Είναι Σωστό να Νυμφεύεστε ένα Στενό Συγγενή;

ΣΕ ΟΛΕΣ σχεδόν τις κοινωνίες απαγορεύεται από τα έθιμα ή από το νόμο να νυμφεύωνται άτομα που έχουν μεταξύ των στενή σαρκική συγγένεια. Δεν είναι γνωστό αν αυτή η απαγόρευσις ήλθε σε ύπαρξι κυρίως διότι τέτοιοι γάμοι εθεωρούντο αφύσικοι και αποκρουστικοί, ή από φόβο ότι θα μπορούσαν ν’ αυξήσουν τις κληρονομικές ανωμαλίες στον πληθυσμό.

Υπάρχει πραγματικά κίνδυνος γι’ αυτούς που νυμφεύονται στενούς συγγενείς; Δηλαδή, υπάρχουν πιθανότητες περισσότερες από τον μέσο όρο να μεταδοθούν οι επιβλαβείς κληρονομικοί παράγοντες στους απογόνους ενός ατόμου; Θα ήταν συνετό να καλλιεργή ένα άτομο ή ν’ αναπτύσση μια στενή σχέσι μ’ ένα στενό συγγενή—μια σχέσι τέτοια που θα ωδηγούσε σε γάμο;

Η απάντησις είναι η εξής: Σήμερα θα ήταν ασύνετη, καθώς και άδικη απέναντι στα παιδιά που θα γεννηθούν από μια τέτοια ένωσι. Επί πλέον, θα δημιουργούσε νομικές δυσκολίες, όπως θα εξετάσωμε παρακάτω.

ΓΕΝΕΤΙΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Για να κατανοήσωμε πλήρως γιατί υπάρχουν γενετικοί κίνδυνοι πρέπει να ρίξωμε μια σύντομη ματιά στις αρχές ή στον «μηχανισμό» της κληρονομικότητος. Αυτό θα μας φέρη στον μικροσκοπικό κόσμο των χρωμοσωμάτων και των γονιδίων.

Η λέξις «χρωμόσωμα» σημαίνει «χρωματισμένο σώμα.» Αυτό το όνομα χρησιμοποιείται, διότι αυτά τα νηματοειδή σωματίδια που βρίσκονται στον πυρήνα κάθε κυττάρου του ανθρωπίνου (ή άλλου ζώντος) σώματος, γίνονται ορατά όταν εγχυθή μια ειδική βαφή. Υπάρχουν σαράντα έξη χρωμοσώματα σε κάθε κύτταρο του ανθρωπίνου σώματος, αλλά μόνον τα μισά απ’ αυτά, δηλαδή είκοσι τρία, βρίσκονται στα αναπαραγωγικά κύτταρα κάθε ατόμου. Επομένως, όταν λαμβάνη χώραν η σύλληψις, το γονιμοποιημένο ωάριο έχει δεχθή τα μισά χρωμοσώματα από τον πατέρα και τα μισά από τη μητέρα, για να συμπληρώση συνολικά σαράντα έξη χρωμοσώματα. Αυτό το κύτταρο είναι η αρχή της νέας υπάρξεως.

Κατά μήκος αυτών των νηματοειδών χρωμοσωμάτων, υπάρχει ένα αναρίθμητο πλήθος «γονιδίων». Αυτά είναι χημικές ουσίες που η λειτουργία τους είναι να κατευθύνουν ή να θέτουν σε λειτουργία χημικές αντιδράσεις που παράγουν κάποιο χαρακτηριστικό του σώματος. Τη στιγμή της συλλήψεως, τα χρωμοσώματα από τον πατέρα που φέρουν τα γονίδια για την παραγωγή ειδικών χαρακτηριστικών του σώματος τοποθετούνται παράλληλα προς τα χρωμοσώματα από τη μητέρα που φέρουν παρόμοια γονίδια. Λόγου χάριν, τα γονίδια για το χρώμα των ματιών θα βρίσκωνται το ένα πλάι στο άλλο στα δύο χρωμοσώματα. Το γονίδιο που προήλθε από τον πατέρα θα συνεργασθή με το όμοιο γονίδιο που προήλθε από τη μητέρα. Έτσι θα καθορισθή το χρώμα των ματιών του παιδιού.

