Θαρσείτε!—Η Χιλιετηρίδα Πλησιάζει
«Εν τω κόσμω θέλετε έχει θλίψιν, αλλά θαρσείτε! Εγώ ενίκησα τον κόσμον.»—Ιωάν. 16:33.
1. Γιατί οι μαθητές του Ιησού πρέπει να είναι πολύ θαρραλέοι;
ΑΥΤΑ ήσαν τα αποχαιρετιστήρια λόγια της συμβουλής του Ιησού προς τους μαθητάς του, τα οποία ελέχθησαν την παραμονή της συλλήψεως και εκτελέσεώς του. Ο ίδιος ο Ιησούς επέδειξε αυτή την ποιότητα θάρρους σε αξιοσημείωτο βαθμό, και επιθυμούσε και οι αφιερωμένοι ακόλουθοί του να κάνουν το ίδιο. Θα ήταν ανάγκη να είναι πολύ θαρραλέοι, διότι ο Ιησούς μόλις τους είχε πη: «Εάν ο κόσμος σας μισή, εξεύρετε ότι εμέ πρότερον υμών εμίσησεν. Εάν ήσθε εκ του κόσμου, ο κόσμος ήθελεν αγαπά το ιδικόν του· επειδή όμως δεν είσθε εκ του κόσμου, αλλ’ εγώ σας εξέλεξα εκ του κόσμου, δια τούτο σας μισεί ο κόσμος. Ενθυμείσθε τον λόγον, τον οποίον εγώ είπον προς εσάς· Δεν είναι δούλος μεγαλύτερος του κυρίου αυτού. Εάν εμέ εδίωξαν, και σας θέλουσι διώξει· εάν τον λόγον μου εφύλαξαν, και τον υμέτερον θέλουσι φυλάξει. Αλλά ταύτα πάντα θέλουσι κάμει εις εσάς δια το όνομά μου, διότι δεν εξεύρουσι τον πέμψαντά με.»—Ιωάν. 15:18-21.
2. Τι περιλαμβάνεται, στο Χριστοειδές θάρρος; (Παράβαλε με Ψαλμούς 27:13, 14· 31:24.)
2 Τι όμως περιλαμβάνεται στο Χριστοειδές θάρρος; Μήπως σημαίνει «αναγκαστική» ανδρεία, σαν κι’ αυτή που δείχνουν οι στρατιώτες στον πυρετό της μάχης; Όχι, σημαίνει πολύ περισσότερα απ’ αυτό. Το Χριστιανικό θάρρος απαιτεί την εκδήλωσι υποδειγματικής ηθικής δυνάμεως όλες τις φορές. Απαιτεί ακλόνητη υποστήριξι της βασιλείας του Θεού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Απαιτεί σταθερότητα, εγκαρτέρησι και συνεχή προσκόλλησι στις ορθές αρχές. Το πραγματικό θάρρος περιλαμβάνει παρρησία και μια θετική αποφασιστικότητα να προχωρή κανείς προς τα εμπρός και να επιτυγχάνη, ακόμη και όταν αντιμετωπίζη φαινομενικά συντριπτικό διωγμό και δυσχέρειες. Περιλαμβάνει την απόφασι που εξέφρασε ο απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν επεκτεινόμενος, τρέχω προς τον σκοπόν δια το βραβείον.»—Φιλιπ. 3:13, 14.
ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΘΑΡΡΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ
3. Ποιο υποδειγματικό θάρρος έδειξε ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του σχετικά με την τροφή και το ποτό;
3 Ο Λόγος του Θεού είναι γεμάτος από αφηγήσεις επιδείξεως μεγάλου θάρρους εν όψει δοκιμασιών της πίστεως. Ένας που έδειξε τέτοιο θάρρος σε πολλές περιπτώσεις, ήταν ο προφήτης του Θεού Δανιήλ. Όταν ήταν νεαρός, αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, «έβαλεν εν τη καρδία αυτού να μη μιανθή από των εδεσμάτων του βασιλέως ουδέ από του οίνου τον οποίον εκείνος έπινε,» και σ’ αυτό τον ακολούθησαν ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ. (Δαν. 1:8-19) Αυτό απαιτούσε θάρρος, όμοιο με το θάρρος που χρειάζεται να δείξουν νεαροί μάρτυρες του Ιεχωβά σε μερικές χώρες σήμερα, παραδείγματος χάριν όταν αρνούνται σχολικά γεύματα που περιέχουν προϊόντα αίματος.—Πράξ. 15:28, 29.
