Προσεύχεστε στον Ιεχωβά ώστε να Ακούεσθε

1-3. (α) Τι μας λέγει η πείρα ενός μικρού κοριτσιού; (β) Ποιο μάθημα υπάρχει εδώ για όλους τους γονείς;

ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΒΗ σε μια Αίθουσα Βασιλείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ένα κοριτσάκι, παρά τις επανειλημμένες αυστηρές ματιές και τις ψιθυριστές επιπλήξεις της μητέρας του, εξακολούθησε να είναι άτακτο. Η μητέρα τότε έκανε νόημα στον πατέρα ν’ αναλάβη το ζήτημα, όπως και έγινε. Ο πατέρας, μαζί με την κόρη του, κατευθύνθηκε σ’ ένα μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος της αίθουσας. Το κοριτσάκι, καταλαβαίνοντας τι επρόκειτο να πάθη, φώναξε: «Ιεχωβά βοήθησε παρακαλώ!»

² Όσοι ακούνε αυτό το περιστατικό, ξεσπούν σε γέλια και δικαίως. Αλλ’ είναι μόνο διασκεδαστικό, ή μήπως μας λέει και κάτι; Πραγματικά μας λέει κάτι. Το κοριτσάκι γνώριζε ότι το όνομα του Θεού του Δημιουργού είναι Ιεχωβά, κάτι που πολύ λίγα κοριτσάκια γνωρίζουν. Είχε διδαχθή την αξία της προσευχής και ότι μπορεί κανείς να καλή τον Ιεχωβά για βοήθεια σε δύσκολους καιρούς. Είναι αλήθεια ότι φαίνεται αστείο να ζητάη το κοριτσάκι από τον Θεό να το προστατεύση από την αναγκαία πειθαρχία. Αλλά, πραγματικά, μήπως ένα τέτοιο αίτημα περιορίζεται σε αθώα κοριτσάκια; Όχι καθόλου. Το έθνος Ισραήλ κατ’ επανάληψιν είχε κάμει το ίδιο ακριβώς πράγμα, ιδιαίτερα στις ημέρες των κριτών. Οι Ισραηλίτες, όταν ελάμβαναν την τιμωρία που τους άξιζε, κατ’ επανάληψιν προσηύχοντο στο Θεό για βοήθεια.—Κριτ. 2:11-18· 4:1-3, 23, 24· 10:6-16· 11:32, 33.

³ Υπάρχει εδώ ένα μάθημα για όλους τους Χριστιανούς γονείς. Αρχίστε από τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών σας να τους καλλιεργήτε πίστι στον Ιεχωβά Θεό. Βοηθήστε τα να εκτιμήσουν και να κατανοήσουν το γεγονός ότι ο Ιεχωβά είναι ένα πραγματικό πρόσωπο που ακούει και απαντά στις προσευχές. Το να διδάξετε τα παιδιά σας για την προσευχή από τη νηπιακή ηλικία θα συντελέση πολύ στο να γίνουν Θεοφοβούμενα όταν θα φθάσουν σε ηλικία ευθύνης.—Παράβαλε με Ψαλμό 22:9, 10· Παροιμίες 22:6· 2 Τιμόθεον 3:14, 15.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΘΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΑΣ

4, 5. (α) Ποια ερωτήματα σχετικά με την προσευχή θα κάνωμε καλά να θέσωμε στον εαυτό μας; (β) Γιατί αυτά τα ερωτήματα είναι πολύ επίκαιρα;

⁴ Αλλά τι ρόλο παίζει η προσευχή στη ζωή σας; Πόσο προσεύχεσθε σεις; Μήπως βρίσκετε συχνά τον εαυτό σας πολύ απασχολημένο ακόμη και για να προσευχηθήτε; Ή μήπως λέτε βιαστικά τις προσευχές σας με τρόπο μηχανικό, σαν αγγαρεία ή ένα καθήκον που πρέπει να εκπληρωθή; Ποια είναι η ποιότης των προσευχών σας;

