“Αγαπητοί, . . . Φυλάξετε Εαυτούς εις την Αγάπην του Θεού”
«Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιωτάτην πίστιν σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού.»—Ιούδας 20, 21
1, 2. Εκτός από τις προειδοποιήσεις, ποια συμβουλή βρίσκεται στην επιστολή του Ιούδα;
Η ΠΑΡ’ ΑΞΙΑ καλοσύνη του Ιεχωβά είναι φανερή στον τρόπο που αυτός φέρεται σ’ εκείνους που τον αγαπούν. Μέσω του θεόπνευστου Λόγου του δείχνει τι ζητάει απ’ αυτούς. Και πόσο ευγνώμονες είμαστε που ένα μέρος του Λόγου του Θεού, η επιστολή του Ιούδα, δίνει προειδοποιήσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε μια κατάλληλη σχέση με τον Ιεχωβά Θεό!
2 Αλλά, εκτός από τις αναγκαίες προειδοποιήσεις που δίνει, ο Ιούδας δείχνει επίσης τι πρέπει να κάνουμε για να είμαστε πνευματικά οικοδομημένοι και για να ‘φυλάξουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του Θεού.’ Γι’ αυτό, θα ωφεληθούμε πάρα πολύ από την εξέταση του τελευταίου μέρους της επιστολής του Ιούδα.
Οι Χλευαστές Προειπώθηκαν
3, 4. Σε ποιους «λόγους» των αποστόλων του Ιησού αναφέρθηκε ο Ιούδας;
3 Κάνοντας μια σπουδαία υπόμνηση, ο Ιούδας έγραψε:
«Αλλά σεις, αγαπητοί, ενθυμήθητε τους λόγους τους προειρημένους υπό των αποστόλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ότι σας έλεγον ότι εν εσχάτω καιρώ θέλουσιν είσθε εμπαίκται, περιπατούντες κατά τας ασεβείς επιθυμίας αυτών. Ούτοι είναι οι αποχωρίζοντες εαυτούς, [Αυτοί είναι εκείνοι που δημιουργούν διαιρέσεις, ΜΝΚ] ζωώδεις, Πνεύμα μη έχοντες.» (Ιούδας 17-19)
Ο Ιούδας είπε πολλά για να εκθέσει τους «ασεβείς» που εισέδυαν ύπουλα στην εκκλησία. Κατόπιν, παρακαλώντας τους ομόπιστούς του για τους οποίους είχε μεγάλη αγάπη, ο Ιούδας τους προέτρεψε να θυμηθούν τα λόγια που είχαν αναφέρει προηγουμένως οι απόστολοι του Ιησού. Το να ξαναφέρουν εκείνα τα λόγια στη μνήμη τους θα υποκινούσε όλους τους γνήσιους Χριστιανούς να ‘αγωνιστούν σκληρά για την πίστη.’
4 Ο απόστολος Παύλος προειδοποίησε τους συνεπισκόπους του ότι από ανάμεσά τους θα εγείρονταν «άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα δια να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.» (Πράξεις 20:29, 30) Είπε στον Τιμόθεο ότι σε ‘κατοπινούς καιρούς μερικοί θα αποστατούσαν από την πίστη.’ (1 Τιμόθεον 4:1, 2) Και ο απόστολος Πέτρος προειδοποίησε συγκεκριμένα ότι ‘τις έσχατες μέρες θα έρχονταν χλευαστές, λέγοντας; «Πού είναι η υποσχεμένη παρουσία του;»’—2 Πέτρου 3:1-4.
