Τουρκικό Δικαστήριο Στέλνει Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Φυλακή

ΣΤΙΣ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1984, το Δικαστήριο Κρατικής Ασφάλειας στην Άγκυρα της Τουρκίας έβγαλε μια συγκλονιστική απόφαση. Καταδίκασε πέντε Μάρτυρες του Ιεχωβά σε φυλάκιση, καθέναν για έξι χρόνια και οχτώ μήνες, και επιπρόσθετα δυο χρόνια και δυο μήνες εκτόπιση! Καταδικάστηκαν και άλλοι δεκαοχτώ Μάρτυρες σε τέσσερα χρόνια και δυο μήνες φυλάκιση, με ένα χρόνο και τέσσερις μήνες ακόμη εκτόπιση. Άλλοι Μάρτυρες θα δικαστούν χωριστά από το κακουργοδικείο.

Ποιο ήταν το «έγκλημά» τους; Βρέθηκαν ένοχοι για παράβαση του άρθρου 163 του Τουρκικού Ποινικού Κώδικα. Σύμφωνα μ’ αυτόν, είναι έγκλημα ‘να κάνεις θρησκευτική προπαγάνδα με σκοπό την αλλαγή της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, ή νομικής διάταξης του κράτους’. Ισχυρίστηκαν λοιπόν ότι ένας πολύ μικρός αριθμός—μια χούφτα μόνο—Μαρτύρων του Ιεχωβά προσπαθούσαν να αλλάξουν την υπάρχουσα κυβερνητική διάρθρωση της Τουρκίας. Αλλά πώς θα μπορούσε να είναι αυτή η μικροσκοπική ομάδα ανθρώπων που είναι ειρηνική, άοπλη, και τελείως ανεκπαίδευτη στην πολιτική ανατροπή, απειλή για την καθαίρεση ολόκληρου του υπάρχοντος συστήματος του έθνους;

Νομοταγείς Άνθρωποι

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πασίγνωστοι σ’ όλο τον κόσμο σαν νομοταγείς άνθρωποι. Για παράδειγμα, ένας γενικός διοικητής της Νιγηρίας είπε γι’ αυτούς: «Έχουν προσφέρει πάρα πολλά στην πνευματική εποικοδόμηση του λαού μας στη Νιγηρία». Είπε επίσης: «Αν όλα τα θρησκευτικά δόγματα ήταν σαν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν θα είχαμε φόνους, διαρρήξεις, εγκληματικότητες, φυλακισμένους και ατομικές βόμβες. Οι πόρτες δεν θα χρειαζόταν να κλειδώνονται».

Επίσης, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ποτέ δεν έχουν αναμιχθεί στην πολιτική. Η ουδετερότητά τους σ’ αυτά τα ζητήματα είναι πασίγνωστη. Η Ιταλική έκδοση Ιλ Κορριέρε ντι Τριέστε έλεγε ότι «πρέπει να θαυμάζουμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά». Γιατί; Διότι μεταξύ άλλων, έλεγε, η θρησκεία τους τούς διδάσκει ‘να μην αναμιγνύουν την πολιτική με τη θρησκεία και να μην εξυπηρετούν τα συμφέροντα πολιτικών κομμάτων’.

Έτσι, στη διάρκεια της παραπάνω από εκατό χρόνια ιστορίας τους, ποτέ δεν έχουν προσπαθήσει να αλλάξουν καμιά πολιτική διάρθρωση οποιουδήποτε έθνους. Αντίθετα, κάνουν αυτό που τους λέει η Βίβλος να κάνουν—δέχονται τις υπάρχουσες κυβερνήσεις σαν «ανώτερες εξουσίες» στις οποίες πρέπει να αποδίδουν σεβασμό. (Ρωμαίους 13:1) Γι’ αυτό, είναι ενάντια στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις το να αναμιχθούν σε οποιαδήποτε ανατρεπτική δράση. Αυτός είναι ο λόγος που τα έθνη τα οποία δεν είναι δικτατορικά αναγνωρίζουν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πραγματικά μια θρησκεία και τους έχουν δώσει τις ελευθερίες που απολαμβάνουν οι άλλοι πολίτες, περιλαμβανομένης και της ελευθερίας λατρείας.

Οι καταδίκες είναι επίσης εντελώς αδικαιολόγητες και για έναν άλλο λόγο. Στις 24 Μαρτίου 1980, το Ανώτατο Δικαστήριο Εφέσεων στην Τουρκία εξέδωσε δικαστική απόφαση ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να τιμωρηθούν, γιατί η θρησκεία τους δεν παραβιάζει το νόμο. Το δικαστήριο τους αθώωσε από τις κατηγορίες υπονόμευσης.

