Η Πραότητα Έχει Δύναμη

Ο ΟΔΗΓΟΣ ενός φορτηγού σταμάτησε ένα αυτοκίνητο που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση γιατί ο οδηγός του τον είχε τυφλώσει κάπως, επειδή δεν χαμήλωσε τα φώτα του αυτοκινήτου του. Ο οδηγός του φορτηγού πήρε ένα σιδερένιο ραβδί στο χέρι και έσπασε και τα δυο μπροστινά φώτα του άτυχου συναδέλφου του. Κατόπιν συνέχισε το δρόμο του, αφήνοντας το φτωχό οδηγό του άλλου αυτοκινήτου πίσω μ’ ένα όχημα που δεν μπορούσε πια να οδηγήσει. Σας φαίνεται συνηθισμένο ένα τέτοιο περιστατικό;

Για εκατομμύρια ανθρώπους η βία είναι η απάντηση σε καθετί που πηγαίνει αντίθετα με τις τάσεις τους. Καταφεύγουν είτε σ’ επίθεση με λόγια ή με τη χρήση φυσικής βίας. Η έλλειψη πραότητας ξαπλώνεται σαν μεταδοτική αρρώστια. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι είναι ανώφελο να είσαι πράος, διότι φαίνεται ότι το να υψώνεις το ανάστημά σου είναι, πολύ πιο αποτελεσματικό. Είναι, όμως, αυτό αλήθεια;

Ένα Παράδειγμα Από την Ιστορία

Ο άνθρωπος ήταν κάτω από τρομερή πίεση. Ένα μεγάλο πλήθος με σπαθιά και ρόπαλα είχε έρθει για να τον συλλάβει. Τη στιγμή εκείνη, ένας στενός σύντροφος έσυρε το σπαθί και έκοψε το αυτί ενός ατόμου από το εχθρικό πλήθος. Η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη ένταση. Τι θα έκανε εκείνη την κρίσιμη στιγμή ο άνθρωπος που είχε συλληφθεί;

Ο άνθρωπος όταν ο Ιησούς Χριστός. Προσέξτε την αντίδρασή του. Σ’ εκείνον που είχε προσπαθήσει να τον βοηθήσει, ο Ιησούς είπε: «Επίστρεψον την μάχαιράν σου εις τον τόπον αυτής· διότι πάντες όσοι πιάσωσι μάχαιραν, δια μαχαίρας θέλουσιν απολεσθή. Ή νομίζεις ότι δεν δύναμαι ήδη να παρακαλέσω τον Πατέρα μου, και θέλει στήσει πλησίον μου περισσοτέρους παρά δώδεκα λεγεώνας αγγέλων;» (Ματθαίος 26:47-53) Αντί να δείξει έλλειψη πραότητας, ο Ιησούς «πιάσας το ωτίον αυτού, ιάτρευσε» τον πληγωμένο.—Λουκάς 22:51.

Είναι η Πραότητα Σημάδι Αδυναμίας;

Ασφαλώς η πραότητα που έδειξε ο Ιησούς δεν μπορεί να αποδοθεί σε αδύνατη προσωπικότητα. Ο Ιησούς ήταν ένας ισχυρός άνθρωπος με τη δύναμη του ουράνιου Πατέρα του πίσω του, και ήταν αμετακίνητος για το δίκιο. Θυμόσαστε τι έκανε στην αρχή της διακονίας του; Μπήκε στο ιερό στην Ιερουσαλήμ και, όταν είδε «τους πωλούντας βόας και πρόβατα και περιστεράς και τους αργυραμοιβούς καθημένους,» έκανε ένα μαστίγιο από σκοινιά και «εδίωξε πάντας εκ του ιερού, και τα πρόβατα και τους βόας.» (Ιωάννης 2:14, 15· βλέπε επίσης Ματθαίος 23:13-36.) Ασφαλώς αυτό δεν ήταν καθόλου ένδειξη αδυναμίας!

