Διάκονος εν Κινήσει
Αφήγησις του Άντζελο Καταντζάρο
ΕΙΜΑΙ διάκονος που βρίσκεται διαρκώς σε κίνησι από το 1947. Εκείνο το έτος η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά με διώρισε να είμαι επίσκοπος περιοχής ή περιοδεύων διάκονος, με τον σκοπό να επισκέπτωμαι εκκλησίες των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά, να τους οικοδομώ και να τους ενθαρρύνω. Αλλ’ είμαι μόνον ένας από τους δύο περίπου χιλιάδες περιοδεύοντες αντιπροσώπους που υπηρετούν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Θα ήθελα να σας πω για το έργο μας.
Πρώτα-πρώτα, ταξιδεύομε πάρα πολύ. Οι διορισμοί μου μού έδωσαν την ευκαιρία να επισκεφθώ σαρανταδύο πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών, κάνοντας έναρξι από την πολιτεία της Τζώρτζια. Εφόσον κάνομε τόσο πολλά ταξίδια, μπορεί να διερωτάσθε πού μένομε.
ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΕ ΦΙΛΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ
Η σύζυγός μου κι εγώ μένομε στα σπίτια των Χριστιανών αδελφών μας, οι οποίοι ευχαρίστως μας προσφέρουν τις ανέσεις που έχουν. Στις μεγάλες πόλεις μένομε συχνά με ανθρώπους που έχουν σπίτια μόνο με τρία δωμάτια, και οι οποίοι συχνά επιμένουν να κοιμηθούμε στο κρεββάτι τους ενώ εκείνοι κοιμούνται στον καναπέ.
Μια φορά φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι μιας Χριστιανής αδελφής μας της οποίας ο σύζυγος ήταν Ιουδαίος, όχι Μάρτυς. Εντυπωσιάσθηκε από το γεγονός ότι ήμαστε τόσο ευτυχείς, κι εν τούτοις δεν λαμβάναμε μισθό όπως οι κληρικοί του Χριστιανικού κόσμου. Σ’ εκείνη την πόλι του Πόρτσμουθ του Οχάιο, υπήρχε ένας μικρός όμιλος Ιουδαίων, κι ένας ραββίνος ερχόταν για να τους κάνη κήρυγμα. Αλλά ζητούσε εκ των πρωτέρων $75 για αμοιβή για το κήρυγμα μιας ώρας που έκανε. Επί πλέον, ελάμβανε τις εισφορές που έκαναν οι άνθρωποι εκείνη την ημέρα του κηρύγματος.
Έτσι, έχοντας υπ’ όψιν ολ’ αυτά, ο Ιουδαίος, στου οποίου το σπίτι μείναμε, δυσκολευόταν να πιστέψη ότι όχι μόνο δεν μείναμε σε ιδιαίτερο σπίτι, αλλ’ επί πλέον εργαζόμαστε και χωρίς μισθό. Κάθε μέρα μου ζητούσε να του διηγηθώ τις πείρες που είχαμε στο έργο κηρύγματος. Κι επανειλημμένως έλεγε πως εγνώριζε ότι ο ραββίνος του εργαζόταν για χρήματα, όχι από αγάπη για τον Θεό και για την εκκλησία.
Όταν ήλθε ο καιρός να δώσω εκείνη την εβδομάδα μια δημοσία διάλεξι αυτός ο Ιουδαίος με ρώτησε: «Δεν θα με καλέσετε κι εμένα να παρακολουθήσω το κήρυγμά σας;» Παρηκολούθησε τη διάλεξι, και από τότε παρακολουθεί τακτικά τις συναθροίσεις των Χριστιανών μαρτύρων του Ιεχωβά.
Μερικές φορές μας είχαν προσκαλέσει να μείνωμε σε σπίτια όπου οι ιδιοκτήτες δεν ήσαν αδελφοί, μολονότι έδειχναν ενδιαφέρον για το άγγελμα της Γραφής. Στην Άρντμορ της Οκλαχόμα, μείναμε σε μια τέτοια οικογένεια μια εβδομάδα. Και ο σύζυγος και η σύζυγος ήσαν μανιώδεις καπνισταί και διάβαζαν μέχρι αργά τη νύχτα. Η μυρωδιά του καπνού σκορπιζόταν τριγύρω, περνούσε από την πόρτα της κρεββατοκάμαρας και μας ξυπνούσε τη νύχτα. Αλλά προτού φύγωμε το πρωί και μετά την επιστροφή μας από το έργο κηρύγματος αυτοί μας έκαναν πολλές Γραφικές ερωτήσεις.
