Γυναίκες—Μπορούν να Είναι “Διάκονοι”;

ΣΗΜΕΡΑ όλο και περισσότερες γυναίκες καταλαμβάνουν άμβωνες των Προτεσταντών. Σε μερικές εκκλησίες μερικές γυναίκες μοιράζονται τον άμβωνα με τον σύζυγό τους. Πολλές καλόγρηες έχουν ζητήσει απ’ την Καθολική Εκκλησία να επιτρέψη και στις γυναίκες να χειροτονούνται κληρικοί ιερείς, αλλά μέχρι τώρα ο πάπας έχει αρνηθή να ικανοποιήση τις επιθυμίες τους.

Ανεξάρτητα του τι υπαγορεύει η ανθρώπινη σοφία στο θέμα αυτό, ή ποιες μπορεί να είναι οι τάσεις μας και οι προτιμήσεις μας, η «άνωθεν σοφία», όπως εκφράζεται στο Λόγο του Θεού, αυτή θα είναι ο καθοριστικός παράγων όσον αφορά όλους τους ειλικρινείς ακολούθους του Ιησού Χριστού.—Ιακ. 3:15-17.

Ο Λόγος του Θεού δείχνει ότι ο Ιησούς Χριστός δημιούργησε ένα προηγούμενο με το να διορίση μόνο άνδρες για να είναι οι 12 απόστολοι και οι 70 ευαγγελιστές. (Ματθ. 10:1-4· Λουκάς 10:1) Σύμφωνα μ’ αυτό το προηγούμενο, διαπιστώνουμε ότι ο απόστολος Παύλος περιώρισε τους διορισμούς των πρεσβυτέρων των εκκλησιών (και των διακονικών υπηρετών) σε άνδρες. (1 Τιμ. 3:1-13· Τίτον 1:5-9) Επιπλέον υπενθύμισε στον Τιμόθεο: «Εις γυναίκα όμως δεν συγχωρώ να διδάσκη, μηδέ να αυθεντεύη επί του ανδρός, αλλά να ησυχάζη.»—1 Τιμ. 2:12.

Ωστόσο, από άλλα εδάφια είναι φανερό ότι αυτός ο περιορισμός εφαρμόζεται μόνο μέσα στην εκκλησία. Το ότι οι γυναίκες, μπορούν να είναι κήρυκες, διαγγελείς, διάκονοι του «ευαγγελίου» έξω απ’ τις εκκλησιαστικές συναθροίσεις, μπορεί να γίνη αντιληπτό απ’ την προφητεία Ιωήλ 2:28, 29, η οποία, όπως έδειξε ο απόστολος Πέτρος, είχε μία εκπλήρωσι τη μέρα της Πεντηκοστής: «Εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, θέλω εκχέει από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα· και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέραι σας . . . και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του πνεύματός μου, και θέλουσι προφητεύσει.» Μάλιστα την Πεντηκοστή το πνεύμα ήλθε πάνω και σε άνδρες και σε γυναίκες.—Πράξ. 1:14, 15· 2:1-4, 17, 18.

Σχετικά μ’ αυτό, διαβάζουμε στο Ησαΐας 61:6: «Σεις δε, ιερείς του Κυρίου, θέλετε ονομάζεσθαι· λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει». Αυτή η προφητεία εκπληρώθηκε αρχικά όταν εξόριστοι Ιουδαίοι σαν ομάδα ή σαν έθνος, επέστρεψαν απ’ την αρχαία Βαβυλώνα. Ωστόσο, όπως μπορεί να δη κανείς απ’ τα πραγματικά γεγονότα και σε αρμονία με το Ρωμαίους 15:4, αυτά τα λόγια έχουν μια σύγχρονη εκπλήρωσι πάνω στους πνευματικούς Ισραηλίτες. (Γαλ. 6:16)a Αυτοί βρίσκονταν σε πνευματική αιχμαλωσία στη «Βαβυλώνα τη Μεγάλη» στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και απελευθερώθηκαν, λίγο μετά τη λήξι του, με τη συμβολική πτώσι αυτής της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας.

Δεδομένου ότι αυτή η προφητεία αποκαταστάσεως βρίσκει πράγματι μια εκπλήρωσι στους σύγχρονους καιρούς, ποιοι περιλαμβάνονται στη φράσι «διάκονοι» ή «υπηρέται» με μια εξυψωμένη, ιερή έννοια; Μήπως περιορίζονται αυτές οι λέξεις στους πρεσβυτέρους και τους διακονικούς υπηρέτες, τους «διακόνους» δηλαδή μέσα στην εκκλησία; Προφανώς όχι. Την αρχαία εποχή αυτή η προφητεία εφαρμοζόταν σ’ όλους τους Ιουδαίους που επέστρεψαν απ’ τη Βαβυλώνα σαν ένας σύνθετος, εθνικός όμιλος. Το ίδιο και σήμερα, αυτή η προφητεία μπορεί να εφαρμοσθή σ’ όλους τους πνευματικούς Ισραηλίτες που έχουν βγει απ’ τη σύγχρονη Βαβυλώνα, σε άνδρες και γυναίκες, σε ηλικιωμένους και νέους—ναι, ανεξάρτητα από ηλικία ή φύλο με την προϋπόθεσι, φυσικά, ότι πράγματι «διακονούν.»

