Πρέπει να Πίνετε Οινοπνευματώδη Ποτά;

Βοηθητικά γεγονότα που οι νέοι θέλουν να γνωρίζουν

ΟΛΟΕΝΑ περισσότερο οι νέοι αντιμετωπίζουν αυτό το ερώτημα σήμερα. Ποια πράγματα θα σας βοηθήσουν πραγματικά για να γνωρίσετε πώς να βλέπετε λογικά αυτό το θέμα, για το δικό σας διαρκές καλό;

Τα οινοπνευματώδη ποτά καλύπτουν μια ευρεία κλίμακα. Μερικά έχουν ένα πολύ χαμηλό περιεχόμενο οινοπνεύματος, όπως είναι η μπύρα. Άλλα είναι λίγο δυνατώτερα, όπως είναι τα περισσότερα επιτραπέζια κρασιά. Κατόπιν είναι εκείνα που λέγονται «απεσταγμένα οινοπνεύματα» με υψηλό περιεχόμενο οινοπνεύματος, όπως είναι τα κονιάκ, τα ουίσκυ, τα τζιν, η βότκα, η τεκουίλλα της Λατινικής Αμερικής ή το ούζο της Ελλάδος.

Τα τοπικά ήθη και έθιμα έχουν επίσης ευρεία ποικιλία. Σε μερικές χώρες—Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, Χιλή και άλλες χώρες—το κρασί χρησιμοποιείται σαν ένα κοινό ποτό στο οικογενειακό τραπέζι. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δυσκολία να έχουν καλό νερό ή απλώς μπορεί να οφείλεται σε έθιμο. Αλλά και σ’ αυτές ακόμη τις χώρες η στάσις απέναντι της χρησιμοποιήσεως οινοπνευματωδών ποτών ποικίλλει από τη μια οικογένεια στην άλλη.

Όχι μόνον αυτό, αλλά και τα αποτελέσματα της χρήσεως οινοπνευματωδών ποτών επίσης ποικίλλουν από χώρα σε χώρα, από οικογένεια σε οικογένεια και από άτομο σε άτομο. Πρέπει να το έχετε αυτό υπ’ όψιν για ν’ αναπτύξετε μια λογική άποψι γι’ αυτά τα ποτά.

Εξαιτίας λοιπόν όλης αυτής της ποικιλίας, μήπως υπάρχει κανένας σταθερός και συνεπής κανών που να σας καθοδηγήση σ’ αυτό το ζήτημα; Ναι, η Αγία Γραφή μάς δίνει τον κανόνα. Η θεόπνευστη συμβουλή της Γραφής δίνει μια πολύ ισορροπημένη άποψι για τη χρήσι των οινοπνευματωδών ποτών.

Η ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΑΠΟΨΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

Η Αγία Γραφή τονίζει ότι από τους αρχαίους χρόνους το κρασί ήταν ένα κοινό ποτό στα γεύματα, και εχρησιμοποιείτο από άτομα, όπως ήσαν ο Βασιλεύς και Ιερεύς Μελχισεδέκ, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και πολλοί άλλοι. (Γεν. 14:18, 19· 27:25· 1 Σαμ. 16:20· Εκκλησ. 9:7) Ο Ιησούς επρομήθευσε κρασί σε μια γαμήλια τελετή, ο δε απόστολος Παύλος συνεβούλευσε τον νεαρό Τιμόθεο να ‘χρησιμοποιή ολίγον οίνο διά τον στόμαχόν του και τας συχνάς του ασθενείας.’—1 Τιμ. 5:23· Ιωάν. 2:1-10.

Ορθά λοιπόν η Γραφή αναφέρει τον οίνο μεταξύ των προμηθειών και ευλογιών του Θεού για την απόλαυσι του θνητού ανθρώπου. (Δευτ. 11:13, 14· Ψαλμ. 104:15· Ιωήλ 2:19) Δείχνει επίσης ότι ο λαός του Θεού χρησιμοποιούσε και άλλα οινοπνευματώδη ποτά.—Δευτ. 14:26.

Μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ανάγκη να φυλάγεσθε από το να πίνετε οινοπνευματώδη ποτά; Διόλου. Διότι η Γραφή δείχνει και την ‘άλλη όψι του νομίσματος.’ Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή που δεν είναι κακά αυτά τα ίδια αλλά τα οποία μπορούν να έχουν σοβαρές συνέπειες αν γίνεται κατάχρησίς των ή αν χρησιμοποιούνται πολύ συχνά. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο δυνάμεις αναπαραγωγής, αλλ’ αυτές πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε έντιμο γάμο, η δε χρήσις των μπορεί να φέρη βαριά ευθύνη για τη φροντίδα μιας οικογενείας. Η φωτιά, ο ατμός, ο ηλεκτρισμός και διάφορα άλλα μέσα μπορεί να είναι πολύ εξυπηρετικά σε άνδρες και γυναίκες στην εργασία των, αλλά όταν χρησιμοποιούνται χωρίς κατάλληλη προφύλαξι μπορεί να είναι επίσης πολύ επιβλαβή. Εξετάστε τώρα ποια είναι η επίδρασις του οινοπνεύματος στον ανθρώπινο οργανισμό.

Το οινόπνευμα, αντίθετα με τις άλλες ουσίες, δεν χρειάζεται χώνευσι. Αρχίζει ν’ απορροφάται στην κυκλοφορία του αίματος μόλις εισέλθη στο στομάχι, μολονότι η περισσότερη απορρόφησις γίνεται στο λεπτό έντερο. Γρήγορα μεταφέρεται στον εγκέφαλο, στο σηκώτι και σε άλλα μέρη του σώματος. Επειδή το οινόπνευμα περιέχει θερμίδες, το σώμα αρχίζει να το μεταβολίζη, δηλαδή να μετατρέπη το οινόπνευμα σε χημική μορφή που το σώμα μπορεί πραγματικά να το κάψη ως καύσιμο υλικό. Το περισσότερο μέρος αυτής της επεξεργασίας γίνεται από το σηκώτι. Οι πνεύμονες και τα νεφρά ελαφρύνουν μέρος αυτού του φορτίου επειδή αποβάλλουν μέρος του οινοπνεύματος μέσω της αναπνοής και των ούρων.

Όταν μπη στην κυκλοφορία του αίματος, τι επίδρασι έχει το οινόπνευμα στο άτομο; Αν ληφθή σε κάποια ποσότητα, δεν διεγείρει τα κύτταρα του σώματος, αλλά ενεργεί προς τη χαλάρωσί τους. Σε μικρές ποσότητες, το αποτέλεσμα είναι ήπιος κατευνασμός, χαλάρωσις ή ηρεμία. Σε μεγαλύτερη ποσότητα, η επίδρασις που έχει να πιέζη ή να καταστέλλη τα ‘όργανα ελέγχου’ του εγκεφάλου μπορεί, τουλάχιστον σε μερικούς ανθρώπους, να κάμη ώστε να γίνουν φλύαροι, υπέρμετρα δραστήριοι ή και επιθετικοί ακόμη.

Σε μεγαλύτερες ακόμη ποσότητες ο εγκέφαλος πιέζεται σοβαρά, το κεντρικό νευρικό σύστημα επηρεάζεται, και το άτομο αρχίζει να αισθάνεται δυσκολία στον συντονισμό των κινήσεών του. Γι’ αυτό έχει ανωμαλίες στο βάδισμα, στην καθαρή όρασι και ομιλία, και οι σκέψεις του είναι θολές και μπερδεμένες. (Παράβαλε Ψαλμόν 107:27.) Το πρόβλημα χειροτερεύει από την ιδιαίτερη επίδρασι του οινοπνεύματος στο να κάνη τον άνθρωπο να νομίζη ότι οι αισθήσεις του στη πραγματικότητα λειτουργούν καλύτερα απ’ ό,τι λειτουργούν συνήθως. Γι’ αυτό γενικά είναι ο τελευταίος που κατανοεί ότι ήπιε πάρα πολύ. Και αφού φθάση στο σημείο της μέθης, μόνον ο χρόνος μπορεί να φέρη κάποια ανακούφισι.

