Είσθε Πρόθυμοι ν’ Ακούσετε;
«ΑΣ είναι πας άνθρωπος ταχύς εις το να ακούη, βραδύς εις το να λαλή, βραδύς εις οργήν.» Αυτή είναι μια ωραία συμβουλή που αν ακολουθείτο θα έκαμε πολλούς ανθρώπους ν’ αποφύγουν τη λύπη.—Ιακ. 1:19.
Αυτή η συμβουλή για ν’ ακούμε, και μάλιστα με προσοχή, προήλθε από έναν ο οποίος εγνώριζε τι εσήμαινε το ν’ ακούη και το να μην ακούη. Ήταν ένας ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού. Στη διάρκεια της ζωής του μεγάλωσε προφανώς μαζί με τον Ιησού και εγνώριζε τις θαυμαστές του ιδιότητες, την αγάπη του, την ταπεινοφροσύνη του και την κατανόησί του. Θα μπορούσε κανείς να σκεφθή ότι ο Ιάκωβος και ο αδελφός του Ιούδας (ο οποίος έγραψε το Γραφικό βιβλίο του Ιούδα) θα ήταν μεταξύ των πρώτων που έγιναν ακόλουθοι και απόστολοι του Ιησού. Αλλά δεν συνέβη αυτό.
Ο απόστολος Ιωάννης κατέγραψε για μας αυτά που συνέβησαν σχεδόν έξη μήνες πριν από τον θάνατο του Ιησού. Έγραψε:
«Είπον λοιπόν προς αυτόν [τον Ιησού] οι αδελφοί αυτού· Μετάβηθι εντεύθεν, και ύπαγε εις την Ιουδαίαν, δια να ίδωσι και οι μαθηταί σου τα έργα σου, τα οποία κάνεις· διότι ουδείς πράττει τι κρυφίως και ζητεί αυτός να ήναι φανερός. Εάν πράττης ταύτα, φανέρωσον σεαυτόν εις τον κόσμον. Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν.»—Ιωάν. 7:3-5.
Φαίνεται ότι μόνο μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού, αυτοί οι ετεροθαλείς αδελφοί του αναθεώρησαν τα πράγματα που είχαν ακούσει και στα οποία δεν είχαν προσέξει, και τότε κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πραγματικά αυτός ήταν ο Μεσσίας. Αλλά το γεγονός ότι δεν τον είχαν ακούσει στη διάρκεια της ζωής του τους εστοίχισε την ευκαιρία και τη χαρά να υπηρετήσουν μαζί μ’ αυτόν και να διδαχθούν άμεσα από τον Ιησού στη διάρκεια των τριών και ήμισυ ετών που εκήρυττε τα αγαθά νέα. Όφειλαν στην παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά και του ιδίου του Ιησού το γεγονός ότι τελικά άνοιξαν οι οφθαλμοί των και έγιναν δεκτοί ως ακόλουθοι του Χριστού και ως πνευματικοί του αδελφοί.
Πώς ακούετε, ιδιαίτερα όταν ο Θεός ομιλή σε σας μέσω του Λόγου του; Ή όταν ένας από τους αντιπροσώπους του, ένας επίσκοπος ή ένας άλλος πιστός αδελφός, ομιλή; Βάζετε την πληροφορία στην καρδιά σας υιοθετώντας τη σημασία της και εφαρμόζοντάς την στον εαυτό σας; Η παροιμία λέγει: «Άκουε συμβουλήν και δέχου διδασκαλίαν, δια να γείνης σοφός εις τα έσχατά σου.» (Παροιμ. 19:20) Και ο Βασιλεύς Δαβίδ, ο οποίος δέχθηκε ισχυρή εκπαίδευσι, έγραψε: «Ας με κτυπά ο δίκαιος· τούτο θέλει είσθαι έλεος· και ας με ελέγχη· τούτο θέλει είσθαι μύρον εξαίρετον· δεν θέλει βλάψει την κεφαλήν μου.»—Ψαλμ. 141:5.
ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΚΟΥΟΥΝ
Ίσως βρίσκεσθε σε μια θέσι επισκοπήσεως. Πώς ακούτε τους άλλους; Μπορεί να είσθε ένας επίσκοπος σε μια Χριστιανική εκκλησία ή ίσως επόπτης σε κάποια εργασία. Όταν κάποιος που είναι κάτω από την εποπτεία σας σάς πλησιάζη με μια υπόδειξι, ένα πρόβλημα ή ένα αίτημα, μήπως ‘είσθε πολύ απησχολημένοι’ ώστε δεν μπορείτε να τον ακούσετε; Ή μήπως δείχνετε αδιαφορία σ’ αυτό το άτομο σαν να μην αξίζη της προσοχής σας αυτό που σας λέγει; Είναι πιθανόν ακόμη και να θεωρήτε αστείο το αίτημά του υποτιμώντας το. Ή ίσως έχετε τη συνήθεια ν’ αποκρούετε το αίτημά του μ’ ένα απότομο «Όχι,» αντί να είσθε πρόθυμος να το συζητήσετε.
Αν κάνετε αυτά τα πράγματα, στην πραγματικότητα, δεν έχετε τα προσόντα να είσθε ένας επίσκοπος. Δεν είσθε προσιτός. Ενεργείτε μ’ έναν αυταρχικό τρόπο, αντίθετα με την απαίτησι για τους πρεσβυτέρους που εκτίθεται στην επιστολή προς τον Τίτον 1:7: «Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού, μη αυθάδης.»
Απαιτείται επίσης από έναν πρεσβύτερο να είναι «προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας.» (Τίτον 1:9) Αλλ’ αν ένα άτομο σας πλησιάση με μια εσφαλμένη υπόδειξι, πρόβλημα ή αίτημα, αν το απομακρύνετε χωρίς να το ακούσετε και να εξετάσετε τα υπέρ και τα κατά του ζητήματος μαζί του, οπωσδήποτε αυτό σημαίνει πως δεν το διδάξατε. Στην πραγματικότητα, μπορεί να τον πείσατε ακόμη περισσότερο ότι έχει δίκιο. Είναι πιθανόν ν’ αποθαρρυνθή και να είναι απρόθυμος ν’ απευθυνθή σε σας για κάποιο άλλο ζήτημα. Μπορεί ακόμη να διηγηθή και στους άλλους συνεργάτες του την αφιλάγαθη μεταχείρισι που έλαβε από σας κι έτσι να παραιτηθούν κι αυτοί από το να σας πλησιάσουν κάποια άλλη φορά στο μέλλον.
Ένας που έχει ευθύνες επισκοπήσεως πρέπει ν’ αντιλαμβάνεται ότι «εκ του πλήθους των συμβούλων προέρχεται σωτηρία.» (Παροιμ. 11:14) Αυτό μπορεί να εμποδίση κάποιον από το να κάνη ένα σοβαρό σφάλμα. Ο Ιεχωβά Θεός ο Δημιουργός είναι το μόνο πρόσωπο που δεν χρειάζεται κάποιον για να τον συμβουλεύη. (Ησ. 40:13, 14· Ρωμ. 11:33-36) Ως επίσκοπος, μπορεί να βοηθηθήτε πολύ από τη συζήτησί σας με κάποιον άλλον. Μπορεί να πάρετε καινούργιες ιδέες. Επίσης, μπορείτε να ‘ενημερώνεσθε’ για όσα συμβαίνουν και να γνωρίζετε έτσι τα αισθήματα εκείνων που συνεργάζονται μαζί σας. Αν ακούετε τα προβλήματα ή τα αιτήματα και τα ερευνάτε από κάθε πλευρά μπορεί ν’ αποφύγετε μεγαλύτερα προβλήματα αργότερα.
Ο Μωυσής ήταν ένας από τον Θεό διωρισμένος ηγέτης σε τρία εκατομμύρια περίπου ανθρώπους. Εν τούτοις δεν εθεώρησε ταπεινωτικό ν’ ακούση τον πενθερό του Ιοθόρ. Με υπόδειξι του Ιοθόρ, ο Μωυσής διώρισε ικανούς άνδρες ως αρχηγούς ώστε αυτός ο ίδιος να μη φέρη ολόκληρο το φορτίο για τη λήψι αποφάσεων και για την εκδίκασι όλων των υποθέσεων.—Έξοδ. 18:13-26.
