Διακήρυξις και Απόφασις

 1. Ποιοι συνήλθαν σε διεθνή συνέλευσι, και εν ονόματι τίνος έκαμαν Διακήρυξι και έλαβαν Απόφασι;

ΕΜΕΙΣ, μια ομάς που υποστηρίζομε την καλύτερη δυνατή κυβέρνησι για όλη την ανθρώπινη οικογένεια, και που συναθροισθήκαμε εδώ σήμερα Σάββατο, την -----------------------(ημερομηνία) Ημέρα του -----------------------(μήνας) του έτους 1973 στη Διεθνή συνέλευσι των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά «Θεία Νίκη» που λαμβάνει χώρα εδώ -------------------------, -------------------------, (πόλις) (χώρα) κάνομε την επόμενη δημοσία διακήρυξι και αποφασίζομε εν ονόματι της μιας και μόνης πηγής κάθε δικαίας κυβερνήσεως του Υπερτάτου Κυριάρχου του σύμπαντος:

 2. Τι έδειξε η μελέτη των Αγίων Γραφών ως προς την αρχή της παρούσης στενοχώριας της ανθρωπότητος, και τι θα λεχθή για το αν ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος είναι αδιάφορος στις υποθέσεις της ανθρωπότητος ;

² Ως ανθρώπινα πλάσματα όλοι μας λυπούμεθα από τα βάθη της καρδιάς μας για τη συνεχιζόμενη και αυξανόμενη στενοχώρια όλης της ανθρωπότητος αφότου ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος το έτος 1914. Εμείς που ζούμε στον καιρό της γενεάς που γνώρισε, αισθάνθηκε και έζησε μετά την πρώτη εκείνη παγκόσμια σύγκρουσι, ζητήσαμε μια εξήγησι της στενοχώριας της ανθρωπότητος στον θεόπνευστο γραπτό Λόγο που προήλθε από την Πηγή κάθε τελείας κυβερνήσεως, δηλαδή από την Αγία Γραφή. Από τις σελίδες της, όπως φωτίζονται από το φως των συγχρόνων γεγονότων, εμάθαμε ότι η παγκόσμια στενοχωρία και αγωνία των εθνών δεν άρχισε τότε στο έτος 1914 απλώς κατά τύχην, χωρίς κανένα λογικό σκοπό, χωρίς να συμβή σ’ ένα προκαθωρισμένο και συγκεκριμένο χρόνο. Αντιθέτως, αυτή η πρωτοφανής στενοχώρια της ανθρωπότητος άρχισε στον ακριβή χρόνο που είχε σημειωθή από τον Μεγαλύτερον Χρονομέτρη όλων, τον Παγκόσμιο Κυρίαρχο, τον Δημιουργό του ηλίου, της σελήνης και των αστέρων που τηρούν ακριβώς τον χρόνο. Ο Δημιουργός δεν είναι αδιάφορος στις ανθρώπινες υποθέσεις, αλλά ενδιαφέρεται ζωηρά για τα συμφέροντα όλης της ανθρωπότητος. Έχει πλήρη συνείδησι των αναγκών της ανθρωπότητος.

 3. Χρονικώς, τι εσημείωσε το 1914, και είναι ο Θεός, υπεύθυνος για την ανθρώπινη στενοχώρια από τότε, ή ποιος είναι;

³ Οι ιστορικοί του κόσμου χαρακτηρίζουν το έτος 1914 ως το έτος που επεσήμανε το τέλος μιας εποχής. Εκείνος ο οποίος κατά καιρούς παρενέβη στην ανθρώπινη, ιστορία, δηλαδή ο Δημιουργός του ανθρώπου, εσημείωσε το ίδιο αυτό έτος ως το έτος του τέλους των Καιρών των Εθνών. Το τέλος αυτών των Καιρών των Εθνών ανεμένετο από πολλού, διότι στο έτος 33 μ.Χ., πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια και πλέον, ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτούς τους Καιρούς των Εθνών και προφήτευσε για την εκπλήρωσι των. (Λουκ. 21:24) Προφήτευσε για το τι θα έκανε ο ουράνιος Πατήρ του, ο Ιεχωβά Θεός, στο τέλος αυτών των Καιρών των Εθνών. Εκείνα που έκαμαν οι άνθρωποι και τα έθνη της γης σ’ εκείνον τον σημαντικό καιρό αποτελούσαν δική τους ευθύνη. Εκείνος δεν τους ανάγκασε ν’ αναλάβουν τις ενέργειες που ανέλαβαν τότε, και έτσι είναι αμέτοχος από κάθε ευθύνη για τη στενοχωρία της ανθρωπότητος που συνεχίζεται ως την εποχή μας.

