Το Πνεύμα της Χριστιανικής Διακονίας
«Κατά το πνεύμα ζέοντες, τον Κύριον [Ιεχωβά, ΜΝΚ] δουλεύοντες.»—Ρωμαίους 12:11.
1. Πώς αποδεικνύει κανείς ότι είναι διάκονος;
ΥΠΑΡΧΕΙ ένας μόνο τρόπος με τον οποίον μπορεί κανείς ν’ αποδείξει ότι είναι Χριστιανός διάκονος—με τα έργα του. Αυτό φαίνεται από την ίδια τη σημασία της λέξεως διάκονος. Ένας ειδικός λέει: «Η λέξη διάκονος δείχνει τον υπηρέτη στη δράση του για το έργο . . . Η λέξη δείχνει κάποιον που εκτελεί τις εντολές ενός άλλου, ειδικά, τις εντολές του κυρίου του». (Μελέτες στο Λεξιλόγιο της Ελληνικής Καινής Διαθήκης, από τον Κένεθ Σ. Γιουέστ) Ο συγγραφέας τονίζει εδώ ότι το να είναι κανείς διάκονος δεν σημαίνει ότι κατέχει κάποια θέση όσο ότι είναι δραστήριος στο να κάνει κάτι.
2. Ποια απόδειξη υπήρχε ότι ο Τιμόθεος και ο Παύλος ήταν γνήσιοι διάκονοι του Θεού;
2 Για παράδειγμα, ο απόστολος Παύλος είπε για τον Τιμόθεο: «Γνωρίζετε δε την δοκιμασίαν αυτού, ότι ως τέκνον μετά του πατρός εδούλευσε μετ’ εμού εις το ευαγγέλιον.» (Φιλιππησίους 2:22) Ο Τιμόθεος εργάστηκε σκληρά στη διακονία. Κανείς από εκείνους που είδαν τον αλτρουιστικό κόπο του δεν μπορούσε ν’ αμφιβάλει ότι ήταν ένας γνήσιος διάκονος του Θεού. Ο Παύλος έγραψε επίσης στους Χριστιανούς στην Κόρινθο: «Σεις είσθε η [συστατική] επιστολή ημών, εγγεγραμμένη εν ταις καρδίαις ημών, γινωσκομένη και αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων, και φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή του Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το Πνεύμα του Θεού του ζώντος». (2 Κορινθίους 3:2, 3) Ποιος θα μπορούσε ν’ αμφιβάλει ότι ο Παύλος ήταν διάκονος του Θεού, όταν έβλεπε αυτή τη ζωντανή εκκλησία και ήξερε ότι ο Θεός την έφερε σε ύπαρξη μέσω του διακονικού έργου του Παύλου;
3. Περιγράψτε το πνεύμα ενός γνήσιου Χριστιανού διακόνου.
3 Θυμηθείτε, όμως, ότι το να είναι κανείς διάκονος δεν είναι απλώς κάτι το τυπικό. Πρέπει ν’ αναπτύξουμε το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας. Ο Τιμόθεος «εδούλευσε» μαζί με τον Παύλο. Ο ίδιος ο απόστολος είπε: «Ουαί δε είναι εις εμέ εάν δεν κηρύττω!» (1 Κορινθίους 9:16) Επιπλέον, έγραψε: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν, αλλά εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις.» Ναι, ο Παύλος εκδήλωσε αφιέρωση, ζήλο, επείγουσα ανάγκη και προθυμία να υπομείνει οτιδήποτε ήταν αναγκαίο, ακόμη και να ‘ζημιωθεί τα πάντα’, για να εκπληρώσει τη διακονία του σαν Χριστιανός. (2 Κορινθίους 6:3-10· Φιλιππησίους 3:8) Όλοι οι γνήσιοι Χριστιανοί διάκονοι πρέπει να έχουν παρόμοιο πνεύμα.—Λουκάς 9:23, 24.