Με το παράδειγμά του ο Ιησούς έδειξε ότι η πραότητα δεν είναι απλώς μια εξωτερική επίδειξη ηρεμίας αλλά είναι μια αντανάκλαση της ισχυρής αν και ήπιας προσωπικότητας του Θεού. Ο Ιεχωβά είναι ισχυρός με το να μην ανέχεται την αμαρτία. Τη μισεί απόλυτα και είναι πολύ σαφής γι’ αυτό. (Παροιμίαι 6:16-19) Ωστόσο, λόγω της πραότητάς του, ο Θεός προμήθευσε ένα τρόπο για τον πεσμένο άνθρωπο να συμφιλιωθεί μαζί του μέσω της λυτρωτικής θυσίας και των ιερών υπηρεσιών του Ιησού Χριστού. (Ρωμαίους 5:10· 1 Τιμόθεον 2:5, 6· Εβραίους 4:14-16) Επομένως, η πραότητα του Ιεχωβά οδηγεί στον πλήρη καθαρισμό από την αμαρτία. (1 Ιωάννου 1:9) Έτσι η πραότητα έχει δύναμη. Και μάλιστα σωτήρια δύναμη.

Πώς ν’ Αποκτήσετε Πραότητα

Οι ατελείς Χριστιανοί γνωρίζουν ότι η πραότητα μέσα τους δεν είναι ισχυρή δύναμη. Επειδή έχουμε γεννηθεί στην αμαρτία, σαν μέρος της οικογένειας του Αδάμ, έχουμε όλοι μας ξεπεσμένες σαρκικές τάσεις και είμαστε αποξενωμένοι από τη ζωή που ανήκει στον Θεό. (Εφεσίους 2:3· 4:17, 18) Δεν είχαμε πίστη και ελπίδα, και ίσως να αισθανόμασταν απογοητευμένοι και ανασφαλείς. Είναι εύκολο να δούμε πώς αυτή η διανοητική κατάσταση μπορούσε να έφερνε έλλειψη πραότητας. (Παράβαλε Παροιμίαι 25:28.) Αλλά τι συνέβη όταν μάθαμε για τις οδούς του Θεού και λάβαμε τη συγχώρησή του από τις αμαρτίες; Γίναμε ισχυρότεροι στην πίστη και κάναμε πρόοδο με το να καλλιεργούμε τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, που περιλαμβάνουν την πραότητα.—Γαλάτας 5:22, 23.

Έτσι αν μερικοί από μας κατορθώνουν ν’ αποκτήσουν αυτό το έξοχο χαρακτηριστικό δεν οφείλεται στη δική τους δύναμη της θελήσεως. Μάλλον η πραότητα προέρχεται αν πλησιάσουμε πολύ κοντά στον Θεό σαν την πηγή της δυνάμεώς μας. Η ειλικρινής επιθυμία μας να μιμηθούμε το παράδειγμα του Ιησού μάς βοηθεί ακόμη περισσότερο να ενεργούμε με πραότητα.

Όπως δείχνει το 1 Πέτρου 3:3, 4 η πραότητα συνδέεται με τον «κρυπτόν άνθρωπον της καρδίας,» που είναι ένα εσωτερικό χαρακτηριστικό. Δεν είναι κάτι που κυρίως κληρονομιέται φυσικά, αλλά αποκτιέται σαν καρπός του πνεύματος του Θεού μέσω ακριβούς γνώσεως και εφαρμογής του Λόγου του. Η πραότητα είναι μέρος της «νέας προσωπικότητας» που διαμορφώνεται κατά την εικόνα του Ιεχωβά Θεού. (Κολοσσαείς 3:10) Αλλά αποκτιέται εύκολα η θεοσεβής πραότητα;

Άλλοι Έχουν Πετύχει

«Όχι, δεν έρχεται εύκολα,» είναι η απάντηση ενός ψηλού, γεροδεμένου άνδρα. «Ήμουν ένας επαγγελματίας πυγμάχος. Αλλά έξω από το ρινγκ, στην πόλη μου, με ονόμαζαν ‘ο τρόμος της γειτονιάς.’ Η σωματική μου δύναμη μου έδινε αίσθημα ανωτερότητας, και με ευχαριστούσε να μαλώνω στους δρόμους. Επίσης, στο σπίτι μου έλειπε πολύ ο αυτοέλεγχος. Θυμάμαι ότι μια φορά όταν η γυναίκα μου με ερέθισε έσπασα την πόρτα του ισογείου και το ψυγείο με δυο κλωτσιές. Μερικές φορές ντρεπόμουν για τον εαυτό μου, ειδικά όταν κοιτόμουν κατά γης μεθυσμένος στον μπροστινό κήπο, μέσα στους εμετούς μου. Τις στιγμές εκείνες προσευχόμουν στον Θεό για βοήθεια. Έπειτα η επαφή μου με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά μεγάλωνε. Πριν από οχτώ χρόνια ήπια το τελευταίο μου ποτήρι μπύρα.

