλος.» Απαντώντας ο Ιησούς είπε: «Εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού.» Όταν αυτός ο Φαρισαίος εξεδήλωσε την αδυναμία του να εννοήση, ο Ιησούς τον επέπληξε, λέγοντας: «Συ είσαι ο Διδάσκαλος του Ισραήλ, και ταύτα δεν εξεύρεις; . . . Εάν τα επίγεια σας είπον, και δεν πιστεύητε, πώς, εάν σας ειπώ τα επουράνια, θέλετε πιστεύσει;» Εν τούτοις, ο Ιησούς έδειξε αμεροληψία, διότι συνέχισε να δίνη σ’ αυτόν τον άνθρωπο την ίδια ευκαιρία όπως σε οποιονδήποτε άλλον για να γνωρίση την αλήθεια, την αλήθεια ότι μόνο εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον μονογενή Υιόν του Θεού θα αποκτήσουν την πραγματική ζωή. «Όστις πιστεύει εις αυτόν [τον Υιόν], δεν κρίνεται· όστις όμως δεν πιστεύει, είναι ήδη κεκριμένος, διότι δεν επίστευσεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού.» Έτσι, εξηρτάτο από τον Νικόδημο ν’ αποφασίση ο ίδιος αν θα ελάμβανε δυσμενή θεία κρίσι ή όχι.—Ιωάν. 3:1-12, 16-18.
20 Προφανώς αυτό το μέλος του Σάνχεδριν διάλεξε την προστασία του σκότους για να επισκεφθή τον Ιησού, επειδή φοβόταν τους Ιουδαίους, και σκέφθηκε ότι αυτό θα μπορούσε να βλάψη τη φήμη του αν τον έβλεπαν μαζί με τον Ιησού. Αυτός πιθανόν να είναι ο λόγος για τον οποίον ο Ιησούς έκλεισε τη συζήτησι με τον Νικόδημο, λέγοντας: «Και αύτη είναι η κρίσις, ότι το φως ήλθεν εις τον κόσμον, και οι άνθρωποι ηγάπησαν το σκότος μάλλον παρά το φως· διότι ήσαν πονηρά τα έργα αυτών. Επειδή πας όστις πράττει φαύλα, μισεί το φως, και δεν έρχεται εις το φως, δια να μη ελεγχθώσι τα έργα αυτού. Όστις όμως πράττει την αλήθειαν, έρχεται εις το φως, δια να φανερωθώσι τα έργα αυτού, ότι επράχθησαν κατά Θεόν.»—Ιωάν. 3:19-21.
21. Ποια απόδειξις έδειχνε ότι το έργο του Ιωάννου του Βαπτιστού ελαττωνόταν;
21 Ύστερ’ απ’ αυτά τα γεγονότα ο Ιησούς και οι μαθηταί του πήγαν στην περιοχή της Ιουδαίας, όπου πολλοί βαπτίσθηκαν, όχι από τον Ιησού αλλά από τους μαθητάς του. Τόσο πολλοί ήσαν, πράγματι, εκείνοι που βαπτίζονταν ώστε οι μαθηταί του Ιωάννου του Βαπτιστού τον ερώτησαν τι εσήμαινε αυτό. Απαντώντας ο Ιωάννης, μεταξύ άλλων, εξήγησε : «Εκείνος πρέπει να αυξάνη, εγώ δε να ελαττώνωμαι.»—Ιωάν. 3:22-4:2.
22. Τι συνέβη στην πόλι Σιχάρ που άνοιξε την οδό για πολλούς Σαμαρείτας για να επιληφθούν, στον ορισμένο καιρό, της πραγματικής ζωής;
22 Λίγο ύστερ’ από τη φυλάκισι του Ιωάννου του Βαπτιστού, ο Ιησούς έφυγε από την Ιουδαία και πήγε στη Γαλιλαία. (Ματθ. 4:12) Καθ’ οδόν αυτός και οι σύντροφοί του πέρασαν μέσα από την εδαφική περιοχή των Σαμαρειτών, όπου ο Ιησούς έδωσε μια μικρή ιδιωτική μαρτυρία σε μια γυναίκα σ’ ένα πηγάδι έξω από την πόλι Σιχάρ. Ήταν «κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας»· εν τούτοις, δεν έχασε την ευκαιρία να φανερώση την ταυτότητά του, διότι και οι Σαμαρείται περίμεναν τον Μεσσία. Το αποτέλεσμα εκείνης της συνομιλίας με την Σαμαρείτιδα κοντά στο πηγάδι ήταν ότι και άλλοι άνθρωποι βγήκαν από την πόλι για να συναντήσουν τον Ιησού. Αυτοί, με την σειρά τους, τον παρεκάλεσαν τόσο θερμά να μείνη μαζί τους, ώστε έμεινε δυο μέρες, και «πολύ πλειότεροι επίστευσαν δια τον λόγον αυτού.»—Ιωάν. 4:3-43.
Ο Ιησούς Αρχίζει τη Μεγάλη Διακονία της Γαλιλαίας
23. Επιστρέφοντας στην περιοχή της Γαλιλαίας, ποιο θέμα περιέλαβε τώρα ο Ιησούς στο άγγελμά του, και για ποιο λόγο;
23 Λίγο ύστερ’ από το Πάσχα του έτους 30 μ.Χ., αυτός ο δυναμικός διάκονος επέστρεψε στην περιοχή της Γαλιλαίας και διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος των επομένων δύο ετών σ’ εκείνη την περιοχή. Σχετικά μ’ αυτό η αφήγησις λέγει, «Ο Ιησούς υπέστρεψεν εν τη δυνάμει του πνεύματος εις την Γαλιλαίαν,» πράγμα που εξηγεί καλά γιατί οι Γαλιλαίοι είχαν το προνόμιο να ιδούν μερικά από τα πιο θαυμαστά έργα του. Το από το πνεύμα κινούμενο άγγελμά του περιέλαβε για πρώτη φορά το θέμα που χρησιμοποίησε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο οποίος τώρα είχε αναγκασθή να σιωπήση λόγω της φυλακίσεώς του, δηλαδή, το θέμα «μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Λουκ. 4:14, 15· Ματθ. 4:17· Μάρκ. 1:14, 15· Ιωάν. 4:43.
24. (α) Ποιο πολύ ασυνήθιστο γεγονός συνέβη στη συναγωγή της Ναζαρέτ; (β) Αλλά πώς ανταποκρίθηκαν οι κάτοικοι της πόλεως, και γιατί έτσι;
24 «Εν τη δυνάμει του πνεύματος» ο Ιησούς μπήκε στη συναγωγή της γενέτειράς του Ναζαρέτ το Σάββατο και ανέγνωσε σ’ αυτούς από τον ρόλο του Ησαΐα, κεφάλαιο 61, εδάφια 1 και 2: «Πνεύμα Ιεχωβά είναι έπ’ εμέ· δια τούτο με έχρισε· με απέστειλε δια να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, δια να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν, και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, δια να κηρύξω ευπρόσδεκτον Ιεχωβά ενιαυτόν.» Ο Ιησούς κατόπιν προσέθεσε: «Σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» Εθαύμαζαν τα συναρπαστικά λόγια του, αλλ’ όταν αρνήθηκε να κάμη θαύματα για να διασκεδάσουν και, αντιθέτως, παρέβαλε τους ακροατάς του με τους απίστους Ισραηλίτας των ημερών των προφητών Ηλία και Ελισσαιέ, τότε «επλήσθησαν πάντες θυμού» και τον έβγαλαν έξω σ’ ένα κρημνό για να τον ρίξουν κάτω. Εν τούτοις, αυτός ο ισχυρός και από το πνεύμα οδηγούμενος Ιησούς πέρασε από ανάμεσά τους και έφυγε στην Καπερναούμ, διότι αυτός δεν ήταν ο καιρός ούτε ο τρόπος για τον θάνατό του.—Λουκ. 4:16-31, ΜΝΚ.
25, 26. (α) Έπαυσε να κηρύττη ο Ιησούς στην εδαφική περιοχή της Γαλιλαίας εξαιτίας της κακής μεταχειρίσεως που είχε στη γενέτειρά του Ναζαρέτ; (β) Ποια θαύματα έκαμε, και με ποια αποτελέσματα;
25 Καθώς περπατούσε κατά μήκος της ακτής της Θάλασσας της Γαλιλαίας, ο Ιησούς προσεκάλεσε τέσσερις μαθητάς να τον συνοδεύσουν στη διακονία του—τον Πέτρο και τον αδελφό του Ανδρέα, τον Ιάκωβο και τον αδελφό του Ιωάννη. Η αφήγησις κατόπιν λέγει πώς αυτός ο ζηλωτής στο να κάνη μαθητάς «περιήρχετο . . . όλην την Γαλιλαίαν . . . κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας, και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν μεταξύ του λαού.» Οι ειδήσεις διεδόθησαν γρήγορα σε όλη τη Συρία και προσήρχοντο πλήθη που έπασχαν από κάθε είδους ασθένειες—ανάμεσα σ’ αυτούς ήσαν επιληπτικοί, παραλυτικοί, δαιμονιζόμενοι—και τους εθεράπευε όλους.—Ματθ. 4:18-24.
26 Υπήρχε κι’ ένας λεπρός ο οποίος γονυπετής ικέτευε τον Ιησού: «Εάν θέλης, δύνασαι να με καθαρίσης.» Κινούμενος από οίκτο, ο Ιησούς τον ήγγισε και είπε: «Θέλω, καθαρίσθητι.» Σ’ αυτόν τον άνθρωπο ελέχθη κατόπιν να μη διαφημίση το ζήτημα, αλλά να πάη να τον δη ο ιερεύς και να κάμη την προσφορά που απαιτούσε ο νόμος. Επειδή όμως οι άνθρωποι συνηθίζουν να μιλούν για τέτοια θαυματουργικά πράγματα, σύντομα τα νέα διεδόθησαν ώστε ο Ιησούς δεν μπορούσε πλέον να μπη φανερά στην πόλι. Έτσι αναζήτησε λίγη ειρήνη και ησυχία σ’ ένα μοναχικό τόπο έξω από την πόλι, κι’ εν τούτοις «συνηθροίζοντο όχλοι πολλοί.»—Μάρκ. 1:40-45· Λουκ. 5:12-16.