Σε μερικές περιπτώσεις, ένα γονίδιο που καθορίζει κάποιον παράγοντα είναι «επικρατέστερο» (ή εξουδετερώνει την επίδρασι) του αντιστοίχου γονιδίου. Μερικά γονίδια είναι «ασθενή» και τείνουν να υποχωρήσουν μπροστά στο επικρατέστερο. Εξ αιτίας αυτού, ένα χαρακτηριστικό του πατέρα μπορεί να μην εμφανισθή στο παιδί (ή, αντιθέτως, ένα χαρακτηριστικό της μητέρας μπορεί να εξαφανισθή.) Τότε το παιδί θα έχη το επικρατέστερο χαρακτηριστικό που θα είναι έκδηλο στην εμφάνισι του ή στα χαρακτηριστικά του. Εν τούτοις, τα κύτταρα του σώματος του παιδιού και μερικά από τα αναπαραγωγικά του κύτταρα θα περιέχουν το «ασθενές» γονίδιο ή τη μονάδα παραγωγής του χαρακτηριστικού, θα είναι «φορεύς» αυτού του χαρακτηριστικού χωρίς το ίδιο να το επιδεικνύη. Όταν μεγαλώση και νυμφευθή, αν νυμφευθή ένα κορίτσι που έχει ή «φέρει» το ίδιο «ασθενές» χαρακτηριστικό, τότε, όταν θα λαμβάνη χώραν η σύλληψις, το κύτταρο του παιδιού μπορεί να λάβη το «ασθενές» γονίδιο και από τους δύο γονείς. Το παιδί τους, δηλαδή το εγγόνι του πρώτου που αναφέραμε, θα έχη το χαρακτηριστικό που δεν είχε εκδηλωθή στην προσωπικότητα ή στο σώμα του πατέρα και ίσως και της μητέρας. Μερικές φορές ένα «ασθενές» χαρακτηριστικό παραμένει κρυμμένο επί γενεές και κατόπιν εκδηλώνεται ξαφνικά.

Δεν είναι όλα τα «ασθενή» χαρακτηριστικά επιβλαβή, όπως και όλα τα «επικρατέστερα» χαρακτηριστικά δεν είναι καλά. Τα ανεπιθύμητα, όμως, χαρακτηριστικά είναι συνήθως «ασθενή.» Σ’ αυτό το ζήτημα του συνδυασμού των γονιδίων βασίζεται ο κυριώτερος λόγος για τον οποίον δεν θα έπρεπε να γίνωνται γάμοι μεταξύ στενών σαρκικών συγγενών.

Ένα παράδειγμα ανεπιθύμητου «ασθενούς» χαρακτηριστικού είναι ο αλβινισμός (αχρωμία). Πρόκειται για μια πάθησι κατά την οποία λείπει η χρωστική ουσία από το δέρμα, τα μαλλιά και τα μάτια. Τέτοια άτομα δεν μπορούν να υποφέρουν το δυνατό φως του ηλίου. Πιθανόν κάποιος πρόγονος σε μια οικογενειακή γραμμή να έπασχε από αλβινισμό. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν θα εκδηλωθή μέχρις ότου συναντηθούν δύο «ασθενή» γονίδια αυτού του χαρακτηριστικού, το ένα από τη μητέρα και το άλλο από τον πατέρα. Τα άτομα που κατάγονται από αυτόν τον πρόγονο που έπασχε από αχρωμία έχουν μια πιθανότητα να είναι φορείς αυτού του γονιδίου ή χαρακτηριστικού, αλλά δεν είναι απαραίτητο να εκδηλώνεται αυτό στην εμφάνισι των. Επειδή αυτό το γονίδιο είναι πολύ σπάνιο, εφ’ όσον ένα άτομο νυμφεύεται κάποιον που δεν είναι εξ αίματος συγγενής του έχει πάρα πολλές πιθανότητες ο γαμήλιος σύντροφος του να μη φέρη αυτό το γονίδιο και επομένως τα παιδιά τους να είναι φυσιολογικά. Το «ασθενές» γονίδιο προφανώς θα παραμερισθή από ένα κανονικό γονίδιο του άλλου γαμηλίου συντρόφου.

