Τι η Αληθινή Θρησκεία Μπορεί να Κάνη για τους Νέους

ΑΝ ΟΛΑ τα μέλη των οικογενειών έδιναν μεγάλη προσοχή στην Αγία Γραφή και έκαναν προσπάθειες, ακόμη και ατελείς, να εφαρμόσουν τις καλές συμβουλές της Αγίας Γραφής, όλες οι οικογένειες θ’ απελάμβαναν εσωτερική ενότητα και ευτυχία. Επί πλέον, θα έπαυαν οι διαμάχες και οι πόλεμοι μεταξύ οικογενειών, φυλών και εθνών. Αλλά, επί του παρόντος, η κατάστασις παγκοσμίως είναι τελείως διαφορετική. Μερικές φορές μόνο ένα μέλος μιας οικογενείας λαμβάνει αυτή την αγαθή πορεία. Τι πρέπει να γίνη αν συμβαίνη αυτό—αν, παραδείγματος χάριν, μόνο ένας γιος ή μια θυγατέρα προσπαθή με επιμέλεια να εφαρμόση τις Γραφικές αρχές; Δημιουργεί αυτό μια ευτυχισμένη οικογενειακή ατμόσφαιρα; Όχι πάντοτε. Αλλά επιτυγχάνεται μια ισχυρή επιρροή προς μεγαλύτερη ενότητα. Και, ασφαλώς, ο Θεός βοηθεί τον γιο ή τη θυγατέρα ν’ αντιμετωπίση πιο ικανοποιητικά το πρόβλημα, να έχη μεγαλύτερη ειρήνη διανοίας και ν’ ασκή μια υγιή επίδρασι στην οικογένεια.

Εξετάζοντας αυτή τη δήλωσι σχετικά με την ενοποιητική επίδρασι ενός Χριστιανού, μερικοί ίσως θυμούνται ότι ο Ιησούς είπε, στον Λουκά κεφάλαιο 12, εδάφια 52 και 53, ότι ήλθε να φέρη διαχωρισμό—«θέλουσιν είσθαι πέντε εν οίκω ενί διακεχωρισμένοι, οι τρεις κατά των δύο και οι δύο κατά των τριών· θέλει διαχωρισθή πατήρ κατά υιού και υιός κατά πατρός, μήτηρ κατά θυγατρός και θυγάτηρ κατά μητρός, πενθερά κατά της νύμφης αυτής και νύμφη κατά της πενθεράς αυτής.» Ο Ιησούς μ’ αυτά τα λόγια δεν ενεθάρρυνε τον διαχωρισμό στις οικογενειακές σχέσεις. Ο Ιησούς δεν ελάμβανε θέσι εναντίον των κατά σάρκα αδελφών του. Εξ άλλου, οι αδελφοί του δεν τον ενεθάρρυναν, αλλά είχαν την τάσι να ομιλούν υποτιμητικά για τις διδασκαλίες του. Εν τούτοις, η πορεία του Ιησού ήταν τέτοια ώστε οι αδελφοί του τελικά επίστευσαν στο «ευαγγέλιον» που εκείνος εδίδασκε και έγιναν Χριστιανοί.—Ιωάν. 7:3-5· Πράξ. 1:13, 14.

Ο Ιησούς, όχι μόνο με την πορεία της ζωής του, αλλά, επίσης, και με τα λόγια του, τόνισε ότι οι ακόλουθοί του θα εδοκίμαζαν, σε πολλές περιστάσεις, προσβολές, χλευασμό, ακόμη και διωγμό από τις οικογένειές τους. Ωστόσο, ο πιστός δεν πρέπει να είναι η αιτία της εχθρότητος μέσω αγενούς ή ασεβούς διαγωγής εκ μέρους του. Αυτή η πορεία, στην πραγματικότητα, θα ήταν αντιχριστιανική και θα μπορούσε να είναι μια παγίδα στην οποία ένας Χριστιανός, ιδιαίτερα ένας που είναι νέος, μπορεί εύκολα να πέση. Αυτός ή αυτή ίσως έδειχνε έλλειψι σεβασμού προτού γνωρίση την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Αλλά η αλήθεια της Αγίας Γραφής μπορεί να επιφέρη θαυμάσιες αλλαγές στον Χριστιανό, διότι το άτομο μπορεί να εκδηλώση τη γνήσια αξία της, συνιστώντας έτσι τον εαυτό του σε κάθε συνείδησι ενώπιον του Θεού.—2 Κορ. 4:2.