4. Ποιο ωραίο παράδειγμα έχουν πολλοί νεαροί σήμερα που βρίσκεται στο βιβλίο του Δανιήλ κεφάλαιο 3; (Ρωμαίους 15:4).
4 Αργότερα, όταν εκείνοι οι ίδιοι τρεις σύντροφοι του Δανιήλ κράτησαν μια σταθερή στάσι στο ζήτημα της ειδωλολατρίας, ο Δανιήλ χωρίς αμφιβολία επεδοκίμασε πιστά τη στάσι τους. Κάτω από έμπνευσι κατέγραψε αυτό το γεγονός με πολλές λεπτομέρειες, για δική μας νουθεσία σ’ αυτές τις κρίσιμες μέρες.—Δαν. κεφ 3.
5. (α) Γιατί χρειάστηκε να έχη θάρρος ο Δανιήλ για να μιλήση ενώπιον του Ναβουχοδονόσορ, και αργότερα ενώπιον του Βαλτάσαρ; (β) Πώς απαιτείται παρόμοιο θάρρος από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα;
5 Ο Δανιήλ χρειαζόταν θάρρος για να σταθή ενώπιον του ισχυρού Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνας, και να γνωστοποιήση τις ερμηνείες των ονείρων του κυβερνήτου—ιδιαίτερα επειδή οι προφητείες του Δανιήλ έδειχναν την τελική συντριβή της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, καθώς και την ταπείνωσι του βασιλέως. (Δαν. 2:36-38, 44, 45· 4:24, 25, 33) Επίσης, στη διάρκεια του ειδωλολατρικού συμποσίου του Βαλτάσαρ, όταν εμφανίσθηκε στον τοίχο του παλατιού του βασιλέως η γραφή από τον Ιεχωβά, ο Δανιήλ χρειάσθηκε να δείξη πολύ θάρρος για να πληροφορήση τον βασιλέα και τους μεγιστάνες του ότι η μεγάλη Βαβυλών είχε φθάσει στο τέλος της και, επρόκειτο να δοθή στη Μηδο-Περσία. (Δαν. 5:1-6, 17-28) Ομοίως, χρειάσθηκε να δείξουν θάρρος και πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα για να μιλήσουν με τόλμη σχετικά με τις κρίσεις του Θεού εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης και των άλλων καταδικασμένων συστημάτων αυτού του κόσμου.—Αποκ. 16:12-16, 19.
ΣΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ
6, 7. (α) Γιατί ο Δανιήλ διακρίθηκε στη διάρκεια της βασιλείας του Δαρείου; (β) Πώς μόνο θα μπορούσαν οι εχθροί του να βρουν κάτι εναντίον του; (γ) Ποιες παρόμοιες καταστάσεις εγείρονται, στην εποχή μας;
6 Ενώ εδοκιμάζοντο, ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του στηρίχθηκαν απόλυτα στον Ιεχωβά με προσευχή. (Δαν. 2:17, 18) Και στο ζήτημα της προσευχής επίσης, χρειάσθηκε ο Δανιήλ να δείξη ακλόνητο θάρρος. Η Βαβυλών είχε πέσει, και ο Δαρείος κυβερνούσε τώρα τη Μηδο-Περσία, την τέταρτη παγκόσμια δύναμι της Βιβλικής αφηγήσεως. Εξ αιτίας του ότι του παρεσχέθη από τον Θεό του «πνεύμα έξοχον,» ο ηλικιωμένος Δανιήλ διακρίθηκε περισσότερο απ’ όλους τους άλλους αξιωματούχους του βασιλείου. Αυτοί οι σημαίνοντες άνδρες, επειδή ζήλευαν τη σοφία και τη θέσι του Δανιήλ, επιζητούσαν κάποιον τρόπο για να φέρουν την καταστροφή του. Αλλά ήξεραν καλά ότι δεν μπορούσαν να βρουν καμμιά πρόφασι, εκτός αν εύρισκαν κάτι σχετικά με ‘τον νόμον του Θεού αυτού.’—Δαν. 6:1-5.
