Παραμείνατε «Στερεοί εις την Πίστιν»
«Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως.»—1 Τιμ. 4:1.
1. Μήπως πρέπει να συγκλονιζόμαστε αν κάποιος απομακρύνεται από την πίστι;
ΜΗΠΩΣ αναστατώνεσθε βαθιά και ανησυχείτε υπερβολικά όταν βλέπετε ή ακούτε για ένα Χριστιανό που γνωρίζετε, να ενδίδη σε αμφιβολίες, να ψυχραίνεται και να γίνεται ίσως και στασιαστικός ως το σημείο να εγκαταλείψη τη Χριστιανική εκκλησία και να προσπαθή να παρασύρη και άλλους μαζί του; Αν ναι, μπορείτε να παρηγορηθήτε γνωρίζοντας ότι, όσο λυπηρά κι αν είναι αυτά τα συμβάντα, η Αγία Γραφή μάς προειδοποιεί ότι θα γίνουν.
2, 3. (α) Τι σημαίνει η λέξις «αποστασία,» και ποιος ήταν ο πρώτος αποστάτης; (β) Τι επέφερε η πορεία αποστασίας στον Ισραήλ και στον Ιούδα;
2 Η λέξις «αποστασία» σημαίνει το «να στέκη κανείς μακρυά από κάτι,» «απομάκρυνσι, αποσκίρτησι», «στασιασμό, εγκατάλειψι». Ο πρώτος που εξέπεσε από την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά ήταν ο Σατανάς ο Διάβολος. Αυτός λοιπόν ήταν ο πρώτος αποστάτης. (Ιωάν. 8:44) Αυτός έκανε το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος να αποστατήση. (Γένεσις, κεφάλαιο 3) Στην αρχή της ιστορίας του Ισραήλ έγινε μια «απομάκρυνσις» ή ‘παρέκκλισις,’ από την αληθινή λατρεία. Διαβάζομε:
«Πλην ουδέ εις τους κριτάς αυτών υπήκουσαν, αλλ’ επόρνευσαν κατόπιν άλλων θεών και προσεκύνησαν αυτούς· εξέκλιναν ταχέως από της οδού, εις την οποίαν περιεπάτησαν οι πατέρες αυτών υπακούοντες εις τας εντολάς του Κυρίου.»—Κριτ. 2:17.
3 Αργότερα, πολλοί από τους βασιλείς του Ισραήλ και του Ιούδα έγιναν αποστάτες και ωδήγησαν τα έθνη τα οποία κυβερνούσαν, σε μια πορεία αποστασίας. Ο Θεός ετιμώρησε πρώτα το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ, λέγοντας: «Εναντίον ενός έθνους αποστατικού (Ισραήλ) θέλω αποστείλει αυτόν [τον Ασσύριον].» (Ησ. 10:6, ΜΝΚ) Και λίγο πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, πρωτεύουσας του Ιούδα, από τους Βαβυλώνιους, ο Ιεχωβά εδήλωσε: «Εκ των προφητών της Ιερουσαλήμ εξήλθεν ο μολυσμός εις άπαντα τον τόπον.» (Ιερ. 23:15) Η αποστασία ή απομάκρυνσις από την αληθινή πίστι δεν επέφερε βέβαια ευλογίες στον Ισραήλ και στον Ιούδα.
Αποστασία Μεταξύ των Πρώτων Χριστιανών
4. Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Ιησούς εναντίον των αποστατών;
4 Από την αρχή της επίγειας διακονίας του ο Ιησούς προειδοποίησε τους ακολούθους του να φυλάγονται από τους αποστάτες. Στην επί του Όρους Ομιλία του είπε:
«Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν. Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.»—Ματθ. 7:13-16.