⁵ Αυτά τα ερωτήματα που προκαλούν σκέψεις είναι επίκαιρα. Ακόμη και μεταξύ εκείνων που αυτοχαρακτηρίζονται ως δούλοι του Ιεχωβά, υπάρχουν άτομα που δεν προσεύχονται τακτικά. Άλλοι νομίζουν ότι οι προσευχές τους δεν έχουν πραγματικό περιεχόμενο και ουσία. Αυτό είναι κάτι που ένας Χριστιανός δεν πρέπει να το παίρνη ελαφρά, διότι η ποιότης των προσευχών του αντανακλά την πνευματική του κατάστασι. Η πνευματική υγεία ενός ατόμου, επίσης, εξαρτάται κατά πολύ από τη συναίσθησι που έχει για την πνευματική του ανάγκη και από το να κάνη κάτι γι’ αυτή. (Ματθ. 5:3) Ταυτόχρονα, αν κανείς στοχάζεται την ποιότητα των προσευχών του, μπορεί να βελτίωση την πνευματική του κατάστασι.

ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΩΜΕΘΑ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ Μ’ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

 6. Γιατί μπορούμε να προσευχώμεθα στον Θεό μ’ εμπιστοσύνη έχοντας υπ’ όψιν όσα λέγει η Αγία Γραφή στα εδάφια Ψαλμός 65:2, Φιλιππησίους 4:6 και 1 Θεσσαλονικείς 5:17;

⁶ Γιατί μπορούμε να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά μ’ εμπιστοσύνη, αναμένοντας να εισακούση τις προσευχές μας; Πρώτα απ’ όλα, διότι αυτός αποκαλύπτεται ως ο «ακούων προσευχήν» και κατ’ επανάληψιν μας παραγγέλλει να προσευχώμεθα. (Ψαλμ. 65:2) Ο Λόγος του περιέχει εντολές όπως αυτές: «Προσεύχεσθε, δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.» (Ματθ. 26:41) «Εύχεσθε [προσεύχεσθε, ΜΝΚ] υπέρ αλλήλων.» (Ιακ. 5:16) «Εις την προσευχήν προσκαρτερούντες.» (Ρωμ. 12:12) «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε.» (1 Θεσ. 5:17) «Μη μεριμνάτε περί μηδενός, αλλ’ εν παντί πράγματι ας γνωρίζωνται τα ζητήματα σας προς τον Θεόν μετ’ ευχαριστίας δια της προσευχής και της δεήσεως.»—Φιλιπ. 4:6.

 7. Ποιοι ήσαν μερικοί υποδειγματικοί άνθρωποι της προσευχής;

⁷ Η Αγία Γραφή επίσης μας δίνει παραδείγματα, στην πραγματικότητα, έμμεσες εντολές για να προσευχώμεθα. Από τη Γένεσι ως την Αποκάλυψι, το θεόπνευστο υπόμνημα είναι γεμάτο με παραδείγματα ανθρώπων που προσηύχοντο. Διαβάζομε για την προσευχή του Αβραάμ στον Ιεχωβά. (Γεν. 12:8) Ο Ιησούς Χριστός, από τον καιρό του βαπτίσματος του στον Ιορδάνη ως τη θανάτωσί του επάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, προσευχόταν επανειλημμένως στον Πατέρα του. (Λουκ. 3:21· 23:46) Ο απόστολος Παύλος αναφέρει το θέμα της προσευχής δεκάδες φορές στις επιστολές του. Κατ’ επανάληψιν ομιλεί για προσευχές υπέρ των άλλων, μας ενθαρρύνει να προσευχώμεθα ή ζητεί από άλλους να προσεύχωνται γι’ αυτόν. (Φιλιπ. 1:9-11· Εφεσ. 6:18, 19) Το βιβλίο της Αποκαλύψεως, που έγραψε ο απόστολος Ιωάννης, τελειώνει με δυο προσευχές—Αποκ. 22:20, 21.

