Μπορείτε να Προσμένετε τον Ιεχωβά;
«ΕΓΩ δε θέλω επιβλέψει επί τον Ιεχωβά· θέλω προσμείνει τον Θεόν της σωτηρίας μου· ο Θεός μου θέλει μου εισακούσει.» Αυτά είπε ο προφήτης Μιχαίας.—Μιχ. 7:7, ΜΝΚ.
Έχετε σεις ισχυρή ελπίδα στον Θεό όπως είχε εκείνος; Μπορείτε να προσμένετε τον Ιεχωβά; Όταν ελπίζετε σε κάτι επιθυμητό που δεν επιτυγχάνεται αμέσως, μήπως δείχνετε παιδαριώδη ανυπομονησία ή εκδηλώνετε ήρεμη εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά; Όταν αντιμετωπίζετε αντιξοότητα, δείχνετε μια στάσι ότι ‘προσμένετε τον Θεό της σωτηρίας σας’;
Η αναμονή δεν είναι πάντοτε εύκολη. Ιδιαίτερα συμβαίνει αυτό όταν κανείς είχε ελπίδα για κάτι από πολύν καιρό. Όπως λέγει η θεόπνευστη παροιμία, «Η ελπίς αναβαλλόμενη ατονίζει την καρδίαν.» (Παροιμ. 13:12) Εν τούτοις, ο χρόνος προχωρεί με σταθερό ρυθμό, και οι ευλογίες μας έρχονται όταν κάνωμε ό,τι μπορούμε για να εξασφαλίσωμε ένα ευνοϊκό αποτέλεσμα και να λάβωμε υπ’ όψιν το θέλημα του Ιεχωβά όταν καταστρώνωμε σχέδια. Κάποτε, επίσης, λαμβάνομε απροσδόκητες ευλογίες από ένα σημείο τελείως απρόβλεπτο, και γι’ αυτές, επίσης, είμεθα ευγνώμονες στον Ιεχωβά.
Κατά καιρούς αντιμετωπίζομε καταστάσεις που είναι πέραν της ανθρωπίνης ικανότητος να τακτοποιηθούν. Τι θα κάμωμε τότε; Πρόσμενε τον Ιεχωβά—ναι, «Έλπιζε εις τον Ιεχωβά.» Όχι με το να μένωμε αδρανείς, αλλά να προσευχώμεθα ένθερμα στον Ιεχωβά να κατευθύνη τα πράγματα και κατόπιν ν’ αφήνωμε την έκβασι μ’ εμπιστοσύνη στα χέρια του.—Ψαλμ. 27:14· Παροιμ. 20:22.
Είναι ζωτικό ν’ αναγνωρίζωμε ότι, ενώ ο Ιεχωβά γνωρίζει ότι έχομε ανάγκη από ωρισμένα πράγματα, δεν μας ανοίγει πάντοτε τον δρόμο να έχωμε αμέσως όλα τα πράγματα που ελπίζομε. Εν πρώτοις, μπορεί να μην είμεθα έτοιμοι για την ευθύνη που συνοδεύει αυτό που θέλομε να μας δώση ή το προνόμιο που ζητούμε. Γι’ αυτό έχομε ανάγκη υπομονής.
Κάποτε, επίσης, μπορεί να νομίζωμε ότι έχομε ανάγκη από κάτι ιδιαίτερο, αλλά μπορεί αυτό να μη χρειάζεται πραγματικά· μπορεί στην πραγματικότητα να μας είναι επιβλαβές. Σ’ αυτή την περίπτωσι ο Ιεχωβά δεν μας ανοίγει το δρόμο να το αποκτήσωμε. Φυσικά, με επίμονη προσπάθεια μπορεί τελικά να επιτύχωμε μια εσφαλμένη ή ασύνετη επιθυμία, αλλά δεν θα βρούμε αληθινή ευτυχία ή ικανοποίησι με αυτόν τον τρόπο. Απεναντίας, φέρνομε επάνω μας αδικαιολόγητη δυσκολία και ανησυχία επειδή δεν διακρίναμε το θέλημα του Ιεχωβά και δεν τον περιμέναμε.