5. Τι είπε ο Παύλος για τους αποστάτες;
5 Εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, ο Παύλος προειδοποίησε τους Χριστιανούς πρεσβυτέρους της Εφέσου: «Εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» (Πράξ. 20:29, 30) Ο Παύλος, στην τελευταία από τις θεόπνευστες επιστολές του κατωνόμασε μερικούς απ’ αυτούς τους αποστάτες του πρώτου αιώνος. Προειδοποίησε τον Τιμόθεο: «Τας δε βεβήλους ματαιοφωνίας φεύγε· διότι θέλουσι προχωρήσει εις πλειοτέραν ασέβειαν, και ο λόγος αυτών θέλει κατατρώγει ως γάγγραινα· εκ των οποίων είναι ο Υμέναιος και ο Φιλητός, οίτινες απεπλανήθησαν από της αληθείας, . . . και ανατρέπουσι την πίστιν τινών.» «Ο Αλέξανδρος ο χαλκεύς πολλά κακά μοι έκαμεν . . . τον οποίον και συ φυλάττου· διότι πολύ ανθίσταται εις τους λόγους ημών.»—2 Τιμ. 2:16-18· 4:14, 15.
6. Ποια είναι μερικά από τα αποκαλυπτικά χαρακτηριστικά των τυπικών αποστατών;
6 Αν αναλύσωμε αυτές τις προειδοποιήσεις που δόθηκαν από τον Ιησού και τον Παύλο, ανακύπτουν τα ακόλουθα αποκαλυπτικά χαρακτηριστικά των τυπικών αποστατών:
(1) Παρέκκλισις από την αλήθεια
(2) Διεστραμμένοι, κενοί λόγοι
(3) Προσπάθειες ανατροπής της πίστεως μερικών και απόσπασις μαθητών πίσω τους
(4) Υποκρισία (‘λύκοι με ενδύματα προβάτων’)
(5) Αναγνωρίζονται από τους καρπούς τους· ‘προχωρούν όλο και σε περισσότερη ασέβεια’
Αυτά τα ενδεικτικά σημεία προωρίζοντο να καταστήσουν ικανούς τους πρώτους Χριστιανούς ν’ ανακαλύπτουν γρήγορα τους αποστάτες και να ‘φυλάγωνται απ’ αυτούς.’
Αποστασία «εν Υστέροις Καιροίς»
7. Πότε έγινε ομαδική αποστασία, και από ποια Γραφικά εδάφια προελέχθη;
7 Η αποστασία που ‘ήδη ενεργείτο’ ενώ μερικοί από τους αποστόλους του Χριστού ζούσαν ακόμη, έγινε γόνιμη «εν υστέροις καιροίς,» δηλαδή μετά το θάνατό τους. Τα πέντε ενδεικτικά σημεία εγίνοντο όλο και πιο φανερά από το δεύτερο αιώνα κι έπειτα και έφθασαν σε αποκορύφωμα τον τέταρτο αιώνα. Η ομαδική αυτή αποστασία επρόκειτο να γίνη πριν από την ‘παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού’ και ‘την ημέρα του Ιεχωβά.’—2 Θεσ. 2:1-12, ΜΝΚ.
8, 9. (α) Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Πέτρος σχετικά με τις έσχατες ημέρες; (β) Θα ήσαν αυτοί οι «εμπαίκται» και οι ‘άνομοι’ αποκλειστικά έξω από τη Χριστιανική εκκλησία;
8 Άλλα Γραφικά εδάφια διασαφηνίζουν ότι και στη διάρκεια ‘των εσχάτων ημερών’ του παρόντος συστήματος πραγμάτων, θα συνέβαιναν περιπτώσεις αποστασίας μέσα στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε:
«Θέλουσιν ελθεί εν ταις εσχάταις ημέραις εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας και λέγοντες· Πού είναι η υπόσχεσις της παρουσίας αυτού; . . . Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα φυλάττεσθε, δια να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων και εκπέσητε από τον στηριγμόν [την σταθερότητά, ΜΝΚ] σας.»—2 Πέτρ. 3:3, 4, 17.
9 Ο Πέτρος δεν προειδοποιούσε απλώς τους αδελφούς του να φυλάγωνται από τους ‘εμπαίκτας’ και τους ‘ανόμους’ του κόσμου, Οι Χριστιανοί ήσαν πάντοτε ενήμεροι του κινδύνου που προέρχεται απ’ αυτή την πλευρά. Ο Πέτρος μιλούσε επίσης για τον κίνδυνο να ‘παρασυρθούν’ από μερικούς που ήσαν μέσα στη Χριστιανική εκκλησία και που θα εγίνοντο «εμπαίκται», μιλώντας με ελαφρότητα για την εκπλήρωσι των προφητειών που σχετίζονται με την ‘παρουσία’ του Χριστού και υιοθετώντας μια άνομη στάσι απέναντι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ του Κυβερνώντος Σώματος της Χριστιανικής εκκλησίας και των διωρισμένων πρεσβυτέρων.