Γεγονότα που Οδήγησαν στη Δίκη

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Ποιες πληροφορίες χρησιμοποίησε το δικαστήριο για να φτάσει στην απόφασή του; Έχουν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αλλάξει τη δράση τους ή τα πιστεύω τους από το 1980; Ας εξετάσουμε σύντομα τις περιστάσεις που οδήγησαν στη δίκη, καθώς επίσης και τις δικογραφίες.

Στις 20 Νοεμβρίου 1974, ένα περιφερειακό δικαστήριο στην Ισταμπούλ αναγνώρισε νομικά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σαν θρησκεία. Γι’ αυτό, οι Μάρτυρες μπορούσαν νόμιμα να αναφέρουν τη θρησκεία τους στις ταυτότητές του, πράγμα που έκαναν. Και από τον Δεκέμβριο του 1974, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν να συναθροίζονται ελεύθερα για τη λατρεία τους σε διάφορες πόλεις της χώρας. Η στρατιωτική κυβέρνηση που ανέλαβε την εξουσία τον Σεπτέμβριο του 1980 τους επέτρεπε επίσης τις δημόσιες συναθροίσεις τους στις «Αίθουσες Λατρείας» τους.

Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1984, τρεις οικογένειες στο Εσκισεχίρ έκαναν αίτηση στο δικαστήριο για να καταχωρήσουν τη θρησκεία τους σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τους κύριους τίτλους της τοπικής εφημερίδας. Επειδή ήταν πρώην Μουσουλμάνοι, η αίτησή τους διήγειρε το μίσος των φανατικών Μουσουλμάνων, οι οποίοι άρχισαν να επιτίθενται και να δυσφημούν τους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε διάφορες εφημερίδες.

Ανάμεσα σ’ αυτούς που αντιτάχθηκαν ήταν το «Ανώτερο Συμβούλιο Θρησκειών της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων», μια Μουσουλμανική κυβερνητική υπηρεσία. Το συμβούλιο αυτό ανέφερε: «Η κίνηση αυτή [οι Μάρτυρες του Ιεχωβά] η οποία σε καμιά χώρα δεν γίνεται δεκτή σαν θρησκεία . . . είναι ένα Χριστιανικό τάγμα κάτω από Ιουδαϊκή επιρροή». Ανέφερε ακόμη ότι «αν δοθεί άδεια στην κίνηση αυτή [στην Τουρκία] θα είναι κίνδυνος για το κράτος καθώς επίσης και για τον Ισλαμισμό».

Μετά από κακόβουλη εκστρατεία στις εφημερίδες, ξαφνικά συνελήφθησαν δυο Μάρτυρες στην Άγκυρα επειδή πρόσφεραν έντυπά τους σε κάποιο άλλο άτομο. Ωστόσο, τα έντυπα αυτά είχαν εκδοθεί νόμιμα στην Τουρκία.

Στις επόμενες μέρες, η αστυνομία στην Άγκυρα συνέλαβε τους πέντε πρεσβυτέρους της εκκλησίας, καθώς επίσης και άλλους που ήταν γνωστοί σαν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Συνολικά συνελήφθησαν 31 άτομα. Μερικοί συνελήφθησαν στα σπίτια τους, άλλοι στον τόπο της εργασίας τους, και μερικοί μετά από τις συναθροίσεις τους στις «Αίθουσες Λατρείας» τους. Από τους 31 που συνελήφθησαν αρχικά, κρατήθηκαν οι 23 και τους άλλους τους άφησαν ελεύθερους.

Ψεύτικες Κατηγορίες

Καθώς διεξαγόταν η δίκη, γινόταν ολοένα και πιο φανερό ότι στη πραγματικότητα δεν συνέβη καμιά παράβαση του νόμου. Αντίθετα, επρόκειτο για ένα θρησκευτικό ζήτημα που έπρεπε το δικαστήριο να πάρει απόφαση.

Για παράδειγμα, σαν δήθεν απόδειξη ενοχής, οι κατήγοροι χρησιμοποίησαν μια δήλωση της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Σ’ αυτή τη δήλωση, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαρακτηρίζονται σαν «παράφρων Χριστιανική κίνηση» και ότι «δεν έχει προφήτες ούτε ιδιαίτερο άγιο βιβλίο». Αντίθετα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί σαν μια πολύ λογική, νομοταγής, ειρηνική κοινωνία ανθρώπων. Και βεβαίως έχουν προφήτη—τον Ιησού Χριστό—ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είναι παραδεκτός σαν προφήτης και από τους Μουσουλμάνους μάλιστα. Και δεν χρειάζονται κανένα άλλο «ιδιαίτερο άγιο βιβλίο», γιατί έχουν ήδη ένα—την Αγία Γραφή, η οποία είναι «θεόπνευστος».—2 Τιμόθεον 3:16.