5. Πώς ίσως να φέρθηκαν στους πιστούς Χριστιανούς οι «ασεβείς» που είχαν εισδύσει ύπουλα στην εκκλησία, αλλά πώς έπρεπε να έχουν αντιδράσει σ’ αυτό τα θεοσεβή άτομα;
5 Έτσι, εκείνοι που πήραν την επιστολή του Ιούδα δικαιολογημένα περίμεναν να εμφανιστούν ‘χλευαστές’, λίγο πριν από το τέλος του Ιουδαϊκού συστήματος πραγμάτων. Δεν ήταν απίθανο οι «ασεβείς», που είχαν εισδύσει ύπουλα στην εκκλησία, να χλεύαζαν ανθρώπους που πίστευαν και ήταν προσκολλημένοι στους δίκαιους κανόνες του Ιεχωβά και δεν ήθελαν να ενωθούν με τους «ψευδαδέλφους» σε χαλαρή διαγωγή. Αλλά ήταν αναγκαίο για εκείνους τους ευσεβείς ανθρώπους να ‘αγωνίζονται σκληρά για την πίστη’, έστω κι’ αν τους χλεύαζαν οι ψευτοδάσκαλοι που ‘βάδιζαν σύμφωνα με τις ανήθικες επιθυμίες τους για ασεβή πράγματα’.—Παράβαλε με 2 Κορινθίους 11:26· Γαλάτας 2:4, 5.
6. Μολονότι ο Θεός εξασφάλισε την ενότητα εκείνων που τον αγαπούν, τι προσπάθησαν να κάνουν αυτοί οι ασεβείς χλευαστές;
6 Ενώ ο Θεός, με το άγιο πνεύμα του, εξασφάλιζε την ενότητα εκείνων που τον αγαπούσαν, εκείνοι οι ασεβείς χλευαστές προσπαθούσαν να ‘δημιουργήσουν χωρισμούς’, ή ‘διακρίσεις’, προσπαθώντας να κάνουν ένα διαχωριστικό έργο ανάμεσα στο λαό του Ιεχωβά. (Ιούδας 19, ΜΝΚ· Ψαλμός 133:1-3· 1 Κορινθίους 1:10) Μολονότι οι χλευαστές μιλούσαν εναντίον πιστών υπευθύνων ανθρώπων στην εκκλησία, οι ασεβείς εκδήλωναν θαυμασμό για άτομα που μπορούσαν να τους ωφελήσουν. (Ιούδας 8, 16) Σαν τους Φαρισαίους, καταφρονούσαν τους ταπεινούς, τα ευσεβή μέλη της εκκλησίας. Αντί να συνάγουν μαζί με τον Κύριο, αυτοί προσπαθούσαν να διασκορπίσουν. Ακόμη και σήμερα μερικοί προσπαθούν να παρασύρουν τους ασταθείς σε ιδιαίτερους ομίλους, για δήθεν «μελέτη της Γραφής». Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να φέρει αγάπη για τον Θεό, για τον Χριστό και τη Χριστιανική εκκλησία.—Λουκάς 11:23.
7. Γιατί οι «ασεβείς» ονομάστηκαν κατάλληλα «ζωώδεις»;
7 Οι άνθρωποι εκείνοι σωστά ονομάστηκαν «ζωώδεις», ή «ψυχικοί», [κείμενο] γιατί ήταν πλάσματα που υπέκυπταν στις σαρκικές αισθήσεις, ορέξεις και τάσεις. (Ιούδας 19) Μολονότι θεωρούσαν τους εαυτούς τους πνευματικά φωτισμένους, ο Ιούδας τους περιέγραψε ως «πνεύμα [πνευματικότητα, ΜΝΚ] μη έχοντες.» Στην πραγματικότητα, εκείνοι οι «ζωώδεις» δεν είχαν το πνεύμα του Ιεχωβά, δεν μπορούσαν να καταλάβουν πνευματικά ζητήματα και σπάνια ανέρχονταν πάνω από το επίπεδο των άλογων κτηνών. Αν έχουμε το πνεύμα του Θεού και κατανοούμε ‘τα βαθιά πράγματα του Θεού’, πρέπει να είμαστε βαθιά ευγνώμονες στον ουράνιο Πατέρα μας.—1 Κορινθίους 2:6-16.