Μήπως είσθε νέος; Τότε ίσως να είσθε όπως πολλοί νεαροί που θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα για να έχουν προνόμια και δικαιώματα που τα απολαμβάνουν οι ενήλικοι. Μερικοί νεαροί νομίζουν ότι ο έλεγχος των γονέων είναι πολύ αυστηρός και επιθυμούν να έλθη η ημέρα εκείνη που θα μπορούν να είναι ελεύθεροι από τους περιορισμούς των γονέων. Αλλ’ ο Ιεχωβά προέβλεψε με σοφία και στοργή ώστε η ανωριμότης, η απειρία, η αφθορμητικότης της νεότητος να ελέγχωνται από τους γονείς των, ώσπου ν’ αναλάβουν οι νεαροί την ευθύνη των ενηλίκων. Η αναμονή λοιπόν είναι η συνετή πορεία. Είναι μια αποδοχή της διατάξεως του Ιεχωβά. Αλλ’ όχι μια αδρανής αναμονή.
Ενόσω ένας είναι ακόμη νέος, υπάρχουν πολλά για να μάθη και πολλές ευκαιρίες υπάρχουν για ν’ αποκτήση πείρα, ικανότητα και αυτοκυριαρχία. Προσέχοντας επιμελώς τους γονείς σας και τους δασκάλους σας μπορείτε κάθε μέρα να ευρύνετε τη γνώσι σας σε πολλούς τομείς και ν’ αποκτήσετε πολύτιμη εκπαίδευσι για να μπορήτε να φροντίζετε για τον εαυτό σας αργότερα στη ζωή.
Μήπως επιδιώκετε να καταλάβετε θέσι επισκόπου, ή να γίνετε ένας διακονικός υπηρέτης σε μια Χριστιανική εκκλησία; (Φιλιππ. 1:1· 1 Τιμ. 3:1) Απαιτείται χρόνος για ν’ αποκτήσετε τα προσόντα. Η Γραφή τονίζει ότι όποιος διορίζεται σ’ αυτές τις θέσεις δεν πρέπει να είναι νεοκατήχητος. (1 Τιμ. 3:6, 10) Ούτε θα ήταν δυνατόν να λάβη κανείς κατάλληλα τη θέσι «πρεσβυτέρου» αν είναι ακόμη νέος. Πρέπει να τυγχάνη σεβασμού με το να έχη καλή κρίσι και ικανότητα να δίνη ορθές συμβουλές. Έχει ανάγκη κατανοήσεως των προβλημάτων της ζωής. Πρέπει να έχη ένα καλό παρελθόν Γραφικών γνώσεων για ν’ αντανακλά τον νουν του Ιεχωβά στα πράγματα όταν διδάσκη στην εκκλησία και όταν επιβάλλη πειθαρχία ανάλογα με την ανάγκη. Όλα αυτά απαιτούν χρόνον. Χρειάζεται ατομική προσπάθεια για ν’ αυξήση κανείς τις ικανότητές του. Πρέπει επίσης να προσμένωμε τον Ιεχωβά.
ΑΝΑΜΟΝΗ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΩΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝΤΙΩΣΙ
Ίσως να υπάρχη στο σπίτι σας ένας άπιστος σύζυγος ή γονεύς. Αυτός ή αυτή μπορεί να σας έχη εναντιωθή με βιαιότητα επί χρόνια όταν σεις θέλατε να παρακολουθήτε Χριστιανικές συναθροίσεις και να μετέχετε στην κήρυξι των αγαθών νέων. Προσεύχεσθε για ανακούφισι. Μήπως ζητείτε την απομάκρυνσι του εναντιουμένου; Όχι, φυσικά! Αντιθέτως, ζητείτε να γίνη αυτός πιο λογικός, να μαλακώση την καρδιά του η αγάπη του Θεού κι’ έτσι να μπορέση να γίνη ένας ομόπιστος μέσα στο σπίτι. Αλλά πολύ συχνά αυτό απαιτεί χρόνον. Εν τω μεταξύ, αντί ν’ αναμένετε αδρανώς αυτή την ανακούφισι, υπάρχουν θετικά πράγματα που μπορούν να γίνουν.