4. Πώς μπορεί κανείς να είναι διάκονος αν δαπανά τον περισσότερο χρόνο του εκπληρώνοντας άλλες υποχρεώσεις;
4 Όπως και στις μέρες των αποστόλων, μερικοί διάκονοι σήμερα είναι άνδρες και γυναίκες οικογενειάρχες με κοσμική εργασία. Άλλοι είναι μαθητές στο σχολείο. Πώς μπορούν αυτοί να πουν ότι είναι διάκονοι; Βέβαια εκπληρώνουν τις άλλες τους υποχρεώσεις και μάλιστα μπορούν ν’ απολαύσουν και μια λογική ξεκούραση. Αλλά η διακονία τους δεν είναι γι’ αυτούς λιγότερο σπουδαία απ’ αυτά τα πράγματα. Ούτε τη βάζουν σε δεύτερη θέση μετά την ξεκούρασή τους ούτε δαπανούν σ’ αυτή απλώς λίγο χρόνο κάθε μήνα σαν μια ένδειξη ευγενικής χειρονομίας. Αυτοί «ζητούν πρώτα τη βασιλεία και τη δικαιοσύνη του.»—Ματθαίος 6:33.
Σκαπανικό και Χριστιανική Διακονία
5. Ποιος είναι ένας θαυμάσιος τρόπος για να εκδηλώνουμε το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας;
5 Εκείνοι που εκδηλώνουν ένα τέτοιο πνεύμα είναι γνήσιοι Χριστιανοί διάκονοι, έστω κι αν έχουν οικογενειακές ευθύνες ή κοσμικές υποχρεώσεις. Αλλά μερικοί μπορεί να εκδηλώσουν το πνεύμα της διακονίας μ’ έναν ιδιαίτερα ικανοποιητικό τρόπο. Πώς; Με το να κάνουν έργο σκαπανέα (ν’ απασχολούνται στο ολοχρόνιο έργο κηρύγματος), είτε για ένα περιορισμένο διάστημα χρόνου σαν βοηθητικοί σκαπανείς είτε για περισσότερο χρόνο. Ίσως μπορούν ακόμη να εργάζονται σ’ ένα από τα τμήματα της Εταιρίας Σκοπιά ή να συμμετέχουν στο ιεραποστολικό έργο ή σαν περιοδεύοντες διάκονοι, επισκεπτόμενοι και οικοδομώντας διάφορες εκκλησίες.
6. Ποιοι είναι μερικοί βασικοί λόγοι για τους οποίους κάθε Μάρτυς του Ιεχωβά που είναι σε θέση να το κάνει αυτό πρέπει να είναι σκαπανέας; (Λουκάς 6:46-49)
6 Γιατί πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά κάνουν σκαπανικό ενώ, αν δαπανούσαν λιγότερο χρόνο στην υπηρεσία του Θεού, θα μπορούσαν να περάσουν μια πιο ξεκούραστη ζωή; Επειδή θέλουν να αινέσουν τον Ιεχωβά και να πουν σ’ άλλους για τους σκοπούς του. Επίσης ξέρουν ότι «ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού· όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού μένει εις τον αιώνα.» (1 Ιωάννου 2:17) Επειδή αυτό το πιστεύουν αληθινά και πιστεύουν τις υποσχέσεις του Θεού επίσης, είναι ανυπόμονοι να δαπανήσουν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν λέγοντας τα καλά νέα σ’ άλλους, ώστε εκείνοι που ανταποκρίνονται να μπορούν επίσης να κάνουν το θέλημα του Θεού και να κερδίσουν αιώνια ζωή. Επιπλέον, ξέρουν ότι ζούμε στον καιρό που «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιο της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.» (Ματθαίος 24:14) Θυμούνται ότι ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Ο μεν θερισμός πολύς, οι δε εργάται ολίγοι· παρακαλέσατε λοιπόν τον κύριον του θερισμού, δια να αποστείλει εργάτας εις τον θερισμόν αυτού.» (Ματθαίος 9:37, 38) Καταλαβαίνουν ότι αυτή η προσευχή είναι ακόμη πιο κατάλληλη σήμερα απ’ ότι ήταν στις μέρες του Ιησού. Αλλά πώς μπορούν να πουν ειλικρινά αυτή την προσευχή αν οι ίδιοι δεν συμμετέχουν όσο μπορούν πληρέστερα στη Χριστιανική διακονία;
