Είναι η Πίστις Απηρχαιωμένη;

ΓΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ άτομα, η πίστις και η Αγία Γραφή βαδίζουν χέρι με χέρι. Προφανώς, βλέπουν το πανάρχαιο αυτό βιβλίο με σεβασμό, διότι εξακολουθεί να είναι ένα από τα βιβλία με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία, που είναι διαθέσιμο, τουλάχιστον εν μέρει, σε 1.630 και πλέον γλώσσες και διαλέκτους.

Αλλά η Αγία Γραφή είναι διαθέσιμη εδώ και αιώνες. Και, εν τούτοις, με πολλούς τρόπους η μοίρα του ανθρώπου είναι σήμερα χειρότερη από ό,τι ήταν ποτέ. Έτσι, μπορεί να διερωτάσθε αν η πίστις που βασίζεται στην Αγία Γραφή έχη καμμιά αξία στους σύγχρονους καιρούς. Είναι επωφελές να εφαρμόζωμε την Αγία Γραφή στη ζωή; Μήπως η πίστις έχει γίνει απηρχαιωμένη;

ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

«Μόνο ένα πεδίο μάχης ή μια οχλαγωγία είναι πιο βίαια από το Αμερικανικό σπίτι.» Αυτά ανέφερε ένα τηλεγράφημα του Διεθνούς Ηνωμένου Τύπου από την Ουάσινγκτον, D.C., που παρουσιάσθηκε στην εφημερίδα Ρόκυ Μάουντεν Νιούς του Ντένβερ, στο Κολοράντο. Η δήλωσις αυτή βασιζόταν σε μια επί εθνικού επιπέδου έρευνα της οικιακής βίας όπως παρουσιάσθηκε σε μια υποεπιτροπή του Οίκου των Αντιπροσώπων. «Η κακομεταχείρισις των παιδιών, ο ξυλοδαρμός μεταξύ συζύγων, η σεξουαλική κακομεταχείριση και η μεταξύ συγγενών βία,» όλα περιγράφησαν από μάρτυρες σε ακροαματική εξέτασι περιπτώσεων οικογενειακής βίας.

Πιστεύετε ότι η πίστις θα μπορούσε να εμποδίση την οικογενειακή βία; Θα μπορούσε η αληθινή πίστις να συμβάλη σ’ ένα ήρεμο και ευτυχισμένο σπίτι;

ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ;

«Η θρησκεία είναι πληκτική και ανιαρή για τους νέους,» έγραψε ο Δρ Σέσιλ Νόρθκοτ στην εφημερίδα Δε Ντέηλυ Τέλεγραφ με ημερομηνία 18 Οκτωβρίου 1977. Πού βασιζόταν αυτή η δήλωσις; Σε μια έρευνα των πεποιθήσεων των νέων της Βρεταννίας, όπως εξεδόθη από το Αγγλικανικό Συμβούλιο Εκπαιδεύσεως. Έπρεπε να ληφθή συνέντευξις από εκατό νεαρά άτομα ηλικίας μεταξύ 13 και 24 ετών. Μεταξύ αυτών, παιδιά ηλικίας 12 έως 14 ετών παραδέχθηκαν ότι είχαν σταματήσει να πηγαίνουν στην εκκλησία. Η εφημερίδα, παραθέτοντας τα εκδοθέντα αποτελέσματα της έρευνας, δήλωσε:

«‘Πιστεύεται με πολύ δυνατό τρόπο ότι ο εκκλησιασμός απλώς δεν είναι φυσιολογικό χαρακτηριστικό ενός υγιούς, συνηθισμένου εφήβου. Ο εκκλησιασμός θεωρείται πάντοτε σαν συνήθεια κάποιου άλλου, ακόμη και από εκείνους που έχουν πάει οι ίδιοι μερικές φορές στην εκκλησία,’ λέγει η είδησις.

«‘Αν ήθελε κανείς να διαλέξη μια μόνο περιληπτική λέξι για να χαρακτηρίζη την ανταπόκρισι των νέων από τους οποίους πήραμε συνέντευξη, η λέξις αυτή θα ήταν ΑΝΙΑΡΗ και μάλιστα υπογραμμισμένη.’»

Τι φρονείτε σεις; Έχει η πίστις αληθινή σημασία για τους νέους;

Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΕ ΔΡΑΣΙ

Το ότι η πίστις μπορεί να έχη πραγματικό νόημα στην οικογένεια, και μεταξύ νεαρών, έχει επιδειχθή πολλές φορές στην πείρα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η πίστις στον Θεό μαζί με υπακοή στις θαυμάσιες αρχές του Λόγου του, της Αγίας Γραφής, έχει, όχι μόνο επιλύσει προβλήματα οικογενειών και νεαρών ατόμων, αλλά έχει φέρει πραγματική χαρά και σκοπό στη ζωή τους. Αυτό συχνά είλκυσε την προσοχή εξωτερικών παρατηρητών. Παραδείγματος χάριν, ένας ειδησεογράφος γράφοντας στην εφημερίδα Μόντρεαλ-Ματάν, του Κεμπέκ, στον Καναδά, παρουσίασε τις εντυπώσεις του για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σ’ ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στη διάρκεια της Διεθνούς Συνελεύσεως «Νικηφόρος Πίστις» που έγινε σ’ εκείνη την πόλι από τις 5 μέχρι τις 9 Ιουλίου, 1978. Τα σχόλιά του εμφανίσθηκαν την επόμενη μέρα κάτω από τον τίτλο «Η Συνέλευσις Ελκύει τους Νεαρούς.» Έγραψε τα εξής:

«Τι είναι ένας Μάρτυς του Ιεχωβά; Αναρωτιόμουν γι’ αυτό όλο το περασμένο Σαββατοκύριακο όταν άκουσα ότι οι οργανωτές της συνελεύσεώς τους επέτυχαν να προσελκύσουν 80.000 μάρτυρες στο Ολυμπιακό Στάδιο. Μια τέτοια συνάθροισις σε τόσο ζεστό καιρό είναι πραγματικά κατόρθωμα! Αν επρόκειτο για ένα παιγνίδι μπέιζ-μπωλ, θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθή ότι τους είλκυσε η διασκέδασις . . . Αλλά δεν προσέφερε διασκέδασι αυτή η συνέλευσις η οποία είλκυσε περισσοτέρους ανθρώπους παρά η χαρισματική συνέλευσις.

«Τι είναι, λοιπόν, ο Μάρτυς του Ιεχωβά; Ο παλαιός ορισμός ήταν εύκολος: κάποιος που πηγαίνει από θύρα σε θύρα, με τη Γραφή στο χέρι, τον οποίον συχνά διώχνουν, εναντίον του οποίου ο Ντυπλεσσίς είχε κηρύξει πόλεμο και ο οποίος αρνείται τις μεταγγίσεις αίματος.

«Ναι, αλλά όλα αυτά ήταν πολύ απλοϊκά. Έτσι, πήγα να δω ο ίδιος τον αντιπρόσωπό τους στο Κεμπέκ, το Λεόνς Κρεπόλ. Είναι ένας πραγματικός, ρεαλιστικός άνθρωπος, λεπτός και πολύ μορφωμένος, τον οποίον γνωρίζω αρκετά χρόνια τώρα. Μετά από συζήτησι μιας ώρας, μου έδωσε τελικά το κλειδί για να λύσω το αίνιγμα.»

Και ποιο είναι αυτό το κλειδί; Κάτω από τον υπότιτλο «Νεαροί,» ο συγγραφεύς συνεχίζοντας εξήγησε:

«Του είπα όσα είχα δει μετά από ένα δίωρο περίπατο στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πρώτα απ’ όλα, έμεινα κατάπληκτος όταν είδα τον μεγάλο αριθμό νεαρών. Πόσες θρησκείες σ’ αυτόν τον άθεο καιρό μπορούν να καυχηθούν ότι προσελκύουν νέους; Έμεινα επίσης κατάπληκτος όταν είδα πόσο εύτακτοι, καθαροί και πειθαρχημένοι ήσαν αυτοί οι άνθρωποι, πώς εξεδήλωναν τις αρετές τις οποίες η αγία μητέρα μας, η Εκκλησία, θα ήθελε πάρα πολύ να εκδηλώνωμε κι εμείς. Και ο Κύριος Κρεπόλ . . . έδωσε τον ορισμό, απλό αλλά πολύ αληθινό, για τους ομοπίστους του: ‘Ένας Μάρτυς είναι κάποιος ο οποίος διαβάζει την Αγία Γραφή αλλά, πάνω απ’ όλα, την εφαρμόζει σε όλες τις περιστάσεις της ζωής του.’»

Αυτός ο ανταποκριτής σχολίασε περαιτέρω τα εξής: «Η φυλετική διάκρισις δεν φαίνεται να τους απασχολή.» Τόνισε επίσης τον τρόπο ζωής τους και είπε ότι «πλησιάζει τον Αμερικανικό Τρόπο Ζωής όπως ήταν πριν από την επανάστασι στα ήθη, που αποτελούσε την καλύτερη πλευρά του Αμερικάνικου Τρόπου Ζωής.» Συνοπτικά είπε:

«Μεγαλουργούν στο θέμα του προσηλυτισμού, όπως γνωρίζουν όλοι. Αλλά υπάρχουν και άλλα πράγματα που τους χαρακτηρίζουν: είναι ‘ευθείς,’ σταθεροί στις πεποιθήσεις τους και καλοί πολίτες. Οι γυναίκες τους ντύνονται σεμνά (με την Καθολική έννοια της λέξεως) και με καλό γούστο που λαμβάνει υπ’ όψιν τη σύγχρονη μόδα· όχι σορτς, και πολύ σεμνά ντεκολτέ. Ακόμη και τα παιδιά τους δεν κάνουν πολλή φασαρία!»

Αυτή η έκφρασις του συγγραφέως μοιάζει πολύ με άλλες εκφράσεις που παρουσιάσθηκαν στον τύπο παγκοσμίως στη διάρκεια των Διεθνών Συνελεύσεων «Νικηφόρος Πίστις» των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Παρατηρήστε πώς συνδέει την ‘σταθερότητα πεποιθήσεως’ με το να είναι κανείς ‘καλός πολίτης,’ με τη σεμνότητα και με παιδιά που έχουν καλούς τρόπους. Μήπως η πίστις που παράγει τέτοιους θαυμάσιους καρπούς είναι πράγματι απηρχαιωμένη, κάτι αναχρονιστικό; Αντιθέτως, είναι πολύ επίκαιρη με τις ανάγκες αυτών των κρισίμων καιρών. Είναι πράγματι μια νικηφόρος πίστις.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 3]

‘Ο Εκκλησιασμός . . . ΑΝΙΑΡΟΣ’

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

«Πόσες θρησκείες σ’ αυτόν τον άθεο καιρό μπορούν να καυχηθούν ότι προσελκύουν νέους;»