Ακόμη και ο Ιεχωβά Θεός άκουσε την έκκλησι του Αβραάμ. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Αβραάμ έδωσε κάποια συμβουλή ή προσέθεσε κάτι στη γνώσι του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά άκουγε την έκκλησι του Αβραάμ την οποία αυτός έκαμε εκ μέρους των δικαίων ανθρώπων που ίσως υπήρχαν στα Σόδομα. Φυσικά, αυτή η έκκλησις βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τη σπλαγχνική διάθεσι του Ιεχωβά να μη φονευθούν δίκαιοι άνθρωποι μαζί με τους ασεβείς. Αλλά μπορεί να παρατηρηθή εδώ, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, ότι ο Ιεχωβά απέδωσε στον δούλο του αξιοπρέπεια ως ένα φίλο και συνεργάτη με το να τον ακούση υπομονητικά και ν’ αποδεχθή το αίτημα του Αβραάμ, μολονότι αργότερα απεδείχθη ότι δεν υπήρχαν ούτε δέκα δίκαιοι άνθρωποι στα Σόδομα.—Γεν. 18:20-33· 15:5· παράβαλε με Ιησού του Ναυή 10:12-14.
Σεις, σύζυγοι, μολονότι είσθε η κεφαλή του οίκου σας, πρέπει ν’ ακούετε τις συζύγους σας ως συντρόφους σας. Πρέπει να δίνετε μεγάλη προσοχή σε όσα λέγουν. Για να υπάρχη ένας ευτυχής γάμος, πρέπει οι συζητήσεις να είναι ελεύθερες μεταξύ του ζεύγους. Το ίδιο μπορεί να λεχθή και για τα παιδιά. Τα αιτήματά των και τα προβλήματά των πρέπει ν’ ακούωνται με την ίδια προσοχή που ακούονται και τα αιτήματα των ενηλίκων. Αυτό θα οικοδομήση εμπιστοσύνη και θα συνδέση στενά τις οικογενειακές ομάδες.—1 Πέτρ. 3:7· Εφεσ. 6:4.
ΣΤΑΘΜΙΖΕΤΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΑΣΚΩΝΤΑΣ ΔΙΑΚΡΙΣΙ
Είναι επίσης σημαντικό ν’ ασκήτε διάκρισι όταν ακούτε και ενεργήτε με βάσι την συμβουλή ή την έκκλησι ενός άλλου. Ο Αδάμ ήταν η κεφαλή του οίκου του αλλ’ απέτυχε ν’ ασκήση κατάλληλη ηγεσία. Αυτός ώφειλε να δείξη αδιάρρηκτη πιστότητα πρώτα στον Θεό, στον οποίο ώφειλε τα πάντα. Αλλά όπως ο Ιεχωβά αργότερα είπε στον Αδάμ: «Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού,. . . εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης.»—Γέν. 3:17-19.
Επίσης, είναι αναγκαίο να είσθε προσεκτικοί όσον αφορά τον ποιον ακούετε για καθοδήγησι. Στη Χριστιανική εκκλησία είναι καλό ν’ αναζητήτε εκείνους που έχουν πείρα και οι οποίοι έχουν ένα πιστό παρελθόν υπηρεσίας στον Ιεχωβά Θεό. Η προτροπή της Αγίας Γραφής είναι: «Ενθυμείσθε τους προεστώτας σας, οίτινες ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού, των οποίων μιμείσθε την πίστιν.»—Εβρ. 13:7.
Το να δώση κανείς προσοχή στις υποδείξεις ενός ακατάλληλου ατόμου μπορεί να προξενήση και τον θάνατό του, ακόμη δε και να επιφέρη ήττα σ’ ένα ολόκληρο έθνος. Ο Βασιλεύς Ιωάς του Ιούδα κυβερνούσε καλά όσον καιρό άκουγε τη συμβουλή του σοφού και πιστού αρχιερέως Ιωδαέ, αλλά μετά τον θάνατο του Ιωδαέ ο Ιωάς, αντί ν’ ακολουθήση αυτή την καλή συμβουλή, εστράφη στους άρχοντας του Ιούδα, οι οποίοι ήσαν ειδωλολάτραι. Επειδή άκουσε την κακή των συμβουλή, αντίθετα με τον λόγο του Θεού, ο Ιωάς έγινε υπεύθυνος για φόβο και επέφερε την ήττα του έθνους του Ιούδα και τελικά ο ίδιος αρρώστησε και εθανατώθη.—2 Χρον. 24:17-25.