7. Ποιο ερώτημα πρέπει να κάνει στον εαυτό του κάθε Χριστιανός διάκονος;
7 Πραγματικά, κάθε Χριστιανός διάκονος πρέπει να εξετάσει με προσευχή αν μπορεί να κάνει σκαπανικό ή όχι. Ένα Νοτιο-Αφρικανικό ζευγάρι που κάνει σκαπανικό για δεκαπέντε χρόνια είπε: «Γιατί κάνουμε σκαπανικό; Θα μπορούσαμε ποτέ να βρούμε δικαιολογία μπροστά στον Ιεχωβά αν δεν κάναμε;» Πολλοί που δεν είναι σκαπανείς θα μπορούσαν να θέσουν ένα σχετικό ερώτημα: ‘Μπορώ πραγματικά να δικαιολογήσω μπροστά στον Ιεχωβά το γεγονός ότι δεν είμαι σκαπανέας;’
Χρησιμοποιώντας τα Χαρίσματά Μας
8. Σαν τον Τιμόθεο, πώς θα μπορούσαν πολλοί νεαροί να είναι σκαπανείς;
8 Ο Τιμόθεος είχε ένα ειδικό πνευματικό χάρισμα που μπορούσε να το χρησιμοποιεί αποτελεσματικά στη διακονία του. (2 Τιμόθεον 1:6) Σήμερα δεν παίρνουμε ειδικά χαρίσματα του πνεύματος, αλλά έχουμε άλλα χαρίσματα, και συχνά αυτά τα χαρίσματα μάς ανοίγουν το δρόμο για σκαπανικό. Για παράδειγμα, νεαροί που αποφοιτούν από το σχολείο έχουν χαρίσματα. Έχουν εκπαίδευση. Επίσης, σαν τον Τιμόθεο, έχουν νιάτα. Έχουν υγεία και δύναμη, καθώς και μια γεμάτη ζωή και ελεύθερη διάθεση. Ίσως το μεγαλύτερο χάρισμα απ’ όλα που έχουν είναι ο χρόνος. Γενικά μιλώντας, δεν είναι καταβαρυμένοι με πολλές ευθύνες. Έτσι η νεότητα είναι ένας έξοχος καιρός για να σκεφτούμε το σκαπανικό.—Εκκλησιαστής 12:1.
9. Ποια χαρίσματα θα μπορούσαν να έχουν οι ηλικιωμένοι και άλλοι που θα τους έκαναν ικανούς να είναι σκαπανείς;
9 Οι μεγαλύτεροι έχουν κι αυτοί χαρίσματα. Ένα ζευγάρι που πήραν σύνταξη και τα παιδιά τους μεγάλωσαν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το χρόνο τους στο σκαπανικό. Συχνά είναι οικονομικά αυτάρκεις, έχουν αποκτήσει πολύτιμη πείρα στη ζωή κι έχουν δημιουργήσει μια μακρά ιστορία πιστής υπηρεσίας. (Παροιμίαι 16:31) Όλα αυτά θα μπορούσαν θαυμάσια να χρησιμοποιηθούν στο σκαπανικό. Και άλλοι μπορούν επίσης να έχουν χαρίσματα. Μερικές νοικοκυρές έχουν το χάρισμα της διοργανώσεως, ώστε να μπορούν να χειριστούν τις οικογενειακές ευθύνες τους και να είναι σκαπανείς. Μερικοί οικογενειάρχες με παρόμοια χαρίσματα μπορούν να είναι σκαπανείς και συγχρόνως να συντηρούν τις οικογένειές τους πνευματικά και υλικά. Έχετε το χάρισμα του λόγου, της διδασκαλίας, ή να τα πηγαίνετε καλά με τους ανθρώπους; Απλώς σκεφθείτε πόσο μεγάλες ευκαιρίες θα σας έδιναν αυτά τα χαρίσματα στην υπηρεσία σκαπανέα.
