Μπορεί να Προέλθη Ζωή από Τύχη;

Αν δεν υπάρχη Δημιουργός, η ζωή πρέπει ν’ άρχισε μόνη της. Πολλοί το πιστεύουν αυτό. Αλλά υποστηρίζει αυτή την άποψι, η αυξανόμενη γνώσις;

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ Αιγύπτιοι είδαν σκαθάρια σκαραβαίων να εμφανίζωνται ξαφνικά από το έδαφος και πίστεψαν ότι τα πλάσματα αυτά ήσαν αυτοδημιούργητα. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία λέγει: «Τεράστιοι αριθμοί σκαραβαίων ευρίσκοντο συχνά στην επιφάνεια των λασπωδών όχθεων του Νείλου Ποταμού και αυτό το γεγονός υπεστήριξε την πίστι στην αυτόματη γένεσι.» (Τόμ. 24, σελ. 336, έκδοσις 1977) Αλλά τι συνέβη στην πραγματικότητα; Τα θηλυκά σκαθάρια ανασήκωναν καβαλίνες, τοποθετούσαν αυγά μέσα σ’ αυτές και τα έθαβαν. Τα αυγά εκκολάπτοντο, οι κάμπιες τρέφοντο από την κοπριά και αργότερα παρουσιάζοντο σαν σκαθάρια. Δεν υπήρξε στην πραγματικότητα αυτόματη γένεσις.

Οι Έλληνες φιλόσοφοι εδίδασκαν την αυτόματη γένεσι της ζωής. Τον 5ον αιώνα π.Χ. και ο Αναξαγόρας και ο Εμπεδοκλής πίστευαν σ’ αυτήν. Έναν αιώνα αργότερα, ο Αριστοτέλης πίστευε ότι τα σκουλήκια και τα σαλιγκάρια ήσαν προϊόντα σήψεως. Μέχρι αργότερα, τον 17ον αιώνα μ.Χ., επιστήμονες όπως ο Φράνσις Μπέικον και ο Ουίλλιαμ Χάρβεϋ, δίδασκαν την αυτόματη γένεσι.

Εν τούτοις, τον ίδιο εκείνον αιώνα ο Ρέντι έδειξε ότι οι κάμπιες εμφανίσθηκαν στο κρέας μόνο αφού μύγες πήγαν και τοποθέτησαν αυγά πάνω σ’ αυτό. Τα βακτηρίδια ανεκαλύφθησαν και εχαιρετίσθηκαν ως απόδειξις της αυτόματης γενέσεως, έως ότου τον 18ον αιώνα ο Σπαλαντζάνι έδειξε ότι προήλθαν από σπόρια. Έναν αιώνα αργότερα, ο Παστέρ έβαλε τα πράγματα στη θέσι τους. Απέδειξε ότι η ζωή προέρχεται μόνο από ζωή. Οι επιστήμονες τώρα δέχονται αυτή την άποψι, αλλά πολλοί επιμένουν ότι η ζωή παρουσιάσθηκε αυτόματα περίπου δύο ή τρία δισεκατομμύρια χρόνια πριν.

ΧΗΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΙΣ, Η ΠΙΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΘΕΩΡΙΑ

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι μια πρωτόγονη ατμόσφαιρα μεθανίου, αμμωνίας, υδρατμού, διοξειδίου του άνθρακος και μερικών άλλων αερίων εβομβαρδίζετο από υπεριώδεις ακτίνες και έτσι τα μόρια διεσπάσθησαν σε άτομα, τα οποία ανασυνδυάσθηκαν και σχημάτισαν αμινοξέα, τα δομικά υλικά των πρωτεϊνών. Αυτά και άλλες οργανικές ενώσεις, όπως μας λέγουν, συσσωματώθηκαν στο νερό, απέκτησαν μια μεμβράνη και έγιναν ένα ζων κύτταρο· αυτό ήντλησε την ενέργεια του ίσως πρώτα από το μεθάνιο και αργότερα από τη ζύμωσι. Ακόμη αργότερα, όπως μας λέγεται, το κύτταρο έπρεπε να «ανακαλύψη» τη διαδικασία της φωτοσυνθέσεως. Αλλά μπορούσε ένα απλό κύτταρο στην πραγματικότητα να παραχθή και να συντηρηθή μ’ αυτό τον τρόπο; Ακόμη και οι καλύτεροι επιστήμονες παραδέχονται ταπεινά ότι δεν μπορούν να κατανοήσουν πλήρως τη φωτοσύνθεσι, πολύ λιγώτερο να την επαναλάβουν!

ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ

Πολλοί επιστήμονες έχουν διατυπώσει τη θεωρία ότι το κύτταρο εξελίχθηκε αυτόματα μ’ αυτό τον τρόπο. Αλλά οι παγίδες για τη θεωρία τους είναι πολλές και πολύ, πολύ βαθειές!

Πρώτη παγίδα: Είναι πολύ τολμηρό το να υποθέση κανείς ότι η πρωτόγονη ατμόσφαιρα της γης περιείχε τα απαραίτητα αέρια στις ορθές αναλογίες για ν’ αρχίση η αναλογία των αντιδράσεων. Δεν υπάρχουν ενδείξεις που υποστηρίζουν αυτή τη θεωρία.

Δεύτερη παγίδα: Αν πράγματι υπήρχε μια τέτοια ατμόσφαιρα και αν παρήγοντο τα αμινοξέα, θα κατεστρέφοντο από την ίδια πηγή ενεργείας που διαχωρίζει το μεθάνιο και την αμμωνία και τον υδρατμό. Τα αμινοξέα είναι πολύ πολύπλοκα μόρια· επομένως, είναι λιγώτερο σταθερά και καταστρέφονται πολύ πιο εύκολα όπως ακριβώς είναι πιο εύκολο να γκρεμίση κανείς ένα σωρό 10 τούβλων από ένα σωρό τριών τούβλων. Αυτά τα αμινοξέα, που σχηματίζονται υψηλά στην ατμόσφαιρα, δύσκολα θα μπορούσαν να επιζήσουν στο νερό στη γη και, αν πράγματι επιζούσαν, δεν θ’ άντεχαν εδώ αρκετά ώστε να συγκεντρωθούν στην «μάζα» της εξελικτικής θεωρίας. Τα επόμενα αποσπάσματα από ένα άρθρο του Δρος Ντ. Ε. Χουλ στο επιστημονικό περιοδικό Φύσις της 28 Μαΐου 1960, το επιβεβαιώνουν αυτό:

«Αυτές οι σύντομες ζωές για αποσύνθεσι στην ατμόσφαιρα ή στον ωκεανό, σαφώς αποκλείουν την πιθανότητα συσσωρεύσεως χρησίμων συγκεντρώσεων οργανικών ενώσεων στη διάρκεια των αιώνων. . . . η υψηλότερη παραδεκτή αξία φαίνεται απελπιστικά χαμηλή ως εναρκτήρια ύλη για την αυτόματη γένεσι της ζωής. . . . Το συμπέρασμα απ’ αυτά τα επιχειρήματα παρουσιάζει το πιο σοβαρό αν όχι μοιραίο, εμπόδιο, στη θεωρία της αυτόματης γενέσεως. Κατ’ αρχήν, οι θερμοδυναμικοί υπολογισμοί προλέγουν αφάνταστα μικρές συγκεντρώσεις ακόμη και των πιο απλών στοιχείων. Δεύτερον, οι αντιδράσεις που πρέπει να γίνουν για να συντεθούν αυτά τα στοιχεία φαίνονται ότι βοηθούν περισσότερο στην αποσύνθεσι αυτών των στοιχείων.»