 8. Λόγω ποιου ζητήματος μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό μ’ εμπιστοσύνη;

⁸ Ένας δεύτερος λόγος για να μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό μ’ εμπιστοσύνη μέσω προσευχής είναι ότι περιλαμβάνεται και το όνομά του. Αυτό εμπερικλείει το όνομα ή την καλή φήμη του ‘ως ακούοντος προσευχήν’. Επίσης, επειδή το όνομά του συνδέεται με τον λαό του, μια φαινομενική ένδειξις εγκαταλείψεως του λαού του, θα παρερμηνεύετο από παρατηρητές σαν να αποκαλύπτετο ανικανότης εκ μέρους του Ιεχωβά να βοηθήση τους πείσμονες δούλους του. Αυτό θα έφερνε μομφή στο όνομά του. Έτσι στον Ψαλμό 79:9, διαβάζομε: «Βοήθησον ημάς, Θεέ της σωτηρίας ημών, ένεκεν της δόξης του ονόματος σου · και ελευθέρωσον ημάς και γενού ίλεως εις τας αμαρτίας υμών, ένεκεν του ονόματός σου.» Ο Μωυσής, ο Ιησούς του Ναυή, ο Δαβίδ και ο Εζεκίας, όλοι αυτοί προσηύχοντο για το ίδιο πράγμα. (Έξοδ. 32:11, 12· Ιησ. Ναυή 7:8, 9· 2 Βασ. 19:15-19· Ψαλμ. 25:11) Και ο προφήτης Δανιήλ έκανε την επίκλησί του με τα ακόλουθα λόγια: «Κύριε, ακροάσθητι και κάμε· μη χρονίσης, ένεκέν σου, Θεέ μου· διότι το όνομά σου εκλήθη επί την πόλιν σου και επί τον λαόν σου.» (Δαν. 9:19) Ναι, αν εμείς φέρωμε πραγματικά το όνομα του Ιεχωβά, μπορούμε να τον ικετεύωμε πάνω σ’ αυτή τη βάσι.

 9. Γιατί μπορούμε να ικετεύωμε τον Θεό μ’ εμπιστοσύνη για έλεος και συγχώρησι;

⁹ Ένας τρίτος λόγος για τον οποίο πρέπει ν’ αναμένωμε ότι ο Ιεχωβά θα εισακούση τις προσευχές μας είναι ότι αυτός γνωρίζει τα μειονεκτήματά μας και θέλει να μας βοηθήση. Ο ψαλμωδός Δαβίδ το εξέφρασε αυτό ως εξής: «Όσον απέχει η ανατολή από της δύσεως, τόσον εμάκρυνεν αφ’ ημών τας ανομίας ημών. Καθώς σπλαγχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα, ούτως ο Κύριος σπλαγχνίζεται τους φοβούμενους αυτόν. Διότι αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών, ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:12-14· βλέπε επίσης Ψαλμό 51:5.) Όταν, λοιπόν, παρασυρώμεθα από την ατέλειά μας, όταν μπερδεύωμε τα πράγματα ή κάνωμε κάποιο σοβαρό σφάλμα, μπορούμε να ικετεύωμε τον Ιεχωβά Θεό με βάσι τις αδυναμίες και τις ατέλειές μας.

10. Γιατί μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό μ’ εμπιστοσύνη όπως φαίνεται από την περίπτωση του Ιώβ, του Παύλου και άλλων;

¹⁰ Ένας άλλος σοβαρός λόγος για να μπορούμε να πλησιάζωμε τον Ιεχωβά μ’ εμπιστοσύνη είναι ότι αυτός θα εισακούση τις προσευχές μας αν εμείς κρατούμε ακεραιότητα. Ο Ιώβ είχε κάμει μια εύγλωττη ικεσία γι’ αυτό το ζήτημα, λέγοντας: «Ας με ζυγίση δια της στάθμης της δικαιοσύνης και ας γνωρίση ο Θεός την ακεραιότητα μου.» (Ιώβ 31:6) Ομοίως, ο Παύλος παρεκάλεσε ομοπίστους: «Προσεύχεσθε περί ημών· διότι είμεθα πεπεισμένοι ότι έχομεν καλήν συνείδησιν, θέλοντες να πολιτευώμεθα κατά πάντα καλώς. (Εβρ. 13:18) Το ότι πρέπει να είμεθα ευθείς από την άποψι του Θεού, γίνεται επίσης φανερό απ’ όσα έγραψε ο απόστολος Ιωάννης: «Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών δεν μας κατακρίνη, έχομεν παρρησίαν προς τον Θεόν, και ότι αν ζητώμεν λαμβάνομεν παρ’ αυτού, διότι φυλάττομεν τας εντολάς αυτού και πράττομεν τα αρεστά ενώπιον αυτού.»—1 Ιωάν. 3:21, 22.

ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

11. Μέσω τίνος μόνο μπορούμε να πλησιάζωμε τον Θεό με προσευχή;

¹¹ Πώς μπορούμε να πλησιάζωμε τον μεγάλο Θεό τον ‘Ακούοντα προσευχή’; Ο ίδιος ώρισε ότι αυτό πρέπει να γίνεται μέσω του Ιησού Χριστού και μόνο. Υπάρχει μόνο ένας Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων και ένας Αρχιερεύς, ο Ιησούς Χριστός. (1 Τιμ. 2:5· Εβρ. 7:25, 26) Ο ίδιος ο Ιησούς το διετύπωσε αυτό πολύ καθαρά, λέγοντας: «Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι’ εμού.» (Ιωάν. 14:6) «Αληθώς σας λέγω ότι όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί μου, θέλει σας δώσει. . . . Αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, δια να ήναι πλήρης η χαρά σας.»—Ιωάν. 16:23, 24.

12, 13. (α) Ποια ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν εξ αιτίας αυτού που έκαμε ο απόστολος Ιωάννης και ο Στέφανος; (β) Αλλά γιατί δεν μπορούμε να πάρωμε τα παραδείγματα του Στεφάνου και του αποστόλου Ιωάννου ως λόγους για να προσευχώμεθα κατ’ ευθείαν στον Ιησού;

¹² Εν τούτοις, μερικοί άνθρωποι διερωτώνται: ‘Δεν μπορούμε επίσης να ζητούμε πράγματα απ’ ευθείας από τον ίδιο τον Ιησού; Δεν απευθύνθηκε άμεσα στον Ιησού με προσευχή ο μαθητής Στέφανος καθώς και ο απόστολος Ιωάννης;’ Πράγματι, ο Στέφανος, λίγο προτού εκπνεύση, είπε: «Κύριε Ιησού, δέξαι το πνεύμα μου.» (Πράξ. 7:59) Και ο απόστολος Ιωάννης προσευχήθηκε : «Αμήν, ναι, έρχου, Κύριε Ιησού.»—Αποκ. 22:20.

¹³ Εν τούτοις, καλά θα κάνωμε να εξετάσωμε τις περιστάσεις. Ο Στέφανος, λόγου χάριν, είχε ένα όραμα, διότι είπε: «Ιδού, θεωρώ τους ουρανούς ανεωγμένους και τον Υιόν του ανθρώπου ιστάμενον εκ δεξιών του Θεού.» Επομένως, επειδή είδε τον Ιησού σε όραμα, ο Στέφανος μπορούσε να απευθυνθή κατ’ ευθείαν στον Υιό του Θεού. (Πράξ. 7:56) Ο απόστολος Ιωάννης είχε επίσης όρασι των ουρανίων πραγμάτων. (Αποκ. 1:1, 10· 4:1, 2) Ενόσω είχε αυτή την όρασι, ο απόστολος είδε τον Ιησού και τον άκουσε να λέγη: «Λέγει ο μαρτύρων ταύτα· Ναι, έρχομαι ταχέως.» (Αποκ. 22:20) Επομένως, ο Ιωάννης απήντησε σε ότι μόλις είχε ακούσει τον Ιησού να λέγη. Αυτά τα περιστατικά είναι παρόμοια με ότι συνέβη όταν ο διώκτης Σαούλ από την Ταρσό, βρισκόταν καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός αποκαλύφθηκε στον Σαούλ, λέγοντας: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» Όπως ακριβώς συνέβη με τον απόστολο Ιωάννη και με τον Στέφανο, ο Σαούλ απήντησε άμεσα στον Ιησού: «Τις είσαι, Κύριε;»—Πράξ. 9:4, 5.

ΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ

14, 15. Τι πρέπει να δείχνουν η στάσις μας, τα λόγια μας και ο τόνος της φωνής μας όταν προσευχώμεθα και γιατί;

¹⁴ Όταν πλησιάζωμε το μεγάλο Κυρίαρχο του σύμπαντος με προσευχή, πρέπει επίσης να προσερχώμεθα σ’ αυτόν με τον κατάλληλο τρόπο. Μπορούμε να τον πλησιάζωμε μόνο με το μεγαλύτερο σεβασμό, με ευλάβεια και βαθειά ταπεινότητα. Το γεγονός ότι ο Λόγος του Θεού μάς λέγει ότι μπορούμε να προσερχώμεθα στον Θεό με ‘παρρησία,’ δεν σημαίνει ότι μπορούμε να δείξωμε οικειότητα ή απερισκεψία ενώπιον του μεγάλου Δημιουργού. (Εβρ. 4:16· 1 Ιωάν. 3:21, 22) Πόσο απερίσκεπτα ακατάλληλο είναι ν’ αρχίζωμε μια προσευχή με εκφράσεις όπως, «Καλησπέρα, Ιεχωβά!» Μπορούμε να προσερχώμεθα με παρρησία λόγω της πίστεως και της εμπιστοσύνης μας στην προθυμία Του να ακούση και επειδή εμείς κρατούμε ακεραιότητα. Αλλά πρέπει να το κάνωμε αυτό με βαθύ σεβασμό, με ευλάβεια.—Παράβαλε με Εκκλησιαστή 5:1, 2.

¹⁵ Ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι εξυψωμένος πολύ πάνω από μας. Λόγω της γήινης υπάρξεως και του οργανισμού μας, εμείς είμεθα κατώτεροι από τους αγγέλους σε δύναμι και δόξα. (Εβρ. 2:7) Επί πλέον, είμεθα ατελείς, αμαρτωλοί άνθρωποι. Κατάλληλα, λοιπόν, στις προσευχές μας πρέπει να χρησιμοποιούμε λέξεις και τόνο φωνής που να δείχνουν ότι καταλαβαίνομε και εκτιμούμε τη σχέσι μας με τον Ιεχωβά Θεό, διότι αυτός δίνει ακρόασι μόνο σε ταπεινούς οι οποίοι ‘τρέμουν τον λόγο του.’ (Ησ. 66:2) Πόσο καλά υπεγράμμισε ο Ιησούς Χριστός αυτή την αρχή στην παραβολή του για τους δύο εκείνους άνδρες που πήγαν στο ναό της Ιερουσαλήμ να προσευχηθούν! Ο Ιεχωβά Θεός δεν έδωσε προσοχή στον υπερήφανο και αυτοδικαιούμενο Φαρισαίο, αλλά προφανώς εισήκουσε και απήντησε στην προσευχή του ταπεινού και συντετριμμένου τελώνου.—Λουκ. 18:9-14.

ΜΕ ΠΙΣΤΙ ΚΑΙ ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΙ

16. Ποια Γραφικά εδάφια τονίζουν τη σπουδαιότητα της πίστεως στην προσευχή;

¹⁶ Άλλη μια σοβαρή απαίτησις για να εισακουώμεθα από τον Ιεχωβά, είναι να προσερχώμεθα σ’ αυτόν με πίστι. Κατ’ επανάληψιν, αυτός ο όρος προσευχής τίθεται υπ’ όψιν μας στο Λόγο του Θεού. Ο Ιησούς είπε: «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, . . . δεν θέλει είσθαι ουδέν αδύνατον εις εσάς.» (Ματθ. 17:20) Στην επιστολή προς Εβραίους 11:6 διαβάζομε ότι για να ευαρεστήσωμε τον Θεό πρέπει όχι μόνο να πιστεύωμε ότι υπάρχει αλλά και ότι γίνεται «μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» Ο μαθητής Ιάκωβος έγραψε: «Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς·» διότι ο διστάζων δεν θα λάβη τίποτε από τον Ιεχωβά.—Ιακ. 1:6, 7.