Λόγου χάριν, ο απόστολος Πέτρος λέγει στις Χριστιανές συζύγους ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν τους απίστους συζύγους των και χωρίς λόγια. Πώς; Με το να υποτάσσωνται στους συζύγους των και να στολίζωνται μ’ ένα ήπιο και πράο πνεύμα. Ίσως να μπορή να γίνη βελτίωσις σ’ αυτά τα πράγματα. Όταν η σύζυγος και τα τέκνα ποτέ δεν δίνουν ευκαιρία στην κεφαλή της οικογενείας να έχη ένα νόμιμο παράπονο, αυτό πρέπει να τον εντυπωσιάση, ακόμη και αν αυτό απαιτήση χρόνια.—1 Πέτρ. 3:1, 2.
Ένας σύζυγος έγραψε στην Εταιρία Σκοπιά τα εξής: «Πριν από λίγον καιρό κάθησα και ανασκόπησα τα περασμένα δώδεκα χρόνια της ζωής μου. Αυτή η ανάλυσις με συνέτριψε. Διέγνωσα πόσο φοβερά ποταπός ήμουν προς τη σύζυγό μου, ενώ εκείνη υπέφερε τα πάντα με ταπεινότητα. . . . Όσο πιο σκληρός ήμουν εγώ, τόσο πιο πολλή αγάπη και έλεος έδειχνε εκείνη.» Τώρα αυτός είναι μαζί της στη Χριστιανική λατρεία και δράσι, προς μεγάλη της ευτυχία και ευλογία. Εκείνη είναι χαρούμενη που πρόσμενε τον Ιεχωβά.
Μήπως υφίστασθε καμμιά αδικία; Μπορεί να είσθε μέσα σε μια φυλετική ή ταξική μειονότητα της χώρας σας που υφίσταται διακρίσεις με διαφόρους τρόπους. Ή, μπορεί και να υφίστασθε φυλάκισι επειδή δεν κάνετε συμβιβασμό ως Χριστιανός. Η φυσική τάσις είναι ν’ ανταποδώσετε, θα μπορούσατε να γίνετε πικρός και ν’ αφήσετε το μίσος να γεμίση την καρδιά σας εναντίον των αλλοφύλων ή των ιθυνόντων. Αλλά ποια είναι η κατάλληλη πορεία για έναν Χριστιανό;
Αν έχετε κάμει το παν ζητώντας ανακούφισι από τις εξουσίες ή με ό,τι μπορείτε ειρηνικά να κάμετε σεις ο ίδιος, προσμένετε τον Ιεχωβά! «Μη είπης, θέλω ανταποδώσει το κακόν· ανάμενε τον Ιεχωβά, και θέλει σε σώσει.» (Παροιμ. 20:22) Ο Ιησούς έδωσε το καλύτερο παράδειγμα. Όταν κακοποιούνταν, δεν απειλούσε ούτε λοιδορούσε τους διώκτας του. (1 Πέτρ. 2:21-23) Να είσθε βέβαιοι ότι οι αδικίες δεν παρέρχονται απαρατήρητες από τον Θεό. Στον ωρισμένο καιρό του Ιεχωβά, «οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή· οι δε προσμένοντες τον Ιεχωβά, ούτοι θέλουσι κληρονομήσει την γην.» (Ψαλμ. 37:9, ΜΝΚ) Ίσως να έχωμε τάσι ν’ ανυπομονούμε να έλθη αυτός ο καιρός, αλλ’ ο Θεός στοργικά έχει υπ’ όψιν τη σωτηρία όλων των ανθρώπων.—1 Τιμ. 2:4.