«Παιδεύτηκα πολύ προσπαθώντας να εξουσιάσω το χαρακτήρα μου. Τώρα όμως, όταν κηρύττω από σπίτι σε σπίτι, μπορώ να λογικεύομαι με τους ανθρώπους αντί να οργίζομαι μ’ αυτούς. Βλέποντας την αγάπη ανάμεσα στους πνευματικούς αδελφούς μου μπόρεσα να αναπτύξω ένα πράο πνεύμα, μολονότι πρέπει να συνεχίζω να καταπολεμώ τις παλιές τάσεις. Σαν Χριστιανός πρεσβύτερος, μπορώ να καταλάβω τους άλλους όταν έχουν την ίδια πάλη. Αλλά γνωρίζω ότι μπορούν να πετύχουν.

Σκεφθείτε, επίσης, την περίπτωση κάποιας γυναίκας Αμπουανέζας. Ήταν πολύ ευερέθιστη και είχε πάντοτε ένα μαχαίρι κάτω από τη μπλούζα της. Όταν ξέσπαγε ο θυμός της είχε τραυματίσει αρκετά άτομα. Τότε μπήκε η αλήθεια στη ζωή της. Και τι λέει τώρα, ύστερα από είκοσι χρόνια που είναι Μάρτυς του Ιεχωβά; «Κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να λατρεύσω τον Ιεχωβά μ’ ένα τέτοιο κακό χαρακτήρα. Έτσι, με τη βοήθειά του άλλαξα, μολονότι ακόμη πρέπει να παλεύω με τον εαυτό μου για να μένω ήρεμη.»

Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι ένα άτομο που θέλει να αναπτύξει πραότητα πρέπει να αποφεύγει τις εσφαλμένες σκέψεις και πράξεις που είναι τόσο συνηθισμένες στον κόσμο τριγύρω μας. Είναι όπως είπε ο απόστολος Παύλος όταν έγραψε στους Ρωμαίους Χριστιανούς: «Μη συμμορφόνεστε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον. Διότι λέγω δια της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ’ ό,τι πρέπει να φρονή.» (Ρωμαίους 12:2, 3) Όταν δεν έχουμε για τον εαυτό μας μεγαλύτερη ιδέα απ’ ό,τι πρέπει, θεωρώντας τους άλλους ανώτερους, αυτό θα μας βοηθήσει να είμαστε πράοι στις σχέσεις μας μ’ αυτούς.—Φιλιππισίους 2:3.

Πού Βρίσκεται η Δύναμή Της;

Στις ανθρώπινες σχέσεις, η πραότητα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη σκληρότητα. Όταν κάποιος έχει ν’ αντιμετωπίσει μια δύσκολη κατάσταση σ’ ένα οργισμένο, αναστατωμένο ή βαθιά λυπημένο άτομο, η πραότητα θα φέρει καλά αποτελέσματα, γιατί, είναι πολύ πιθανόν ότι θα πετύχει μια ανταπόκριση που θ’ ανοίξει το δρόμο για να υπερνικηθεί η δυσκολία. Η Βίβλος λέει: «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν.» Ναι, «η γλυκεία γλώσσα συντρίβει οστά.»—Παροιμίαι 15:1· 25:15.

Τι δύναμη έχει η πραότητα! Απ’ αυτήν εξαρτάται πραγματικά αν θα αποκαταστήσει ειρηνικές σχέσεις αντί να δημιουργήσει πληγωμένα αισθήματα, διχόνοια και ανεπανόρθωτη ζημιά. Τώρα ας δούμε πώς αυτό αληθεύει σε διάφορους τομείς των ανθρώπινων σχέσεων, και πόσο ανταμείβει.