Έτσι, έξη μήνες αργότερα, σε μια συνέλευσι, αυτό το ζεύγος ήταν μεταξύ εκείνων που επρόκειτο να βαπτισθούν. Είχαν παύσει να καπνίζουν κι αισθάνονταν πολύ καλύτερα τώρα που ήσαν υμνηταί του Ιεχωβά. Κατά την παραμονή μας στο σπίτι τους είχαν κι οι δυο βαθειά εντυπωσιασθή από την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά και από το γεγονός ότι δίναμε πάντοτε Γραφικές απαντήσεις στις ερωτήσεις τους για τα προβλήματα της ζωής.
ΜΕΤΑΔΟΣΙΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ ΝΕΩΝ
Όταν επισκέπτωμαι μια εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά, η υπηρεσία μου περιλαμβάνει πολύ περισσότερα πράγματα από το να δίνω Γραφικές διαλέξεις στην εκκλησία. Δαπανώ ένα μεγάλο μέρος του χρόνου μου για να συνεργάζομαι με τους αδελφούς μου στο έργο κηρύγματος από σπίτι σε σπίτι. Έχω τη χαρά να βοηθώ με την πείρα μου τους άλλους, κι εγώ επίσης να μαθαίνω απ’ αυτούς καθώς παρατηρώ τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να πλησιάσουν τους ειλικρινείς ανθρώπους της περιοχής των με το άγγελμα της Βίβλου. Έτσι απολαμβάνομε ένα αμοιβαίο όφελος καθώς συνεργαζόμεθα με τους Χριστιανούς αδελφούς μας.
Έχω συνεργασθή στο έργο κηρύγματος με άτομα κάθε ηλικίας. Τελευταία πήγα στο έργο με μια γυναίκα ενενήντα τριών ετών η οποία είναι στην ολοχρόνια υπηρεσία του κηρύγματος. Συνεργάσθηκα επίσης μ’ ένα παιδάκι ηλικίας τεσσάρων ετών! Σ’ αυτήν την περίπτωσι έλεγα στους οικοδεσπότες ότι ο νεαρός που ήταν μαζί μου εκπαιδευόταν για να γίνη ένας διάκονος κι ότι ‘υπάρχει κάτι που θέλει να σας πη,’ Τότε ο μικρός τούς προσέφερε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο και τους προσκαλούσε σε μια δημόσια Γραφική διάλεξι.
Όταν μιλούμε στους ανθρώπους για τη βασιλεία του Θεού και την πλησιάζουσα δίκαιη Νέα Τάξι πραγμάτων, ακούμε συχνά σχόλια όπως αυτά: «Γιατί οι κληρικοί μας δεν μας είπαν γι’ αυτά τα πράγματα;» Έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους που παραδέχονται ότι οι πάστορές των, οι ιερείς και οι ραββίνοι των απέτυχαν να τους δώσουν μια στερεά ελπίδα. Συχνά παραπονιούνται ότι όλοι οι κληρικοί φαίνονται να ενδιαφέρωνται για χρήματα και προσωπικές ανέσεις. Οι οικοδεσπότες εντυπωσιάζονται από το γεγονός ότι χωρίς να τους ζητούμε χρήματα, τους φέρομε τον Λόγο του Θεού και μια μεγαλειώδη ελπίδα.
Εφόσον ταξιδεύομε τόσο συχνά, κηρύττομε σε ανθρώπους κάθε είδους. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να διακρίνωμε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθούμε τους διαφόρους ανθρώπους. Συχνά βρίσκομε ότι είναι ωφέλιμο να ζητούμε από τους οικοδεσπότας να εκφρασθούν με το να τους κάνωμε ερωτήσεις. Αλλά δεν είναι εύκολο όλα τα άτομα ν’ αρχίσουν συζήτησι μ’ αυτόν τον τρόπο. Επί παραδείγματι, κηρύτταμε σε συνοικισμούς Ερυθροδέρμων στη Δύσι, και μολονότι οι Ερυθρόδερμοι δεν λέγουν πολλά λόγια, εν τούτοις παρακολουθούν και παρατηρούν. Διεπιστώσαμε ότι μπορούμε να βοηθήσωμε καλύτερα τους Ερυθροδέρμους με το να τους φερώμεθα φιλικά και να τους δείχνωμε ότι ενδιαφερόμεθα πραγματικά γι’ αυτούς. Έτσι σύντομα μαθαίνουν ότι οι Μάρτυρες δεν έχουν προκαταλήψεις για τη φυλή ή την εθνικότητα ενός ατόμου, αλλά δείχνουν τον κατάλληλο σεβασμό σε όλους.