10. (α) Γιατί μερικοί διστάζουν να κάνουν σκαπανικό αλλά πώς ένα νεαρό αντρόγυνο χειρίστηκε το πρόβλημα αυτό; (β) Πώς μπορεί το σκαπανικό να ωφελήσει κάποιον που δυσκολεύεται στο κήρυγμα;
10 Μερικοί δεν κάνουν σκαπανικό, από φόβο μήπως δεν μπορέσουν να τα καταφέρουν οικονομικά. Ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι εξέτασε αυτό το φόβο. «Καταλήξαμε ότι ήταν έλλειψη εμπιστοσύνης στην ικανότητα του Ιεχωβά να μας προμηθεύσει τα απαραίτητα», έβγαλαν το συμπέρασμα. «Αφού ανασκοπήσαμε το Ματθαίος 6:25-33, όπου ο Ιησούς δίδαξε ότι αν ζητούμε πρώτα τη βασιλεία όλα τα αναγκαία θα μας προμηθευτούν, βάλαμε σαν στόχο μας να γίνουμε τακτικοί σκαπανείς». Γρήγορα κατόπιν παντρεύτηκαν, άφησαν τις καλοαμειβόμενες δουλειές τους και έγιναν σκαπανείς. Άλλοι βρίσκουν ότι το έργο του κηρύγματος είναι δύσκολο. Μήπως το βρίσκετε κι εσείς; Αν συμβαίνει αυτό, το σκαπανικό μπορεί να βοηθήσει. Πραγματικά, ο καλύτερος τρόπος για να αισθάνεστε άνετα στη διακονία από σπίτι σε σπίτι είναι να κάνετε λίγο χρόνο σκαπανικό. Ένας διάκονος που έκανε βοηθητικό σκαπανικό είπε: «Αυτή ήταν μια άλλη ακόμη ευλογία. Έκανα πιο άνετα το έργο μου από πόρτα σε πόρτα. Αντί να φοβάμαι σε κάθε πόρτα, άρχισα ν’ ανυπομονώ να μιλήσω στους ανθρώπους».—Βλέπε Φιλιππησίους 4:13.
Το Σκαπανικό—Μια Οικογενειακή Υπόθεση
11. Πώς ευλογήθηκε ο Τιμόθεος με την εκπαίδευση που έλαβε «από βρέφους»;
11 Ο Τιμόθεος είχε προετοιμαστεί για τη διακονία προοδευτικά «από βρέφους.» (2 Τιμόθεον 3:14, 15) Η μητέρα του και η γιαγιά του προφανώς είχαν το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας και το ενστάλαξαν σ’ αυτόν. Όταν ο Παύλος έφτασε στα Λύστρα, ο Τιμόθεος, ο οποίος δεν είχε τίποτα να τον εμποδίζει, ήταν έτοιμος να τον ακολουθήσει στην ολοχρόνια δράση κηρύγματος.—Πράξεις 16:1-5.
12. Πώς έδειξαν πολλοί γονείς ότι έχουν το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας;
12 Σήμερα πολλοί Χριστιανοί είναι ευτυχισμένοι που οι γονείς τους έχουν δείξει ένα παρόμοιο πνεύμα. Η Αλίς, μια διάκονος στη Γκάνα, είπε: «Όλοι σχεδόν οι Μάρτυρες που ήρθαν να μείνουν στο σπίτι μας ήταν ολοχρόνιοι κήρυκες . . . . Τι προνόμιο είχα που μεγάλωσα μέσα σ’ ένα τέτοιο θεοκρατικό σπίτι! Ο πατέρας μου ενστάλαξε σ’ όλα τα παιδιά του την επιθυμία για το ολοχρόνιο έργο κηρύγματος, φέρνοντας σαν παράδειγμα τους αδελφούς και τις αδελφές που κάνουν αυτό το έργο. Έτσι ήταν απλώς φυσικό που μετά το σχολείο εγγράφτηκα αμέσως σαν τακτική σκαπάνισσα.» Ο Εντ, ένας νεαρός διάκονος στις Ηνωμένες Πολιτείες, είπε: «Νομίζω ότι αυτό που με βοήθησε πολύ ήταν το γεγονός ότι και οι δύο μου γονείς ήταν ιεραπόστολοι στη Νότιο Αμερική για δώδεκα χρόνια και επίσης ήταν σκαπανείς πριν απ’ αυτό. Έτσι έβαζαν πάντοτε μπροστά μας τις χαρές και τα προνόμια του σκαπανικού, και τις ευλογίες που δίνει ο Ιεχωβά στους σκαπανείς . . . . Αυτό είναι κάτι που όλοι οι γονείς πρέπει να κάνουν επειδή ασφαλώς εμένα με βοήθησε. Μπορούν να ενθαρρύνουν τους νεαρούς να υπηρετούν τον Ιεχωβά ολόψυχα και όσο περισσότερο μπορούν.»
