Καθολικοί Λόγιοι—Είναι Όσιοι στο Λόγο του Θεού;

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ Καθολικοί λόγιοι είναι πολύ δραστήριοι και παραγωγικοί. Αλλά έχουν δείξει οσιότητα στο Λόγο του Θεού, στη Βίβλο;

Αυτοί οι λόγιοι έχουν κάνει μερικές θαυμάσιες μεταφράσεις της Βίβλου, ιδιαίτερα στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και στα Ισπανικά.a Επιπλέον, σε γενικές γραμμές, και σημερινοί Καθολικοί μεταφραστές συμφωνούν με τα αισθήματα που εκφράζονται στον Πρόλογο της Βίβλου της Ιερουσαλήμ: «Ο μεταφραστής της Βίβλου στην καθομιλούμενη γλώσσα . . . [δεν πρέπει] να επιβάλλει το δικό του ύφος στο πρωτότυπο: αυτό θα υποβίβαζε την προσωπικότητα αρκετών συγγραφέων οι οποίοι ανταποκρίθηκαν, καθένας με το δικό του τρόπο, στην υποκίνηση του Πνεύματος. . . . Το πρώτο καθήκον του μεταφραστή είναι να μεταφέρει όσο πιο καθαρά μπορεί αυτά που έγραψε ο αρχικός συγγραφέας. . . . Θα ήταν ασφαλώς επικίνδυνο να δώσει προτεραιότητα στο ύφος της μετάφρασης παρά στο νόημα».

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ γιατί αναγνωρίζει ότι το Εβραϊκό τετραγράμματο που αντιπροσωπεύει το μοναδικό όνομα του Θεού δεν πρέπει να μεταφράζεται σαν ένα κοινό ουσιαστικό—κάτι που κάνουν οι περισσότεροι σύγχρονοι μεταφραστές—αλλά πρέπει να αναπαριστάνεται με τους αντίστοιχους χαρακτήρες κάθε ξένης γλώσσας. Το κάνει αυτό με το να χρησιμοποιεί το «Γιαχβέ», μία μορφή του θείου ονόματος Ιεχωβά. Σχετικά με τους λόγους που το κάνει αυτό, αναφέρει: «Εκείνοι που μπορεί να ενδιαφέρονται να χρησιμοποιήσουν αυτή τη μετάφραση των Ψαλμών μπορούν να αντικαταστήσουν το Γιαχβέ με το παραδοσιακό ‘ο Κύριος’. Από την άλλη, με τον τρόπο αυτό θα χανόταν μεγάλο μέρος της γεύσης και της σημασίας του πρωτότυπου. Για παράδειγμα, αν πούμε, ‘ο Κύριος είναι ο Θεός’ πρόκειται ασφαλώς για ταυτολογία [μια χωρίς σημασία επανάληψη], ενώ δεν είναι ταυτολογία αν πούμε ‘ο Γιαχβέ είναι Θεός’». Όλα αυτά είναι πολύ σωστά.

Απαραίτητη η Διάκριση

Μερικές φορές όμως, μπορεί κάποιος να διακρίνει θρησκευτική προκατάληψη στο έργο Καθολικών λογίων. Για Παράδειγμα: Η Μετάφραση της Καθολικής Αδελφότητας παρουσιάζει τον Ιησού να λέει στη μητέρα του στο γαμήλιο συμπόσιο της Κανά: «Τι νομίζεις ότι θα έπρεπε να κάνω, γυναίκα;» Αυτό θα μπορούσε να κάνει τον αναγνώστη να νομίσει ότι ο Ιησούς ζητούσε καθοδήγηση από τη μητέρα του. Αλλά η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ λέει: «Γυναίκα, γιατί απευθύνεσαι σε μένα; Η ώρα μου δεν έχει έρθει ακόμη». (Ιωάννης 2:4) Είναι φανερό απ’ αυτήν την πιο ακριβή μετάφραση ότι οι μεταφραστές της Αδελφότητας επηρεάστηκαν από αυτά που διδάσκει η εκκλησία τους για τη Μαρία, τη μητέρα του Ιησού.