 4. Σε ποια πόλι άρχισαν οι Καιροί των Εθνών, και σε ποια «πόλι» έφθασαν στην εκπλήρωσί των, και γιατί;

⁴ Στους τελευταίους αιώνας, αφότου έγινε η εκτύπωσις και η διάδοσις της Αγίας Γραφής σ’ όλον τον κόσμο σε μεταφράσεις πολλών γλωσσών, οι σπουδασταί της Γραφής είχαν σχηματίσει ιδέες για το τι θα έκανε ο Ύψιστος Θεός στο τέλος των Καιρών των Εθνών. Η προσοχή των είχε συγκεντρωθή στην Ιερουσαλήμ της Μέσης Ανατολής, που ήταν κάτω από Τουρκική δικαιοδοσία επί αιώνες και κατόπιν περιήλθε στη Βρεττανική κυριαρχία στο έτος 1917, και τώρα είναι υπό Ισραηλινόν έλεγχο. Εκείνοι οι Σπουδασταί των Γραφών, μετρώντας τους Καιρούς των Εθνών με τον δικό τους τρόπο μετρήσεως χρόνου, ανέμεναν εσφαλμένα πράγματα να λάβουν χώρα στο τέλος των Καιρών των Εθνών. Παρέλειψαν να λάβουν υπό σημείωσιν ότι το ενδιαφέρον του Θεού μετατοπίσθηκε από την επίγεια Ιερουσαλήμ των ημερών του Ιησού Χριστού και των αποστόλων του προς την «επουράνιον Ιερουσαλήμ,» που είναι η πόλις την οποία η Αγία Γραφή τώρα ονομάζει ‘πόλιν Θεού ζώντος.’ (Εβρ. 12:22) Τα 2.520 χρόνια των Καιρών των Εθνών άρχισαν από το έτος 607 π.Χ. με την ερήμωσι της επιγείου Ιερουσαλήμ από τα στρατεύματα της Βαβυλώνος. Εκείνοι οι Καιροί των Εθνών, λοιπόν, δεν έφθασαν στην πλήρη εκπλήρωσί των στην επίγεια Ιερουσαλήμ των ημερών του Ιησού. Έφθασαν στην πλήρη εκπλήρωσί των στην «επουράνιον Ιερουσαλήμ,» που είναι μια ακατάστρεπτη έδρα κυβερνήσεως.

 5. Αφότου ερημώθηκαν η Ιερουσαλήμ και η Ιουδαία στο 607 π.Χ. ποιο βασιλικό δικαίωμα καταπατήθηκε, και γιατί ο Ιησούς, όταν ήταν στη γη, δεν ίδρυσε βασίλειο στην Ιερουσαλήμ;

⁵ Στο τέλος των Καιρών των Εθνών πρέπει ν’ αναμένεται να γίνη το αντίθετο εκείνου που είχε λάβει χώρα στην αρχή των στο έτος 607 π.Χ. Η ερήμωσις της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας εκείνον τον καιρό δεν αποτελεί το ζωτικό πράγμα. Το ζωτικό πράγμα ήταν η ανατροπή της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού που είχε ιδρυθή στην Ιερουσαλήμ με τη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ στη Βηθλεέμ. Από εκείνη την ανατροπή και έπειτα το δικαίωμα της βασιλικής οικογενείας του Βασιλέως Δαβίδ να έχη μια κυβέρνησι στη γη καταπατήθηκε από διαδοχικές εθνικές παγκόσμιες δυνάμεις, δηλαδή, από τη Βαβυλωνιακή, τη Μηδοπερσική, την Ελληνική, τη Ρωμαϊκή και την Αγγλοαμερικανική παγκόσμια δύναμι. Στη διάρκεια όλων εκείνων των Καιρών των Εθνών ο Ιεχωβά Θεός δεν παρενέβη στις ανθρώπινες υποθέσεις επανιδρύοντας τη Μεσσιανική βασιλεία στην ανοικοδομημένη επίγεια Ιερουσαλήμ. Έτσι εξηγείται γιατί ο Υιός του Ιησούς Χριστός δεν ανέτρεψε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και δεν ίδρυσε μια επίγεια βασιλεία της βασιλικής οικογενείας του Δαβίδ στην επίγεια Ιερουσαλήμ. Αντιθέτως, προείπε τη συνέχισι των Καιρών των Εθνών ως τον καιρό του Θεού για το τέλος των. Αντί να καθήση στο θρόνο του Δαβίδ στην Ιερουσαλήμ, πέθανε χωρίς αμαρτία ως βασιλικός κληρονόμος του Βασιλέως Δαβίδ, αναστήθηκε την τρίτη μέρα από τον μαρτυρικό του θάνατο, και ανελήφθη κατόπιν στον ουρανό για να καθήση στα δεξιά του θρόνου του ουρανίου Πατρός του.—Πράξ. 2:32-36.