Πριν απ’ αυτό, ο υιός του Σολομώντος Ροβοάμ, ο βασιλεύς των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, έχασε δέκα από τις φυλές που είχε στην κυριαρχία του διότι αντί ν’ ακούση τους πρεσβυτέρους, οι οποίοι ήσαν σοφοί σύμβουλοι του πατρός του Σολομώντος, άκουσε τους νεαρούς άνδρες με τους οποίους είχε μεγαλώσει. Αυτοί συμβούλευσαν τον βασιλέα ν’ αρνηθή ν’ ακούση την έκκλησι του λαού αλλά, αντιθέτως να γίνη πιο σκληρός, καταπιεστικός και απρόσιτος. Επειδή ακολούθησε αυτή τη συμβουλή, ο Ροβοάμ προξένησε μια διαίρεσι σ’ αυτό το έθνος, η οποία ποτέ δεν εθεραπεύθη και η οποία ήταν ο αποφασιστικός παράγων για την στροφή των δέκα φυλών στην ειδωλολατρία.—1 Βασ. 12:1-20.
Μπορεί να θέσετε τον εαυτό σας σε πραγματικό κίνδυνο αν ακολουθήτε μια εσφαλμένη πορεία όταν ακούτε μόνο αυτούς οι οποίοι συνδέονται στενά με σας λόγω συγγενικών ή φιλικών δεσμών, ή εκείνους οι οποίοι αποφεύγουν να σας διορθώσουν λόγω κάποιου πλεονεκτήματος που αποβλέπουν ν’ αποκτήσουν από σας. Οποιοιδήποτε και αν είναι αυτοί, δεν υπάρχει καμμιά δικαιολογία, αν είσθε Χριστιανός, να απομακρυνθήτε από την πηγή της σοφίας, τον Ιεχωβά.—Παροιμ. 2:6-9.
Αν κάποιος κρυφά ή φανερά προσπαθή να σας κάνη ν’ απομακρυνθήτε από τον Λόγο του Ιεχωβά ή από τη Χριστιανική εκκλησία, η οποία είναι «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας,» πρέπει αμέσως ν’ απομακρυνθήτε απ’ αυτόν. (1 Τιμ. 3:15) Ο κανών που είναι ανάγκη να εφαρμοσθή εδώ δηλώνεται από τον απόστολο Παύλο: «Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού σάς κηρύττη άλλο ευαγγέλιον παρά εκείνο, το οποίον σας εκηρύξαμεν, ας ήναι ανάθεμα.» (Γαλ. 1:8) Προτού ο Ισραήλ εισέλθη στη Γη της Επαγγελίας, ο Μωυσής είπε στον συγκεντρωμένο λαό: «Εάν ο αδελφός σου, ο υιός της μητρός σου, ή ο υιός σου ή η θυγάτηρ σου ή η γυνή του κόλπου σου, ή ο φίλος σου όστις είναι ως η ψυχή σου, σε παρακινήση κρυφίως, λέγων, ‘Ας υπάγωμεν και ας λατρεύσωμεν άλλους θεούς,’ . . . δεν θέλεις συγκατανεύσει εις αυτόν, ουδέ θέλεις δώσει ακρόασιν εις αυτόν, ουδέ θέλει φεισθή αυτόν ο οφθαλμός σου, ουδέ θέλεις σπλαγχνισθή ουδέ θέλεις κρύψει αυτόν . . . διότι εζήτησε να σε αποπλανήση από Ιεχωβά του Θεού σου.»—Δευτ. 13:6-10, ΜΝΚ.
Αλλά προς αυτούς οι οποίοι έρχονται σε σας με ειλικρίνεια, είτε για να σας ζητήσουν κάτι είτε για να σας διορθώσουν, δεν πρέπει ποτέ ν’ αποτυγχάνετε να επιδεικνύετε τις θαυμαστές ιδιότητες του ελέους και του ενδιαφέροντος που δείχνει ο Ιεχωβά. Πρέπει να είσθε επίσης ταπεινοί και να έχετε μια ολοκάρδια επιθυμία να ευαρεστήτε τον Ιεχωβά πάνω από κάθετι άλλο. (Ιωάν. 8:29) Αν το κάνετε αυτό, θ’ ακολουθήτε πραγματικά τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: «Προλαμβάνοντας να τιμάτε αλλήλους.»—Ρωμ. 12:10.