Η Γκάνα Ανταποκρίνεται στη Διακήρυξι της Βασιλείας

Ο ΙΗΣΟΥΣ, στη μεγάλη του προφητεία για τον καιρό του τέλους είπε: «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθ. 24:14.

Η Γκάνα είναι μέρος της ‘οικουμένης’ στην οποία κηρύττεται τώρα το «ευαγγέλιον» ή «αγαθά νέα.» Σαν αποτέλεσμα, πολλοί ωφελήθηκαν από το έργο που κάνουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καθώς προσπαθούν να φθάση το άγγελμα της Αγίας Γραφής σε κάθε άτομο. Στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, το έργο επεκτάθηκε τόσο πολύ ώστε υπάρχουν τώρα περίπου 21.000 Μάρτυρες που μετέχουν τακτικά στη διακήρυξι του ‘ευαγγελίου.’

Για την κατεύθυνσι αυτού του έργου ιδρύθηκε το 1947 στη Γκάνα το πρώτο γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά. Μετά από λίγο καιρό, η αύξησις του έργου απαίτησε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις. Δεν είχε ακόμη αρχίσει το έργο επεκτάσεως του χώρου όταν χρειάσθηκε να γίνουν σχέδια για ακόμη μεγαλύτερες εγκαταστάσεις, για την εξυπηρέτησι των διαρκώς αυξανομένων εκκλησιών. Έτσι, κατασκευάσθηκε ένα νέο κτίριο το οποίο αφιερώθηκε το 1963. Και πάλι, αυτό το κτίριο αποδείχθηκε ανεπαρκές για τις αυξανόμενες ανάγκες, κι’ έτσι αγοράσθηκε ένας νέος χώρος στη Νουνγκούα, ένα προάστιο της Άκκρα. Τώρα γίνονται προετοιμασίες για την οικοδομή ενός ωραίου, πολύ μεγαλύτερου νέου γραφείου τμήματος και τυπογραφείου.

Η ραγδαία αύξησις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γκάνα δείχνει την προθυμία των κατοίκων της Γκάνα ν’ ακούσουν το άγγελμα της Αγίας Γραφής και το ζήλο τους ν’ ανταποκριθούν στα αγαθά νέα που μαθαίνουν. Λίγα παραδείγματα θα μας δείξουν πώς οι κάτοικοι της Γκάνα πεινούν για τη Βιβλική αλήθεια. Η επόμενη είδησις έρχεται από μια εκκλησία που βρίσκεται στην Άκκρα.

ΠΟΛΛΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΤΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

«Μας προσκάλεσαν να μιλήσωμε σε μια ομάδα 60 περίπου ατόμων που είχαν αρχίσει να ερευνούν την Αγία Γραφή για να βρουν την αληθινή θρησκεία. Μετά από λίγο καιρό προσωπικής μελέτης των Αγίων Γραφών σχετικά με διάφορες δοξασίες, τα άτομα άρχισαν να προσκαλούν ηγέτες διαφόρων εκκλησιών για να τους μιλήσουν και να εξετάσουν μαζί τους τα διάφορα ζητήματα. Αφού άκουσαν αυτούς τους θρησκευτικούς ηγέτες και τους ρώτησαν για διάφορα ζητήματα, ζήτησαν από τον αρχηγό της ομάδας τους να προσκαλέση κι’ εμάς.

«Ο αρχηγός της ομάδας είπε ότι ο κύριος λόγος που αποφάσισαν να μας προσκαλέσουν ήταν ότι, μετά από μελέτη που έκαναν για λίγο καιρό, διαπίστωσαν ότι ήσαν υποχρεωμένοι να κηρύξουν στους ανθρώπους. Έτσι, άρχισαν να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι. Ο αρχηγός της ομάδας είπε ότι η συνήθης ερώτησις που τους έκαναν οι άνθρωποι ήταν, ‘Είσθε Μάρτυρες του Ιεχωβά;’ στην οποία εκείνοι απαντούσαν, Όχι. Αυτή η εμπειρία έκανε τα άτομα αυτά να προσκαλέσουν και μας. Διάλεξαν πέντε θέματα για συζήτησι. Αφού ο ομιλητής κάλυπτε κάθε θέμα, η ομάδα έκανε πολλά ερωτήματα. Μετά από ένα μήνα, μας προσκάλεσαν να διεξάγωμε μια τακτική μελέτη της Αγίας Γραφής μαζί τους. Όταν τελειώσαμε την εξέτασι των κυρίων διδασκαλιών, ο αρχηγός τους μας είπε ότι είχαν διαπιστώσει ότι εμείς έχομε την αλήθεια και είχαν αποφασίσει να συνταυτισθούν μαζί μας.

«Αυτή η ομάδα συνεργαζόταν με μια άλλη ομάδα που βρισκόταν σε κάποια άλλη πόλι. Εν τω μεταξύ, έφθασε στην άλλη ομάδα η είδησις σχετικά με την απόφασι της πρώτης ομάδας. Μερικοί από τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας μας προσκλήθηκαν εκεί για να εξηγήσουν το ζήτημα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι 18 μέλη αυτής της ομάδας βαπτίσθηκαν.»