Εξ άλλου, ένας αιμομικτικός γάμος, ένας γάμος μ’ ένα στενό εξ αίματος συγγενή, ο οποίος θα είχε περισσότερες πιθανότητες να φέρη το «ασθενές» γονίδιο, θα ηύξανε τις πιθανότητες του αλβινισμού στο παιδί. Όσο πιο στενός είναι ο συγγενής, τόσο πιο μεγάλες οι πιθανότητες. Υποθέστε ότι ένας πατέρας έχει προσβληθή από αχρωμία. Τότε, οι αιμομικτικές σεξουαλικές σχέσεις με την θυγατέρα του θα ανεβάσουν τις πιθανότητες μια στις δύο, μια πιθανότητα 50 τοις εκατό—αν συμβή σύλληψις—το παιδί που θα γεννηθή να προσβληθή από αχρωμία. Αν ένας αδελφός και μια αδελφή, που είναι τα παιδιά αυτού του πατέρα, νυμφευθούν (μολονότι κανείς από τους δύο δεν πάσχει από αλβινισμό), οι πιθανότητες αλβινισμού στο παιδί τους μειώνεται σε ένα στα τέσσερα.

Κάθε βήμα σε πιο μακρυνούς συγγενείς μειώνει τις πιθανότητες της εμφανίσεως του ανεπιθύμητου χαρακτηριστικού. Επομένως, στον γάμο μεταξύ πρώτων εξαδέλφων οι πιθανότητες να εμφανισθή το ελαττωματικό χαρακτηριστικό μειώνονται σημαντικά. Και, όπως αναφέραμε, ένας γάμος με άτομο που δεν είναι εξ αίματος συγγενής απομακρύνει ακόμη περισσότερο τις πιθανότητες.

ΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΣ

Ποια είναι η Χριστιανική θέσις σ’ αυτό το ζήτημα; Εκτός από τους λόγους που αναφέραμε, υπάρχουν άλλες Γραφικές απόψεις;

Ο Νόμος που είχε δοθή στον Ισραήλ μέσω του Μωυσέως εκθέτει ωρισμένες απαγορεύσεις σχετικά με τους γάμους μεταξύ ατόμων που είναι στενοί συγγενείς εξ αίματος. (Λευϊτ. 18:6-17· 20:11, 12, 14, 17, 19-21· Δευτ. 22:30·27:20-23) Αλλ’ οι Χριστιανοί σήμερα δεν υπόκεινται σ’ αυτόν τον Νόμο και δεν δεσμεύονται απ’ αυτόν. (Κολ. 2:14· Εφεσ. 2:15) Και οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές δεν παραθέτουν ένα κώδικα νόμων.

Εν τούτοις, ο Ιησούς έδωσε την εξής εντολή: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν.» (Ματθ. 22:21) Και ο απόστολος Παύλος ομοίως συμβούλευσε: «Πάσα ψυχή ας υποτάσσηται εις τας ανωτέρας εξουσίας. Διότι δεν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού (Ρωμ. 13:1) Οι αληθινοί Χριστιανοί υπακούουν στους νόμους της χώρας στην οποία ζουν, περιλαμβανομένων και των νόμων περί γάμου.

