Σεξουαλική Ηθική—Είναι Πραγματικά Δυνατή;

ΖΟΥΜΕ σ’ ένα κόσμο γεμάτο από σεξ, κι’ αυτό έχει επηρεάσει και τους μικρούς και τους μεγάλους. Μπορεί να αισθανόσαστε όπως ένας νεαρός, ο οποίος είπε : «Τα πάντα γύρω μας συγκεντρώνονται στο σεξ. Είναι τόσο συνηθισμένο όσο η αναπνοή και ο ύπνος. Κάθε φορά που πιάνεις ένα περιοδικό, ή ανοίγεις την TV, εκεί και το σεξ. Όταν είσαι στο κατάστημα, οδηγείς το αυτοκίνητό σου, στην εργασία, στο σχολείο—εκεί και το σεξ! Ο τρόπος που ενεργούν οι άνθρωποι, που μιλάνε και ντύνονται τραβάει διαρκώς την προσοχή στο ανθρώπινο σώμα και το σεξ. Είναι το υπ’ αριθμόν ένα θέμα συζητήσεως.» Τελευταίες στατιστικές δείχνουν ότι, σ’ όλο τον κόσμο, πρωτοφανείς αριθμοί εφήβων—ακόμη και κάτω των 12 ετών—επιδίδονται σε προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις.

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ: «Μόνο μια στις έξι κοπέλες είναι παρθένος όταν αφήνει τα εφηβικά της χρόνια και μια στις τέσσερις έχει την πρώτη της σεξουαλική επαφή πριν τα 16,» αποκαλύπτει μια έρευνα του 1980.

ΚΑΝΑΔΑΣ: «Επιδημία από ανύπαντρες έφηβες μητέρες,» λέει μια κυβερνητική έκθεση του 1979.

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ: ‘Τέσσερις στους πέντε νεαρούς άντρες και δύο στις τρεις νεαρές γυναίκες κάνουν σεξ πριν από τα 19 τους,’ δείχνει μια έρευνα του 1981.

ΙΑΠΩΝΙΑ: σε μερικές πόλεις ‘οι ανύπαντρες μητέρες στο τέλος της εφηβείας τους και λίγο μετά έχουν σημειώσει εξηνταπλάσια αύξηση μεταξύ του 1970 και 1979.’

ΓΑΛΛΙΑ: «Οι μισές και πλέον από τις μαθήτριες της Γαλλίας ισχυρίζονται ότι έχουν τακτικά σεξουαλικές σχέσεις», δείχνει μια έρευνα του 1980.

«Η Εγκυμοσύνη των Εφήβων Ένα Ολοένα και Μεγαλύτερο Παγκόσμιο Πρόβλημα», λέει ένας τίτλος σ’ ένα πρόσφατο άρθρο στην εφημερίδα Μπραζίλ Χέραλντ. Το άρθρο παρουσίαζε ντοκουμέντα γι’ αυτές τις αυξήσεις στην Αγγλία, στην Ουαλία, στην Ανατολική Γερμανία και στη Ρωσία. Το 85 τοις εκατό όλων των περιπτώσεων που αναφέρονται για αφροδίσια νοσήματα συμβαίνουν σε νεαρούς. Αυτές οι αρρώστιες έχουν πάρει επιδημικές διαστάσεις παγκόσμια.

Όμως δεν δέχονται όλοι οι νεαροί το ρητό «Η αγνότητα είναι χαμένος καιρός». Πολλοί έχουν αποφασίσει να περιμένουν το γάμο για ν’ απολαύσουν τις σεξουαλικές σχέσεις. Αλλά δεν είναι εύκολο να διατηρήσουν την αγνότητά τους και να ‘απέχουν από την πορνεία’, όπως προστάζει η Βίβλος. (1 Θεσ. 4:3) Μπορεί ορθά να ρωτάνε: ‘Υπάρχει κάποια δύναμη που να μπορεί να βοηθήσει το άτομο ν’ αντιμετωπίσει το τρομερό παλιρροϊκό κύμα του χωρίς διάκριση σεξ;’

Ναι, υπάρχει. Εντυπωσιακές αποδείξεις αυτής της δυνάμεως παρατηρήθηκαν πριν από 2.000 χρόνια στη διάρκεια μιας από τις πιο ηθικά εκφυλισμένες περιόδους στη γραπτή ιστορία.