Πώς να Παραμένουμε στην Αγάπη του Θεού
8. Σε τι μπορεί ν’ αναφέρεται η έκφραση «αγιωτάτη πίστης»;
8 Κατόπιν ο Ιούδας έκανε θερμή παράκληση, λέγοντας:
«Σεις όμως, αγαπητοί, εποικοδομούντες εαυτούς επί την αγιοτάτην πίστην σας, προσευχόμενοι εν Πνεύματι Αγίω, φυλάξατε εαυτούς εις την αγάπην του Θεού, προσμένοντες το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον.» (Ιούδας 20, 21)
Ο Ιούδας με αγάπη έδειξε πώς οι αγαπημένοι του ομόπιστοι μπορούσαν να παραμένουν στην αγάπη του Ιεχωβά. Για ν’ ακολουθήσουμε τη συμβουλή του, πρέπει ασφαλώς να καλλιεργούμε πίστη, έναν καρπό του πνεύματος του Θεού. (Γαλάτας 5:22, 23) Αλλά έχοντας υπόψη την προηγούμενη προτροπή του Ιούδα, να αγωνιζόμαστε ‘για την πίστη που παραδόθηκε στους αγίους’ (εδάφιο 3), η έκφραση ‘αγιωτάτη πίστις’ ίσως ν’ αναφέρεται σε όλη την έκταση των Χριστιανικών διδασκαλιών, περιλαμβανομένων και των καλών νέων της σωτηρίας. Το θεμέλιο αυτής της αληθινής πίστεως είναι ο Χριστός, και ονομάστηκε «αγιωτάτη» γιατί απέβλεπε στον Θεό της αγιότητας και βασιζόταν αποκλειστικά πάνω στον άγιο Λόγο του.—Πράξεις 20:32· 1 Κορινθίους 3:10-15.
9. Τι πρέπει να κάνουμε για να ‘εποικοδομούμαστε στην αγιωτάτη πίστη’;
9 Για να ‘οικοδομούνται οι Χριστιανοί στην αγιωτάτη πίστη τους,’ ή για να την ενισχύουν, πρέπει να μελετούν επιμελώς τον Λόγο του Θεού προσωπικά και με την εκκλησία. Η συχνή εξέταση των Γραφών με συγχριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθώς και το κήρυγμα των καλών νέων σ’ άλλους, θα κάνουν πιο βαθιά την επίδραση που έχει η Βίβλος στην καρδιά μας. Τίποτα όμως απ’ αυτά δεν μπορεί να γίνει χωρίς θερμή προσευχή. Ένα άτομο ‘προσεύχεται με άγιο πνεύμα’, όταν προσεύχεται κάτω από την επιρροή του και σύμφωνα με τα πράγματα που υπάρχουν στον Λόγο του Ιεχωβά. Επιπλέον, οι Γραφές, που γράφτηκαν με έμπνευση του πνεύματος του Θεού, μας δείχνουν πώς να προσευχόμαστε και τι να ζητάμε στις προσευχές μας. Για παράδειγμα, μπορούμε με εμπιστοσύνη να προσευχόμαστε να γεμίσουμε με το άγιο πνεύμα του Θεού. Αν ‘προσευχόμαστε με άγιο πνεύμα’, οι προσευχές μας θα αποκαλύπτουν μια κατάλληλη κατάσταση καρδιάς, μια καρδιά που ο Θεός την αγαπάει. Έτσι θα προστατευτούμε από ακατάλληλες επιρροές, περιλαμβανομένων και των απόψεων οποιωνδήποτε «ασεβών που πιθανόν να έχουν εισδύσει μέσα στην εκκλησία.—Λουκάς 11:13· Ρωμαίους 8:9, 26, 27.
10. Τι απαιτείτο από τους ομόπιστους του Ιούδα , για να ‘φυλαχτούν στην αγάπη του Θεού;
10 Για να ‘φυλάττονται στην αγάπη του Θεού,’ οι ομόπιστοι του Ιούδα έπρεπε να τηρούν τις εντολές του Ιεχωβά και τις εντολές του Γιου του. (Ιωάννης 15:10· 1 Ιωάννου 5:3) Για να παραμένουμε στην αγάπη του Θεού, απαιτείται ομιλία και διαγωγή επιδοκιμασμένη από τον Ιεχωβά. Επειδή οι πιστοί είναι ατελείς και αμαρτωλοί θα έπρεπε, για να παραμείνουν στην αγάπη του Θεού, να ζητούν συνεχώς να τους παρέχεται το έλεος του Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού, πράγμα που έγινε δυνατόν μέσω της λυτρωτικής θυσίας του Κυρίου τους, (Ρωμαίους 5:8· 9:14-18· 1 Ιωάννου 4:9, 10) Η συνέχιση του θείου ελέους προς τους πιστούς ακολούθους του Ιησού φέρνει τελικά αιώνια ζωή.—Ιωάννης 3:16.
