Στο Βάθος των Ειδήσεων
«Αναμέτρηση» των Νότιων Βαπτιστών
Η συγκίνηση ήταν έντονη στη θρησκευτική σύναξη στο Κέντρο Συνελεύσεων του Ντάλλας τον Ιούνιο. Πάνω από 45.000 εκπρόσωποι Βαπτιστές συναντήθηκαν στην αποκαλούμενη από το Περιοδικό Νιου Γιορκ Τάιμς «αναμέτρηση μεταξύ των θεμελιωτιστών και των πιο μετριοπαθών ομάδων για το ποιος θα προεδρεύσει στη Συνέλευση των Νότιων Βαπτιστών», που είναι το μεγαλύτερο Προτεσταντικό δόγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο τέλος, εκλέχθηκε ο θεμελιωτιστής κληρικός Τσαρλς Στάνλεϋ και όχι ο πιο μετριοπαθής αντίπαλος Γουίνφρηντ Μουρ. Αλλά η συνέλευση δεν μπόρεσε να καταστείλει τη διχόνοια μεταξύ των μελών της εκκλησίας.
Ενώ οι Νότιοι Βαπτιστές πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη, οι πιο μετριοπαθείς ανάμεσά τους, τους οποίους οι θεμελιωτιστές αποκαλούν ελευθερόφρονες, δεν πιστεύουν ότι οι Γραφές είναι κατ’ ανάγκη αλάνθαστες. Οι θεμελιωτιστές φοβούνται ότι οι μετριοπαθείς συμβιβάζουν την παραδοσιακή Βαπτιστική θεολογία. Από την άλλη μεριά, οι μετριοπαθείς αγανακτούν με το γεγονός ότι οι θεμελιωτιστές αδελφοί τους δεν μένουν προσκολλημένοι στον αυστηρό διαχωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας αλλά αναμιγνύονται στην πολιτική, καθώς ασκούν πίεση να γίνεται προσευχή στο σχολείο και να απαγορευθούν οι εκτρώσεις. Οι διαφορές μεταξύ αυτών των ομάδων δεν λύθηκαν. Έτσι, η κατάσταση δεν είναι σύμφωνη με τη νουθεσία του αποστόλου Παύλου να λένε οι αληθινοί Χριστιανοί «πάντες το αυτό» και να είναι «εντελώς ηνωμένοι έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην».—1 Κορινθίους 1:10.
Βία σε Αθλητικούς Αγώνες
«Τα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης μοιάζουν ολοένα και περισσότερο με στίβους μονομάχων». Αυτή την παρατήρηση έκανε το περιοδικό Τάιμ σε μια έκθεση για τις τραγικές βιαιότητες που περιλάμβαναν Βρετανούς και Ιταλούς φιλάθλους ποδοσφαίρου και κατέληξαν σε 38 θανάτους στους τελικούς για το Κύπελλο Ευρώπης στις Βρυξέλλες τον περασμένο Μάιο. Η βία από τους φιλάθλους είναι ένα πρόβλημα που επεκτείνεται και σ’ άλλα μέρη του κόσμου. Στη διάρκεια του Μαΐου, Κινέζοι ποδοσφαιρόφιλοι στο Πεκίνο αναστάτωσαν το παν—καταστρέφοντας λεωφορεία, αναποδογυρίζοντας αυτοκίνητα, και απειλώντας ξένους—όταν η ποδοσφαιρική τους ομάδα αποκλείστηκε από το παγκόσμιο κύπελλο όταν ηττήθηκε από το Χονγκ Κονγκ.
Γιατί οι φίλαθλοι χάνουν τον έλεγχό τους; Οι υπεύθυνοι λένε ότι αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί φίλαθλοι είναι φτωχοί, κουρασμένοι και δεν έχουν καλούς τρόπους για να αντιμετωπίσουν την ήττα ή την ταπείνωση. «Οι κύριες όμως αιτίες δεν είναι η κοινωνική τάξη ή το οικονομικό ζήτημα», λέει ο Δρ Τζέφρυ Χ. Γκολντστάιν, ειδικός στις βιαιότητες που συνδέονται με αθλητικούς αγώνες. «Είναι ο εθνικισμός. Σε μια περιοχή με άμεσες επικοινωνίες, οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο κάνουν εθνικιστικό ζήτημα τους διεθνείς αθλητικούς αγώνες, και οι άνθρωποι εξωθούνται από τις ενέργειες του τύπου, των επισήμων του αθλητισμού, των πολιτικών και των ίδιων των αθλητών». Ο Γκολντστάιν προσθέτει ότι για τους οπαδούς «οι διεθνείς αθλητικοί αγώνες έχουν γίνει εξετάσεις που δείχνουν αν η ιδεολογία είναι ορθή ή όχι».
Αν και ο εθνικισμός μπορεί να προτρέπει πολλούς φιλάθλους σε βιαιότητες, οι αληθινοί Χριστιανοί είναι ουδέτεροι, ειρηνόφιλοι υποστηρικτές της Βασιλείας του Θεού. Επιπλέον, αποφεύγουν την ανάμιξή τους στο κοσμικό ανταγωνιστικό πνεύμα.—Ιωάννης 17:16· Ρωμαίους 12:18· Γαλάτας 5:26.
Δεν ‘Εμμένουν στο Ρόλο Τους’
«Ένα από τα περίεργα πράγματα σχετικά με τους επισκόπους μας που μιλούν πολύ για τα πολιτικά είναι ότι φαίνεται να μην έχουν καμιά απολύτως αίσθηση για τις Χριστιανικές προτεραιότητες», γράφει ο αρθρογράφος Πωλ Τζόνσον στην εφημερίδα Δε Ντέηλυ Τέλεγκραφ του Λονδίνου. Οι εκκλησιαστικοί επίσκοποι αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο για τα πολιτικά ζητήματα, λέει, και αγνοούν ένα πολύ πιο σημαντικό πρόβλημα. Λέει ο Τζόνσον: «Τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στη Βρετανία, η μεγαλύτερη και μοναδική αιτία της φτώχειας είναι οι οικογένειες με ένα γονέα», που είναι συχνά αποτέλεσμα της εφηβικής ανηθικότητας. «Κι όμως, πολύ παράδοξα, έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που άκουσα κάποιον κληρικό, ας αφήσουμε τους επισκόπους, να αναφέρει στο κήρυγμά του τις κακοήθειες της πορνείας». Αν οι επίσκοποι «έμεναν προσκολλημένοι μόνο στον βασικό και παραδοσιακό ρόλο τους σαν φρουροί της ηθικής», καταλήγει, θα μπορούσαν «να παίζουν σπουδαίο ρόλο στη μείωση των οικονομικών δυσκολιών».
Τα σχόλια του Τζόνσον θυμίζουν μια κατάσταση του αρχαίου Ισραήλ. Και τότε οι θρησκευτικοί ηγέτες δεν δίδασκαν το Λόγο του Θεού ώστε να ‘επιστρέψουν οι άνθρωποι από τον κακό τους δρόμο’. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους ο Θεός είπε: «Εγώ είμαι εναντίον των προφητών, . . . οίτινες κλέπτουσι τους λόγους μου, έκαστος από του πλησίον αυτού». (Ιερεμίας 23:22, 30) Παρόμοια, οι σύγχρονοι κληρικοί οι οποίοι δεν διδάσκουν την κατάλληλη Χριστιανική ηθική, ίσως μάλιστα να εφαρμόζουν κακώς τα Γραφικά εδάφια για πολιτικούς ή άλλους λόγους, μπορούν να αναμένουν τη δυσμένεια του Θεού.—Παράβαλε Λουκάς 11:52.