Μια Ματιά στις Ειδήσεις

Η Ανηθικότης Επιδοκιμάζεται

● Μια γενική σύνοδος της Ηνωμένης Εκκλησίας του Χριστού, που έγινε στην Ουάσιγκτον, D.C, επεδοκίμασε, με πλειοψηφία δύο τρίτων, απόψεις ηθικής που αντιβαίνουν στις απόψεις που εκθέτει ο Λόγος του Θεού. Η σύνοδος δήλωσε ότι η Γραφή και μόνο δεν είναι επαρκής οδηγός ηθικής ή σεξουαλικής αγωγής. Η έκδοσις «Κριστιάνιτυ Τουντέη» ανέφερε ότι η σύνοδος «βλέπει με δυσπιστία τις παραδοσιακές ερμηνείες της Βιβλικής απαγορεύσεως των ομοφυλόφιλων πράξεων. Λαμβάνει επίσης μια ελευθέρα άποψι για την έκτρωσι . . . και το σεξ έξω από τον γάμο.» Έτσι, λέγουν ότι είναι προτιμώτερη η σοφία των ατελών ανθρώπων από τη σοφία του Θεού.

Ωστόσο, ο Ιησούς είπε: «Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει.»—Ματθ. 15:14.

Συμπεριφορά και Βία της TV

● Επηρεάζει τα αγόρια εφηβικής ηλικίας η μακροχρόνια παρακολούθησις της κτηνωδίας που παρουσιάζει η τηλεόρασις; Ο Βρεταννός ψυχολόγος Ουίλλιαμ Μπέλσον λέγει ότι αυτό συμβαίνει. Σε μια πρόσφατη διάσκεψι του Βρεταννικού Οργανισμού για την Πρόοδο της Επιστήμης, ανέφερε μια εξάχρονη μελέτη που περιελάμβανε 1.565 αγόρια ηλικίας 13 ως 16 ετών, που παρακολουθούσαν βιαιότητες από την TV τα περασμένα 13 χρόνια. Διεπιστώθη ότι τα αγόρια που παρακολουθούν συχνά κτηνωδίες έχουν 50 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να καταφύγουν στη βία από τα αγόρια που δεν παρακολουθούν τακτικά προγράμματα αυτού του είδους.

Με σαφήνεια, ο Δρ. Μπέλσον είπε: «Όλοι οι γονείς πρέπει τώρα ν’ αντιληφθούν περισσότερο την ανάγκη να διαλέγουν με μεγαλύτερη σύνεσι τα προγράμματα που θα παρακολουθήσουν τα παιδιά.» Προσέθεσε ότι οι ενήλικοι πρέπει ν’ απαγορεύουν εκείνο που ειλικρινά θεωρούν επιβλαβές για τα παιδιά τους.

Αυτά που βλέπει και ακούει το παιδί, θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά του. Αλλά είναι αρκετό να περικοπή απλώς στο μέλλον η παρακολούθησις τηλεοπτικής βίας; Όχι, διότι θα χρειασθή οι γονείς να απαλείψουν με κάποιο άλλο μέσον οιαδήποτε κατά το παρελθόν επίδρασι των παιδιών τους από επιβλαβείς μορφές ψυχαγωγίας. Κατάλληλα, ο προφήτης Μωυσής είπε στον αρχαίο λαό του Θεού: «Θέλετε λοιπόν βάλει τους λόγους μου τούτους εις την καρδίαν σας και εις την ψυχήν σας . . . Θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας, ομιλούντες περί αυτών καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος.»—Δευτ. 11:18, 19.

Πράγματι, είναι ανάγκη να λάβουν τα παιδιά υγιή πνευματική εκπαίδευσι. Θα κάνουν καλά οι γονείς, όχι μόνο να καθορίζουν ποια προγράμματα της TV θα παρακολουθούν τα παιδιά τους, αλλά και ν’ αντικαταστήσουν αρκετό απ’ αυτό τον χρόνο με ανάγνωσι και συζήτησι από την Αγία Γραφή.

Αποζημίωσις Θυμάτων του Εγκλήματος

● Σύμφωνα μ’ ένα τηλεγράφημα του Διεθνούς Ηνωμένου Τύπου, με ημερομηνία 7 Μαρτίου 1977, στη διάρκεια του 1976 τα θύματα εγκλήματος στο Κολοράντο των Ην. Πολιτειών έλαβαν 658.717 δολάρια από άτομα που τους είχαν επιτεθή ή ληστεύσει. Η εφημερίς «Τάιμς» της Νέας Υόρκης εδήλωσε: «Τα προγράμματα αποζημιώσεων επεβλήθησαν από δικαστήρια ως όρος δοκιμαστικής απολύσεως ή αναβολής ποινικής διώξεως. Τα χρήματα δόθηκαν για τα μη ανακτηθέντα κλεμμένα είδη, ζημίες σε ιδιοκτησία και λογαριασμούς νοσηλείας.»

Αυτή η μέθοδος πολιτείας προς τους κακοποιούς μπορεί να φαίνεται σαν μια καινοτομία. Εν τούτοις, στον νόμο του Θεού προς τον αρχαίο Ισραήλ, απητείτο αποζημίωσις σε περιπτώσεις τραυματισμών ή απωλείας. Λόγου χάριν, αν ένα άτομο χτυπούσε κάποιον στη διάρκεια μιας φιλονεικίας, ο επιτιθέμενος έπρεπε να αποζημιώση αυτό το άτομο για τις ημέρες εργασίας που έχασε μέχρι την πλήρη ανάρρωσί του. (Έξοδ. 21:18, 19) Ένας κλέπτης έπρεπε να δώση διπλή αποζημίωσι αν συνελαμβάνετο με κλεμμένο ζώο, ή χρήματα ή άλλα πράγματα. Αλλ’ αν είχε σφάξει ή πωλήσει το κλεμμένο ζώο, απητείτο βαρύτερη αποζημίωσις. Για ένα κλεμμένο ταύρο έπρεπε ν’ αποδώση άλλους πέντε ταύρους και για ένα πρόβατο άλλα τέσσερα απ’ το ποίμνιο. (Έξοδ. 22:1, 3, 4, 7) Ο Νόμος απέτρεπε το έγκλημα και αντήμειβε το θύμα. Απητείτο να εργασθή ο κλέπτης για να ξεπληρώση την αδικοπραγία του και όχι να μείνη στη φυλακή ως ένα οικονομικό βάρος για την κοινότητα, ενόσω το θύμα παρέμενε αναποζημείωτο για την απώλειά του.