Αιτίες και Αποτελέσματα της Αποστασίας
10, 11. (α) Ποια είναι μια σοβαρή αιτία αποστασίας; (β) Ποιες είναι, μερικές παράλληλες σημασίες της Ελληνικής λέξεως που αποδίδεται «αμφιβάλλω,» και πώς ο αποστάτης κάνει τον εαυτό του κριτή;
10 Μεταξύ των διαφόρων αιτιών της αποστασίας, μια από τις πρώτιστες είναι αναμφισβήτητα η έλλειψις πίστεως λόγω αμφιβολιών. (Εβρ. 3:12) Ενδιαφέρει να σημειωθή ότι Το Νέο Διεθνές Λεξικό Θεολογίας της Καινής Διαθήκης παρέχει τις επόμενες πληροφορίες για το αρχαίο Ελληνικό ρήμα που συχνά αποδίδεται αμφιβάλλω: «Διακρίνω, κάνω ξεχωρισμό, κρίνω, . . . αμφιβάλλω, ταλαντεύομαι. . . . Σε μερικά εδάφια της Καινής Διαθήκης η αμφιβολία εμφανίζεται σαν έλλειψις πίστεως και επομένως σαν αμαρτία (Ρωμ. 14:23). . . Στο εδάφιο Ρωμ. 4:20 η αμφιβολία είναι πολύ κοντά στην απιστία. . . . Η αμφιβολία είναι επομένως έλλειψις εμπιστοσύνης στις ενέργειες του Θεού που πρόκειται ακόμη να κάνη και τις οποίες οι άνθρωποι πρέπει ν’ αναμένουν. . . . Στην ΚΔ ο αμφιβάλλων αμαρτάνει κατά του Θεού και των επαγγελιών του, διότι κρίνει εσφαλμένα το Θεό.»
11 Έτσι λοιπόν, εκείνος που αμφιβάλλει ως το σημείο του να γίνη αποστάτης κάνει τον εαυτό του κριτή. Νομίζει ότι ξέρει καλύτερα από τους συγχριστιανούς του, καλύτερα και από τον ‘πιστό και φρόνιμο δούλο,’ μέσω του οποίου έμαθε το μεγαλύτερο μέρος, αν όχι και όλα όσα γνωρίζει, για τον Ιεχωβά Θεό και τους σκοπούς του. Αναπτύσσει ένα πνεύμα ανεξαρτησίας, και γίνεται ‘υψηλοκάρδιος . . . βδέλυγμα εις τον Ιεχωβά.’ (Παρ. 16:5, ΜΝΚ) Μερικοί αποστάτες νομίζουν ότι γνωρίζουν καλύτερα και από τον Θεό, όσον αφορά τη διάταξι των πραγμάτων στην επεξεργασία των σκοπών του. Άλλες δύο αιτίες αποστασίας είναι επομένως η αχαριστία και η υπεροψία.—2 Πέτρ. 2:10β-13α.
12. Ποια είναι μερικά από τα αποτελέσματα του στασιασμού και της αποστασίας;
12 Όσο για τα αποτελέσματα μιας πορείας αποστασίας, ένα άμεσο αποτέλεσμα είναι η απώλεια χαράς. Ο αποστάτης σκληρύνεται με τους στασιαστικούς του τρόπους. Άλλο ένα αποτέλεσμα είναι ότι δεν προσλαμβάνει την πνευματική τροφή που παρέχει ο ‘πιστός και φρόνιμος δούλος,’—πράγμα που οδηγεί σε πνευματική εξασθένησι και κατάρρευσι του πνεύματος. Ο Ιεχωβά, αντιπαραβάλλοντας την ευτυχία των πιστών του δούλων με τη θλιβερή κατάστασι των αποστατών, δήλωσε προφητικά:
«Ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι φάγει, σεις δε θέλετε πεινάσει· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι πίει, σεις δε θέλετε αισχυνθή· ιδού, οι δούλοι μου θέλουσι αλαλάζει εν ευθυμία, σεις δε θέλετε βοά εν πόνω καρδίας και ολολύζει υπό καταθλίψεως πνεύματος.»—Ησ. 65:13, 14.