Ισχυρίστηκαν επίσης ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν αναγνωρίζουν «τα υπάρχοντα έθνη και κράτη και τα εθνικά τους σύνορα». Κι αυτό είναι τελείως λάθος. Η θρησκεία τους απαιτεί σαφώς απ’ αυτούς να ‘υποτάσσονται στις ανώτερες [κυβερνητικές] εξουσίες’ και σ’ όλους τους νόμους που δεν έρχονται σε σύγκρουση με τους νόμους του Θεού. Αυτό λέει η Βίβλος ότι πρέπει να κάνουν.—Ρωμαίους 13:1· Πράξεις 5:29.

Ακόμη, η Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων ισχυρίστηκε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μετέχουν σε μια δραστηριότητα που έχει σκοπό «να εγκαταστήσει μια βασισμένη στη Βίβλο θρησκευτική τάξη πάνω σ’ ολόκληρο τον κόσμο», και ότι η Βασιλεία του Θεού θα είχε την έδρα της μεταξύ των ποταμών «Ευφράτη και Νείλου». Αυτή η δήλωση προσπαθεί να αποδείξει ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα άλλαζαν την εγκαθιδρυμένη πολιτική διάρθρωση της Τουρκίας, επειδή ο Ποταμός Ευφράτης περνάει μέσα από την Ανατολική Τουρκία.

Αυτή είναι άλλη μια εξ ολοκλήρου ψεύτικη κατηγορία. Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ποτέ δεν πίστευαν ότι η Βασιλεία του Θεού θα είναι πάνω στη γη. Αντίθετα, πάντοτε δίδασκαν ότι θα είναι μια ουράνια διακυβέρνηση. Έτσι δεν θα μπορούσε να εδρεύει σε κανένα μέρος της Τουρκίας.—Ματθαίος 4:17·6:9,10.

Ψεύτικες Θρησκευτικές Μαρτυρίες

Το δικαστήριο διόρισε επίσης τρεις «ειδικούς» για να εξετάσουν τα έντυπα και τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ο ένας ήταν μέλος της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων. Ο δεύτερος ήταν βοηθός καθηγητή μιας Ισλαμικής σχολής. Ο τρίτος ήταν βοηθός καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Άγκυρας.

Το συμβούλιο υπεράσπισης δεν ενέκρινε το διορισμό των δυο από τους θρησκευτικούς «ειδικούς». Αυτοί είχαν ήδη εκφράσει την άποψή τους εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά σε ένα βιβλίο. Έτσι, θά ’πρεπε να αναμένει κανείς ότι η γνώμη τους στο δικαστήριο δεν θα ήταν αμερόληπτη. Ωστόσο, το δικαστήριο αρνήθηκε την αίτηση της υπεράσπισης και έδωσε την άδεια να λάβουν μέρος αυτά τα προκατειλημμένα θρησκευόμενα άτομα.

Όταν τα άτομα αυτά έδωσαν την έκθεσή τους τα πράγματα ήταν όπως τα περίμενε κανείς. Οι θρησκευόμενοι εξεταστές βρήκαν ένοχους τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ωστόσο, ο ειδικός στο νόμο δεν βρήκε καμιά ενοχή. Είπε: «Περιμένουν την ερχόμενη αλλαγή στον κόσμο από τον Θεό μετά τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα», και όχι από κάποια ανθρώπινη παρέμβαση.

Οι θρησκευόμενοι ισχυρίστηκαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι θρησκεία. Κι αυτή είναι φανερά μια άλλη ψεύτικη κατηγορία. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι η πίστη των Μαρτύρων του Ιεχωβά στον Θεό και στον Ιησού Χριστό «χρησιμοποιείται μόνο σαν θρησκευτικό επικάλυμμα για να κρύψει τον πραγματικό σκοπό». Και ποιος υποτίθεται ότι είναι ο «πραγματικός σκοπός»; Οι θρησκευτικοί σύμβουλοι είπαν: «Κάτω από την εμφάνιση της Βασιλείας του Θεού θεμελιώνουν μερικές πολιτικές εξελίξεις με άγνωστο μέλλον». Παραθέτοντας άσχετα αποσπάσματα από τις εκδόσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν ‘μυστική οργάνωση κάτω από την Σιωνιστική επιρροή που χρησιμοποιεί θρησκευτικές συναθροίσεις σαν επικάλυμμα’.

Ωστόσο αυτοί οι δυο θρησκευόμενοι δεν παρουσίασαν ούτε μια απόδειξη ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπάθησαν ποτέ να υπονομεύσουν το Τουρκικό κράτος. Δεν μπόρεσαν να παρουσιάσουν τέτοια απόδειξη γιατί οι Μάρτυρες δεν υπονομεύουν τις υπάρχουσες κυβερνήσεις. Ο Θεός ο ίδιος θα ζητήσει λογαριασμό από τις κυβερνήσεις. Αυτός είναι ο Κριτής, και κανένας άνθρωπος. Και καθένας που γνωρίζει τους Μάρτυρες ξέρει ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον Σιωνισμό.