13. Πώς βοηθούνται οι σκαπανείς να ξεπεράσουν δυσκολίες;
13 Το σκαπανικό μπορεί να θέλει θυσίες, αλλά οι γνήσιοι διάκονοι είναι πρόθυμοι να τις κάνουν αυτές λόγω της αγάπης τους για τον Ιεχωβά. Εκτός απ’ αυτό, οι ανταμοιβές είναι μεγάλες. Ο Μιχάλης και η Τερέζα, ένα παντρεμένο ζευγάρι στις Ηνωμένες Πολιτείες, το διατύπωσαν αυτό με τον εξής τρόπο: «Αν θέλετε να γίνετε ισχυρότεροι πνευματικά, η θέση σας είναι το σκαπανικό έργο. Μ’ αυτό εξαρτάσθε περισσότερο από τον Ιεχωβά και λιγότερο από τον εαυτό σας. Μολονότι είχαμε οικονομικά προβλήματα όταν ήμαστε σκαπανείς, ο Ιεχωβά πάντοτε μας προμήθευε τα αναγκαία. Είναι η πιο ασφαλής θέση για να μείνει κανείς.»
14, 15. (α) Πώς μπορούν οι γονείς των σκαπανέων να κάνουν μερικές φορές θυσίες; (β) Ποια προηγούμενα έχουμε γι’ αυτό στους Βιβλικούς χρόνους; (γ) Πώς μπορούν να δείξουν οι γονείς το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας σήμερα;
14 Και οι γονείς των σκαπανέων μπορούν επίσης να κάνουν θυσίες. Ίσως να είναι δύσκολο γι’ αυτούς να βλέπουν τα παιδιά τους ν’ αφήνουν «τη φωλιά τους» και να κάνουν σκαπανικό σε κάποια άλλη περιοχή, ίσως ακόμη και σε ξένες χώρες. Από μερικές απόψεις αυτοί οι γονείς είναι σαν την Άννα και τον Ελκανά, που έστειλαν τον πρωτότοκό τους, τον Σαμουήλ, να υπηρετήσει τον Ιεχωβά στη σκηνή στη Σηλώ. (1 Σαμουήλ 1:1-3, 24-28) Ή μπορούμε να τους συγκρίνουμε με τον Ιεφθάε, ο οποίος έδωσε τη μοναχοκόρη του στην υπηρεσία του Ιεχωβά, θυσιάζοντας έτσι οποιαδήποτε προοπτική να δει μελλοντικά εγγόνια. (Κριταί 11:36-40) Ο Ιεχωβά ασφαλώς θυμάται και ανταμείβει την ανιδιοτέλεια αυτών των γονέων.
15 Ίσως επίσης να χρειαστούν και οικονομικές θυσίες. Σε μερικές χώρες οι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους να τους κοιτάξουν όταν γεράσουν. Αλλά οι γονείς που έχουν πραγματικά το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας δεν διστάζουν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους για το σκαπανικό. Όταν ένας νεαρός από τη Γκάνα που λεγόταν Τζάστις ήθελε να κάνει σκαπανικό, η μητέρα του δέχτηκε και συμφώνησε ν’ αποβλέπει στον Ιεχωβά για συντήρηση. Αργότερα, είπε στο γιο της ότι ο Ιεχωβά την υποστήριξε θαυμάσια από τότε που πήρε αυτή την απόφαση. Κι’ αυτός επίσης είναι ένας τρόπος να ‘ζητάμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού’, και ο Ιεχωβά δεν εγκαταλείπει εκείνους που το κάνουν αυτό.—Ματθαίος 6:33, 34.