«ΤΑ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΗΘΗ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ»

Ο Ρωμαίος πολιτικός Σενέκας ήταν ένας αυτόπτης μάρτυρας των συνθηκών που επικρατούσαν στο Ρωμαϊκό κόσμο την εποχή που ξεκίνησε η Χριστιανοσύνη. Ομολόγησε: ‘Κάθε μέρα η επιθυμία για το κακό γίνεται μεγαλύτερη. Η πονηρία έχει αποκτήσει τέτοια δύναμη στις καρδιές όλων που η αγνότητα είναι όχι απλώς σπάνια—αλλά ανύπαρκτη.’ Ο Ιουβενάλιος, ο οποίος έζησε επίσης εκείνη την περίοδο, γράφει για «τα τερατώδη ήθη της Ρώμης».

«Αναισθητούντες» χαρακτήρισε τους ανθρώπους της εποχής του ένας Βιβλικός συγγραφέας. (Εφεσ. 4:19) Οι χωρίς διάκριση σεξουαλικές σχέσεις θεωρούνταν σαν κανόνας. Ο αρχαίος ιστορικός Λαμπρίδιος είπε για κείνη την εποχή ότι, ένα ανύπαντρο άτομο χρειαζόταν να έχει ένα κορίτσι με το οποίο θα μπορούσε να έχει κατά συνήθεια σεξουαλικές σχέσεις, «επειδή ήταν αδύνατο να ζήσει διαφορετικά.» Αλλά τι βοήθησε στη δημιουργία μιας τέτοιας ακάθαρτης ατμόσφαιρας;

‘ΑΝ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΕΓΩ;’

Οι θεοί των Ρωμαίων, κατά το πλείστον δανεισμένοι από τους Έλληνες, θεωρούνταν σαν υποδείγματα συμπεριφοράς. Αλλά τι ανήθικοι χαρακτήρες! Η Αφροδίτη και η Φλώρα ήταν αδιάντροπες πόρνες, ο Βάκχος ήταν ένας πότης, ο Ερμής ήταν ένας ληστής και ο Απόλλων ήταν ένας διαφθορέας γυναικοκατακτητής. Ακόμα κι’ ο Ζεύς, ο κυριότερος και ο πιο σοφός των θεών, λέγεται ότι είχε διαπράξει μοιχεία ή αιμομιξία με 59 γυναίκες!

Πώς επηρέασαν αυτά τα παραδείγματα τους ανθρώπους; Ένα από τα έργα εκείνης της εποχής παρουσιάζει έναν νέο να σκέφτεται αν πρέπει ή δεν πρέπει να διαπράξει πορνεία με μια όμορφη νέα. Τότε βλέπει μια εικόνα του Δία να διαφθείρει μια γυναίκα. «Αν ένας θεός το κάνει αυτό, γιατί δεν θα έπρεπε να το κάνω εγώ, ένας άνθρωπος;» σκέφτεται, και «έτσι αποφάσισα να το κάνω.» Αυτό το έργο αντανακλούσε την πραγματική ζωή, γιατί ο Σενέκας έγραψε ότι ο άνθρωπος δεν ντρεπόταν πια καθόλου για τη σεξουαλική ανηθικότητα «όταν έβλεπε ότι οι θεοί δεν ήταν καλύτεροι απ’ αυτόν.» Χωρίς αμφιβολία οι ορατοί υποκινητές πίσω απ’ αυτές τις αντιλήψεις των θεών ήταν οι ‘υιοί του Θεού’ οι οποίοι στασίασαν την εποχή του Νώε, ερχόμενοι στη γη και συνάπτοντας ανήθικες σχέσεις με τις θυγατέρες των ανθρώπων. Αν και αυτοί, οι σεξουαλικά διεστραμμένοι, επέστρεψαν στο πνευματικό βασίλειο, συνέχισαν να διαποτίζουν την κοινωνία του ανθρώπινου γένους με το πνεύμα της ανηθικότητας.—Γέν. 6:1- 4· Ιούδα 6, 7.

«ΜΙΑ ΑΓΟΡΑ ΓΙΑ ΠΟΡΝΕΙΑ»