Εν όψει αυτών των γεγονότων, οι Χριστιανικές εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά συμμορφώνονται με τις απαιτήσεις του νόμου της χώρας στην οποία βρίσκονται. Δεν προσπαθούν να επιβάλουν στα μέλη των εκκλησιών τους νόμους σχετικά με τους απαγορευμένους γάμους, που περιέχονται στο βιβλίο του Λευιτικού, και να τα θέσουν έτσι κάτω από τον Μωσαϊκό νόμο. Είναι, όμως, αλήθεια ότι σε πολλές νομοθεσίες οι απαγορευμένες σχέσεις είναι οι ίδιες που υπάρχουν και στον Μωσαϊκό νόμο και μερικές προχωρούν ακόμη περισσότερο, απαγορεύοντας τον γάμο μεταξύ πρώτων εξαδέλφων. Μερικές από τις ποινές για την αιμομιξία είναι πολύ αυστηρές. Και αν κάποιος Χριστιανός εσκεμμένως παραβή το νόμο της πολιτείας σχετικά με την αιμομιξία, θα υφίστατο τιμωρία και από τη Χριστιανική εκκλησία.

Αυτό που είναι πιο σπουδαίο, όμως, είναι ότι ο Χριστιανός υπακούει στους νόμους της χώρας, όχι κυρίως από φόβο, αλλά λόγω συνειδήσεως. (Ρωμ. 13:5) Η συνείδησις του τον υποκινεί επίσης να αντιληφθή ότι μερικά πράγματα είναι αφύσικα και παραβιάζουν το αίσθημα της ευπρεπείας που έχουν όλοι οι άνθρωποι. Υπάρχει ένα φυσικό αίσθημα του ορθού ανάμεσα στους ανθρώπους, ένα βαθύ εσωτερικό αίσθημα του τι είναι κατάλληλο και ορθό. Επίσης, ο Χριστιανός δεν θέλει να προσβάλη την ευαισθησία της κοινότητος ή να φέρη μομφή στο Χριστιανικό όνομα ούτε στον Ιεχωβά, το όνομα του οποίου φέρει επίσης.—1 Πέτρ. 4:16· Ησ. 43:10-12.

Ένα παράδειγμα της απόψεως του Θεού και της Χριστιανικής εκκλησίας σχετικά με αυτό που είναι αφύσικο είναι η περίπτωσις για την οποία χρειάσθηκε να γράψη ο απόστολος Παύλος προς την εκκλησία της πόλεως της Κορίνθου. Ένας άνδρας μέσα στην τοπική εκκλησία διέπραττε πορνεία, πράγμα απηγορευμένο στους Χριστιανούς. (1 Κορ. 6:9, 10) Αλλά επρόκειτο για μια πορνεία ιδιαίτερα εξευτελιστική. Γιατί; Διότι ο άνδρας είχε πάρει τη σύζυγο του πατέρα του. Προφανώς δεν επρόκειτο για τη μητέρα του, αλλά για τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα του. Αυτό εθεωρείτο ορθά σαν μια επαίσχυντη πράξις, ιδιαίτερα διότι εξέφραζε χονδροειδή έλλειψι σεβασμού και περιφρόνησι για τον πατέρα, διότι επρόκειτο για ‘αποκάλυψι της ασχημοσύνης του πατρός του.’—Λευιτ. 18:8· παράβαλε Γένεσις 35:22· 49:3, 4.

Ο απόστολος, γράφοντας στην εκκλησία, ετόνισε ιδιαίτερα την ασυνήθιστη διαφθορά αυτής της πράξεως, λέγοντας: «Γενικώς ακούεται ότι είναι μεταξύ σας πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ μεταξύ των εθνών ονομάζεται, ώστε να έχη τις την γυναίκα του πατρός αυτού.» (1 Κορ. 5:1) Αυτή η αμαρτία ήταν κάτι το σπάνιο ακόμη και μεταξύ των ειδωλολατρικών εθνών εκείνης της εποχής.

ΒΙΒΛΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

‘Αλλά,’ μπορεί κάποιος να ρωτήση, ‘δεν ενυμφεύοντο οι άνθρωποι στενούς συγγενείς στους Βιβλικούς χρόνους; Παραδείγματος χάριν, ο Άβραμ (Αβραάμ) νυμφεύθηκε την ετεροθαλή αδελφή του.’ Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Αλλ’ όταν εξετάσωμε τη Βιβλική ιστορία μπορούμε να καταλάβωμε γιατί επήλθε αργότερα, μια αλλαγή.

Όταν ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα σε τελειότητα, ο σκοπός του ήταν όλο το ανθρώπινο γένος να προέρχεται από έναν άνθρωπο, και επομένως να είναι εξ αίματος συγγενείς—όλοι μια οικογένεια. (Γέν. 1:28) Ο Αδάμ ωνόμασε τη σύζυγο του Εύα, που σημαίνει «Ζώσα,» «διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων.»—Γέν. 3:20.

Συνεπώς, για να προέρχωνται όλοι από τον Αδάμ και την Εύα, είναι προφανές ότι τουλάχιστον ένας άνδρας έπρεπε να νυμφευθή την αδελφή του. Ο Κάιν, ο πρώτος από τους γυιους του Αδάμ, που αναφέρεται ότι νυμφεύθηκε, έκαμε προφανώς αυτό. Ο Άβελ και ο Σηθ μπορεί να είχαν νυμφευθή αδελφές των, ή ανεψιές των, διότι ο Αδάμ είχε και άλλους γυιους και θυγατέρες, που και αυτοί με τη σειρά των είχαν παιδιά. (Γεν. 5:3, 4) Τότε υπήρχε πολύ μικρός κίνδυνος να δημιουργηθούν στα παιδιά έντονες δυσμορφίες, διότι η ανθρώπινη φυλή ήταν πολύ πλησιέστερα στην τελειότητα από την εποχή μας. Πολύ λίγα επιβλαβή γονίδια («ασθενή» ή «επικρατέστερα») θα υπήρχαν. Το σφρίγος των πρώτων απογόνων του Αδάμ γίνεται φανερό από τη μακροβιότητα των ανθρώπων εκείνη την εποχή, ένας από τους οποίους αναφέρεται ότι έζησε 969 έτη.—Γεν. 5:27.

Καθώς επολλαπλασιάζετο η φυλή, έγινε δυνατόν να γίνωνται πιο μακρυνοί γάμοι. Αλλά πάλι μετά τον Κατακλυσμό, ενώ οι άνθρωποι ζούσαν ακόμη πολλά χρόνια, οι έγγονοι του Νώε, για να επιτύχουν και πάλι την εξάπλωσι της ανθρωπίνης φυλής, αναμφιβόλως θα νυμφεύθηκαν τις εξαδέλφες των. Τετρακόσια περίπου χρόνια αργότερα, ο Αβραάμ νυμφεύθηκε την ετεροθαλή αδελφή του, τη θυγατέρα του πατέρα του, αλλά όχι και της μητέρας του. (Γέν. 20:11, 12) Όταν ο Ισραήλ βρισκόταν στην Αίγυπτο, ο Αμράμ, ο πατέρας του Μωυσέως, νυμφεύθηκε τη θεία του από την πλευρά του πατέρα του. (Έξοδ. 6:20) Αυτοί οι άνδρες ούτε επαινούνται ούτε καταδικάζονται γι’ αυτό, διότι ο Θεός δεν είχε ακόμη δώσει ένα νόμο που ν’ απαγορεύη τέτοιους γάμους. Ασφαλώς, όμως, πάντοτε η ένωσις κάποιου με τη σύζυγο του πατέρα του, καθώς και κάθε είδους πορνεία ή μοιχεία, εθεωρείτο επονείδιστη.—Γέν. 35:22· 49:3, 4· 34:2, 7.