Σχετικά μ’ εκείνους οι οποίοι μπορεί, στην πραγματικότητα, να εκδηλώνουν σθεναρή εναντίωσι, λόγω του ότι δεν καταλαβαίνουν ούτε εκτιμούν την μεταβληθείσα πορεία του Χριστιανού, ο Ιησούς έδωσε την εξής εντολή: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και προσεύχεσθε υπέρ των διωκόντων υμάς· όπως γένησθε υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς.» (Ματθ. 5:44, 45, Κείμενον.) Ο Χριστιανός πάντοτε ελπίζει ότι αυτά τα άτομα μπορεί τελικά να γίνουν πιστοί.

Ο Χριστιανός, αντιμετωπίζοντας εναντίωσι στο θέμα της αληθείας, πρέπει, όπως και ο Κύριός του Ιησούς Χριστός, να παραμείνη σταθερός υπέρ της αληθείας. Αλλά η σταθερότης δεν χρειάζεται να είναι σκληρότης. Πρέπει να είναι πάντοτε καλός. Δεν πρέπει να σκέπτεται ότι είναι ανώτερος από τους άλλους, ούτε πρέπει να είναι αυθάδης και να «μη δέχεται κουβέντα» (ιδιότητες που χαρακτηρίζουν ιδιαίτερα πολλούς νεαρούς σήμερα). Στη διάρκεια περιόδων χλευασμού ή ύβρεων, ο Χριστιανός επίσης καλά θα κάνη να ενθυμήται τα λόγια του Πέτρου να είναι ‘πάντοτε έτοιμος εις απολογίαν μετά πραότητος και φόβου προς πάντα τον ζητούντα από σας λόγον περί της ελπίδος της εν υμίν.’ (1 Πέτρ. 3:15) Αυτή η πραότης και ο φόβος πρέπει ιδιαίτερα να εκδηλώνωνται προς τα μέλη της οικογενείας. Για ν’ απαντήση κανείς μ’ αυτό τον τρόπο, απαιτείται ειλικρινής, επιμελής μελέτη και προσπάθεια. Όλοι, ακόμη και νεαροί Χριστιανοί, πρέπει να μπορούν να δίνουν λογικές, σαφείς, εύλογες αιτίες για την πίστι τους. Αλλιώς, πού είναι η πίστις τους;

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Ένας νέος που έχει γίνει Χριστιανός μαθαίνει, όπως είπε ο Ιησούς, ότι «η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν. 8:32) Αυτός (ή αυτή) διαπιστώνει ότι υπάρχει πράγματι απαλλαγή από πολλά πράγματα που ελέγχουν, στην ουσία, υποδουλώνουν τους νεαρούς σήμερα—ο φόβος των συμμαθητών τους, η κοινωνική πίεσις ν’ ‘ακολουθούν το πλήθος,’ η λατρεία ηρώων, η ζηλοφθονία, διαμάχες, εσφαλμένες επιθυμίες, απογοητεύσεις και καταστρεπτικά αποτελέσματα από την επίδρασι κακών συντρόφων. Αλλά οι νέοι πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι δεν είναι τελείως ελεύθεροι. Πρέπει ν’ αναγνωρίσουν την εξουσία που έχει κατάλληλη σύνθεσι, και το κυριώτερο είδος αυτής της εξουσίας είναι η πατρική. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε στους γονείς την ευθύνη να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους με τον ορθό τρόπο και να καθορίζουν τι είναι καλύτερο για κάθε παιδί.—Δευτ. 6:1, 6, 7· 31:12, 13.