Ο συγγραφέας του δεύτερου αιώνα Αθηναγόρας ισχυρίζεται ότι μερικοί, εκείνο τον καιρό, είχαν ιδρύσει «μια αγορά για πορνεία, και είχαν εγκαταστήσει για τους νεαρούς αισχρά κέντρα για κάθε είδους ξεπεσμένης απολαύσεως.» Σ’ αυτή την «αγορά», που «πουλούσε» δημόσια παράνομο σεξ, περιλαμβανόταν και το θέατρο. Το περιεχόμενο των θεαμάτων στρεφόταν στην ανήθικη ζωή των θεών. Οι ηθοποιοί συχνά φορούσαν «εφαρμοστή φορεσιά» που έδινε την εμφάνιση του γυμνού. Επίσης, στους τοίχους των σπιτιών και των ναών, συχνά σε δημόσια θέα, υπήρχαν πίνακες «ανεκδιήγητης ακολασίας», και μερικές φορές μάλιστα παρουσίαζαν τη σεξουαλική σχέση. Τα αγάλματα των ανήθικων θεών, που συχνά παρουσιάζονταν γυμνά, ήταν σε δημόσια θέα και για τους πιο μικρούς ακόμα. Επίσης, τα φιλολογικά έργα περιείχαν την πιο αισχρή γλώσσα και περιγραφές που γράφτηκαν ποτέ και κυκλοφορούσαν ελεύθερα μεταξύ των νέων. Οι διάνοιες μολύνονταν από τη μικρή ηλικία με το να διαβάζουν οι ίδιοι, ή να τους διαβάζουν άλλοι τις ασχημοσύνες των θεών.

Εκτός απ’ αυτά, υπήρχαν και τα πολύ δημοφιλή δημόσια μπάνια που χρησιμοποιούσε ο λαός, τα οποία θεωρούνταν λίγο καλύτερα από «τους οίκους ανοχής μ’ ένα καθώς πρέπει όνομα» · τα γυμναστήρια όπου πολλοί μικροί και μεγάλοι ασκούνταν γυμνοί, και τα οποία γίνονταν κρησφύγετα ομοφυλοφιλίας· και οι γιορτές, που δεν ήταν τίποτα άλλο από δημόσια σεξουαλικά όργια. Η κατάσταση ήταν ακριβώς όπως περιγράφεται στην επιστολή του απόστολου Παύλου στους Ρωμαίους Χριστιανούς. Αναφερόμενος σ’ εκείνους, οι οποίοι «ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα» και οι οποίοι ακολουθούσαν τα τότε ήθη, έγραψε: «Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας· διότι και αι γυναίκες αυτών μετήλλαξαν την φυσική χρήσιν εις την παρά φύσιν· ομοίως δε και οι άνδρες, αφήσαντες την φυσική χρήσιν της γυναικός, εξεκαύθησαν εις την επιθυμία αυτών προς αλλήλους, πράττοντες την ασχημοσύνην άρσενες εις άρσενας.» (Ρωμ. 1:24-27) Η περιγραφή του Παύλου ήταν συγκλονιστικά ακριβής, γιατί η ηθική κατάπτωση του Ελληνο - Ρωμαϊκού κόσμου οδήγησε σε μια από τις πιο αηδιαστικές πράξεις της ιστορίας—τη σεξουαλική κακοποίηση νεαρών αγοριών από μεγαλύτερους άντρες. Αυτή η αισχρή πράξη εξυμνείτο από ποιήματα και θεατρικά έργα, και ολόκληρη η κοινωνία είχε επηρεασθεί απ’ αυτή.

Αν ζούσατε τότε, και όπου κι’ αν στρέφατε τα μάτια σας βλέπατε ηθική διαφθορά, πόσο δύσκολο θα ήταν να κρατηθείτε καθαρός! Ναι, ένας νέος ή μια νέα, για να παραμείνει ενάρετος, θα χρειαζόταν πράγματι να έχει ηθική δύναμη και προσκόλληση σε αρχές. Όμως, ανάμεσα σ’ όλα αυτά, και ως εκ θαύματος, μερικοί επέδειξαν τέτοια αρετή.

ΕΝΑ ΗΘΙΚΟ ΘΑΥΜΑ

Αφού καταγράφει το είδος των ανήθικων ανθρώπων που αποτελούσαν την αρχαία πόλη της Κορίνθου—πόρνους, μοιχούς, ομοφυλόφιλους και τα παρόμοια—ο απόστολος Παύλος, στην επιστολή του προς τη Χριστιανική εκκλησία που βρισκόταν εκεί, έγραψε: «Τοιούτοι υπήρχετε τινές· αλλά απελούσθητε.» (1 Κορ. 6:9-11) Οι διδασκαλίες της γνήσιας Χριστιανοσύνης έδωσαν ηθική δύναμη, έτσι ώστε οι πιστοί μπορούσαν ν’ αλλάξουν και ν’ απελευθερωθούν από τη σεξουαλική ανηθικότητα.

«Ίσως η πιο σαφής πρωτοτυπία της Χριστιανικής δοξασίας ήταν η έμφαση που δινόταν στην αγνότητα,» κατέληξε ο Ουίλλιαμ Σάνγκερ στο βιβλίο του Η Ιστορία της Πορνείας, που εξετάζει λεπτομερώς τα αρχαία ήθη. Προσθέτει: «Από την αρχή, οι Χριστιανικές κοινότητες καυχιόνταν για την καθαρότητα των ηθών τους.» Τι ήταν εκείνο που πέτυχε μια τέτοια φήμη; Με τη βοήθεια του Θεού μπόρεσαν να μιμηθούν μια καλύτερη «εικόνα» από κείνη των σεξομανών θεών.