Σ’ ένα πείραμα, όπου οι επιστήμονες υπέβαλαν ένα προσεκτικά προετοιμασμένο μίγμα αερίων σε ηλεκτρική εκκένωσι, συγκεντρώθηκαν πράγματι λίγα από τα απλούστερα αμινοξέα, αλλά μόνο επειδή απομακρύνθηκαν γρήγορα από την περιοχή. Αν αυτά τα αμινοξέα είχαν αφεθή εκτεθειμένα στην εκκένωσι, η κατάστασις θα μπορούσε να συγκριθή με ό,τι θα μπορούσε να συμβή αν ένας άνθρωπος φτιάχνη τούβλα και ένας άλλος τα χαλά μ’ ένα σφυρί, μόλις σχηματίζονται. Απαιτούνται αρκετές εκατοντάδες αμινοξέα, συνδεδεμένα μαζί με τη σωστή διάταξι σε μια αλυσίδα, για να κάνουν μια μέση πρωτεΐνη, και απαιτούνται αρκετές εκατοντάδες διαφορετικές πρωτεΐνες για να σχηματίσουν τον απλούστερο οργανισμό. Έτσι, στο παράδειγμα του ανθρώπου που φτιάχνει τούβλα: πρέπει να συγκολλήση μαζί εκατοντάδες τούβλα σε μια σειρά και να συγκεντρώση εκατοντάδες εκατοντάδων απ’ αυτές τις σειρές—και να το κάνη όλο αυτό ενώ ο άλλος άνθρωπος με μανία χειρίζεται το σφυρί του! Κι αυτό είναι χονδροειδώς απλοποιημένο, διότι χρειάζονται πολύ περισσότερες από μια αλυσίδα αμινοξέων για να σχηματισθή ένας ζων οργανισμός,

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ

Τρίτη παγίδα: Όταν σχηματίζωνται αμινοξέα στην τύχη, παρουσιάζονται σε δύο μορφές που είναι χημικώς ίδιες, αλλά η μια είναι «δεξιόχειρ» μόριο και η άλλη είναι «αριστερόχειρ» μόριο. Αναμιγνύονται όλα μαζί, σε ίσους σχεδόν αριθμούς από κάθε είδος. Αλλά στους ζώντες οργανισμούς χρησιμοποιούνται μόνο «αριστερόχειρα» αμινοξέα. Έτσι, για να επιστρέψωμε στο παράδειγμα μας, ο άνθρωπος που κάνει τούβλα κάνει δύο είδη, κόκκινα και γαλάζια, και συγκεντρώνει ένα σωρό που περιείχε εκατομμύρια τούβλα, κόκκινα και γαλάζια αναμεμιγμένα μαζί. (Ασφαλώς, πρέπει να υποθέσωμε ότι ο άνθρωπος που χειρίζεται το σφυρί έχει σταματήσει, όπως υποθέτουν οι εξελικτές ότι οι καταστρεπτικές υπεριώδεις ακτίνες έχουν απομακρυνθή από σκηνής.) Τώρα ένα τεράστιο φτυάρι σκαλίζει στο σωρό των εκατομμυρίων κόκκινων και γαλάζιων τούβλων και παίρνει αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες τούβλα, και, τυχαίως, όλα είναι κόκκινα τούβλα! Κατά τον ίδιο τρόπο, τυχαίως, κάθε ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες αμινοξέα, και μερικές φορές εκατομμύρια, που σχηματίζουν ένα μονοκύτταρο ζώντα οργανισμό, πρέπει να είναι «αριστερόχειρα,» μολονότι έχουν ληφθή από ένα μίγμα που περιέχει εκατομμύρια άλλα που είναι «δεξιόχειρα.»

Τετάρτη παγίδα: Δεν φθάνει να πάρωμε το ορθό είδος μόνο σε αρκετή ποσότητα. Κάθε ένα από τα 20 διαφορετικά είδη αμινοξέων πρέπει να συνδεθούν στην αλυσίδα πρωτεΐνης με την ορθή διαδοχική σειρά. Αν έστω και ένα από τα αμινοξέα ξεφύγη, ο οργανισμός μπορεί να βγη με μειονέκτημα ή να φονευθή. Έτσι, το τεράστιο φτυάρι πρέπει, όχι μόνο να πάρη όλα τα κόκκινα τούβλα, αλλά επίσης να βάλη το καθένα απ’ αυτά στη σωστή του θέσι!