Η ανάγκη να χρησιμοποιούμε διάκριση τονίζεται ακόμη περισσότερο όταν παρατηρούμε μερικές φορές την ανάμιξη αξιόπιστων πληροφοριών με σχόλια που υποβιβάζουν τη Βίβλο. Για παράδειγμα, σε μία υποσημείωση στο εδάφιο Γένεσις 2:17, Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ κάνει το εξής οξυδερκές σχόλιο σχετικά με τη σημασία της λήψης του απαγορευμένου καρπού: «Είναι η δύναμη να αποφασίζει κανείς για τον εαυτό του τι είναι καλό και τι είναι κακό και να ενεργεί ανάλογα, μια αξίωση για πλήρη ηθική ανεξαρτησία με την οποία ο άνθρωπος αρνείται να αναγνωρίσει τη θέση του σαν δημιουργήματος. Η πρώτη αμαρτία ήταν επίθεση εναντίον της κυριαρχίας του Θεού, μια αμαρτία περηφάνιας».

Τα σχόλια αυτά δείχνουν οξεία διάκριση. Αλλά η αμέσως επόμενη πρόταση αποκαλύπτει ότι οι μεταφραστές δεν πίστευαν ότι υπήρξε πραγματικά Αδάμ και Εύα και ότι έφαγαν κατά γράμμα τον απαγορευμένο καρπό, γιατί διαβάζουμε: «Η ανταρσία αυτή περιγράφεται με συγκεκριμένες λέξεις σαν παράβαση μιας ρητής εντολής του Θεού και αυτή την εντολή την παρομοιάζει μ’ έναν απαγορευμένο καρπό». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Σύμφωνα μ’ αυτά που λέει η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, η αφήγηση της Γένεσης είναι απλώς μια αλληγορία και όχι πραγματικότητα.

Σημειώστε πώς εκφράζει αυτό το αίσθημα η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (1967): «Είναι φανερό ότι η αφήγηση της Γένεσης για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου, για την Εδέμ και το Προπατορικό Αμάρτημα, κλπ., δεν είναι πραγματική ιστορία με την κατά γράμμα έννοια της λέξης». Αυτή η εγκυκλοπαίδεια συνεχίζει λέγοντας: «Η Βίβλος, σαν λογοτεχνικό έργο, έχει μια παράδοση που περιλαμβάνει μύθους και δεν απορρίπτει μυθικά πρότυπα από άλλους πολιτισμούς».b

Είναι αυτό οσιότητα στο Λόγο του Θεού; Ο Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε στην αφήγηση της δημιουργίας δείχνοντας ότι είναι πραγματική ιστορία, λέγοντας: «Δεν ανεγνώσατε ότι ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς και είπεν, Ένεκεν τούτου θέλει αφήσει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκαν μίαν; Ώστε δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σαρξ. Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη».—Ματθαίος 19:4-6· Γένεσις 1:27· 2:24.

Ο απόστολος Παύλος επίσης χαρακτήρισε την αφήγηση αυτή της Βίβλου σαν ιστορικό γεγονός. Έτσι προειδοποίησε τους Χριστιανούς να μην απατηθούν, όπως απατήθηκε η Εύα από την πανουργία του φιδιού. (2 Κορινθίους 11:3) Η προειδοποίηση αυτή θα ήταν άστοχη αν δεν υπήρξε πραγματικά η Εύα και δεν είχε παραπλανηθεί. Επιπλέον, όταν ο Παύλος πρότρεψε τις Χριστιανές γυναίκες να υποτάσσονται, είπε ότι εκείνος που δημιουργήθηκε πρώτος ήταν ο Αδάμ και ότι η Εύα απατήθηκε και όχι ο Αδάμ. (1 Τιμόθεον 2:11-14) Και πάλι, το επιχείρημα του αποστόλου δε θα είχε καμιά ισχύ αν η αφήγηση της Γένεσης δεν ήταν ιστορικό γεγονός.