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ «ΕΙΚΟΝΑ»

«Ενδύθητε τον νέον [τη νέα προσωπικότητα ΜΝΚ]» συμβούλεψε ο απόστολος Παύλος, «τον ανακαινιζόμενον εις επίγνωσιν [ακριβή γνώση ΜΝΚ]κατά την εικόνα του κτίσαντος αυτόν. (Κολ. 3:10) Από τις πληροφορίες των θεόπνευστων Γραφών και από τις διδασκαλίες και το παράδειγμα του Ιησού Χριστού, του Υιού του Θεού, οι Χριστιανοί μπόρεσαν να έρθουν σε «ακριβή γνώση» των ιδιοτήτων του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Η «εικόνα» του στάθηκε σε πλήρη αντίθεση μ’ εκείνη των Ρωμαίων θεών.

Οι αληθινοί Χριστιανοί είδαν τον Δημιουργό τους σαν τον ουράνιο Πατέρα τους που τους αγαπούσε και φρόντιζε γι’ αυτούς. (1 Πέτρ. 5:6, 7) Έμαθαν πως πάντα ενεργούσε με δικαιοσύνη, ορθότητα και έλεος, ήταν καθαρός και άγιος. (Δευτ. 32:4· 1 Πέτρ. 1:15, 16) Συγκινούνταν από τις ιδιότητές του, και προσπαθούσαν ν’ ακολουθήσουν τη θεόπνευστη συμβουλή: «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού ως τέκνα αγαπητά.» (Εφεσ. 5:1) Είδαν τον Θεό, όπως αποκαλύπτεται μέσω του Χριστού, σαν ένα πάντοτε παρόντα φίλο. Μπορούσαν να τον αγαπούν. Το πνεύμα της γνήσιας αγάπης γέμισε τις καρδιές τους και τους υποκίνησε σε Χριστιανικά έργα.

Ο Θεός βοήθησε αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς μέσω του αγίου πνεύματός του, το οποίο τους έδωσε «υπερβολή δυνάμεως». Επίσης, στις θρησκευτικές συναθροίσεις τους υπενθυμιζόταν η ανάγκη να διατηρούνται αγνοί. Με το να συναναστρέφονται τους συντρόφους τους μέσα στη Χριστιανική αδελφότητα κατάφεραν να μείνουν πιστοί. (2 Κορ. 4:7· Εβρ. 10:24-26) «Εμείς που κάποτε απολαμβάναμε την πορνεία, τώρα αγωνιζόμαστε για καθαρότητα,» δήλωσε ένας καθ’ ομολογία Χριστιανός του δευτέρου αιώνα, ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας. Κι’ όμως, αυτός ο αγώνας για ηθική καθαρότητα δεν ήταν εύκολος.

ΕΝΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι πρώτοι Χριστιανοί έζησαν σ’ ένα διεφθαρμένο κόσμο. Μερικοί που έγιναν Χριστιανοί ήταν «εκ της οικίας του Καίσαρος.» (Φιλιπ. 4:22) Τότε, Καίσαρ ήταν ο Νέρων, και οι συγκλονιστικές ηθικές παραβάσεις του ήταν πολύ γνωστές. Αυτός οργάνωνε τις πιο αισχρές διασκεδάσεις. Ακόμα «παντρεύτηκε» ένα νεαρό «με όλη τη διαδικασία του συνηθισμένου γάμου».a Όμως αυτοί από την ‘οικία’ του που ήταν Χριστιανοί (ίσως κυβερνητικοί επίσημοι ή υπηρέτες) παρέμειναν αγνοί αντίθετα προς το περιβάλλον.

Οι Χριστιανοί της Ρώμης ήταν αντικείμενα παρόμοιας πιέσεως και χλευασμού. Για παράδειγμα, ο Σενέκας εκφράζει την κοινή άποψη όταν γράφει: «Όποιος δεν έχει ερωτικές σχέσεις καταφρονείται.» «Η αγνότητα είναι απλώς απόδειξη ασχήμιας.» Άλλοι παραπονούνταν χαρακτηριστικά: ‘Τι γυναίκα ήταν αυτή! Πόσο αισθησιακή, πόσο ζωηρή! Τι νέος ήταν αυτός! Πόσο ελεύθερος, πόσο λάγνος! Τώρα έχουν γίνει Χριστιανοί—τι κρίμα!’