27. Τι είναι εκείνο που απέδειξε πόσο εξαιρετικά υπομονητικός ήταν ο Ιησούς με τους άλλους;
27 Μπορούμε να φαντασθούμε τι δαπάνη χρόνου και δυνάμεων ήταν αυτό για τον Ιησού. Ακόμη κι’ ένας τέλειος άνθρωπος έχει ανάγκη κάποιου χρόνου για ξεκούρασι και ανάπαυσι, αλλά φαίνεται ότι εκείνοι οι άνθρωποι, με την ολόθερμη επιθυμία τους να θεραπευθούν από τις αναπηρίες των (και μάλιστα δωρεάν), δεν ήθελαν να δείξουν στον Ιησού αυτή τη μικρή εκτίμησι της οποίας ήταν άξιος. Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Ιησούς ποτέ δεν παραπονέθηκε ούτε έδειξε μνησικακία λόγω αυτής της ελλείψεως εκτιμήσεως, και αυτό εξεδήλωνε μια άλλη από τις πραγματικά μεγάλες ιδιότητές του δηλαδή, την μεγάλη υπομονή του με τους ανθρώπους.
28. (α) Τι ήταν ιδιαίτερα έκδηλο στην περίπτωσι που ο Ιησούς θεράπευσε κάποιον παραλυτικό στην Καπερναούμ; (β) Χάρηκαν όλοι όσοι ήσαν παρόντες βλέποντας να γίνεται αυτό το θαύμα;
28 Αφού απομακρύνθηκε από την Καπερναούμ μερικές μέρες, έγινε γνωστό ότι ο Ιησούς είχε επιστρέψει και γρήγορα μαζεύθηκαν τόσο πολλοί άνθρωποι μέσα και γύρω από το σπίτι όπου έμενε, ώστε ήταν αδύνατον να μπη κανείς. Γι’ αυτό, τέσσερις δραστήριοι φίλοι ενός παραλυτικού ετρύπησαν τη στέγη και τον κατέβασαν με το κρεββάτι του ακριβώς στο μέρος που ήταν ο Ιησούς. Αυτή η μάλλον διασκεδαστική πλευρά του γεγονότος είναι το μόνο που μερικοί άνθρωποι θυμούνται. Εν τούτοις, αντί αυτό να είναι ένα κατόρθωμα άξιο προσοχής, δείχνει την πίστι που είχαν εκείνοι οι άνθρωποι, και «Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών,» είπε: «Τέκνον, συγκεχωρημέναι είναι εις σε αι αμαρτίαι σου.» Αλλά δεν χάρηκαν όλοι οι παρόντες ακούοντας αυτό. Μερικοί γραμματείς είπαν από μέσα τους ότι ο Ιησούς ενήργησε κακώς. Επειδή μπορούσε να διακρίνη τι υπήρχε στις καρδιές τους, ο Ιησούς προσπάθησε να τους κάμη να λογικευθούν: ‘Τι είναι ευκολώτερον,’ ρώτησε, ‘να πω, «Συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι σου,» ή να πω «Σηκώθητι, και έπαρε τον κράββατόν σου, και περιπάτει»;’ Κατόπιν εξήγησε γιατί, χρησιμοποίησε αυτή την πρώτη έκφρασι—«δια να γνωρίσητε ότι εξουσίαν έχει ο Υιός του ανθρώπου επί της γης, να συγχωρή αμαρτίας.» Δεν ήταν αυτός ένας τρόπος επιπλήξεως εκείνων των γραμματέων; Μια τεράστια μαρτυρία για τη δύναμι του Θεού και τη βασιλεία είχε δοθή έτσι κι’ εκείνοι που ήσαν παρόντες, τουλάχιστον οι περισσότεροι, ανεφώνησαν: «Ουδέποτε είδαμεν τοιαύτα.»—Μάρκ. 2:1-12· Ματθ. 9:2-8.
29. Όταν οι εναντιούμενοι επέκριναν τον Ιησού επειδή έτρωγε με τελώνες και αμαρτωλούς, πώς εκείνος τους απήντησε κατάλληλα;
29 Ένα πράγμα που κάνει μεγάλη εντύπωσι στον αναγνώστη αυτών των θεοπνεύστων ιστορικών αφηγήσεων είναι το πόσο συχνά ο Ιησούς είχε την ακριβή, την πολύ ταιριαστή και κατάλληλη απάντησι που αποστόμωνε τους εναντιουμένους του. Παραδείγματος χάριν, όταν εξέλεξε τον τελώνη Λευί για να γίνη ένας από τους ακολούθους του, αυτός ο άνθρωπος παρέθεσε ένα μεγάλο γεύμα και κάλεσε τον Ιησού και τους μαθητάς του επίσης καθώς και πολλούς τελώνες και αμαρτωλούς. Οι Φαρισαίοι και οι γραμματείς των επέκριναν τον Ιησού επειδή συνέτρωγε μ’ αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι, στα όμματά τους, ήσαν περιφρονημένοι ως αμαρτωλοί και διεφθαρμένοι άνθρωποι, άνθρωποι τους οποίους έπρεπε κανείς ν’ αποφεύγη. Αλλά ποια ήταν η τελεία απάντησις του Ιησού για ν’ αποστομώση αυτούς τους Φαρισαϊκούς χλευαστάς; Η εξής: «Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες. Δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν.»—Λουκ. 5:27-32.
«Ο Άνθρωπος» Αγαθοποιούσε το Σάββατον
30, 31. (α) Τι συνέβη όταν ο Ιησούς επισκέφθηκε την κολυμβήθρα της Βηθσαϊδά ένα σάββατο; (β) Πώς ο Ιησούς δικαιολόγησε το ότι αγαθοποιούσε το σάββατο;
30 Την άνοιξι του έτους 31 μ.Χ. ο Ιησούς άλλη μια φορά ταξίδεψε κάτω στην Ιερουσαλήμ για το Πάσχα. Κοντά στην προβατική πύλη της πόλεως σε μια κολυμβήθρα που ονομαζόταν Βηθσαϊδά αντιμετώπισε μια συγκινητική σκηνή. Πολλοί ανάπηροι και ασθενείς, μερικοί τυφλοί, άλλοι χωλοί ή με αποξηραμένα μέλη, ζητούσαν να θεραπευθούν. Ο Ιησούς διέκρινε έναν άνθρωπο που ήταν άρρωστος επί τριάντα οκτώ χρόνια, και του είπε: «Εγέρθητι, σήκωσον τον κράββατόν σου και περιπάτει.» Αυτό ακριβώς έκαμε ο άνθρωπος, τελείως τώρα θεραπευμένος!—Ιωάν. 5:1-9.
31 Αλλ’ οι Ιουδαίοι οι οποίοι το είχαν παρατηρήσει αυτό, αντί να δοξάσουν τον Θεό γι’ αυτό που είχε λάβει χώρα, διήγειραν οχλαγωγία κατά του Ιησού επειδή είχε κάμει αυτό το αγαθό έργο της θεραπείας την ημέρα του Σαββάτου. Πώς τους απήντησε ο Ιησούς; Είπε: «Ο Πατήρ μου εργάζεται έως τώρα, και εγώ εργάζομαι.» Α, ναι, μιμούμενος τον Υπέρτατο Εργάτη, ο οποίος ποτέ δεν παύει εργαζόμενος για μας, ο οποίος στέλλει τον ήλιο και τη βροχή ακόμη και το σάββατο, έτσι επίσης και αυτός ο Αριστοτέχνης εργάτης Ιησούς ποτέ δεν έπαυσε να αγαθοποιή τους άλλους ακόμη και το σάββατο.—Ιωάν. 5:10-17.
32, 33. Εκτός του ότι έφερναν αντίρρησι στην εκτέλεσι θαυματουργικών θεραπειών το σάββατο, ποια άλλη κατηγορία ήγειραν εναντίον του Ιησού οι εχθροί, αλλά πώς απήντησε σ’ αυτήν;
32 Δέχθηκε το πλήθος την εξήγησι του Ιησού; Όχι, αλλ’ έγιναν ακόμη πιο μανιώδεις, «μάλλον εζήτουν οι Ιουδαίοι να θανατώσωσιν αυτόν, διότι ουχί μόνον παρέβαινε το σάββατο, αλλά και Πατέρα εαυτού έλεγεν τον Θεόν, ίσον με τον Θεόν κάμνων εαυτόν.» Τουλάχιστον έτσι τον έβλεπαν. Είναι δύσκολο να φαντασθή κανείς ότι οι άνθρωποι εκείνοι είχαν τόσο τυφλωθή από θρησκευτικές παραδόσεις ώστε, ακόμη και μπροστά σε τέτοια αναμφισβήτητη απόδειξι ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας, αρνούνταν ν’ αναγνωρίσουν ότι ο Θεός ήταν εκείνος ο οποίος είχε θεραπεύσει αυτόν τον άνθρωπο μέσω του Ιησού. Εν τούτοις, ο Ιησούς συνέχισε να συζητή μαζί τους, δείχνοντας σ’ αυτούς ότι δεν ‘έκαμνεν εαυτόν ίσον με τον Θεόν,’ αλλ’ απέδιδε στον Ιεχωβά την τιμή για ό,τι είχε κάμει λέγοντας, «δεν δύναται ο υιός να πράττη ουδέν αφ’ εαυτού εάν δεν βλέπη τον Πατέρα πράττοντα ούτω.» Θα τον έβλεπαν να κάμη ακόμη μεγαλύτερα πράγματα, διότι θα ερχόταν η ώρα «ότε οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού,» ναι, «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού, και θέλουσιν εξέλθει.»—Ιωάν. 5:18-30.
