Η Πρώτη Γυναίκα που Απατήθηκε

ΗΤΑΝ μοναδική μεταξύ των γυναικών. Η νηπιακή, η παιδική, ηλικία και η αλλαγή σε γυναίκα, ποτέ δεν απετέλεσαν μέρος των εμπειριών της ζωής της. Από την αρχή ήταν μια ώριμη γυναίκα. Στην πραγματικότητα, η πρώτη μέρα της υπάρξεώς της, αποδείχθηκε η μέρα του γάμου της.

Ο άνθρωπος Αδάμ, όταν την είδε, υποκινήθηκε να πη: «Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι, εκ του ανδρός αυτή ελήφθη.»—Γέν. 2:23.

Γιατί ο Αδάμ έκανε αυτή τη δήλωσι για την πρώτη γυναίκα που έβλεπε στη ζωή του; Πρώτα-πρώτα, ο άνδρας ήταν το μόνο μέλος από το ανθρώπινο γένος που ζούσε σ’ ένα όμορφο παράδεισο, κήπο ή πάρκο, που του προμήθευε όλα τα αναγκαία της ζωής. Καθώς παρατηρούσε τα διάφορα ζώα και εξέλεξε ύστερα κατάλληλα ονόματα γι’ αυτά, έβλεπε ότι όλα είχαν συντρόφους. Αλλά μεταξύ αυτών, δεν είδε κανένα από το είδος του με το οποίο θα μπορούσε να έχη στενή συντροφιά και αγάπη. (Γεν. 2:19, 20) Επομένως, αναγνώρισε αμέσως ότι η γυναίκα ήταν ένας κατάλληλος σύντροφος γι’ αυτόν, συμπλήρωμά του. Αργότερα, την ωνόμασε Εύα, που σημαίνει «Ζώσα,» επειδή θα γινόταν «μήτηρ πάντων των ζώντων.»—Γέν. 3:20.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ

Σε αντίθεσι με τους άλλους ανθρώπους που ξεκινούν από ένα μικροσκοπικό κύτταρο, η Εύα είχε την αρχή της από ένα πλευρό που αφαίρεσε ο Δημιουργός από την πλευρά του Αδάμ. Στο φως της σημερινής ιατρικής γνώσεως, η εκλογή ενός πλευρού φαίνεται η πιο κατάλληλη. Όταν το περιόστεο (η μεμβράνη του συνδετικού ιστού που καλύπτει το οστό) αφεθή να μείνη, η αφαίρεσις ενός πλευρού δεν είναι μόνιμη. Το πλευρό θα αναπτυχθή πάλι. Ασφαλώς δεν ήταν δύσκολο για τον Δημιουργό, ο οποίος έκανε δυνατή την ανάπτυξι του ανθρώπου από ένα γονιμοποιημένο κύτταρο στη μήτρα, να πάρη τα πολλά κύτταρα που συνθέτουν ένα πλευρό και να δημιουργήση μ’ αυτά τα κύτταρα μια γυναίκα. Επειδή ο Αδάμ βρισκόταν σε μια κατάστασι βαθειάς υπνώσεως όταν αφαιρέθηκε αυτό το πλευρό από την πλευρά του, πρέπει να πληροφορήθηκε από τον Δημιουργό του για τον τρόπο με τον οποίο ήλθε σε ύπαρξι η γυναίκα. Αυτό θα μπορούσε να εξηγήση γιατί ο Αδάμ αναφέρθηκε στην Εύα ως ‘οστούν εκ των οστέων του και σάρκα εκ της σαρκός του.’—Γέν. 2:21-23.

Μια μεγαλειώδης προοπτική τέθηκε ενώπιον της Εύας και του συζύγου της Αδάμ. Αυτή η προοπτική περιελάμβανε το πρόγραμμα να γεμίσουν τη γη με το είδος τους και να μεταμορφώσουν τη γη έξω από το όμοιο με κήπο σπίτι τους, σ’ έναν όμορφο παράδεισο. (Γέν. 1:28) Ωστόσο, το αν θα συνέχιζαν ν’ απολαμβάνουν ζωή στον παράδεισο, εξαρτάτο από την υπακοή στην εντολή του Πλάστη τους. Ο Ύψιστος είχε δηλώσει ότι ο καρπός του «ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού» ήταν απαγορευμένος για τον Αδάμ και την Εύα. (Γέν. 2:16, 17) Αυτό το δένδρο συμβόλιζε το δικαίωμα του δημιουργού ν’ αποφασίζη τι ήταν καλό και τι ήταν κακό για τα ανθρώπινα παιδιά του. Πόσο ακατάλληλο θα ήταν να θέσουν κανόνες για το καλό και το κακό τα ίδια τα πλάσματα!

ΕΞΑΠΑΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΟΦΙ

Παρ’ όλα αυτά η Εύα έπεσε θύμα απάτης σχετικά με το ‘ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού.’ Μια μέρα, που δεν ήταν μαζί με τον σύζυγό της, είχε μια πολύ ασυνήθιστη εμπειρία. Ένας φρόνιμος όφις φαινομενικά είχε γίνει σοφός και είχε λάβει τη δύναμι να μιλά. Χωρίς να το ξέρη η Εύα, ένας ύπουλος πνευματικός υιός του Θεού χρησιμοποίησε αυτόν τον όφι όπως ένας εγγαστρίμυθος χρησιμοποιεί μια κούκλα. (Παράβαλε με Ιωάν. 8:44.) Αυτός ο ταπεινός όφις έκανε μια φαινομενικά αθώα ερώτησι: «Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;» (Γεν. 3:1) Η Εύα απάντησε σωστά, διότι ο Αδάμ πρέπει να της είχε πη για το «ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού.» Είπε: «Από του καρπού των δένδρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτό, δια να μη αποθάνητε.» (Γεν. 3:2, 3) Η ερώτησις του όφεως, όμως, έθεσε ύπουλα μια ερώτησι στη διάνοια της Εύας, μια ερώτησι που ίσως δεν είχε σκεφθή προηγουμένως. Αυτή η ερώτησις ήταν, γιατί ο καρπός του «ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού» απαγορευόταν με την ποινή του θανάτου;

Ο όφις είχε έτοιμη την απάντηση: «Δεν θέλετε [στον πληθυντικό αριθμό, περιλαμβάνοντας έτσι και τον Αδάμ] βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι, ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γεν. 3:4, 5) Τώρα η Εύα αντιμετώπιζε μια απόφασι. Θα υπερασπιζόταν τον Δημιουργό στον οποίον ώφειλε την ίδια την ύπαρξί της, και ο οποίος είχε δώσει σ’ αυτή και στον σύζυγο της όλα τα αναγκαία για μια αιωνιότητα ευτυχισμένης ζωής; Ή, θα πρόσεχε στα λόγια που προέρχονταν από ένα ταπεινό πλάσμα που ποτέ δεν είχε κάνει τίποτε γι’ αυτή; Η Εύα δεν είχε αφεθή ακατάρτιστη για να λάβη την ορθή απόφασι. Γνώριζε το Νόμο του Θεού και είχε αλάνθαστες αποδείξεις της αγάπης του Δημιουργού της γι’ αυτή και το σύζυγό της. Έτσι, η Εύα θάπρεπε να καταλήξη στο συμπέρασμα ότι κάποια εύλογη αιτία βρισκόταν πίσω από την εντολή του Θεού και ότι θα ήταν για το καλύτερο συμφέρον της να υπακούση. Επίσης, επειδή ο σύζυγος της ήταν μια σάρκα μ’ αυτή, θα ήταν πολύ ορθό να συμβουλευτή η Εύα πρώτα το σύζυγο της γι’ αυτό το ζήτημα.

Δυστυχώς, όμως, η Εύα είχε προφανώς αποτύχει να αναπτύξη την απαιτούμενη εκτίμησι για τον Δημιουργό της ώστε να σκεφθή θετικά για τη θεία εντολή. Το Βιβλικό υπόμνημα αναφέρει: «Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ως δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού έφαγε.» (Γεν. 3:6α) Μ’ ένα πνεύμα ανεξαρτησίας, η Εύα προτίμησε ν’ αποφασίση μόνη της τι ήταν καλό και τι ήταν κακό, αντί να υποταχθή στην απόφασι του Θεού γι’ αυτό. Απατήθηκε τελείως από το ψέμα που της ελέχθη μέσω του όφεως. Έτσι, όταν έλαβε από τον απαγορευμένο καρπό, απέβλεπε στο να καλυτέρευση την κατάστασί της.

Η Εύα δεν έχασε χρόνο να πλησιάση το σύζυγό της, με σκοπό να τον κάνη να παραβή κι αυτός το Νόμο του Θεού. Ο Αδάμ γνώριζε ότι το να λάβη από τον καρπό, θα εσήμαινε θάνατο γι’ αυτόν. Δεν πίστεψε στα λόγια του όφεως: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει.» Αλλά, τελικά, ο Αδάμ ενέδωσε στις παροτρύνσεις της συζύγου του να λάβη από τον καρπό.—Γεν. 3:6β.

ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν δυσάρεστο. Ο Αδάμ και η Εύα δεν μπορούσαν πια να κοιτάζουν ο ένας το γυμνό σώμα του άλλου, μ’ έναν αγνό τρόπο. Η ένοχη συνείδησίς τους τούς έκανε να αισθάνωνται ακάθαρτοι, δημιουργώντας αισθήσεις που δεν είχαν ποτέ προηγουμένως δοκιμάσει. Με φύλλα συκής, έκαμαν περιζώματα για τους εαυτούς τους.—Γέν. 3:7.

Αργότερα, όταν άκουσαν τη φωνή του Θεού, η Εύα μαζί με το σύζυγο της κρύφθηκαν μεταξύ των δένδρων του παραδεισένιου σπιτιού τους. Σε απάντησι στην ερώτησι του δημιουργού σχετικά με τις πράξεις τους, η Εύα παραδέχθηκε: «Ο όφις με ηπάτησε, και έφαγον.»—Γέν. 3:8-13.

Τραγικές συνέπειες επήλθαν σ’ αυτό το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι. Η Εύα εξέκλινε από το Θεόδοτο ρόλο της και σφετερίσθηκε την ικανότητα του καθοδηγητού σχετικά με το σύζυγό της. Η καταδίκη που ο Δημιουργός απήγγειλε σ’ αυτήν, αποκάλυψε το καταστρεπτικό αποτέλεσμα που θα είχε στο γάμο της αυτή η πορεία. Ο Αδάμ θα την ‘εξουσίαζε’ με την έννοια ότι στο εξής η αρχηγία του θα ασκείτο μ’ έναν δεσποτικό, τυραννικό τρόπο. Κι ωστόσο εκείνη, θα είχε μια επιθυμία, ένα έντονο αίσθημα ανάγκης, γι’ αυτόν.—Γέν. 3:16.

Η μητρότητα, επίσης, θα συνοδευόταν από προβλήματα. Η θεία απόφασις ήταν: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου. Με λύπας θέλεις γεννά.» (Γέν. 3:16) Η Εύα, στην ατελή κατάστασι που βρισκόταν τώρα, ίσως υπέστη τέτοιους πόνους όταν γεννούσε ώστε σκέφθηκε ότι μπορεί να πέθαινε κι αυτή και τα παιδιά της.

Τελικά και αυτή και ο σύζυγός της θα πέθαιναν. Τα σώματά τους θα αποσυντίθεντο και θα επέστρεφαν στα στοιχεία της γης.—Γεν. 3:19.

Επίσης, η Εύα και ο σύζυγός της εκδιώχθηκαν από τη θαυμάσια παραδεισιακή κατοικία τους, για ν’ αρχίσουν μια ζωή κάτω από δύσκολες συνθήκες σε μια ακαλλιέργητη περιοχή. Ωστόσο, ο Δημιουργός φιλάγαθα προμήθευσε μακρυά δερμάτινα ενδύματα γι’ αυτούς.—Γέν. 3:21-24.

Αργότερα, η Εύα έγινε μητέρα του Κάιν και του Άβελ, καθώς επίσης και άλλων γιων και θυγατέρων. (Γέν. 4:1, 2· 5:4) Φαντασθήτε πώς πρέπει να αισθάνθηκε όταν έμαθε ότι ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του Άβελ. Τι σοκ πρέπει να προκάλεσε αυτός ο πρώτος ανθρώπινος θάνατος! Αργότερα, όταν ο Αδάμ ήταν 130 ετών, η Εύα γέννησε κι άλλον γιο. Τον ωνόμασε Σηθ, λέγοντας: «Έδωκεν εις εμέ ο Θεός άλλον σπέρμα αντί του Άβελ, τον οποίον εφόνευσεν ο Κάιν.»—Γέν. 4:25· 5:3.

Πόσο έντονα δείχνει η περίπτωσις της Εύας ότι η έλλειψις σεβασμού για το θείο Νόμο οδηγεί σε σοβαρά προβλήματα! Οποτεδήποτε γίνονται προσπάθειες για να κάνουν την αδικοπραγία να φαίνεται ελκυστική σε μας, δεν πρέπει να ξεχνούμε τι συνέβη στην Εύα. Η ευτυχία δεν μπορεί ποτέ να προκύψη από την έλλειψι σεβασμού για τον κανόνα του Δημιουργού ως προς το τι είναι καλό και τι κακό. Είθε να μη μοιάσωμε στην Εύα και απατηθούμε, προς αιώνια βλάβη μας.