 6. Πού και πότε έγινε επανίδρυσις της Μεσσιανικής βασιλείας, και ήταν αυτή που προκάλεσε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο;

⁶ Από τότε ο Υιός του Θεού Ιησούς ο Μεσσίας εξακολούθησε ν’ αναμένη ως το τέλος των Καιρών των Εθνών. (Εβρ. 10:12, 13) Ομοίως, ο Ιεχωβά Θεός δεν ενήργησε ως τότε. Αλλά στο έτος 1914, δηλαδή 2.520 χρόνια από την ερήμωσι της Ιερουσαλήμ και του Ιούδα από τους Βαβυλώνιους, ο Υπέρτατος Αρχών του σύμπαντος ανέλαβε κατάλληλη δράσι. Επανίδρυσε τη Μεσσιανική βασιλεία του Δαβίδ, αυτή τη φόρα με τον ουράνιο κληρονόμο του Δαβίδ, τον Ιησού Χριστό. Τα έθνη της γης δεν μπορούσαν να παρέμβουν σ’ αυτό. Δεν μπορούσαν πια να καταπατήσουν το δικαίωμα της οικογενείας τον Βασιλέως Δαβίδ στη βασιλική εξουσία. Οι «Καιροί των Εθνών» είχαν λήξει. Από τότε κι εμπρός, ο μόνιμος κληρονόμος του Δαβίδ, Ιησούς ο Μεσσίας, βασιλεύει στην «ουράνια Ιερουσαλήμ.» (Αποκάλ. 12:1-11) Η ουράνια εκείνη γέννησις της Μεσσιανικής βασιλείας δεν επροκάλεσε τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη γη. Ήδη, προτού λήξουν οι Καιροί των Εθνών το έτος 1914, τα έθνη είχαν εγερθή σε πόλεμο—δύο μήνες ενωρίτερα. Άρχισαν τον δικό τους πόλεμο σε παγκόσμια κλίμακα για παγκόσμια κυριαρχία. Δεν ανεγνώριζαν κανένα τέλος των Καιρών των Εθνών.

 7. Κάτω από τίνος την υπεράνθρωπη επιρροή ενήργησαν τότε τα έθνη και ενεργούν μέχρι σήμερα;

⁷ Κάτω από την επιρροή τίνος ενήργησαν κι ενεργούν τα έθνη από τότε και στο εξής; Ασφαλώς όχι κάτω από την υπεράνθρωπη επιρροή του Ιεχωβά Θεού, ούτε ήταν αυτός ο Θεός με κάποια από τα αντιμαχόμενα μέρη στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι όλα τα έθνη πολεμούσαν για παγκόσμια κυριαρχία από άνθρωπο, και όχι για παγκόσμια κυριαρχία από την ‘ουράνια Ιερουσαλήμ’ και από τον νέο Βασιλέα της, Ιησούν τον Μεσσία. Λογικά, λοιπόν, τα έθνη ενεργούσαν κάτω από την επιρροή του εχθρού του Ιεχωβά Θεού και του Μεσσίου του Ιησού. Ποιος είναι αυτός ο υπεράνθρωπος μεγαλύτερος Εχθρός του Ιεχωβά Θεού; Είναι εκείνος τον οποίον ο Ιησούς Χριστός ωνόμασε ‘άρχοντα του κόσμου τούτου’ και τον οποίον ο Χριστιανός απόστολος Παύλος ωνόμασε ‘θεόν του κόσμου τούτου.’ Είναι ο Σατανάς ή Διάβολος.—Ιωάν. 12:31· 14:30· 2 Κορ. 4:4· Αποκάλ. 12:7-13.