Η Αγία Γραφή μάς δίνει μια πολύ ακριβή εικόνα των κινδύνων και ενοχλήσεων που προέρχονται από την υπέρμετρη επίδοσι σε οινοπνευματώδη ποτά. Στις Παροιμίες 23:29-35 διαβάζομε: «Εις τίνα είναι ουαί; Εις τίνα στεναγμοί; Εις τίνα έριδες; Εις τίνα ματαιολογίαι; Εις τίνα κτυπήματα άνευ αιτίας; Εις τίνα φλόγωσις οφθαλμών; Εις τους εγχρονίζοντας εν τω οίνω· εις εκείνους οίτινες διάγουσιν ανιχνεύοντες οινοποσίαν. . . . Οι οφθαλμοί σου θέλουσι κυττάξει αλλοτρίας γυναίκας και η καρδία σου θέλει λαλήσει αισχρά· και θέλεις είσθαι ως κοιμώμενος εν μέσω θαλάσσης [που δοκιμάζει ταραχή και αμηχανία όπως ένας που πνίγεται], και ως κοιτώμενος επί κορυφής καταρτιού [όπου ο κλυδωνισμός του πλοίου εμπρός και πίσω γίνεται πιο πολύ αισθητός, και είναι πιθανόν να πέση]· με έτυπτον θέλεις ειπεί και δεν επόνεσα με έδειραν και δεν ησθάνθην [διότι ο μεθυσμένος είναι αναίσθητος σε ό,τι γίνεται και συχνά δεν αντιλαμβάνεται τις πληγές του παρά αφού ξεμεθύση].»

ΕΝΑ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

Αλλά μήπως οι νεαροί διατρέχουν πραγματικό κίνδυνο να μεθύσουν ή να γίνουν αλκοολικοί; Ναι, διατρέχουν. Το περιοδικό «Νιούσγουηκ» της 5ης Μαρτίου 1973 τονίζει ότι μεταξύ των νεαρών ηλικίας κάτω των είκοσι ετών υπάρχει μια μεγαλύτερη τάσις να πίνουν οινοπνευματώδη ποτά συχνά αντί των ναρκωτικών. Και πολλοί πίνουν ως τον βαθμό της μέθης.

Σ’ ένα προάστιο της Βοστώνης, λόγου χάριν, ένας σε κάθε τρεις μαθητάς της ογδόης τάξεως αναφέρεται ότι έχει μεθύσει τουλάχιστον μια φορά. Στη νότιο Καλιφόρνια, ένας στους 20 νέους ηλικίας κάτω των είκοσι ετών είναι «προβληματικός πότης,» και σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο επί των Αλκοολικών, η ηλικία των νεωτέρων αλκοολικών του έθνους κατήλθε από τα 14 στα 12 έτη. Η Γαλλία από πολύν καιρό αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού μεταξύ των παιδιών, μερικά των οποίων παρουσιάζουν σημεία κιρρώσεως του ήπατος σε πρώιμη ηλικία. Στην Ουγγαρία (μια από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονίας), τα υγειονομικά κέντρα στα τελευταία χρόνια ενοσήλευαν χιλιάδες παιδιά κάθε χρόνο λόγω μέθης.

Γιατί οι νεαροί αποκτούν αυτή την κακή συνήθεια; Σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει κάποιος μέσα στην οικογένειά των που πίνει ήδη υπερβολικά. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, οφείλεται στο ότι αρχίζουν να πίνουν καθ’ υποκίνησιν άλλων νεαρών. Ενίοτε ένα νέο παιδί πιέζεται από άλλους της ηλικίας του να ‘αποδείξη ότι είναι άνδρας’ πίνοντας μια μεγάλη ποσότητα ενός οινοπνευματώδους ποτού, ή ένα νεαρό κορίτσι το κάνουν να νομίζη ότι είναι κοινωνικώς καθυστερημένο αν δεν πιη.

Μήπως η πόσις ενός οινοπνευματώδους ποτού αποδεικνύει πραγματικά κάτι ως προς το τι άτομο είσθε; Προφανώς όχι, αφού και τα ζώα ακόμη μπορούν να υποκινηθούν να πιουν. Πραγματικά, τι θέλουν εκείνοι που σας πιέζουν για να πιήτε; Μήπως ζητούν το καλό σας, κάτι που θα σας ωφελήση; Ή μήπως προσπαθούν μάλλον να σας κατατάξουν απλώς στην ίδια μοίρα με τον εαυτό τους, ελπίζοντας ίσως να ‘γελάσουν’ βλέποντάς σας να χάνετε την αυτοκυριαρχία σας και να ενεργήτε όχι σαν ένας μεγάλος άνδρας ή γυναίκα, αλλά σαν ένα μικρό παιδάκι που δεν μπορεί να περπατήση, να μιλήση ή να ιδή καθαρά και που κάνει ή λέγει ανόητα πράγματα;