Η Ανάγκη να Δείχνουμε Έλεος στους Άλλους
11. Τι είπε ο Ιούδας για το έλεος, και όταν το εκδήλωναν, ανάμεσα σε ποιους έπρεπε να κάνουν διάκριση;
11 Σχετικά με την ανάγκη να δείχνουμε έλεος, ο Ιούδας είπε:
«Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν [Και συνεχίστε να δείχνετε έλεος σε μερικούς που έχουν αμφιβολίες, ΜΝΚ], άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.» ( Ιούδας 22, 23)
Αν οι ομόπιστοι του Ιούδα ήθελαν να λαβαίνουν συνεχώς το θείο έλεος, έπρεπε κι’ αυτοί να είναι ελεήμονες σε άλλους των οποίων κινδύνευε η αιώνια ζωή. (Ιακώβου 2:13) Αλλά για να ‘συνεχίσουν οι πιστοί να δείχνουν έλεος σε μερικούς που είχαν αμφιβολίες,’ ήταν αναγκαίο να διακρίνουν ανάμεσα σε κείνους στους οποίους έπρεπε να δειχτεί έλεος και στους ‘ενυπνιαζόμενους’.
12. (α) Επειδή επηρεάστηκαν από τους «ασεβείς», ποιες αμφιβολίες μπορεί να είχαν μερικοί; (β) Πώς θα ήταν δυνατό να ‘αρπάξουν μερικούς από τη φωτιά’;
12 Με τις ψεύτικες διδασκαλίες τους, τους γογγυσμούς, τις μεμψιμοιρίες, και άλλα τέτοια, οι «ασεβείς» έκαναν τα άτομα που ήταν ασταθή πνευματικά να γεμίσουν με αμφιβολίες. Συγκλονισμένοι από τα παχιά λόγια των ψεύτικων δασκάλων, εκείνοι που αμφέβαλαν ίσως να διερωτιόνταν αν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί ήταν πραγματικά λαός του Ιεχωβά και ίσως να είχαν σταματήσει να συμμετέχουν μαζί τους στη λατρεία και στο κήρυγμα των καλών νέων. Αυτοί οι ασταθείς κινδύνευαν από το «πυρ», ή την αιώνια καταστροφή. (Παράβαλε Ματθαίος 18:8, 9· 25:31-33, 41-46.) Αλλά, αν οι σταθεροί Χριστιανοί, ειδικά οι επίσκοποι της εκκλησίας, έρχονταν γρήγορα σε βοήθειά τους με πνευματική νουθεσία και προσευχή, θα μπορούσαν να τους σώσουν, «αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός.»—Γαλάτας 6:1· Ιακώβου 5:13-20.
13. (α) Με ποιο τρόπο μερικοί ‘είχαν μολύνει τα εσωτερικά ρούχα τους’; (β) Πώς μπορούσαν να ‘σωθούν’ εκείνοι που φορούσαν ‘μολυσμένα ρούχα’;
13 Μερικοί ίσως να είχαν υποκύψει στους διαφθορείς της σάρκας και να είχαν βουτηχτεί μαζί τους στην ανηθικότητα, ή ίσως στην πνευματική μοιχεία. (Ιακώβου 4:4) Με το να υποκύψουν σε ζωώδεις συνήθειες, είχαν, σαν να λέγαμε, ‘μολύνει τον χιτώνα.’ Είχαν μολύνει την εσωτερική προσωπικότητά τους σαν γνήσιοι Χριστιανοί, όπως το ρούχο που φοριέται κατάσαρκα. (Παράβαλε Αποκάλυψις 3:4, 5.) Οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά πρόσεχαν να μη μολύνουν τα ενδύματά τους της Χριστιανικής προσωπικότητας με τον τρόπο αυτό, γιατί τούτο δυσαρεστούσε τον Ιεχωβά Θεό και μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφή. Ωστόσο, ευσεβή άτομα, ιδιαίτερα οι διορισμένοι πρεσβύτεροι, με συμπόνια προσπαθούσαν να βοηθήσουν τους ασταθείς που φορούσαν ‘μολυσμένα ρούχα’ και να τους φέρουν πίσω στην οδό της σωτηρίας. Αν εκδηλωνόταν γνήσια μετάνοια από τους ισχυρογνώμονες, θα ήταν δυνατό να ‘τους σώσουν’ από το θάνατο λόγω θείας δυσμένειας, στον οποίο θα τους οδηγούσε η ακάθαρτη πορεία.—Παροιμίαι 28:13.
