Τα Τέκνα Μας—Μια Κληρονομία από τον Ιεχωβά

ΦΥΓΕ από μπροστά μου! Φύγε! Μην ξαναγυρίσεις!» Αφού είπε δυνατά αυτά τα λόγια, ένας πατέρας πέταξε έξω από το σπίτι τον 16-χρονο γιο του.

Ο έφηβος αυτός ανήκει σε μια ομάδα παιδιών που έχουν αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα τα πρόσφατα χρόνια. «Τους ονομάζουν αλήτες, διωγμένους, άστεγους νεαρούς, άχρηστους και σκάρτους—οι οικογένειές τους τούς έχουν διώξει και τους έχουν πει ‘να φύγουν,’ συχνά χωρίς χρήματα και μόνο με τα ρούχα που φορούν,» αναφέρει ένα άρθρο στο περιοδικό Παρέηντ. Το άρθρο, επίσης, λέγει: «Μερικοί γονείς που διώχνουν τα παιδιά τους δεν θέλουν να τα ξαναδούν ποτέ ούτε να μάθουν νέα τους.»

Προφανώς πολλοί ενήλικοι, σήμερα υποτιμούν τα παιδιά. Μήπως αυτή η στάσις έχει επηρεάσει τον τρόπο σκέψεώς σας; Είτε απαντάτε Ναι ή Όχι, θα διαπιστώσετε ότι είναι επωφελές να εξετάσετε την άποψι που παροτρύνει η Αγία Γραφή τους γονείς να έχουν προς τα παιδιά τους.

Ο ψαλμωδός, κάτω από θεία έμπνευσι, έγραψε τα εξής για τα παιδιά που γεννιώνται από ένα έντιμο γάμο: «Ιδού, κληρονομία παρά του Κυρίου είναι τα τέκνα· μισθός αυτού ο καρπός της κοιλίας,» (Ψαλμ. 127:3) Σύμφωνα με το Εβραϊκό λεξικό του Ουίλλιαμ Τζεζένιους, η λέξις «κληρονομία» σ’ αυτή την περίπτωσι σημαίνει: «Απόκτημα που παραχωρεί ο Ιεχωβά, δώρο του Ιεχωβά.» Όταν οι άνθρωποι λαμβάνουν ένα πολύτιμο δώρο, συνήθως το αποθησαυρίζουν. Αν το δώρο απαιτή διατήρησι και συντήρησι, κάνουν ό,τι μπορούν.

Φέρεσθε στα παιδιά σας σαν να ήσαν κληρονομιά από τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά; Οι Γραφές αναφέρουν: «Δεν χρεωστούσι τα τέκνα να θησαυρίζωσι δια τους γονείς, αλλ’ οι γονείς δια τα τέκνα.» (2 Κορ. 12:14) «Εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν και είναι απίστου χειρότερος.» (1 Τιμ. 5:8) Ο Θεός επιθυμεί να ‘θησαυρίζουν’ οι γονείς για τα παιδιά τους και υλικώς και πνευματικώς. Πώς μπορεί να γίνη αυτό επιτυχώς;

Επειδή όλοι και οι γονείς και τα παιδιά, έχουν τις δικές τους προσωπικότητες, είναι αδύνατον να τεθούν λεπτομερείς κανόνες για την ανατροφή των παιδιών που θα έχουν επιτυχία με κάθε παιδί σε κάθε οικογένεια. Εν τούτοις, ας εξετάσωμε ωρισμένες βασικές κατευθυντήριες γραμμές που πάντοτε απεδείχθησαν επωφελείς.

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ένας σύμβουλος σ’ ένα ίδρυμα για παιδιά διωγμένα από το σπίτι τους, τονίζει πώς το προσωπικό σ’ αυτό το ίδρυμα προσπαθεί να βοηθήση τα παιδιά: «Ακούμε τους νεαρούς. Προσπαθούμε να διεισδύσωμε στο ζήτημα και να διαπιστώσουμε πώς αισθάνεται αυτός ή αυτή.» Αυτό είναι γνωστό ως «επικοινωνία,» και αρχίζει με το ν’ ακούη ο ένας τον άλλο. Και η οικογένειά σας, επίσης, μπορεί να ωφεληθή από την επικοινωνία.

Επικοινωνείτε μ’ ευχέρεια με τα παιδιά σας τακτικά; Δεν εννοούμε κενή κουβεντούλα ή «καταναγκαστική» συνομιλία για τον καιρό ή κάποιο άλλο τεχνητό ζήτημα. Η αληθινά αποτελεσματική επικοινωνία πρέπει να είναι ‘εγκάρδια.’ Πρέπει να πηγάζη από γνήσια αγάπη και στοργή μεταξύ γονέως και παιδιού. Επειδή «εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα,» αν προσέχετε αυτά που λέγει το παιδί σας, θα ενημερώνεσθε για τις συναισθηματικές και πνευματικές του ανάγκες.—Λουκ. 6:45.