13. Τι νοείται με τη φράσι ‘καταφρονούν την εξουσία’, και σε τι καταλήγει αυτό; (Ιου 8, 10)
13 Οι αποστάτες, αφού ενδώσουν σε έργα της σαρκός όπως είναι οι ‘έχθρες, έριδες, ζηλοτυπίες, θυμοί, μάχες, διχοστασίες, αιρέσεις’ συχνά πέφτουν θύματα άλλων σαρκικών έργων όπως είναι οι μέθες, η «χαλαρή διαγωγή» και η πορνεία! (Γαλ. 5:19-21, ΜΝΚ) Ο Πέτρος μάς προειδοποιεί να φυλαγώμεθα από κείνους που ‘καταφρονούν την εξουσία’ περιφρονώντας τη θεοκρατική τάξι, που ‘βλασφημούσι’ εκείνους στους οποίους έχει ανατεθή η ευθύνη μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, κι’ έτσι εγκαταλείπουν «την ευθείαν οδόν.» Λέγει ότι «έγειναν εις αυτούς τα έσχατα χειρότερα των πρώτων.»—Διαβάστε προσεκτικά το κεφάλαιο 2 Πέτρου 2.
Πώς να Αποφεύγωμε την ‘Αποστασία από της Πίστεως’
14, 15. Πώς μπορούμε ν’ αποφεύγωμε την υπεροψία;
14 Είδαμε ότι μια από τις βασικές αιτίες της αποστασίας είναι η έλλειψις πίστεως λόγω καταστρεπτικής αμφιβολίας, και ότι η λέξις που αποδίδεται ‘αμφιβάλλω’ σημαίνει επίσης ‘ξεχωρίζω’. Ο αποστάτης κάνει τον εαυτό του κριτή του τι είναι αληθινό και τι είναι ψευδές, τι είναι ‘καλό και τι κακόν’ στο ζήτημα της πνευματικής τροφής. Γίνεται υπεροπτικός.—Παράβαλε με Γένεσι 2:17· 3:1-7.
15 Ο Χριστιανός λοιπόν, για ν’ αποφύγη την απομάκρυνσι από της πίστεως, πρέπει να φυλάγεται από την έλλειψι πίστεως, από την «ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν,» και να «τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» (Εβρ. 12:1· 3:12, 19) Ο Παύλος μάς δίνει την εξής συμβουλή: «Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε.» (2 Κορ. 13:5) Ο Παύλος δεν μάς καλεί να έχωμε αμφιβολίες για την ‘πίστι,’ αλλά να εξετάζωμε τους εαυτούς μας, αν ζούμε σύμφωνα με την πίστι ή όχι. Αυτή η ειλικρινής αυτοεξέτασις πρέπει να μάς γεμίζη με μετριοπάθεια και ταπεινοφροσύνη, προφυλάττοντάς μας έτσι από το ανεξάρτητο πνεύμα και την υπεροψία του αποστάτου.
16. (α) Ποια άλλη παγίδα πρέπει ν’ αποφεύγωμε; (β) Ποιο διπλό μάθημα μπορούμε να μάθωμε από τους Βεροιείς Ιουδαίους;
16 Για να αποφύγωμε την απομάκρυνσί μας από την πίστι, πρέπει επίσης να φυλαγώμεθα από την αχαριστία. Πρέπει να είμεθα ευγνώμονες για την άφθονη πνευματική τροφή που λαμβάνομε μέσω του ‘πιστού και φρονίμου δούλου.’ (Ματθ. 24:45) Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πείθωμε τον εαυτό μας για τα πράγματα καθώς προχωρούμε. Ως προς αυτό, μπορούμε να μάθωμε ένα διπλό μάθημα από τους Βεροιείς Ιουδαίους. Για να είναι βέβαιοι ‘εξήταζαν καθ’ ημέραν τας γραφάς αν ούτως έχωσι τούτα’ αλλά ήσαν «ευγενέστεροι» διότι εδέχθησαν τον λόγον που τους κηρύχτηκε από τον Παύλο και το Σίλα μετά πάσης προθυμίας.»—Πράξ. 17:11.