7 Επειδή γνώριζαν τη συνήθεια του Δανιήλ να προσεύχεται και να αινή τον Θεό του τρεις φορές την ημέρα, οι συνωμότες υποκίνησαν τον βασιλέα να υπογράψη ένα διάταγμα που να λέη ότι οποιοσδήποτε έκανε αίτησι σε κάποιο θεό ή άνθρωπο επί 30 μέρες, εκτός αν επρόκειτο για τον βασιλέα, θα ερρίπτετο στον λάκκο των λεόντων. Το διάταγμα γινόταν ο αναλλοίωτος νόμος των Μήδων και των Περσών. (Δαν. 6:6-9) Αυτό μοιάζει με την κατάστασι που επικρατεί σήμερα σε πολλές χώρες όπου ασήμαντοι αξιωματούχοι ή κληρικοί, οι οποίοι κεντρίζονται από την άρνησι των Μαρτύρων του Ιεχωβά να γίνουν μέρος του κόσμου ή να χαλαρώσουν τη δράσι τους για τη Βασιλεία, και ζηλεύουν την ευλογία του Θεού στο έργο τους, προσπαθούν να «κερδίσουν» τους Μάρτυρες και να τους θέσουν εκτός δράσεως. Αυτοί οι εναντιούμενοι γνωρίζουν καλά ότι ο λαός του Ιεχωβά αποτελείται συνήθως από τους πιο νομοταγείς και έντιμους ανθρώπους στην κοινότητα. Έτσι, επινοούν ζητήματα που περιλαμβάνουν ειδωλολατρικές τελετουργίες και χαιρετισμούς, και επευφημίες με κομματικά ή πατριωτικά συνθήματα, όπως «Χάιλ Χίτλερ,» «Βίβα Φράνκο,» και άλλα.
8. Πώς οι πιστοί μάρτυρες σήμερα έχουν ακολουθήσει το ασυμβίβαστο παράδειγμα του Δανιήλ;
8 Τι ωραίο παράδειγμα άφησε ο Δανιήλ για την αντιμετώπισι τέτοιων ζητημάτων! Το υπόμνημα μας λέγει: «Και ο Δανιήλ, καθώς έμαθεν ότι υπεγράφη η γραφή, εισήλθεν εις τον οίκον αυτού· και έχων τας θυρίδας του κοιτώνος αυτού ανεωγμένας προς την Ιερουσαλήμ, έπιπτεν επί τα γόνατα αυτού τρις της ημέρας, προσευχόμενος και δοξολογών ενώπιον του Θεού αυτού, καθώς έκαμνε πρότερον.» (Δαν. 6:10) Δεν εγκατέλειψε την συνηθισμένη λατρεία του προς τον Ιεχωβά. Με παρόμοιο τρόπο, οι πιστοί μάρτυρες στους συγχρόνους καιρούς δεν παύουν να λατρεύουν τον Θεό τους, εξ αιτίας μερικών δικτατορικών απαγορεύσεων ή περιορισμών της Χριστιανικής τους δραστηριότητας. Μπορεί να χρειάζεται ν’ ακολουθήσουν μια συνετή πορεία, όπως το να διακόψουν τη δράσι από σπίτι σε σπίτι, ή να δίνουν μαρτυρία μόνο με την Αγία Γραφή, ή ακόμη να δίνουν μεγαλύτερη έμφασι στο συμπτωματικό κήρυγμα. Αλλά πρέπει να προσφέρουν λατρεία! Αυτοί ‘δεν δύνανται να μη λαλώσιν όσα είδαν και άκουσαν.’—Πράξ. 4:20.