Στον οικογενειακό κύκλο

Ο σκοπός του Θεού είναι να αποτελεί η οικογένεια ένα θερμό, στοργικό θεσμό αμοιβαίας κατανοήσεως. Αλλά, αλοίμονο, τώρα βλέπουμε ότι η ένταση και η έλλειψη αυτοκυριαρχίας κάνουν πολλές οικογένειες αξιολύπητες! Χωρίς αμφιβολία, αυτό οφείλεται κατά μέρος στο γεγονός ότι τα οικογενειακά μέλη ξέρουν το ένα το άλλο τόσο καλά, και λόγω της ανθρώπινης ατέλειας καθένας στην οικογένεια θα κάνει λάθη. Αυτά μπορούν είτε να μεγαλοποιηθούν είτε να καλυφθούν με αγάπη.

Φαντασθείτε τον Γιάννη που εργάζεται σκληρά να έρχεται σπίτι ύστερα από μια μέρα εργασίας που του έχει κουρελιάσει τα νεύρα. Περιμένει ένα χαρούμενο «καλωσόρισες» από τη γυναίκα του. Αντί γι’ αυτό, αυτή λέει: «Ειδικά σου τηλεφώνησα και σου ζήτησα να πας να ψωνίσεις από το μπακάλη καθώς γύριζες σπίτι. Γιατί δεν το ‘κανες;» Πώς θα αντιδράσει ο Γιάννης; Ξέρει ότι αν αντιδράσει με πραότητα αυτός είναι ο τρόπος του Θεού, αλλά σε μια τέτοια στιγμή ίσως να είναι πολύ δύσκολο να δώσει μια γλυκιά απάντηση. Ευτυχώς, στην περίπτωσή του, βάζει το χέρι του γύρω από τον ώμο της γυναίκας του και λέει: «Ξέχασα, αγάπη μου. Λυπάμαι πάρα πολύ. Θα πάω τώρα στο μαγαζί και θα γυρίσω σε λίγα λεπτά.» Η ανταμοιβή ήταν μια ευχάριστη βραδιά.

Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους. Η πραότητα θα κάνει τους γονείς προσιτούς. Θυμηθείτε τον Ιησού. Στα παιδιά άρεσε να τον πλησιάζουν. (Ματθαίος 19:14, 15) Γιατί; Γιατί όπως είπε ο ίδιος, ήταν «πράος και ταπεινός την καρδίαν.» (Ματθαίος 11:29) Σαν γονέας, είστε πράος, όπως ακριβώς ήταν ο Ιησούς;

Τι θα πούμε για τις οικογενειακές σχέσεις όταν ο σύζυγος δεν είναι Χριστιανός και η σύζυγος είναι μια ακόλουθος του Ιησού Χριστού; Είναι καλό για τη γυναίκα που πιστεύει, να διατηρεί μια θετική στάση, γιατί μπορεί με τον καιρό ο σύζυγός της να κερδηθεί στην αλήθεια. Στο σημείο αυτό, όμως, παρατηρήστε τη σπουδαιότητα της πραότητας για τη γυναίκα. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε: «Υποτάσσεσθε εις τους άνδρας υμών, ίνα και εάν τινές απειθώσιν εις τον λόγον, κερδηθώσιν άνευ του λόγου δια της διαγωγής των γυναικών, . . . ο στολισμός [σας] ας ήναι . . . ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας, κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον.»—1 Πέτρου 3:1-4.

Στην Εκκλησία

Η Χριστιανική εκκλησία είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια. (Παράβαλε 1 Τιμόθεον 3:15.) Αν επικρατεί ένα πραγματικό οικογενειακό πνεύμα, ένα πνεύμα πραότητας, το οποίο δεν μεγαλοποιεί τα λάθη, αλλά τα καλύπτει με αγάπη, όλοι στην εκκλησία θα κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να είναι καλοί ο ένας στον άλλο. Αυτό θα φέρει ειρήνη και ενότητα. Ειδικά εκείνοι που έχουν πνευματική εποπτεία θα πρέπει να έχουν ένα πράο, στοργικό οικογενειακό πνεύμα στις σχέσεις τους με τα άλλα μέλη της εκκλησίας, διότι ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Πρεσβύτερον μη επιπλήξης, αλλά πρότρεπε ως πατέρα, τους νεωτέρους ως αδελφούς, τας πρεσβυτέρας ως μητέρας, τας νεωτέρας ως αδελφάς μετά πάσης καθαρότητος.»—1 Τιμόθεον 5:1, 2.