16. Γιατί πρέπει αυτοί που βρίσκονται στην ολοχρόνια υπηρεσία να ενθαρρύνονται να παραμείνουν σ’ αυτή εφόσον το επιτρέπουν οι περιστάσεις;
16 Είναι λυπηρό ν’ ακούμε, από καιρό σε καιρό, για γονείς που προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά τους να σταματήσουν το σκαπανικό—όχι γιατί χρειάζονται τη βοήθειά τους, αλλά γιατί πιστεύουν ότι τα παιδιά τους υπηρέτησαν για αρκετό καιρό στο διορισμό τους, και τώρα είναι καιρός να γυρίσουν σπίτι, να κάνουν οικογένεια και να ζήσουν μια «φυσιολογική» ζωή. Αλλά αυτοί δεν είναι φυσιολογικοί καιροί και καθώς το τέλος αυτού του συστήματος όλο και πλησιάζει, η ζωή καθενός θα γίνεται όλο και λιγότερο φυσιολογική. Οι σκαπανείς, τα μέλη των οικογενειών Μπέθελ, οι περιοδεύοντες διάκονοι και οι ιεραπόστολοι πρέπει να ενθαρρύνονται να μένουν στην υπηρεσία τους.—Τίτον 2:12.
Εκδηλώνοντας το Πνεύμα της Διακονίας
17. (α) Πώς το έργο των σκαπανέων και των άλλων ολοχρόνιων δούλων ωφελεί τις εκκλησίες; (β) Πώς μπορούν όλοι να δείξουν ότι έχουν το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας; (Εβραίους 13:15, 16)
17 Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «[Ο Θεός] έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, δια το έργον της διακονίας, δια την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.» (Εφεσίους 4:11, 12) Σήμερα, υπάρχουν περιοδεύοντες διάκονοι, σκαπανείς και ιεραπόστολοι που δαπανούν τον περισσότερο χρόνο τους ‘ευαγγελιζόμενοι’, ή σαν μέλη των οικογενειών Μπέθελ που το διακονικό τους έργο περιλαμβάνει την υπηρεσία των εκκλησιών με άλλους τρόπους. Αυτοί βοηθούν στην εποικοδόμηση των εκκλησιών. (Παράβαλε Πράξεις 16:4, 5.) Έτσι, όλοι οι Χριστιανοί διάκονοι πρέπει να ενδιαφέρονται για την ολοχρόνια υπηρεσία. Αν είναι σε θέση να γίνουν σκαπανείς πρέπει να το κάνουν αυτό. Αν δεν μπορούν να γίνουν οι ίδιοι σκαπανείς πρέπει να ενθαρρύνουν εκείνους που μπορούν.—Ρωμαίους 12:11.
18. Γιατί η Χριστιανική διακονία είναι τόσο ζωτική σήμερα;
18 Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για αφιερωμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά που να έχουν αυτό το πνεύμα. Χιλιάδες δέχονται ακόμη το κήρυγμα των καλών νέων και ανταποκρίνονται σ’ αυτό, ακόμη και σε περιοχές που έχουν πάρει συχνή μαρτυρία τα περασμένα χρόνια. Γι’ αυτούς που ανταποκρίνονται ευνοϊκά το γεγονός ότι ένας Χριστιανός διάκονος διέθεσε χρόνο για να τους επισκεφτεί και να τους πει για τους σκοπούς του Θεού τούς έδωσε την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν αιώνια ζωή. (Ρωμαίους 10:13, 14· 1 Τιμόθεον 4:16) Πόσοι περισσότεροι περιμένουν ακόμη ν’ ακούσουν; Είτε μπορούμε να συμμετέχουμε στην υπηρεσία σκαπανέα είτε όχι ας έχουμε το αίσθημα της επείγουσας ανάγκης και το πνεύμα της αυτοθυσίας. Είθε να είμαστε πρόθυμοι να εργαστούμε σκληρά στη Χριστιανική διακονία.—Γαλάτας 6:10.
Εκτιμάτε Πλήρως
□ Τι σημαίνει να έχει κανείς το πνεύμα της Χριστιανικής διακονίας;
□ Τι είναι η «τυπική» διακονία, και γιατί αυτό το πράγμα είναι κακό;
□ Γιατί όλοι οι Χριστιανοί διάκονοι πρέπει να ενδιαφέρονται για το σκαπανικό;
□ Πώς όλοι οι αφιερωμένοι Μάρτυρες μπορούν να επιδείξουν σκαπανικό πνεύμα;
□ Γιατί η Χριστιανική διακονία είναι ζωτική σήμερα;
[Εικόνα στη σελίδα 22]
Όλοι οι γνήσιοι Χριστιανοί διάκονοι έχουν το πνεύμα του Παύλου και του Τιμόθεου