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο όρος «διάκονοι» περιορίζεται τώρα στο κεχρισμένο πνευματικό υπόλοιπο; Όχι, διότι αυτή η έκφρασι μπορεί να εφαρμοσθή και στον «πολύ όχλο» των «άλλων προβάτων» που βοηθούν σήμερα το υπόλοιπο. Αυτό μπορεί να γίνη αντιληπτό απ’ τον τρόπο που εφαρμόζονται, σ’ αυτά τα «άλλα πρόβατα», πολλά άλλα εδάφια.—Ιωάν. 10:16· Αποκ. 7:9.

Επί παραδείγματι, τα εδάφια Ησαΐας 43:10-12 εφαρμόσθηκαν πρώτα στους φυσικούς Ισραηλίτες τους οποίους ο Ιεχωβά Θεός απελευθέρωσε απ’ την Αίγυπτο και τους έκανε μάρτυρές του. Σήμερα, αυτά τα εδάφια εφαρμόζονται στους πνευματικούς Ισραηλίτες τους οποίους ο Ιεχωβά έχει απελευθερώσει απ’ την οργάνωσι του Σατανά κάνοντάς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η απόδειξι, του ότι αυτός ο όρος δεν μπορεί να περιορισθή στο κεχρισμένο υπόλοιπο του πνευματικού Ισραήλ, μπορεί να γίνη αντιληπτή απ’ το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πάνω από δυο εκατομμύρια λάτρεις του Ιεχωβά που έχουν μια επίγεια ελπίδα και που πραγματικά δίνουν μαρτυρία για τον Θεό τους, τον Ιεχωβά.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Ναι, όλοι οι αφιερωμένοι και βαπτισμένοι Χριστιανοί, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας μπορούν να είναι διαγγελείς, κήρυκες, διάκονοι «υπηρέτες» με μια εξυψωμένη, ιερή έννοια—με την προϋπόθεσι ότι το αποδεικνύουν αυτό με τη διαγωγή τους και τη μαρτυρία τους. Έτσι ο απόστολος Παύλος έγραψε στο Ρωμαίους 16:1: «Συνιστώ δε εις εσάς Φοίβην την αδελφήν ημών, ήτις είναι διάκονος της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς· δια να δεχθήτε αυτήν εν Κυρίω αξίως των αγίων, και να παρασταθήτε εις αυτήν εις ό,τι πράγμα έχει χρείαν υμών· διότι και αύτη εστάθη προστάτης πολλών, και εμού αυτού.» Προφανώς, ο Παύλος αναφέρεται σε κάτι περισσότερο από μια απλή φυσική υπηρεσία. Αναφέρεται σε κάτι που σχετίζεται με το κήρυγμα, τη Χριστιανική διακονία. Ωστόσο, δεν είχε διορισθή σαν γυναίκα διακονικός υπηρέτης, διότι ο Ιεχωβά μέσω του Παύλου δεν προέβλεπε διορισμό γυναικών σε τέτοια θέσι ευθύνης.

Πάλι όταν ο Παύλος γράφη στην Χριστιανική εκκλησία των Φιλίππων, αναφέρει την Ευωδία και τη Συντύχη σαν γυναίκες που «συνηγωνίσθησαν μετ’ εμού εις το ευαγγέλιον, [προφανώς κηρύττοντας και διδάσκοντας τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού] ομού και με τον Κλήμεντα και τους λοιπούς συνεργούς μου, των οποίων τα ονόματα είναι εν βιβλίω ζωής.»—Φιλιπ. 4:2, 3.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνούμε την Πρίσκιλλα, σύζυγο του Ακύλα. Η γυναίκα αυτή αναφέρεται επανειλημμένα, περισσότερες μάλιστα φορές κι απ’ τον άνδρα της. (Πράξ. 18:2, 18, 26· Ρωμ. 16:3· 1 Κορ. 16:19· 2 Τιμ. 4:19) Όταν ο εύγλωττος Απολλώς έφθασε στην Έφεσο και έγινε φανερό ότι χρειαζόταν περισσότερη εκπαίδευσι, «ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα παρέλαβον αυτόν και εξέθεσαν εις αυτόν ακριβέστερα την οδόν του Θεού»—Πράξ. 18:26.