33 Με το να λέγη σ’ εκείνα τα πλήθη αυτές τις μεγάλες αλήθειες πίστευε πραγματικά ο Ιησούς ότι θα τους έπειθε ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας; Κάθε άλλο. Δεν ήταν τόσο αφελής. Γι’ αυτό, τερμάτισε αυτή τη συζήτησι, λέγοντας : «Εάν επιστεύετε εις τον Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εμέ· επειδή περί εμού εκείνος έγραψεν. Εάν δε εις τα γεγραμμένα εκείνου δεν πιστεύητε, πώς θέλετε πιστεύσει εις τους ιδικούς μου λόγους;»—Ιωάν. 5:46, 47.
34. Σε μια άλλη περίπτωσι, πώς είχαν κατηγορηθή για παράβασι του σαββάτου οι μαθηταί του Ιησού;
34 Ύστερ’ από το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, επιστρέφοντας στην περιοχή της Γαλιλαίας οι μαθηταί του Ιησού μάζεψαν και έφαγαν λίγα στάχυα ενώ περνούσαν μέσα από τα σπαρτά. Και πάλι οι Φαρισαίοι τους κατηγόρησαν για παραβάτες του σαββάτου. Απαντώντας, ο Ιησούς είπε ότι το σάββατο έγινε για τον άνθρωπο, και όχι ο άνθρωπος για το σάββατο, και επί πλέον, «ο Υιός του ανθρώπου Κύριος είναι και του σαββάτου.»—Μάρκ. 2:23-28.
35. Κι ένα άλλο σάββατο, πώς ο Ιησούς εξήγησε περαιτέρω στους εναντιουμένους του ότι ήταν ορθό να κάνη θαύματα το σάββατο, και με ποια αποτελέσματα;
35 Με την ευκαιρία ενός άλλου σαββάτου, ο Ιησούς ήταν σε μια συναγωγή και οι Φαρισαίοι παρακολουθούσαν αν θα ‘παρέβαινε’ το σάββατο με το να θεραπεύση το ξερό χέρι ενός ανθρώπου. Για να βρουν μια κατηγορία εναντίον του, ρώτησαν: «Συγχωρείται τάχα να θεραπεύει τις εν τω σαββάτω;» Απαντώντας, ο Ιησούς ρώτησε: «Τις άνθρωπος από σας θέλει είσθαι όστις έχων πρόβατον εν, εάν τούτο πέση εν τω σαββάτω εις λάκκον, δεν θέλει πιάσει και σηκώσει αυτό;» Μ’ αυτά τα λόγια είπε στον άνθρωπο να εκτείνη το ξερό χέρι του, και αυτό αποκαταστάθηκε αμέσως υγιές όπως το άλλο. Και πάλι, «δόξασαν εκείνοι οι Φαρισαϊκοί θρησκευτικοί ηγέτες τον Θεό, γι’ αυτή τη θεία εκδήλωσι τις ιδιότητος του Ιησού ως Μεσσίου; Όχι· αντιθέτως, κατελήφθησαν από μανία και «εξελθόντες συνεβουλεύθησαν κατ’ αυτού, δια να απολέσωσιν αυτόν.» Έτσι και πάλι βλέπομε ότι αυτός ο «Κύριος και του σαββάτου» δεν φοβήθηκε εκείνους τους πονηρούς ανθρώπους. Συνέχισε να αγαθοποιή και να εργάζεται επτά μέρες την εβδομάδα στο έργο που του είχε αναθέσει να κάνη ο Ιεχωβά.—Ματθ. 12:9-14· Λουκ. 6:5-11.
Ο Άριστος Διδάσκαλος Προχωρούσε Χωρίς Ανάπαυλα
36. Γιατί η κατάστασις ήταν τώρα πολύ πιο επείγουσα από τον καιρό που ο Ιησούς άρχισε τη διακονία του;
36 Μόλις τρεις μήνες ύστερ από το Πάσχα του έτους 31 μ.Χ. ο Ιησούς είχε φθάσει στο μέσον του σκοπού του έργου της μαθητεύσεως. Παρέμεναν μόνο ένας χρόνος και εννέα μήνες ακόμη για να συμπληρώση τον διορισμό και να επιληφθή της αιωνίου ζωής. Δεν υπήρχε καιρός για χάσιμο. Πολύ έργο υπήρχε ακόμη να γίνη.
37. Ποια περίφημη ομιλία έδωσε ο Ιησούς κοντά στην Καπερναούμ, με ποια ιδιαίτερα οφέλη για μας αν τη διαβάζωμε;
37 Περίπου εκείνο τον καιρό ο Ιησούς έδωσε την περίφημη ομιλία του που κοινώς ονομάζεται η επί του Όρους Ομιλία. Δεν είναι με βεβαιότητα γνωστό που ήταν ακριβώς εκείνο το όρος, αλλ’ ήταν κοντά στην Καπερναούμ στα παράλια της Θαλάσσης της Γαλιλαίας. Εκείνο που πραγματικά ενδιαφέρει είναι αυτό που είπε ο Ιησούς σ’ εκείνη την περίπτωσι. Θα βρήτε αυτή την ομιλία να αναγράφεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιον, από το κεφάλαιο 5 εδάφιο 3 έως το κεφάλαιο 7 εδάφιο 27. Σ’ εκείνη την ομιλία ο Ιησούς ασφαλώς είπε στους ακροατάς του πολλά πράγματα για τα οποία έπρεπε να σκεφθούν, περισσότερα, πράγματι, απ’ όσα είναι δυνατόν να επαναληφθούν με λίγα λόγια. Θα έκανε σε όλους μας καλό να καθήσωμε και να διαβάσωμε αυτή την ομιλία και να κάνωμε σκέψεις επάνω σ’ αυτά που είπε. Ο Ιησούς έλεγε εκεί τις σκέψεις του Θεού κάτω από έμπνευσι όπως τον κατηύθυνε ο Πατήρ του από τον ουρανό. Αν λοιπόν επιθυμούμε να γνωρίσωμε τις σκέψεις του Θεού, θα κάμωμε καλά να διαθέσωμε τον χρόνο που απαιτείται για να διαβάσωμε και να κάμωμε στοχασμούς επάνω σ’ αυτά που λέγονται εκεί.
38. Τι είναι εκείνο που έκαμε τις μεθόδους διδασκαλίας του Ιησού τόσο αποτελεσματικές;
38 Τι σκέφθηκε το ακροατήριο του Ιησού γι’ αυτή την υπαίθρια ομιλία; «Εξεπλήττοντο οι όχλοι δια την διδαχήν αυτού. Διότι εδίδασκεν αυτούς ως έχων εξουσίαν, και ουχί ως οι γραμματείς.» Απέδειξε βεβαίως ότι ήταν ο Άριστος Διδάσκαλος, χωρίς όμοιό του στη γη. Μερικά από τα πράγματα που έκαναν τις μεθόδους διδασκαλίας του Ιησού τόσο αποτελεσματικές ήταν η απλότης, η συντομία, η σαφήνεια, η τετράγωνη λογική, οι ζωηρές παραβολές και οι διεισδυτικές ερωτήσεις που έκαναν τους ακροατάς του να ερευνούν τις καρδιές των και να παίρνουν απόφασι, είτε υπέρ είτε κατά της αληθείας.—Ματθ. 7:28, 29.
39. Εκτός από τις καταπληκτικές διδασκαλίες του, τι άλλο συνέχισε ο Ιησούς να κάνη για να πείθη τους ανθρώπους ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας;
39 Εκτός από τη χρήσι αποτελεσματικών μεθόδων διδασκαλίας, αυτός ο Μεγάλος Διδάσκαλος συνέχισε να κάνη στο τελευταίο ήμισυ της διακονίας του πολλά θαύματα καθώς μετεκινείτο από τόπο σε τόπο. Στην Καπερναούμ θεράπευσε τον παράλυτο υπηρέτη ενός μη Ισραηλίτου αξιωματικού του στρατού, επειδή, όπως είπε ο Ιησούς: «Ουδέ εν τω Ισραήλ εύρον τοιαύτην πίστιν.» Καθώς το φέρετρο με το σώμα του μοναδικού γυιου μιας χήρας περνούσε από κοντά του πηγαίνοντας στο νεκροταφείο της Ναΐν, ο Ιησούς το ήγγισε και με τη διαταγή του ο νέος επανήλθε στη ζωή. Τι μαρτυρία ήταν αυτή για την ιδιότητα του Ιησού ως Μεσσία!—Ματθ. 8:5-13· Λουκ. 7:11-17.
40. Πώς επρόκειτο να γνωρίση ο φυλακισμένος Ιωάννης ο Βαπτιστής ότι ο Ιησούς ήταν πράγματι ο Μεσσίας ;
40 Οι ειδήσεις γι’ αυτά τα θαυμαστά πράγματα έφθασαν ως τον φυλακισμένο Ιωάννη τον Βαπτιστή, κι’ έτσι έστειλε αγγελιαφόρους για να ρωτήσουν τον Ιησού, «Συ είσαι ο Ερχόμενος . . . ;» Απαντώντας, ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς ν’ αναφέρουν αυτά που έβλεπαν με τα μάτια τους—τον τυφλό που ανέβλεψε, τον χωλό που εβάδιζε, τους λεπρούς που είχαν καθαρισθή, τον κωφό που άκουε και πάλι, τον νεκρό που αναστήθηκε και τους πτωχούς στους οποίους αναγγέλλονταν τα αγαθά νέα. Αυτό ασφαλώς θα έπειθε τον Ιωάννη ότι «ο ερχόμενος» είχε πράγματι έλθει.—Λουκ. 7:18-23.