Αλλ’ αυτοί οι πρώτοι μαθητές δεν ήταν για λύπηση. Μπορούσαν να κρατούν τα κεφάλια τους ψηλά με αυτοσεβασμό. Είχαν καθαρές συνειδήσεις. Σαν «τέκνα φωτός» διέδιδαν το αγνό άγγελμά τους παντού χωρίς να ντρέπονται. (Εφεσ. 5:8) Δεν θα το θεωρούσατε σεις προνόμιο να σας ταυτίζουν μ’ έναν απ^’ αυτούς τους ηθικούς «βράχους» σ’ αυτό το βούρκο; Ο πραγματικά ικανοποιητικός τρόπος ζωής τους βρισκόταν σε ζωηρή αντίθεση με τη ζωή των εθνών ‘που δεν γνώριζαν Θεό και ικανοποιούσαν τις άπληστες σεξουαλικές ορέξεις τους’ προς βλάβη τους.—1 Θεσ. 4:5.

Για παράδειγμα, στη διάρκεια του πρώτου αιώνα, η ζωή για πολλούς δεν είχε κανένα σκοπό. Έπιναν το μεθυστικό ποτήρι των απολαύσεων ως το κατακάθι—εξαντλώντας κάθε οδό απολαύσεως. Καμιά χάρη, καμιά λεπτότητα, δεν είχε μείνει—αλλά και καμιά ικανοποίηση. Σύμφωνα με τα συγγράμματα του Ιουβενάλιου, ένας ομοφυλόφιλος, ο οποίος σε μεγάλη ηλικία εγκαταλείφθηκε από τον εραστή του, ικέτευε: «Τι να κάνω τώρα μετά απ’ όλα αυτά τα σπαταλημένα χρόνια και τις διαψευσμένες ελπίδες; Το άνθος της ζωής θα μαραθεί πολύ γρήγορα, η άθλια ζωή μας στη γη τελειώνει: Ενώ πίνουμε, ενώ ψάχνουμε να βρούμε λουλούδια και αρώματα και κορίτσια, μας καταφθάνουν τα γερατειά, χωρίς να το καταλάβουμε.» Όμως, καμιά απογοήτευση και αθλιότητα δεν κυρίευε αυτούς τους πιστούς Χριστιανούς.

Ακόμη κι’ αν οι αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού έπρεπε ν’ αγωνίζονται καθημερινά για να διατηρηθούν ηθικά καθαροί, η ειρήνη διάνοιας που είχαν άξιζε αυτόν τον αγώνα. Η σεξουαλική ηθικότητα ήταν δυνατή.

Βλέπουμε παρόμοια ηθική δύναμη σήμερα; Ναι. Αναρίθμητοι νεαροί σ’ όλο τον κόσμο θα πουν ότι η σεξουαλική ηθικότητα είναι δυνατή. Αυτοί οι νέοι συνδέονται με τις εκκλησίες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αντίθετα προς τις διεφθαρμένες ηθικές επιρροές στην ψυχαγωγία και την κοινωνική ζωή της σημερινής κοινωνίας—που δεν υστερούν καθόλου από την κοινωνία της αρχαίας Ρώμης—αυτοί οι νέοι, σαν σύνολο, στέκονται σαν λαμπρά παραδείγματα καθαρότητας.

Όμως, μερικά παιδιά που συνδέονται μ’ αυτές τις Χριστιανικές εκκλησίες, αντιμετωπίζουν δυσκολίες σχετικά μ’ αυτό. Ακόμα και παιδιά που μεγάλωσαν σε Χριστιανικά σπίτια, κατά καιρούς, χάνουν την εκτίμησή τους για την ηθική της Βίβλου. Πώς μπορούν αυτοί οι Χριστιανοί νέοι να διατηρήσουν την ίδια ηθική καθαρότητα μ’ εκείνη που ήταν τόσο φανερή ανάμεσα στους γνήσιους Χριστιανούς του πρώτου αιώνα—παρά τα τρομερά εμπόδια; Πώς μπορούν οι γονείς τους να τους βοηθήσουν; Τα δύο επόμενα άρθρα έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να δώσουν κάποια πρακτική βοήθεια.—Βλέπε σελίδα 8.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Τελευταίες στατιστικές δείχνουν ότι πρωτοφανείς αριθμοί νεαρών επιδίδονται σε σεξουαλική ανηθικότητα

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 5]

Παρά τα «τερατώδη ήθη» της αρχαίας Ρώμης, οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν θαύματα ηθικής αγνότητας