Αποδώστε Δόξα, Μεγαλειότητα, Ισχύ και Εξουσία στον Θεό
14, 15. (α) Ποιος ήταν σε θέση να φυλάξει τους χρισμένους ομοπίστους του Ιούδα από του να προσκόψουν, και σε τι θα μπορούσε να προσκόψει ένα άτομο; (β) Πώς θα μπορούσαν να ‘στηθούν άμωμοι’ οι χρισμένοι Μάρτυρες του Ιεχωβά μπροστά στο Θεό; (γ) Σε τι αποβλέπει ο «πολύς όχλος»;
14 Τελειώνοντας, ο Ιούδας παρέδωσε τους αναγνώστες του στον Θεό, λέγοντας:
«Εις δε τον δυνάμενον να σας φυλάξη απταίστους και να σας στήση κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει, εις τον μόνον σοφόν Θεόν και σωτήρα ημών, είη δόξα και μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας· [μόνω θεώ σωτήρι ημών δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών δόξα, μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία προ παντός του αιώνος και νυν και εις πάντας τους αιώνας, «Κείμενο»]· αμήν.» (Ιούδας 24, 25)
Ο Ιούδας, αφού έδωσε θεόπνευστη προειδοποίηση και σωστή συμβουλή, έπρεπε να αναθέσει τους πνευματικά κινδυνεύοντες ομόπιστούς του στη φροντίδα του Θεού. Μόνο ο Ιεχωβά μπορούσε να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τους «ασεβείς» που ήταν ανάμεσά τους. Έτσι ο Ιούδας τελείωσε κατάλληλα την επιστολή του με απόδοση αίνου στον Ύψιστο Θεό.
15 Οι χρισμένοι ομόπιστοι του Ιούδα μπορούσαν να έχουν εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά σαν ‘εκείνον που είχε τη δύναμη να τους φυλάξει από το να προσκόψουν.’ Ο Θεός μπορούσε να τους προστατεύσει από το να πέσουν σε παράβαση και από το να υποκύψουν στον πειρασμό να μπλεχτούν στην ανηθικότητα, όπως τους ενθάρρυναν οι ασεβείς διαφθορείς της σάρκας. Πραγματικά, ο Ιεχωβά μπορούσε να φυλάξει τους ευσεβείς από το να ‘πέσουν’ σε βαριά αμαρτία και στην καταστροφή που περιμένει τους αμετανόητους ζωώδεις ψευτοχριστιανούς. Επιπλέον, ο Ιεχωβά μπορούσε να «στήση [τους πιστούς μάρτυρές του] άμωμους εν αγαλλιάσει.» Θα μπορούσαν να σταθούν αμόλυντοι πνευματικά λόγω της παρ’ αξίαν καλοσύνης του Θεού. (Εφεσίους 2:1-7· Κολοσσαείς 1:21-23) Οι πιστοί χρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά θέλουν να τους αναστήσει ο Ιησούς Χριστός και να τους παρουσιάσει σε πνευματική τελειότητα μπροστά στον ένδοξο Θεό. (Ιωάννης 5:25· 11:24, 25) Ασφαλώς, αυτό θα καταλήξει σε «αγαλλίαση» γι’ αυτούς. Επίσης και ο «πολύς όχλος» αποβλέπει να ποιμανθεί μέσα από τη ‘μεγάλη θλίψι’ και να απολαύσει κι άλλα προνόμια ‘ιερής υπηρεσίας’ καθώς θα προχωρούν σε ανθρώπινη τελειότητα εδώ πάνω στη γη.—Αποκάλυψις 7:9, 10, 14-17.