Η πατρική εξουσία περιλαμβάνει τη ‘ράβδο’ της εκπαιδεύσεως. Τα εδάφια Παροιμίες 23:13, 14 δηλώνουν: «Μη φείδου να παιδεύης το παιδίον· διότι εάν κτυπήσης αυτό δια της ράβδου, δεν θέλει αποθάνει· συ κτυπών αυτό δια της ράβδου, θέλεις ελευθερώσει την ψυχήν αυτού εκ του άδου.» Μερικές φορές, τα παιδιά ίσως πιστεύουν ότι η εκπαίδευσις δεν γίνεται με κατάλληλο τρόπο, αλλά δεν πρέπει να λησμονούν ότι οι γονείς είναι υπόλογοι στον Θεό για την άσκησι της εξουσίας των και ότι, αν η πειθαρχία δεν γίνεται με κατάλληλο τρόπο, ο Θεός μπορεί, παρ’ όλα αυτά, να την κάνη ν’ αποβή προς το καλό του ευπειθούς παιδιού.—Ρωμ. 8:28.

Η υποταγή στην πατρική εξουσία είναι κάτι πολύ ευκολώτερο για τους νεαρούς αν προσέχουν τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Πάσα δε παιδεία προς μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς, αλλά λύπης, ύστερον όμως αποδίδει εις τους γυμνασθέντας δι’ αυτής καρπόν ειρηνικόν δικαιοσύνης.» (Εβρ. 12:11) Ένας νεαρός που το κατανοεί αυτό, μπορεί να είναι ευγνώμων για την εκπαίδευσι που λαμβάνει από τους γονείς του και από γηραιοτέρους στην εκκλησία, καθώς επίσης και στο σχολείο. Θα κάνη ταχεία πρόοδο και θ’ απολαμβάνη αγαθή συνείδησι και παρρησία, διότι όταν υποτάσσεται στην εξουσία, ακόμη και αν μερικές φορές αυτό δεν είναι ευχάριστο, ο νέος υπηρετεί τον Κύριο Ιεχωβά και τον Υιό του Ιησού Χριστό. Ο απόστολος έδωσε ειδική προσοχή στους νέους, για να τους παρηγορήση, όταν έγραψε: «Τα τέκνα, υπακούετε εις τους γονείς κατά πάντα· διότι τούτο είναι ευάρεστον εις τον Κύριον.» (Κολ. 3:20) Η μόνη εξαίρεσις θα ήταν όταν εζητείτο από τον νεαρό να κάνη κάτι που δεν θα ευαρεστούσε τον Κύριο.

ΑΣΚΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΝΩΘΕΝ ΣΟΦΙΑΣ

Όταν υπηρετήτε τον Δημιουργό, ίσως να μη λαμβάνετε βοήθεια από μέλη της οικογενείας σας ή από συντρόφους σας. Για να διατηρήσετε την ισορροπία σας κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, μπορείτε να προσεύχεσθε για ν’ αποκτήσετε σοφία από τον Θεό. Ο μαθητής Ιάκωβος, ο ετεροθαλής αδελφός του Ιησού Χριστού, έγραψε σ’ εκείνους που υφίσταντο δυσκολίες: «Πάσαν χαράν νομίσατε, αδελφοί μου, όταν περιπέσητε εις διαφόρους πειρασμούς.» «Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν.»—Ιακ. 1:2, 5.

Ο Ιάκωβος επίσης περιγράφει την «άνωθεν . . . σοφίαν» και λέγει ότι είναι «πρώτον μεν . . . καθαρά, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, πλήρης ελέους και καλών καρπών, αμερόληπτος και ανυπόκριτος.» (Ιακ. 3:17) Εξετάστε κάθε μια απ’ αυτές τις ιδιότητες προσεκτικά, και ειλικρινά δείτε αν τις εκδηλώνετε, και πού μπορείτε να κάνετε βελτιώσεις. Αυτές οι ιδιότητες θα σας βοηθήσουν να κατανοήτε τη θέσι και τα αισθήματα των άλλων, καθώς και τα δικά σας.