Μήπως η ανάγκη σας για υπομονή εγκαρτερήσεως υπήρξε τόσο μεγάλη όσο εκείνη ενός νεαρού Χριστιανού στην Ευρώπη ο οποίος συνελήφθη για τετάρτη φορά επειδή ενέμενε στη Χριστιανική του ουδετερότητα, και τούτο αφού ήδη είχε μείνει φυλακισμένος επί δεκατρία χρόνια και μία ημέρα; Εξακολουθούσε να προσμένη τον Ιεχωβά. Επίστευε ότι «εξεύρει ο Ιεχωβά να ελευθερώνη εκ του πειρασμού τους ευσεβείς, τους δε αδίκους να φυλάττη εις την ημέραν της κρίσεως διά να κολάζονται.» (2 Πέτρ. 2:9, ΜΝΚ) Πιστεύει ότι σε λίγο καιρό ο Θεός θα επιβάλη τη δικαιοσύνη στη γη με την ουράνια βασιλεία που είναι στα χέρια του Άρχοντος της Ειρήνης, του Χριστού Ιησού. Έχετε σεις τέτοια πίστι;
ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΠΙΔΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Μήπως υποφέρετε από κακή υγεία; Ίσως να έχετε κάμει ό,τι μπορείτε λογικά για να βελτιώσετε την υγεία σας με ισορροπημένη δίαιτα, ανάπαυσι, σωματική άσκησι και ιατρική περίθαλψι. Τι μπορεί να γίνη τώρα; Προσμένετε τον Ιεχωβά! Όχι για θαυματουργική θεραπεία, αλλά για δύναμι να εγκαρτερήσετε, για ορθή κρίσι στο ν’ αποφασίσετε ποιοι μελλοντικοί τρόποι θεραπείας θα είναι οι καλύτεροι, για την ανακούφισι που θα φέρη η νέα του τάξις.
Μολονότι δεν αποδίδομε όλες τις ασθένειες και τα νοσήματά μας σε άμεση επέμβασι του Διαβόλου, όπως στην περίπτωσι του Ιώβ, μπορούμε ωστόσο να είμεθα βέβαιοι ότι αυτός προσπαθεί κατά καιρούς να επωφεληθή από την εξασθενημένη σωματική κατάστασι του λαού του Ιεχωβά για να προκαλέση αποθάρρυνσι, ακόμη και εγκατάλειψι της ελπίδος. Έχομε ανάγκη της βοηθείας του Ιεχωβά. Ο ψαλμωδός Δαβίδ προσηύχετο: «Περιέμεινα εν υπομονή τον Ιεχωβά, και έκλινε προς εμέ, και ήκουσε της κραυγής μου.» (Ψαλμ. 40:1, ΜΝΚ) Και σεις επίσης μπορείτε έτσι να προσεύχεσθε ενόσω προσμένετε τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει τους δούλους του. Τους δίνει τη δύναμι να εγκαρτερήσουν αν εμπιστεύωνται πάντοτε σ’ αυτόν.
Αλλ’ υποθέστε ότι ο γιατρός πληροφορεί έναν ότι επίκειται ο θάνατός του. Ακόμη περισσότερος λόγος για να ελπίζετε στον Ιεχωβά! Οι γιατροί κάνουν λάθη· αλλ’ αν η διάγνωσις του γιατρού είναι σωστή αυτή τη φορά, τι συγκινητικό είναι να σκεφθήτε ότι δεν θα πρέπει να περιμένη κανείς πολύν καιρό στον τάφο ώσπου να επανέλθη η ζωή του με την ανάστασι κάτω από τη βασιλεία του Υιού του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Μη θαυμάζετε τούτο· διότι έρχεται ώρα καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού· και θέλουσιν εξέλθει.» Ο Ιώβ προσευχήθηκε να τον κρύψη ο Θεός μέσα στον Σιεόλ και να τον ενθυμηθή στον ωρισμένο καιρό. (Ιωάν. 5:28, 29· Ιώβ 14:13-15) Με τέτοια ισχυρή ενθάρρυνσι μπορούμε ν’ αντιμετωπίσουμε και τον θάνατο ακόμη!