Η ανάπτυξις καλής επικοινωνίας με τα παιδιά απαιτεί πολλή υπομονή και σκληρή εργασία. Οι γονείς, για να το επιτύχουν αυτό, πρέπει ν’ ακολουθούν τη Γραφική συμβουλή να «μη πράττουν μηδέν εξ αντιζηλίας ή κενοδοξίας.» Πρέπει να ‘προσέχουν, όχι μόνο τα δικά τους προσωπικά συμφέροντα, αλλά επίσης και τα προσωπικά συμφέροντα των άλλων,’ ιδιαίτερα των παιδιών τους. (Φιλιπ. 2:3, 4) Λόγω της κληρονομημένης αμαρτίας, όλοι οι άνθρωποι έχομε την τάσι να ενδιαφερώμεθα περισσότερο για τον εαυτό μας παρά για τους άλλους. Οι γονείς πρέπει να καταπολεμούν αυτή την τάσι και ν’ αναπτύσσουν ενδιαφέρον για τα πράγματα που τα παιδιά τους βρίσκουν ελκυστικά.

‘ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΝΟΥΘΕΣΙΑ’

Μια σπουδαία ένδειξις πατρικής αγάπης περιγράφεται στο εδάφιο Παροιμίαι 13:24: «Ο φειδόμενος της ράβδου αυτού μισεί τον υιόν αυτού· αλλ’ ο αγαπών αυτόν παιδεύει αυτόν εν καιρώ.» Μια παρόμοια Γραφική αρχή δηλώνει: «Η ράβδος και ο έλεγχος δίδουσι σοφίαν· παιδίον δε απολελυμένον καταισχύνει την μητέραν αυτού.»—Παρ. 29:15.

Η παιδεία που αναφέρεται εδώ δεν σημαίνει απλώς φυσική τιμωρία, μολονότι και αυτή χρειάζεται μερικές φορές. Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν όχι μόνο τι πρέπει να κάνουν και τι πρέπει ν’ αποφεύγουν, αλλά επίσης γιατί ωρισμένα πράγματα είναι ορθά ή εσφαλμένα. Με άλλα λόγια, η αποτελεσματική παιδεία ή εκπαίδευσις των παιδιών απαιτεί συμβουλή προς διόρθωσι την οποία τα παιδιά θα δεχθούν ως ορθή.

Αυτή η ανάγκη μπορεί ν’ αντιμετωπισθή αν οι γονείς ακολουθούν την εξής Γραφική εντολή: «Και οι πατέρες, μη παροργίζετε τα τέκνα σας, αλλ’ εκτρέφετε αυτά εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.» (Εφεσ. 6:4) Τα παιδιά πρέπει να μάθουν τον τρόπο σκέψεως του Δημιουργού του ανθρώπου, τα πράγματα που επιδοκιμάζει ο Θεός και τα πράγματα που αποδοκιμάζει. Για να δώσουν οι γονείς αυτή τη νουθεσία, πρέπει οι ίδιοι να γνωρίζουν καλά την Αγία Γραφή.

Διδακτική σχετικά μ’ αυτό είναι η επόμενη δήλωσις του Μωυσέως στους γονείς του αρχαίου Ισραήλ: «Ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων και εγειρόμενος. Και θέλεις δέσει αυτούς δια σημείον επί της χειρός σου και θέλουσιν είσθαι ως προμετωπίδια μεταξύ των οφθαλμών σου. Και θέλεις γράψει αυτούς επί τους παραστάτας της οικίας σου και επί τας πύλας σου.» (Δευτ. 6:6-9) Σχετικά μ’ αυτά τα εδάφια, το Βιβλικό σχολιολόγιο υπό Κηλ και Ντέλιτς δηλώνει:

«Για να είναι η αγάπη του Θεού του ορθού είδους, οι εντολές του Θεού πρέπει να τοποθετηθούν στην καρδιά του ατόμου και πρέπει, ν’ αποτελούν το διαρκές αντικείμενο σκέψεως και συνομιλίας. ‘Εν τη καρδία σου:’ δηλαδή, οι εντολές του Θεού πρέπει να είναι υπόθεσι της καρδιάς και όχι απλώς της μνήμης . . . [Παράβαλε με Δευτερονόμιον 11:18]. Έπρεπε να εντυπωθούν στα παιδιά, να συζητούνται στο σπίτι και καθ’ οδόν, το βράδυ όταν ξαπλώνουν και το πρωί όταν σηκώνωνται, δηλαδή, παντού και πάντοτε· έπρεπε να δεθούν στο χέρι για σημείο, και να φορούνται ως λωρίδες (προμετωπίδια) μεταξύ των οφθαλμών . . . αυτά τα λόγια είναι συμβολικά και υποδηλούν ακλόνητη τήρησι των θείων εντολών.»

Για να φέρεσθε στα παιδιά σας σαν να είναι πράγματι κληρονομιά από τον Ιεχωβά, πρέπει να επικοινωνήτε τακτικά μαζί τους, καθώς επίσης και να τα διδάσκετε μέσω συνεχούς επαναλήψεως (‘θέλεις διδάσκει επιμελώς’) τον τρόπο σκέψεως του Θεού, όπως καταγράφεται στις Άγιες Γραφές. Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε κάποιο βοήθημα στην παροχή τέτοιας ‘παιδείας και νουθεσίας’ βάσει της Αγίας Γραφής; Αν ναι, σας ενθαρρύναμε να δώσετε μεγάλη προσοχή στις Γραφικές αρχές και σε πραγματικές πείρες που εκτίθενται στα επόμενα άρθρα.