Κατόπιν, το 1513 π.Χ., ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τον Νόμο. Οι άνθρωποι πλέον είχαν πληθυνθή στο πρόσωπο της γης. Και τα έθνη της γης Χαναάν, στην οποία ωδηγούσε ο Θεός τον Ισραήλ, είχαν διαφθαρή πολύ, παραβιάζοντας χωρίς διάκρισι κάθε τι που ήταν ορθό και φυσικό με κάθε είδους σεξουαλική παρεκτροπή, περιλαμβανομένης και της αιμομιξίας. (Λευϊτ. 18:24, 25) Ο Θεός έδωσε νόμους σχετικά με τη συγγένεια στις σεξουαλικές σχέσεις, διότι ο λαός του έπρεπε να είναι ένας ξεχωριστός λαός. Αυτός ο νόμος τούς έθετε σ’ ένα υψηλό επίπεδο και τους έκανε να ξεχωρίζουν απ’ αυτά τα επτά χαμερπή έθνη της Χαναάν.

Ο Ισραήλ δεν έπρεπε να είναι ελεύθερος, χαλαρός και αδιάκριτος στις σεξουαλικές σχέσεις. Ο Θεός ιδιαίτερα απαγόρευσε κάθε γάμο με συγγενή στενώτερο του πρώτου εξαδέλφου. Μαζί με τη θρησκευτική καθαρότητα ενώπιον του Θεού, που επέβαλλαν αυτοί οι νόμοι, παρείχαν επίσης και προστασία από τους γενετικούς κινδύνους που επικρατούσαν τότε πολύ περισσότερο στην ανθρώπινη φυλή, που απείχε δυο χιλιάδες χρόνια και πλέον από την αρχική τελειότητα του Αδάμ και της Εύας.

ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Σ’ αυτόν τον παρόντα καιρό της ανηθικότητος και των εξευτελιστικών σεξουαλικών πράξεων, που φθάνουν ή και ξεπερνούν την εξαχρείωσι των κατοίκων της αρχαίας Χαναάν, οι Χριστιανοί πρέπει να προσέχουν την πορεία των. Ακόμη και τα έθνη, στη διάρκεια των περασμένων τριών χιλιάδων ετών, θεωρούσαν τον γάμο με ένα στενό συγγενή εξ αίματος ως αφύσικον. Πιθανόν παρετήρησαν επιβλαβή γενετικά αποτελέσματα. Επίσης, απεδείχθη ότι τέτοιες αιμομικτικές σχέσεις ωδηγούσαν σε έλλειψι σεβασμού, και προκαλούσαν σύγχυσι στην τήρησι των οικογενειακών αρχείων, στις κληρονομιές και ούτω καθ’ εξής.

Αυτή η στάσις που τηρούν οι περισσότερες ανθρώπινες κοινωνίες, τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία, απέναντι στις αιμομικτικές σχέσεις είναι μια προφύλαξις, εφ’ όσον όλοι οι άνθρωποι είναι ατελείς και αμαρτωλοί και συνεπώς έχουν κακές τάσεις. Αυτή η άποψις απέναντι του γάμου καθιστά «δυσάρεστο» το να αναπτυχθούν εύκολες σεξουαλικές σχέσεις μέσα στον άμεσο οικογενειακό κύκλο. Μολαταύτα, παρ’ όλη αυτή την απαγόρευσι, η αιμομιξία είναι κάπως συχνή σε μερικές περιοχές, με αποτέλεσμα να υπάρχουν επιβλαβή γενετικά ελαττώματα.

