Ένας Βασιλεύς που Λησμόνησε την Ευγνωμοσύνη
Ο ΙΩΑΣ ήταν ένα αβοήθητο βρέφος όταν η γιαγιά του, η Γοθολία, ανέλαβε δράσι για ν’ ανέβη στο θρόνο του Βασιλείου του Ιούδα. Δεν έτρεφε στοργή γι’ αυτόν. Αυτή η φιλόδοξη γυναίκα ήθελε να φονευθούν όλα τα εγγόνια της, επειδή της ήσαν εμπόδιο στο δρόμο της για τη βασιλεία. Αν η Ιωσαβεέθ, η σύζυγος του αρχιερέα Ιωδαέ, δεν είχε ενεργήσει γρήγορα, ο Ιωάς θα είχε φονευθή μαζί με τους υπόλοιπους βασιλικούς άρρενες απογόνους.
Η Ιωσαβεέθ έκλεψε το βρέφος που ήταν μαζί με τα αγόρια που επρόκειτο να εκτελεσθούν. Επί έξη χρόνια, αυτή και ο σύζυγός της έκρυβαν τον Ιωάς στον περίβολο του ναού. Σ’ όλη αυτή τη διάρκεια, η Γοθολία κυβέρνησε σαν βασίλισσα. Κατόπιν, στο έβδομο έτος, ο Ιωδαέ έχρισε αυτόν το νόμιμο κληρονόμο στο θρόνο σαν βασιλέα και διέταξε την εκτέλεσι της σφετερίστριας του θρόνου Γοθολίας. Ασφαλώς ο Ιωάς είχε λόγους να αισθάνεται βαθειά ευγνωμοσύνη για τη θεία του και το θείο του. Τον είχαν σώσει από το θάνατο και του διάνοιξαν το δρόμο για ν’ αναλάβη βασιλική εξουσία.—2 Χρον. 22:10-12· 23:11-15.
ΚΥΒΕΡΝΑ ΚΑΛΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΙΩΔΑΕ
Κάτω από την καθοδηγία του Ιωδαέ, ο νεαρός βασιλιάς ευημέρησε. Ένα από τα σημαντικά έργα που έκανε στη διάρκεια της βασιλείας του ήταν η επισκευή του ναού του Ιεχωβά. Εκείνο τον καιρό, το οικοδόμημα αυτό είχε ηλικία πάνω από 150 χρόνια και είχε παραμεληθή πολύ στη διάρκεια της βασιλείας του Ιωράμ, συζύγου της Γοθολίας, και του γιου της Οχοζία, καθώς επίσης και στη διάρκεια της δικής της βασιλείας. Η πονηρία της προφανώς είχε επηρεάσει τους γιους της σε τέτοιο βαθμό ώστε εισέβαλαν στο ναό, ασφαλώς για να τον λεηλατήσουν.—2 Χρον. 24:7.
Έχοντας υπ’ όψι την κατάστασι στην οποία είχε περιέλθει ο ναός, απαιτούντο αρκετά χρήματα για το έργο επισκευής. Στην αρχή, οι προσπάθειες που έγιναν για τη συγκέντρωσι ενός χρηματικού ποσού δεν επέτυχαν. Οι Λευίτες, στους οποίους είχε ανατεθή αυτή η ευθύνη, δεν ανταποκρίθηκαν ολοκάρδια. Εν τούτοις, όταν έγινε μια αλλαγή στη διευθέτησι για τη συλλογή και τη διαχείρισι των χρηματικών ποσών, ο λαός συνεργάσθηκε και το έργο επέτυχε.—2 Βασ. 12:4-6· 2 Χρον. 24:5, 6, 8-14.
ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ
Μετά το θάνατο του Ιωδαέ, ο Ιωάς δεν παρέμεινε πιστός δούλος του Ιεχωβά Θεού. Επέτρεψε στον εαυτό του να περιέλθη κάτω από την επιρροή ειδωλολατρών αρχόντων. Σαν αποτέλεσμα, η λατρεία του Βάαλ, που είχε παύσει υπό την κατεύθυνσι του Ιωδαέ, αναβίωσε. Ο Ιεχωβά εξακολούθησε να στέλνη προφήτες για να συνεφέρουν το λαό, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να μετανοήσουν. Αλλά ούτε ο βασιλιάς ούτε οι άρχοντές του έδωσαν καμμιά προσοχή.—2 Χρον. 24:17-19.
Ο Ζαχαρίας, ο γιος του Ιωδαέ, ενεπνεύσθη με θείο τρόπο να διακηρύξη τα εξής: «Ούτω λέγει ο Θεός· Δια τι παραβαίνετε σεις τας εντολάς του Κυρίου; δεν θέλετε βεβαίως ευοδωθή· επειδή σεις εγκαταλίπετε τον Κύριον, και αυτός εγκατέλιπεν εσάς.»—2 Χρον. 24:20.
Μήπως ανταποκρίθηκε ο Ιωάς με εκτίμησι στο λόγο του Ιεχωβά μέσω του εξαδέλφου του; Αντιθέτως, δεν αναλογίσθηκε καν την καλοσύνη που του είχε δείξει ο πατέρας του εξαδέλφου του, ο Ιωδαέ. Ο Ιωάς διέταξε τον λιθοβολισμό του Ζαχαρία μέχρι θανάτου στην αυλή του ναού. Ο Ζαχαρίας, τη στιγμή που πέθαινε, φώναξε: «Ο Κύριος ας ίδη και ας εκζητήση.»—2 Χρον. 24:21, 22
Αιώνες αργότερα, ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε προφανώς σ’ αυτό το περιστατικό, όταν είπε: «Δια τούτο και η σοφία του Θεού είπε· Θέλω αποστείλει εις αυτούς προφήτας και αποστόλους, και εξ αυτών θέλουσι φονεύσει και εκδιώξει, δια να εκζητηθή το αίμα πάντων των προφητών, το εκχυνόμενον από της αρχής του κόσμου, από της γενεάς ταύτης, από του αίματος του Άβελ έως του αίματος Ζαχαρίου του φονευθέντος μεταξύ του θυσιαστηρίου και του ναού.»—Λουκ. 11:49-51.
Η τιμωρία επήλθε στον Ιωάς, όπως ακριβώς επήλθε αργότερα στην άπιστη γενιά των Ιουδαίων τον πρώτο αιώνα μ.Χ. Ο Ιεχωβά Θεός απέσυρε την ευλογία του και την προστασία του απ’ αυτόν τον βασιλιά που δεν έδειξε εκτίμησι. Μια μικρή Συριακή στρατιωτική δύναμις, υπό τις διαταγές του Αζαήλ, εισέβαλε μ’ επιτυχία στον Ιούδα, εξαναγκάζοντας τον Ιωάς να παραδώση θησαυρούς από το αγιαστήριο. Όταν ο Συριακός στρατός αποσύρθηκε, ο βασιλιάς ήταν άρρωστος και συντετριμμένος. Τελικά, δυο από τους ίδιους τους υπηρέτες του τον δολοφόνησαν.—2 Βασ. 12:17-21· 2 Χρον. 24:23-27.
Πόσο διαφορετική θα μπορούσε να ήταν η ζωή για τον Ιωάς αν είχε παραμείνει ένας ευγνώμων δούλος του Ιεχωβά και εξακολουθούσε ν’ απολαμβάνη τη θεία εύνοια και προστασία! Η ζωή μπορεί, επίσης, να είναι διαφορετική για μας, υπό τον όρο να διατηρήσωμε την εκτίμησί μας για τις δίκαιες απαιτήσεις του Θεού. Το πνεύμα της αχαριστίας μπορεί να φέρη μόνο καταστροφή, όπως συνέβη και στην περίπτωσι του Ιωάς. Είθε, λοιπόν, να προσπαθούμε να διατηρούμε ζωηρή την εκτίμησί μας για τη θεία κατεύθυνσι.