17, 18. Τι πρέπει να μπορούμε να διακρίνωμε, και ποια συμβουλή μάς δίνει ο Παύλος πάνω σ’ αυτό;
17 Αυτή η γεμάτη ευγνωμοσύνη προθυμία να μάθωμε θα μας βοηθήση να καλλιεργούμε αγάπη και ν’ αποκτήσωμε επίγνωσι, και πλήρη διάκρισι. Αυτές οι Χριστιανικές ιδιότητες θα μάς καταστήσουν κατόπιν ικανούς να διακρίνωμε μεταξύ των πραγμάτων που είναι μεγαλύτερης σπουδαιότητας και εκείνων που είναι μικρότερης σπουδαιότητος. Είναι πραγματικά σπουδαίο κάποιο σημείο που δυσκολευόμεθα να κατανοήσουμε; Μήπως αυτό επηρεάζει τα αληθινά σπουδαία πράγματα που έχομε μάθει με τη βοήθεια της τάξεως του ‘δούλου;’ Αξίζει να προσκόψωμε και να κάνωμε ίσως και άλλους να προσκόψουν; Μήπως μάς εμποδίζει αυτό να φέρωμε Χριστιανικούς καρπούς;
18 Ο Παύλος μάς συμβουλεύει τα εξής: «Και τούτο προσεύχομαι, να περισσεύση η αγάπη σας έτι μάλλον και μάλλον εις επίγνωσιν και εις πάσαν νόησιν, δια να διακρίνητε τα διαφέροντα, ώστε να ήσθε ειλικρινείς και απρόσκοποι μέχρι της ημέρας του Χριστού, πλήρεις καρπών δικαιοσύνης των δια του Ιησού Χριστού εις δόξαν και έπαινον Θεού.»—Φιλιπ. 1:9-11.
‘Αρπάζοντας από το Πυρ τους Αμφιβάλλοντας’
19. (α) Ποια άλλη διάκρισις πρέπει να γίνη; (β) Ποια άλλη εποικοδομητική συμβουλή μάς δίνει ο Ιούδας;
19 Εφόσον έχομε προειδοποιηθή ότι «θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως,» πρέπει να είμεθα έτοιμοι να ‘αγωνιζώμεθα δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.’ (1 Τιμ. 4:1· Ιούδας 3) Αλλά πρέπει να κάνωμε διάκρισι μεταξύ των ταραχοποιών αποστατών, που μνημονεύονται στην επιστολή 2 Πέτρου κεφάλαιο 2, και των Χριστιανών εκείνων που εξασθενούν στην πίστι και αμφιβάλλουν λόγω ελλείψεως ακριβούς γνώσεως. Ο Ιούδας κάνει αυτή τη διάκρισι. Αφού προειδοποιεί να φυλαγώμεθα από τους ‘γογγυστάς, τους μεμψίμοιρους’, που «κολακεύουσι πρόσωπα» και από τους ‘εμπαίκτας’ που ‘αποχωρίζουν εαυτούς,’ λέγει: «Φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον. Και άλλους μεν ελεείτε, κάνοντες διάκρισιν, άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός.»—Ιου 16-23.
20. Πώς πρέπει να βοηθούνται οι αμφιβάλλοντες, και τι μπορεί να λεχθή αν αρνούνται βοήθεια και ‘αποστατούν από της πίστεως’;
20 Σ’ αυτούς που αμφιβάλλουν πρέπει να τους δειχθή ότι βρίσκονται σε κίνδυνο ν’ αναλωθούν από τις καταστρεπτικές αμφιβολίες. Οι Χριστιανοί αδελφοί τους, και ιδιαίτερα οι πρεσβύτεροι, πρέπει να προσπαθούν να τους βοηθούν, αρπάζοντάς τους, αν είναι αυτό δυνατόν, εκ του «πυρός» που θα τους κατέστρεφε πνευματικώς. Όσο για κείνους που αρνούνται αυτή την υπομονητική, στοργική βοήθεια και, που πραγματικά ‘αποστατούν από της πίστεως’, δεν πρέπει να ενοχλούμεθα υπερβολικά. Μαζί με τον απόστολο Ιωάννη, θα πούμε: «Εξ ημών εξήλθον, αλλά δεν ήσαν εξ ημών· διότι εάν ήσαν εξ ημών, ήθελον μένει μεθ’ ημών.»—1 Ιωάν. 2:19.