 8. Ποια είναι τα κύρια πρόσωπα που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη διαμάχη για παγκόσμια επικυριαρχία, και ποιο ζήτημα δεν μπορούμε να μη αντιμετωπίσομε εν σχέσει με αυτή τη διαμάχη;

⁸ Τα έθνη, επειδή δεν προωθούν τις πολιτικές των υποθέσεις με το μέρος του Θεού με το να παραδώσουν την επίγεια κυριαρχία των στη βασιλεία του Θεού της ουράνιας Ιερουσαλήμ, παίρνουν κατ’ ανάγκην θέσι με ένα άλλο μέρος, με το μέρος του μεγαλυτέρου Αντιπάλου του Θεού, του Σατανά ή Διαβόλου. Η διαμάχη για παγκόσμια κυριαρχία από το έτος 1914 περιλαμβάνει περισσότερα από απλά έθνη της ανθρωπότητος. Περιλαμβάνει κυρίως τον Ύψιστο Θεό Ιεχωβά και τον Σατανά ή Διάβολο. Το ερώτημα είναι, Ποιος θα κερδίση απ’ αυτούς τους δύο κυριότερους αντιπάλους; Ποιος θα κερδίση τη νίκη; Δεν μπορεί να υπάρξη αβεβαιότης ως προς την έκβασι. Η Αγία Γραφή, ο αλάνθαστος Λόγος του Θεού, με εμπιστοσύνη διακηρύττει ότι Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ, ο Ιεχωβά, θα κερδίση τη θεία νίκη. (Αποκάλ. 16:16· 19:11· έως 20:3) Το ερώτημα που κανένας από μας δεν μπορεί τώρα να μη αντιμετώπιση είναι, Με ποιον θέλω να είμαι, μ’ αυτόν που Χάνει ή μ’ αυτόν που Κερδίζει;

 9. Για ποιο λόγο θα εξακολουθήσουν οι άνθρωποι να αισθάνονται τη στενοχώρια των εθνών και δεν θα μπορέσουν να βρουν διέξοδο;

⁹ Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφές από το ότι κανένας δεν θα μπορούσε να έχη την ευλογία του Θεού αν θα ήταν με το μέρος των εχθρών και αντιπάλων του. Έτσι εξηγείται γιατί, από το έτος 1914, η ανθρωπότης έζησε ένα «αιώνα βίας» και δεν αισθάνθηκε τίποτε άλλο από τη «συνοχή των εθνών εν απορία,» όπως ακριβώς προείπε ο Ιησούς Χριστός. (Λουκ. 21:25, 26) Ενόσω οι άνθρωποι δεν τάσσονται με το μέρος του Ιεχωβά Θεού και του Μεσσίου του σ’ αυτή την παγκόσμια διαμάχη, ποτέ δεν θα βρουν διέξοδο από την αμηχανία των και από τον ‘φόβο και την προσδοκία των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην.’

10. Γιατί όλη η ανθρωπότης είναι τώρα σε μεγάλο κίνδυνο, και ποιοι μόνον μπορούν να ελπίζουν ότι θα λάβουν ευλογίες μετά τη Θεία Νίκη;

¹⁰ Όπως μια ‘μεγάλη θλίψις’ βρισκόταν μπροστά στο έθνος που αρνήθηκε να δεχθή τον Υιόν του Θεού Ιησούν ως τον Μεσσία το έτος 33 μ.Χ., έτσι μια ‘μεγάλη θλίψις,’ που σαν κι αυτή δεν έγινε στην ανθρώπινη Ιστορία, βρίσκεται μπροστά στην ήδη πάσχουσα ανθρωπότητα. Ο Ιησούς Χριστός όταν ήταν στη γη έδωσε κατάλληλη προειδοποίησι γι’ αυτήν πριν από δεκαεννέα αιώνες, και προείπε τα παγκόσμια γεγονότα που θα προηγούντο απ’ αυτήν. (Ματθ. 24:3-22· Αποκάλ. 6:1-7:14) Όλος ο κόσμος της ανθρωπότητος τώρα βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι ανάγκη να διασαλπισθή ακόμη η προειδοποίησις προς αυτόν χωρίς διακοπή. Η επιβίωσις από την επικείμενη μεγάλη θλίψι μπορεί να ελπίζεται μόνο από εκείνους που δίνουν προσοχή στη θεόπνευστη προειδοποίησι. Μόνον εκείνοι που παίρνουν θέσι τώρα με το μέρος του Θείου Νικητού μπορούν να ελπίζουν ότι θ’ απολαύσουν τις ευλογίες που θ’ ακολουθήσουν τη Θεία Νίκη.