41, 42. (α) Τι συνέβη σε μια περίπτωση που ο Ιησούς έτρωγε στο σπίτι ενός Φαρισαίου; (β) Πώς ο Άριστος Διδάσκαλος έδειξε με διακριτικότητα ότι οι αυτοδικαιούμενοι πολύ λίγη συγχώρησι θα λάβουν για τ’ αμαρτήματά τους;
41 Αλλά, ακόμη και την ώρα που έτρωγε ο Ιησούς ήταν πάντοτε άγρυπνος και έτοιμος να διδάσκη στους ανθρώπους την αλήθεια. Πάρτε, ως παράδειγμα, τον καιρό που καθόταν σ’ ένα γεύμα στο σπίτι ενός Φαρισαίου και μια πασίγνωστη αμαρτωλή ήλθε κλαίοντας, με την ελπίδα ότι ο Ιησούς θα συγχωρούσε τις αμαρτίες της. Έπλυνε τα πόδια του Ιησού με τα δάκρυά της, και τα σκούπισε με τα μαλλιά της, τα φιλούσε στοργικά και τα άλειφε με ακριβό μύρο. Παρατηρώντας αυτό ο Φαρισαίος υπετίμησε τον Ιησού στην καρδιά του, και ακόμη περιφρόνησε ολόκληρη τη σκηνή. Αλλά παρατηρήστε πώς ο Άριστος Διδάσκαλος, χρησιμοποιώντας μια παραβολή έδωσε σ’ αυτόν τον αυτοδικαιούμενο Φαρισαίο ένα μάθημα που θ’ αργούσε να το λησμονήση. Δύο άνδρες ήσαν οφειλέται σε κάποιον δανειστή, που ώφειλε ο ένας πεντακόσια δηνάρια και ο άλλος πέντε. Οι οφειλέται δεν μπορούσαν να πληρώσουν, και ο δανειστής εχάρισε και τα δύο χρέη. Φυσικά, ο χρεώστης ο οποίος χρωστούσε τα περισσότερα είχε λόγους ν’ αγαπά τον δανειστή περισσότερο. Ο Ιησούς εφήρμοσε τώρα αυτή την παραβολή στην περίπτωσι εκείνη, λέγοντας:
42 «Εισήλθον εις την οικίαν σου, ύδωρ δια τους πόδας μου δεν έδωκας· αύτη δε με τα δάκρυα έβρεξε τους πόδας μου, και με τας τρίχας της κεφαλής αυτής εσπόγγισε. Φίλημα δεν μοι έδωκας· αύτη δε, αφ’ ης εισήλθεν, δεν έπαυσε καταφιλούσα τους πόδας μου. Με έλαιον την κεφαλήν μου δεν ήλειψας· αύτη δε με μύρον ήλειψε τους πόδας μου. Δια τούτο, σοι λέγω, συγκεχωρημέναι είναι αι αμαρτίαι αυτής αι πολλαί· διότι ηγάπησε πολύ· εις όντινα δε συγχωρείται ολίγον, ολίγον αγαπά.»—Λουκ. 7:36-50.
43. Τι συνέβη όταν ο Ιησούς επισκέφθηκε πάλι όλες τις κοινότητες της Γαλιλαίας για δεύτερη φορά;
43 Λίγο ύστερ’ απ’ αυτά τα γεγονότα ο Ιησούς άρχισε να επισκέπτεται όλες τις πόλεις και τα χωριά της Γαλιλαίας για δεύτερη φορά, παίρνοντας μαζί του τους δώδεκα αποστόλους του μαζί με πολλές αφοσιωμένες γυναίκες ως μαθήτριες. Σ’ αυτή την περιοδεία του έβγαλε περισσότερα δαιμόνια, συνήντησε περισσότερη εναντίωσι από τους Φαρισαίους, είπε περισσότερες παραβολές, άνοιξε περισσότερα μάτια τυφλών, ήγειρε περισσότερους νεκρούς και παρηγόρησε περισσότερους καταπιεζομένους ανθρώπους με το ευαγγέλιο της ενδόξου βασιλείας του.—Ματθ. 12:22-45· 13:1-52· Λουκ. 8:1-3.
44. Ποια ήταν η ανταπόκρισις στο κήρυγμα του ευαγγελίου σχετικά με τη βασιλεία του Θεού στη χώρα των Γεργεσηνών;
44 Αυτή η περιφερειακή περιοδεία έφερε τον Ιησού στην απέναντι πλευρά της Θαλάσσης της Γαλιλαίας στη χώρα των Γεργεσηνών. Πώς δέχθηκε αυτή η νέα περιοχή τον Μεγάλο Διδάσκαλο; Όταν έβγαλε μια «λεγεώνα» δαιμόνων από δυο ανθρώπους, και οι δαίμονες έκαμαν μια αγέλη χοίρων να ορμήση και να πέση από τον κρημνό, οι κάτοικοι της πόλεως συνέστησαν στον Ιησού να φύγη από την περιοχή τους. Μήπως ο Ιησούς πρόβαλε αντίστασι και αρνήθηκε να φύγη; Όχι δεν υπήρχε πολύς χρόνος γι’ αυτό. Είχε δώσει μαρτυρία. Τουλάχιστον ένας από τους δαιμονιζομένους επίστευσε στον Ιησού, και αμείφθηκε με μια αποστολή από τον Ιησού να πάη και να διαδώση τα αγαθά νέα μεταξύ των συγγενών καθώς και στις ενωμένες δέκα πόλεις που ήσαν τότε γνωστές ως Δεκάπολις. Έτσι δεν ήταν ανάγκη να παραμείνη ο Ιησούς. Υπήρχαν άνθρωποι περισσότερο άξιοι οι οποίοι ανυπόμονα περίμεναν να περάση και πάλι από τη Γαλιλαία για να μπορέσουν να έχουν την ευλογία της παρουσίας του, άνθρωποι όπως ο Ιάειρος με μια κόρη που πέθαινε καθώς και η ανώνυμη γυναίκα, που την δωδεκαετή ρύσι αίματος κανένας γιατρός δεν μπόρεσε να θεραπεύση. Ναι, ο καιρός ήταν, πράγματι, πολύ σύντομος για να διατεθή σ’ αυτούς τους εναντιουμένους που δεν είχαν εκτίμησι.—Ματθ. 8:28-34· Μάρκ. 5:1-43.
45. Πώς οι άνθρωποι της Ναζαρέτ ανταποκρίθηκαν όταν ο Ιησούς επανήλθε για να κηρύξη στη συναγωγή τους, και τι τους υπενθύμισε;
45 Αν ο Ιησούς επεσκέπτετο πάλι τη γενέτειρά του Ναζαρέτ, θα διεπίστωνε κάποια αλλαγή στις καρδιές των; Θ’ ανεγνώρισαν την προηγούμενη πλάνη των ώστε να υποδεχθούν χαρούμενα τον πιο διακεκριμένο πολίτη τους; Αλλ’ όταν επέστρεψε και δίδαξε στη συναγωγή τους εξεπλήττοντο από τη σοφία του, κι’ εν τούτοις προσέκοψαν στο ότι ήταν απλώς εκείνο που αυτοί νόμιζαν ότι είναι, δηλαδή «ο υιός του τέκτονος.» Στην παρατήρησί του, «δεν είναι προφήτης άνευ τιμής, ειμή εν τη πατρίδι αυτού και εν τη οικία αυτού,» ο Ιησούς είχε προφανώς υπ’ όψιν τον προφήτη Ιερεμία και πως οι συμπατριώται του τον είχαν απορρίψει.—Ματθ. 13:54-58· Ιερεμ. 1:1· 11:21.
Ανταπόκρισις στην Ανάγκη για μια Μεγαλύτερη Μαρτυρία
46, 47. (α) Ύστερ’ από δυο χρόνια εντατικής μαρτυρίας, ελάττωσε μήπως ο Ιησούς τη διακονική του δραστηριότητα; (β) Ποια ήταν η εκτίμησίς του για την πνευματική κατάσταση των ανθρώπων ύστερ’ από την επίσκεψι της περιοχής των για τρίτη φορά, και τι είπε ότι έπρεπε να γίνη γι’ αυτό;
46 Θα μπορούσε κανείς να συμπεράνη ότι ύστερ’ από δύο περίπου χρόνια εντατικού κηρύγματος, ύστερ’ από επανειλημμένη επίσκεψι πολλών περιοχών, ύστερ’ από την εκτέλεσι πλήθους θαυμάτων στα οποία παρέστησαν μάρτυρες χιλιάδες άνθρωποι, ύστερ’ απ’ όλα αυτά ο Ιησούς θα μπορούσε να σκεφθή τώρα να ελαττώση την προσπάθειά του. Αλλ’ αντιθέτως, τον βλέπομε να κάνη ενέργειες για την επιτάχυνσι και επέκτασι του έργου κηρύγματος.
47 Εν πρώτοις, ο Ιησούς ξεκίνησε για μια άλλη ακόμη, μια τρίτη περιοδεία στη Γαλιλαία, επισκεπτόμενος «τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών, και κηρύττων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν ασθένειαν.» Αυτά που είδε σ’ αυτή την περιφερειακή περιοδεία τον έπεισαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι ήταν ανάγκη ν’ αυξήση και να εντείνη το έργο του κηρύγματος. Οπουδήποτε πήγαινε βλέποντας τα πλήθη «ευσπλαγχνίσθη δι αυτούς, διότι ήσαν εκλελυμένοι και εσκορπισμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα.» «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι,» είπε. Τι μπορούσε να γίνη γι’ αυτό; «Παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλη εργάτας εις τον θερισμόν αυτού,» ήταν η συμβουλή του Ιησού.—Ματθ. 9:35-38.