Πέμπτη παγίδα: Η κυτταρική μεμβράνη σχηματίζεται από μεμβρανώδη ιστό. Οι εξελικταί διατυπώνουν τη θεωρία ότι ένα λεπτό στρώμα ύδατος γύρω από τη σφαίρα των πρωτεϊνών έγινε μεμβράνη, ή ότι παχέα σφαιρίδια περιετύλιξαν πρωτεΐνες και έγιναν κυτταρική μεμβράνη. Η μεμβράνη είναι υπερβολικά περίπλοκη, και αποτελείται από ζάκχαρο, πρωτεΐνη και λιπαρά μόρια, και ρυθμίζει το ποιες ουσίες μπορούν ή δεν μπορούν να εισέλθουν και να εξέλθουν από το κύτταρο. Δεν είναι κατανοητές όλες οι περιπλοκές της. Ο Μπέρναλ λέγει, στο βιβλίο Η Προέλευσις της Ζωής: «Ό,τι στερούμεθα ακόμη, όπως ανεφέρθη προηγουμένως, είναι ένα αληθοφανές πρότυπο για την προέλευσι των λιπών.» (Σελ. 145) Χωρίς λίπη δεν μπορεί να υπάρξη μεμβράνη· χωρίς τη μεμβράνη, δεν μπορούν να υπάρξουν ζώντες οργανισμοί.

ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΟ

Υπάρχουν ουσιαστικά χιλιάδες παγίδες για την εξελικτική θεωρία, που ξεκινά από μια πρωτόγονη ατμόσφαιρα, που βομβαρδίζεται από φως ή ακτινοβολία, και φθάνει μέχρις ενός μονοκυττάρου ζώντος οργανισμού ικανού ν’ αναπαράγη το είδος του. Κάθε ικανός επιστήμων το γνωρίζει αυτό. Γνωρίζει ότι οι πολλές θεωρίες που έχουν δημιουργηθή για να τεθούν κατά μέρος αυτές οι παγίδες, είναι ανεπαρκείς. Οι νόμοι που διέπουν την ενέργεια και την ύλη τονίζουν ότι η αυτόματη γένεσις της ζωής είναι αδύνατη. Οι μαθηματικοί νόμοι της πιθανότητος την καταδικάζουν.

Ο απλούστερος γνωστός αυτοπαραγόμενος οργανισμός (Η39 στέλεχος του Μυκοπλάσματος) έχει 625 πρωτεΐνες από τις οποίες η κάθε μια έχει κατά μέσον όρο 400 αμινοξέα. Εν τούτοις, μερικοί ισχυρίζονται ότι, θεωρητικά, ένας οργανισμός μπορεί να σχηματισθή από 124 τέτοιες πρωτεΐνες. Ποιες είναι οι πιθανότητες μιας απ’ αυτές τις πρωτεΐνες των 400 «αριστερόχειρων» αμινοξέων να σχηματισθή από ένα μίγμα που αποτελείται τόσο από «δεξιόχειρα» όσο από «αριστερόχειρα» αμινοξέα; Μια πιθανότης στις 10¹²⁰ (1 ακολουθούμενο από 120 μηδενικά),

Εν τούτοις, γι’ αυτό το ανύπαρκτο κύτταρο απαιτούνται 124 πρωτεΐνες. Ποιες είναι οι πιθανότητες να σχηματισθούν αυτομάτως όλες αυτές, όλες από «αριστερόχειρα» μόρια; Μια πιθανότης στις 10^14.880. Αλλ’ αυτά τα αμινοξέα δεν μπορούν να συνδεθούν αδιακρίτως· πρέπει να βρίσκωνται στην ορθή διαδοχική σειρά. Για να λάβουν αυτές τις 124 πρωτεΐνες, από τις οποίες η κάθε μια έχει κατά μέσον όρο 400 «αριστερόχειρα» αμινοξέα με τα οξέα στην ορθή σειρά, οι πιθανότητες είναι 1 στις 10^79.360. Αν γράψουμε αυτόν τον τελευταίο αριθμό πλήρως (1 ακολουθούμενο από 79.360 μηδενικά), θα χρειαζόμεθα 20 σελίδες αυτού του περιοδικού! Ο Δρ Έμιλ Μπόρελ, μια αυθεντία στο θέμα των πιθανοτήτων, λέγει ότι αν η πιθανότης είναι μικρότερη από 1 στις 10⁵⁰ για να συμβή κάτι, ποτέ δεν θα συμβή, άσχετα με το πόσος χρόνος παραχωρείται γι’ αυτό. Και αυτός ο αριθμός θα μπορούσε να γραφή σε χώρο λιγώτερο από δύο τέτοιες γραμμές.