9. Πώς ο Δανιήλ βρήκε προστασία, και τι ενθάρρυνσι αποτελεί αυτό σήμερα;
9 Λόγω της πορείας που ακολούθησε κρατώντας ακεραιότητα, ο Δανιήλ ρίφθηκε στο λάκκο των λεόντων. Αλλά μήπως αυτό σήμαινε ότι ο Θεός του τον είχε εγκαταλείψει; Ποτέ! Ούτε και σήμερα ο Ιεχωβά εγκαταλείπει τους μάρτυρές του όταν ρίπτωνται στις βρώμικες φυλακές. Ο Δανιήλ δεν είχε εγκαταλειφθή ακόμη και από τον Βασιλέα Δαρείο, ο οποίος «διενυκτέρευσε νηστικός»—πιθανώς προσευχόμενος στον Θεό του Δανιήλ. Ασφαλώς, η προστασία του Ιεχωβά αποδείχθηκε πιο ισχυρή από το αναλλοίωτο διάταγμα του Μηδο-Περσικού νόμου. Το επόμενο πρωί, όταν ο βασιλεύς έτρεξε στο λάκκο των λεόντων και ζήτησε να μάθη από τον Δανιήλ αν ο Θεός του τον οποίον ‘λάτρευε ακαταπαύστως’ είχε μπορέσει να τον σώση, ο Δανιήλ μπόρεσε ν’ απαντήση: «Ο Θεός μου απέστειλε τον άγγελον αυτού και έφραξε τα στόματα των λεόντων και δεν με έβλαψαν, διότι αθωότης ευρέθη εν εμοί ενώπιον αυτού, και έτι ενώπιόν σου, βασιλεύ, πταίσμα δεν έπραξα.»—Δαν. 6:18-22.
10. Πώς ο λαός του Ιεχωβά μπορεί ν’ αποκρούση τα τεχνάσματα αυτού του ‘ωρυομένου λέοντος,’ του Διαβόλου;
10 Η προσευχή προς τον Ιεχωβά είναι τόσο ουσιώδης σήμερα όσο ήταν και στην εποχή του Δανιήλ, και πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι! Μολονότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορεί σήμερα να μη ρίχνωνται σε κατά γράμμα λάκκους λεόντων, εν τούτοις ζουν σ’ ένα κόσμο όπου ‘ο αντίδικός τους Διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιέρχεται ζητών τίνα να καταπίη.’ Τι πρέπει να κάνουν οι Χριστιανοί, λοιπόν, όταν έρχωνται αντιμέτωποι με διωγμούς και άλλες δοκιμασίες; Πρέπει να είναι θαρραλέοι. Πρέπει ταπεινά να υποτάσσωνται στις δοκιμαστικές περιστάσεις και να προσεύχωνται, πεπεισμένοι επίσης ότι οι αδελφοί τους παντού προσεύχονται ένθερμα για λογαριασμό τους. Ο απόστολος Πέτρος δίνει μια ωραία συμβουλή: «Πάσαν την μέριμναν ημών ‘ρίψατε επ’ αυτόν [τον Θεόν], διότι αυτός φροντίζει περί υμών. Εγκρατεύθητε, αγρυπνήσατε. . . . Αντιστάθητε [στον Διάβολο] μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω. Ο δε Θεός πάσης χάριτος . . . αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση. Εις αυτόν είη η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.»—1 Πέτρ. 5:6-11.