Αυτή η έξοχη συμβουλή τονίζει την ανάγκη να εκδηλώνουν οι πρεσβύτεροι Χριστοειδή πραότητα. Αν κάποιο μέλος της εκκλησίας, χωρίς να το έχει διακρίνει, κάνει κάποιο λάθος, δεν θα ήταν κατάλληλο να δοθεί σ’ αυτόν που έσφαλε μια σκληρή επίπληξη. Γιατί; Γιατί η σκληρότητα είναι πιθανό να πληγώσει τα αισθήματα και ίσως να εξοργίσει. Επιπλέον, απωθεί. Γι’ αυτό, οι επίσκοποι πρέπει να προσέχουν τη Θεόπνευστη συμβουλή: «Αδελφοί, και εάν άνθρωπος απερισκέπτως πέση εις κανέν αμάρτημα, σεις οι πνευματικοί διορθώνετε τον τοιούτον με πνεύμα πραότητος, προσέχων εις σεαυτόν, μη και συ πειρασθής.»—Γαλάτας 6:1.

Όταν ενεργούμε με πνεύμα πραότητας, μιμούμαστε τον τρόπο με τον οποίο ο ίδιος ο Θεός φέρεται σε μας. Ο Παύλος νουθέτησε τον Χριστιανό επίσκοπο Τίτο να εκδηλώνει «προς πάντας ανθρώπους πάσαν πραότητα.» Γιατί; «Διότι ήμεθα ποτέ και ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες εις διαφόρους επιθυμίας και ηδονάς, ζώντες εν κακία και φθόνω, μισητοί και μισούντες αλλήλους.» Ωστόσο, ο Ιεχωβά μάς απελευθέρωσε και μας έσωσε «κατά το έλεος αυτού.»—Τίτον 3:2-7.

Ο Ιησούς διέταξε τους ακολούθους του να ‘αφήσουν το φως τους να λάμψει μπροστά στους ανθρώπους.’ (Ματθαίος 5:16) Αλλά από ποιο πράγμα έλκονται γενικά οι άνθρωποι περισσότερο; Από τη σκληρότητα ή από την καλοσύνη και την πραότητα; Ποια είναι η δική σας πείρα; Μάλλον, όλοι θα συμφωνήσουμε με τα λόγια του Ιησού: «Πάντα όσα αν θέλητε να κάμνωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, ούτω και σεις κάμνετε εις αυτούς.» (Ματθαίος 7:12) Δεν απαιτεί αυτό πραότητα από μέρους σας;

Στις Επαφές με τους Γείτονες

Ίσως να συναντήσουμε εναντίωση από τους γείτονές μας, όταν τους επισκεπτόμαστε για να τους μεταδώσουμε τα καλά νέα. Ασφαλώς, κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις είναι αναγκαίο να εκδηλώσουμε πραότητα, όπως ακριβώς οι Χριστιανοί επίσκοποι πρέπει να το κάνουν αυτό μέσα στην εκκλησία. (Παράβαλε 2 Τιμόθεον 2:23-26.) Λόγω της πραότητάς μας, πρώην εναντιούμενοι μπορεί τελικά να ανταποκριθούν ευνοϊκά στο άγγελμα της Βασιλείας.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σ’ ολόκληρη τη γη έχουν δεχτεί τα καλά νέα. Ενωμένοι με χρισμένους Χριστιανούς, αποτελούν τώρα μέρος μιας στοργικής παγκόσμιας αδελφότητας. Έτσι ένας «όχλος πολύς . . . εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» αποδίδουν σήμερα τη σωτηρία τους στον Ιεχωβά Θεό και στο Αρνίον, τον Ιησού Χριστό. (Αποκάλυψις 7:9, 10· 14:1) Αυτοί οι αφιερωμένοι Χριστιανοί είναι ζωντανή απόδειξη ότι η πραότητα του Ιεχωβά έχει σωστική δύναμη. Με ανταπόκριση γεμάτη εκτίμηση, προσπαθούν να εκδηλώσουν θεοειδή πραότητα και βρίσκουν ότι αυτό φέρνει μεγάλη αμοιβή. Είθε κι’ εσείς να βρεθείτε ανάμεσα στους πράους που απολαμβάνουν θείες ευλογίες.—Παράβαλε Ματθαίος 5:5.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

«Ξέχασα, αγάπη μου. Λυπάμαι πάρα πολύ»