Σημειώστε τι είπε μια έγκυρη προσωπικότης, ο Δρ Τζιόρτζιο Λόλλι, για τους αλκοολικούς: «Ο αλκοολικός οπισθοδρομεί από τον ενήλικο κόσμο στη βρεφικότητα σωματικώς και ψυχολογικώς. Οι διανοητικές αντιλήψεις του και οι σωματικές αισθήσεις του γίνονται δυσδιάκριτες. Γίνεται αβοήθητος σαν το βρέφος και έχει ανάγκη περιθάλψεως όπως ένα βρέφος.» Επί πλέον, εκείνοι που επιζητούν σεξουαλική ανηθικότητα μπορεί επίσης να παρακινούν ένα άτομο να πιη για να χαλαρώση η εγκράτειά του.

Ασφαλώς η υποχώρησις σε οποιαδήποτε απ’ αυτές τις πιέσεις θα έδειχνε—όχι ότι είναι κανείς δυνατός ή έχει μεγαλώσει—αλλά ότι είναι αδύνατος και στερείται ηθικού θάρρους. Πολύ λογικά το εδάφιο Παροιμίαι 20:1 προειδοποιεί ότι «ο οίνος είναι χλευαστής και τα σίκερα στασιαστικά· και όστις δελεάζεται υπό τούτων, δεν είναι φρόνιμος.» Δεν είναι ανάγκη να φθάσετε στη μέθη για να μάθετε πόσο ανεπιθύμητη είναι—όπως δεν είναι ανάγκη να σπάσετε το πόδι σας για να μάθετε πόσο οδυνηρό πράγμα μπορεί να είναι.

Δεν είναι μόνον ο κίνδυνος να γίνεται ένας προβληματικός πότης ή ένας αλκοολικός που απαιτεί προσοχή. Μια μόνο κακή πείρα με το οινόπνευμα μπορεί να προξενήση διαρκή βλάβη: ένα σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, πιθανώς απώλεια ζωής ή ακρωτηριασμό—δικό σας ή κάποιου αθώου ατόμου· ή μια ανήθικη πράξι που στιγματίζει ολόκληρη τη ζωή σας και μπορεί να φέρη ακανθώδεις επιπλοκές· ή ίσως κάποια βίαιη διαγωγή που θα σας λυπήση για πολύν καιρό. Γιατί να εκτεθήτε σ’ ένα περιττό κίνδυνο;

Η πιθανότης τέτοιων τραγικών αποτελεσμάτων είναι φανερή από το γεγονός ότι, από τα 50.000 άτομα που πεθαίνουν κάθε χρόνο στους δρόμους των Ηνωμένων Πολιτειών, οι περισσότεροι από τους μισούς θανάτους προέρχονται από ατυχήματα που έχουν αιτίες σχετικές με τα οινοπνευματώδη ποτά. Και ένα δημοσίευμα της εφημερίδος «Τάιμς» της Νέας Υόρκης της 18ης Ιουλίου 1972, λέγει ότι «πάνω από 80 τοις εκατό των ανθρωποκτονιών και βιαιοπραγιών διαπράττονται από μεθυσμένους.»

ΣΤΑΘΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΣΥΝΕΣΙ

Σταθμίζοντας το ζήτημα, μη ξεχνάτε ότι τα οινοπνευματώδη ποτέ δεν αποτελούν ζωτικά στοιχεία της ζωής όπως είναι ο αέρας, η τροφή και το νερό. Μπορείτε να περάσετε και χωρίς αυτά, και πολλοί το προτιμούν αυτό. Μη ξεχνάτε επίσης ότι εκείνος που θέλει να έχη την επιδοκιμασία του Ιεχωβά Θεού, του Ζωοδότου, πρέπει να τον υπηρετή με ‘όλη την καρδιά του, την ψυχή του, τη διάνοιά του και τη δύναμί του.’ (Λουκ. 10:27) Η κατάχρησις του οινοπνεύματος μπορεί όχι μόνο να αποστερήση έναν άνθρωπο από τη διανοητική του διαύγεια και επαγρύπνησι και σωματική δύναμι, αλλά να επηρεάση και την καρδιά του, οδηγώντας στην ανάπτυξι κακών ελατηρίων.—Ησ. 28:7, 8· 1 Θεσσ. 5:6-8· Ωσηέ 4:11.

Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή επιδοκιμάζει τη μετρία χρήσι ποτών όπως είναι το κρασί. Αλλά τι θα γίνη αν κανείς θεωρή αυτά τα οινοπνευματώδη ποτά σαν ένα τρόπο διαφυγής από την πραγματικότητα της ζωής ή από την ανία επιτυγχάνοντας μια τεχνητή αναλαμπή ευτυχίας και ένα συνθετικό αίσθημα συντροφιάς; Ή σαν ένα προσωπικό φάρμακο για να τονώση κανείς τα νεύρα ή να υπερνικήση τη συστολή ή τον φόβο; Μπορεί κάλλιστα να διαπιστώση ότι η θεραπεία είναι χειρότερη από την πάθησι. Πόσο καλό είναι το νόμισμα αν δειχθή ότι είναι πλαστό; Και πόσο καλό είναι ένα αίσθημα ευτυχίας ή θάρρους αν αποδειχθή ότι είναι απλώς τεχνητό;

Μια διαφωτιστική έκθεσις του Εθνικού Ινστιτούτου Διανοητικής Υγείας (που δημοσιεύτηκε από το Υπουργείον Υγιεινής, Παιδείας και Αντιλήψεως των Η. Π. Α.) δείχνει ότι οι κίνδυνοι καταχρήσεως οινοπνεύματος ελάχιστα ήταν πιθανόν να εμφανισθούν εκεί όπου επικρατούσαν οι επόμενες συνθήκες:

(1) Εκεί όπου η πρώτη επαφή του ατόμου με τα οινοπνευματώδη ποτά επήγασε από μια ισχυρή οικογένεια ή θρησκευτική ομάδα και εκεί όπου τα ποτά συνήθως ήσαν χαμηλού περιεχομένου σε οινόπνευμα (όπως είναι τα επιτραπέζια κρασιά ή η μπύρα) και λαμβάνονται συνήθως τις ώρες γεύματος σαν ν’ αποτελούν μέρος του γεύματος. (2) Εκεί όπου η χρήσις αυτών των ποτών δεν εθεωρείτο ούτε ως αρετή ούτε ως αμάρτημα, και η πόσις δεν εθεωρείτο κάτι που έδειχνε ότι είναι ενήλικος ή ότι είναι ‘πραγματικός άνδρας.’ (3) Εκεί όπου κανείς δεν επιέζετο να πιη και όπου το να μη δεχθή κανείς ένα ποτό δεν καταφρονείτο περισσότερο από το να μη δεχθή ένα κομμάτι ψωμί. (4) Εκεί όπου η καθ’ υπερβολήν πόσις απεδοκιμάζετο έντονα, και δεν την θεωρούσαν ούτε ως ‘νεωτεριστική’ ούτε ως διασκεδαστική ούτε ως κάτι που πρέπει να γίνεται ανεκτό. Επίσης, το σπουδαιότερο ίσως, (5) εκεί όπου υπήρχε ενιαία και συνεπής συμφωνία για το τι είναι ορθό και εσφαλμένο ως προς τη χρήσι τέτοιων ποτών, και όπου οι γονείς έδιναν ένα καλό παράδειγμα μετριοπάθειας.

Ο πιο καλός και ασφαλής οδηγός σας, φυσικά, είναι ο Λόγος του Θεού. Όπως παρετηρήσαμε, δίνει παραδείγματα της κατάλληλης χρήσεως οινοπνευματωδών ποτών και έντονες προειδοποιήσεις για την κατάχρησί των. Συμβουλεύει τους νεαρούς και λέγει «τα τέκνα υπακούετε εις τους γονείς σας εν Κυρίω, διότι τούτο είναι δίκαιον.» (Εφεσ. 6:1) Να σέβεσθε την κρίσι των γονέων σας, που βασίζεται στον Λόγο του Θεού, ως προς το αν πρέπει να πίνετε οινοπνευματώδη ποτά ή όχι ή σε ποιες περιστάσεις μπορείτε να το κάμετε αυτό. Είσθε συνετοί αν αποφεύγετε να επιδίδεσθε σ’ αυτά όταν εκείνοι που συμμετέχουν είναι όλοι νεαροί χωρίς να είναι παρόντες οι γονείς ή συγγενείς των για να τους συγκρατούν με την επιρροή τους.—Παροιμ. 1:7-9· 6:20-22· 22:15.

Προ πάντων, για τη μόνιμη ευτυχία σας, «είτε τρώγετε, είτε πίνετε, είτε πράττετε τι, πάντα πράττετε εις δόξαν Θεού.»—1 Κορ. 10:31.