Καλό θα είναι επίσης να μην ξεχνάτε ότι τα μέλη της οικογενείας σας σχεδόν πάντοτε έχουν τα καλύτερα συμφέροντά σας μέσα στην καρδιά τους, ακόμη και αν έχουν μια περιωρισμένη μόνο γνώσι σχετικά με το τι είναι η αληθινή Χριστιανοσύνη. Ίσως έχετε αρχίσει να μελετάτε την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Οι συγγενείς και οι φίλοι σας ίσως δεν γνωρίζουν στην πραγματικότητα τι είδους άνθρωποι είναι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνεπώς, μπορεί να πιστεύουν ότι ‘αυτή η θρησκεία παίρνει πολύ από τον χρόνο σας.’ Έχοντας υπ’ όψι την υποκρισία που παρατηρείται στις περισσότερες θρησκείες σήμερα, τα ηλικιωμένα άτομα είναι ευνόητο ότι μπορεί να είναι επιφυλακτικά και προσεκτικά. Βλέποντας τον νεανικό σας ζήλο προς τη θρησκεία, ανησυχούν σκεπτόμενοι ότι η ενέργειά σας μπορεί να μη βασίζεται σε ορθή λογική, αλλά μόνο σε ενθουσιασμό. Αν εκδηλώνουν εναντίωσι, ίσως μπορέσετε ν’ αποδείξετε, με απαντήσεις γεμάτες σεβασμό με το πνεύμα της ειρήνης και της λογικότητος, ότι έχετε πάρει μια λογική και καλά βασισμένη απόφασι.

Έτσι, μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Είμαι πράγματι ειρηνικός και λογικός; Εκδηλώνω αυτή τη στάσι προς τα μέλη της οικογενείας μου, ακόμη κι αν, σε κάποιο βαθμό, εκείνοι εναντιώνονται στις πεποιθήσεις μου; Τι μπορώ να κάνω για να βελτιώσω την οικογενειακή μου ενότητα και έτσι να κάνω την υπηρεσία μου στον Δημιουργό ολόψυχη; Σχετικά μ’ αυτό, δείχνει το πρόγραμμα της δραστηριότητός μου ισορροπία και λογικότητα, έτσι ώστε να μπορώ να φροντίζω για τις οικογενειακές μου υποχρεώσεις και να μετέχω στη διακήρυξι των «αγαθών νέων» μ’ ένα αποτελεσματικό τρόπο;

Εφαρμόζοντας την άνωθεν σοφία της Αγίας Γραφής, ο Χριστιανός πρέπει διαρκώς να βελτιώνη τη διαγωγή του και την επικοινωνία του με τα μέλη της οικογενείας του. Η οικογένειά σας και οι φίλοι σας ίσως να μη σας εναντιώνωνται, αλλ’ αν το κάνουν αυτό, τα λόγια του αποστόλου Πέτρου δείχνουν τι πρέπει να κάνετε σεις. Εκείνος παρηγόρησε τους Χριστιανούς με τα εξής λόγια: «Έχοντες συνείδησιν αγαθήν, ίνα, ενώ σας καταλαλώσιν ως κακοποιούς, καταισχυνθώσιν οι συκοφαντούντες την καλήν σας εν Χριστώ διαγωγήν. Διότι καλήτερον να πάσχητε, εάν ήναι ούτω το θέλημα του Θεού, αγαθοποιούντες παρά κακοποιούντες.»—1 Πέτρ. 3:16, 17.

Συχνά, η διαγωγή ενός Χριστιανού εντυπωσιάζει τους άλλους περισσότερο από ό,τι τα λόγια του.

Στο Χονγκ-Κονγκ, όταν μια κοπέλλα λίγο μετά τα 20 άρχισε να παρακολουθή τακτικά τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά για μελέτη της Αγίας Γραφής, αυτό εξώργισε την οικογένειά της, ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα αδέλφια της. Ωστόσο, ένας αδελφός παρετήρησε ότι, μολονότι προηγουμένως η κοπέλλα λογομαχούσε δυνατά με τη μητέρα της, όταν εξακολούθησε να μελετά την Αγία Γραφή άρχισε ν’ αλλάζη και σιγά-σιγά άρχισε να εκδηλώνη ένα ήσυχο και πράο πνεύμα. Ωστόσο, αυτός είχε αμφιβολίες και δεν ήταν βέβαιος αν αυτή η βελτίωσις ωφείλετο στην επίδρασι της νέας της θρησκείας. Πίστευε ότι, στην πραγματικότητα, η αδελφή του είχε απλώς ενθουσιασθή και ότι η αλλαγμένη αυτή στάσις της ήταν απλώς επιφανειακή.