48. Ποιες οδηγίες έδωσε ο Ιησούς στους δώδεκα πριν τους στείλη για έργο κηρύγματος;
48 Σε αρμονία με τη θερμή προσευχή του αυτός ο άνθρωπος ο γεμάτος ζήλο και δράσι έκαμε ενέργειες για να στείλη περισσότερους κήρυκας του ευαγγελίου στον αγρό. Εκάλεσε τους δώδεκα αποστόλους του και τους έστειλε ανά δυο, σχηματίζοντας έξη ομάδες κηρύκων της βασιλείας οι οποίοι πήγαν στην εδαφική περιοχή έξη διαφορετικών διευθύνσεων. Στέλλοντας έξω αυτούς τους ολοχρονίους διακόνους τους έδωσε συγκεκριμένες οδηγίες όσον αφορά το πού επρόκειτο να πάνε, σε ποιους επρόκειτο να κηρύξουν και ποιους έπρεπε ν’ αποφεύγουν. Ελέχθη επίσης σ’ αυτούς να λέγουν και να κάνουν ακριβώς ό,τι είχαν παρατηρήσει να λέγη και να κάνη ο Ιησούς. «Υπάγοντες κηρύττετε λέγοντες, Ότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Με τη δύναμι του αγίου πνεύματος θα ήσαν ικανοί να ‘θεραπεύουν ασθενούντας, να καθαρίζουν λεπρούς, να εγείρουν νεκρούς, να εκβάλλουν δαιμόνια.’ Δεν έπρεπε να εισπράττουν χρήματα γι’ αυτές τις θεραπείες των θεοσεβών ανθρώπων. «Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε,» έπρεπε να είναι ο κανών που θ’ ακολουθούσαν.—Ματθ. 10:1-42· Μάρκ. 6:7-13.
49. Γιατί ο Ιησούς και οι απόστολοι είχαν αποφασίσει ν’ αποσυρθούν σ’ ένα μοναχικό τόπο, αλλά ποιες εξελίξεις ακολούθησαν;
49 Όταν οι δώδεκα επέστρεψαν για ν’ αφηγηθούν τις θαυμαστές πείρες που είχαν απολαύσει, ο Ιησούς συνέστησε ν’ αποσυρθούν σε κάποιο μοναχικό τόπο έξω από την πόλι για ν’ αναπαυθούν, διότι εκεί που βρίσκονταν «ήσαν πολλοί οι ερχόμενοι και οι υπάγοντες, και ουδέ να φάγωσιν ευκαίρουν.» Αλλ’ οι άνθρωποι αντελήφθησαν που πήγαιναν και πήγαν εκεί, μάλιστα πριν από τον Ιησού και τους μαθητάς του. Ώστε τι επρόκειτο να κάμη αυτό το τέλειο παράδειγμα ανιδιοτελείας, και γενναιοδωρίας, αυτός ο Μεγάλος Διδάσκαλος; Όταν τους είδε «εσπλαγχνίσθη δι αυτούς, επειδή ήσαν ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα· και ήρχισε να διδάσκη αυτούς πολλά.» Η ώρα πέρασε. Ήταν αργά. Όλοι ήσαν πεινασμένοι. Έτσι αυτός ο άνθρωπος του Θεού που έκανε θαύματα έθρεψε πέντε χιλιάδες άνδρες μόνο με πέντε άρτους και δύο ψάρια, και ωστόσο, είχαν δώδεκα κοφίνια με υπολείμματα!—Μάρκ. 6:30-44.
50. Σε μια σύντομη χρονική περίοδο σε ποια διεσκορπισμένα μέρη αναφέρεται ότι βρέθηκε ο Ιησούς;
50 Αυτό το γεγονός συνέβη γύρω στην εποχή του Πάσχα του έτους 32, που εσήμαινε ότι είχε απομείνει μόνο ένας χρόνος στη διάρκεια του οποίου ο Ιησούς έπρεπε να τελειώση το έργο του και ν’ αποδειχθή άξιος της πραγματικής ζωής που επεφυλάσσετο σ’ αυτόν ως αμοιβή για την πιστότητά του. Δεν είναι εκπληκτικό, λοιπόν, ότι τώρα βρίσκομε τον Ιησού να κηρύττη και σε πολύ διασκορπισμένα μέρη και όλο αυτό σε μια σύντομη χρονική περίοδο, καθώς προσπαθούσε να δώση μεγαλύτερη μαρτυρία σε μια πιο μεγάλη περιοχή και σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων. Τον συναντούμε πρώτα στα γειτονικά μέρη της Καπερναούμ στην βορεία ακτή της Θαλάσσης της Γαλιλαίας. Κατόπιν, αναφέρεται να εκτελή θαύματα στην ακτή της Μεσογείου και στις πόλεις της Τύρου και Σιδώνος. Λίγο αργότερα βρίσκεται μακρυά από εκεί, ανατολικά της Θαλάσσης της Γαλιλαίας και του άνω Ιορδάνου, κηρύττοντας στις δέκα πόλεις που ονομάζοντο Δεκάπολις και κάνοντας πολλά θαύματα σ’ εκείνη την περιοχή.—Μάρκ. 7:24-37.
51. Ποιες ταλαιπωρίες και δυσκολίες δοκίμασε χωρίς αμφιβολία ο Ιησούς, αλλά γιατί προφανώς, δεν αναφέρεται τίποτε σχετικά μ’ αυτά τα ζητήματα;
51 Σκεφθήτε το, ο Ιησούς ασφαλώς περπάτησε πολύ για να επισκεφθή αυτά τα διασκορπισμένα μέρη. Κι’ εν τούτοις, ποτέ δεν παραπονέθηκε για την σωματική έντασι ή για τις ταλαιπωρίες που του δημιουργούσαν η ζέστη ή η βροχή, η σκόνη ή η λάσπη, όπως θα μπορούσε να του συμβαίνη. Πράγματι, αυτά εθεωρούντο τόσο ασήμαντα ώστε δεν ανεφέρθησαν ποτέ. Το μεγάλο, το σπουδαίο ζήτημα, το σωτήριο έργο του κηρύγματος που έκανε ο Ιησούς, αυτό είναι εκείνο που οι θεόπνευστοι Βιβλικοί συγγραφείς ετόνισαν στις αφηγήσεις των.
52. Ποιοι ήσαν οι μεγαλύτεροι εναντιούμενοι του Ιησού, και τι αποδεικνύει ότι ποτέ δεν θα μετανοούσαν και δεν θα δέχονταν τον Μεσσία;
52 Αυτό δεν σημαίνει ότι η Γραφή σιωπά τελείως σχετικά με όσα υπέφερε ο Ιησούς στη διακονία του. Μας λέγει πολλά για τον διωγμό και την εναντίωσι που είχαν συσσωρευθή επάνω του, ιδιαίτερα από τους θρησκευτικούς ηγέτας. Από την αρχή ως το τέλος της επιγείου διακονίας του έπρεπε ν’ αντιμετωπίζη τις πάντοτε παρούσες προκλήσεις των. Τώρα είχαν περάσει δύο και πλέον χρόνια, στη διάρκεια των οποίων είχε δώσει στους ανθρώπους θαυμαστές αποδείξεις τη μια μετά την άλλη για να επιβεβαιώση ότι αυτός πράγματι ήταν ο Υιός του Θεού. Και τώρα αφού είχε θρέψει πολλές χιλιάδες ανθρώπων (τέσσερις χιλιάδες άνδρες εκτός από γυναίκες και παιδιά) μόνο με επτά άρτους και λίγα ψάρια—ένα γεγονός που έπρεπε να πείση και τον πιο σκεπτικιστή άπιστο—ιδού έρχονται οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι ζητώντας σημείον από τον ουρανό ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσαίας. Ποια ήταν η απάντησις του Ιησού; Απλώς επανέλαβε εκείνο που είχε ήδη πει σ’ αυτούς σε μια προηγούμενη περίπτωσι, δηλαδή, «Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον ζητεί και σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν ειμή το σημείον Ιωνά.» Και όπως απέδειξαν αργότερα τα γεγονότα, όταν αυτό το «σημείον του Ιωνά» έλαβε χώραν όταν ο Ιησούς ήταν στην καρδιά της γης τρεις μέρες, όπως ο Ιωνάς είχε μείνει στην κοιλιά του κήτους, πάλι αυτοί οι πονηροί και μοιχοί αρνήθηκαν να πιστεύσουν!—Ματθ. 15:32–16:4· 12:38-40.
53. Κοντά στο τέλος της διετούς διακονίας του Ιησού στη Γαλιλαία, ποιο σπουδαίο γεγονός έλαβε χώρα, και πού;
53 Προτού τερματίση τη μεγάλη διακονία του στη Γαλιλαία η οποία απησχόλησε το μεγαλύτερο μέρος δύο ετών, ο Ιησούς παρέλαβε τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη σ’ ένα υψηλό όρος. Εκεί, πιθανώς στο όρος Αερμών, που είχε ύψος 9.000 πόδια (περίπου 2.750 μέτρα), παρέστησαν μάρτυρες της σκηνής της μεταμορφώσεως.—Ματθ. 17:1-13.
Ο Ιησούς Στρέφει Όλη την Προσοχή του στο Νότο
54. Πού είχε συγκεντρωθή η δράσις του Ιησού στη διάρκεια των τελευταίων έξη μηνών;
54 Το φθινόπωρο του έτους 32, στην εορτή της σκηνοπηγίας, ο Ιησούς μετέθεσε το κέντρον της δραστηριότητός του προς νότον, μέσα και γύρω από την Ιερουσαλήμ και στις περιοχές της Ιουδαίας και της Περαίας. Εκεί συγκέντρωσε το κήρυγμά του στη διάρκεια των τελευταίων έξη μηνών της επιγείου διακονίας του. Εδώ, καθώς και αλλού, ο Ιησούς δίδασκε στους ανθρώπους σοφά παραγγέλματα και δίκαιες αρχές, πολλές φορές με τη χρήσι καταλλήλων παραβολών. Μερικές από τις πιο σπουδαίες δηλώσεις και προφητείες είχαν λεχθή στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας προς νότον.