Οι εξέχοντες εξελικταί γνωρίζουν τα προβλήματα. Μερικοί προσπαθούν να τα εξοστρακίσουν στο εξωτερικό διάστημα. Ο Βρεταννός αστρονόμος Σερ Φρεντ Χόυλ είπε ότι ‘οι υπάρχουσες γήινες θεωρίες σχετικά με την προέλευσι της ζωής είναι κατά πολύ μη ικανοποιητικές για σοβαρούς χημικούς λόγους,’ και ότι ‘η ζωή δεν προήλθε στη γη, αλλά στους κομήτες.’ Άλλοι σφίγγουν τα δόντια τους και πιστεύουν παρά την έλλειψι αποδείξεων. Ο τιμηθείς με το βραβείο Νόμπελ βιολόγος Δρ Τζωρτζ Γουώλντ δήλωσε: «Μπορεί κανείς απλώς να διανοηθή το μέγεθος αυτού του έργου για ν’ αντιληφθή ότι η αυτόματη γένεσις ενός ζώντος οργανισμού είναι αδύνατη. Ωστόσο, εμείς υπάρχομε—αποτέλεσμα, όπως πιστεύω, της αυτόματης γενέσεως.» Κατά δική του ομολογία, πιστεύει στο αδύνατο. Αυτό το είδος συλλογισμού συγκρίνεται με τον συλλογισμό κάποιου προγενέστερου βιολόγου, του Ντ. Χ. Γουάτσον, ο οποίος είπε ότι η εξέλιξις έγινε «παγκοσμίως παραδεκτή όχι επειδή μπορεί ν’ αποδειχθή από λογικώς συναφείς αποδείξεις, αλλά επειδή το μόνο εναλλακτικό, η συγκεκριμένη δημιουργία, είναι σαφώς απίστευτη.»

ΕΙΣΘΕ ΕΥΠΙΣΤΟΙ Ή ΛΟΓΙΚΟΙ;

Οι συγγραφείς που ασχολούνται με την εξέλιξι, επειδή δεν έχουν άλλο θεμέλιο, υποκύπτουν στην τυραννία της αυθεντίας: ‘Όλοι οι συνεπείς επιστήμονες την πιστεύουν· κανείς φημισμένος βιολόγος δεν την αμφισβητεί· τα πληροφορημένα άτομα δεν έχουν αμφιβολίες γι’ αυτήν· όλα τα σκεπτόμενα άτομα την παραδέχονται· μόνο εκείνοι που έχουν θρησκευτική προκατάληψι την απορρίπτουν· έχει αποδειχθή πολλές φορές· δεν χρειάζονται τώρα περισσότερες αποδείξεις.’ Έτσι, συνεχίζεται η πίεσις και η πλύσις του εγκεφάλου.

Σεις όμως πρέπει να την εξετάσετε για λογαριασμό σας. Κατόπιν, αποφασίστε μόνος σας. Από την απόφασί σας μπορεί να εξαρτάται η ζωή σας. Και σκεφθήτε κι αυτό: Θα μπορούσατε να πηδήσετε από ένα 20όροφο κτίριο. Λίγο προτού φθάσετε στο δρόμο ένας αιφνίδιος, τρομερός άνεμος σας αρπάζει και σας ανεβάζει πίσω στην κορυφή του κτιρίου. Είναι αυτό πιθανόν; Είναι πολύ απίθανο. Μη βασίζεσθε σ’ αυτό. Αλλά είναι πολύ πιο πιθανόν από το να σχηματισθή ένας ζων οργανισμός αυτομάτως! Μη βασίζεσθε ούτε σ’ αυτό!

Η Αγία Γραφή λέγει στο εδάφιο Ψαλμός 36:9: «Μετά σου (του Θεού) είναι η πηγή της ζωής.» Είναι ευπιστία να πιστεύη κανείς ότι η ζωή προήλθε τυχαίως. Είναι λογικό να πιστεύη ότι δημιουργήθηκε από ένα νοήμονα Θεό, όπως δείχνει το επόμενο άρθρο.