17. Ποια συμβουλή δίνει η Αγία Γραφή για την εμμονή στην προσευχή;

¹⁷ Για να λάβωμε απάντησι στα αιτήματά μας, πρέπει επίσης να εμμένωμε στην προσευχή. Πρέπει να θέλωμε να κάνωμε την προσευχή συνήθεια μας. Η Αγία Γραφή μάς νουθετεί: «Εμμένετε σταθερά στη συνήθεια της προσευχής.» (Ρωμ. 12:12, Η Καινή Διαθήκη στη Σύγχρονη Αγγλική, υπό Ι. Β. Φίλιπς) Ο Ιησούς κατ’ επανάληψιν ετόνισε αυτή την πλευρά της προσευχής. Στην επί του Όρους Ομιλία του είπε: «Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή.» (Ματθ. 7:7) Στην παραβολή του για τη χήρα που έλαβε δικαιοσύνη από ένα κριτή, ο οποίος ούτε Θεό εφοβείτο ούτε άνθρωπο εσέβετο, ο Ιησούς ομοίως ετόνισε τη σπουδαιότητα της εμμονής στην προσευχή. (Λουκ. 18:1-8) Αν έχωμε αληθινό ζήλο για τα όσα ζητούμε από τον Ιεχωβά Θεό, θα ‘εγκαρτερούμε στην προσευχή’ και θα ‘προσευχώμεθα αδιαλείπτως.’—Ρωμ. 12:12· 1 Θεσ. 5:17.

18. Ποια πράγματα δεν πρέπει να επιτρέπωμε να αφαιρούν το χρόνο μας για προσευχή;

¹⁸ Η διάθεσις χρόνου για προσευχή συνδέεται στενά με την εμμονή στην προσευχή. Ποτέ δεν πρέπει να είμεθα τόσο απασχολημένοι ώστε να μην μπορούμε να προσευχηθούμε. Υπάρχουν βέβαια τα αναγκαία για τη ζωή—η καθημερινή μας εργασία, το φαγητό, η περιποίησις του εαυτού μας, ο ύπνος—που αφαιρούν το μεγαλύτερο μέρος από την καθημερινή 24ωρη ημέρα μας. Αλλά μήπως δεν υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που μας παίρνουν περισσότερο χρόνο απ’ όσο θα έπρεπε; Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν το διάβασμα εφημερίδων, την παρακολούθησι τηλεοράσεως, την ενασχόλησι σε αθλητικές δραστηριότητες και άλλες μορφές ψυχαγωγίας ή αναψυχής. Αν δεν εκτιμούμε αληθινά το πολύτιμο προνόμιο της προσευχής, είναι δυνατόν να διαπιστώσουμε ότι το παραμελούμε, εξ αιτίας αυτών των πραγμάτων που δεν μας αφήνουν χρόνο για προσευχή.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

19. Ποιες είναι μερικές από τις πολλές περιπτώσεις που έχομε για να προσευχώμεθα;

¹⁹ Πολλές είναι πραγματικά οι περιπτώσεις ή ευκαιρίες που έχομε για προσευχή. Το να ‘προσευχώμεθα αδιαλείπτως’ σημαίνει να προσευχώμεθα σε όλες τις περιπτώσεις—όταν ξυπνούμε το πρωί, όταν πηγαίνωμε για ύπνο το βράδυ, πριν από τα γεύματα και στη διάρκεια αϋπνίας τη νύχτα. (Βλέπε Ψαλμό 5:3· 92:1, 2· 119:147-149, 164· 1 Τιμόθεον 4:4, 5.) Μπορεί ν’ αντιμετωπίζωμε σοβαρά προβλήματα ή καιρούς στενοχώριας, ή έχομε να επωμισθούμε βαρειές ευθύνες· μπορεί να κληθούμε να ομιλήσωμε ενώπιον ενός Χριστιανικού ακροατηρίου ή να κάνωμε ομολογία της πίστεως μας ενώπιον κρατικών λειτουργών. Ασφαλώς, σ’ αυτούς τους καιρούς πρέπει ν’ αναφέρωμε τις ανησυχίες μας στον Ιεχωβά. «Εν πάσαις τοις οδοίς σου αυτόν [τον Θεό] γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματα σου.» (Παρ. 3:6) Επί πλέον, όταν λάβωμε κάποια ειδική ευλογία, ιδιαίτερα αν αυτή είναι απροσδόκητη ή αν την επιθυμούσαμε ζωηρά, η καρδιά μας πρέπει να ξεχειλίζη από ευγνωμοσύνη στον Ιεχωβά. Αλλά, φυσικά, δεν χρειαζόμεθα ιδιαίτερους λόγους. Η καρδιά μας και η διάνοια μας πρέπει να μας υποκινούν να εκφράζωμε ευγνωμοσύνη οποτεδήποτε.