Η ΣΤΑΘΕΡΗ ΣΤΑΣΙΣ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙ ΑΛΛΟΥΣ

Δυο Μάρτυρες επισκέφθηκαν το χωριό Αμάνυα, στην Περιοχή Βόλτα, και μίλησαν στους κατοίκους για το άγγελμα της Βασιλείας. Οι Μάρτυρες άρχισαν να μελετούν την Αγία Γραφή με μια μικρή ομάδα ενδιαφερομένων. Εν τούτοις, κανένας δεν έλαβε μια σταθερή στάσι υπέρ αυτών που μάθαιναν. Τον ίδιο ακριβώς καιρό ένας νεαρός από το χωριό είχε μόλις τελειώσει τη γυμνασιακή του εκπαίδευσι και είχε επιστρέψει για να διδάξη στη Μέση Σχολή Τοπικής Εξουσίας. Αυτός ο νεαρός ήταν ζηλωτής Διαμαρτυρόμενος κι’ έτσι διωρίσθηκε στην εκκλησία του να δίνη διάφορες ομιλίες. Ένας από τους Μάρτυρες, που πήγαινε στο ίδιο κολλέγιο μ’ αυτόν τον νεαρό, αλλά σε μεγαλύτερη τάξι, τον συνάντησε και του μίλησε. Ο Μάρτυς δεν θυμήθηκε αμέσως το νεαρό, μέχρις ότου εκείνος συστήθηκε. Στην αρχή ο νεαρός δεν εντυπωσιάσθηκε και πολύ από το άγγελμα, αλλά δέχθηκε το βιβλίο Τι Έκαμε η Θρησκεία για το Ανθρώπινο Γένος; Αφού μελέτησαν λίγα κεφάλαια του βιβλίου, μαζί με την Αγία Γραφή, ο νεαρός πείσθηκε ότι οι διδασκαλίες της εκκλησίας του δεν συμφωνούσαν με τις Γραφές. Έτσι, αποφάσισε να εγκαταλείψη την εκκλησία.

Στη διάρκεια μιας άλλης επισκέψεως από τους δύο Μάρτυρες, αυτός ο νεαρός τούς είπε ότι επρόκειτο να κάνη κάτι· αλλά δεν τους είπε τότε τι θα έκανε. Στην πραγματικότητα, έστειλε την παραίτησί του στην εκκλησία. Ο υπεύθυνος λειτουργός συγκλονίσθηκε. Κάλεσε το νεαρό να τον επισκεφθή και τον ρώτησε αν πράγματι είχε γράψει την επιστολή. Εκείνος απάντησε καταφατικά. Ο λειτουργός, που δεν είχε ακόμη πεισθή, είπε στο νεαρό να φύγη και να σκεφθή το ζήτημα για τρεις μέρες, και κατόπιν να έλθη και ν’ αποσύρη την επιστολή. Ο νεαρός απάντησε ότι πίστευε αυτά που έλεγε, αλλά ότι θα ξανασκεφτόταν το ζήτημα αφού του ζήτησε να το κάνη αυτό. Εν τω μεταξύ, το ζήτημα αναφέρθηκε στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας στην οποία πήγαινε ο νεαρός, στους οποίους περιλαμβανόταν και η κεφαλή της οικογενείας του. Πολλοί ήσαν οι χλευασμοί και οι προσβολές που δέχθηκε απ’ αυτούς τους ανθρώπους. Η κεφαλή της οικογενείας του είπε ότι, αν πράγματι προχωρούσε τόσο πολύ ώστε να εγκαταλείψη την εκκλησία του, εκείνοι δεν θα είχαν αντίρρησι να γίνη μέλος οποιασδήποτε άλλης εκκλησίας, ακόμη και πνευματιστικής εκκλησίας, ή να επιστρέψη στη «μητρική εκκλησία,» τη Ρωμαιο-Καθολική εκκλησία, αλλά το να γίνη Μάρτυς του Ιεχωβά ήταν ανήκουστο! Ο νεαρός ανέφερε αυτό το γεγονός στη μόνη Μάρτυρα που κατοικούσε στο χωριό. Εκείνη τον ενθάρρυνε να παραμείνη πιστός στην απόφασί του να γίνη Μάρτυς του Ιεχωβά και να μην υποχωρήση. Του είπε ότι προς το παρόν θ’ αντιμετώπιζε δυσκολίες, αλλ’ αν έμενε πιστός τα πράγματα τελικά θα απέβαιναν προς το καλό του και ίσως μερικοί από τους εναντιούμενους να βοηθούντο μ’ αυτό τον τρόπο ν’ αποκτήσουν σαφέστερη γνώσι της Βιβλικής αλήθειας. Εκείνος συμφώνησε.