55. Πού συναντούμε τον Ιησού να κηρύττη, παρ’ όλη την εναντίωσι, και τι έχει να πη στους πιστούς και στους απίστους;
55 Καθώς το τέλος πλησίαζε, και ο εχθρός γινόταν πιο μανιώδης, ο Ιησούς έπρεπε να είναι ακόμη πιο προσεκτικός ώστε να μη τον θανατώσουν πριν από τον καιρό που είχε προσδιορίσει ο Θεός. (Ιωάν. 7:1-19, 25) Αλλά μήπως βλέπομε αυτόν τον δραστήριο κήρυκα να κρύβεται στα βουνά ή να συμβιβάζη το άγγελμά του ώστε αυτό να μη θίγη τη θρησκευτική ευαισθησία του κλήρου; Καθόλου. Με παρρησία εισήλθε στο ναό και άρχισε να διδάσκη τους ανθρώπους, κατά τη συνήθειά του. Σ’ εκείνους που πίστεψαν σ’ αυτόν είπε, «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» Αλλά στους εναντιουμένους είπε, «Σεις είσθε εκ πατρός του Διαβόλου και τας επιθυμίας του Πατρός σας θέλετε να πράττετε.»—Ιωάν. 8:31, 32, 44.
56. Τι είχε γίνει για να επιταχυνθή ο διαχωρισμός των ανθρώπων στη διάρκεια του συντόμου εναπομένοντος χρόνου της διακονίας του Ιησού;
56 Ο Ιησούς αντελήφθη ότι και σ’ αυτόν τον τομέα επίσης ‘ο θερισμός ήταν, πράγματι, πολύς, αλλά οι εργάται ολίγοι.’ Έτσι αν, στον περιωρισμένο χρόνο που διέθετε, έπρεπε να δοθή μια αποτελεσματική μαρτυρία σ’ αυτό τον τομέα, όπως είχε κάμει στη διάρκεια των δύο ετών προς βορράν, τότε κάποιο έργο εκχερσώσεως, όπως θα λέγαμε, έπρεπε να γίνη. Επομένως, «διώρισεν ο Κύριος και άλλους εβδομήκοντα, και απέστειλεν αυτούς ανά δύο έμπροσθεν αυτού, εις πάσαν πόλιν και τόπον όπου έμελλεν αυτός να υπάγη.» Αυτό εσήμαινε ότι, αντί των έξη ζευγών που είχε χρησιμοποιήσει στη Γαλιλαία το προηγούμενο έτος, τώρα υπήρχαν τριάντα πέντε ζεύγη μαρτύρων που έκραζαν στη χώρα, «Επλησίασεν εις εσάς η βασιλεία του Θεού.» Αυτό ασφαλώς προετοίμαζε τους ανθρώπους στο να μπορούν ν’ αποφασίσουν γρήγορα αν ήσαν υπέρ ή κατά του Μεσσία όταν θα επεσκέπτετο την πόλιν τους.—Λουκ. 10:1-16.
57. Όταν επέστρεψαν οι εβδομήντα ευαγγελισταί, χαρούμενοι για το γεγονός ότι και τα δαιμόνια υπήκουαν στη φωνή τους, τι είπε ο Ιησούς, και τι εσήμαινε;
57 Όταν οι εβδομήκοντα επέστρεψαν, ανέφεραν με χαρά στον Ιησού, «και τα δαιμόνια υποτάσσονται εις ημάς εν τω ονόματί σου.» Εν τούτοις, τους είπε: «Μη χαίρετε ότι τα πνεύματα υποτάσσονται εις εσάς· αλλά χαίρετε μάλλον ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς.» Πράγματι, η δύναμις πάνω στους δαίμονας εξεδήλωνε τη δύναμι του Ιεχωβά επάνω σ’ αυτούς, αλλά το να εγγραφή το όνομα κάποιου στον ουρανό εξηρτάτο από την πιστότητά του. Ώστε έπρεπε ν’ αγωνίζεται κανείς για να είναι πιστός, είτε εκβάλλοντας δαιμόνια είτε κάνοντας κάτι λιγώτερο θεαματικό.—Λουκ. 10:17-24.
58. Ποιες είναι μερικές από τις σπουδαίες αλήθειες που εδίδαξε ο Μεγάλος Διδάσκαλος στη διάρκεια της διακονίας του στο νότο;
58 Σκεφθήτε μερικές από τις μεγάλες αλήθειες που αυτός ο ακούραστος διδάσκαλος εδίδασκε στους ανθρώπους καθώς ταξίδευε για τη διακονία του συναντώντας περιστάσεις διαφορετικές τη μια από την άλλη. Κάθε μέρα φαίνεται να έφερνε νέες αλήθειες από την αποθήκη σοφίας και γνώσεως του Πατρός του. Η ιστορία του σχετικά με τους γείτονας Σαμαρείτας ήταν ένα μάθημα πραγματικής αγάπης και ελέους για τον πλησίον. Τη Μάρθα την επέπληξε γιατί ήταν υπερβολικά ανήσυχη για υλικά πράγματα· τη Μαρία την επήνεσε για τη στάσι της. Δαιμόνια εξεβάλλοντο με τον «δάκτυλον» του Θεού και όχι με τον Σατανά «τον άρχοντα των δαιμονίων.» (Λουκ. 10:24-42· 11:14-22) Ποτέ μη ανησυχείτε για το τι θα φάτε ή θα φορέσετε, αλλά, μάλλον, ζητείτε συνεχώς τη βασιλεία του Θεού και όλα τα αναγκαία θα προμηθευθούν. Το «μικρόν ποίμνιον» δεν πρέπει να φοβάται, διότι ο Πατέρας των θα τους κάμη μετόχους στην βασιλεία. Ο «πιστός οικονόμος» είναι εκείνος τον οποίον ο Κύριος διορίζει επάνω σ’ όλα τα υπάρχοντά του.—Λουκ. 12:22-32, 41-44.
59. Πώς απήντησε ο Ιησούς στους εναντιουμένους όταν τον κατέκριναν και πάλι για θεραπεία ασθενούς το σάββατο;
59 Όταν τον κατέκριναν διότι είχε θεραπεύσει το σάββατο μια γυναίκα η οποία δεκαοκτώ χρόνια ήταν κυρτωμένη, ο Ιησούς είπε: «Υποκριταί, δεν λύει έκαστος υμών εν τω σαββάτω τον βουν αυτού ή τον όνον από της φάτνης και φέρων ποτίζει; Αύτη δε, ούσα θυγάτηρ του Αβραάμ, την οποίαν ο Σατανάς έδεσε ιδού δεκαοκτώ έτη, δεν έπρεπε να λυθή από του δεσμού τούτου τη ημέρα του σαββάτου;» Και πάλι, ένα σάββατο είχε θεραπεύσει κάποιον ο οποίος έπασχε από υδρωπικία, λέγοντας: «Τίνος υμών ο όνος ή ο βους θέλει πέσει εις φρέαρ, και δεν θέλει ευθύς ανασύρει αυτόν εν τη ημέρα του σαββάτου;»—Λουκ. 13:10-17· 14:1-6.
60. Περιγράψτε μερικές από τις ενδιαφέρουσες παραβολές που χρησιμοποίησε ο Μεγάλος Διδάσκαλος.
60 Και τι ενδιαφέρουσες και πρακτικές παραβολές χρησιμοποιούσε αυτός ο Μεγάλος Διδάσκαλος! Γι’ αυτό συχνά έλεγε μια κατάλληλη παραβολή για να κλείση τα στόματα των επικριτών που ήσαν στο ακροατήριό του. Προσέξτε μερικές απ’ αυτές εν συντομία. Υπήρχε κάποιος πλούσιος, αλλ’ όχι πλούσιος ενώπιον του Θεού, ο οποίος σκέφθηκε να γκρεμίση τις αποθήκες του και να οικοδομήση μεγαλύτερες, αλλά πέθανε στη διάρκεια της νύχτας. (Λουκ. 12:13-21) Η βασιλεία του Θεού είναι ομοία μ’ ένα μικροσκοπικό κόκκο σινάπεως ο οποίος αυξάνει και γίνεται ένα μεγάλο δένδρο, ή, πάλι, μοιάζει με λίγη μαγιά μέσα στο αλεύρι. (Λουκ. 13:18-21) Οι καλεσμένοι σ’ ένα γεύμα πρέπει να παίρνουν τις κατώτερες θέσεις αν επιθυμούν να εξυψωθούν αργότερα. Ένας οικοδόμος ενός πύργου πρώτα υπολογίζει τη δαπάνη· ένας βασιλιάς ο οποίος δεν μπορεί να κερδίση την μάχη σπεύδει να ζητήση ειρήνη. Ο ποιμήν χαίρεται περισσότερο όταν βρη ένα χαμένο πρόβατο παρά για τα ενενήντα εννέα του που βρίσκονται σε ασφάλεια· μια γυναίκα χαίρεται περισσότερο όταν βρη ένα χαμένο νόμισμα παρά για τα εννέα που δεν έχει χάσει. (Λουκ. 14:7-11, 28-33· 15:4-10) Κατόπιν υπάρχει η περίφημη παραβολή του ασώτου υιού και η εξίσου περίφημη σχετικά με τον πλούσιο και τον Λάζαρο. (Λουκ. 15:11-32· 16:19-31) Μια οχληρή χήρα έκαμε ένα δικαστή να ικανοποιήση το αίτημά της απλώς διότι εξακολουθούσε να τον ενοχλή για δικαιοσύνη. Δυο άνθρωποι προσηύχοντο στο ναό· οι προσευχές του αμαρτωλού τελώνη εισακούσθηκαν, αλλ’ όχι και οι προσευχές του αυτοδικαιουμένου Φαρισαίου. (Λουκ. 18:1-14) Αυτές είναι μόνο λίγες από τις πολλές παραβολές που χρησιμοποίησε ο Άριστος εκπαιδευτής.