20. Τι μπορεί να λεχθή για τη στάσι του σώματος μας στην προσευχή;

²⁰ Εφόσον κάθε στιγμή μπορεί να είναι κατάλληλη για προσευχή, μήπως αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ανάγκη να προσέχωμε τη στάσι του σώματος μας όταν προσευχώμεθα; Είναι αλήθεια ότι η Αγία Γραφή δεν περιγράφει κάποια ωρισμένη στάσι, όπως είναι το γονάτισμα και το σταύρωμα των χεριών, όταν προσευχώμεθα. Αλλά διαβάζομε για ανθρώπους που προσηύχοντο όρθιοι, ή γονατιστοί ή πεσμένοι μπρούμυτα, ή με τα χέρια απλωμένα στον ουρανό. (Βλέπε Γένεσις 24:26, 48· 1 Βασιλέων 8:22, 42, 44, 54· Νεεμίας 2:1-4· Μάρκος 11:25.) Αυτό μας δείχνει ότι είναι κατάλληλο, όταν είναι δυνατόν, να έχωμε ευλαβική στάσι όταν προσευχώμεθα. Παραδείγματος χάρι, σε μια συνάθροισι εκκλησίας μπορεί να σηκωθούμε όρθιοι και να σκύψωμε το κεφάλι μας. Αυτή η αλλαγή στη σωματική στάσι μπορεί, επίσης, να μας βοηθήση να συγκεντρωθούμε στην προσευχή που αναπέμπεται και για μας. Το γονάτισμα φαίνεται να είναι μια ιδιαίτερα κατάλληλη στάσις του σώματος για ιδιωτικές προσευχές. (Παράβαλε με Δανιήλ 6:10· Φιλιπ. 2:9, 10.) Ακόμη και αν πέφτωμε μπρούμυτα στο κρεββάτι όταν προσευχώμεθα προτού κοιμηθούμε, πρέπει να φροντίζωμε να εφαρμόζωμε τη ρητή αποστολική εντολή να ‘αγρυπνούμε,’ δηλαδή το πνεύμα μας να είναι άγρυπνο, όταν προσευχώμεθα.—Εφεσ. 6:18.

21. Για να προσερχώμεθα στον Θεό ώστε να μας εισακούη, πώς πρέπει να προσευχώμεθα;

²¹ Αληθινά, το να προσευχώμεθα στον Ιεχωβά Θεό είναι κάτι που πρέπει να το πάρουμε στα σοβαρά. Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμεθα που μπορούμε να πλησιάζωμε τον ουράνιο Πατέρα μας, με πεποίθησι ότι αυτός θα μας ακούση οποτεδήποτε! Φυσικά, αυτό εξαρτάται από το αν προσερχώμεθα σ’ αυτόν με πίστι, με το κατάλληλο μέσον, με το ορθό φρόνημα, και επίσης από το αν προσκαρτερούμε στην προσευχή, και να μην είμεθα ποτέ πολύ απασχολημένοι ώστε να μη μπορούμε να προσευχηθούμε. Και, αν έχετε παιδιά, διδάσκετε σ’ αυτά με υπομονή τη σπουδαιότητα της προσευχής και με λόγια και με το καλό παράδειγμα.