Για να το εξακριβώση αυτό, ο αδελφός πήγε μαζί της μια φορά στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά να παρακολουθήση τη συνάθροισι. Προς έκπληξί του, δεν βρήκε μια κοινωνική λέσχη ούτε είδε μια συνάθροισι κατά την οποία περιεφέρετο δίσκος για περισυλλογή χρημάτων, αλλά, αντιθέτως, μια ομάδα θερμών, φιλικών ανθρώπων που ενδιεφέροντο για τη μελέτη της Αγίας Γραφής και για την εφαρμογή της στη ζωή τους. Σύντομα κι αυτός, επίσης, άρχισε να μελετά την Αγία Γραφή. Τώρα, ως βαπτισμένοι Μάρτυρες, αυτός ο αδελφός και η αδελφή παρακολουθούν τις συναθροίσεις μαζί και αρχίζουν να φέρουν μαζί τους και άλλα μέλη της οικογενείας τους. Έχει εγερθή ενδιαφέρον για τον Θεό και το Λόγο του και η εναντίωσις που υπήρχε κάποτε έγινε τώρα οικογενειακή ενότης και ευτυχία—όλα αυτά επειδή η κόρη εφήρμοζε τις Γραφικές συμβουλές αναπτύσσοντας ένα πράο πνεύμα και επιθυμία να βοηθή άλλους.

Μερικές φορές, μπορεί να νομίση κανείς ότι η καλή διαγωγή συχνά περνά απαρατήρητη από τους εναντιουμένους, αλλ’ αυτό δεν πρέπει ν’ αποθαρρύνη τον Χριστιανό.

«Ένα νεαρό κορίτσι που προηγουμένως είχε την τάσι να είναι πολύ ζωηρό και να δείχνη ανεξαρτησία, εργάσθηκε σκληρά για ν’ αλλάξη και ν’ αποκτήση μια νέα προσωπικότητα. Κατ’ αρχήν, αυτό δεν απέσπασε κανένα σχόλιο εκ μέρους των άλλων και δεν είχε φανερή επίδρασι στους γονείς της. Κατόπιν, μια μέρα, άκουσε τη μητέρα της να λέγη σ’ ένα γείτονα: «Εναντιωνόμουν στην κόρη μου όταν ενώθηκε μ’ αυτή τη θρησκεία [τους Μάρτυρες του Ιεχωβά], αλλά έχω παρατηρήσει μια τέτοια βελτίωσι στη διαγωγή της ώστε δεν θα της εναντιωθώ πια, διότι αυτή η θρησκεία πρέπει να είναι πολύ καλή.»

Πόσο ευτυχισμένη ήταν αυτή η κοπέλλα που έδειξε καλή διαγωγή!

Ο ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ, Ο «ΠΑΛΑΙΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ»

Τι είναι εκείνο που κάνει τους νέους μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά ν’ ακολουθούν την Αγία Γραφή με τέτοια προσήλωσι, ακόμη κι όταν η οικογένεια το αποδοκιμάζη αυτό; Μήπως το γεγονός ότι διδάσκονται έλλειψι σεβασμού για τους συγγενείς; Καθόλου! Αντιθέτως, ακολουθούν μια συνήθεια τόσο παλαιά όσο και η ανθρώπινη φυλή, δηλαδή σεβασμό και υπακοή για τον γηραιότερο πρόγονο. Σε κοινωνίες ανά τον κόσμο, μέχρι τους προσφάτους καιρούς, το γηραιότερο άρρεν μέλος της οικογενείας ήταν εκείνος που έδινε συμβουλή, φρόνησι και καθοδηγία. Ο λόγος του ήταν νόμος και ήταν υπέρ άνω όλων των άλλων—του γιου, του εγγονού ή του δισεγγόνου. Πολλά άτομα στην Ανατολή λατρεύουν μάλιστα τους νεκρούς προγόνους των και αποβλέπουν σ’ αυτούς για καθοδηγία. Αλλά οι αληθινοί Χριστιανοί στην πραγματικότητα υπακούουν στον γηραιότερο πρόγονο, ο οποίος δεν είναι νεκρός, αλλά είναι «Θεός ζων,» δηλαδή ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους, ο Ιεχωβά Θεός.—Ιερεμ. 10:10-12.