Με όλα αυτά τα αστεία υπ’ όψιν, ένας Χριστιανός πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός ώστε να μην αφήση να αναπτυχθούν ερωτικά αισθήματα ή πάθη με ένα στενό συγγενή του. Όταν σχεδιάζη ένα γάμο πρέπει να σκεφθή πολύ σοβαρά την υγεία και την ευτυχία των παιδιών που μπορεί να γεννηθούν, ιδιαίτερα τους κινδύνους που περιλαμβάνονται σ’ ένα γάμο με ένα στενό συγγενή. Αν αγνοούσε την άποψι του Θεού για το γάμο και τη συνείδησί του, θα ήταν πολύ ιδιοτελές και θα έδειχνε έλλειψι ενδιαφέροντος για τα παιδιά που θα μπορούσαν να γεννηθούν ελαττωματικά. Επί πλέον θα μπορούσε να τον οδηγήση σε μομφή, σε νομικές δυσκολίες και κακή υπόληψι μέσα στην Χριστιανική εκκλησία.

Ίσως κάποιος, πριν γνωρίση την αλήθεια, είχε κάμει ένα νόμιμο γάμο μ’ ένα στενό συγγενή. Αν κάποιος από τους απογόνους αυτής της ενώσεως έχει κληρονομήσει γενετικές ανωμαλίες είναι παρηγορητικό να γνωρίζωμε ότι αυτά τα παιδιά θα θεραπευθούν μέσω της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Ιεχωβά στη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας του Υιού του Ιησού Χριστού. (Αποκάλ. 21:1-4· 22:1, 2) Αλλά γνωρίζοντας τη Χριστιανική άποψι για το γάμο με ένα στενό συγγενή, ένα άτομο που προς το παρόν δεν είναι νυμφευμένο και που επιθυμεί να ζη σε αρμονία με τις αρχές του Λόγου του Θεού, δεν θα συνάψη έναν τέτοιο γάμο.

[Πλαίσιο στη σελίδα 266]

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΕΛΘΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑ ΖΕΥΓΟΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ

Χαρακτηριστικό Καταφανή Σημεία

Αχειροποδία Έλλειψις χειρών και ποδών

Κωφότης Κωφότης εκ γενετής

Μικροκεφαλία Ασυνήθιστα μικρή κεφαλή

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Δεν οφείλονται όλες αυτές οι ανωμαλίες σε αιμομικτικούς γάμους. Μπορούν να συμβούν και συμβαίνουν σε άλλους γάμους, αλλά πιο συχνά σε περιπτώσεις αιμομιξίας.

[Πίνακας στη σελίδα 265]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΓΑΜΟΙ ΠΟΥ ΕΙΔΙΚΑ ΑΠΗΓΟΡΕΥΟΝΤΟ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΩΣΑΪΚΟ ΝΟΜΟ

Συγγενείς τους Οποίους Απηγορεύετο να Νυμφευθή ένας Άνδρας

‘Εις ουδένα συγγενή κατά σάρκα.’—Λευιτ. 18:6. (Βλέπε Λευιτικό 18:7-18· 20:14, 19-21 και Δευτερονόμιον 27:23.)

Γονείς του Πατρός Γονείς της Μητρός

Θεία Θείος Θεία Πατέρας Μητέρα Θεία Μητρυιά

Ο Προηγούμενος Σύζυγος της Μητέραςa

Ετεροθαλής αδελφή Αδελφή Κουνιάδαb Ετεροθαλής αδελφή ΑΝΔΡΑΣ

Πεθερός Πεθερά

Πρώτη σύζυγοςc

Θυγατέρα Υιός Νύφη

Εγγονή Εγγονή

Πεθερός Πεθερά

Πρώτη σύζυγος Ο Προηγούμενος Σύζυγος της Δευτέρας Συζύγουd Η Αδελφή της Συζύγουe

Θετή θυγατέρα Θετός υιός

Θετή εγγονή Θετή εγγονή

□—ΑΝΔΡΕΣ

◯—ΓΥΝΑΙΚΕΣ

●—ΓΑΜΟΙ ΠΟΥ ΑΠΗΓΟΡΕΥΟΝΤΟ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ

[Υποσημειώσεις]