Οι Τελευταίες Ένδοξες Ημέρες της Διακονίας του Ιησού
61. Προτού τελειώση την επίγεια διακονία του, τι είπε ο Ιησούς ότι θα δοκίμαζε ακόμη;
61 Ο Ιησούς εγνώριζε τα παθήματα και τον θάνατο που θα δοκίμαζε σύντομα. Έτσι για τρίτη φορά προειδοποίησε τους αποστόλους του γι’ αυτά τα επερχόμενα γεγονότα, λέγοντας: «Ιδού, αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, και θέλουσιν εκτελεσθή πάντα τα γεγραμμένα δια των προφητών εις τον Υιόν του ανθρώπου. Διότι θέλει παραδοθή εις τα έθνη και θέλει εμπαιχθή και υβρισθή και εμπτυσθή· και μαστιγώσαντες θέλουσι θανατώσει αυτόν, και τη τρίτη ημέρα θέλει αναστηθή.» Ο Ιησούς δεν φοβόταν ν’ αντιμετωπίση αυτά τα πράγματα, αρκεί να μπορούσε ν’ αποδειχθή πιστός μέχρι θανάτου και να επιληφθή της αιωνίου ζωής στον ουρανό.—Λουκ. 18:31-33.
62, 63. (α) Γιατί υπήρχε κάποια αμφιβολία όσον αφορά το αν ο Ιησούς θα ήταν παρών το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ το έτος 33; (β) Αλλά πώς εξαλείφθηκε αυτή η αμφιβολία την Κυριακή, πέντε μέρες πριν από τις 14 του Νισάν;
62 Καθώς γίνονταν προετοιμασίες για το Πάσχα, οι συζητήσεις γύρω στην Ιερουσαλήμ περιεστρέφοντο στο αν ο Ιησούς θα εμφανιζόταν ή όχι. Αυτό ωφείλετο στο ότι «είχαν δώσει προσταγήν και οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι, εάν τις μάθη που είναι, να μηνύση, δια να πιάσωσιν αυτόν.»—Ιωάν. 11:55-57.
63 Μέσα σε μια τέτοια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα έκαμε ο Ιησούς την εμφάνισί του, και τι εμφάνισις ήταν αυτή! Τώρα ήλθε καθήμενος επάνω σε πωλάριο μέσα στην πόλι με μια θριαμβευτική πομπή, που οι άνθρωποι έστρωσαν τα ιμάτιά τους καθώς και κλάδους φοινίκων μπροστά στο δρόμο του, και έκραζαν: «Ευλογημένος ο ερχόμενος Βασιλεύς εν ονόματι του Ιεχωβά!» Το αποτέλεσμα ήταν ότι «εσείσθη πάσα η πόλις,» και όσον αφορά τους Φαρισαίους, αυτοί είπαν ο ένας στον άλλον, «βλέπετε ότι δεν ωφελείτε ουδέν; Ιδού, ο κόσμος οπίσω αυτού υπήγεν.» Έτσι, καθώς άρχισε να σκοτεινιάζη εκείνη την Κυριακή, ο Ιησούς απεσύρθη και πέρασε τη νύχτα έξω από την πόλι για λόγους ασφαλείας. Υπήρχαν πέντε ακόμη ημέρες εντατικού έργου που έπρεπε να κάμη.—Λουκ. 19:36-38· Ματθ. 21:1-11· Ιωάν. 12:12-19.
64. Τι έκαμε ο Ιησούς τη Δευτέρα αυτής της τελευταίας εβδομάδος, και γιατί;
64 Την άλλη μέρα, τη Δευτέρα, ο Ιησούς καθάρισε το ναό με το να βγάλη έξω όλους τους εμπόρους και να αναποδογυρίση τα τραπέζια των αργυραμοιβών. Δεν επρόκειτο για ένα αναρχικό που παρώτρυνε σε οχλαγωγία ή σ’ επανάστασι. Αυτός ήταν ο δίκαιος Υιός του Θεού και ανέφερε εδάφιο για να υποστηρίξη την ενέργειά του, λέγοντας: «Είναι γεγραμμένον, ο οίκος μου, οίκος προσευχής θέλει ονομάζεσθαι· σεις δε εκάμετε αυτόν σπήλαιον ληστών.» Ενθυμούμεθα ότι τρία χρόνια πριν απ’ αυτό, ο Ιησούς είχε εκδηλώσει τον φλογερό ζήλο του για την καθαρή λατρεία του Ιεχωβά καθαρίζοντας με όμοιο τρόπο το ναό από τα άπληστα εμπορικά στοιχεία. Έτσι ποια ήταν η ανταπόκρισις σ’ αυτό τον δεύτερο καθαρισμό; «Οι δε αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρώτοι του λαού εζήτουν να απολέσωσιν αυτόν.» Έτσι απέδειξαν ότι ήσαν αδιόρθωτοι και ούτε επρόκειτο να διορθωθούν.—Ματθ. 21:12, 13· Λουκ. 19:45-48.
65, 66. (α) Ποια ήσαν μερικά πράγματα που είπε ο Ιησούς στο πλήθος στο ναό την Τρίτη; (β) Κατόπιν, εις επήκοον των αποστόλων του, ποια πρόσθετη πληροφορία απεκάλυψε ο Ιησούς υπό μορφήν προφητειών και παραβολών;
65 Η Τρίτη ήταν μια ακόμη πολυάσχολη ημέρα γι’ αυτόν τον κατά τα φαινόμενα ακούραστο Ιησού. Τον βρίσκομε στο ναό να διδάσκη τους ανθρώπους μολονότι αμφισβητούσαν την εξουσία του οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι. Απευθυνόταν με άμεσο τρόπο σ’ αυτούς τους απίστους θρησκευτικούς ηγέτας όταν έλεγε τις παραβολές του για τους δύο υιούς, για τους πονηρούς γεωργούς και για το γαμήλιο γεύμα. (Ματθ. 21:23–22:14) Όταν απηύθυναν σ’ αυτόν παγιδευτικές ερωτήσεις σχετικά με την πληρωμή φόρων, για την ανάστασι και όσον αφορά το ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή του Νόμου, ο Ιησούς απεδείχθη ότι ήταν πλήρως ικανός ν’ απαντά στην κάθε μια ερώτησι και σε όλες με αναμφισβήτητα επιχειρήματα. Κατόπιν έκαμε μια δική του ερώτησι σχετικά με τη γενεαλογία του Μεσσία, μια ερώτησι η οποία πραγματικά τους επεστόμωνε: «Και ουδείς ηδύνατο ν’ αποκριθή προς αυτόν λόγον ουδ’ ετόλμησε τις απ’ εκείνης της ημέρας να ερωτήση πλέον αυτόν.» (Ματθ. 22:15-46) Σ’ αυτή την περίπτωσι ο Ιησούς απήγγειλε το πιο συγκλονιστικό κατηγορητήριό του εναντίον των υποκριτών γραμματέων και Φαρισαίων—ένα αριστούργημα κατηγορητηρίου.—Ματθ. 23:1-39.
66 Καθώς ο Ιησούς έφευγε από την περιοχή του ναού έκαμε την εξής προφητική παρατήρησι: «Αληθώς σας λέγω, δεν θέλει αφεθή εδώ λίθος επί λίθον, όστις δεν θέλει κατακρημνισθή.» Τότε αυτός και οι απόστολοί του πήγαν στο όρος των Ελαιών, όπου έδωσε σ’ αυτούς την μακράς επεκτάσεως προφητεία του σχετικά με το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων, καθώς και τις παραβολές των δέκα παρθένων, των ταλάντων και του διαχωρισμού των προβάτων από τα ερίφια.—Ματθ. 24:1-25:46.
67. Η Τετάρτη μας θυμίζει ποια κακοήθη γεγονότα;
67 Την Τετάρτη, ενώ ο Ιησούς είχε παραμείνει στη Βηθανία, ο εχθρός στην Ιερουσαλήμ κατέστρωσε μια εμπνευσμένη από τον Διάβολο συνωμοσία για να συλλάβη κρυφά τον Ιησού. «Συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρεσβύτεροι του λαού εις την αυλήν του αρχιερέως, του λεγομένου Καϊάφα και συνεβουλεύθησαν να συλλάβωσι τον Ιησούν με δόλον και να θανατώσωσιν.» Στην σκηνή εμφανίσθηκε ένα πολύ επίκαιρο και έτοιμο όργανο για το έγκλημα, και αυτό ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος ρώτησε: Τι θέλετε να μοι δώσητε, και εγώ θέλω σας παραδώσει αυτόν;» Συνεφωνήθη ένα ποσόν τριάντα αργυρίων.—Ματθ. 26:3-16.
68. Η Πέμπτη, ύστερ’ από τη δύσι του ηλίου, ποιο γεγονός εσημείωσε;
68 Η Πέμπτη είχε διατεθή με τις προετοιμασίες της τελευταίας στιγμής για το ετήσιο Πάσχα. Εκείνο το βράδυ ύστερ’ από τη δύσι, ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του συνήχθησαν σ’ ένα μεγάλο ανώγειο στην Ιερουσαλήμ για να εορτάσουν εκείνο που απεδείχθη ότι ήταν το τελευταίο νόμιμο Πάσχα κάτω από τη διευθέτησι της διαθήκης του Νόμου. Τι σπουδαία ευκαιρία ήταν αυτή! Προτού ξαναδύση ο ήλιος ο Ιησούς θα είχε καταθέσει την επίγεια ζωή του για ν’ αποκτήση την πραγματική ζωή, την αιώνια ζωή και την αθανασία!—Μάρκ. 14:12-16.