16. (α) Γιατί μπορεί ο Ιεχωβά να ονομαστεί ‘ο μόνος Θεός ο Σωτήρας μας μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας’; (β) Τι απέδωσε ο Ιούδας στον Θεό, και γιατί αυτό ήταν κατάλληλο;
16 Όπως είπε ο Ιούδας, ο Ιεχωβά είναι ‘ο μόνος Θεός και Σωτήρας μας μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας.’ Συχνά στις Γραφές ο Ιεχωβά αναγνωρίζεται σαν Σωτήρας. (Ψαλμός 106:21· Ησαΐας 43:3· Ιερεμίας 14:8· Λουκάς 1:46, 47) Αυτός είναι Εκείνος που προμηθεύει σωτηρία μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16· Ρωμαίους 5:8· 1 Ιωάννου 4:9, 14) Πολύ κατάλληλα, ο Ιούδας απέδωσε στον Ιεχωβά «δόξα», που σημαίνει λαμπρότητα. (Παράβαλε Ψαλμός 29:1, 2.) Επίσης απέδωσε στον Θεό και «μεγαλωσύνη» που σημαίνει μεγαλειότητα βασιλικής φύσεως. Αυτό είναι μια κατάλληλη αναγνώριση της υπέρτατης βασιλικής εξουσίας του Ιεχωβά σαν «βασιλιά της αιωνιότητας.» (1 Τιμόθεον 1:17) Επίσης απέδωσε στον Ιεχωβά κράτος, ή ‘ισχύ’, που προφανώς σημαίνει την εξουσία του, ή τη διακυβέρνησή του, είτε στον ουρανό είτε πάνω στη γη. (Παράβαλε Δανιήλ 4:25· Αποκάλυψις 11:16-18.) Ο Ιούδας επίσης απέδωσε στον Θεό «εξουσία», γιατί ο Ιεχωβά έχει την εξουσία και την ικανότητα να ενεργεί όπως ευαρεστείται.—Δανιήλ 4:34, 35.
17. Γιατί είναι κατάλληλη η απόδοση αυτή από τον Ιούδα στον Θεό (α) «προ παντός αιώνος»; (β) «νυν»; (γ) «εις πάντας τους αιώνας»;
17 Ο Ιούδας απέδωσε κατάλληλα δόξα, μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία στον Ιεχωβά «προ παντός του αιώνος (Κείμενον) και νυν και εις πάντας τους αιώνας», για να μπορέσουν οι άνθρωποι να τον γνωρίσουν, διότι Ιεχωβά ο Θεός είναι «από του αιώνος έως του αιώνος.» (Ιούδας 25· Ψαλμός 90:2) Οι λάτρεις του Ιεχωβά αποδίδουν κατάλληλα τα πράγματα αυτά σ’ αυτόν ‘τώρα’, δηλαδή όταν ο Ιούδας έγραψε, καθώς και σήμερα. Επιπλέον, ο Ιεχωβά αξίζει να του αποδίδονται αυτά «εις πάντας τους αιώνας,» διότι ποτέ δεν θα πεθάνει και πάντα θα έχει πιστούς υμνητές. (Αββακούμ 1:12· Ψαλμός 148) Τελειώνοντας ουσιαστικά με προσευχή, ο Ιούδας πρόσθεσε «αμήν», ή «έτσι ας γίνει.» Και μ’ αυτή την έκφραση αίνου συμφωνούν από την καρδιά τους όλοι οι πιστοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.
Βάλτε στην Καρδιά το Άγγελμα του Ιούδα!