Ο ΓΑΜΟΣ ΜΠΟΡΕΙ Ν’ ΑΠΑΙΤΗ ΑΝΑΜΟΝΗ
Μήπως επιθυμείτε να νυμφευθήτε αλλά δυσκολεύεσθε να βρήτε το κατάλληλο πρόσωπο; Ή μήπως είναι ανάγκη να περιμένετε επειδή είσθε πολύ νέος ή ώς τότε που θα εκπληρωθη κάποιος όρος; Μολονότι δεν πρέπει να συμπεράνωμε ότι ο Ιεχωβά φέρνει σήμερα ωρισμένους στον δεσμό του γάμου, μπορούμε ωστόσο και σ’ αυτά τα πράγματα να τον προσμένωμε. Πώς γίνεται αυτό, θα πήτε; Με τη συμμόρφωσί σας με τη σοφή και στοργική απαίτησί του να νυμφευώμεθα μόνον εν Κυρίω, δηλαδή μόνον με ένα που λατρεύει επίσης τον Ιεχωβά.(1 Κορ. 7:39) Αν αληθινά αγαπούμε τον Ιεχωβά, αυτό δεν θα μας είναι βάρος. Η ίδια αυτή αγάπη του Θεού θα μας υποκινήση να γεμίσωμε τη ζωή μας με το έργο που δίνει ο Θεός σε όλους τους δούλους του να κάνουν. Αυτά θα γεμίση όλες τις μέρες μας με δράσι και τη ζωή μας με νόημα. Ενόσω προσμένομε τον Ιεχωβά, θα έχωμε πολλά να κάμωμε στο έργο του Κυρίου, γνωρίζοντας ότι ο κόπος μας δεν είναι μάταιος.—1 Κορ. 15:58.
Ενόσω προσμένομε για ένα κατάλληλο γαμήλιο σύντροφο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τον χρόνο για να καλλιεργούμε την αυτοκυριαρχία και να βελτιωνώμεθα ως Χριστιανοί. Θα έχωμε περισσότερο το φρόνημα του πνεύματος, θα είμεθα πιο ικανοί να επωμιζώμεθα ευθύνες, και έτσι θα γίνωμε πιο επιθυμητοί ως γαμήλιοι σύντροφοι. Εν καιρώ, μπορούμε να συναντήσωμε έναν επιθυμητό ομόπιστο του ετέρου φύλου που αναζητεί ακριβώς τέτοιες ιδιότητες σ’ ένα σύντροφο της ζωής. Οποιαδήποτε και αν είναι η περίπτωσις, δεν πρέπει να είμεθα αδρανείς, και ίσως μ’ ένα σκυθρωπό και απογοητευμένο τρόπο, ούτε θ’ αφήνωμε τον εαυτό μας να εξάπτεται συναισθηματικώς. Θ’ ασχολούμεθα στην υπηρεσία του Ιεχωβά και θα κάνωμε Χριστιανική πρόοδο.
Οι Γραφές αφθονούν από παραδείγματα εκείνων οι οποίοι πρόσμεναν τον Ιεχωβά και ευλογήθηκαν πλούσια. Γι’ αυτούς ο Παύλος έγραψε: «Εν πίστει απέθανον ούτοι πάντες, μη λαβόντες τας επαγγελίας, αλλά μακρόθεν ιδόντες αυτάς, και πεισθέντες, και εγκολπωθέντες, και ομολογήσαντες ότι είναι ξένοι και παρεπίδημοι επί της γης.»—Εβρ. 11:13.
Αντίθετα σ’ αυτούς τους πιστούς δούλους της αρχαιότητος, εμείς είμεθα ακριβώς στα κατώφλι του νέου συστήματος που εκείνοι είδαν από μακρυά. Με ισχυρή διαβεβαίωσι, λοιπόν, ας προσμένωμε τον Ιεχωβά με εγκαρτέρησι, διότι «ο Ιεχωβά δεν βραδύνει την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα.» «Πρόσμενε τον Ιεχωβά και φύλαττε την οδόν αυτού, και θέλει σε υψώσει διά να κληρονομήσης την γην· όταν εξολοθρευθώσιν οι ασεβείς, θέλεις ιδεί.»—2 Πέτρ. 3:9, 13, ΜΝΚ· Ψαλμ. 37:34, ΜΝΚ.