11. Τι απεφάσισαν να διασαλπίσουν περαιτέρω οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και σε ποιους;

¹¹ ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι εμείς, ως Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά, θα εξακολουθήσωμε να πιστεύωμε στη θεία Νίκη. Θα εξακολουθήσωμε χωρίς διακοπή να διασαλπίζωμε την προειδοποίησι από τον γραπτό Λόγο του Θεού σε όλους όσοι αγαπούν μια δίκαιη κυβέρνησι, αλλά έχουν παροδηγηθή από τον μεγαλύτερο εχθρό του Θεού, τον Σατανά ή Διάβολο, και οι οποίοι επομένως έχουν θέσει την εμπιστοσύνη των σε ανθρωποποίητα συστήματα διακυβερνήσεως, προς μεγάλη των θλίψι και στενοχώρια. Θα εξακολουθήσουμε να διακηρύττωμε την χιλιετή Μεσσιανική βασιλεία του Θεού ως την πανάκεια—το μόνο φάρμακο για την πάσχουσα ανθρωπότητα.

12. (α) Τι τρόπους εκπαιδεύσεως και μέσα διαδόσεως των αγαθών νέων απεφάσισαν να χρησιμοποιήσουν; (β) Τι ευλογίες και χαρές της Μεσσιανικής βασιλείας απεφάσισαν να σπεύσουν να πουν στην ανθρωπότητα;

¹² Ακολουθώντας το αποστολικό παράδειγμα θα κηρύττωμε ‘δημοσία και κατ’ οίκους’ και θα διδάσκωμε κατ’ ιδίαν στα σπίτια των ενδιαφερομένων ανθρώπων με εβδομαδιαίες Γραφικές μελέτες. Θα χρησιμοποιούμε την έντυπη ύλη καθώς και τον προφορικό λόγο, και όλα τα μέσα που επιδοκιμάζονται από τον Θεό για να διαδώσουμε ευρύτερα το ευαγγέλιο. Θα προχωρούμε με πίστι μιλώντας στην κινδυνεύουσα ανθρωπότητα για τις ευλογίες και τις χαρές της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού—για την αδιάφθορη και δίκαιη κυβέρνησι, για την αποκατάστασι των ανθρώπων σε τέλεια υγεία των φυσικών των σωμάτων, για την ανάστασι όλων των λυτρωμένων νεκρών που θα έχη ως αποτέλεσμα την ανασύνδεσι των αγαπητών φίλων και συγγενών, για τη διαρκή ειρήνη και την ικανοποίησι κάθε ανάγκης του ανθρωπίνου γένους σ’ ένα παράδεισο που θα επανιδρυθή σε μια καθαρισμένη γη, για την απαλλαγή από φόβο, από έλλειψι ασφαλείας και από κακοδιοίκησι από τον Σατανά ή Διάβολο και των επιγείων οργάνων του, για την αδελφική αγάπη μεταξύ όλης της ανθρώπινης οικογενείας και για την μία αληθινή θρησκεία, την αγνή λατρεία του Θεού του Δημιουργού μας δια του Ιησού Χριστού του Υιού του. Θα εξακολουθήσουμε να μιλούμε για τη νίκη που θα κερδίση ο Παντοκράτωρ Θεός εναντίον τον φοβερού εχθρού του ανθρωπίνου γένους, του Θανάτου, και για το πώς ο Θεός θα ευλογήση όλους τους ευπειθείς και πιστούς με αιώνια ζωή σε ευλογητή σχέσι μαζί Του ως τον ουράνιο Πατέρα των.