18. Τι μάθαμε από την επιστολή του Ιούδα για (α) τους ψευτοδάσκαλους; (β) την «ασέλγεια»; (γ) την απιστία; (δ) το σεβασμό για την εξουσία; (ε) για το γογγυσμό και την μεμψιμοιρία; (στ) για το θαυμασμό άλλων για ιδιοτελές κέρδος;
18 Η επιστολή του Ιούδα έχει πραγματικό νόημα για τους μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα. Πρέπει να προσκολλούμαστε στο Λόγο του Θεού και ν’ αποφεύγουμε εντελώς τους ψευτοδάσκαλους. (Ιώβ 13:16· 27:8, 9· Ιερεμίας 17:13· Ιούδας 4, 19) Οι πιστοί πρέπει να αντιστέκονται σ’ οποιαδήποτε εξαπάτηση για να μπλεχτούν σε «ασέλγεια». (Ιούδας 3, 4· Γένεσις 39:7-12) Ούτε πρέπει να υποκύπτουμε στην απιστία, γιατί αυτό θα μπορούσε να μας κοστίσει την αιώνια ζωή. (Εβραίους 3:12· Ιούδας 5) Το άγγελμα του Ιούδα πρέπει επίσης να μας υποκινεί να σεβόμαστε την εγκαταστημένη από τον Θεό εξουσία και να αντιστεκόμαστε σ’ οποιονδήποτε πειρασμό να μιλούμε εναντίον εκείνων που επωμίζονται πιστά εκκλησιαστικές ευθύνες. (Εβραίους 13:17· Ιούδας 8, 9) Αντί να γογγύζουμε και να μεμψιμοιρούμε, η επιστολή του Ιούδα πρέπει να μας υποκινήσει να εκδηλώσουμε αγάπη για τον Ιεχωβά Θεό και τους ομόπιστούς μας. (Ματθαίος 22:37-40· Ιωάννης 13:34, 35· Ρωμαίους 13:8-10· Ιούδας 16) Τα λόγια του Ιούδα μας βοηθούν επίσης ν’ αποφεύγουμε να θαυμάζουμε τους άλλους για προσωπικό κέρδος, γιατί αυτός είναι ένας από τους διεστραμμένους τρόπους που θα μας κάνει μισητούς στον Ιεχωβά.—Παροιμίαι 3:32· Ιούδας 16.
19. Γιατί πρέπει να βάλουμε στην καρδιά το θεόπνευστο άγγελμα του Ιούδα;
19 Γι’ αυτό, σαν αφιερωμένοι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά και του αγαπητού του Γιου, είθε να βάλουμε όλοι στην καρδιά το βαρυσήμαντο και γεμάτο αγάπη άγγελμα του μαθητή Ιούδα. (Παράβαλε Ησαΐας 43:10-12· Πράξεις 1:8.) Τα λόγια του θα μας κάνουν ακόμη πιο σταθερούς καθώς βαδίζουμε στην «οδόν της ζωής». (Ψαλμός 16:11) Είθε να ‘φυλάττουμε το λόγο του Ιεχωβά,’ περιλαμβανομένης και της επιστολής του Ιούδα. (Ψαλμός 119:9-16) Με τον τρόπο αυτό, θα κατορθώσουμε να ‘αγωνιστούμε σκληρά για την πίστη’ και, με τη θεία βοήθεια, ‘θα φυλάξουμε τους εαυτούς μας στην αγάπη του Θεού.’
Θυμόσαστε αυτά τα σημεία;
□ Ποιος προειδοποίησε ότι ‘στον έσχατο καιρό θα υπήρχαν χλευαστές,’ και γιατί ο Ιούδας κατηύθυνε την προσοχή σ’ αυτό;
□ Ποια ήταν η «αγιωτάτη πίστις,» και πώς μπορούμε να οικοδομηθούμε πάνω σ’ αυτή;
□ Πώς μπορούσαν οι ομόπιστοι του Ιούδα να ‘φυλαχθούν στην αγάπη του Θεού’;
□ Για ποιο λόγο μερικοί που έλεγαν ότι είναι Χριστιανοί χρειάζονταν έλεος, και τι σήμαινε «αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός»;
□ Γιατί ήταν κατάλληλο για τον Ιούδα ν’ αποδώσει δόξα, μεγαλωσύνη, κράτος και εξουσία στον Ιεχωβά Θεό;
□ Ποια προβλήματα μας βοηθάει ν’ αντιμετωπίσουμε με επιτυχία το άγγελμα του Ιούδα ώστε θα πρέπει να το βάλουμε στην καρδιά μας;
[Εικόνα στη σελίδα 19]
Οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά τον πρώτο αιώνα ‘αγωνίζονταν σκληρά για την πίστη’, μολονότι χλευάζονταν από ψευτοδασκάλους
[Εικόνα στη σελίδα 20]
‘Προσεύχεστε με άγιο πνεύμα’