Ο Κατακλυσμός της Εποχής τον Νώε

Σύμφωνα με τη Βίβλο της Ιερουσαλήμ, αφηγήσεις όπως αυτή για τον κατακλυσμό του Νώε βασίζονται σε παραδόσεις σχετικά με τις οποίες «θα ήταν παράλογο να αναμένουμε τη λεπτομερή ακρίβεια ενός σύγχρονου ιστορικού». Με το ίδιο πνεύμα αναφέρει τα εξής η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια: «Γενικά οι άνθρωποι παραδέχονται τώρα ότι το συμβάν σχετικά με το Νώε και την κιβωτό δεν είναι ένα κομμάτι ιστορίας γεγονότων αλλά ένα φανταστικό λογοτεχνικό δημιούργημα ενός τελείως άλλου είδους . . . Αν το διαβάσει κανείς σαν ιστορία, υποθέτοντας ότι το κίνητρο του συγγραφέα ήταν να περιγράψει λεπτομερώς ένα αρχαίο γεγονός, οδηγείται μόνο σε σύγχυση, σε προβλήματα νοημοσύνης, και επομένως σε προβλήματα πίστης».

Αλλά ο Ιησούς Χριστός μίλησε για τον Κατακλυσμό σαν ένα πραγματικό γεγονός, γιατί προείπε πως ό,τι ακριβώς συνέβη στις μέρες του Νώε το ίδιο θα γινόταν και στις μέρες της δικής Του παρουσίας. (Ματθαίος 24:37-39) Ο απόστολος Παύλος δείχνει το Νώε σαν παράδειγμα πίστης. (Εβραίους 11:7) Και επίσης στις δύο θεόπνευστες επιστολές του, ο απόστολος Πέτρος αναφέρει τον Νώε και τον Κατακλυσμό.—1 Πέτρου 3:20· 2 Πέτρου 2:5.

Τι θα Πούμε για τον Ιωνά;

Ας λάβουμε τώρα υπόψη το βιβλίο του Ιωνά. Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ το περιγράφει σαν μια «αστεία περιπέτεια» και λέει: «Μολονότι ο Θεός είναι πραγματικά κύριος της φύσης, τα συνεχή αφύσικα φαινόμενα που αναφέρονται εδώ μοιάζουν με μια διαδοχή χονδροειδών αστείων που έκανε ο Θεός σε βάρος του προφήτη του: η ξαφνική θύελλα, το ότι ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, το μεγάλο κήτος, το φυτό που φύτρωσε σε μια νύχτα και ξεράθηκε μέσα σε μια ώρα· ενώ ολόκληρη η ιστορία παρουσιάζεται με ολοφάνερη ειρωνεία αρκετά ξένη στο γράψιμο ιστορίας. Το βιβλίο έχει την πρόθεση να διασκεδάσει και να διδάξει».

Ο Ιησούς Χριστός, όμως, θεώρησε τον Ιωνά ιστορικό πρόσωπο. Για παράδειγμα, ο Ιησούς είπε: «Σημείον δεν θέλει δοθή εις αυτήν [τη γενιά] ειμή το σημείον Ιωνά του προφήτου. Διότι καθώς ο Ιωνάς έγινε σημείον εις τους Νινευίτας, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εις την γενεάν ταύτην. . . . οι άνδρες της Νινευή θέλουσιν αναστηθή εν τη κρίσει μετά της γενεάς ταύτης και θέλουσι κατακρίνει αυτήν, διότι μετενόησαν εις το κήρυγμα του Ιωνά, και ιδού, πλειότερον του Ιωνά είναι εδώ». Ο Ιησούς είπε επίσης: «Διότι ως ο Ιωνάς ήτο εν τη κοιλία του κήτους τρεις ημέρας και τρεις νύκτας, ούτω θέλει είσθαι ο Υιός του ανθρώπου εν τη καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας». (Λουκάς 11:29-32· Ματθαίος 12:40) Αν δεν είχε ζήσει πραγματικά ο Ιωνάς και δεν είχε δοκιμάσει αυτές τις εμπειρίες, τα λόγια του Ιησού δε θα είχαν καμιά ισχύ. Είναι αυτοί οι Καθολικοί λόγιοι όσιοι στο Λόγο του Θεού όταν, σε αντίθεση με τον Ιησού Χριστό, χαρακτηρίζουν το βιβλίο του Ιωνά σαν παραμύθι;