Αλλά υπάρχουν και άτομα που επιθυμούν να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις των. Αν τους κάναμε ερωτήσεις και δεν ακούγαμε τις απόψεις των, θα δυσανασχετούσαν. Επί παραδείγματι, χτύπησα κάποτε ένα σπίτι κι ένας γιατρός ήλθε στην πόρτα με τον οποίο συνωμίλησα για την παρακμή της ηθικής στην εποχή μας. Όταν τον ρώτησα ποια νόμιζε ότι θα ήταν η λύσις, αυτός εξέφρασε τις απόψεις του συζητώντας αρκετή ώρα χωρίς να τον διακόπτω με δικά μου σχόλια. Όταν τελείωσε βρήκα κοινά σημεία συμφωνίας. Προς το τέλος της συζητήσεώς μας είπε ότι εξετίμησε ιδιαιτέρως το γεγονός ότι ο σύντροφός μου κι εγώ του είχαμε δώσει την ευκαιρία να εκφρασθή. Πήρε τέσσερα βοηθήματα Γραφικών μελετών κι έγιναν διευθετήσεις για επανεπίσκεψι.
Σε μεγάλες πόλεις, όπως η Νέα Υόρκη, διαπιστώνομε ότι οι άνθρωποι φοβούνται και σπανίως ανοίγουν τις πόρτες των σε αγνώστους. Εν τούτοις, προσπαθούμε να εκφράσωμε λίγες σκέψεις από τη Βίβλο μιλώντας τους, αν είναι δυνατόν, από το ‘μάτι’ της πόρτας. Εκείνοι μας βλέπουν, αλλ’ εμείς δεν βλέπομε τίποτε—εκτός μόνον το βολβό ενός ματιού.
Σε μια περίπτωση, αφού μίλησα σε μια κυρία μέσω του ‘ματιού’ της πόρτας, είπε ότι εκτιμούσε όσα της διάβασα από τη Βίβλο, αλλ’ ότι δεν επρόκειτο ν’ ανοίξη την πόρτα. Εν τούτοις ήθελε να πάρη το βοήθημα Γραφικής μελέτης που της προσέφερα. Γι’ αυτό μου ζήτησε να το βάλω μέσα στο γραμματοκιβώτιο. Επιστρέψαμε λίγο αργότερα και είδαμε ότι είχε πάρει το βιβλίο και είχε αφήσει στη θέσι του μια συνεισφορά.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ
Οι άνθρωποι συχνά με ρωτούν πώς χρηματοδοτείται το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά και πώς εγώ ο ίδιος καλύπτω τα έξοδά μου. Το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως και το έργο των πρώτων Χριστιανών, χρηματοδοτείται από εθελοντικές εισφορές. Οι περισσότεροι μάρτυρες του Ιεχωβά κερδίζουν τ’ αναγκαία για τη ζωή κάνοντας κάποια κοσμική εργασία. Εγώ, ως ολοχρόνιος επίσκοπος περιοχής, λαμβάνω τον μήνα $7 (παλαιότερα ήσαν $5) από την Εταιρία Σκοπιά για προσωπικά έξοδα, αν είναι ανάγκη, κι επίσης ένα λογικό ποσόν για ρουχισμό μια φορά το χρόνο. Αλλά μας περιποιούνται οι Χριστιανοί αδελφοί μας, οι οποίοι είναι πολύ φιλόξενοι κι ευγενείς. Όπως ο απόστολος Παύλος, είμεθα ευτυχείς όταν έχομε τα αναγκαία, δηλαδή τροφή, στέγη και ρουχισμό.—1 Τιμ. 6:8.
Κάποτε στην Ινδιανάπολι της Ινδιάνας μας έκλεψαν όλα τα ενδύματά μας από το παρκαρισμένο και κλειδωμένο αυτοκίνητό μας. Αλλά δεν μείναμε γυμνοί. Οι στοργικοί Χριστιανοί αδελφοί μας φρόντισαν αμέσως ώστε να έχωμε τα απαραίτητα ενδύματα.
Μια άλλη φορά έλαβα μέρος σε μια ραδιοφωνική εκπομπή στην οποία εκείνος που υποβάλλει ερωτήσεις συχνά προσπαθεί να κάμη τους ανθρώπους να φαίνονται κάπως παράλογοι. Όταν του είπα ότι παίρνω $5 το μήνα, κύτταξε το κοστούμι μου και είπε: «Εγώ δεν θα μπορούσα ν’ αγοράσω ένα κοστούμι σαν κι αυτό αν έπαιρνα $5 τον μήνα.»