13. Ένεκα του χρόνου, ποια εντολή απεφάσισαν Μα εκτελέσουν ως το τέλος, και σε τίνος τη βοήθεια θα στηριχθούν για να εκτελέσουν αυτή την απόφασι;

¹³ Διακρίνοντας τώρα πιο καθαρά από κάθε προηγούμενη φόρα ότι η χιλιετής Βασιλεία του Θεού επλησίασε και ότι ολοένα συντομεύεται ο χρόνος για να επωφεληθή η ανθρωπότης από το ευαγγέλιον της σωτηρίας, θα εκδηλώσωμε πιστή αγάπη για τον Θεό και αγάπη για τον συνάνθρωπό μας. Έτσι θα υπακούωμε στον Θεό μάλλον παρά σε άνθρωπο και δεν θα χαλαρώσουμε τα χέρια μας στην εκτέλεσι της εντολής που έδωσε μέσω του Χριστού να ‘κηρύττωμε τούτο το ευαγγέλιον της Βασιλείας σε όλη την οικουμένη, για μαρτυρία σε όλα τα έθνη’ προτού έλθη το τέλος του καταδικασμένου αυτού συστήματος πραγμάτων. (Ματθ. 24:14· Μάρκ. 13:10) Βασιζόμεθα στον Θεό να μας βοηθήση να εκπληρώσωμε αυτή την απόφασί μας. Και είθε Αυτός να μας βρη πιστούς ως το τέλος και να μας θεώρηση αξίους να μετάσχωμε στις χαρές και τις ευλογίες που θα προκύψουν από τη Θεία Νίκη του!

14. Τι έγινε με τη Διακήρυξι και Απόφασι των διεθνών συνελεύσεων «Θεία Νίκη» και ποιο βιβλίο εξεδόθη αμέσως κατόπιν, και σε ποιες γλώσσες;

¹⁴ Η ανωτέρω Διακήρυξις και Απόφασις υπεβλήθη στη Συνέλευσι «Θεία Νίκη» των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά μετά την εκφώνησι της προγραμματισμένης ομιλίας που συνεδύασε την ύλη των δύο προηγουμένων άρθρων της Σκοπιάς με τίτλο «Απόκτησις Πλούτου για τον Νέο Βασιλέα της Γης» και «Διαφύλαξις από το να Σφαγούν μαζί με τους Εχθρούς του Βασιλέως.» Μετά την ένθερμη και ολόψυχη έγκρισι της Διακηρύξεως και Αποφάσεως από τη συνέλευσι, έγινε η παρουσίασις του νέου δεμένου βιβλίου 416 σελίδων με τίτλο «Η Χιλιετής Βασιλεία του Θεού Επλησίασε.» Στις Γερμανόφωνες χώρες, το βιβλίο εξεδόθη και στη Γερμανική γλώσσα. Αυτό το νέο βοήθημα Γραφικής Μελέτης, που υπάρχει τώρα μόνο στην Αγγλική και στη Γερμανική, αποδεικνύεται ότι είναι ένα ισχυρό, και ενθαρρυντικό βοήθημα σ’ εκείνους που παρευρέθηκαν στη Συνέλευσι «Θεία Νίκη» για να εκτελέσουν πιστά τη Διακήρυξι και την Απόφασι που ενέκριναν ομόφωνα.

15. Πόσες τέτοιες συνελεύσεις είχαν γίνει ως την ημέρα εκδόσεως του παρόντος τεύχους «Σκοπιάς» στην Αγγλική γλώσσα, σε πόσες χώρες, με τι σύνολο παρόντων, και τι συνελεύσεις επίκεινται ακόμη;

¹⁵ Ως την ημέρα εκδόσεως του παρόντος τεύχους της Σκοπιάς στην Αγγλική γλώσσα 43 τέτοιες Συνελεύσεις «Θεία Νίκη» έγιναν σε 20 χώρες με ολικό αριθμό παρόντων 1.447.235. Θα επακολουθήσουν κι άλλες συνελεύσεις, ώσπου οι συνελεύσεις αυτές να καλύψουν όλα τα ημισφαίρια της γης, βόρειο, νότιο, ανατολικό και δυτικό, κατά την ευαρέσκεια του Ιεχωβά και προς αίνον Αυτού και της επικειμένης Θείας Νίκης Του.