69. Ύστερ’ από τον εορτασμό του τελευταίου Πάσχα, πια σειρά γεγονότων ακολούθησαν το ένα το άλλο στη διάρκεια των υπολειπομένων ωρών της ζωής του Ιησού;
69 Εκεί ήσαν στην ησυχία ενός ανωγείου προωρισμένου για επισκέπτας, μόνον ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοί του. Αυτή θα ήταν μια μακρά νύχτα αϋπνίας γι’ αυτόν τον πιστό Υιό του Θεού. Στις επόμενες λίγες ώρες μερικά πολύ δραματικά γεγονότα μεγίστης σπουδαιότητος επρόκειτο να συμβούν με γοργό ρυθμό. Οι δεκατρείς τρώγουν το Πάσχα. Ο Ιησούς πλένει τα πόδια των αποστόλων του. Αποκαλύπτεται η ταυτότης του Ιούδα ως του προδότου· αυτός απομακρύνεται βιαστικά. Τότε εγκαθιδρύεται το Αναμνηστικό δείπνον και οι πιστοί ένδεκα προσκαλούνται να έχουν μέρος με τον Ιησού σε μια διαθήκη βασιλείας. Ο Ιησούς προσεύχεται. Κατόπιν οι ένδεκα και ο Ιησούς φεύγουν για τον Κήπο της Γεθσημανή. Ο Ιησούς εκεί κάνει μια θερμή προσευχή προτού προδοθή και συλληφθή. Η δίκη είναι μια φάρσα καθώς περιφέρουν τον Ιησού από τον Άννα στον Καϊάφα, στο Σάνχεδριν, στον Πιλάτο, στον Ηρώδη και πίσω πάλι στον Πιλάτο.—Ματθ. 26:20-27:2· Λουκ. 23:1-16.
70. Περιγράψτε τη σκηνή καθώς το ζήτημα της βασιλείας είχε γίνει το φλέγον ζήτημα εκεί έξω από το ανάκτορο του κυβερνήτου.
70 Οραματισθήτε απλώς αυτή τη σκηνή—ένας όχλος που κραυγάζει εναντίον ενός τελείου, άφοβου ανθρώπου, ο οποίος στεκόταν γαλήνιος ανάμεσά τους. Ο Πιλάτος ερωτά τον Ιησού «Συ είσαι ο βασιλεύς των Ιουδαίων;» Ο Ιησούς απαντά, «Η βασιλεία η εμή δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.» Μη βρίσκοντας κανένα σφάλμα σ’ αυτόν, ο Πιλάτος παρουσιάζει πάλι τον Ιησού στο πλήθος λέγοντας, «Ίδε ο άνθρωπος!» Ο όχλος φωνάζει, «Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν!» Ο Πιλάτος ερωτά, «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Οι αρχιερείς απαντούν, «Δεν έχομε βασιλέα ειμή Καίσαρα.»—Ιωάν. 18:28-19:16
71. Περιγράψτε την εκτέλεσι του αθώου Υιού του Θεού στα χέρια των Ρωμαίων στρατιωτών.
71 Αφού τον εμαστίγωσαν, τον εβασάνισαν με ακάνθας, τον ερράπισαν στο πρόσωπο και τον έπτυσαν, εκάρφωσαν αυτόν τον Δίκαιο επάνω σ’ ένα ξύλο μαρτυρίου για υποστή ένα αγωνιώδη αργό θάνατο. Τελικά, περίπου στις 3 της Παρασκευής, 14 του μηνός Νισάν του έτους 33 μ.Χ., ο Ιησούς με την τελευταία πνοή του έκραξε:»Τετέλεσται!»—Μάρκ. 15:16-20· Ιωάν. 19:1-3, 30.
72, 73. Ανακεφαλαιώνοντας, ποια ήσαν μερικά από τα πράγματα που εξεπλήρωσε ο Ιησούς στη σύντομη διακονία του εδώ στη γη;
72 Ναι, όλα όσα είχε υπ’ όψιν του ο Ιεχωβά αποστέλλοντας τον μονογενή Υιό του στη γη είχαν εκπληρωθή πλήρως. Ο Ιησούς είχε μάθει υπακοή από όσα έπαθε· είχε αποδείξει τον Διάβολο ψεύστη και τον εαυτό του άξιο διεκδικητή του Ιεχωβά στο ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Είχε έλθει, για να ‘μαρτυρήση εις την αλήθειαν,’ και αυτό βεβαίως έκαμε. Εκήρυξε αγαθά νέα στους πτωχούς, παρηγόρησε τους πενθούντας και ανήγγειλε την ημέρα εκδικήσεως του Ιεχωβά σε υψηλούς και ταπεινούς επίσης. Ο Ιησούς έκαμε εκείνο που ήταν καλό, ήταν πλούσιος σε αγαθά έργα, ήταν πολύ γενναιόδωρος στον χρόνο του και στις δυνάμεις του χάριν των άλλων, ήταν πρόθυμος να κάνη και άλλους κοινωνούς της μεγάλης γνώσεως και σοφίας που είχε, και τελικά απέκτησε την πραγματική ζωή, την αιώνια ζωή στους ουρανούς κοντά στον Πατέρα του.—Ιωάν. 18:37· 1 Τιμ. 6:12, 18, 19· Εβρ 5:8.
73 Με όλ’ αυτά ο Ιησούς άφησε επίσης σε όλους εμάς ένα παράδειγμα για να μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε πιστά τα βήματά του.
[Χάρτης στη σελίδα 206]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Ο Ιησούς ηύξησε τη διακονία του, κάνοντας μια τρίτη περιοδεία στη Γαλιλαία, επισκεπτόμενος τας «πόλεις πάσας και τας κώμας» για να κηρύξη τη βασιλεία του Θεού
ΓΑΛΙΛΑΙΑ
Χοραζίν
Καπερναούμ
Βηθσαϊδά
Μαγδαδά
ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ
Κανά
Τιβεριάς
Κοιλάς Εσραελών
Ναζαρέτ
Όρος Θαβώρ
Γάδαρα
Ναΐν
Ιορδάνης Ποταμός
Βηθανία πέραν του Ιορδάνου
[Χάρτης στη σελίδα 207]
(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)
Ο Ιησούς εκάλυψε την εδαφική περιοχή από τη Φοινίκη ως τη Δεκάπολι σ’ ένα βραχύ χρονικό διάστημα και σχεδόν όλη με τα πόδια
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ
ΦΟΙΝΙΚΗ
Σιδών
Τύρος
ΑΒΙΛΗΝΗ
ΟΡΟΣ ΑΕΡΜΩΝ
ΙΤΟΥΡΑΙΑ
Καισάρεια Φιλίπου
ΤΡΑΧΩΝΙΤΙΣ
ΓΑΛΙΛΑΙΑ
Χοραζίν
Καπερναούμ
Βιθσαϊδά
Κανά
Μαγδαδά
Θάλασσα της Γαλιλαίας
Τιβεριάς
Ναζαρέτ
Ναΐν
Βηθανία πέραν του Ιορδάνου
ΣΑΜΑΡΙΑ
Σαλήμ(;)
Αινών(;)
Σαμάρια
ΟΡΟΣ ΓΑΡΙΖΙΝ
Φρέαρ Ιακώβ
ΔΕΚΑΠΟΛΙΣ
Δαμασκός
Ραφανά(;)
Ίππος
Δίον
Καναθά
Γάδαρα
Αβιλά(;)
Σκυθόπολις
Πέλλα
Γέρασα
ΚΛΙΜΑΞ ΜΙΛΙΩΝ 0——10——20
[Εικόνες στη σελίδα 197]
Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Ιησούς ήταν στο ναό του Ιεχωβά ακούοντας και κάνοντας ερωτήσεις
Ύστερ’ από το βάπτισμά του το 29 μ.Χ., ο Ιησούς άρχισε τη δυναμική του διακονία
[Εικόνα στη σελίδα 199]
Ο Ιησούς με ζήλο εκαθάρισε τον ναό του Ιεχωβά από εκείνους οι οποίοι τον είχαν κάμει οίκον εμπορίου
[Εικόνα στη σελίδα 201]
Ο Ιησούς εκάλεσε τους αλιείς Ιάκωβο και Ιωάννη να τον συνοδεύσουν στη διακονία του.
[Εικόνα στη σελίδα 202]
Το σάββατο ο Ιησούς εθεράπευσε το ξερό χέρι ενός ανθρώπου
[Εικόνα στη σελίδα 204]
Στην επί του Όρους Ομιλία του, ο Ιησούς είπε στους ακροατάς του πολλά για τα οποία έπρεπε να σκεφθούν
[Εικόνα στη σελίδα 205]
Ακόμη και όταν έτρωγε, όπως στον οίκο ενός Φαρισαίου, ο Ιησούς ήταν άγρυπνος να διδάσκει την αλήθεια
[Εικόνα στη σελίδα 208]
Στους τελευταίους μήνες της διακονίας του ο Ιησούς εξέτεινε την δράσι του αποστέλλοντας 35 ζεύγη μαρτύρων για να προετοιμάσουν την οδό πριν απ’ αυτόν
[Εικόνα στη σελίδα 210]
Λίγο πριν από το θάνατό του ο Ιησούς εισήλθε στην Ιερουσαλήμ με μια θριαμβευτική πομπή· ολόκληρη η πόλις είχε σεισθή
[Εικόνα στη σελίδα 211]
Ο Πιλάτος δεν μπορούσε να βρη σφάλμα στον Ιησού, αλλ’ ο όχλος έκραζε, «Σταύρωσον αυτόν!»