11. Ποια σύγχρονα παραδείγματα Μαρτύρων του Ιεχωβά υπάρχουν που επέζησαν από τον ‘λάκκο των λεόντων’;
11 Υπάρχουν πολλά σύγχρονα παραδείγματα Μαρτύρων του Ιεχωβά που ρίχνονται στον «λάκκον των λεόντων,» σαν να λέγαμε. Οι όμοιοι με λέοντες αγγελιαφόροι αυτού του ‘ωρυομένου λέοντος,’ του Διαβόλου, ζητούν συνεχώς να καταφάγουν το λαό του Θεού. Ωστόσο, οι Μάρτυρές του εμμένουν στην προσευχή, ρίπτοντας την ανησυχία τους στον Ιεχωβά, και μένοντες «στερεοί εις την πίστιν.» Παραδείγματος χάριν, υπήρχε ένα νεαρό κορίτσι στη Ροδεσία που είχε διδαχθή καλά από τους γονείς του σχετικά με τις αρχές της Αγίας Γραφής. Συνελήφθη από αντάρτες στρατιώτες. Οι γονείς της φοβήθηκαν γι’ αυτήν, επειδή οι αντάρτες συνήθιζαν να βιάζουν ή να κατηχούν τα νεαρά κορίτσια. Εκείνο που μπορούσαν να κάνουν οι γονείς ήταν να προσεύχονται για την ασφάλειά της. Ύστερα από αρκετές μέρες, εκείνη επέστρεψε αβλαβής. «Τι σου συνέβη;» τη ρώτησαν οι γονείς της. «Απλώς τους έδινα συνέχεια μαρτυρία,» εξήγησε το κορίτσι. Έτσι, αυτοί που την συνέλαβαν την έστειλαν στο σπίτι της. Αργότερα, ο αρχηγός των ανταρτών ήλθε στο χωριό και έψαχνε να βρη τους γονείς της. Τους είπε ότι ήθελε απλώς να συναντήση τους γονείς ενός τόσο καλά εκπαιδευμένου μικρού κοριτσιού.
12. Ποια ένθερμη προσευχή μπορούμε ν’ αναπέμπωμε πάντοτε στον Ιεχωβά, και με ποια πεποίθησι;
12 Πόσο αληθινό είναι το γεγονός ότι ο Ιεχωβά φροντίζει και υποστηρίζει τους δούλους του που προσεύχονται σ’ αυτόν! Με εμπιστοσύνη, μπορούμε πάντοτε να προσευχώμεθα όπως έκανε ο Δαβίδ: «Κύριε ο Θεός μου, επί σε ελπίζω· σώσον με εκ πάντων των διωκόντων με και ελευθέρωσόν με· μήποτε ο εχθρός αρπάση ως λέων την ψυχήν μου, και διασπαράξη, χωρίς να υπάρξη ελευθερωτής.» Ναι, πρέπει να πιστεύωμε μερικές φορές ότι ‘η ψυχή μας είναι μεταξύ λεόντων,’ ότι βρισκόμεθα μεταξύ «φλογερών ανθρώπων, των οποίων οι οδόντες είναι λόγχαι και βέλη και η γλώσσα αυτών ξίφος οξύ.» Αλλά οι θερμές προσευχές μας προς τον Ιεχωβά και η καταφυγή μας στη σκιά των πτερύγων του, θα μας σώσουν μέσα απ’ αυτές τις δοκιμασίες ως άτομα που διακράτησαν ακεραιότητα. (Ψαλμ. 7:1, 2· 57:1-4) Όπως ο Δανιήλ ‘δια της πίστεως . . . έφραξε στόματα λεόντων,’ έτσι μπορούμε κι’ εμείς.—Εβρ. 11:33.
ΣΕ ‘ΚΑΙΡΟ ΘΛΙΨΕΩΣ’
13. (α) Επί της βασιλείας του Κύρου, γιατί ο Δανιήλ χρειάσθηκε ενίσχυσι; (β) Ποιο παρόμοιο θάρρος χρειάζεται να έχουν σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά;
13 Αργότερα, στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Κύρου, εμφανίσθηκε στον Δανιήλ ένας άγγελος σε όραμα και τον ενίσχυσε, λέγοντας: «Μη φοβού, ανήρ σφόδρα αγαπητέ· ειρήνη εις σε· ανδρίζου και ίσχυε.» (Δαν. 10:1-19) Ο Δανιήλ χρειαζόταν θάρρος για να λάβη και να καταγράψη την ισχυρή προφητεία που θα του εδίδετο εν συνεχεία από τον άγγελο, και την οποία βρίσκομε στο βιβλίο του Δανιήλ κεφάλαια 11 και 12. Και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χρειάζεται να έχουν θάρρος για να μην ‘είναι εκ του κόσμου’ στη διάρκεια της εκπληρώσεως του τελικού μέρους αυτής της προφητείας, καθώς περιγράφει τη σύγκρουσι μεταξύ του Κομμουνιστικού «βασιλέως του βορρά» και του καπιταλιστικού «βασιλέως του νότου» σ’ αυτό τον πυρηνικό αιώνα.