Το Γραφικό βιβλίο του Δανιήλ (7:9) χαρακτηρίζει τον Θεό ως ‘Παλαιόν των ημερών.’ Αυτός είναι από την αιωνιότητα ως την αιωνιότητα και είναι η πηγή της ζωής για όλους τους ανθρώπους. (Ψαλμ. 36:7, 9· Πράξ. 17:24, 25, 28) Συνεπώς, όλοι πρέπει να υπακούουν σ’ αυτόν, όπως ακριβώς τα κατάλληλα εκπαιδευμένα παιδιά πρέπει να είναι πρόθυμα να υπακούουν στους γονείς και τους παππούδες. Μόνο αν ακολουθούμε τη σοφία και τις καθοδηγίες του ‘Παλαιού των Ημερών’ θα μπορέσωμε να ονομασθούμε παιδιά του. (1 Πέτρ. 1:14· 1 Ιωάν. 3:1· 2 Κορ. 6:18) Για ευνοήτους λόγους, λοιπόν, οι νεαροί δούλοι του Δημιουργού αισθάνονται ότι πρέπει συνειδητά να υπακούουν στον υψηλότερο πρόγονο ως την τελική εξουσία σε οποιαδήποτε περίπτωσι υπάρχει ποικιλία εντολών, ενώ ταυτοχρόνως διατηρούν σεβασμό και δείχνουν αγάπη για τους γονείς τους.

Επειδή ο Ιεχωβά είναι ο πρωτουργός της οικογενείας και της οικογενειακής ζωής, συνεπάγεται ότι οι νεαροί που τον υπηρετούν θα γίνουν καλύτερα μέλη οικογενείας. Οι γιοι και οι θυγατέρες δεν θα καταισχύνουν τους επιγείους γονείς τους ακολουθώντας τις φαντασιοπληξίες, την ανηθικότητα και την κακή διαγωγή αυτού του κόσμου. Θα είναι πρόθυμοι να βοηθούν στο σπίτι και με άλλο τρόπο θα φέρουν δόξα στους γονείς τους μέσω της σεμνής και ευθείας διαγωγής των πάντοτε. (Τίτον 2:6-8) Δίνοντας προσοχή σ’ αυτά τα πράγματα, τα οποία είναι πολύ πιο ευχάριστα και ικανοποιητικά από τη διαμάχη και την αντίστασι στην εξουσία, οι αληθινοί Χριστιανοί νεαροί φέρουν αίνο στον Δημιουργό. Ο ουράνιος Πατέρας τους επίσης λαμβάνει δόξα απ’ αυτό και τους ευλογεί για την αγάπη και την πίστι των.

Σε κάθε γωνιά της γης, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, χιλιάδες νεαροί ακολουθούν την πορεία που ευαρεστεί τον Θεό. Ίσως μερικές από τις μεγαλύτερες έλξεις που έχει αυτός ο κόσμος για τους νεαρούς, οι μεγαλύτερες πιέσεις, υπάρχουν στα λεγόμενα σύγχρονα έθνη, όπου το πνεύμα που επικρατεί είναι ο υλισμός. Μπορεί η αληθινή Χριστιανοσύνη να δώση στους νεαρούς αυτό που χρειάζονται για ικανοποίησι και ευτυχία, και να τους προστατεύση από το κύμα του κοσμικού υλισμού; Ένα θαυμάσιο παράδειγμα βρίσκεται στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας της μεταπολεμικής περιόδου.