«Αλλά,» του εξήγησα, «το κοστούμι, τα παπούτσια, το πουκάμισο, τη γραβάτα—όλ’ αυτά μου τα έδωσαν οι αγαπητοί Χριστιανοί αδελφοί μου και αδελφές μου που γνωρίζουν το έργο που κάνομε. Εμείς δεν τα ζητούμε. Αλλά καθώς λέγει η Γραφή, ‘ο εργάτης είναι άξιος του μισθού αυτού.’» (1 Τιμ. 5:18). Αφού του εξήγησα ότι κάνομε το έργο μας από αγάπη για τους άλλους, ο Ιουδαίος που έκαμε τις ερωτήσεις παρετήρησε ότι οι κληρικοί, περιλαμβανομένων και των Ιουδαίων ραββίνων, δεν θα μπορούσαν να ζήσουν με τον τρόπο που ζούμε εμείς.
Συχνά, όταν απαντώ σ’ ερωτήσεις, έχω την ευκαιρία να εξηγώ ότι ο σκοπός μας ως μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι να πλουτίζωμε. Εργαζόμεθα όλοι για να βοηθήσωμε τους ανθρώπους να μάθουν για τον Ιεχωβά και να κερδίσουν την επιδοκιμασία Του.
ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ
Μολονότι εκτιμούμε όλα όσα έχουν κάμει κι εξακολουθούν να κάνουν οι Χριστιανοί αδελφοί μας για μας, εν τούτοις ο πιο σπουδαίος λόγος που κάνομε αυτό το έργο του κηρύγματος είναι ότι ο Ιεχωβά έχει δώσει αυτή την εντολή. Είναι μια έκφρασις της αγάπης μας γι’ αυτόν. Και σαν αμοιβή λαμβάνομε κάτι καλύτερο από χρήματα—τη μεγάλη χαρά και ικανοποίησι να γνωρίζωμε ότι κάνομε εκείνο που ο Ιεχωβά θέλει από μας να κάνωμε.
Μερικές φορές με ρωτούν τι απολαμβάνω περισσότερο στο έργο περιοχής και περιφερείας. Νομίζω ότι μια από τις μεγαλύτερες χαρές είναι να βλέπωμε την ευλογία του Ιεχωβά στο έργο που κάνομε. Αν ζητούμε την καθοδήγησι και την ευλογία του Ιεχωβά, αντί να εκνευριζώμεθα επειδή δεν γίνεται με τον τρόπο που θα θέλαμε, ο Θεός θα ευλογήση τις προσπάθειές μας με βαθειά και ικανοποιητική χαρά.
Φυσικά, η εγκάρδια φιλοξενία που μας προσφέρουν οι αδελφοί μας είναι μια άλλη πηγή μεγάλης χαράς. Οποιαδήποτε άλλη εργασία και αν εκάνατε, θα ταξιδεύατε σχεδόν παντού στις Ηνωμένες Πολιτείες και θ’ απολαμβάνατε την εγκαρδιότητα, την καλωσύνη και τη φιλοξενία που απολαμβάνομε εμείς; Σχεδόν σε όποια κατεύθυνσι και αν ταξιδέψωμε στις σαρανταδύο πολιτείες, δεν υπάρχει πόλις που να μην υπάρχουν μάρτυρες και να μη μας καλοδεχθούν για να διανυκτερεύσουμε και να μας προσφέρουν κάποιο σπίτι για να μείνωμε.
Επίσης έχομε τη χαρά να γνωρίζωμε πολλούς Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας που είναι αφωσιωμένοι στον Ιεχωβά από πολλά χρόνια. Πολλοί έμειναν προσκολλημένοι στον Ιεχωβά και στην οργάνωσί του και στις δύσκολες και στις καλές περιστάσεις κι έτσι είναι πηγή ενθαρρύνσεως για μας. Έχομε επίσης τη χαρά να βλέπωμε πολλές χιλιάδες νέων προβατοειδών ατόμων να έρχονται στην οργάνωσι του Ιεχωβά στις περιοχές που υπηρετούμε, και το γεγονός ότι βοηθούμε κι εμείς στην πνευματική τους πρόοδο είναι κι αυτό μια μεγάλη ανταμοιβή.
Είναι αλήθεια ότι η ζωή μας δεν μας επιτρέπει να εγκατασταθούμε κάπου για πολύν καιρό, αλλά το ότι είμαι ένας διάκονος που βρίσκεται διαρκώς σε κίνησι με κάνει να αισθάνωμαι απέραντη χαρά που δεν μπορεί να εξαγορασθή με χρήματα.