14. (α) Τι προσδιορίζει τον Μιχαήλ ως τον Κύριο Ιησού Χριστό; (β) Πώς μπορούμε ν’ αντλούμε θάρρος από την αφήγησι που βρίσκεται στο βιβλίο του Δανιήλ κεφάλαιο 12;
14 Το βιβλίο του Δανιήλ αναφέρει αρκετές φορές τον Μιχαήλ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Θεό;» (Δαν. 10:13, 21) Έτσι, αυτός ο μέγας άρχων προσδιορίζεται ως ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο οποίος αγωνίζεται για τη διεκδίκηση της κυριαρχίας του Ιεχωβά. Μιλώντας γι’ αυτόν τον ‘έσχατο καιρό,’ ο άγγελος λέγει στο Δανιήλ: «Και εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου· και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» (Δαν. 12:1, 4) Είθε να είμαστε πολύ θαρραλέοι για να πράξωμε ό,τι απαιτεί από μας ο Θεός του Δανιήλ, μέχρι τότε που ο «καιρός θλίψεως» θα εξαλείψη τον πονηρό κόσμο του Σατανά. Διότι τότε, θ’ ανατείλη η ένδοξη μέρα της χιλιετούς βασιλείας του Ιησού. «Πολλοί εκ των κοιμωμένων εν τω χώματι της γης θέλουσιν εξεγερθή» με προοπτική αιώνιας ζωής στη γη. Ο θαρραλέος Δανιήλ, επίσης, ‘θέλει σταθή εν τω κλήρω του εις το τέλος των ημερών.’—Δαν. 12:2, 9, 13.
«ΑΝΔΡΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΘΑΡΡΕΙΤΕ»
15, 16. (α) Σε ποια προηγούμενη κατάστασι ο λαός του Δανιήλ, ο Ισραήλ, χρειάσθηκε θάρρος; (β) Όπως στον Ισραήλ, πώς μπορεί να ενισχυθή το θάρρος του λαού του Θεού σήμερα;
15 Σήμερα, ο λαός του Θεού στέκεται στο κατώφλι της χιλιετηρίδας. Η κατάστασις μοιάζει μ’ εκείνη του λαού του Δανιήλ, του Ισραήλ, στην αρχική περίοδο της ιστορίας τους. Ήταν τότε που ήσαν στρατοπεδευμένοι στην όχθη του Ιορδάνου Ποταμού, έτοιμοι να τον διασχίσουν και να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Πλησίαζαν στο σκοπό τους. Αλλά υπήρχαν ακόμη μπροστά τους δοκιμασίες και δυσκολίες. Χρειαζόταν θάρρος. Γι’ αυτό το λόγο, ένας άλλος ονομαστός προφήτης του Ιεχωβά, ο ηλικιωμένος Μωυσής, είπε τα εξής λόγια στον Ισραήλ: «Ανδρίζεσθε και θαρρείτε, μη φοβείσθε μηδέ δειλιάτε από προσώπου αυτών [των εχθρών σας]· διότι Κύριος ο Θεός σου, αυτός είναι ο πορευόμενος μετά σου· δεν θέλει σε αφήσει ουδέ θέλει σε εγκαταλείψει.» Και προς τον διορισμένο διάδοχο του, τον Ιησού του Ναυή, ο Μωυσής έδωσε παρόμοια νουθεσία: «Ανδρίζου και θάρρει.»—Δευτ. 31:1-8.
