Μια Ματιά στις Ειδήσεις
Η Χρηματαγορά
● Πέρυσι, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, εκδηλώθηκε καθαρά η ασταθής φύσις των χρηματαγορών του κόσμου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Ιανουάριο του 1973, λόγου χάριν, ο δείκτης χρεωγράφων της βιομηχανίας έφθασε για πρώτη φορά σε ύψος 1.052 μονάδων. Αλλά το φθινόπωρο η αγορά υπέστη μια από τις πιο σοβαρές πτώσεις του αιώνος, και έπεσε συνολικά 57 μονάδες σε δύο μέρες τον Νοέμβριο και τελικά έπεσε πολύ πιο κάτω από τις 800 μονάδες. Τα χρηματιστήρια της Ευρώπης, του Καναδά, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας επίσης ανέφεραν πτώσεις έως 30 τοις εκατό από τις υψηλές μονάδες όπου βρίσκονταν οι αξίες στις αρχές του έτους.
Γιατί; Οι φόβοι μιας πιθανής παγκοσμίου κάμψεως της οικονομίας στο 1974 έφθασαν στο έπακρον από την Αραβική απαγόρευσι πετρελαίου.
Αυτός ο φόβος της χρηματαγοράς δεν είναι νέος. Μια πρωτοφανής πτώσις συνέβη στο 1955 με τις ειδήσεις ότι ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέστη καρδιακή προσβολή· εγέρθηκαν φόβοι σοβαρών εθνικών συνεπειών λόγω της υγείας ενός ανθρώπου.
Εκείνο που ήταν νέο στο 1973 ήταν οι συνεχείς και δραστικές διακυμάνσεις της χρηματαγοράς για πολλούς μήνες. Άσχετα με το τι θα συμβή στη χρηματαγορά στους προσεχείς μήνες, οι περυσινές κινήσεις δείχνουν πόσο έμφοβοι είναι οι ηγέται του κόσμου. (Λουκ. 21:26) Οι Χριστιανοί μπορούν να πάρουν ένα μάθημα και να μην ανησυχούν πολύ, γνωρίζοντας πόσο εύκολα μπορεί ο πλούτος ‘να κάμη φτερά και να πετάξη.’—Παροιμ. 23:5.
Απαλλαγή από Καπνό
● Η παγκόσμια παραγωγή καπνού ανήλθε κατά 12 τοις εκατό περίπου στην περασμένη δεκαετία. Αυτό έγινε παρά το γεγονός ότι η ιατρική επιστήμη συνδέει το κάπνισμα με πολλές ασθένειες. Αυξάνουν οι αποδείξεις ότι ακόμη και τα παιδιά των καπνιστών υποφέρουν. Γιατί δεν το εγκαταλείπουν;
Ο Δρ Φ. Ρ. Γουέηκ, του Πανεπιστημίου Κάρλτον του Καναδά, λέγει: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι να κάμωμε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν το κάπνισμα, αλλά να τους κρατήσωμε μακρυά από το κάπνισμα αφού το εγκαταλείψουν.» Παραδόξως, το να γνωρίζωμε απλώς ότι το κάπνισμα προξενεί καρκίνον συχνά δεν είναι αρκετό.
Το κάπνισμα ποτέ δεν υπήρξε ένα σημαντικό πρόβλημα μεταξύ των μαρτύρων του Ιεχωβά. Από τη δεκαετία του 1890 και έπειτα, εδημοσίευσαν προειδοποιήσεις για το κάπνισμα. Τώρα, από το δεύτερο ήμισυ του 1973, οποιοσδήποτε γίνεται μάρτυς του Ιεχωβά ή επιθυμεί να παραμείνη ευπρόσδεκτο μέλος των εκκλησιών των απαιτείται να εγκαταλείψη τη συνήθεια του καπνίσματος. Ένας παρόμοιος περιορισμός τίθεται και σ’ εκείνους που προσπορίζονται τα προς το ζην αναγκαία από το εμπόριο του καπνού.
Γιατί ενδιαφέρονται να απαλλαγούν οι εκκλησίες των τελείως από κάθε επαφή με το κάπνισμα; Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αναγνωρίζουν τους κινδύνους που παρουσιάζει αυτή η συνήθεια στην υγεία. Εκτός απ’ αυτό, το ζωτικό ηθικό ερώτημα γι’ αυτούς είναι, Χρησιμοποιούμε το σώμα μας μ’ έναν τρόπο που δείχνει εκτίμησι στον Δημιουργό μας ‘καθαρίζοντας εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος’; (2 Κορ. 7:1) Διακρίνουν επίσης ότι η προώθησις του καπνίσματος αντιτίθεται στην αγάπη προς τον πλησίον. Η επιθυμία να έχουν την εύνοια του Θεού τούς υποκινεί να απαλλαγούν από το κάπνισμα.
Καθολικοί και Κομμουνισταί
● Ο Ιταλικός κλήρος της Καθολικής εκκλησίας εζήτησε από τον Πάπα ν’ ανακαλέση ένα διάταγμα του 1949 που έλεγε ότι οποιοσδήποτε δείχνει εύνοια στο Κομμουνιστικό κόμμα πρέπει ν’ αφορίζεται. Τι άλλο συνέβη, και τι δείχνει αυτό;
Τα τελευταία χρόνια το Βατικανό έχει υποδεχθή επισήμους από μερικά Κομμουνιστικά έθνη και έδειξε μάλιστα επιθυμία να αποκαταστήση σχέσεις με την Ερυθρά Κίνα. Σ’ αυτές τις κινήσεις οι άγρυπνοι παρατηρηταί διακρίνουν δραστικές αλλαγές από τις προηγούμενες στάσεις της εκκλησίας. Είναι αλήθεια ότι η Καθολική εκκλησία πάντοτε υπήρξε φίλος του κόσμου και με κοσμική επιδεξιότητα συνήθως φρόντιζε να έχη ιερείς και επισκόπους και μεγάλες ακολουθίες και στα δύο μέρη των πολιτικών ζητημάτων, ακόμη και των πολέμων. Με αυτόν τον τρόπο, άσχετα με τον τρόπο επιλύσεως των ζητημάτων, διατηρούσε μια θέσι επιρροής μ’ εκείνους που εκέρδιζαν.
Αλλά σήμερα τα παγκόσμια γεγονότα την αναγκάζουν να κάνη παραχωρήσεις που αποκαλύπτουν μια συνεχώς εξασθενούσα κατάστασι. Ειρήνη φαίνεται ν’ αναπτύσσεται μεταξύ των δυτικών εθνών και της Κομμουνιστικής Ανατολής. Για να διατηρήση κάποια πολιτική ισχύ, η εκκλησία αναγκάζεται να συμβιβασθή με τον από μακρού αθεϊστικόν εχθρό της.
Έτσι, μια εκκλησία μεγάλης κοσμικής ισχύος χάνει τη συγκράτησι των υνίων του πολιτικού ελέγχου. Η φωνή της στις παγκόσμιες υποθέσεις είναι τώρα συμβιβαστική. Όλ’ αυτά επαναφέρουν στη μνήμη την προφητική εικόνα που παρουσιάζεται στο Γραφικό βιβλίο της Αποκαλύψεως κεφάλαιον 17. Εκεί κάθε ψευδής θρησκεία παριστάνεται ως μοιχαλίς η οποία, αφού χάνει την επιβολή της στα θηριώδη έθνη, τελικά καταστρέφεται από τα ίδια αυτά έθνη.