«Στερεοί εις την Πίστιν» Μέχρι Τέλους
21, 22. (α) Τι ενθάρρυνσι, δίνει ο Πέτρος για να μείνωμε στερεοί στην πίστι; (β) Τι πρέπει να εξακολουθήσουν να κάνουν οι πνευματικοί Ισραηλίτες και ο ‘πολύς όχλος’ για να πραγματοποιήσουν τις σχετικές τους ελπίδες;
21 Δεν μπορεί να υπάρξη αμφιβολία ότι ο Σατανάς θα ήθελε να ιδή όλους μας να αποστατούμε από της πίστεως! Γι’ αυτό ο Πέτρος μάς συμβουλεύει:
«Εις τον οποίον αντιστάθητε μένοντες στερεοί εις την πίστιν, εξεύροντες ότι τα αυτά παθήματα γίνονται εις τους αδελφούς σας τους εν τω κόσμω. Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν δια του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός θα σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση.»—1 Πέτρ. 5:8-10.
Ναι, εκείνοι που είναι του πνευματικού Ισραήλ, που έχουν κληθή να συμβασιλεύσουν με τον Χριστό σε ‘αιώνια δόξα,’ πρέπει να μείνουν πιστοί την ώρα του πειρασμού, αν θέλουν ‘να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν των.’—2 Τιμ. 2:10· Αποκ. 3:10, 11.
22 Οι σύντροφοι τους, τα μέλη του ‘πολλού όχλου,’ κατανοούν επίσης ότι πρέπει να μείνουν ‘στερεοί εις την πίστιν’ αν θέλουν να ‘εξέλθουν από τη μεγάλη θλίψι.’ (Αποκ. 7:9, 10, 14) Τόσο οι Χριστιανοί εκείνοι που έχουν την ουράνια ελπίδα, όσο και οι σύντροφοί τους, των οποίων η ελπίδα είναι να ζήσουν για πάντα στον αποκαταστημένο επίγειο παράδεισο, είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν πιστά να κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας.» (Ματθ. 24:14) Η ωραία επέκτασις σε πολλά μέρη του κόσμου, ως αυτό το έτος 1980, αποτελεί απόδειξι γι’ αυτούς ότι η ευλογία του Ιεχωβά είναι στην οργάνωσί του, και ότι υπάρχει ακόμη έργο να γίνη. Αυτοί επομένως προσέχουν τη συμβουλή του Παύλου: «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.»—Γαλ. 6:8, 9.
23. Τι δίνει σε όλους μας «ισχυράν παρηγορίαν» για να μείνωμε «στερεοί εις την πίστιν;»
23 Καθώς βλέπομε να λαμβάνουν χώρα μπροστά στα μάτια μας, τα πράγματα που προελέχθησαν για τις ‘έσχατες ημέρες,’ έχομε ισχυρή πεποίθησι ότι η ‘μεγάλη θλίψις’ και η ανατολή της δίκαιης νέας τάξεως του Θεού είναι ακριβώς μπροστά μας. Οι θαυμαστές ευλογίες που είναι εμπρός μας, τόσο στον ουρανό όσο και στον επίγειο παράδεισο, μάς δίνουν «ισχυράν παρηγορίαν» να μείνωμε «στερεοί εις την πίστιν» ως το τέλος, για να «κρατήσωμε την προκειμένην ελπίδαν.»—Εβρ. 6:17-19.
[Πλαίσιο στη σελίδα 19]
ΑΙΤΙΕΣ
Έλλειψις πίστεως
Πνεύμα ανεξαρτησίας
Αχαριστία
Υπεροψία
[Πλαίσιο στη σελίδα 19]
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Έλλειψις χαράς
Στασιασμός
Έλλειψις πνευματικής τροφής
Έργα της σαρκός
[Εικόνα στη σελίδα 21]
«Άλλους δε σώζετε . . . αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός.»