16 Πραγματικά, όλος ο λαός έπρεπε να είναι πολύ θαρραλέος· και, γι’ αυτό, ο Μωυσής έδωσε οδηγίες στους ιερείς, τους Λευίτες και τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ σχετικά με ό,τι επρόκειτο να λαμβάνη χώρα κάθε επτά χρόνια στην εορτή της σκηνοπηγίας και την οποία απαιτείτο να τηρούν όλοι: «Σύναξον τον λαόν, τους άνδρας και τας γυναίκας και τα παιδία και τον ξένον σου τον εντός των πυλών σου, δια να ακούσωσι και δια να μάθωσι και να φοβώνται Κύριον τον Θεόν σας, και δια να προσέχωσι να εκτελώσι πάντας τους λόγους του νόμου τούτου» (Δευτ. 31:9-12) Η ακρόασις, η εκμάθησις και η υπακοή στο νόμο του Ιεχωβά ήταν ουσιώδη για την επιτυχία αυτού του έθνους, και είναι επίσης απαραίτητα και σήμερα, αν ο λαός του Θεού πρόκειται να εφοδιασθή με θάρρος που θα τον καταστήση ικανό να επιζήση από το τέλος του κόσμου.
17, 18. Τι απαιτείται για να γίνη κανείς ‘ανδρείος και θαρραλέος,’ και γιατί οι Χριστιανοί πρεσβύτεροι πρέπει να δίδουν ιδιαίτερη προσοχή σ’ αυτό;
17 Εκείνο τον κρίσιμο καιρό στον Ισραήλ, ήταν ανάγκη ο πρεσβύτερος Ιησούς του Ναυή να δείξη υποδειγματικό θάρρος, όπως ακριβώς αυτό είναι απαραίτητο και για τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους στην εκκλησία σήμερα. Επομένως, πρέπει να προσέξωμε πολύ τα λόγια του Ιεχωβά που ελέχθησαν κατ’ ευθείαν στον Ιησού του Ναυή, και τόνιζαν ακόμη περισσότερο εκείνα τα οποία είχε πει προηγουμένως ο Μωυσής. «Ίσχυε και ανδρίζου. . . . Μόνον ίσχυε και ανδρίζου σφόδρα. . . . Ίσχυε και ανδρίζου· μη φοβηθής μηδέ δειλιάσης· διότι είναι μετά σου Κύριος ο Θεός σου όπου αν υπάγης.» (Ιησ. Ναυή 1:6, 7, 9) Ο Ιεχωβά είπε στον Ιησού του Ναυή τι απαιτείτο για να είναι ‘ισχυρός και δυνατός,’ και να ενεργή με σοφία σε κάθε περίστασι. Και τι είναι αυτό; Ας αφήσωμε τη Γραφή ν’ απαντήση:
18 «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου [του Ιεχωβά] από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.»—Ιησ. Ναυή 1:8.
19, 20. Ποια θα είναι η τελική έκβασις αν είμεθα ‘ανδρείοι και θαρραλέοι’;
19 Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα από τη συνετή συμπεριφορά του Ιησού του Ναυή μαζί με τη θαρραλέα υπακοή του λαού; Αφού υπερπηδήθηκαν όλα τα εμπόδια, και αφού ο Ιεχωβά χάρισε τη νίκη στον Ισραήλ πάνω σ’ όλους τους εχθρούς του και όταν ο λαός είχε επί τέλους εγκατασταθή σ’ αυτή την «γην ρέουσαν γάλα και μέλι,» ο Ιησούς του Ναυή μπορούσε να τους ενθαρρύνη λέγοντας: «Και σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ εις εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Κύριος ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ εις εξ αυτών διέπεσε.»—Ιησ. Ναυή 5:6· 23:14.
20 Όταν ο θαρραλέος λαός του Ιεχωβά στη σύγχρονη εποχή εξέλθη τελικά από τον καταστρεπτικό ‘καιρό θλίψεως’ για να εισέλθη στη χιλιετηρίδα της ειρηνικής βασιλείας του Χριστού, θα δοκιμάσουν την εκπλήρωσι των υποσχέσεων του Ιεχωβά σε μια πιο μεγάλη, ναι, μόνιμη κλίμακα. Είθε όλοι μας να είμεθα ‘ισχυροί και ανδρείοι σφόδρα’ για να επιζήσωμε σ’ αυτή τη χιλιετηρίδα που τώρα πλησιάζει!
[Εικόνα στη σελίδα 21]
Όπως ο Ιεχωβά προστάτευε τον Δανιήλ, έτσι προστατεύει τους μάρτυρες από τους σύγχρονους ‘λέοντες’