Αρκετά δικαστήρια στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναγνωρίσει σαν διακόνους γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά που ασχολούντο στο ευαγγελιστικό έργο από σπίτι σε σπίτι. Επί παραδείγματι, το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας Βέρμοντ, στην υπόθεσι Βέρμοντ κατά Γκρηβς (1941), δήλωσε ότι η Έλβα Γκρηβς «είναι μια χειροτονημένη διάκονος μιας αιρέσεως, μιας ομάδας που είναι γνωστή σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά.»

ΝΕΑΡΟΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ

Η ίδια αρχή μπορεί να εφαρμοσθή και σε νεαρούς Χριστιανούς. Αν και δεν μπορούν να υπηρετούν σαν διορισμένοι διάκονοι στην εκκλησία με οποιαδήποτε έννοια της λέξεως διάκονος, η ηλικία τους όμως δεν θα μπορούσε να αποτελή εμπόδιο στο να είναι κήρυκες και διαγγελείς των «αγαθών νέων,» διάκονοι του Θεού. Ο Ιησούς σε ηλικία 12 χρόνων έδειξε ότι ήταν ικανός να «διακονή» τον λόγο του Θεού. (Λουκ. 2:46-50) Ο Σαμουήλ έγινε «διάκονος του Ιεχωβά», από «παιδίον» ακόμη. (1 Σαμ. 2:11, ΜΝΚ· βλέπε επίσης Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασι· Βίβλος της Ιερουσαλήμ· Ρόδερχαμ.) Έτσι και στους σύγχρονους καιρούς μερικά νεαρά άτομα από τα πρώτα εφηβικά τους χρόνια ή και νωρίτερα, αφού αφιερωθούν στον Ιεχωβά και βαπτισθούν, αποδεικνύουν ότι είναι πραγματικά διάκονοι του Θεού με τη δραστηριότητά τους στο κήρυγμα του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού σε κάθε ευκαιρία.—2 Τιμ. 2:22· Εκκλ. 12:1.

«ΛΑΤΡΕΙΑ»

Ο Ιησούς υπέδειξε τον κανόνα ότι οι ισχυρισμοί ενός ανθρώπου πρέπει να αποδεικνύωνται απ’ τα έργα του. Όπως δήλωσε: «αυτά τα έργα τα οποία εγώ πράττω, μαρτυρούσι περί εμού, ότι ο Πατήρ με απέστειλε.» (Ιωάν. 5:36) Με το ίδιο κριτήριο, αυτοί οι διάκονοι (δηλαδή «υπηρέτες» με μια εξυψωμένη έννοια) τους οποίους αποστέλλει ο Θεός, άνδρες ή γυναίκες, νέοι ή ηλικιωμένοι, πρέπει να αναγνωρίζωνται απ’ την υπηρεσία τους υπέρ της Βασιλείας, από τη «λατρεία» τους «ιερή υπηρεσία», ΜΝΚ) προς τον Θεό τους τον Ιεχωβά.—Ματθ. 4:10· Ρωμ. 12:1, 2.

Έτσι, μέσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, οποιοδήποτε άτομο που έχει εκπαιδευθή επαρκώς, και έχει βαπτισθή συμβολίζοντας την αφιέρωσι της ζωής του στον Θεό, και κατόπιν αναλαμβάνει σοβαρά την υπηρεσία προς τον Ιεχωβά με το να δίνη μαρτυρία για το όνομά του και τη βασιλεία του, τότε είναι πραγματικά διάκονος απ’ την άποψι του Θεού. (Ιωάν. 12:26) Ωστόσο, το αν θα θέλη πάντοτε να συστήνεται, στο από σπίτι σε σπίτι έργο, σαν «διάκονος» αυτό θα εξαρτάται απ’ τις περιστάσεις και απ’ την τοπική άποψι για τον όρο «διάκονος.» Εν πάση περιπτώσει, ο «όχλος πολύς από παντός έθνους» της εποχής μας, περιγράφεται στην Αποκάλυψι 7:9-17 ότι «λατρεύει (προσφέρει ιερή υπηρεσία, ΜΝΚ) τον Θεόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού.» Όλοι είναι διάκονοι του Θεού—υπηρέτες του με μια ιερή, εξυψωμένη έννοια.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Στην Πεντηκοστή, το άγιο πνεύμα διόρισε άνδρες και γυναίκες να είναι διάκονοι του Θεού μας, Ιεχωβά

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Οι νέοι μπορούν να υπηρετούν ως ‘διάκονοι του Θεού,’ κηρύττοντας το «ευαγγέλιον» και φέροντας πνευματική παρηγοριά σ’ άλλους