Αργότερα, προσκάλεσαν το νεαρό να παρουσιασθή ενώπιον όλης της εκκλησίας του και να τους πη γιατί την εγκατέλειπε. Ο νεαρός ανέφερε το γεγονός αυτό στους Μάρτυρες, οι οποίοι τον βοήθησαν να προετοιμάση μια καλή απολογία. Ενώπιον της εκκλησίας, λοιπόν, άρχισε με εξέτασι της Προσευχής του Κυρίου, τονίζοντας ότι η διδασκαλία της εκκλησίας ότι όλοι εκείνοι που θ’ αποκτήσουν ζωή θα πάνε στον ουρανό δεν μπορούσε να είναι ορθή. Αμέσως, ο λειτουργός αναπήδησε από τη θέσι του και διαμαρτυρήθηκε ότι δεν τον είχαν καλέσει να τους κηρύξη, αλλά να τους πη γιατί εγκατέλειπε την εκκλησία. Ο νεαρός απάντησε ότι επειδή η αιτία για την οποία εγκατέλειπε την εκκλησία βασιζόταν στην Αγία Γραφή, δεν μπορούσε να πη τίποτα χωρίς ν’ αναφερθή στην Αγία Γραφή. Ο λειτουργός δεν τον άφησε να συνεχίση· έτσι τον έβγαλαν έξω. Τότε έγινε ένας διαχωρισμός στην εκκλησία. Μερικοί ήθελαν να τον ακούσουν, ενώ άλλοι δεν τον άφηναν να επιστήση την προσοχή τους στην Αγία Γραφή. Αυτό το γεγονός άνοιξε την ευκαιρία για μεγαλύτερη διάδοσι του «ευαγγελίου» σ’ αυτό το χωριό, και πολλοί έρχονταν στο σπίτι του νεαρού για να μάθουν περισσότερα.

Το επόμενο βήμα ήταν να προσκληθή ο νεαρός να παρουσιασθή σε μια συγκέντρωσι ενώπιον του αρχηγού της φυλής. Εδώ, οι πρεσβύτεροι της κοινότητας άρχισαν να τον χλευάζουν. Στο σημείο αυτό, ήλθε στη συγκέντρωσι ένας άνδρας που ήταν γνωστός ως μέθυσος. Πήρε τη θέσι του στη συγκέντρωσι με το κεφάλι σκυφτό για λίγο. Ξαφνικά, σηκώθηκε και ζήτησε να μιλήση στο ακροατήριο. Είπε, καθώς όλοι τον κοίταζαν με προσοχή: «Γιατί προσπαθείτε να εμποδίσετε αυτό το νεαρό να λατρεύση το Θεό του; Έχει κανείς από σας δει ποτέ κάποιον που μεθά σαν κι’ εμένα, να είναι Μάρτυς του Ιεχωβά; Ή μήπως είδατε ποτέ κανένα κορίτσι έγκυο από πορνεία να λέη ότι είναι Μάρτυς του Ιεχωβά; Γιατί του δημιουργείτε προβλήματα; Ανόητοι! Αφήστε τον να λατρεύση τον Θεό του!» Μ’ αυτά τα λόγια, κάθησε πάλι στη θέσι του και κανείς δεν είχε το θάρρος να μιλήση και να εναντιωθή περισσότερο στο νεαρό. Αυτό ήταν και το τέλος της συγκεντρώσεως.

ΟΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗ ΔΙΑΔΟΣΙ ΤΟΥ ‘ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ’

Οι θεοκρατικές συνελεύσεις υπήρξαν σταθμοί στην προώθησι της αληθινής λατρείας σ’ αυτή τη χώρα. Κατέρριψαν τις προκαταλήψεις που υπήρχαν στις διάνοιες μερικών ατόμων που είχαν υψηλή θέσι στο έθνος. Παραδείγματος χάριν, στην Περιφερειακή Συνέλευσι «Χαρωποί Εργάται» που έγινε στο Μάμπονγκ του Ασάντι, τον Δεκέμβριο του 1977, ο ανώτατος αρχηγός της περιοχής παρευρέθηκε την τελευταία μέρα και θαύμασε τις διευθετήσεις της συνελεύσεως και τη διαγωγή των αδελφών. Δεν μπορούσε να βρη κατάλληλα λόγια για να εκφράση τα αισθήματά του. Μια παρόμοια στάσι επικράτησε μεταξύ πολλών πρεσβυτέρων του που ήλθαν μαζί του. Το μόνο που μπόρεσε να πη ήταν: «Είσθε ωραίοι· είσθε καθαροί!»

Κάτω από τη στοργική φροντίδα και προστασία του Ιεχωβά, παρά τη λίγη εναντίωσι, η διακήρυξις του ‘ευαγγελίου’ και η μαθήτευσις εξακολουθούν με σχετική ειρήνη. Ελπίζομε ότι πολλοί ακόμη θα γίνουν μαθητές του Κυρίου Ιησού Χριστού. Και αυτό επειδή, στις 11 Απριλίου 1979, στον εορτασμό της Αναμνήσεως του θανάτου του Κυρίου μας παρευρέθηκαν 70.000 και πλέον άτομα σ’ όλη τη Γκάνα.

[Χάρτης στη σελίδα 8]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

ΓΚΑΝΑ