Η Υπεράσπιση Παρέχει Αποδείξεις

Από την άλλη μεριά, η υπεράσπιση παρουσίασε πολλές αποδείξεις ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν ήταν ένοχοι παράβασης κάποιου νόμου. Μαζί με την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Εφέσεων της 24ης Μαρτίου 1980, η υπεράσπιση παρουσίασε και τρεις άλλες αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Κι αυτές επίσης είχαν αθωώσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά από τις ίδιες κατηγορίες.

Η υπεράσπιση επίσης παρουσίασε μια δεύτερη άποψη ενός καθηγητή νομικής ο οποίος είχε εξετάσει τις εκδόσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν βρήκε σ’ αυτές καμιά παράβαση του νόμου.

Αναφέρθηκαν επίσης στο δικαστήριο οι 20 περίπου άλλες δικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν στη διάρκεια των περασμένων 30 χρόνων στην Τουρκία. Όλα αυτά τα δικαστήρια είχαν αθωώσει τους Μάρτυρες από τις ίδιες κατηγορίες.

Τελευταίος μάλιστα κατέθεσε στο Δικαστήριο ο αξιωματικός της αστυνομίας που είχε διοριστεί να ελέγχει τις συναθροίσεις των Μαρτύρων. Δήλωσε πως «δεν είχε παρατηρήσει καμιά παράβαση του νόμου στη διάρκεια όλου του χρόνου» που έλεγχε τις συναθροίσεις.

Το Δικαστήριο Απορρίπτει τις Αποδείξεις

Παρ’ όλ’ αυτά, το δικαστήριο απέρριψε όλες τις αποδείξεις της υπεράσπισης! Δέχθηκε μόνο τα δυσφημιστικά και εξ ολοκλήρου αβάσιμα γραπτά που παρουσίασαν οι κατήγοροι. Αυτές ήταν οι δηλώσεις της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων καθώς επίσης και η έκθεση των δύο προκατειλημμένων θρησκευόμενων σχολιαστών.

Οι καταδίκες δημιουργούν σοβαρά ερωτήματα. Μήπως οι δικαστές του δικαστηρίου ήταν κι αυτοί προκατειλημμένοι από τα Μουσουλμανικά τους πιστεύω; Μήπως το δικαστήριο τέθηκε κάτω από θρησκευτική πίεση για να καταδικάσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά;

Φυσικά, έγινε έφεση για την απόφαση. Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο θα έχει την ευκαιρία να αναθεωρήσει το ζήτημα. Ελπίζεται πως το Δικαστήριο αυτό θα αποδώσει δικαιοσύνη σύμφωνα με τα γεγονότα. Δυστυχώς, μέχρι τότε οι 23 Μάρτυρες—15 άντρες και 8 γυναίκες—παραμένουν στη φυλακή.

Ασφαλώς, οι αμερόληπτοι άνθρωποι κι εκείνοι που αγαπούν την ελευθερία σ’ όλο τον κόσμο ρωτούν: Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατικό κράτος; Πώς θα μπορούσαν Τουρκικά δικαστήρια να κάνουν κάτι τέτοιο όταν η Τουρκική κυβέρνηση έχει υπογράψει τη Δήλωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία εξασφαλίζει την ελευθερία θρησκείας;

Αν αισθάνεστε αγανακτισμένος που ειρηνικά, αθώα άτομα καταδικάστηκαν τόσο άδικα σε φυλάκιση, έχετε την ευκαιρία να εκφράσετε τη γνώμη σας. Μπορείτε να γράψετε σε οποιονδήποτε ή σ’ όλους τους επισήμους που βρίσκονται παρακάτω και να τους πείτε πώς αισθάνεστε γι’ αυτό το ζήτημα:

President of the Republic:

His Excellency Kenan EVREN, Bakanliklar, Ankara, Turkey

Prime Minister:

Mr. Turgut ÖZAL, Bakanliklar, Ankara, Turkey

Minister of Interior:

Mr. Yildirim AKBULUT, Bakanliklar, Ankara, Turkey

Minister of Justice:

Mr. M. Necat ELDEM, Bakanliklar, Ankara, Turkey

Μπορείτε επίσης να γράψετε στον Τούρκο Πρέσβη στη χώρα σας.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 20]

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν υπονομεύουν καμιά κυβέρνηση

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 21]

Πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο σε μια χώρα που ισχυρίζεται ότι είναι δημοκρατική;