Το Άσμα Ασμάτων

Ας εξετάσουμε τώρα και ένα άλλο παράδειγμα, το Άσμα Ασμάτων. Σύμφωνα με τη Βίβλο της Ιερουσαλήμ, το βιβλίο αυτό δε θα μπορούσε να έχει γραφτεί νωρίτερα από το δεύτερο μισό του πέμπτου αιώνα π.Χ., αρκετά μετά από την εποχή του Βασιλιά Σολομώντα. Είναι αξιοσημείωτο, όμως, ότι Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια του 1908 υποστηρίζει την Ιουδαϊκή παράδοση ότι γράφτηκε πραγματικά από τον Σολομώντα γιατί λέει τα εξής: «Η παράδοση, σε αρμονία με την επιγραφή αποδίδει το Άσμα αυτό στο Σολομώντα. Ακόμη και στους σύγχρονους καιρούς αρκετοί εξηγητές διακρατούν αυτή την άποψη . . . Ο Ντε Βέττε λέει: ‘Ολόκληρη σειρά των εικόνων και σχέσεων καθώς και η φρεσκάδα της ζωής συνδέουν αυτούς τους ύμνους με την εποχή τού Σολομώντα’. Ο ύμνος δείχνει την αγάπη του Σολομώντα για τη φύση (περιέχει είκοσι ένα ονόματα φυτών και δεκαπέντε ζώων), για την ομορφιά και την τέχνη, και για την ηγεμονική μεγαλοπρέπεια . . . Υπάρχει επίσης και μια ποικιλία πάρα πολύ τρυφερών αισθημάτων και μια αγάπη για την ειρήνη που ταιριάζουν στη φήμη του Σολομώντα».

Οι Αφηγήσεις των Ευαγγελίων

Και πώς βλέπουν οι Καθολικοί λόγιοι τις Γραφικές αφηγήσεις για τον Ιησού Χριστό; Σχετικά με την ανάσταση του Ιησού από τους νεκρούς, η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια λέει: «Κάθε προσπάθεια απόδειξης τού γεγονότος της Ανάστασης του Χριστού από τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων . . . πρέπει να αρχίζει με την κατανόηση ότι οι αφηγήσεις αυτές δεν είναι βιογραφίες του Ιησού κι ακόμη δεν είναι επιστημονική ιστορία». Αλλά αν δεν είναι «επιστημονική ιστορία», τι είναι; Φαντασία; Μύθοι;

Αυτή η δηλωμένη Καθολική θέση σχετικά με τα Ευαγγέλια είναι εντελώς αντίθετη με τα λόγια που είπε ο Ιησούς όταν διαβεβαίωσε τους αποστόλους του ότι ο «Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, . . . θέλει σας διδάξει πάντα και θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς». (Ιωάννης 14:26) Επιπλέον, η μαρτυρία του αποστόλου Παύλου σχετικά με την ανάσταση του Χριστού είναι σε τέλεια συμφωνία με τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων,—1 Κορινθίους 15:1-8.

Θα Είστε Εσείς Όσιος στο Λόγο του Θεού;

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρείται σαν εκκλησία που ενθαρρύνει τους λαϊκούς να διαβάζουν τη Βίβλο. Ωστόσο, όπως έχουμε δει, οι λόγιοί της λένε πολλά τα οποία στην πραγματικότητα προδίδουν έλλειψη οσιότητας στη Βίβλο.

Τι συμβαίνει όμως με σας; Θεωρείτε τη Βίβλο σαν τον εμπνευσμένο Λόγο του Θεού; Αν ναι, τότε να είστε όσιος σ’ αυτή. Να διαβάζετε και να μελετάτε τακτικά τη Γραφή. Φυσικά, η Βίβλος έχει γραφτεί με τέτοιο τρόπο που χρειάζονται, ανθρώπινα βοηθήματα για να γίνει σαφές το άγγελμά της. Αλλά δε θα πρέπει εσείς που αγαπάτε την αλήθεια να είστε προσεκτικοί ώστε εκείνοι στους οποίους πηγαίνετε για να σας βοηθήσουν να καταλάβετε το Λόγο του Θεού, να είναι πραγματικά όσιοι σ’ αυτόν;

[Υποσημειώσεις]